Leidse Courant | 1983 | 3 september 1983 | pagina 7

Het onvoltooide
ied van Victor Jar a

3

7 8

Opera tie A tlan tic
Lion met 40.000 man

Kantoor
innovatie
staat pas
aan begin

N

SShtf

£aidóe.Qowiwnt

as'ondag, Duindigt
oed idee!

LONDEN

«2»SIJTHOFF PERS

NA VO OEFENT IN NEDERLAND

4 t/m 8 september 1983

Beatrixgebouw, Jaarbeurs, Utrecht

naiaarsDeuia

najaarsbeurs

plus

.NNENLAND/BUITENLAND

ZATERDAG 3 SEPTEMBER 1983 PAGINA 7

lijkgn

tiago de Chili, 4 september
„De telefoon gaat. Het
>-Dort!en van vr»enden van
(.R,jni°r, die weet te vertellen
-Do o Ellende bijna gewonnen
"ft. Dat lijkt zo in tegen-
or^ak met wat we (Victor en
>-D°rfpp radio horen. Op een
even moment kunnen we
binnen niet meer uithou-
-Dorp. We besluiten naar het
trum te gaan. Bij het kan-
r van Allende zou een grote
i-Dorjnsenmenigte staan.

ten is het doodstil en de
i-Dort?en z'Jn donker. Op andere

l_Dorpc'ez'nSsavonc*en rent men

Tiars huis in en uit. Die stil-
11 n onze buurt (een van de
jre buitenwijken van San-
t-Rijnco) is een goed teken. Er is
i-Rljn<p spoor van blijdschap,
te canasta-spelende buren
en al naar bed te zijn.
het kantoor van Allende is
r II inderdaad druk. Als we
9e weg door de menigte zoe-
mmbb. wordt Victor herkend.

krijgt vriendschappelijke

pjes op de rug. Binnen is
I een drukte van belang. Ik
I allemaal bekende gezichten
I Dpeens ook Salvador Alien
or vijf over twaalf klinkt het
rijdende woord: Allende
ft de presidentsverkiezin-

gewonnen. Buiten begin-
de mensen feest te vieren.

klimmen in lantaarnpalen
bomen in de hoop een
ip van de nieuwe president
te kunnen vangen. Binnen
iet een al omhelzingen en

ïen. Ik word meegesleurd

het feestgewoel en sta
ens tegenover Allende. Ik
citeer hem, maar hij zegt:
et zo afstandelijk. Dit is
j Ql het moment om verlegen

paar tellen later stapt Al-
de het kleine balkon op.
is zo klein, dat hij er nau-
!ijks kan staan. De menigte
ten is in korte tijd enorm
gegroeid. Met paarden en
»ens zijn inwoners van de
•penwijken naar het cen-
"n gekomen om samen de
rwinning te vieren. Zodra
ende verschijnt houden ze
met dansen en vuurwerk
(eken. „Allende, Allende",
pen ze.

tor en ik rennen naar bui
en storten ons in het feest-
-.../oel. Met geïmproviseerde
p *kels beginnen de mensen
een optocht van het kan-
r van Allende naar het pre-

Morgen is het precies dertien jaar geleden dat de socia
list Salvador Allende de Chileense presidentsverkiezin
gen won. Driejaar en een week later, op 11 september
1973, maakte een militaire coup onder leiding van ge
neraal Pinochet een einde aan het bewind van Allen
de. In de weken na de staatsgreep zijn duizenden echte
of vermeende tegenstanders van de militairen ver
moord. Een van hen was de zanger Victor Jara, de
troubadour van de Chileense volksrevolutie. De wedu
we van Jara heeft haar herinneringen aan haar man en
de tijd van Allende vastgelegd in een (dag)boek: „Het
onvoltooide lied". In onderstaand verhaal enkele frag
menten daaruit. De eerste handelen over de verkiezing
van Allende in september 1970, de laatste over de da
gen van de coup, drie jaar later.

sidentiële Moneda-paleis.
Opeens komt uit de andere
richting een kolonne pantser
wagens. Een dreigend voorte
ken? Maar de militairen trek
ken verder, zonder iets te
doen.

Wanneer we laat in de nacht
het feest achter ons laten en
onze doodstille wijk inrijden,
vraag ik mij af wat er in al die
donkere huizen omgaat. Ik
vraag mij af of de buren ons
morgen nog gedag zullen zeg
gen. We zijn blij én bang. Zul
len de fascisten en de CIA
werkelijk toestaan dat Allende
de macht krijgt? We gaan sla
pen met het gevoel, alsof de
wereld op z'n kop staat".

