„Een beetje
smokkelen,
dat doet toch
iedereen?
Diamant heeft
imitatie als
concurrent:
cubic zirkonia
hoe hasj zijn weg vindt van
rugs mee azië naar europa
Vissen met
„Mister
Twister"
ZATERDAG 3 SEPTEMBER 19S3
vergeet t maar
iet buitenland straft
met harde hand
Dp het smokkelen van drugs
staan in het buitenland zware
itraffen. Handel in heroïne is in
het drugparadijs Thailand zelfs
j faoed voor de doodstraf.
CATHMANDU Het is een
jekend reizigersverhaal. Een
rriendelijke jongeman spreekt
e aan op het vliegveld en in-
ormeert beleefd of je mis
schien op weg naar huis bent.
lou je in dat geval een pakje
willen meenemen? Toch een
deine moeite? De hulpvaardi-
;e toerist valt met een beetje
k>ech bij de douane al door de
nand, want in het pakje zit
ïatuurlijk geen souvenir,
maar een portie drugs waar
voor de plaatselijke justitie
graag een paar jaar cel in re
kening brengt. En vertel dan
maar eens dat die drugs niet
van jou zijn
b4
5*?!
Tel
en Nigel, een goed geklede Canadese
a3P°hetrotter van 27 jaar. houdt niet
van deze methode. Hij kiest liever
dgfeen meer directe benadering voor
isenPet transport van zijn drugs. In een
35 café in Kathmandu wijst hij de rei-
verslaggever nuchter op de
die zijn handel
piedt.
37.|Uit zijn rossig baardje klinken de
'zalvende woorden: „Dat reizen, dat
i 3g -is toch iets moois. Ga je nog naar
'(Australië? Dat komt goed uit! Ik
'heb een adres daar. Ja, ik denk dat
lik je wel kan vertrouwen. Je lijkt
Ime oké".
.Nigel woont sedert een jaar in Ne-
4Jpal. Onlangs betrok hij een lemen
7jhuisje in de Kathmandu-vallei,
buiten de stad. Handelt wat in
(handgeknoopte tapijten en than-
Tbgka's: Tibetaanse religieuze zijde-
a5 (schilderingen. Maar zijn belangrijk-
depte bron van inkomsten is de han-
del in soft-drugs: hasj en hasjolie.
13."
Absoluut veilig
tan- BI
ko-k,.
tmenzweerderig openbaart Nigel
r^n „absoluut veilige" methode, die
°"[binnen drie dagen 3000 dollar cash
oosjoplevert. Dat wil zeggen, voor zijn
(koerier.
'i„Ik kan je hasjolie leveren, zoveel
jje wilt. Op krediet", zegt hij met
^pretoogjes. „Alles wat je moet doen
Waarom heeft de Aziatische Boeddha zoveel pret? Een snuggere politie-agent zou zeggen: kijk eens in zijn
verlichte buik! Daar gaat wellicht een portie hasj schuil.
is de olie in rubber zakjes stoppen,
de zakjes dichtknopen en de handel
vervolgens inslikken. Een kind
kan de was doen. Vorige week heb
ik nog een jongen naar Australië
gestuurd. Slikte 1400 gram. Die gast
ligt nu ergens in Hawaï cocktails te
drinken".
Olie, vliegticket en visa: alles
wordt op een gouden presenteer
blaadje aangereikt. De Canadees
vervolgt op bedaarde toon: „Het
probleem is niet fysiek, maar meer
geestelijk. Het gaat erom of je
„cool" kunt blijven bij het idee dat
je iets vreemds in je lichaam mee
draagt. Over de douane hoef je jë
de minste zorgen te maken. Géén
mogelijkheid dat ze het spul vin
den. In Sidney stap je in een taxi,
op naar het huis van mijn vriend,
een paar laxeerpilletjes en klaar
ben je. Drieduizend dollar in kas".
