Erwin Koeman wil ook in Oranje leider zijn n TT TPXPC X? T TT TTTT? O heeft van Dublin JXllilllO HIJ V Ü/Xlo niets geleerd Parels •^^derlands avond in tegen iat >r de eer in voor een van de :Spanje wonnen neinde de I \a van het schap, iar in te lersgroep boers Erwin lonald is van FC in i bij fleurde jrug in jp en |t tot pal. Hij eld in het jetgeen butatie één van dspelers ind te sed®llicht de "^benige Erwin raken over i en zijn Tevens Igina een ng over h Kees GRONINGEN Erwin Koeman zit rustig thuis. De voetblessure, die hij tegen SC Cambuur in de voorberei ding op de nieuwe competitie opliep, speelt hem nog steeds af en toe par ten. Soms meer, soms minder naar zijn zeggen. Maar Koeman was on danks die lastige kwetsuur wel na drukkelijk aanwezig in de twee Euro pa-Cupwedstrijden, die FC Groningen tegen Atletico Madrid speelde. Als een geslepen prof sarde hij al dribbelend de superieur geachte Spanjaarden. Hij groeide uit tot de man die hij is: de beste man van FC Groningen. Hoe groot is volgens Erwin boeman de werkelijke kracht van het Neder lands elftal? Kan het zich meten met de top van Europa? „Ik denk, dat we nog iets tekort komen ten opzichte van de grote landen. Nederland heeft het diepste dal gehad, zeker weten! Het vervelende in ons land is, dat er gekankerd wordt zodra de resultaten iets minder zijn. Er wordt je geen tijd gegund. Voor de komende tien jaar zitten we heus wel goed. Duitsland is minder geworden en wat dacht je van Engeland? We gaan de goeie kant op. Veel spelers komen uit dezelfde ploeg. PSV drie, Ajax vijf, Feyenoord drie, van Groningen drie. Dat is alleen maar goed. Vorig jaar waren er zoveel ploegen, zoveel spelers, een duiventil. Een bijeengeraapt zootje!. Ik heb vorig seizoen bij FC Groningen erg lekker gespeeld. Het is niet direct aan mezelf om me tot international uit te roepen. Maar neem Van Tiggelen en Broeken. Die lezen overal, dat ze tweede garni tuur zijn. Dat is niet eerlijk tegenover hen. Het belangrijkste is dat ze er bij zitten". Leidende rol Voor één positie heeft de oudste Koe man (22) wel een voorkeur, niet al leen in FC Groningen, waar zijn lei dende rol is geaccepteerd, maar ook bij het Nederlands elftal. „Ik speel het liefst op het midden van het midden veld. De centrale rol. Ik speel nu vaak aan de linkerkant en daar ben je meer afhankelijk van de ballen die je krijgt van je medespelers. In het centrum ben je overal erg dicht bij betrokken. Belangrijk voor een ambitieus mid denveld is dat de achterhoede goed speelt. Als je ziet dat die weinig kan sen weggeeft, gaat het voor jou ook beter. Je kunt gedurfder acties onder nemen. Ronald speelt in het Neder lands elftal nu ook op het midden veld. Ik kan goed met hem samenspe len, dus ik zie dat wel zitten. Hij speelt bij Ajax laatste man. maar hij hoort natuurlijk op het middenveld thuis". De Koemannen zijn volslagen ver schillende types in het veld. Vooral qua stijl. Erwin: „Ik oog technischer, Ronald minder. Ronald heeft een har der schot dan ik, ik onderneem meer individuele acties. Nu is het wat dat laatste betreft natuurlijk zo, dat bij een ploeg als Ajax, waar Ronald speelt, alles iets soepeler loopt. Over eenkomsten? We hebben beiden een gaf DEN HAAG Bijna halverwege zijn ambtsperiode van vijf jaar staat Kees Rijvers woensdag voor de belangrijk ste interland uit zijn loopbaan als bondscoach. Van het resultaat in de kwalificatie-ontmoeting tegen Spanje hangt