Brussel: minder melk móet
Bij Holiday on Ice wordt
geen scheve schaats gereden
Permanente Floriade?
Het
hoogtepuij
van het
nieuwe
programm
„SymphoH
of the
Sands". H
verhaal is
op een
sprookje u
Duizend-Ei
Een-Nacht
LAND EN TUINBOUW MAANDAG S DECEMBER 1983 PAGIN
Èr zijn nog bijna negen jaar te gaan voor de Floriade 1992 van
start gezonden zal worden, maar niettemin zijn al verschillen
de steden in de markt, Amsterdam, Rotterdam en Den Haag
hebben zich kandidaat gesteld, later kwam daar Nieuwegein
bij en sinds kort staat ook Zwolle op de lijst der gegadigden.
De Ned Tuinbouwraad die deze tentoonstelling moet organi
seren heeft nog geen enkel besluit genomen. Het staat trou
wens nog niet eens vast of er in 1992 wel een Floriade op de
tentoonstellingskalender zal komen. Men moet zich de orga
nisatie van een dergelijke show niet te kinderachtig voorstel
len. De vaderlandse tuinbouw moet er een volwassen kapitaal
voor opbrengen. Verwacht mag worden dat de Ned. Tuinbou
wraad, die deze week de terreinen in Zwolle zal bekijken,
voor april 1984 zal beslissen of er een Floriade 1992 zal ko
men. En zo ja, waér die gehouden zal worden.
Het is nooit bekend geworden, maar het is een feit dat Lisse
zich ook kandidaat heeft gesteld. Men wilde de Floriade de
terreinen rond Keukenhof aanbieden. Het is niet doorgegaan.
Na „ampel beraad" zoals dat heet, besloot men zich terug te
trekken.
De namen van Keukenhof en Floriade zijn al meer in één
verband genoemd. Het was de heer N. Hofman, de voorzitter
van de vereniging met de lange naam, de Kon. Maatschappij
voor Tuinbouw en Plantkunde, die er op wees dat het toch
eigenlijk zonde van het geld is miljoenen op tafel te leggen
voor een show die zes maanden duurt.
Waarom, zo zegt hij. doet men het niet meteen goed en legt
men een permanente tuinbouwtentoonstelling aan. En hij
wijst voor dat doel een naar zijn mening ideaal gebied aan: de
terreinen rond Keukenhof in Lisse. Maak daar een buitenten
toonstelling die zijn weerga niet kent en houdt die het jaar-
rond open. De naam van Keukenhof alleen betekent al een
goodwill die moeilijk overschat kan worden.
De heer Hofman wil trouwens nog een stapje verder gaan.
Laat men de plannen om te komen tot de bouw van een
World Flower Trade Centra in Lisse verwezenliken. En doe
dat niet te benauwd. Bouw het zo dat alle organisaties op het
terrein van de sierteelt en dat zijn er nog al wat! hier
onderdak kunnen vinden. Maak op de begane grond dan met
een een grote expositiehal, zodat alle bloemententoonstellin
gen in het vervolg daar gehouden kunnen worden. Niet al
leen de middelgrote shows zoals die van de lelies, de gladio
len, de dahlia's en de zomerbloemen, maar ook de evenemen
ten van veel groter formaat zoals de Westfriese Flora en de
Nationale Bloemenvaktentoonstelling, de tuiribouwvakbeurs
die jaarlijks in het Westland wordt gehouden naast de vak
beurs „Tuin en Park" en nog diverse andere exposities. Te
vens zou hier wekelijks de bloembollenbeurs gehouden kun
nen worden en ook de Boskoopse bomenbeurs.
Is dat alles onbetaalbaar en dus niet haalbaar? De heer Hof
man is er van overtuigd dat men op de „long run" gezien
goedkoper uitkomt.
