livia Newton John in romantische komedie
oom die veranderde
|i een nachtmerrie
,M ZATERDAG 29 OKTOBER 1983 PAGINA 11
l)e Amerikaanse
WERELDSUCCES „GREASE" NU „TWO OF A KIND'
Musical over
het tragische
leven van
Jean Seberg
in november
in Londen
m
in première
ROBERT
Robert Mitchum heeft in En
geland, waar de serie „The
winds of war" naar een boek
van de Amerikaan Herman
Wouk al op de tv vertoond
wordt, weer eens enkele van
zijn befaamde uitspraken ge
daan. „Er is geen betere reden
om een film te doen dan een
goed salaris", riep Mitchum en
een hem bewonderende jour
nalist sloeg hij om de oren met
„Ik een legende? Ga alsjeblieft
weg, legendes bestaan niet".
„Sleepy eyed"-Mitchum blijft
niettemin uniek in filmland.
Wie een interview met hem
heeft, hoeft geen bla-bla-praat
te verwachten. Als hij zin
heeft zegt hij hele verstandige
dingen over films, regisseurs
en critici, als hij geen zin heeft
veegt hij de vloer met je aan.
Een mooie herinnering houd
ik aan een bezoek van Mit
chum aan Amsterdam toen hij
in een kamer van hotel De
l'Europe met het laatste begon,
maar tenslotte eindige met:
„Ik ben net een apie. Wanneer
je me een nootje geef, speel ik
de rol die van me verwacht
wordt". Mitchum begon z'n
carri;ere overigens in de korte
westerns van William Boyd,
alias Hoppalong Cassidy, met
Robert Mitchum
stuntend van paarden te val
len. Hij zit inmiddels wat vas
ter in het zadel. Die vastigheid
geldt ook zijn huwelijk, even
eens een unicum in Holly
wood: Mitchum is al meer dan
veertig jaar met zijn Dorothy -
geen schoonheid - getrouwd.
BOUNTY
En voor wie het verleden op
het heden wil projekteren, zou
er een romance kunnen ont
staan tussen de Australiër Mei
(„Mad Max") Gibson en de 18-
iarige Tahitiaanse Tavaite
Mel Gibson
Vernette. Waarom dan wel?
Gibson speelt in de remake
van Mutiny on the Bounty"
dezelfde rol, die in eerdere
versies gespeeld werd door
Clark Gable en Marlon Bran
do. Tavaite is het meisje waar
op hij verliefd wordt in de
film. Brando deed dat ook let
terlijk op zijn Tahitiaanse te
genspeelster Tarita (die twee
kinderen van hem zou krij
gen) en dat, terwijl hij ook nog
in het geheim getrouwd was
met een andere Tahitiaanse,
Movita, en die was weer de te
genspeelster van Clark Gable
in de Bounty-versie van '35.
Roddelbladen weten het nog
mooier: Als Mel Gibson niets
in Tavaite ziet, misschien wil
Brando (60) zelf de traditie wel
voortzetten. Marions schip ligt
enkele bootlengtes voorbij de
plek, waar de nieuwe Boun
tywordt opgenomen. Een
atol, genaamtk Tetiaroa. Valt
er nog een t(r)ouw aan vast te
knopen
TROUW
Als we het dan toch over het
huwelijk hebben, er wordt nog
altijd tegen de klippen op ge
trouwd in Hollywood. De laat
ste beroemde paren op een rij
tje: Carrie Fisher trouwde met
zanger Paul Simon. Vader Ed
die Fisher kreeg geen uitnodi
ging, maar Carrie's moeder
Debbie Reynolds was er wel in
het gezelschap van Paul Si
mons zoon uit een eerder hu
welijk, Harper. Margot Kidder
(Lois Lane uit de Superman-
films) trouwde in Zuid-Frank-
Carrie Fisher.
rijk met regisseur Philippe de
Broca, die ze net ontmoet had
tijdens het maken van diens
film „Louisiana". Margot was
al drie maal eerder gehuwd.