5 september 1970

„De vreugde over de verkie
zing van Allende is getemperd
door de wetenschap dat recht
se krachten in Chili alles zul
len doen om te voorkomen,
dat hij werkelijk de macht in
handen krijgt. Hij heeft 39,9
procent van de stemmen ge
kregen, zijn voornaamste ri
vaal Alessandri 34,9 procent.
Volgens de Chileense grond
wet moet, als geen van de
kandidaten de absolute meer
derheid heeft behaald, het
Congres de president aanwij
zen. Normaal is dat de man die
de meeste stemmen heeft ver
gaard, maar in theorie kan dat
ook nummer twee zijn. In het
Congres zijn krachten aan het
werk, die willen dat Alessan
dri president wordt.
Hun eerste wapen is de econo
mische druk: het veroorzaken
van paniek op de beurs en het
onttrekken van enorme som
men geld aan de economie.
Bedrijven worden gesloten en

op grote schaal wordt voedsel
en andere goederen geham
sterd, om een kunstmatige
schaarste te kweken. „Allen
de chaos", hebben de recht-
sen tijdens de verkiezingscam
pagne op schuttingen geschre
ven. Ze zijn druk bezig die
voorspelling uit te laten ko-

3 november 1970

„De Chileense nationale feest
dag was dit jaar anders dan
andere jaren. Het leek alsof de
meeste Chilenen een tweede
onafhankelijksheidsfeest vier
den: nu niet van het Spaanse
rijk maar van de multinatio
nals en de oligarchie.

Vandaag, de dag dat Allende
officieel zijn intrek neemt in
het Moneda-paleis, wordt op
het plein voor het paleis het
grootste festival gehouden dat
Chili ooit heeft gekend.

Het is een indrukwekkende
gebeurtenis, waaraan ook Vic
tor deelneemt. Op het moment
dat hij opkomt om zijn lied
„Onze compafiero presidente"
te zingen, verschijnt Allende
opeens op het balkon van het
Moneda-paleis, aan de andere
kant van het plein. Over de
hoofden van de duizenden
heen groet hij Victor. Voor de
mensen is het een feest, zoals
zij nog nooit hebben meege
maakt. Ze hebben het gevoel
dat zij samen met Allende het
Moneda-paleis zijn binnenge-

11 september 1973.

„Terwijl de kinderen in de
tuin aan het spelen zijn en ik
in de keuken het eten klaar
maak, worden we opgeschrikt
door het gebulder van een

vliegtuig, gevolgd door een
enorme ontploffing. Het lijkt
wel oorlog. Ik storm naar bui
ten om de kinderen in veilig
heid te brengen, doe de luiken
voor de ramen en probeer mij
ervan te overtuigen, dat ik het
mij allemaal maar verbeeld.
Maar de vliegtuigen blijven
komen. Op dit moment wor
den al mijn illusies de grond in
geboord: als we het tegen dit
geweld moeten opnemen, heb
ben we geen enkele kans. Dan
komen de helikopters. Vanuit
de slaapkamer zie ik ze zwe
ven, angstaanjagende insecten,
van waaruit het huis van Al
lende onder vuur wordt geno
men.

Plotseling gaat de telefoon. Ik
hol er naar toe om de stem
van Victor te horen. „Lieverd,
hoe gaat het met je? Ik kon
niet eerder bellen Ik ben in
de technische faculteitJe
weet waarschijnlijk wel wat er
aan de hand is". Ik vertel hem
over de bommenwerpers.
„Wanneer kom je naar huis?".
„Ik bel je nog wel".

Vanaf dat moment kunnen we
niets anders doen dan naar de
radio luisteren militaire
communiqué's afgewisseld met
marsmuziek. Intussen staan de
buren op hun balkons, om
maar niets te missen van de
aanvallen op het huis van Al
lende. Sommigen brengen een
toost uit. Een ander hangt zelfs
de vlag uit.

Terwijl wij ons in spanning af
vragen of Allende de aanval
op het Moneda-paleis kan
overleven, belt Victor weer.
„Ik moet hier blijven. We
kunnen niet weg. Maar mor
gen vroeg kom ik naar huis.
Ik houd van je".