Nigel hoeft nooit lang te zoeken
naar een koerier. In de restaurants
van Kathmandu zijn drugs in het
gezelschap Aziëreizigers het ge
sprek van de dag. De Hollandse na
tionaliteit dwingt bij dat soort con
versaties een zeker respect af. Hasj
is in Nederland immers zo goed als
gelegaliseerd? Maar, wordt al snel
geconcludeerd: het spul naar
Frankrijk, Duitsland of Italië stu
ren is dóódsimpel. Wie dat niet
probeert is óf dom óf een bangerik.
Sedert het Europese toerisme in
Azië goed van de grond is gekomen
zijn er vele gerenommeerde expe
diteurs die de adspirant smokke
laar graag een professionele hel
pende hand toesteken. Ze bieden
een ruime keus tot de verbeelding
sprekende smokkel verpakkingen:
van holle boeddhabeelden het
bedwelmende goedje in de verlich
te buik opgeborgen tot het meer
traditionele houtsnijwerk met dub
bele bodem. „Of had u misschien
een olifantje gewild?".
Het gaat hier meestal om vrij klei
ne hoeveelheden, die het Europese
reizigersvolk met (andere) souve
nirs naar huis stuurt voor eigen ge
bruik.
Cadeautje
Egbert uit Utrecht roemt zijn eigen
methode, hij vindt een ademloos
gehoor.
„Mezelf vandaag een cadeautje ge
stuurd", vertelt hij grinnikend.
Hoezo?
„In een pakje heb ik vijftig gram
hasj gestopt, keurig verpakt. Naar
mijn eigen adres gestuurd, onder
een valse naam. In de begeleidende
Met een beetje pech valt de oner
varen drugsmokkelaar al bij de
douane door de mand.
brief schrijf ik: Hartelijk gefelici
teerd met je verjaardag. Je mag dit
pakje op je feest openmaken. Ge
niet er maar lekker van".
Verbaasde blikken.
Egbert vervolgt: „Morgen vlieg ik
naar huis. Dat pakje laat ik twee
weken ongeopend. Komt de politie
langs, dan is die'brief een mooi ex
cuus. Het is immers niet mijn
hasj!".
Waar een wil is, is een weg. De wil
blijkt al te vaak zeer sterk, als
drugs in het geding zijn. Bijgevolg
vinden veel Aziatische drugs vlot
hun weg naar Europa, waar de
meer koopkrachtige gebruikers
wonen. Maar er zijn ook koeriers,
die niet zo inventief zijn, zoals
Gero uit Württemberg. Hij naaide
in Zuid-India 200 gram sterk geu
rende hasjolie in zijn onderbroeke
lastiek. Een hasjhond in Colombo
kreeg daar lucht van. Gero is nu
voor onbepaalde tijd in Sri Lanka
gedetineerd.
In drugparadijs Thailand wordt
ook zeer streng opgetreden tegen
het bezit, en zeker de smokkel, van
soft- en harddrugs. Op de handel in
heroïne staat zelfs de doodstraf,
hoewel boeren noordelijk van Chi
ang Mai onbelemmerd opium telen.
Sigaar
De verleiding drugs te smokkelen
is groot in Azië, vooral omdat ie
dereen je verzekert dat het zo een
voudig is.
„Ik heb de sigaar in je mond ge
stopt. Aansteken moet je hem zelf",
probeert Nigel nog eens. In de
Kathmandu-vallei zakt de zon juist
achter de 8000 meter hoge bergpie
ken.
Maar als zo'n zakje nou kapot
gaat?, wordt voorzichtig geïnfor
meerd.
„Dat is onmogelijk. Maar zuiver
theoretisch
Ja?
,,Nu ja. zuiver theoretisch Dan
ga je kapot aan een acute overdo-
PAUL KOOPMAN
De diamant heeft het moeilijk.
Niet alleen door de slechte
economie, maar ook door de
gestage opkomst van de beste
imitatie aller tijden, het cubic
zirkonia. Tegen een fractie
van de kostprijs van een echte
diamant heb je in cubic zirko
nia een nabootsing, die de ko
ning der edelstenen in uiter
lijk heel dicht benadert. Zo
wel wat betreft de schittering,
als in kleur en hardheid. De
hardheid van diamanten is
„10", die van cubic zirkonia
„8,5".