Tony Curtis maakt alleen nog
plannen bekend voor een hu
welijk met Andria Desavio,
twintig jaar jong. Zijn dochter
Jamie Lee Curtis, die o.a. een
erg leuke rol speelt in de ko
mediefilm „Trading places"
(met Dan Ackroyd en Eddie
Murphy) gaat vaders voor
beeld volgen. Ze bezit althans
een enorme diamanten verlo
vingsring van Michael Riva,
die de kleinzoon van Marlène
Dietrich schijnt te zijn. Houdt
u het nog bij?
BEÈT JANSMA
Italiaans-Amerikaanse film
en disco-ster, die dit jaar een
nieuwe film met haar gemaakt
heeft, de eerste sinds het we
reldsucces van hun gezamen
lijke „Grease".
Nieuwe film
„Two of a Kind" heet de nieu
we rolprent en daar ging het
op Olivia's Europese perscon
ferentie over. Eigenlijk meer
over de titelsong die ze daarin
voordraagt dan over de film
zelf, die in Amerika rond 15
december uitgebracht wordt
maar in Europa pas volgende
lente te zien zal zijn.
Olivia's nieuwe single „Twist
of Fate" en haar toekomstige
album „Two of a Kind" wor
den nu al in de schijnwerpers
geplaatst en korte tijd later op
de markt geslingerd, vandaar
onze mobilisatie door haar pla
tenfirma die er, dank zij onze
medewerking, weer een for
tuin mee hoopt te verdienen.
De nieuwe single werd voor
ons gedraaid, op groot scherm
begeleid door het nu onont
beerlijke maar toch ridicule
videobandje. Veel hadden wij
er niet aan, want de luidspre
kers stonden lekker hard, met
het gevolg dat wij niet meer
verstonden wat wij dachten.
Het enige dat goed tot ons
doordrong was deze luide
smartkreet van Olivia Newton
John: „Verdienen wij een
tweede kans?" Nou, wij gun
nen haar die van harte.
Op het grote scherm werden
de beelden van kwelende Oli
via geregeld afgewisseld met
shots uit haar nieuwe film.
Natuurlijk stond John Travol
ta daarin altijd centraal. Tel
kens wanneer Olivia Newton
John erbij mocht zijn, keek zij
John met stralende ogen aan.
Zij vindt hem kennelijk een
schat. Dat zei ze ook, op de
persconferentie.
Waar het in „Two of a Kind"
over gaat, wilde Olivia echter
In Londen wachtte Olivia Newton John, tweede van links, ook een ontvangst bij
prinses Anne. Met v.l.n.r. Cliff Richard, Duncan Goodhew en Rod Hull.
niet verklappen. „Het is een
romantische komedie", vertel
de ze met haar licht Austra
lisch accent, „over twee men
sen die door de sterren bij el
kaar gebracht werden en het
lot van de wereld in hun han*
den dragen". Er wordt niet in
gezongen; het is haar eerste
niet-muzikale rol. John Tra
volta, die het scenario van
„Two of a Kind" één dag eer
der gelezen had dan zij, telefo
neerde naar Olivia: „Als je
déze rol niet goed vindt, geloof
ik niet dat wij ooit weer samen
een film zullen maken!"
Sedert „Two of a Kind" opge
nomen werd, heeft Olivia
Newton John de smaak van
het acteren helemaal te pak
ken. Hoewel ze graag zou spe
len in wat ze een gewone ko
medie noemt, krijgt ze ver
moedelijk eerst een rol in een
Australische muzikale film,
gewijd aan de jaren veertig.
„Na vijftien jaar platenmaken
is acteren voor mij een nieuwe
uitdaging, en daar houd ik
van", zegt ze. En uitdaging nu
mero 3? Misschien een boek
schrijven, bijvoorbeeld over de
gekke brieven die sommige
fans haar sturen.
Dieren
Olivia Newton John woont al
negen jaar in Los Angeles. Ze
heeft daar een prachtig huis
met vijf paarden en een massa
honden en katten. Een groot
deel van het vele geld dat zij
verdient, besteedt ze aan die
dieren. Met een vriendin
opende ze kortgeleden in L.A.
een Australische modezaak en
milkbar. „Dat is een stukje
Australië in Amerika".
