1
Een vrouw moet zich
dubbelbewijzen; en
dat gebeurt bij Graaf
van het Hoogveen
Voor
Pietje Precies.
la
Beiden/regio
id
Een tien voor tekenen
RUKSPOLITIEKAPEL
BU OPENING RAADHUIS
-S* PpavIAO, (PXM Mft/nt
Ccidócgoirumt
DINSDAG 13 SEPTEMBER 1983 PAGINA 5
rsus w
de Br,
Men
Van
t het
spten
Scha
g<*i
Verrot
In april 1982 keurde de
rijkspolitie in Den Haag de
BMW van de Lissenaar
nog goed. Op de auto, die
inmiddels de respectabele
leeftijd van veertien jaar
numn had bereikt, was hoege
naamd niets aan te mer
ken. Zes maanden later
werd de Lissenaar in Kat
wijk aangehouden. De
Katwijkse politie onder
zocht de auto en kwam tot
Dat hde verrassende conclusie
Ti znefdat het voertuig door en
vrijd, door geroest was. Dit
merkwaardige verhaal
vertelde de Lissenaar gis
teren aan kantonrechter
Groenendijk.
pl Hoe was dat mogelijk?
trel Was hier soms sprake van
een plotseling geval van
edt Jüaccute metaalmoeheid, zo
dat de roest als een razen
de tekeer kon gaan en de
auto in korte tijd werd
verwoest? Of had de rijks
politie in Den Haag des
tijds niet goed gekeken?
linafi „Heeft u een bewijsje van
n °PSélie keuring," vroeg kan-
?olIec\ tonrechter Groenendijk
taan de Lissenaar. Dat had
deze niet. „Dat geven ze
iooit mee," beweerde hij
lop weinig overtuigende
toon. Daarmee lag de juis
te conclusie voor de hand;
[de BMW heeft nooit bij de
"aagse rijkspolitie op de
•rug gestaan.
Het verhaal van de zoge
naamde keuring in Den
"aag had de man, bollen-
tweker van beroep, overi-
[ens niet aan de Katwijkse
ilitie verteld. Er was ook
[een sprake van protest
oen de auto in beslag
kverd genomen. De man
[deed zelfs afstand van zijn
itokoude wagentje. De of-
licier van justitie merkte
ip: „De zaak was totaal
'errot. Van alle slechte
ingen is altijd nog wel
rijf procent goed. Naar die
ijf procent hebben we nu
:ht goed moeten zoeken."
n Ek zag één lichtpun-
Voordeel van zo'n
3 zaak is, dat we weer eens
;?J door de hele verkeerswet
moeten heengaan." Uit de
grote sortering manke-
|l menten werden drie pun-
fjehaald, die de man
aste werden gelegd.
,We hebben een keuze
ooeten maken," zei de of-
icier. Hij koos voor de to-
\aal doorgeroeste drempel-
kokerbalken (70 gulden),
voor de op een vergiet lij-
Kende uitlaat (100 gulden)
kn voor de rotte remmen
|100 gulden). Van Ek be-
chreef de remmen als
[.Ronde voorwerpen die er
log opzaten."
De officier eiste in totaal
boete van 270 gulden.
Dat viel de Lissenaar te
ken. „Toen ik afstand had
gedaan, vertelde de politie
Bat ik er niets meer van
pou horen. Dat had ik dus
eter niet kunnen doen,
Ban had ik nog 1500 gul
pen aan die auto kunnen
erdienen," aldus de man,
Hie of een geboren opti-
nist, of een zeer getalen-
eerd handelaar is. Mr.
Droenendijk verlaagde de
ete met 60 gulden. Ook
;r was de man niet ge-
elukkig mee: „Ik zal me er
piaar bij neerleggen," ver
zuchtte hij.
Fiets
Dag in dag uit, en dat zes-
ien jaar lang, stalde de
-.eidenaar zijn fiets bij het
■tation. Op een dag was
lijn karretje verdwenen.
