Lucas Witte ontwierp
kalender vol kritisch9
kunstzinnig brood
Omwege
Dirigentencursus Rene Yerhoeff
EcidócSomant
DINSDAG 18 OKTOBER 1983 PAGINA 5
Jentengrap
•ond
gei
mvanP i
t
?ed voi
ie fetferom i
Jim Rat u,
;eman was gisteren
bij kantonrechter
omdat hij met zijn
tjf uit het dak gesto-
n auto bestuurde. Zo
iet wat omzichtig in
»ces verbaal beschre
en e/fantonrechter Sprey
?sact\ de beschuldiging
(usshtig samen. „U
fe/cenHus auto te rijden,"
afsenlDe verdachte knik-
e voefestigend. De jonge-
die tandheelkunde
•t, is in het bezit van
•ane (een naast fami-
tan de lelijke eend).
fee vrienden besloot
^^ftfoordwijk een grap
5 lialen. Het dak van
H°°Vri werd £eoPend. het
9ef stapte in en ging
°jbp deze wijze werd
V 'n 4rhtje gemaakt door
Ifdstraat. Volgens de
•der had de politie
je bovenlijven van
enden gezien. „Om-
(noest rijden, kwam
(nijn hoofd maar net
rgen de rand uit."
nzaail
eidscFer de politie had
nposïpman verklaard, dat
De 2 kinderachtig vond,
Fe *mwerd aangehouden.
i maar een studen-
had hij opge-
.Volgens u toonde
(ie maar weinig ge-
lor humor?", infor-
herfs\ de kantonrechter.
bka Jaad," antwoordde
jaarten. „Bij de meeste
De is een redelijk ge-
oor humor aanwe-
im officier van justi-
i Ek het op voor de
„Maar, ik kan me
;d voorstellen dat
niet kon la-
deed is heel
"n'de ]*jk." Van Ek eiste
toer Fte van 70 gulden.
een stapvoets en ik
ive a\e handelingen ver-
am li" beweerde de
form4s_jn.Spé, „Als u
(et me mee naar bui
lt, dan zal ik het de
reren. Dan kunt u
lat ik zelfs bochten
fden. Rechter Sprey
p opgfa °P deze uitnodi-
x De F- Hij legde de ge-
kerkf boete op.
'ren,
rmeai
?r vwimeester
'aan^Bissing d»e gisteren
teie/o^a8vaard'S'n8 werd
joffen, was heel op-
j. Hier was ecnt
irake meer van een
it, het leek eerder
Freudiaanse vergis-
[et betrof een zaak
then En jongen, die op de
Onderweg te snel (97
f i in^ van de toegestane
'.el te meter) had gereden.
n met
had hij zijn papie-
acntt bij zich. Dat laatste
ue t0> stond als volgt in
vaardiging beschre-
Fat hij als bestuurder
rt wachtmeester der
litie niet de vereiste
n bij zich had". Het
tuweiif motorvoertuig was
iet myangen door wacht-
v G. S der rijkspolitie.
ak merkte heel
Idig op, dat hij niet
fioogte was van het
t je papieren nodig
li een wachtmeester
ispolitie te besturen.
Vassei
\ginza van Ek steunde
teder I die veronderstel-
op eém een wachtmees-
georgtrijden, heb je geen
n, heeb nodig," zei hij la
ffe gn Voor dit gedeelte
d. Dabeschuldiging kreeg
iren Égen ontslag van
ïrvolging. Voor het
_^'ijden vroeg Van Ek
ite van 350 gulden.
t al eens eerder ge-
lor te snel rijden,"
hij op. Tegen rech-
|y beweerde de jon-
erw? de Warmonder-
je automatisch te
jY|pijden." Sprey, die
zeer lankmoedig
nd het blijkbaar een
lel, stfgument, want hij
>opharide boete terug tot
'an helen
'lgen v
oncenflse politiekorps be-
il InsVer enkele agenten.
Klein mening zijn, dat
liettenp niet met gereèd-
den {kunnen omgaan,
iderinfite, als je het ver-
ubelbeln een jongedame
al zijnïloven. Zij werd 's
vermi op de Breestraat
e bednuden, omdat een
te nö koplampen van
ntrati<o niet brandde. „Ik
s te n om er een nieuw
enen tfi te zetten," vertel
len gdïgedame. „Een van
aging ten zei, dat ik dat
functil- Ik ben daar nogal
de Kal geworden." Van
de Zfcich dat goed voor
aan (fen vroeg om een
worcj-zonder-straf ver-
;hreve'Rechter Sprey was
geviimee eens.