De diverse sectoren van de vaderlandse sierteelt de bollen,
de bloemen en de bomen moeten niet te veel ieder voor
zich bezig zijn. Laat men als één man naar voren komen. Alle
belanghebbende organisaties zijn er niet ter wille van de or
ganisaties, maar moeten één doel voor ogen hebben, nl. de
consumenten aller landen bewegen om meer bollen, meer
bloemen, meer bomen, meer heesters en meer zaden te ko
pen.
Is het plan van de heer Hofman een vorm van luchtfietserij?
Zou bij voorbeeld het Westland er wel voor voelen om in Lis
se te gaan exposeren? Is Aalsmeer bereid de grote show die
tot nu toe in he VBA-gebouw werd gehouden, in Lisse te pro
jecteren? Wil de de Westfriese Flora de lopers in de bollen
streek uitrollen? Zijn de gronden rond Keukenhof straks voor
dat doel beschikbaar? Het zijn allemaal vragen waarop van
daag geen antwoord kan worden gegeven. Het lijkt nu mis
schien allemaal wat utopisch, maar aan de andere kant heb
ben Hofman's plannen zo veel aantrekkelijks, dat men moei
lijk zal kunnen besluiten ze meteen maar onder het hoofd
stuk „Luchtkastelen" op te bergen!...
Nadat het de Nederlandse
melkveehouders en ook de
zuivelindustrie jarenlang
voor de wind is gegaan, drei
gen donkere wolken aan de
Europese horizon. De Euro
pese Commissie het dage
lijks bestuur van de Europese
Gemeenschap heeft enke
le maanden geleden een plan
gelanceerd om de voortdu
rende stijging van de EG-
melkproduktie een halt toe te
roepen. Kern van dat plan,
gemaakt op verzoek van de
Europese regeringsleiders die
vijf maanden geleden bijeen
waren in Stuttgart, is dat
over alle melk die méér
wordt geproduceerd dan in
1981 een heffing moet wor
den betaald. En wat voor een
heffing: de Nederlandse boer
die nu bijna 75 cent voor één
liter melk ontvangt, zou per
„teveel" geproduceerde liter
melk een heffing van onge
veer 55 cent moeten betalen.
De boeren in ons land ston
den op hun achterste benen
en ook minister Braks (Land
bouw en Visserij) liet zich
aanvankelijk zeer voorzichtig
uit over de „heffing op
meer", ook wel „superhef
fing" genoemd. Die gereser
veerde houding heeft de be
windsman inmiddels laten
varen. Volgens hem is de
heffing het enige middel dat
doeltreffend werkt en met
hem denken acht collega's uit
andere lidstaten er in hoofd
lijnen hetzelfde over. Alleen
de Ierse minister van Land
bouw heeft van meet af aan
een uitzonderingspositie ge
claimd en Luxemburg bepleit
nu een uitzondering voor zijn
boeren.
De politieke consensus over
de superheffing tekent zich
steeds meer af en de boeren
wachten knarsetandend af
wat er uiteindelijk uit de bus
zal komen. Het Landbouw
schap, spreekbuis van de Ne
derlandse boeren, is bepaald
niet enthousiast over een su
perheffing en heeft daarom
een reeks voorwaarden ge
steld voor het geval het toch
zover mocht komen. Minister
Braks is echter al een stap
verder. Hij heeft behalve en
kele voorwaarden ook al
aangegeven waar voor hem
de onderhandelingsruimte
zit. Niet 1981 maar zo dicht
mogelijk bij 1983 moet het
uitgangspunt zijn van de su
perheffing, aldus de bewinds
man. Hij is dus bereid te on
derhandelen over een formu
le 1983 -x%. Over de vraag
hoever Braks met deze kor-
Ook de Nederlandse koeien dragen hun steentje bij tot het groeien van de melkvoorraad.
ting wil gaan wordt slechts
gespeculeerd; sommige spre
ken van 1 a 2% en pessimis
ten voorspellen zelfs het dub
bele.
Feit is dat de groei van de
melkproduktie in de Ge
meenschap gestaag doorgaat.