.Iemand zei tegen me, dat
Je politie mijn fiets had
t neegenomen." vertelde de
'ijwielbezitter. Volgens
iem had de politie juist de
'orige dag een verkeers-
srd bij het station ge-
laatst, dat het parkeren
'an fietsen en bromfiet-
iers bij het station ver-
)ood. De officier van justi-
ie hielp hem uit de
Iroom. „Toen de politie
iw fiets meenam, stond
lat bord er al anderhalf
aar." De man was oprecht
'erbaasd over deze mede-
leling.
)e Leidenaar was naar
Iiet bureau gegaan en
nocht zijn rijwiel zonder
e betalen meenemen. Hij
teek dan ook vreemd öp
oen hij een paar maanden
[vater een rekening van
Jstitie kreeg. Officier Van
-k zei: „Meestal krijgen
ve hier mensen wiens
iuto is weggesleept. Uw
iets is, tja ik wil niet zeg-
Jen weggesleept..." Van
.•fk maakte deze zin niet
..Ik vraag de rechter u
te verklaren zon-
m1, u heeft hier al
i ii'wg ongemak van ge
nu!." Aldus geschiedde.
Jk zet m'n fiets daar nooit
neer neer," beloofde de
B -eidenaar bij zijn afscheid.
KEES VAN HERPEN
nbe
ii,
ii
p
u
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk.vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 41 op toestel 10.
Nu allerwege het badsei
zoen de nek wordt omge
draaid, en de Noordzee
zich grommend en ver
vaarlijk rollend heeft te
ruggetrokken naar zijn
winters offshore bedrijf,
nu de strandtenten
voor zover nog niet weg
gespoeld met hoop op
betere tijden weer wor
den opgeslagen, wel, nu
maakt de horecawereld
zich op om ongeslagen de
donkere maanden te zien
door te komen. Ook in
Noordwijk, natuurlijk.
Wat buiten niet meer
kan, moet binnen wor
den voortgezet. Het oog
gericht op gezelligheid
die geen tijd kent. Nieu
we wijnkaarten zijn ge
componeerd, attractieve
schikkingen getroffen,
de tafeltjes gedekt, het
beste serviesgoed uit de
glazen kast gehaald. De
stoelen kunnen weer
worden aangeschoven.
Vernieuwingen alom.
Vandaag zijn we geleid
door een ster, die vorig
jaar boven een vorstelijk
verblijf is stil blijven
staan. Het is „Graaf van
het Hoogveen", de exclu
sieve voorhof van wat
sinds kort Zeerust-hotel
heet na eens bad-hotel te
zijn genoemd. We wor
den ontvangen door de
gravin „en robe". De
graaf is niet thuis. Die
verwijlt bij de onderde
len zwembad, solarium,
washokken en sauna an
nex massage, waarmee
het hotel is opgezadeld.
„En bovendien ben ik mijn
eigen graaf", zegt Ine
Droogh-Goossens, die de tijd
rijp acht om even langs het
kantoor van haar man Joop
te lopen die daar inderdaad
gebogen zit over rekeningen
en ander administratief
werk. Joop Droogh vormt,
introvert, en voorzien van
een filosofenbaardje, een ge
heel ander hoofdstuk onder
de pannen van het etablisse
ment nabij de Noordwijkse
vuurtoren. Joop Droogh,
wiens huiselijk wapen overi
gens de turfen vertoont die
men op het hoogveen zou
mogen aantreffen (je zou
hem, met alle respect, een
turfsteker op het droge kun
nen noemen), heeft de nieu
we bedriifs-loot van eind '76,
de Graaf van het Hoogveen,
overgelaten in handen van
zijn vrouw. Men had het niet
beter kunnen treffen. Ine
van terzijde: „Joops grote
wens is, een bouwonderne
ming op te zetten". Nou
vraag ik je!, zou ik Ine kun
nen vragen; maar ik vraag
het haar niet. „Zeerust", ove
rigens, bestaat volgend jaar
mei een halve eeuw.