het af of het Nederlands elftal zich de komende jaren weer eens als één van de toplanden in Europa mag manifesteren of dat het genoegen zal moeten nemen met een kabouterrol. De uitslag van het duel in de Rotter damse Kuip zal ook bepalen of het en thousiasme, dat de verrassende winst op de Ieren op 12 oktober heeft losge weekt, van blijvende aard zal zijn. Een domper woensdag zal immers stellig weer leiden tot de desinteresse die Oranje de laatste seizoenen bege leidde. De geringe bekoring, die het nationale voetbalelftal recentelijk nog uitstraalde, vindt zijn oorsprong voor een niet gering deel in de door een ge brek aan durf gekenmerkte aanpak van de keuzeheer, die op 17 februari 1981 een contract signeerde dat hem tot 1 juli 1986 aan de KNVB bindt. Kees Rijvers, die bij FC Twente en PSV bewees prima geschikt te zijn voor het lange- termijnwerk, maar nu (weer) resultaat moet zien te boeken. Een tussenbalans Niet imponerend Erg imponerend oogt de staat van dienst, die Kees Rijvers opbouwde, sinds 25 april 1981, toen hij in de kwa lificatiewedstrijd tegen Frankrijk voor het WK van Spanje, voor het eerst op de bank zat bij Oranje, niet. Tot die conclusie zijn blijkbaar ook de hoge heren in Zeist gekomen, want het kan geen toeval zijn dat de voet balbond voor of op 10 december, wan neer de bondsvergadering plaats vindt, de naam bekend wil maken van de „sterke man", die het volledig technisch apparaat van de KNVB moet gaan beheren. Met inbegrip van het dank zij een scorende vrije trap van Arnold Mühren met 1-0 gewon nen duel met Frankrijk, speelde het Nederlands elftal onder supervisie van Kees Rijvers zeventien inter lands, de uitwedstrijd tegen Cyprus net als „thuis" was Rob Baan toen de verantwoordelijke man niet mee gerekend. In die cyclus kwam Oranje zevenmaal tot winst, verloor het even vaak (waarbij tweemaal op eigen veld, iets wat daarvoor dertien jaar lang niet was voorgekomen) en speelde het driemaal gelijk. Nederland scoorde 26 treffers en incasseerde er 21. Onduidelijk beleid Rijvers blonk daarbij niet uit door een duidelijk beleid. In de twee en een half jaar van zijn bewind kwamen liefst 49 spelers voor het Nederlands elftal in actie en verstrikte Oranje zich regelmatig in de tactische netten van een achter bijna elke boom een vijand ontwarende bondscoach, die enkele malen van zijn geloof viel om weer een andere leer te gaan predi ken. Denk alleen maar aan de proble matiek rond in het buitenland spelen de internationals en het al dan niet opstellen van jeugdig talent. Rijvers, die nog altijd meer bezig lijkt met het WK van 1986 dan met het EK van volgend jaar, liet Oranje vaak on-Ne- derlands voetballen. De beste voor beelden daarvan zijn drie belangrijke interlands waarin Nederland per se niet mocht verliezen of zelfs moest winnen. Ter opfrissing van het geheugen nog even op een rijtje: Op 18 november 1981 speelt Ne derland de uitwedstrijd tegen Frank rijk in het kader van de kwalificatie voor het WK in Spanje. Rijvers wijst de orthodoxe stormram Kees van Kooten als spits aan, maar verzuimt naast rechterspits Johnny Rep ook een speler op links te posteren, die in staat is de van voorzetten afhankelij ke puntspeler te bereiken. De gedach te dat manco te kunnen opheffen met regelmatig diepgaande middenvelders blijkt een desillusie. Want het mid denrif heeft, inclusief Johan Nees- kens, zijn handen vol aan zijn defen sieve taken tegen vier aanvallende ty pes bij de tegenpartij, zodat Van Koo ten en Rep op een eiland vertoeven. Nederland verliest met 2-0 en is uitge schakeld voor Spanje. Ter verdedi ging van Rijvers moet worden aange voerd dat de kansen op plaatsing toch al klein waren geworden onder regie van zijn voorganger Jan Zwartkruis. Op 16 februari 1982 ontmoet Ne derland in het kader van de voorron den voor het EK Spanje In Sevilla heeft Rijvers, voor de KNVB trou wens een ronduit slecht p.r.