In het vorige melkprijsjaar
(april-april) werd een stijging
van 3,7% genoteerd en de
verwachting is dat in het
huidige prijsjaar die stijging
doorzet naar 4 a 4 1/2%, zo
zegt de Koninklijke Neder
landse Zuivelbond FNZ. Als
die verwachting uitkomt,
zwelt de melkplas dit jaar
aan tot 103,6 miljoen ton. Vo
rig jaar werd in EG-verband
een totale produktie bereikt
van 99,6 miljoen ton en in
1981 luidde de eindscore 96,1
miljoen ton. De Europese
Commissie wil nu 1981 vast
stellen als referentiejaar ofte
wel basisjaar voor de op te
leggen heffing. Daar mag een
produktietoename worden
bijgeteld van 1%, zodat de
Europese melkproduktie ge
stabiliseerd dient te worden
op 97,2 miljoen ton. Dat is
tenminste de mening van de
Commissie die slechts voor
stellen doet; het is de Raad
van Ministers (in dit geval
van Landbouw) die uiteinde
lijk de beslissing behoort te
nemen.
De perikelen in de Europese
zuivelsector dateren niet van
vandaag of gisteren. Al ja
renlang dreigt het met de
melkproduktie uit de hand te
lopen. Aan het eind van de
zeventiger jaren liepen de
voorraden ook op tot schrik
barende hoogte; toen echter
trok de wereldmarkt voor
zuivelprodukten aan en werd
de Europese boer gered door
de bel. In 1981 en 1982 was
de markt zelfs vriendelijk ge
stemd en de boeren konden
in Brussel prijsverhogingen
opstrijken van 8 a 10%. De
meeste Nederlandse boeren
kregen in het seizoen
1982/1983 zo'n acht cent
meer voor hun melk en som
migen zelfs bijna een dubbel
tje. Dergelijke prijsverhogin
gen vormden bepaald geen
stimulans om met de melk
produktie wat gas terug te
De problemen op de zuivel-
markt dragen geen inciden
teel karakter maar blijken
min of meer structureel van
aard te zijn. Al geruime tijd
zijn vraag en aanbod fors uit
evenwicht en stapelen de
voorraden boter en magere
melkpoeder zich op. De afzet
kreeg vooral een knauw
doordat in de OPEC-landen
de vraag sterk terug liep. In
de Gemeenschap zelf neemt
de consumptie nog nauwe
lijks toe (ongeveer 1% per
jaar) en volgens insiders
duidt niets erop dat het tij op
redelijk overzichtelijke ter
mijn zal keren.
De voorraden en magere
melkpoeder in Europa zijn
gegroeid naar recordhoeveel-
heden. Half november lag er
in totaal (dus inclusief parti
culiere opslag) ruim 870.000
ton boter in de Gemeenschap
opgeslagen, waarvan onge
veer 122.000 ton in ons land.
De voorraad magere melk
poeder heeft de miljoenen-
grens overschreden (1.016.000
ton). Aan deze gigantische
voorraden worden dagelijks
door middel van marktinter-
ventie hoeveelheden toege
voegd, terwijl anderzijds door
middel van exportsubsidies
oude voorraden worden ge
ruimd. De voorraden tot aan
vaardbare proporties terug te
brengen zou de EG-schatkist
een enorm vermogen kosten.
De Europese Gemeenschap
zit al tot haar nek in de pro
blemen omdat de kas leeg is.
Medio oktober zag de Euro
pese Commissie zich gedwon
gen tot de eerste noodsprong:
de lidstaten mochten voor
een paar marktregelingen
geen voorschotten meer uit
betalen omdat er door Brus
sel meer uitgegeven dreigde
te worden dan er binnen
kwam. Zoals bekend bestaan
de inkomsten van de EG uit
een 1%-afdracht van de btw
van alle lidstaten en de doua
nerechten en landbouwhef-
fingen in de tien EG-landen.
Aan de EG-begroting zit dus
een plafond en Brussel dreigt
hier nu doorheen te schieten.