Het delicate onderwerp trou
wen wordt óók aangeraakt.
„Voorlopig is daar nog geen
sprake van", zegt ze. Een
vriendje wel. „Maar als ik
trouw, dan is het om kinderen
te hebben. En daar is mijn le
ven momenteel nog te druk
voor".
ROGER SIMONS
LONDEN Ze klom par
mantig op het geïmprovi
seerde podium en ging he
lemaal alleen achter een
batterij microfoons zitten.
De tafel was bedekt met
rose lakens. Aan de lin
ker- en de rechterkant
stond een vaasje frisse
bloemen en helemaal op
zij een fles Frans tafelwa
ter en een glas. Het décor
was nachtclubachtig, met
veel spiegels, gekleurde
spots en een massa pluche.
De blonde Olivia Newton
John keek ons met vinni
ge oogjes aan en zei: „Jon
gens, ik ben klaar. Schiet
de vragen maar op mij
af".
John
met „Twist of Fate"
terug in
de
Aan sommige artiesten heb je
niets wanneer je hen in leven
den lijve ontmoet. Als ze geen
script uit het hoofd kunnen af-
dreunen, zijn ze gewoon niet
geïnspireerd. Maar Olivia
Newton John heeft daar geen
last van. Sommige mensen
vinden dat ze niet kan zingen,
laat staan acteren. De bena
ming superster werd haar ten
onrechte toegekend, verklaren
die critici. Mogelijk, maar één
ding is zeker: babbelen kan ze
als de beste.
Op dat podium in die Londen-
se namaak-nachtclub gaf Oli
via Newton John
een persconferentie, die door
haar platenfirma „Europees"
genoemd werd, omdat geen
enkele Britse journalist uitge
nodigd was. En ze stond haar
mannetje. De president van de
Verenigde Staten zou het niet
beter gedaan hebben.
De likkebaardende kelner die
ons na afloop van deze plech
tigheid om zes uur een Engelse
„five o'clock tea" voorzette,
vond Olivia Newton John on
beschaamd „een lekker stuk".
'Vermoedelijk is dat ook het
oordeel van John Travolta, de
sc[j
jspo^DEN Jean Seberg
Aiietnet zeventien toen ze
een hoge oom uit
werd wegge-
dc{t uit een conventione-
dag Omgeving in Midden-
3 %ika. Ruim twintig
later werd ze dood
begjetroffen in haar auto
een achterafstraat in
js. Sectie wees uit dat
nat óvervloed aan alcohol
voorpedicijnen de doods-
n caraak waren geweest.
eerste gezicht bevat Se-
3" 3 levensverhaal alle ingre-
én van een klassiek Hol-
-pddrama. Maar de beken-
leden Britse musicalschrijver
n van|t0P^er Adler ziet haar als
Jelangrijke mythologische
mateT. Volgens Adler was Se-
1< korte tijd het symbool
1. 2de Amerikaanse droom,
levende bewijs dat bijna
de top kon halen,
aardster worden leek een
ijg e van een cent. Sebergs
tche levensverhaal heeft
5-7-9T aangetoond hoe makke-
Se droom kan veranderen
P0X n nachtmerrie. Om wraak
[men op die nachtmerrie
)leme Adler een musical ge-
lers'jven die in november in
/^Londense National Thea-
ej première gaat.
Seberg was de dochter
een gegoede drogist uit
e" enhalltown, Iowa. Toen de
ee,lanstaande regisseur Pre-
er haar na een internatio-
16 talentenjacht uitkoos voor
5-7.glofdrol in zijn film „Jean-
'Arc" gaf hij als reden
jeugd en onervarenheid
N igenschappen die de rol
Jeanne volgens hem extra
Z 2jtisch zouden maken. De
js n.^verd een flop, maar Se-
i overleefde als actrice.