„Ik houd ook van jou", zeg ik
met verstikte stem, maar Vic
tor heeft al opgehangen".

13 september 1973

„Ik heb nog steeds niets van
Victor gehoord als Quena belt.
Zij vertelt dat iedereen die in
de technische faculteit was, is
opgepakt en naar Chili-stadion
gebracht, waar Victor zo vaak
heeft opgetreden. Ze weet ech
ter niet of hij daar ook zit.
Als 's avonds plotseling de te
lefoon gaat, slaat mijn hart een
keer over. Een onbekende,
nerveuze stem vraagt naar
„companera Joan". Hij zegt:
„U kent mij niet, maar ik heb
een boodschap van uw man.
Ik ben zojuist vrijgelaten uit

Salvador Allende.

het stadion. Victor zit daar
nog. IkVnoest u zeggen dat u
met de kinderen in huis moet
blijven. Verder zei hij, dat hij
niet de indruk heeft dat hij zal
worden vrijgelaten".

„Bedankt voor het telefoontje,
maar wat bedoelde hij met die
laatste opmerking?".

„Ik weet het niet. Dit is alles
wat hij mij gezegd heeft.
Sterkte, companera".
De volgende morgen, wanneer
het uitgaansverbod even is op
geheven, ga ik de stad in, op
zoek naar de auto, die Victor
bij de universiteit heeft laten
staan. Op de hoek van de
straat die naar het stadion
leidt, sta ik even in tweestrijd.
Ik kijk naar de menigte bij het
stadion en de gewapende
wachten. Het is onmogelijk
dichtbij te komen. Bovendien,
wat moet ik doen? Ik ga ver
der naar de universiteit. Op de
campus en in het gebouw is
het angstaanjagend stil. Dan
pas word ik mij er van bewust,
dat alle ruiten en deuren ka
pot zijn en de voorkant van
het gebouw vol kogelgaten zit.
De parkeerplaats is leeg, op
onze auto na. Er zijn vrijwel
zeker militairen in de buurt,
maar op een oude man na zie
ik niemand.

Voorzichtig loop ik de auto.
Opeens sta ik in een plas
bloed. „Dit is onze auto niet",
denk ik, als ik de sleutels pro
beer. De oude man komt dich
terbij. „Wat moet u?", vraagt
hij. „Dit is mijn auto", ant
woord ik hem. „U kunt beter
maken dat u wegkomt. Het is
hier niet veilig", zegt hij,
waarna hij mij helpt het glas
van de voorbank te vegen en
ik zo snel mogelijk naar huis

18 september 1973

„Opeens hoor ik iemand bij
het tuinhek. Vanuit het raam
van de badkamer zie ik een
jonge man en ga naar buiten.
„Ik zoek de vrouw van Victor
Jara, ben ik hier goed? Alstu
blieft, geloof mij. Ik ben een
vriend", fluistert hij. „Mag ik
even binnenkomen". Hij ziet
er bezorgd en opgejaagd uit.
„Ik ben lid van de communis
tische jeugdbeweging".

Ik open het hek en laat hem
binnen. In de kamer zitten we
tegenover elkaar. „Het spijt
mij heel erg, maar ik moet u
vertellen dat Victor dood is.
Een van onze vrienden, die in
het mortuarium werkt, heeft
zijn lichaam gezien en her-,
kend. Alstublieft, weest dap
per en komt u met mij mee om
hem te identificeren. Droeg hij
een blauwe onderbroek? Hij
ligt er al meer dan 48 uur en
als niemand het lijk opvraagt,
zal hij in een massagraf wor
den begraven".

Een half uur later rijd ik, half
verdwaasd, door de straten
van Santiago. De jongeman,
Hector, zit naast mij. Hij ver
telt dat hij in het mortuarium
is gaan werken om de lijken te
kunnen identificeren van de
talrijke anonieme doden, die
elke dag worden binnenge
bracht.

Bij het mortuarium aangeko
men, loodst hij mij naar bin
nen. De aanblik is afschuwe
lijk: overal liggen lijken, tot in
.de kantoren toe. We lopen
door een lange gang. Achter
een deur een nieuwe lange rij
lichamen, jongeren en oude
ren. Daar, in het midden, ligt
mijn Victor".

