IÏTïïTI
TAFEL
Hongerestafette en
vredesduiven op de Dam
Luisterrijke heiligdomsvaart voor
vijftigste keer in Maastricht
Eigen verantwoordelijkheid
voorop bij beleven sexuele relatie
£cidóe6ou*a/r
Ceidóe Sotvumt
kerk
wereld
Vol vertrouwenmotto
van Kerkbalans 1984
BISSCHOP BLUYSSEN:
Werk voor wijze mannen
brieven
'Dl
lezers
>weer
ACHTERGROND
WOENSDAG 17 AUGUSTUS 1983 PA(
De vroegere
Maastricht beleeft al eeuwen
her om de zeven jaar de
„Heiligdomsvaart", waarbij
op een bijzondere wijze de in
de stad begraven heilige bis
schop Servatius wordt ver
eerd. Hij stierf in 384 en geldt
als de eerste geloofsverkondi
ger in de zuidelijke Neder
landen. Na hem kende Maas
tricht nog twintig bisschop
pen, van wie de laatste, St.-
Hubertus, de bisschopszetel
verplaatste van Maastricht
naar Luik.
Dit jaar beleeft Maastricht
van donderdag 25 augustus
tot en met zondag 4 septem
ber zijn vijftigste zevenjaar-
lijkse heiligdomsvaart die ge
paard gaat met luisterrijke
plechtigheden in de belang
rijkste kerken van de stad.
Ook zijn er andere evene
menten, zoals twee praalstoe
ten op de zondagen 28 augus
tus en 4 september. Hierin
worden de kerkschatten ge
toond, waaronder relikwieën
van diverse heiligen. Aan
deze omgangen, die om half
drie door de binnenstad van
Maastricht trekken, nemen
circa 2500 in historische kos
tuums gestoken Maastrichte
naren deel plus enkele groe
pen uit het Belgische Tonge
ren en uit Den Bosch.
Op het Vrijthof, waaraan de
grafkerk van St.-Servatius is
gelegen, worden zes voorstel
lingen gegeven van een mas
saspel over het leven van de
Maastrichtse stadspatroon en
wel op 27, 28, 30 augustus, 2,
3 en 4 september telkens om
half tien 's avonds. Daaraan
werken twaalfhonderd per
sonen mee, meest leden van
alle mogelijke plaatselijke
verenigingen onder wie ook
miss Holland, Brigitte Di-
richx, en de MVV-speler Jo-
han Dijkstra. Dit tweetal
moet de hoofdpersonen uit
beelden van het huwelijk
van keizer Otto de Vierde en
Maria van Brabant, dat eer
tijds in Maastricht werd ge
sloten.
De middeleeuwse kostuums
voor de deelnemers aan het
klank- en lichtspel onder de
titel „Het gouden huis" zijn
geleend van bekende buiten
landse theaters als de staats-
opera van Wenen en van de
Salzburger Festspiele. Er zijn
kostbare kostuums bij van
twintigduizend gulden en
meer per stuk. De hele col
lectie is voor één miljoen gul
den verzekerd.
Concerten
Er worden nog tal van ande
re evenementen georgani
seerd, zoals een reeks concer
ten gewijd aan 1600 jaar
kerkmuziek, een historisch
spel op de Maas waaraan een
honderdtal schepen te pas
komt, vuurwerk en tentoon
stellingen. De kosten zijn be
groot op ruim 400.000 gulden.
Op de eerste zondag behoren
tot de eregasten de kardina
len Willebrands, aartsbis
schop van Utrecht, zijn voor
ganger Alfrink, de pauselijke
pronuntius mgr. dr. B. Wüs-
tenberg, premier Lubbers,
enkele staatssecretarissen, de
bisschop van Rotterdam, als
mede hulpbisschoppen van
Utrecht, Roermond en aan
grenzende Duitse en Belgi
sche bisdommen. Op de
tweede zondag komen de bis
schop van Roermond, mgr.
Gijsen, alsmede de bisschop
pen van Hasselt, Luik en
Haarlem.
De opening van de heilig
domsvaart 1983 volgt donder
dag 25 augustus om 7 uur 's
avonds in de St.-Servaaskerk
en wordt verricht door de uit
Maastricht afkomstige hulp
bisschop van Roermond, mgr.
A. Castermans. Bij die gele
genheid zal prof. dr. J. Les-
crauwaet, hoogleraar in Leu
ven, het thema van het reli
gieuze gebeuren: „Christen
zijn in Europa in deze tijd"
nader toelichten.