iki 20 ze was- bad ze
weinig succesvolle films
Prlfekt, was ze getrouwd met
pnge Franse advocaat en
°P ze deel gaan uitmaken
'iet Parijse culturele le-
"e was onder de indruk
geïnteresseerd in de
benadering van film.
md dat de Fransen de
irieus namen in tegen-
tot Amerika waar film
nnncF a^s amusement werd
Op hun beurt be-
4 Inwden talentvolle aanko-
1344e filmmakers als Godard
•uffaut, aan wie zij door
inger was geintrodu-
haar als een belangrijke
>tatus van cultusfiguur
jevestigd door haar rol
„A Bout de Souff-
De auto, waarin het stoffelijk overschot van Jean Seberg werd
gevonden.
Ie" (1959). Seberg speelde in
deze film het soort vrouw dat
nu weer in de mode is: blond
met scherpe gelaatstrekken en
kort geknipt haar, mooi op een
jongensachtige manier, on
schuldig en onverschillig.
Maar ondanks haar succes in
Parijs heeft Amerika en meer
in het bijzonder Hollywood
haar nooit echt als een ster ge
accepteerd. Als ze in Holly
wood een rol speelde, moest ze
een pruik opzetten en gaven
ze haar onbetekende rolletjes,
hetgeen haar de opmerking
ontlokte: „Ze veranderen je al
tijd in alles dat je niet bent".
De enige Amerikaanse film
waar ze trots op was, was „Li-
lith" (1964), waarin ze een jon
ge, schizofrene vrouw speelde.
Seberg zag die rol als een kans
om af te rekenen met het in
Godards film gevestigde beeld
van het onschuldige meisje in
het buitenland.
Maar helaas stond haar image
na Godards „A Bout de Souff
le" muurvast en kreeg ze nog
slechts een beperkt soort rol
len aangeboden. Haar verhou
ding met Romain Gary, een
veel oudere getrouwde man,
maakte het onschuldige-meis-
je-image ondertussen tot een
klucht. De situatie was extra
gecompliceerd omdat Gary's
baan als diplomaat gevaar liep
door de affaire. Toen Jean Se
berg van hem in verwachting
raakte, werd de geboorte van
de baby geheim gehouden.
Haar uiteindelijke huwelijk
met Gary in 1963 verschafte
haar toegang tot de Franse so
ciety. In deze fase van haar le
ven had ze een tweede Gracia
van Monaco kunnen worden,
maar ze .verkoos de politiek
boven het society-leven.
Haar politieke overtuigingen
had ze al op jeugdige leeftijd
gevormd. Het waren overtui
gingen gebaseerd op een besef
van de betekenis van ver
vreemding, haar eigen ver
vreemding en die van ande
ren. Al op 14-jarige leeftijd
had ze zich aangesloten bij een
organisatie die vocht voor de
burgerrechten voor zwarten.
Het was die levenslange be
trokkenheid bij het lot van de
zwarte medemens die uitein
delijk zulke tragische gevolgen -
voor haar had. Ze had zich al
tijd al aangetrokken gevoeld
tot „outsiders", zowel tot de
slachtoffers van onderdruk
king als tot degenen die uit ei
gen wil nergens bij wilden ho
ren. Zelf was ze ook een bui
tenstaander. Ze stond buiten
de culturen waartoe ze had
kunnen behoren. Ze had de
kleinsteedse idealen van Ame
rika overboord gezet, maar
bleef naar haar geboortestad
teruggaan. Ze woonde in Pa
rijs, maar heeft zich de loszin
nige Franse houding, met -
name ten opzichte van het hu
welijk, nooit helemaal eigen
kunnen maken.
In 1970 besloot de FBI uit woe
de over haar financiële steun
aan de Zwarte Panters haar te
„straffen" door haar af te
schilderen als een politieke re
bel en -seksmaniak. Er werd
een beeld van haar gecreëerd
als zou ze een gevaarlijk revo
lutionaire zijn, die zich zo bij
de zaak van de Zwarte Panters
betrokken voelde dat ze zelfs
met hen naar bed ging. Jean
Seberg was toen net weer
zwanger en stond op goede
voet met Hakim Jamal, een
militante leider van de Mal
colm X-Stichting, een onderaf
deling van de Zwarte Panters.