Smltst-

ADVERTENTIES

Met uw krant naar

Londen, de bruisende wereldstad heeft een overvloed aa
heden. Oude tradities handhaven zich naast moderne a
wereldstad tot een aantrekkelijk reisdoel.

bezienswaardig-

■VRIJDAG 16 SEPTEMBER 1983

vertrekken we per luxe touringcar voor een drie-daagse trip naar Londen.
iHet verblijf aldaar Is in het Queens Hotel.

I ZATERDAG wordt onder leiding van een Nederlandse gids een bezoek ge
bracht aan Windsor Castle, welk verblijf van de Engelse Koninklijke familie
u voor plm. 5.- kunt bezichtigen. Voorts krijgt u gelegenheid in de Lon-
dense City te winkelen, terwijl 's avonds een rondrit door het fraai ver
lichte Londen wordt gemaakt.

ZONDAG wordt de bekende markt Petticoat Lane bezocht, waarna de te
rugreis aanvangt.

De trip vormt een aantrekkelijke kennismakingsmogelijkheid met deze
wereldstad en kost x oen

J ZOU.- per persoon.
Toeslag eenpersoonskamer 50,-. Reisverzekering 6.- p.p. 5.- kos-

In de prijs zijn begrepen:

de busreis heen en terug

- overtocht Zeebrugge-Dover/Dover-Calais

- kamer met douche en toilet op basis van halfpension 2x logies, ontbijt

- avondrit door verlicht Londen.

Inlichtingen en boekingen: telefonisch onder no. 070-190802 (van maandag
t/m vrijdag van 9 tot 13 uur) of persoonlijk in onze vestiainaen Souistraat
71. Den Haag (op de hoek van het Spui jen Coolsingel 67 Rotterdam
(t.o. stadhuis).

POSTBUS 16050
2500 AA 's-GRAVENHAGE
TEL. [phone]
(MAANDAG T/M VRIJDAG
TUSSEN 9 EN 13 UUR)

(Vervolg van de voorpagina)
DEN HAAG Voor het
eerst sinds september 1944
staat het zuiden van ons
land opnieuw een geal
lieerde invasie te wach
ten. Een vijftienduizend
man sterke troepenmacht
van Amerikanen, Britten
en Nederlanders zal op 19
september de Maas en de
Rijn oversteken om in het
kader van de Navo-oefe-
ning Atlantic Lion de
strijd aan te binden met
troepen op Westduits
grondgebied, direct ten
oosten van Twente. Merk
waardig detail: ook dit
keer treden de Duitsers
als vijand op, zij het nu als
bondgenoten.

Aan Atlantic Lion nemen
rond 40.000 militairen deel,
onder wie 24.000 Nederlan
ders, 11.000 Amerikanen, 5.000
Duitsers en een Engels tank
bataljon van 600 man. De oefe
ning staat onder leiding van
luitenant-generaal W.J. Loos,
de commandant van het Eer
ste Legerkorps. Een maal in
de vijf jaar is het Nederlandse
legerkorps in de gelegenheid
om een Navo-operatie van die
omvang mee te maken en te
leiden.

„Atlantic Lion wordt in bin
nen- en buitenland beschouwd
als een toets voor geloofwaar
digheid van de bijdrage van de
Koninklijke Landmacht aan
de Navo. Die geloofwaardig
heid, is even essentieel voor de
afschrikking van potentiële te
genstanders, als voor het ver
trouwen dat onze bondgenoten
in ons stellen", aldus generaal
Loos.

Generaal Rogers, opperbevelhebber van de Europese
'NAVO-strijdkrachten, hield gisteren in het Westduitse
Ramstein een toespraak bij de start van de militaire oe
fening. Links secretaris-generaal Luns van de NAVO.

De eenheden van de eerste
Amerikaanse tankdivisie lan
den voor het overgrote deel op
bases in Duitsland, waar ze de
beschikking krijgen over hun
opgeslagen materieel. Vandaag
gaan ze per trein en over de
weg naar Brabant om zich in
de buurt van Veldhoven te
verzamelen. Zo'n 1500 Ameri
kanen landen op Schiphol en
Gilze-Rijen. Zij halen het oor-
logsmaterieel op dat per schip
in Vlissingen en Rotterdam
wordt aangevoerd. Op 19 sep
tember zullen de Amerikaanse
tankdividie, een Nederlandse
pantserbrigade en het Britse
tankbataljon de Maas en de
Rijn overtrekken. Daarbij zijn
1500 pantservoertuyigen en
1800 vrachtwagens betrokken.
De troepen maken geen ge
bruik van bestaande bruggen.

