TAFEL
Hans Knoop rakelt „het joodse verraad" op
Wereldraad kan niemand
voorschrijven altijd
geweldloos te handelen
kerk
wereld
fieidóe Corner
BEfïlTi
weer
ACHTERGROND
£ctdóe Commit
5Ë
STUDIE VAN THEOLOGEN:
Lijkwade van
Turijn nu
in bezit van
Vaticaan
Amerikaanse bisschop: Politiek van VS in
Midden-Amerika ernstige vergissing
Korte metten
nt
Vlam in de pan
Beschamend optredg
WOENSDAG 19 OKTOBER 1983 P
De aanhangers van geweldlo
ze actie moeten zich afvragen,
of zij niet meer oog hebben
voor hun eigen geweten dan
voor het welzijn van de men
sen die onder foltering en on
derdrukking gebukt gaan.
Soms lijkt het erop, of pacifis
ten een hogere waarde toe
kennen aan het middel van
de geweldloze actie, dan aan
het politieke doel, waar de ac
tie op gericht is. Niet alleen
kan een geweldloze actie ge
weld oproepen, maar ook kan
een succesrijke gewapende
strijd geweldloze elementen
hebben. Dat staat in een stu
die van de Wereldraad van
Kerken over het thema „Ge
weld en geweldloosheid", die
door vierentwintig theologen
en andere deskundigen is sa
mengesteld.
De auteurs menen, dat het pa
cifisme van Mahatma Gandhi
en Martin Luther King in het
algemeen de voor christenen
juiste handelwijze is, maar zij
waarschuwen ervoor verzets
strijders die het geweld als
laatste redmiddel zien, zonder
meer te veroordelen. Zij me
nen, dat de wereldraad nie
mand kan voorschrijven, dat
hij of zij altijd geweldloos
moet handelen.
Verder menen de auteurs van
de studie, dat in veel landen
de christenen en de kerken
het als hun belangrijkste taak
moeten zien de zijde van de
armen en onderdrukten te
kiezen. Christenen moeten
zich juist ook tegen het on
recht van het structureel ge
weld verzetten, aldus de au
teurs. Er wordt op gewezen,
dat Christus nooit geweld ge
bruikte in zijn ijveren voor de
zwakken, de armen en de lij
denden. Dat betekent een on
dubbelzinnige aansporing aan
de kerken ook in Zuid-Afrika
geen actieve steun aan het ge
bruik van geweld te geven,
maar de wereldraad moet zich
er evenmin toe laten verlei
den verzetsstrijders te zeggen,
dat hun gebruik van geweld
niet legitiem is, zo menen de
auteurs van de studie.
In enkele landen, aldus de
studie, kan het gebruik van
geweld als „ultima ratio", als
een daad van bevrijding, wor
den betiteld, waartoe men
moet besluiten, ondanks alle
schuld die de christen daar
mee op zich laadt. In het alge
meen echter moeten de ker
ken vooral aandacht besteden
aan de verzetsbewegingen, die
zich in hun strijd voor een
rechtvaardige maatschappij
oefenen in de methoden en
technieken van geweldloze
actie, aldus de studie van de
wereldraad.
In een toelichting verklaarde
een medewerker van de we
reldraad, dat de kritische op
merkingen ten aanzien van
overtuigde pacifisten geen be
trekking hebben op democra
tische staten als de Duitse
Bondsrepubliek. In een land,
waar politieke activiteit en
vrijheid van meningsuiting
tot de grondrechten van de
burger behoren, is Gandhi's
weg van de geweldloze actie
bijzonder gemakkelijk te vol
gen, aldus de medewerker
van de wereldraad. Hij voeg
de eraan toe, dat men zich
ook in democratische staten
zorgvuldig moet bezinnen op
de vraag, hoe men in conflict
situaties moet handelen.
Receptie bij pro-nuntius
Vertegenwoordigers van regering, corps diplomatique, uit ker
kelijke en maatschappelijke kringen bevonden zich onder de
vele gasten, die gistermiddag de apostolisch pro-nuntius com
plimenteerden tijdens diens ontvangst in de nuntiatuur aan de
Carnegielaan in Den Haag, ter gelegenheid van de vijfde ver
jaardag van het pontificaat van Johannes Paulus II. Een recep
tie, die ditmaal des te geanimeerder was, vanwege de specula
ties rondom de benoemingen die worden verwacht binnen het
Nederlands epicopaat. De foto's tonen de pro-nuntius mgr. dr.