„Kerkbalans", de gezamenlijke actie van de Nederlandse
Hervormde Kerk, de Rooms-Katholieke Kerk, de Gerefor
meerde Kerken in Nederland, de Evangelisch-Lutherse
Kerk, de Oud-Katholieke Kerk, de Remonstrantse Broeder
schap en de Algemene Doopsgezinde Sociëteit, zal voor 1984
worden gehouden van 9 tot 22 januari. Als gemeenschappelijk
motto is gekozen „Vol vertrouwen".
Aan de actie van dit jaar hebben voor wat de hervormde
kerk betreft 750 gemeenten officieel meegedaan, maar omdat
een aantal zich niet heeft gemeld ligt het werkelijke aantal
wat hoger. De officieel geregistreerde stijging van de mee
doende gemeenten bedroeg 3,5 procent. Het aantal hervorm
den dat in het raam van de actie werd benaderd beliep rond
tachtig procent. De gemiddelde verhoging van de bijdragen
kwam dit jaar uit op 2,20 procent, maar omdat altijd meer
wordt gegeven dan toegezegd, zal dat tot rond 2,50 procent
stijgen. De Gereformeerde Kerken boekten een stijging met
1,82 procent. Van de andere deelnemende kerken zijn over
1983 nog geen gegevens bekend.
Het laatste jaar waarover totalen bekend zijn is 1981. De drie
miljoen hervormden brachten toen aan „levend geld" per ziel
73 gulden bijeen, maar per lidmaat dat werkelijk bijdroeg 219
gulden. De 859.847 gereformeerden kwamen dat jaar per ziel
op 207 gulden, de 5.638.000 rooms-katholieken op 37 gulden.
De generale synode van de hervormde kerk heeft trachten na
te gaan of de opbrengst van „Kerkbalans" nadelig wordt be
ïnvloed door uitspraken van de synode over kernbewapening
en de activiteiten van het Interkerkelijk Vredesberaad IKV.
Hoewel uit de reacties blijkt, dat sommige gemeenteleden het
IKV als motief gebruiken om hun bijdrage te verminderen, is
de invloed hiervan op de bijdragen marginaal.
De synode heeft de indruk gekregen, dat veel afhangt van de
opstelling van kerkeraadsleden en kerkvoogden ten aanzien
van het IKV. Het motief wordt ook wel gehanteerd om onder
de financiële verantwoordelijkheid uit te komen. Als het IKV
er niet zou zijn, zou een ander motief worden aangevoerd. De
synode vindt het bewijs hiervoor in de omstandigheid, dat
ook de voortgaande eenwording tussen hervormden en gere
formeerden onder het motto „Samen op weg", soms als motief
wor^lt gebruikt om de bijdrage te verminderen of te beëindi
gen.
Het bisdom 's-Hertogenbosch
gaat meer vrijwilligers toe
rusten voor de huwelijks
voorbereiding van rooms-ka
tholieken. Ook aan het gezin
en andere duurzame relaties
zal meer aandacht worden
besteed. Bisschop J. Bluyssen
van Den Bosch zei dat giste
ren bij de installatie van een
werkgroep „Huwelijk, gezin
en relatievragen".
Mgr. Bluyssen constateerde
„een soort windstilte in de
kerk" als het gaat om sexuele
vraagstukken en om vraag
stukken van huwelijk, gezin
en andere relaties. Leer en
praktijk lopen uiteen. Hij zei,
dat het kerkelijk verleden bij
gelovigen op dit punt veel
pijn veroorzaakt. „Starre
normen en een negatieve be
nadering van de sexualiteit
hebben veel gelovigen in
moeilijkheden gebracht wat
betreft hun eigen sexuali
teit", aldus de bisschop. Nog
steeds komen gelovigen in
moeilijkheden wanneer zij
heen en weer worden geslin
gerd door hun trouw aan
kerkelijke gezagsdragers
enerzijds en hun eigen moei
zaam verworven gewetenso
vertuiging anderzijds, aldus
bisschop Bluyssen.
Hij zei, dat gelovigen als vol
wassen mensen hun sexuele
relatie willen beleven en niet
louter in gehoorzaamheid
aan opgelegde regels en nor
men. Hij herhaalde, dat de
eigen verantwoordelijkheid
van de mensen voorop staat.
Dat heeft het Vaticaans Con
cilie bekrachtigd, zoals de vo
rige bisschop van Den Bosch,
mgr. Bekkers, „als bevrijden
de boodschap doorgaf".