Het Europees Parlement
heeft zich enkele keren ge
dwongen gezien een aanvul
lende begroting goed te keu
ren, omdat de uitgaven voor
het landbouwbeleid verder
opliepen dan was te voorzien.
Over een eventuele uitbrei
ding van de EG-middelen
zijn de meningen in Europa
verdeeld. Dat komt niet in de
laatste plaats door de vrees
dat nog meer geld door het
landbouwbeleid wordt opge
slokt. De meeste lidstaten
willen er wel over praten,
maar dan zullen er ook af
spraken voor de landbouw
sector moeten worden ge
maakt. Sommige lidstaten
(het Verenigd Koninkrijk,
Duitsland en tot voor kort
ook Nederland) stellen dat
zelfs als een keiharde voor
waarde,
De Europese landbouwminis
ters hebben al diverse pogin
gen gedaan om meer grip te
krijgen op de landbouwuitga
ven, maar de laatste jaren
heeft dat nauwelijks of geen
resultaat gehad. De Europese
Top in Stuttgart besloot om
de ministers van Buitenland
se Zaken en van Financiën
bij de oplossing van het com
plexe vraagstuk te betrek
ken. De landbouwministers
werden min of meer onder
curatele gesteld. Met de adem
van hun collega's in de nek
hebben de landbouwminis
ters wel enige vooruitgang
geboekt op met name het ter
rein van de zuivelproblema-
tiek. De superheffing is door
de meeste lidstaten inmidde
geaccepteerd. Met hangen e
wurgen want het gaat o;
een paardemiddel, daarov<
is een ieder het wél een
Van een andere opdracl
van de Stuttgart-top (ontwik
keling van een nieuw EG-bi
leid c.q. uitbreiding van h<
bestaande beleid) is nauwt
lijks iets terecht gekome
door de grote verdeeldhei
die de Gemeenschap de laa
ste tijd kenmerkt en waai
door geen sprake kan zij
van een slagvaardig beleid.
De balans opmakend nu d
Europese Top in Athene (4-
december) wordt gehoude
moet worden geconcludeer
dat de zuivelproblematie
opnieuw in het centrum va
de belangstelling staat. O
zich niet zo vreemd omdat d
zuivel relatief veel geld kos
Het gevaar is echter dat d
aandacht volledig wordt ge
concentreerd op de zuivelsec
tor, terwijl andere landbouw
sectoren, die eveneens steed
duurder zijn geworden voo
Brussel, buiten schot blijver
Te denken valt aan bijvoor
beeld rund- en schapevlee;
wijn en olijven. Juist voor d
Nederlandse veehouderijsec
tor zou die ontwikkeling ui
kunnen draaien op een bitte
re pil, die geen enkele boe
wenst te slikken. Het Land
bouwschap heeft de laatst
weken geen gelegenhei<
voorbij laten gaan om de he
ren politici te wijzen op d<
enorme belangen die vooi
ons land op het spel staan
Behalve besprekingen me
premier Lubbers en ministe
Braks bezocht het schap d<
heren Andriessen en Dan
kert. De laatste heeft ge
dreigd zelfs uit het Europee
Parlement te stappen als er
op korte termijn geen duide
lijkheid komt over de uit
breiding van de EG-midde
len. Ook op dat punt moeten
in Athene zaken worden ge
daan. Dat geldt trouwens ook
voor de uitbreiding v«
EG (Spanje, Portugal) en de
verdelingen van de lusten en
lasten in de Gemeenschap.
Uit alle verwikkelingen
frustraties en teleurstellingenj
van de laatste maanden is
slechts een conclusie te trek4
ken: de trein van de Europe
se Gemeenschap dendert
door in de richting van de
crisis. De top in Athene kan
er slechts voor zorgen dat de
vaart ervan een stuk wordt)
verminderd, want aan het
verleggen der wissels zullen^
ze nauwelijks toekomen...