B. Wüstenberg met, respectievelijk, minister Ruding (foto bo
ven) van financiën en de burgemeester van Den Haag en me
vrouw Schols (foto onder)..
Overeenkomstig de laatste wil
van de vroegere koning van
Italië Umberto II van Savoye.
is de beroemde lijkwade van
Turijn in eigendom overge
gaan van het Huis van Savoye
naar het Vaticaan. De schen
kingsakte werd gisteren in
het Vaticaan getekend door
kardinaal-staatssecretaris
Agostino Casaroli „in naam
en in opdracht van de Heilige
Stoel". Namens de erflater te
kenden de zonen van de beide
zusters van de ex-koning de
akte, namelijk Simeon van
Bulgarije en Maurizio d'Assia.
De lijkwade van Turijn is een
doek met een lengte van 4,36
en een breedte van 1,10 meter,
waarop de afdruk is te zien
van een gegeselde man, die
een doornenkroon heeft ge
dragen en aan een kruis heeft
gehangen. Volgens de overle
vering is die man Jezus ge
weest.
Het doek is in 1578 door het
hertogelijk Huis van Savoye
uit Frankrijk naar Turijn ge
bracht. Met historische zeker
heid kan de oorsprong wor
den gevolgd tot 1353. Het is
opgeborgen in een speciaal
daarvoor gebouwde zijkapel
van de dom van Turijn waar
het in 1978 voor de tot dusver
laatste maal te zien is geweest
voor het publiek.
Vandaag heeft de Amerikaan
se hoogleraar in de natuur
kunde, John Jackson van de
universiteit van Colorado, aan
paus Johannes Paulus II een
levensgroot, drie-dimensio
naal beeld aangeboden van
een man, gemodelleerd door
een computer, die werd ge
voed met informatie van de
afdruk op het doek.
Een ernstige vergissing. Zo
noemt de r.-k. aartsbisschop
van San Francisco, John
Quinn, in een herderlijk
schrijven het beleid van presi
dent Reagan inzake Midde
n-Amerika.
Volgens mgr. Quinn probeert
de Amerikaanse regering de
sociale conflicten in Midde
n-Amerika te beschrijven in
termen van het Oost-West-
-conflict. De werkelijkheid is
echter, dat de meeste Salva-
dorianen en Guatemalanen,
die hun land hebben verlaten.
zijn gevlucht voor de onder
drukking in hun land, aldus
bisschop Quinn. Hij wijst
erop, dat veertigduizend men
sen, onder wie zeventien
priesters, alleen al in El Sal
vador om het leven zijn ge
bracht en noemt het onrecht
vaardig, dat de vluchtelingen
uit Midden-Amerika die in de
Verenigde Staten hun toe
vlucht zoeken, als illegalen
worden behandeld en dat hun
geldelijke bijstand en medi
sche zorg wordt onthouden.
Bankdirecteur wordt anglicaans priester
De Nederlandse bankdirecteur D. W. van Leeuwen, afkomstig
uit Arnhem, is onlangs in Brussel tot anglicaans priester ge
wijd, volgens Church Times, het blad van de Britse anglicaanse
kerk.
Van Leeuwen, vroeger lid van de Nederlandse hervormde
kerk, maakte in Singapore kennis met de anglicaanse kerk.
Later raakte hij betrokken bij het werk van de kerk in Enge
land en zo groeide de wens anglicaans geestelijke te worden.
Van Leeuwen heeft rechten gestudeerd in Utrecht en theologie
in Brussel. Hij houdt zijn werkzaamheden voor de bank niet
gescheiden van die van priester, „omdat mijn priesterschap es
sentieel is voor alles wat ik doe", zo verklaarde hij tegenover
Church Times.
Pater Johan Kroegman is in
Rome gekozen tot vicaris ge
neraal (eerste assistent) van
de Missionarissen van de Hei
lige Familie. Kroegman (58)
werkt op dit moment als mis
sionaris in Kalimantan (Bor
neo). De Duitse pater Egon
Farber (46) werd gekozen tot
generaal overste. Hij is de op
volger van de Zwitser Josef
Scherer, die de congregatie
zes jaar heeft geleid. De con
gregatie van de Missionaris
sen van de H. Familie werd in
1895 opgericht. Zij heeft op dit
moment ruim duizend leden.