Voor een echte diamant met een
doorsnede van 10 millimeter moet
de koper zo'n 325.000,- neertel
len; de inkoopprijs van een cubic
zirkoniasteen van dezelfde afme
tingen is ongeveer dertig gulden.
Een reusachtig verschil, waardoor
mensen, die het niet al te breed
hebben, het toch weer redelijk
breed kunnen laten hangen. Han
dige zakenlieden, die een dik be
legde boterham zien in deze na
maak edelstenen, prijzen hun waar
op een verleidelijke en soms bijna
misleidende manier aan: „De echte
cubic-zirkoniastenen zijn zo ver
want aan diamanten, dat zelfs vak
mensen ze niet uit elkaar kunnen
houden, zonder zorgvuldig onder
zoek. Elk sieraad wordt geleverd
met een kwaliteitspas, een certifi
caat van echtheid", aldus een forse
advertentie die geregeld in allerlei
bladen staat.
Het blad Arts en Fiscus maakte het
zo'n anderhalf jaar geleden nog
bonter. „De gelijkenis is meer dan
treffend. Zo goed zelfs, dat diaman
texperts de cubic-zirkoniastenen
nauwelijks van echt kunnen onder
scheiden. Gezet in een gouden sie
raad is het welhaast onmogelijk om
cubic zirkonia te herkennen
de weg voor fraude ligt dan ook
helemaal open. Volgens insiders is
op het ogenblik meer dan 35 pro
cent van de „briljanten" cubic zir
konia". De schrijver van het artikel
in Arts en Fiscus was een schade-
expert uit Bussum.
De mensheid is al eeuwenlang be
zig met het imiteren van diamant.
Keer op keer werden pogingen ge
daan een redelijk resultaat te berei
ken. In de beginjaren werd glas ge
slepen in de vorm van een dia
mant, later deed men dit onder
meer met bergkristal en topaas. Na
de Tweede Wereldoorlog kwam de
produktie van allerlei synthetische
nabootsingen op gang. De industrie
bleek zelfs in staat op fabrieksmati
ge wijze, onder grote druk en hitte,
échte diamant te vervaardigen.
Maar de kostprijs daarvan lag ruim
boven die van natuurlijk diamant
en het produkt was op grond daar
van onbruikbaar.
De zuidelijke ha vendam van
ele- Numansdorp, plaats aan het
Hollandsch Diep, wordt op ge
zette tijden betreden door
twee stoere, wat gemelijk kij-
kende manspersonen. Een
pook van een hengel (je waant
22, je aan zee) wordt opgetuigd
met een bonk van een molen,
silij-i30-00 of daaromtrent en daar
aan komt een paternoster met
drie spierwitte Mister Twisters
en een loodje van 30 gram.
Dat spul wordt een eindeloos
eind in het water gepleurd
i (sorry, maar er is echt geen
ander woord voor) en pom-
ftlGfpend en schokkend binnenge-
draaid.
Ik vis daar zelf graag, zij het niet
op deze wijze en heb ze met dat
spul in een uur tijds een emmer
baars zien vangen. Maatbaars wel
te verstaan, alle ondermaats spul
ging terug. Ik heb ook beleefd dat
ze tien vergeefse worpen deden,
nors mompelden: „waardeloos" en
huns weegs gingen. Maar als er
baars was, klapten ze op die Mister
Twister.
Mister Twister is een vrij jeugdige
verschijning in de Nederlandse vis
tas. Een mal plastic geval met een
mte j zwabberstaartje dat, inderdaad,
.OOOjdoor het water gaat, zo driftig als
inse, de staart van een kikkervigie en ze-
er ker voor vis aantrekkelijk is. Je
e5n hebt ze in alle kleuren, tot en met
goud en fluorescerend. Je hebt ze
in vele maten, ook voor de grovere
zeevisserij. Je hebt mensen die er
bij zweren en mensen die zeggen:
„Niks voor mij".