PERFECTIE SLEUTELWOORD VAN IJSSPEKTAKEL
DEN HAAG Jaar
lijks bezoeken zo'n
twintig miljoen men
sen een Holiday on
Ice-show waar zij zich
enkele uren lang een
sprookjesachtige
droomwereld laten
voorschotelen. Over
anderhalve week is
het de beurt aan de
Haagse toeschouwers
om de grootste ijsre-
vue ter wereld te be
wonderen. Van dins
dag 13 december tot
en met zondag 18 de
cember worden in het
reizende ijsparadijs op
de.Uithof de nieuwste
acrobatische schaats-
kunsten vertoond.
Holiday on Ice bestaat al vanaf
1945. Vlak na de oorlog begon
een groep kunstschaatsers in
de Verenigde Staten met een
klein revuetje op te treden. De
zomervakantie was iq aan
tocht en zo kwam iemand op
het idee er een „holiday on
ice" van te maken. Die naam
is tot op de dag van vandaag
gebleven. De show groeide in
ie eerste jaren uit tot een
groot succesnummer. Na het
eerste buitenlandse optreden
in Mexico volgden razendsnel
aanvragen' uit de hele wereld.
Nu, in 1983, heeft de show alle
landen in de wereld bezocht.
„Alleen in Rood-China zijn we
nog niet geweest, maar dat
komt zeker ook nog wel", zegt
een zelfverzekerde Bram Kor-
teweg, die belast is met de pu
bliciteit rond het ijscircus. „Te
genwoordig komen we wel iets
beslagener ten ijs dan in die
primitieve beginperiode. De
gekste dingen maakten we
toen mee; ijspistes die op ka
melen door de woestijn ver
voerd moesten worden of met
grote moeite door de jungle
werden gesleept. Nu rollen we
de ijsvloeren in de meest tropi
sche atmosferen zelfs moeite-
Achter de schermen binden de meisjes van het Holiday on
Ice-ballet hun schaatsen onder en maken zich op voor de
show.
De ijsprinsen- en prinsessen
voeren gedurende het hele
spektakel een schijnbaar on
vermoeibaar gevecht met de
zwaartekracht. Door de licht-,
kostuum- en decoreffecten
lijkt het alsof de spelers licht
als een veertje over het ijs
zweven. Joop van der Sluys,
de enige Nederlandse artiest in
de ploeg die uit meer dan
twintig nationaliteiten bestaat,
zegt daarover: „Het is pas goed
als je het schaatsen vergeet.
Het is zaak de schaatskunst zo
perfect te beheersen, dat je je
helemaal op de dramatische
expressie en het stuntwerk
kunt richten. Een schaatser
die krampachtig op de been
probeert te blijven is natuur
lijk geen gezicht. Je moet con
stant ontspannen lachen en
oppassen dat die glimlach aan
het eind van de avond geen
vertrokken grijns wordt.
Daarbij komt nog al het „gooi
en smijtwerk" met je partner.
Dat vereist ook een behoorlij
ke aandacht".
Gooi- en smijtwerk
Als iets kenmerkend is voor
de ijsshow is het wel dat het
gemaakt is voor de hele fami
lie. De bezoekers van een
avondje Holiday on Ice kun
nen ervan verzekerd zijn dat
er althans iéts van hun gading
bij is. In het kleurig verpakte
verrassingspakket bevinden
zich alle mogelijke showele
menten; van circusattracties
zoals acrobatiek, clowns, gooc
helkunsten en stuntwerk tot
de sprookjes van Duizend-En-
Een-Nacht, Walt Disney en
klassiek ballet. En dat alles op
de schaats. Een ogenschijnlijk
mengelmoesje van stukjes uit
eenlopend amusement, echter
met zo'n perfectie uitgevoerd,
dat het geheel één flitsende
show is. Bij Holiday on Ice
wordt beslist geen scheve
schaats gereden.
Samen met zijn Japanse part
ner Hideko Miuara steelt onze
landgenoot Joop van der Sluys
uit Dordrecht voor een groot
deel de show. Al vier jaar
waagt het hechte danspaar
zich gezamenlijk op glad ijs.