In het weekeinde van 25 tot
27 november organiseren de
Salesianen van Don Bosco
(Pomphulweg 106, 7346 AN
Hoog Soeren) een roeping-in
formatieweekend te Leusden
bij Amersfoort. Het is bedoeld
voor jongemannen van acht
tien tot dertig jaar, die zich
willen oriënteren op het reli
gieuze leven en meer willen
weten over het leven van de
salesianen en hun stichter
Don Bosco. Gesproken zal
worden met jongere en oude
re salesianen over roeping,
gemeenschapsleven, geloften
en de nood van de jeugd.
Onder het motto „Leven
voor de wereld" wordt op za
terdag 12 november van tien
tot half vier in de scholenge
meenschap Visser 't Hooft,
Kagerstraat 1 te Leiden een
„missionaire werkdag" gehou
den, bedoeld voor iedereen,
die een beter inzicht wil krij
gen in wat mensen beweegt
op het gebied van samenle
vingsvraagstukken. Drs. J.
Bos van het ministerie van
ontwikkelingssamenwerking
zal zijn indrukken geven van
de assemblee van de wereld
raad. deze zomer in Vancou
ver. In gespreksgroepen
wordt daarop ingegaan.
Voor Schotland ongebruike
lijk is de samenwerking tus
sen katholieken en protestan
ten in Aberdeen, waar zij een
gemeenschappelijk kerkelijk
centrum hebben geopend. Dit
St.-Columbanuscentrum
wordt gevormd door twee
kerkruimten, die ook als ge
meenschappelijke ruimte
kunnen worden benut. De
voorzitter van de Schotse bis
schoppenconferentie, kardi
naal Gordon J. Gray, sprak
bij de opening van een be
langrijke stap op de weg naar
echte oecumene.
De vierde wereldconferen
tie voor religie en vrede
(WCRP) zal in augustus in
Nairobi (Kenia) worden ge
houden op het thema „De
godsdiensten en de waarde
van de mens en de vrede in
de wereld". Doel van de
WCRP, die vertegenwoordi
gers van het boeddhisme, con
fucianisme, hindoeisme, jai-
nisme, jodendom, islam, shin-
toisme, sikhisme, zoroastria-
nisme en christendom ver
enigt, is het de politiek ver
antwoordelijken en de rege
ringen te wijzen op de knel
lende problemen van de
mensheid en aan te dringen
op een verbetering van de le
vensvoorwaarden. Algemeen
president van de WCRP is de
aartsbisschop van New Delhi,
Angelo Fernandes.
NiEMAND had zich vóór het gisteren in Den Haf vijl
de overleg tussen een delegatie van het kabinet en"w€
ting van de Arbeid illusies gemaakt over de afloer- 1
beraad. Zeker na het vorige week gehouden deL»
Tweede Kamer, waarin het kabinet van een m^g
krachtige steun voor zijn sociaal-economisch belt L
stond de uitkomst van het overleg in het SER-g.
voorbaat vast: het gesprek zou volledig mislukkenstu
van
T leid
INDERDAAD bleken de meningen van het kabin,
zijds en de vakcentrales anderzijds lijnrecht tegenofl 6
te staan. Beide partijen hadden nauwelijks wiss(0P
schikbaar: het kabinet zat vastgeklonken aan de
van de kamermeerderheid en de vertegenwoord en
FNV en CNV beschikten evenmin over de voor ecl(9
benodigde ruimte. In hun vakcentrales, vooral in de v
de geest nu uit de fles. mei
end
De benarde situatie bepaalde gisteren de sfeer iniutc
derzaal van de SER. Kabinet en vakcentrales haddfJs
hun stellingen ingegraven en dat bepaalde ook de!XU(
het gesprek. De kabinetsdelegatie repte wel van r^,
bijstellingen, maar voegde daaraan geen invulling^
kan er best begrip voor hebben dat het kabinet i^kei
merdebat nauwelijks kansen zag om de vakbewegira c
gen te bieden, maar het maakte er zich nu toch joed
makkelijk van af. Lubbers en zijn collega's wistefan'
dat de leiders van de vakbeweging, ook gezien de r
in hun achterbannen, bijna geen andere dan hun Anj,
op konden. gen
f1 v
JUIST dezer dagen blijkt alom, met name bij de ac!ens
openbaar vervoer, dat leden van de vakbonden h
niet meer kunnen opbrengen te wachten op overltarr
waarbij hun leiders betrokken zijn. Kok en Van diwel
staan onder zeer zware druk van grote delen van|voo
centrales. De leiders van de vakcentrales hebben Is 1
antwoordelijkheidsgevoel in de afgelopen jaren riiers
getoond: bijna een jaar geleden werd dat zeer duidef^®a