■kte caES VAN HERPEN
ilemenL
HOE EEN FOTOGRAFISCH GEDREVENE AAN FONDSEN TRACHT TE KOMEN
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
Vandaag val ik over een
weelderige hond met de deur
in huis; op weg naar een veel
belovend fotograaf die, uiter
aard, brood in zijn kunst ziet.
De nauwelijks in te tomen
hond is Arista genoemd, de
fotograaf heet Lucas Witte.
Beiden ze hebben iets van
elkaar weg vonden sinds
twee jaar, samen met Anita,
de gezellin van Lucas, een in
de bouwkundige context op
rijzend vestingachtig onder
komen in Westeinde II. Dat is
een Zoeterwoudse aanbouw-
wijk die speels moet aandoen,
net zoals de meeste nieuwe
woonvestigingen in Neder
land. Ergo: je komt in een
doolhof terecht, waar je „gan
zenbord met hindernissen (ga
zeven plaatsen terug)" kunt
spelen en rijden; „weet je
plekie" is slechts op de be
trokken bewoners van toepas
sing. Het was, evenwel, geen
belemmering voor mr. E.H-
.Toxopeus, oud-minister van
binnenlandse zaken en rus
tend Fries commissaris der
koningin, thans lid van de
Raad van State, om zich aan
de periferie maar geenszins
de zelfkant te vestigen en
belijdend, en op het oog tevre
den, Zoeterwoudenaar te wor
den.
Desondanks en niettemin is
Arista een prachtig vrouwtje
van nog geen drie jaar oud,
maar magnifiek en geweldig
uit de kluiten gewassen. Een
St. Bernhard zou jaloers op
haar kunnen worden. Boven
dien is Arista over-enthou-
siast, tè zeg maar, zodat ze je
van de sokken loopt bij haar
geestdriftige likpogingen. He
lemaal niet gereserveerd Brits
van aard. Maar toch is Arista,
met grijze vacht en een kolos
sale witte hoofdpartij, een
„Bobtail"; beter gezegd: een
Old English Sheepdog, een
„oud-Engelse herdershond"
die eigenlijk haar zorg aan de
schapen zou mbeten besteden
in stede van argeloze bezoe
kers binnen deze Zoeterwoud-
kloeke vesting hartelijk on
dersteboven te lopen. Even
wel heeft ze veel weg van een
schaap; immers, vrouwtje
Anita knipt en spint „wol"
van haar vacht en breit er
schitterende truien van die
werkelijk zachter zijn dan
schapenwol. „Voel maar",
zegt Anita, uitnodigend.
Haarscherpe instelling
Nu ik dan gevoeld heb, moet
ik toch bekennen dat ik al
leen kom voor de artistieke,
haarscherpe fotografische in
stelling van Lucas Witte (vol
gende week 26). Hij is serieus,
daarbij oud-Amsterdammer,
sinds jaren Zoeterwoudenaar.
Hij mislukte als NZH-bus-
chauffeur, maakte zijn verple-
gingsopleiding niet af, pro
beerde iets in uitzend werk,
maar raakte uiteindelijk on
losmakelijk verstrikt in zijn
enige, grote en doorleefde
hobby: de fotografie op ni
veau. Daarbii filosofeert Lu
cas als een bezield welzijns
werker en doordenker: hij
geeft tekst en uitleg bij zijn
prestaties. Ook al omdat hij
sinds een maand werkloos is
en in de W.W. zit.
„De fotografie is altijd mijn
streven geweest, een bijna zie
kelijke liefhebberij, zo u wilt.
Bij de busonderneming paste
ik niet zo in het gelid, noewel
ik die vaste betrekking geko
zen had om de financiële basis
voor mijn opleiding fotografie
te kunnen bekostigen; ik had
een vast inkomen nodig om
een woning en een donkere
kamer te kunnen betalen",
vertelt Lucas. Maar wie ooit
bij hem in de bus zat, heeft
Lucas Witte richt een expositie rond zijn kalender in.
moeten constateren dat hij
bij het afstempelen van de
strippenkaart met zijn hart
elders was. Inmiddels was hij
al bezig met zijn drie en een
half jaar durende cursus foto
grafie. Fotovakschool Apel
doorn, met schriftelijk toege
schoven opdrachten en cur
susweken aan de rand van de
Veluwe. Nog ruim een jaar,
en Witte mag zich meesterfo-
tograaf noemen, ofschoon hij
dat in zijn observerend, ont
wikkelend en afdrukkend
werk al is. Maar daarover
straks meer.