-functio naris, een nieuwe onnavolgbare va riant in petto. Het Nederlands elftal blijkt liefst acht verdedigers te tellen, van wie er drie op het middenveld ge posteerd staan. De logische conse quentie is dat Nederland niet aan aan vallen toekomt en Spanje niet buiten het strafschopgebied kan worden ge houden. Als doelman Piet Schrijvers Carrasco over de knie legt velt Senor, twee minuten voor rust, het vonnis over een ploeg die zoals verwacht niet meer kan omschakelen. Op 12 oktober 1983 moet Neder land winnen van Ierland om kansen op plaatsing voor het EK in tact te houden. Rijvers, die toch al weinig routine in zijn formatie verpakt, neemt een enorm risico door Sonny Silooy, dit seizoen voor het eerst ba sisspeler bij Ajax, voor de leeuwen te gooien en hem te koppelen aan Frank Stapleton, de internationaal door de wol geverfde spits van Manchester United, die het onzekere debuut van de Zaankanter al na zeven minuten uitbuit om Garry Waddock in staat te stellen voor 1-0 te zorgen. De jonge garde van Oranje komt er in de eerste helft niet aan te pas en mag blij zijn dat het voor de pauze bij 2-0 (straf schop Liam Brady) blijft. Rijvers vindt het desondanks in de rust nodig om nog twintig minuten voorzichtig heid te willen betrachten alvorens al les te wagen. De spelers beseffen ech ter dat dat wel eens te laat zou kun nen zijn en besluiten tot een overrom pelingstactiek die succes heeft. Tegen de opdracht van hun coach in („Ik vond dat er aan het begin van de tweede helft te veel risico werd geno men") pinnen ze de Ieren vast op ei gen helft en maken ze het „onmogelij ke" waar. Twee treffers van Ruud Gullit en één van Marco van Basten tillen Oranje toch nog langs de gast heer: 2-3. Overdreven optimisme Dat resultaat leidt tot een bijna onge kende belangstelling voor het Neder lands elftal. En een optimisme, dat vooralsnog overdreven aandoet. Ze ker nu Kees Rijvers aan die wonder baarlijke wederopstanding na de pau ze in Dublin kennelijk niet de over tuiging heeft overgehouden, dat Ne derland zijn beste voetbal speelt wan neer het de tegenstander kan opjagen en daarbij ook de vleugels optimaal kan benutten. Met alleen Bud Broe ken en Peter Houtman als echte aan vallers voor komende woensdag in zijn selectie is dat weer gebleken. De Nederlandse voetballer gedijt echter eenvoudig niet wanneer hij wordt op gesloten in allerlei tactische keurslij ven. Wellicht kan Rijvers, die geluk kig de laatste maanden tot het inzicht is gekomen dat werken met een vaste, herkenbare kern de voorkeur ver dient. in dat verband ook iets doen met de recentelijk door Feyenoord en PSV tegen Engelse clubs opgedane er varingen. Die plegen zich niet druk te maken om de tegenstander, besteden geen ellenlange betogen aan de ge vaarlijke punten bij de opponent, maar spugen in de handen en gaan aan de slag, uitgaande van hun eigen kracht. Dat zal Nederland ook tegen het sinds de komst van Miguel Munoz als bondscoach nog ongeslagen