De eerste ster
Anderhalf jaar geleden kreeg
de jonge „Graaf van het
Hoogveen", het fanatieke
maar geïnspireerde probeer
sel van Ine Droogh, een ster
toebedeeld door de Franse
culinaire en bacchante poten
taat Michelin door sommi
ge minder bedeelde voedsel-
bereiders aangeduid als de
„Mafia van de elitaire bur
gerpot". Niets is, uiteraard,
minder waar. Michelin komt,
speurt en oordeelt, en strooit
uit z'n toverstokje slechts en
kele sterren waarvan de
meeste in Frankrijk terecht
komen. En terecht, vindt Mi
chelin. Ine Droogh kon wel
janken van blijdschap, toen
begin '82 die eerste ster voor
Noordwijk bij haar in de
keuken voor opschudding
zorgde. „De mooiste dag van
mijn leven; mijn hemel, wat
was ik trots op die waarde
ring van wereldformaat".
Ine, als Noordwijkerhoutse,
had als I6-jarige (nog niet zo
heel erg lang geleden) geko
zen voor de horeca. Stude
rend leerde ze op die zee
dobberen, volgde de Wijn
academie en deed nog veel
meer. In '81 kwam prins
Bernhard ofschoon niet
namens het Anjerfonds
haar vereren met de onder
scheiding „de mooiste wijn-
Ine Droogh: „Ik ben mijn eigen culinaire architect."
kaart van Nederland", uit
gaande van een Frans cha
teau.
Vandaag is bij de „Graaf van
het Hoogveen" een grondige
interne verbouwing achter
de rug. De gravin heeft zich
een paleisje verworven, in
wit en aubergine en bric.
Hoogstaande kleuren. In de
loundge, met weggedoken
oud-roze zitjes ter verpozing,
zie je door het spiegelglas
nauwelijks meer waar de
vorstelijke toiletten zich be
vinden. Toiletten, met mar
mer betegeld, en de damesge
legenheden zelfs voorzien
van bloemen op hét pedestal-
letje waar je het bakje van de
juffrouw van de retirade zou
rnogen verwachten. In de
eetzaal meer een Bourbon-
se eetkamer aubergine ei
landjes, geëncadreerd met
witte eetstoelen, en verlicht
door de kaarsen op zilveren
luchters, ontstoken door de
jonge gravinne zelf, „die ki
lometers loopt, op een
avond" en zich een „pedome
ter", een schredenteller,
heeft omgehangen om te zien
wat voor afstanden ze alle
maal aflegt.
Stijl en charme
„Ik denk minstens nog vijf
tien jaar jong te zijn", ver
wacht Ine Droogh. die in elk
geval een tienjarenplan voor
de boeg heeft: een eigen bu
reau voor de p.r. je moet op
een leuke manier naar buiten
zien te komen, tussen de ge
rookte forel met paprika
door"), ze wil doorbreken
naar een „zaal voor partijen",
stukje bij beetje, en nog veel
meer. Daar past ook Joop, als
bouwondernemer, in. Zal ie
wel moeten, good old boy,
want Ine, als luitenant-admi
raal der Noordwijkse tong-
strelende vloot, staat voor
niets. Een typisch, sprekend
voorbeeld van ,je bent jong,
en je wilt wat". En allemaal
met veel gevoel voor stijl,
charme en gastvrouwschap.
Dat is een stuk eigen per
soonlijkheid dat bij Ine
Droogh op de voorgrond
treedt.