Over de Maas zal de genie drie
bruggen slaan en de drukbe
varen Rijn zal op militaire
ponten genomen worden. Op
21 september moet deze opera
tie voltooid zijn. Daarna zal de
strijd met de Duitsers volgens
plan kunnen losbarsten. Aan
het plan is twee jaar is ge
werkt. Atlantic Lion duurt tot
1 oktober. Om het parate Eer
ste Legerkorps te versterken
worden in ons land 3000 mili
tairen voor herhaling opgeroe
pen. Ook zullen 600 man van
de Nationale Reserve dienst
doen voor bewaking en bevei
liging.

De troepenverplaatsingen op
Nederlands grondgebied zul
len voornamelijk 's nachts
plaatsvinden. „We blijven in
ons land op de weg", aldus le-
gervoorlichter G. Struijker.
Eventuele door de troepen
aangerichte schade aan have
en goed zal „heel vlot" worden
vergoed.

AMSTERDAM In Nederland ratelen, zoemen en blikke
ren op het ogenblik ongeveer 35.000 computers voor admini
stratieve gegevens- en informatieverwerking (huiscompu
ters niet meegerekend). Jaarlijks komen er meer dan 7000
bij. „We staan nog pas aan het begin", waarschuwt drs. M.
van den Akker. „Er wordt flink aan getrokken. Wat dat be
treft komen de tentoonstelling Kantoorinnovatie '83 en het
Nationaal Informatiecongres precies op tijd. De functie en
het functioneren van het kantoor staan sterk ter discussie.

Het is de plaats waar ongeveer éénderde van onze beroeps
bevolking werkt, d.w.z. 1,7 miljoen mensen die niet kunnen
achterblijven als in onze samenleving, mede uit economi
sche overwegingen, doelmatiger werken aan de orde is".

Drs. Van den Akker zit de commissie voor, die de expositie
(van 5 tot en met 8 september in de Amsterdamse RAI) na
mens de Vereniging van Importeurs en Fabrikanten van
Kantoormachines heeft voorbereid. Zijn visie: „Tientallen
jaren hebben we ons erop toegelegd, om het industriële pro-
duktieproces beter en goedkoper te maken met behulp van
steeds andere technieken en materialen. Nu is technologisch
de mogelijkheid aanwezig om ook de gebruikelijke kantoor
werkzaamheden (administratie, bedrijfsinformatie, commu
nicatie) om te vormen tot een meer doelmatig en geïnte
greerd systeem. Het kantoor is mede een plaats geworden
om te innoveren, om nieuwe vindingen toe te passen, want
daar bij uitstek manifesteert de nieuwe computertechnologie
zich en vindt hij toepassing. De komende decennia gaat er
op kantoor nog veel veranderen".

De tijd is voorbij, dat de alleenheerschappij op dit gebied ge
voerd werd door specialisten-informatici, door mensen die
met de nieuwe apparatuur en systemen voor elektronische
gegevensverwerking overweg konden. Van den Akker: „Nu
de technologische ontwikkeling de apparatuur voor het ver
werken van informatie binnen het bereik van een veel gro
ter deel van het bedrijfsleven heeft gebracht, gaat de kan
toorinnovatie pas echt op gang komen. En dan denk ik met
name aan het midden- en kleinbedrijf, die niet langer spe
cialisten nodig heeft voor zijn gegevens- en informatiever
werking, maar dit goeddeels zelf kan gaan doen".

De tentoonstelling in de RAI laat zien hoe ontwerpers en
fabrikanten van computers steeds meer zoeken naar tech
nieken en procedures om de gegevens en tekstverwerking
integraal aan te pakken. „Voor de oplossing van het integra
tie-vraagstuk bij kantoorwerkzaamheden wordt gedacht aan
de toepassing van zogenaamde lokale netwerken", specifi
ceert Varj den Akker. „We praten dan over een samenspel
van gekoppelde apparatuur, waardoor veel meer mensen in
een kantoor een computer kunnen toepassen individueel
en gezamenlijk. Het lokale netwerk zal bovendien niet al
leen aansluitingsmogelijkheden bieden voor de eigen appa
ratuur van uiteenlopend karakter, maar ook naar buiten toe,
dus buiten het eigen kantoor. Zodoende ontstaat er een com
municatief systeem, dat binnen het kantoor werkt, maar ook
van kantoor naar kantoor. Voorts krijgt op onze expositie
het persoonlijk computergebruik aandacht: het werken met
de computer als ondersteuning van persoonlijke activiteiten
zonder dat hiervoor een diepgaande kennis van computer
technologie noodzakelijk is. Daarmee denken we de produk-
tiviteit van de gebruiker te kunnen verhogen, omdat die
voortaan zelfstandig zijn eigen vragen of problemen zal
kunnen oplossen".