Met name in het onbetwistba
re hoogtepunt van het schaats-
spektakel „Symphony of the
Sands" spelen zij de hoofdrol
len als de schone Sheherazade
uit het gelijknamige sprookje
van Duizend-En-Een-Nacht en
haar minnaar, de hofdichter.
Hierin is duidelijk te zien 3at
Hideko als klassiek danseres
geschoold- is. Op de schaats
doet zij niet onder voor menig
ballerina „te voet". Dit ijsbal-
let in een choreografie van de
Franse acteur Robert Hossefn
is van een zodanige schoon
heid dat je er kippevel van
krijgt.
Chimpansees
De sprongen van het ene pro
gramma-onderdeel naar het
andere zijn enorm groot; wie
een adagio op de schaats maar
saai vindt, kan zijn hart opha
len aan een clownsact of zich
verwonderen over chimpan
sees die in een „apepakkie" en
een paar schaatsen in extra
grote maat niet voor de men
selijke schaatstechniek onder
blijken te doen. De circuslief
hebbers komen ruimschoots
aan hun trekken. Of de ca
priolen van de chimpansees nu
te danken zijn aan het doorzet
tingsvermogen van de dres
seur of dat het pure instinct
van de dieren hen op de been
houdt is de vraag. Zeker is dat
de apen circusartiesten
waardig hun „mannetje"
staan op de gladde piste.
Origineel is het nummer
„Dansen in het donker", waar
in met lichteffecten griezelige
spoken zijn gefabriceerd die
een macabere dans uitvoeren.
Ook de allerkleinsten komen
aan bod met de drie bekende
kogelronde biggetjes en hun
eeuwige tegenstander, de grote
boze wolf. Met z'n allen op de
ondergebonden ijzers. Grote
pret om Hoppe's onberijdbare
muilezels, waarop menigeen
uit het publiek zijn vermeende
ruiterkunst kan beproeven,
maar vrijwel onherroepelijk in
het stof moet bijten. Verdoofd
door al het glittergeweld
wordt het finalenummer tot
overmaat van glamour aange
kondigd als „Oogverblin
dend". Tientallen schaatsers in
lichtgevende kostuums, een to
neel dat vuur spuwt en een
scala van lichteffecten maken
de show compleet.
Harde werkelijkheid
De harde werkelijkheid voor,
tijdens en na de voorstelling
blijft de meeste bezoekers ech
ter onthouden. Vóór een op
treden de inspectie van dui
zend-en-één onderdelen: het
grote plafond met spotlights,
de lichtkanonnen, de kos
tuums èn de ijsvloer. Alles
moet „gladjes" verlopen. De
artiesten zijn al lang voordat
het publiek binnenstroomt be
zig met hun „warming up".
Achter het decor heerst een
enorme bedrijvigheid. Tijdens
de voorstelling de vliegens
vlugge wisselingen van kos
tuums en decors. Na de voor
stelling het inpakken van al
het materiaal dat bij elkaar
twintig ton weegt en vervoerd
wordt in speciale containers.
Het oprollen van de vijftien
kilometer kabel voor de aan
sluiting van de vijftig grote
spots, het lichtplafond en de
vijfhonderd meter voetlicht
rond de ijsvloer. Het afbreken
van de kleedkamers, de spe
ciale kantoorruimtes, de piste
en de decors. Vaak direct
daarop het vertrek naar een
volgende stad of een ander
land. Daar is al maanden tevo
ren een vertegenwoordiger be
zig geweest om alles te rege
len, zodat bij aankomst van
improviseren geen sprake
meer is. Een standplaats voor
alle wagens en caravans is uit
gezocht, hotels zijn besproken,
technische maten uitgerekend,
leveranciers ingeschakeld,
werkvergunningen afgegeven,
de reclame is gemaakt en ex
tra personeel is aangetrokken.
Holiday on Ice vergt een orga
nisatie waar je ijskoud van
wordt.
Sterallures
Voor de schaatsers blijft er
nauwelijks een momentje vrije
tijd over. Voor Joop van der
Sluys echter hoort dat er ge
woon bij. Hij vertoont opval
lend weinig sterallures en
praat over zijn werk alsof er
niets glamourachtigs aan is.