De vakschool bezorgt hem en
de mede-cursisten („Er is veel
belangstelling voor deze oplei
ding, bijna te veel. Maar velen
vallen na een half jaar af,
dat het nu eenmaal geen hob
by-cursus is") professionee
strenge waardering, begelei
ding, en rillingen. Vrij kostba
re opleiding: veel foto's ma
ken en zo naar het certificaat
en naar een carrière te zien
doorstoten. Daar is geld voor
nodig. Daarom kwam Lucas
Witte een jaar geleden op het
idee om een kalender voor
1984 te gaan maken. Een heel
aparte kalender. „Niet om
tussen de poesjes, de hondjes
en de paardekoppen terecht te
komen, maar iets bijzonders
dat waarschijnlijk op een vrij
smal publiek gericht zou zijn".
Kunstwerk met een eigen
mening, is het geworden. Een
kalenderjaar (met afleverin
gen van twee maanden op één
vel, vanwege de kostbaarheid)
om als openbaar kunstbezit te
behouden.
Eigen mening
„Het is een jaar werk geweest.
Eerst uitdenken, daarna de
ideeën op papier zetten. Nu is
het werk klaar. Ik geef er
mondelinge toelichting bij'.
Wat zegt u? Kunstwerk met
een eigen mening? Ja, dat is
het zeker. Het is maatschap
pijkritisch" Anita serveert
ook rietsuiker bij de koffie
„niet negatief, maar de men
sen iets voorhouden om hun
bewustwording te stimule
ren".
En dan houdt Lucas van zijn
kalender de maanden januari
en februari voor: de eerste
foto, perfect geconcipieerd, is
gericht op de „consumptie
maatschappij": een vers,
goudgeel broodje, open gesne
den, met een aardglobe ertus
sen en met Afrika nog groen
naar de beschouwer toege
keerd. Het is een te behappen
werelddeel. „Ik heb gehoord,
dat er andere interpretaties
aan te geven zijn". Maart/a
pril: weer een broodje, nu met
het oog op de automatisering
in onze samenleving, tende
rend van „smakelijk" tot af
grijselijk: een computerma
chientje tussen een zacht pun
tje zonder boter. „Ik wil die
ontwikkeling niet afbreken,
maar ik vind wel, dat je door
mensen werk af te nemen ook
hun brood afneemt. Maar je
kunt ook zeggen (heb ik ge
hoord), dat je tegenwoordig
erg goed op je geld moet pas
sen, wil je met je centen nog
brood kunnen kopen".
Mei/juni: een pyramide van
smakelijke bruine bolletjes
met eer velaat worst (zonder
knoflook) als uitgestoken ton
getjes. Dat is brede basis van
de rassendiscriminatie, met op
de top een wit hard bolletje.
Juli/augustus: een „manzaad-
broodje" op een bepaald
„slijmerig" detail niet nader
uiteen te zetten dat als af
gehapt maanzaadbroodje wijst
op de veelal beslissende rol
van de man binnen huwelijk
of andere relatie. „Dat komt
nog veel te veel voor", meent
Lucas; „dat uitmaken van
heel het leven door de man
wordt nog te veel geslikt.
Daarom is die hap eruit! Ik
heb liever gelijke taken voor
de man en de vrouw, ook bin
nen een liefdesrelatie. Gelijk
heid dus".
Bij september/oktober zien
we „het grof geld verdienen,
ten koste van een ander".
Wederom vlijmscherp op de
korrel genomen door Lucas
Witte. „Het dikke geld opstrij
ken en er verder niets voor
doen". Dat zien we opgediend
in een opengesneden broodje
met een groen briefje van
duizend tussen de helften, en
met in plaats van ketchup een
weglopend laagje „filmbloed".
Het briefje had Lucas 's mor
gens bij de bank even opgeno
men en na de opname meteen
weer teruggestort op zijn re
kening. Dan november/de
cember, met het „kleinste
broodje van de hele kalen
der": het deegje aan het vis
haakje. Een prachtige, lange
dode forel, „in a fish eye" op
een witte schaal uitgestrekt.