zogenaamde stichtingsakkoord. Bifv
doi
Zo stonden gisteren in het SER-gebouw partijen
elkaar die van tevoren wisten dat ze elkaar niet zo^erJ
nen vinden. Niettemin is het zeer te betreuren dat 1 mi
zo moest aflopen. CNV-voorzitter Van der Meulenifor
het kabinet nu binnen twee weken (dan heeft ookn I
leg tussen minister Rietkerk en de ambtenarelm£
plaats) met echt bijgestelde plannen moet komen. zc
standig woord: ook het FNV had het kabinet nog <n'
dienen te geven, al moet men toegeven dat van t"~"
van Kok en de zijnen dan veel gevergd wordt, gr—
thans de geladen stemming in een aantal bonden,
nu in de pan, wie is in staat haar alsnog te doven
RONDUIT beschamend. Een andere benaming isj
geven voor de vertoning gisteren voor het SER-i
Den Haag, waar premier Lubbers, op weg naar hl
met de sociale partners, op een uitermate agressie^
door demonstranten werd aangepakt. FNV-voorz
die kort tevoren de verzamelde leden had laten i
de FNV een mislukking van het gesprek niet zou
bereid was haar vuisten te tonen, werd op zijn wP^j
diend. Het is ongetwijfeld aan de koelbloedighe^ j
premier te danken, dat het voorval niet echt uit de,aaj
Er zouden anders slachtoffers zijn gevallen. Ondele
van de politie, die dit alles lijdzaam aanzag. en
Krokante hamplak
met andijviesalade
en gebakken
aardappelen vla
met stoofperen
Voor twee personen hebt u
nodig: 1 plak gekookte
schouderham van 150 g,
losgeklopt ei, paneermeel,
circa 20 g boter;
200 g mooie gele andijvie,
100 g winterwortel, 2 schij
ven ananas met 1 lepel sap,
zout, 1 lepel azijn;
0,5 1 kg aardappelen,
olie of boter, zout;
halve liter vla 250 g
stoofperen, stukje pijpka
neel (suiker), (aardappel
meel).
Deel de plak ham in tweeën,
haal de stukken door ei en
paneermeel en bak ze in bo
ter bruin. Was de krop andij
vie, snijd hem fijn en was de
groente dan zonodig nog een
keer zonder ze daarbij lang
in het water te laten staan.
Borstel de wortel schoon en
rasp hem grof. Snijd de ana
nas klein. Meng de andijvie,
wortel, ananas, sap, zout en
azijn. Een garnering is niet
nodig. Bewaar de overgeble
ven ananas tot overmorgen
voor een toetje. Zet de schij
ven in een glazen of plastic
bakje weg, niet in het blik
bewaren.
Schil de peren, snijd ze een
of twee keer door en verwij
der het klokhuis. Kook de
peren in een bodem water
met pijpkaneel tot ze rood
zijn, dat duurt circa drie uur.
Maak de peren zo nodig af
met suiker en bind het sap
desgewenst met weinig aard-
appelemeel. Laat de peren
koud worden. Doe de vla op
bordjes en leg er wat peren
met sap op.
JEANNE
AMSTERDAM Hans
Knoop, ooit bekend ge
worden als jager op de
oorlogsmisdadiger Men-
ten, heeft zich opnieuw
aan het spoorzoeken ge
zet. Ditmaal echter
wordt zijn doelwit niet
gevormd door een leven
de, maar door twee do
den. Wie het zijn, ver
raadt de ondertitel van
zijn boek „De joodsche
raad", dat vrijdag ver
schijnt. Abraham As-
scher en David Cohen.
Een beschrijving van het
instituut op zichzelf heeft
sinds de historische wer
ken van de professoren
Presser en De Jong geen
zin meer, verantwoordt
Knoop zich. „Wat mij
wel in hoge mate intri
geerde, was de vraag wie
Asscher en Cohen waren.
De mens achter de beide
voorzitters van die joodse
raad. De mannen achter
de lintjes in de knoops
gaten".
Beide heren zijn na de oorlog
door een joodse ereraad
schuldig bevonden aan
„laakbare handelingen" (lees
gerust: hand- en spandien
sten ten bate van de Duitse
bezetters) en kregen de straf
opgelegd, dat ze nooit meer
publieke dan wel gesalarieer
de funkties binnen het Ne
derlandse jodendom mochten
bekleden. Wie zou menen dat
Knoop met zijn boek een re
habilitatie beoogt, vergist
zich. Integendeel: het vonnis
van de voormalige Menten-
jager valt zo mogelijk nog
meedogenlozer uit, al pro
beert hij hier en daar zwakjes
de witkwast van de verzach
tende omstandigheden te
hanteren. En hij heeft een
bedoeling met zijn postume
requisitoir.