„Ik bezorg gewoon andere
mensen een leuke avond. Al
thans, dat hoop ik. Ik ben niet
zo'n egotripper die al die pu
bliciteit nou zo belangrijk
vindt. Ik houd gewoon van
mijn vak, ik houd van het rei
zen en van de vele verschil
lende mensen die ik daardoor
ontmoet. Misschien is die lief
de voor het vak wel de be
langrijkste voorwaarde de Ho
liday on Ice-business vol te
houden. Een privéleven heb je
nauwelijks: je leeft elf maan
den per jaar in hotelkamers.
Meubels heb ik zelfs nooit be
zeten, ook nooit nodig gehad.
Ach, en eigenlijk is dat alle
maal niet zo'n ramp: ik ben
een eigen huis nooit gewend
geweest. In Nederland zijn de
mensen verwend. Een luxe
leefwijze, een televisie, een au
tootje. Een vaste basis waar je
altijd weer terugkeert. Door al
dat reizen ben ik daar relati
verend tegen aan gaan kijken.
Het is maar net wat je gewend
bent. Ik kan niet echt zeggen
dat ik het mis. In de groep ma
ken we het ook gezellig".
De nu 38-jarige Joop van der
Sluys is al vanaf zijn zeven
tiende jaar bezeten van ijsdan-
sen. Vroeger als kind rol
schaatste hij al graag. „Als ik
er ooit mee op moet houden ga
ik wellicht schaatslessen geven
in Nederland. Alhoewel,
kunstschaatsen ligt een beetje
moeilijk in ons landje. We te
ren nog altijd op de successen
van Joan Haanappel en Sjouk-
je Dijkstra. Veel verder zijn
we nog niet gekomen". Voor
hem is het pas de tweede keer
dat hij met Holiday on Ice in
zijn geboorteland optreedt.
„Hoewel ik praktisch nooit
last van zenuwen heb, ben ik
nu toch wel wat extra gespan
nen. Je wilt natuurlijk in je ei
gen land als enige Nederlan
der van de ploeg geen flater
slaan".
Discipline
Op flaters en fouten is Holiday
on Ice zeer alert. Achter de
schermen heerst een welhaast
ijzeren discipline. Te laat ko
men is er voor de schaatsers
niet bij. Tijdens alle voorstel
lingen zit er iemand van
staf tussen het publiek
eventuele kleine oneffenhedf'
of vergissingen te noteren,
er maar even iets kapot is a^
een kostuum of decor, wore
dat onmiddellijk gerepareerji
De talloze pluimen worden rj)
gelmatig gereinigd, schoeny
worden voor elke voorstelliip
gepoetst en de vele schaats
aan een strenge inspectie i
der worpen.
Bram Korteweg: „Perfectie I
ons sleutelwoord. Dat betekeifc
keihard werken voor alle jon
gens en meisjes van het groln
ballet en solisten, timmerlijj/
den, costumières, mensen vo<
de belichting, administrating
personeel en requisiteurs.
reizen vijf verschillende sho\J
van Holiday on Ice over de
hele wereld. Per jaar wordeK
bijna zestig landen bezocht
Omdat er met verschillentf
ijsvloeren gewerkt
komt het nauwelijks voor
er een dag niet wordt opgeti
den. Wanneer de show nog ii
de ene stad speelt, rollen i'
werklieden in de volgen
stad de ijspiste uit. Daarb|
moeten de artiesten tussendoi
nieuwe nummers instuden
en oude nummers repeteren"!
Dat de ploeg daarbij niet ovefc
één nacht ijs gaat, is een dir
dat zeker is. Perfectie is
uitgangspunt en het uiteinde|
lijke doel dat iedere medewei
ker van het gebeuren
ogen staat. Een doel dat letterL
lijk met vallen en opstaan be^
reikt dient te worden.
JEANNETTE SCHREUDEfefl