De bisschop noemde bij de
installatie van de werkgroep
„Huwelijk, gezin en relatie-
vragen", de echtscheidings-
problematiek groot, ook on
der gelovigen. „Al te vaak
voelen kerkleden, die na een
moeilijke en meestal jaren
durende worsteling een in
grijpend besluit hebben geno
men, zich in de steek gelaten
door hun eigen geloofsge
meenschap", zei hij. De bis
schop steunt pleidooien voor
de mogelijkheid, gescheiden
mensen die een nieuwe rela
tie zijn aangegaan, toe te la
ten tot de sacramenten en
hoopt, dat de werkgroep
daarvoor bruikbare adviezen
zal kunnen leveren.
Meer durf
Het ongehuwd samenwonen
is, zo zei hij, voor ouderen
misschien een probleem,
maar voor jongeren nauwe
lijks. Hij bepleitte een goed
contact tussen ouders en kin
deren, zodat die niet op een
eiland terecht komen. Door
het geven van vertrouwen
aan elkaar kan een open uit
wisseling van overtuigingen
en inzichten mogelijk wor
den, zo meende hij. Wel vond
de bisschop, dat jongeren
soms licht denken over de
wezenlijke stap die zij ook bij
samenwonen zetten. De aan
pak van dit probleem acht hij
een taak van de geloofsge
meenschap, daarbij; geholpen
door adviezen van de werk
groep. Mgr. Bluyssen pleitte
voor „minder levensangst en
meer durf; christelijke on
voorwaardelijkheid". Hij
noemde dat niet gemakkelijk
in onze wegwerpcultuur met
romantische en oppervlakki
ge opvattingen over liefde en
vriendschap.
De werkgroep staat onder
voorzitterschap van mgr. drs.
J. van Laarhoven, vicaris-ge
neraal van het bisdom Den
Bosch. Secretaris is drs. H.
Degen, hoofd van het officia
laat van het bisdom. Verder
zijn er nog vier leden.
Gebakken lever met
paprika, postelein
en aardappelen
yoghurt met peer
Voor twee personen is no
dig: 150 g lever, 35 g mar
garine, zout, peper, 1 grote
ui, 1 kleine paprika, 1
theelepel bloem, 1,5 dl
bouillon (blokje), paprika
poeder;
500 g postelein, zout, 10 g
margarine, (azijn);
0,5 1 kg aardappelen;
4 dl yoghurt, 1 of 2 rijpe
peren, 1 lepel citroensap,
suiker naar smaak, kaneel,
basterdsuiker.
Snijd de lever in plakken van
een centimeter dik en bak die
al omscheppende in warme
margarine gaar en bruin in
circa vier minuten. Strooi er al
bakkende zout en peper over.
temper het vuur sterk kort
voordat de lever klaar is.
Houd de lever warm in een
schaal op de kokende aardap
pelen en bak in het overblij
vende vet de in dunne snip
pers gesneden ui lichtbruin.
Bak de kleingesneden paprika
even mee, strooi er weinig
zout over en schep dit mengsel
bij de lever, bak de bloem
lichtbruin in het vet en doe er
dan de bouillon bij. Maak de
jus af met paprikapoeder.
Laat de gewassen postelein
uitlekken en snijd haar wat
kleiner, doe daarbij alleen erg
jlikke stengels weg. Zet de
groente op met aanhangend
wé ter, laat haar slinken en
daarna in een paar minuten
gaarkoken. Laat de postelein
uitlekken, meng er zout en
margarine door en voor wie de
lichtzure smaak wil onderstre
pen ook wat azijn.
Rasp de geschilde peer grof en
meng er direkt citroensap door
zodat hij blank blijft. Schep er
suiker en kaneel bij en de yog
hurt. Maak het toetje niet te
zoet (wie het niet zoet genoeg
vindt, kan er aan tafel bas
terdsuiker bij doen).
JEANNE
AMSTERDAM De
Dam in Amsterdam lijdt
nog steeds onder een
duivenplaag. Duizenden
toeristen van alle natio
naliteiten en dat zijn
er vele geven handen
vol voer aan de vliegen
de vredessymbolen, die
het zich vet en welge
daan laten welgevallen.
Het moet een doorn in
het oog zijn van degenen,
die zich op diezelfde
Dam, zichtbaar voor elke
toerist, van alle voedsel
onthouden en zelfs van
alle drinken gedurende
de dag. Zij hongeren, al
hebben ze ook de vre
desduif in het vaandel,
uit solidariteit met negen
andere hongerenden in
San Francisco, Rome, Pa
rijs en Bonn.