Macht

De verwachting is dat de snelle verbreiding van deze per
soonlijke computers vooral zichtbaar zal worden op het ni
veau van directie en staffunctionarissen, een ontwikkeling
die uiteraard verregaande gevolgen kan hebben voor de
kantoororganisatie en de machtsstructuren daarbinnen. Tij
dens het Informaticacongres waarmee'de tentoonstelling in
de RAI gepaard gaat, wordt dit onderwerp niet geschuwd.
Computers hebben, met hun schier onuitputtelijke capaciteit
om kennis te organiseren, het vermogen iemand macht te
geven. De vrees leeft al dat in een computermaatschappij de
afstand tussen de bezitters en de niet-bezitters van macht
steeds groter zal worden. Staat dezelfde klassestrijd voor de
deur die de mens heeft gekend in tijdperken toen landbezit
en kapitaal de belangrijkste machtsbronnen vormden? De
informatica-deskundige prof. J. van Oorschot, die ook op
het congres te Amsterdam zal spreken, heeft in dit verband
geopperd: „We zullen weer een Karl Marx nodig hebben,
die ditmaal niet over „het kapitaal" schrijft, maar over „de
informatie".

Evenmin wordt tijdens het congres voorbijgegaan aan het
vraagstuk van computerinbraken, actueel geworden door
het voorbeeld uit Amerika, waar studenten kans hebben ge
zien het computerbestand van het militaire oppercommando
te kraken. Breken er gouden tijden aan voor computer-cri-
mineten wanneer de lokale en andere netwerken een feit
geworden zijn, waarover drs. Van den Akker hierboven
sprak? Onder de deskundigen blijkt deze vrees minder te le
ven dan onder leken. Men is niet blind voor de gevaren,
maar stelt meer de computerbeheerders verantwoordelijk
dan de computersystemen zelf. Inbrekers kunnen voorna
melijk hun slag slaan dank zij onkunde of onzorgvuldigheid
bij de tegenpartij, die heeft nagelaten zijn bestand afdoende
te beveiligen. Immers: „Er zijn veel maatregelen mogelijk
om elektronische systemen zodanig te beschermen dat de
privacy verzekerd is", stelt prof. Van Oorschot gerust. „Deze
maatregelen moeten dan wel in een sluitend systeem wor
den toegepast, waarbij aandacht wordt gegeven aan de be
veiliging zowel van het computergebouw als van de organi
satie als ook van de programmatuur".

De vrouw in de kantoororganisatie, nu en straks, tenslotte.
Ook hiervoor veel aandacht tijdens de tentoonstelling over
kantoorinnovatie. Sinds het begin van de tweede emancipa-
tiegolf wordt steeds meer de nadruk gelegd op gelijke kan
sen en gelijke mogelijkheden voor jongens en meisjes. Meis
jes zijn bezig een onderwijsachterstand in te halen. „Maar
veelal kiezen ze nog voor een opleiding met weinig toe
komstperspectief, zeker gezien de ontwikkelingen die in de
administratieve sector gaande zijn", klaagt ir. C. van den
Ban-Willinge Prins namens de Vereniging van Vrouwen
met Academische Opleiding. „Beroepen die iets met micro-
elektronica en automatisering te maken hebben, dreigen
omgeven te raken met een waas van technische kennis,
waardoor meisjes zich afgeschrikt voelen. Worden ze niet
toch al geacht geen wiskundeknobbel te hebben? Ik vraag
me af, of allerlei nuttige aanbevelingen ten aanzien van de
onderwijsdeelname van vrouwen en meisjes, die door ver
schillende instanties worden gedaan, wel op korte termijn
zullen resulteren in een betere spreiding over meer studie
richtingen en opleidingen, zodat die meisjes en vrouwen
straks niet worden weggeautomatiseerd".

PIET SNOEREN

zondag 4/9 van 10-18 uur

maandag 5/9 van 9-21 uur

dinsdag 6 t/m donderdag 8/9 van 9-18 uur

SEPTEMBER SEPTEMBER

DONDERDAG