Spanje moeten doen via onvoorwaardelijk pressievoetbal vanaf de eerste minuut. Een herhaling van Dublin zal immers tegen Spanje (volgens de in dat land werkzame trainer Leo Beenhakker „wereldkampioen niet verliezen") tot de onmogelijkheden bèhoren Alleen op die manier ook kan het Nederlands voetbal blijven voortborduren op de geestdrift die het „mirakel van Dub lin" teweeggebracht heeft. WILLEM PFEIFFER ZATERDAG 12 NOVEMBER 1983 Mijn kennis van het Italiaans strekt niet zó ver, maar met han den en voeten én gesteund door enige dichterlijke vrijheid kan ik uit „Altobelli" iets heel moois des tilleren. In het woord zitten de be grippen „hoog" en „mooi" en in het spel van de met deze fraaie naam gezegende voetballer zijn deze ele menten ook regelmatig terug te vinden. Walter Waalderbos en Adri van Tiggelen (over poëtische na men gesproken) worden nog voort durend badend in het zweet wak ker als ze in een bange droom weer met een serie voetbewegingen van Altobelli worden geconfronteerd. Manoeuvres, waarbij zelfs cum lau- de geslaagde deelnemers aan de co- media dell' arte zich nog de vingers aflikken. Trouwens, ook enig dramatisch ta lent kan Altobelli met worden ont zegd. Kort vóór het voor Waalder bos c.s. zo tragisch afgelopen duel met Inter Milan verklaarde hij zon der een spier van zijn gezicht te vertrekken dat Groningers mis schien wel heel goed kunnen turt steken, aardappels rooien en stro karton vouwen, maar voetballen ho maar. Daar konden ze absoluut he lemaal niets van. De geschiedenis heeft Altobelli gelijk gegeven. FC Groningen zin de op wraak. En zie, de bijval ovèr de vijfde treffer van Inter was nog niet van de tri bunes in Bari weggeëbd of een on geëvenaard staaltje Gronings volkstoneel werd over het voetlicht gebracht. Bijna tegelijkertijd maak ten trainer Han Berger en dokter Hut bekend dat er door Inter was geknoeid. Met geld en geldings drang. Berger zouden bergen lires zijn beloofd als hij zijn ploeg maar zou laten verliezen. Hut had schuim rond de mond van twee spelers van Inter gezien en als res pectabel plattelands-huisarts on middellijk geconstateerd dat er do ping was gebruikt bij Inter. Terwijl Italië lachte, huilde Groningen. De druiven waren zuur voor de pro vincialen, die wel eventjes de voet balwereld zouden veroveren, maar over de tweede hobbel struikelden. Mede dank zij Altobelli. Hut was de eerste die terugkrabbel de. Hij heeft zich inmiddels in dui zend excuses uitgeput en Inter la ten weten dat hij het bij het ver keerde eind heeft gehad. Italië lachte nóg harder. Maar met de hardnekkigheid, die onze noorder lingen zo vertederend eigen is. werd het omkoopverhaal staande gehouden. Berger en zijn baas Ren- ze de Vries maakten rapport op en daarmee moet de UEFA dan maar zien. Weliswaar behoort Artemio Franchi niet meer tot de levenden en is de invloed vanuit Italië in de UEFA dus wat verminderd, de kans dat FC Groningen wordt ge rehabiliteerd en Inter bestraft is klein, zeer klein. Eerder had ook het Turkse Trab- zonspor, dit seizoen reeds uitge schakeld door Altobelli c.s., al ge klaagd over een poging tot omko ping door Inter. De doofpot was het resultaat. En Italië lachte. Vervol gens kwamen trainer Berger, voor zitter De Vries en dokter Hut. in volgorde van opkomst. Hut zit zich nu te schamen in zijn praktijk. Als de UEFA geen maatregelen neemt tegen Inter zal Italië straks ook la chen over Berger en De Vries. In Rome of