Met de twister vissen zoals die stoe
re binken op het Numansdorpse
havenhoofd, ach, persoonlijk zeg
ik: laat maar. Evenwel: aan een
lichte werphengel, een lichtere lijn
(zeg: 25-00) en een snelvlietend wa
ter is er zeker zeer veel goede sport
te beleven voor wie de baars op
deze wijze wil belagen. Het baars-
seizoen is weer aangebroken, tot
veler vreugde. Want baars is een
buitengewoon plezierige sportvis.
Voor wie er niet te zwaar op vist
geef ik iedere liefhebber van baars-
vissen onbekommerd de raad een
la-
bij
paar van die twisters bij zijn uitrus
ting te voegen. De kosten zijn het
niet, je praat over kwartjes. Let er
wel op dat het vangend vermogen
in dat olijk fladderende staartje zit.
Als na een paar vangsten (of loze
aanbeten, die komen ook voor) dat
staartje beschadigd is, vervang de
twister dan. (Maar gooi de ouwe
dan alsjeblieft, alsjeblieft niet ach
teloos in het gras of water, we ma
ken er toch al zo'n smeerboel van
met z'n allen. Laat geen troep ach
terook geen einden nylon,
want daardoor zijn al veel vogels
ellendig aan hun eind gekomen).
Bijzonder plezierig is ook het spin
nen op baars. Het liefst moet men
er een snel draaiende spinner voor
gebruiken, bijvoorbeeld de Mepps
en niet al te groot, no. 2 of no. 3
voldoen. Spinners zijn er in alle
soorten en kleuren; kies voor het
baarsvissen de Mepps zilver met
rode of met blauwe stippen.
En op groter water is ook de lepel
een kleintje, wel te verstaan
voor baars een prima vangmiddel.
Met de 7 grams Toby zilverkleurig
heb ik het meeste succes gehad. Op
groot en diep water kan men met
veel zwaarder spul ook te keer
gaan overigens; baars de grote
met name en daar gaat het ons ten
slotte vooral om is niet voor een
klein aasje vervaard. In het Spui,
groot water waar het af en toe
flink kan stromen zodat je, om met
succes te vissen, verre worpen
moet maken, heb ik knap baars ge
vangen aan een 20 gram zware
Abu Salar lepel, lichtblauw. Maar
dan niet een te lichte lijn op de mo
len zetten natuurlijk, 24-00 is dan
wel nodig.
In de polderwateren kan zeker
als je uit een bootje vist, maar ook
van de kant af het vissen met
een drijvende plug op baars leuke
resultaten geven. Een drijvende
plug is een imitatie-visje met een
schoep onder zijn bek. Wegwerpen
't ding drijft inhalen en door
de werking van 't schoepje duikt de
plug omlaag, stijgt daarna weer,
kortom: na een beetje oefening kan
die plug door het water worden be
wogen als een ziek visje. Neem ook
hiervoor een niet te lichte lijn,
want de plug loopt nogal eens vast
in riet en ruigte, die dingen "zijn
niet te geef, waarom zou je ze nut
teloos verspelen. De aangenaamste
plug voor de baarsvisserij vind ik
tot nu toe de Big S in de kleine uit
voering, van Shakespeare, donker
groen.
En ja, de worm
Natuurlijk de worm. Het oudste en"
„normaalste" aas om de baars aan
de schubben te komen. In Noord-
Holland en dan vooral in Amster
dam, had je vroeger heel veel
„baarscolleges"hengelsportclubs
die er' zondag na zondag op uit
trokken om in de polderwateren en
de vaarten van Noord-Holland met
de worm op baars te jagen. Er zijn
er nog wel, van die colleges, maar
toch veel minder. Ik ben, vele tien
tallen jaren geleden, eens in de
Nauernasevaart bij Krommenie
wezen baarzen met zo'n Amster
dams college, dat alleen uit vrou
wen bestond. Zeer geoefende vrou
wen, dat dient gezegd, er waren er
die al vijf baarzen hadden toen ik
nog moest beginnen. Maar de'geoe-
fende baarsvisser „ziet" dan ook de
baars onder water als het ware, hij
voelt op de een of andere manier
dat er daar een of meer moeten lig
gen. Nelis Vogel, voorheen een be
faamde visser uit de Amsterdamse
Jordaan en vereeuwigd in het boek.