Welke? „Ik leef", aldus
Knoop, „qp gespannen voet
met hen, die thans aan de
joodse gemeenschap leiding
geven, omdat ik bij velen van
hen een mentaliteit bespeur
die nog steeds de geest van
Asscher en Cohen ademt. Ik
ben onlangs uit de joodse ge
meente getreden uit protest
tegen die geest, die ertoe kon
leiden dat sommige joodse en
zionistische voormannen en
bestuurders op het ogenblik
een voortrekkersrol menen
te moeten vervullen bij het
prediken van begrip en sym
pathie voor de nieuwe, he
dendaagse vijanden van de
staat Israël en het joodse
volk, en niet moe worden
voorop te lopen bij het ver
ketteren van de democratisch
gekozen regering van die
staat. Een volk dat weigert
lering te trekken uit zijn ge
schiedenis, is gedoemd deze
opnieuw te beleven".
Verraders
Wie tussen de regels door
kan lezen, begrijpt wat
Knoop hiermee wil zeggen.
De verraders zijn opnieuw
(of nog steeds) onder ons. El
ders in zijn boek zegt hij het
zo: „Het is de klassieke wor
steling van elke jood in de di
aspora, die met alle inzet van
zijn krachten en geestesver-
mogens zowel de zaak van de
joodse gemeenschap wenst te
dienen, als de zaak van het
land waar hij woont. Ook
thans raakt menig joods poli
ticus erin verstrikt. Enerzijds
wil hij op de bres staan voor
de staat Israël, maar ander
zijds wil hij aanvaardbaar
blijven voor zijn partij en
diens achterban. Niet zelden
leidt het er toe dat joden juist
in het bekritiseren van Israël
voorop lopen om zodoende
hun moeilijke politieke posi
tie te consolideren". De mo
raal: „In tijden van de zwaar
ste beproevingen kunnen
boosaardige lafheid en wel
willende zwakte weliswaar
van elkaar verschillen in in
tentie, maar niet of nauwe
lijks in uitkomst".
Hans Knoop: „Ik leef op gespannen voet met hen, die thans
aan de joodse gemeenschap leiding geven, omdat ik bij velen
van hen een mentaliteit bespeur, die nog steeds de geest van
Asscher en Cohen ademt".
Na zijn jacht op Menten en
zijn mislukte hoofdredak-
teurschap van het weekblad
Accent heeft Hans Knoop
zich vooral geprofileerd als
publiciteitsadviseur van de
onlangs afgetreden Israëli
sche premier Menachim Be
gin en diens harde lijn. Gelet
op bovenstaande citaten valt
het moeilijk zijn boek over
de joodse raad anders op te
vatten dan als onderdeel van
die promotionele aktiviteit.
Wie begrip heeft voor de Pa-
lestijnen of de PLO, dreigt
zich schuldig te maken aan
hetzelfde verraad dat As
scher en Cohen in de oorlog
hebben gepleegd jegens de
joodse gemeenschap zo
luidt ongeveer de boodschap.
Het is grof geschut dat jager
Knoop hier in stelling
brengt. Asscher en Cohen
immers daarover zijn de
historici het eens hebben
de ondergang van honderd
duizend Nederlandse joden in
de hand gewerkt. Zij twee
elitaire regenten voor wie de
gewone man niet bestond
leverden het joodse proletari
aat met treinladingen tegelijk
over aan de Duitse massa
moordenaars in de waan,
daarmee een handjevol nota
belen en intellectuelen te
kunnen sparen, die vervol
gens op de na-oorlogse puin
hopen een nieuwe, ongetwij
feld betere joodse gemeen
schap zouden kunnen stich
ten. Een handjevol onmisba-
ren tegen honderdduizend
minder misbaren of gewoon
misbaren de sjieke Am
sterdamse Beethovenstraat
tegen de friemelende joden
hoek rond het Waterlooplein:
dat was de ruil van Asscher
en Cohen.
Hans Knoop gaat verder in
zijn requisitoir. De gevestigde
historici menen nog te weten,
dat de Duitse bezetter van
meet af aan een joodse raad
wilde instellen om de joodse
gemeenschap in zijn greep te
krijgen, en dat Asscher een
voudig de opdracht heeft ge
kregen om zo'n raad te vor
men. Knoop ziet het anders.