daaromtrent is tenslotte de doofpot bijna uitgevonden. En het is voor Inter een koud kunstje om elke relatie met welke omkoper dan ook glashard te ontkennen. Dan zal in Italië helemaal worden gesproken van FC Natrapspor. Zoals bekend is Renze de Vries handelaar in vlees. Van dieren wel Han Berger te verstaan. En dan vooral varkens. Er wordt wel eens gezegd: waar je mee omgaat, daar word je mee be smet. Zó ver wil ik niet gaan. Maar bekend is dat varkens niet kunnen worden gerekend tot de meest in telligente scheppingen in onze fau na. En dat het beesten zijn die zich volgaarne in de modder wentelen, wordt tegenwoordig in de crèche al geleerd. Lelijk en laag Gooien met modder hebben varkens niet zo best onder de knie dat moeten ze ook maar aan mensen overlaten. Die zijn daar veel meer in bedre ven. De Vries handelt ook wel eens in ménsenvlees, hoewel dat dan be perkt blijft tot het kopen en verko pen van voetballers Zo tikte hij, zoals bekend, de Maleisiër Ahmad Fandi op de kop. In die contreien bekend als de Parel van Azië. Aan vankelijk wat dof gebleven is deze inmiddels behoorlijk opgepoetst, zodat hierbij van een geslaagde transactie van De Vries mag wor den gesproken. Zijn actie om Inter te beschuldigen van een omkoop poging is misschien niet onterecht maar wel zinloos. Zoiets als parels voor de zwijnen werpen, om met een dichterlijke vrijheid te beslui ten. Nee, geef mij maar Altobelli. Mooi en hoog. BUYS Kees Rijvers koos voor zijn team dat volgende week tegen Spanje moet spelen slechts twee spitsen. goed inzicht en een goede lange pass". Met paplepel De voetballerij is de broers Koeman met de paplepel ingegoten. Iedereen die de voetballerij een beetje volgt, weet dat vader Martin al beroepsvoet baller bij Blauw Wit en FC Gronin gen was. Een familiebedrijf dus. Erwin: „Tja, in Amsterdam, toen mijn vader nog in Blauw Wit voetbalde, gingen we elke wedstrijd kijken. La ter was het elk vrij minuutje op school: voetballen. Het is bij ons altijd voetbal, voetbal, voetbal En ernstig: „Dat is niet altijd gezond, denk ik. Er zijn privédingen geweest, waar ik liever niet over wil praten. Maar dat je er niet van loskomt is de prijs die je moet betalen. Ik word elke seconde aan voetbal herinnerd en soms wil ik eigenlijk wel eens een paar dagen zonder. Na de wedstrijd thuis tegen Atletico Madrid was ik he lemaal kapot. Die hele opgefokte sfeer er rondom heen. Al die interviews. Tegen Ajax ging ik er uit. Toen was ik zo doodmoe Naam hoog houden jaar wel binnen. Je moet dus een stuk privé, zo niet alles, inleveren". Naar buitenland De naam van Erwin Koeman zal nu toch wel in enige boekjes van trainers en managers staan, gezien zijn presta ties in het Europa-Cuptoernooi. Denkt hij er lang over te moeten nadenken alvorens te besluiten naar het buiten land te gaan? „Ja, dat denk ik wel. Ik zou diep moe ten nadenken. Het punt is dat, zoals de zaak er nu bijstaat, ik alleen moet gaan. Ik heb geen vaste vriendin. Als het goed gaat is alles oké en het vele geld dat er te verdienen valt is een groot voordeel. Maar als het minder goed gaat zit je alleen in je huis, je hebt geen aanspraak. Daar staat te genover dat ik door mijn ervaringen bij PSV mentaal veel harder ben ge worden. Ik speelde niet, kreeg woor den met de trainer (Libregts; red.) en ging de laatste maanden dat ik er was niet meer mee naar wedstrijden, om dat, zo zei men mij, ik „toch terugging naar Groningen". Ik