„Beet" van wijlen Kick Geudeker
(dat men rustig als het klassieke
Nederlandse boek over hengelsport
mag beschouwen) was zo'n „onder
water-kijker". Hij kon succesloze
vissers toevoegen: „Ach man, daar
zit geen vis, geef eens hier die stok,
kijk, daér, daar zit visen dan
liet-ie een paar meter verder het
wurrempie van de beteuterde aan
gesprokene te water en jawel hoor:
meestal was het dan tikketikketik
en weg de kurkjes. (Want baars
werd wordt nog wel bevist
met een tuig waaraan geen dobber
zit, maar een reeks kleine roodwit
te kurkjes.)
Mag ik voor de komende weken en
maanden de baars in uw warme
belangstelling aanbevelen? Ik heb
de indruk dat de baarsstand de
laatste jaren weer aardig is toege
nomen, met name op het IJssel-
meer (waar hengelsportboten op de
baars gaan, ik hoor nu en dan van
zeer grote vangsten, maar heb het
nog nooit met eigen ogen aan
schouwd), maar ook in vele, vele
andere wateren. Nog maar een jaar
of twintig geleden, ja, nog maar
tien, waren bijvoorbeeld vele Zuid
hollandse en Utrechtse polderwate-
ren vergeven van wat „zwarte
baars" werd genoemd, heel kleine
dingetjes die niet meer groeiden.
De grote zag je niet meer. Die
zwarte baars, dat is gelukkig een
eind gebeurd. En knappe zitten er
weer. Niet bij elke meter rietkraag,
maar dat zou ook te gek wezen.
Oh ja, van rietkraag gesproken:
zoek baars niet te ver uit de kant.
Vergeet vooral beschoeiingen,
brugkanten, ducdalven niet. En
kroosdammetjes, daar liggen ze ook
graag bij.
A. C. W. VAN DER VET
De onderzoekers bleven echter niet
stilzitten. Over de hele wereld
werd naarstig gezocht naar iets dat
in de industrie of bij het grote pu
bliek een waardige vervanger zou
kunnen zijn van de zo geliefde en
kostbare diamant. In de Sovjet-
Unie en in Zwitserland werd, onaf
hankelijk van elkaar, een produkt
ontwikkeld uit een oxyde van het
mineraal zirkoon, dat onder meer
in Sri Lanka, Birma en Thailand
wordt gedolven. Een kubisch ge
vormd kristal dat wij in ons land
kennen als cubic zirkonium. In
Zwitserland wordt het ook wel dje-
valiet genoemd, ter ere van de ver
vaardiger, ene Djevahirdjian.
De eerste stenen die halverwege de
jaren zeventig in de handel werden
gebracht, gaven nog vaak inslijp-
sels te zien in de vorm van grote en
kleine gasbellen. Onder invloed
van de vetten en zuren op de huid,
werden ze bovendien na enige tijd
veelal dof. Maar tegenwoordig is
dit kunstmatige produkt zo perfect
dat die kleine gasbelletjes vrijwel
niet meer voorkomen en de stenen
even glanzend blijven als diament.
Ook de scherpe facetranden, een
ander herkenningspunt tussen ech
te en namaakdiamanten, leveren
geen moeilijkheden meer op.
Gaan deze cubic-zirkoniastenen de
natuurljke diamant volledig ver
dringen en zijn ze inderdaad zo
moeilijk van de echte te onder
scheiden dat fraude mogelijk is?