Ondernemer van een uitne
mende en ontwapenende
vrouwelijke klasse. Ine
Droogh, die me en passant
ook leidt langs het droog-
hfondsenbad en saunadool
hof met een eigen sauna-
meester, zou het op prijs stel
len als ik daar eveneens een
beschrijvend oog op zou laten
vallen. Mijn oog valt wel.
maar zou z'n beschrijvend
boekje te buiten gaan, omdat
ik, met alle waardering en
bewondering, me wil beper
ken tot de ruimten die onder
het stergeflonker vallen. Om
op de been te blijven nuttig
ik, op uitnodiging, enkele
verrassend droge wentelteef
jes; lichtelijk gegratineerd,
met een vanille ijslaagje tus
sen de plakjes, en omgeven
door een, kaneelsaus. Omdat
je op een been niet kunt
staan, is daar ook een schotel
met „marbré": gerookte pa
ling, als in „roggebrood" ge
vangen, en gemarmerd in
waterkers. Vraag me niet
waarom. Het is uitzonderlijk.
van ene Cor Boom, een be
grip op het gebied van fijn
ambachtswerk, een bouw
vakker op een troon die Ine
voor hem opgericht heeft.
Ine: „Vlak voor de ster op
kwam, ging ie weg. Hij was
elf jaar bij ons geweest. Een
artiest die aandacht vroeg en
niet voldoende kreeg". Een
man die oude panden koes
tert als z'n oogappel, en ze
ook restaureert. Vorig jaar
keerde hij, langs omwegen,
bij de Drooghs terug, en de
verbouwingsresultaten zijn
nu in 't wit gevat. Vraag me
niet waarom, maar hij deed
het. Intussen blijft Ine het
full house met dertig gasten
aan acht tafeltjes belopen,
„en Joop helpt daarbij; ik heb
niet een hele staf nodig".
Eigen aangezicht
De „Graaf" heeft een eigen
aangezicht, met een aandoen
lijke blos. De warme en kou
de hap wordt hier genoten
als een zaligmakend tijdver
drijf, en aan de gasten die
erop afkomen kun je zien dat
ze er thuishoren. Niet ieder
een betaalt, domweg, voor
een couvert honderdvijftig
gulden. Maar daarvoor word
je wel in de lichte watten ge
legd. Michelin heeft al (in 't
Frans) tegen Ine gezegd:
„Wees niet bang, meid; zo
lang jij hier blijft, blijft ook
onze ster schijnen". Nu is het
streven zonder meer gericht
op een tweede ster. Ook de
„Hollandse pot" in de keuken
zal verheven moeten wor
den. Ine wil de Nederlandse
dis uit de middenklasse ha
len: bloedworst met appel,
maar dan geraffineerd en on
vergetelijk; balkenbrij op het
altaar der zwelgende goden.
Ine Droogh: „Daar willen wij
alles voor doen. voor zo'n
keuken. Een restaurateur die
zegt, dat een Michelin-ster
niet belangrijk voor hem is,
liegt dat ie zwart ziet. Ik ben
een vrouw die pijn heeft ge
leden. En als vrouw moet je
je dubbel bewijzen. Maar ik
red het wel. Ik ben m'n eigen
culinaire architect die ideeën
aanbrengt en creëert. En
onze chef Paul van der Mij,
die ook gewerkt heeft bij
Neercanne chef, braad 'ns
een wild eendje voor deze
meneer, wil je? draagt de
naam uit die op z'n minst één
ster kan dragen".
Dullebrug gesloopt
De Dullebrug, verbinding tus
sen Dullebakkersteeg en Van
der Sterrepad, wordt mo
menteel gesloopt. In verband
met de herinrichting van de
Oude Rijn en de daarbij be
horende restauratie van de
walkanten, moet de brug tij
delijk het veld ruimen. De
Dullebrug werd oorspronke
lijk als tijdelijke verbinding
over de Oude Rijn aange
legd. Er wordt echter zoveel
gebruik van gemaakt dat be
sloten is het bruggetje 'een
definitief karakter' te geven.
Wanneer de werkzaamheden
zijn voltooid, naar schatting
over een half jaar, komt de
Dullebrug, in een verbeterde
LISSE Onder het motto
„Een 10 voor tekenen"
wordt tot en met 25 sep
tember in Artopa aan de
Grevelingstraat in Lisse
een tentoonstelling gehou
den. Een en ander staat in
het teken van het feit dat
de heer H. M. v.d. Berg 25
jaar leraar tekenen is aan
het Fioretti College te Lis-
se. In de expositie zullen
100 tekeningen te zien zijn
die door zijn leerlingen
werden vervaardigd.