Gekheid, zei men: je vangt
geen forel met broodk rum-
mels. Maar Lucas deed het:
„De vis komt uit levensbe
houd op brood af, wordt er
door bevangen, en het wordt
z'n noodlot ook. De dobber
ziet men als „drijfveer" van
de tegenpartij het is wel
degelijk brood, al moet je er
naar zoeken. Brood is een eer
ste levensbehoefte; brood is
gewoon", maar niet bij Lucas
Witte.
„Ik wil mezelf niet spekken,
maar de bewustwording van
de mensen wèl", zegt hij on
bevangen. Met uitzicht op zijn
fotografische studies. „Het is
fijn en bemoedigend om men
sen tot nadenken te kunnn
zetten, niet dat kritiekloos ac
cepteren". Kalender met toe
komst en een grote K in de
Kunst; een eerste aanzet voor
Witte om straks voor zichzelf
te kunnen beginnen. Honderd
kalenders, zonder reproduk-
ties, maar „hand made", alles
handwerk, vanaf de zeefdruk
in een schuurtje van een
vriend, tt het foto's opplakken
en ondertekenen. Zes grote
kleurenfoto's van de beste
kwaliteit, eigenlijk onbetaal
baar en goed voor een heel
aparte collectie. Richtprijs is
35 gulden, maar 25 voor wie
die prijs niet kan betalen. Wie
meer kan betalen, wordt
daartoe gaarne uitgenodigd
door Witte, Lucas. Mn koopt
beslist geen kat in de zak,
maar een jaarkalender in
kleur, in fantasie met een kri
tische ondertoon.
Lucas en zijn, evenzeer werk
zame, Anita maakten honderd
van die in het oog lopende ka
lenders met in te lijsten foto's.
Ze werden ondergebracht bij
vier Leidse welwillende dis
tributeurs: kantoorboehandel
Wolfslag, Breestraat, kapper
Frits v.d.Meyden, Lange
Mare, „Repelsteel" in 't Bree-
huysaan de Breestraat, en
koffieshop-galerie Fenix op
de Botermarkt bij het Gange
tje. Reacties worden graag in
gewacht door Lucas Witte,
Zwaan 55, Zoeterwoude (na
telefonisch overleg: 01715-
3019). Je weet met die artistie
ke jaarindeling in elk geval
waar je aan toe bent. En zo
kun je van 1984 nog heel wat
overhouden ook. Later.
Maart/april: een broodje computer, een gesmeerd lesje voor doorgedraaiden.
René Ver
hoef!
LEIDEN De enkele ja
ren geleden onder auspici
ën van K&O gestarte diri
gentencursus wordt dit
seizoen op particulier ini
tiatief voortgezet. Cursus
leider is ook nu weer
René Verhoef f. Diens
naam is verbonden met
een groot aantal activitei
ten, die regionaal en lan
delijk op muzikaal terrein
wordt ondernomen en be
zit derhalve een bekende
klank. Als dirigent van de
koren 'Die Haghesangers'
en 'Haga Cantare' en van
het Koninklijk Rottus'
Mannenkoor treedt Ver-
hoeff overal in Nederland
op, waaronder regelmatig
in Leiden en in het bui
tenland. Hij bezoekt gere
geld Frankrijk en vestigde
onlangs de aandacht op
zich met een succesvolle
toernee, die hij naar Tsje-
cho - Slowakije maakte en
bekroond zag met enkele'
uitverkochte concerten in
Praag. Een specifiek Leid
se activiteit is zijn dirpent-
schap van het Toonkunst
Orkest Leiden, waarmee
hij jaarlijks diverse uitvoe
ringen verzorgt.
Zaterdag 22 oktober start René
Verhoeff zijn dirigentencursus
voor het seizoen '83-'84. Deze
cursus is voor beginners en
reeds ervaren dirigenten, die
aan bijscholing behoefte heb
ben en omvat op z'n minst 15
cursusuren, die steeds op een
zaterdag gegeven worden.
Voor beide categorieën deelne
mers is een programma ont-
womon waarin olnhaal Hpzelf-
de onderwerpen aan bod ko
men, zoals slagtechniek, stem-
vorming, repertoirekennis en
repetitietechniek. Van 9.00 tot
10.00 worden de beginners
hierin geïnstrueerd en vanaf
10.00 tot 12.00 de gevorderden.
Eén uur hiervan wordt be
steed om met een koor, dat uit
alle cursisten is samengesteld,
de theorie praktisch te oefe
nen.
De cursus heeft plaats in de
Romanuszaal, gelegen achter
de Hartebrugkerk. Verdere in
formatie verstrekt René Ver-
hfjeff ftelpfnmv 0171b - 11R3M