De FBI telde een en ander bij
elkaar op en kwam met een
stukje kwaadaardige „roddel"
op de proppen dat zijn weerga
in de geschiedenis nauwelijks
kent. De invloedrijke roddel
journaliste Joyce Haber werd
„getipt" over het nieuws dat
de vader van Sebergs baby een
zwarte nationalist was. Op 19
mei bracht Haber het groot in
de krant. Om Sebergs identi
teit te „beschermen" liet ze de
namen weg, maar ze gaf zo
veel aanwijzingen dat iedereen
wist om wie het ging.
Catastrofale gevolgen
Sebergs persoonlijke en poli
tieke Teven waren op boosaar
dige wijze met elkaar in ver
band gebracht en de gevolgen
waren catastrofaal. Ze pro
beerde de roddel te negeren,
maar in tegenstelling tot ande
re politieke actrices had ze
daar niet genoeg zelfvertrou
wen voor. Een zenuwinstor
ting was onvermijdelijk.
In het begin van de jaren ze
ventig waren er een aantal ge
beurtenissen die resulteerden
in haar achtervolgingswaan
zin, verstandsverlies en uitein
delijke zelfmoord in 1979. Ze
was eind dertig, te oud om nog
nuffige tieners te spelen en te
jong voor karakterrollen. Maar
een veel belangrijkere oorzaak
van haar geestelijke aftakeling
was de klopjacht van de FBI,
die ertoe leidde dat ze haar
baby verloor. Dat de FBI de
eerstverantwoordelijke was
voor haar geestelijke instabili
teit bleek wel toen ze haar
doodgeboren baby liet begra
ven in een doorzichtige kist
om de wereld te laten zien dat
er van de „roddel" helemaal
niets waar was. In de jaren
daarna deed ze op de geboorte
dag van de baby elk jaar op
nieuw een zelfmoordpoging.
Het laatste jaar van haar leven
bracht ze door in een reeks
psychiatrische ziekenhuizen.
Toen ze eenmaal zelfmoord
had gepleegd, duurde het tien
dagen voor ze, gewikkeld in
een deken op de achterbank
van haar auto, werd gevonden
in een steegje in Parijs. Reac
tionairen in Amerika toonden
zich voldaan met haar dood en
zeiden dat ze het verdiend
had. Tenslotte had ze vier
echtgenoten gehad, een repu
tatie van een seksmaniak, een
onopvallende barrière en on
aanvaardbare politieke over
tuigingen.
Wat Seberg anders maakt dan
anderen die in opstand kwa
men en jong stierven, waren
enerzijds haar politieke over
tuigingen en anderzijds de
tweeslachtigheid van haar ka
rakter. Ze was links en chique,
mooi en intelligent, idealis
tisch en thuis in het vermoeide
intellectualisme in Frankrijk.
Ze verwierp kleinsteedse
waarden, maar bleef terugke
ren naar Marshalltown. Ze
was een bohémiène, maar
koesterde een geïdealiseerde
kijk op het gezinsleven. Ze be
lichaamde zowel Frankrijk als
Amerika, maar was i-n geen
van beiden landen op haar
plaats.
Nu vier jaar na haar dood
keert ze terug in een Londense
musical. Hoewel regisseur Pe
ter Hall heeft gezegd dat de
musical ernstig en tragisch is,
valt het te bezien of het een
geschikt medium is voor haar
meeslepende levensverhaal.
Ironisch genoeg is de enige
musical waaraan ze zelf ooit
heeft meegedaan (Paint Your
Wagon, 1969 met Clint East
wood en Lee Marvin) een gro
te flop geworden.
KATE OGBORN
Copyright The Guardian
im'( Newton
^werpers.
Regisseur Otto Preminger met Richard Widmark en zijn ontdek
king Jean Seberg tijdens de opnamen van „Joan of Are".
Jean Seberg als het typetje, dat zij in
Godard's ,,A bout de souffle" speelde.
Jean Seberg met Romain Gary.