Het zijn tekeningen die door
de leerlingen zijn achtergela
ten en in het schoolarchief al
jaren zijn bewaard. In de te
keningen komen rijke fanta
sieën van de leerlingen en de
verschillende technieken
duidelijk naar voren. Ook
het karakter van de indivi
duele leerling(e) komt tot ui
ting in de soms perfect uitge
voerde tekening of in de
vlotte, zwierig gemaakte
schets. Voor oud-leerlingen
die deze tentoonstelling be
zoeken zal het wellicht een
verrassing zijn te ontdekken
dat hun eigen jeugdwerk in
Artopa wordt geëxposeerd.
De expositie is donderdag-,
zaterdag- en zondagmiddag
open van half twee tot half
vijf en donderdag ook van
half acht tot half tien.
LISSE De Rijkspolitie-
kapel verzorgt morgen
een belangrijk deel van
de feestelijkheden rond
de opening van het nieu
we raadhuis van Lisse.
Zoals bekend zal mr. M.
Vrolijk, de commissaris
van de koningin in Zuid-
Holland, het raadhuis om
drie uur officieel openen.
De Rijkspolitiekapel verzorgt
van half drie tot tien voor drie
een optreden voor het ge
meentehuis en maakt daarna,
als het weer meewerkt, tot
vier uur een rondgang door de
gemeente. De route is als
volgt: Gemeentehuis, Bond-
straat. Schoolstraat, Kapel
straat, Kanaalstraat, Berkhout-
laan, Westerdreef, Veldhorst
straat, Berkhoutlaan (bejaar
denhuis), Westerdreef, Eiken
laan (bejaardenhuis), Wester
dreef, Lindenlaan en weer het
gemeentehuis. Vervolgens
verzorgt deze kapel vanaf acht
uur 's avonds een concert in de
gemeentelijke sporthal aan de
Sportlaan. Gratis toegangs
kaarten zijn tijdens kantooru
ren verkrijgbaar bij het ge
meentehuis.
Donderdag kunnen ouderen
en minder-validen tussen twee
en vijf uur het gemeentehuis
van binnen komen bekijken
en 's avonds is er van zeven
tot tien uur opn huis voor ie
dereen met van half acht tot
half negen een concert door
Canite Tuba in de raadszaal.
Ook de volgende avond is er
open huis, deze keer met een
rondgang door het dorp van
de drumfanfare „Trou moet
Blijcken". Om acht uur wordt
een serenade voor het raad
huis gebracht. Ook zaterdag is
er open huis en wel van tien
tot vier uur met muzikale
riondgangen van Canite Tuba
en Trou moet Blijcken en een
serenade om kwart over een
bij het raadhuis. Tijdens de
open dagen is in de kelder van
het gemeentehuis een foto-ex
positie over de geschiedenis
van het bloembollenvak te
zien. Op de tweede etage zul
len de verenigingen van Lisse
zich presenteren.
•INFORMATIE OVER FILMS MUZIEK.
THEATER. RECREATIE. EXPOSITIES
EN EEN COMPLETE AGENDA
Dit setje mini schroevedraaiers,
variërend in maat van 0,8 tot 3,8
mm, krijgt u toegestuurd als
dank voor de moeite van het
aanbrengen van een nieuwe
abonnee.
als nieuwe abonnee
van de Leidse Courant
Naam
Adres
Postcode/Plaats
Betaald wordt per maand (met automatische afschrijving)
per kwartaal
Stuur een schroevedraaierset naar:
Naam
Adres
Plaats/Postcode
Telefoon
Stuur deze bon in open envelop -geen postzegel
plakken- naar: Leidse Courant, Antwoordnummer 232,
2500 VG Den Haag