Volgens hem hadden de
Duitsers slechts een soort
buurtcomité voor de in be
roering geraakte jodenhoek
op het oog en durfden zij niet
eens dromen dat notabelen
als Asscher (diamantair) of
Cohen (professor) de leiding
op zich zouden willen nemen.
Maar Asscher wist de bezet
ter ervan te overtuigen dat
een dergelijk comité niet zou
functioneren, omdat zich in
de jodenbuurt geen „voor
aanstaanden" bevonden en
opperde tot blijde verrassing
van de Duitsers het alterna
tief van een gezaghebbend
orgaan voor heel joods Am
sterdam. „Men kan", zou hij
hebben opgemerkt, „de joden
toch niet laten vertegenwoor
digen door de bakker of de
slager". De bezetter ging ui
teraard gretig akkoord, waar
na Asscher de telefoon pakte
en zijn elitaire evenknie Co-
hen triomfantelijk liet weten:
„Vanaf nu zijn wij in feite de
burgemeesters van joods Am
sterdam".
Vinnige pennen
Tot zover de lezing van Hans
Knoop. En de geest van dit
soort mannen waart in de
joodse gemeenschap van van
daag weer rond, wil hij waar
schuwen. Geen wonder dat
zijn boek al vinnige pennen
in beroering bracht, nog
voordat de eerste letter op
papier kwam. „Wekenlang
stond 's avonds de telefoon
niet stil", meldt hij in zijn in
leiding. „Maar voor- noch te
genstanders brachten ook
maar een enkel argument ter
tafel, dat indruk op me
maakte. Tussen deze twee ui
tersten lag dan nog een seg
ment van opbellers dat
vreesde, dat ik de interne
vuile joodse was zou buiten
hangen en daarmee anti-se
mieten nieuw voedsel zou ge
ven".
Knoop vervolgt: „In feite heb
ik het met dit soort reakties
het moeilijkst. Er blijkt uit,
dat men de geschiedenis van
het anti-semitisme niet kent.
Anti-semieten hoeven niet
met argumenten te worden
gevoed. Zij haten joden om
dat zij joden haten. Zij haten
joden niet omdat het Israëli
sche leger in Libanon de
PLO vernietigt, maar omdat
de piloten en tankbemannin
gen joden zijn. Deze anti-se
mieten zouden diezelfde jo
den in dezelfde mate hebben
gehaat als ze zich door de
PLO hadden laten afslach
ten. Het anti-semitisme is een
irrationeel verschijnsel, dat
een autonoom bestaan leidt.
Elke poging om het te ratio
naliseren, is tot mislukken
gedoemd. In deze redenering
lijkt Knoop gelijk te hebben.
Of hij echter ook gelijk heeft
door een rationeel verband te
leggen tussen de geest van
Asscher-Cohen en die van
het huidige joodse Nederland,
is een andere vraag. Daar zal
de discussie over moeten
gaan.
PIET SNOEREN
N.a.v.: „De joodsche raad",
auteur: Hans Knoop
Uitgeverij: Elsevier, Am
sterdam
Prijs: 29,50.
ink
;eu
Enkele buien,
he
litu
ook zon de
al:
DE BILT Morgen j
we ons in een noord»
luchtstroming, die»ns
koude lucht van het" e
deel van de /eie:
Oceaan naar ons la^g
In deze lucht komug
buien tot ontwikkel
op af en toe zon mag,s
kend worden. De n^g]
peratuur wordt on^
graden en dat is Z0gerl
normaal voor deze tiheri
jaar. De noordweste
ming wordt in stand
door een depressie, jgg
de Noorse kust jaa
noord-oosten trekt, h,
weekeinde breidt $en
nisch hogedrukgel mi
gunstige invloed rrja
omgeving uit. !Vei
imorgfl h
Ma*rer
Tie
Weerrapporten v
De Bilt zw.bew.
Deelen geh.bew.
Eelde regen
Lh. R'dam
Vlissingen
Aberdeen
Barcelona
Berlijn
Bordeaux
Frankfort
Klagenfurt mist
Kopenhagen l.bew.
Locarno onbew.
Mal lor ca
Malta
München
Stockholm l.bew
Wenen zw.bew.
Zurich zw.bew.
Casablanca h.bew.
12 be
14 06
12 one
23 de