„Er is inderdaad een redelijke groei
r te nemen in de afzet van deze
cubic zirkonia. De mensen willen
er goed uitzien en kopen dan deze
imitatie, omdat de prijs betaalbaar
is", zegt mr. E. W. Canneman, se
cretaris van de Federatie Goud en
Zilver, waar ook de diamant-detail
handel onder valt. „Maar ondanks
de geperfectioneerde technieken
blijven de cubic-zirkoniastenen
toch vrij gemakkelijk te onder
scheiden van echte diamanten. Er
zijn zoveel duidelijke verschillen
dat geen enkele juwelier er echt
moeite mee zal hebben. Er zijn
zelfs nog juweliers, die weigeren
het cubic zirkonia te verkopen. Dat
zegt, lijkt me, al genoeg", aldus mr.
Canneman. „Bovendien, de Neder
landse consument speelt steeds
meer op zeker, weet ook steeds
meer af van edelstenen en laat zich
niet zo snel beduvelen. Nee, ik ge
loof niet dat de diamant uiteinde
lijk het loodje zal leggen".
Het verhaal van die schade-expert
uit Bussum noemt hij „uit de lucht
gegrepen". „De markt overspoeld,
fraude met imitaties, zo'n 35 pro
cent van de aangeboden briljanten
zou uit cubic zirkonia bestaan
Indianenverhalen. Ik heb die man
destijds opgebeld en hem gevraagd
waar hij die gegevens vandaan
haalde. Hij wist alleen maar om de
kwestie heen te draaien, wilde
•geen bronnen noemen. Assura
deurs zien ook geen enkel pro
bleem bij het verzekeren van dia- j
manten. Het eerste twijfelgeval
moet ik nog tegen komen".
Maar hoe zit het met de consument,
die zich afvraagt: koop ik nu een
echte diamant of een goed gelijken
de nabootsing? Die krijgt een certi
ficaat van echtheid. En mocht dat
nog niet overtuigend genoeg zijn,
dan kan de potentiële koper de
edelstenen laten onderzoeken door
het Nederlands Diamant Instituut
(NDI) in Den Haag. Elke steen
wordt daar. puur wetenschappelijk,
door tenminste twee gekwalificeer
de diamantonderzoekers en onaf
hankelijk van elkaar beoordeeld.
Deze onderzoekers weten niet van
wie de steen afkomstig is. direct na
ontvangst wordt de steen „ano
niem" gemaakt. Het rapport wordt
pas opgemaakt nadat de onderzoe
kers een eensluidend oordeel heb
ben gegeven. Bij dat onderzoek
worden internationale normen
over vorm, slijpsel, afmetingen, ge
wicht in karaat (bij een diamant la
ger dan bij cubic zirkonia), kleur
en dergeliikë letterlijk en figuurlijk
onder de loep genomen.
Dat gebeurt niet meer, zoals vroe
ger in een klein achterafkamertje
met noorderlicht, maar onder labo
ratoriumomstandigheden. Een van
de belangrijke hulpmiddelen die de
onderzoekers daarbij ter beschik
king hebben is een internationaal
goedgekeurde serie standaard dia
manten. In heel Nederland is
slechts een zo'n masterset aanwe
zig-
Mr. Canneman ziet als secretaris
van de Federatie Goud en Zilver
de toekomst van de echte diamant
met vertrouwen tegemoet. „Ik zei
al, de Nederlandse consument is ta
melijk kwaliteitsbewust. De markt
van diamanten groeit nog steeds, al
moet ik toegeven dat we nog mij
lenver achterliggen bij de Verenig
de Staten en de ons omringende
landen. Het is hier nog lang niet zo
ver dat we, net als in Amerika, ook
in het dagelijks leven met grote di
amanten en witgouden sieraden op
lopen of de mannen, zoals in Enge
land, hun diamanten dasspeld op
hebben. Misschien zijn wij over het
algemeen wat calvinistischer van
aard; niet te veel glimmen en op
vallen. niet té opzichtig. Maar dat
we het uiteindeljk liever op echt
dan namaak houden, staat voor mij
wel vast".
HENDRI BELTMAN