verdiende toen wel, maar speelde niet. Dan zeg je toch: dan maar wat minder verdienen en wel spelen". Dat ging vervolgens, terug in Gronin gen, uitstekend en op dit moment wordt hij door velen beschouwd als de beste linksbenige middenveldspeler in Nederland. „Ja, ik heb alleen concurrentie van Michel Valke (ook al een verstotene van Libregts; red.). Mijn ambities lig gen natuurlijk hoger dan Groningen. Zo lang in Groningen op semi-profba- sis wordt gespeeld, komen we nooit bij de eerste twee van Nederland. Dat kan uitsluitend met full-profs. Daar om is het ook een noodzaak dat die nieuwe hoofdtribune er komt. Maar toch, ik ben nooit zo honkvast ge weest. Ik verander gemakkelijk. Toen ik op mijn zeventiende naar PSV ging. heb ik ook in één dag beslist. En als de kans er komt om naar een grote club te gaan, doe ik dat wel, dat is lo gisch". „Ik zou wel voelen voor Ajax. Ik weet dat er veel over wordt gepraat. Ieder een, radioveï-slaggevers, tv, schrijven de pers hebben het er over. Ze willen niet geloven dat ik van niets weet en toch is dat zo. Ik weet, dat Ajax inte resse heeft, maar ik heb zelf nog niets officieels gehoorcf. Misschien weet mijn vader meer, maar hij heeft het mij in elk geval niet verteld. En bo vendien weet ik niet wat Harmsen en De Vries afgesproken hebben Veelbetekenend Die laatste zin is veelbetekenend. Er win zegt er verder niets over, maar insiders weten dat de voorzitters Harmsen en De Vries van Ajax en FC Groningen een uitmuntende relatie hebben en gaarne zaken met elkaar doen. Dat bewees de overgang van Ronald Koeman naar de landskampi oen. Nu de Oostenrijker Felix Gasse- lich niet links- maar rechtsbenig blijkt te zijn en Erwin Koeman goed speelt, lijkt er een reële kans op een overgang. „Ajax trekt wel voor een voetballer", zegt Erwin Koeman, „meer toch dan Feyenoord. Ik speel zelf liever tegen Ajax dan tegen Feyenoord, dat vind ik van die houthakkers. Ajax speelt altijd lekker technisch, aanvallend, prima!" HENK MULDER Erwin Koeman (op foto in duel met Henk Duut van Feyenoord) zoekt nu internationale erkenning. Het publiek moet vermaakt worden. Dat is een voorwaarde om profvoetbal te kunnen blijven spelen. FC Gronin gen heeft een naam op dat gebied hoog te houden. „Qua schoonheid", meent Koeman, „spelen we minder dan het vorig jaar, maar we spelen wel feller. Vanaf de eerste training heeft Berger ons ervan doordrongen, dat we fel moeten spe len, maar niet gemeen. Dat was voor ons een noodzaak, omdat we Europa Cup speelden. Geloof me, zonder die hardheid waren we er tegen Atletico Madrid onderdoor gegaan. We hebben ons niet laten afbluffen door dat ge mene spel. Ik zal je nog wat zeggen, wij hadden het in Athene tegen Olympiakos beter gedaan dan Ajax. Die zijn er door de schopperij onder door gegaan!" Behalve het publiek is geld belangrijk voor het voetbal en voor de voetbal lers. „Negen van de tien spelers voetballen voor het geld. Ze vinden het natuur lijk ook een leuk spel, maar geld is be langrijk. Voor mij is het nog steeds leuk. Het loopt voorspoedig. Europa- Cupvoetbal en het Nederlands elftal is het hoogste dat je in Nederland kunt bereiken. Geld is natuurlijk niet het belangrijkste. Het is gemakkelijk als je het hebt. Daarmee is eigenlijk alles gezegd. Neem Johnny Metgod. Die zou zo wel terug willen, denk ik. Maar aan de andere kant is hij na drie

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1983 | | pagina 21