Er is een groot verschil: de'
hongerstaking waarmee dit
negental begon op op 6 au
gustus, de dag dat de atoom
bom op Hiroshima viel, zal
duren tot óf de dood erop
volgt, óf een wezenlijke door
braak is bereikt die garan
deert dat er een ommekeer
komt in de bewapeningswed
loop. „Vasten voor het leven"
heet hun aktie. Een titel die,
als niemand er zich iets van
aantrekt, dus veranderd kan
worden in „Vasten voor de
dood". De negen krijgen veel
steun. Of die steun genoeg
zal zijn om een Amerikaanse
president en een Russisch
staatshoofd tot tranen te be
wegen, staat te bezien. Zo
niet, dan wordt het toch
„vasten tot de dood", een
merkwaardige vastenaktie.
Een verschrikkelijke poging
tot zelfmoord? De sympathi
santen denken er anders
•over. Zelfs bijvoorbeeld het
gemeentebestuur van Amers
foort maar er zijn er zo
nog wel een paar te noe
men dat tot dusver weinig
op had met akties tegen
kernbewapening, ging om en
ondertekende een ondersteu-
ningslijst voor de vastenden.
Burgemeester Schreuder ver
klaarde: „Die mensen willen
niet dood, ze willen juist le
ven"!
Honger
De eerlijkheid gebiedt te zeg
gen dat het protest óók ge
richt is tegen de honger in de
wereld. „Vasten voor eten"
dus. En daar kan geen ge
meentebestuur bezwaar te
gen hebben, tenslotte. Al
thans, politiek gezien niet.
Tussen de ijskarren staat wat
achteraf op de Dam een
standje met erboven twee
zwarte spandoeken, waarop
de tekst: „Hongeraktie voor
ontwapening. Dag vasten
voor het leven". Erop afge
beeld zijn verder drie ineen
geslagen handen, een gele,
een zwarte en een blanke, en
een vredesduif. Miriam zit
achter een wankele tafel op
schragen. „Ik vast", heeft ze
op haar boezem gespeld. Zij
doet het woord. Het vasten is
haar nog niet aan te zien. Lo
gisch, want ze doet het nog
maar een dag. Dat is wat an
ders dan de elf dagen van
Judeus, of de tien van Wim.
Judeus is weggedoken in de
stand. Wim zit heel bleek
buiten, met een wazige blik
in zijn ogen. Een jong meisje,
dat pas twee dagen vast,
heeft zich tegen hem aan ge
vleid. Wat afwezig streelt hij
haar rug. Noch Judeus, noch
Wim zijn aanspreekbaar.
Miriam praat honderuit.
Over solidariteit en sympa
thiebetuigingen, over alle
problemen van de wereld,
want het lijkt alsof die in één
keer zullen worden opgelost
als iedereen maar gaat vas
ten. Ze vraagt een kwartje
voor een slecht stenciltje en
vertelt en passant dat ze het
vast wel drie dagen uithoudt.
Dan komt er wel een ander
haar plaats innemen. Niets
hoeft, alles mag, hongeren
zolang je wilt, als er maar iets
van uitgaat. En hongeresta
fette, elkaar het afgekloven
been doorgeven tot het eind
doel is bereikt: vrede op aar
de en eten voor alle mensen.
„Nee hoor", lacht Miriam
breeduit. „Geen hongeren tot
de dood. Daar ben ik het he-
i
...we staan op het punt de toekomst te vermoorden...
lemaal niet mee eens, mfar
ik wil wel tonen dat ik met
hun streven akkoord ga.
Daarom zit ik hier ook". Ze
vertelt nog even aan een
Amerikaan, \tfat dit allemaal
te betekenen heeft. De naam
valt niet één maal.
Steungroep
Miriams standpunt wordt ge
deeld door de steungroep
„Vasten voor leven", die deze
Dam-manifestatie onder
steunt. De groep zegt: „Een
onbeperkte hongeraktie bete
kent dat er doden kunnen
vallen. De beslissing echter
om een hongeraktie te begin
nen, is door de deelnemers,
na rijp en langdurig beraad,
genomen. Het staat vast dat
zij aan hun aktie beginnen,
steun of niet, het staat even
zeer vast dat ze slechts kans
van slagen hebben als op gro
te schaal de publieke opinie
kan worden gemobiliseerd.
De steungroep is erop gericht
die kans zo groot mogelijk te
helpen maken. Dit laat on
verlet dat over het inzetten
van eigen levens als zodanig
verschillend
wordt. De steungroep vindt
echter dat eventuele bezwa
ren geen belemmering mo
gen zijn om optimale aan
dacht te vragen voor doel
stellingen en motieven voor
de aktievoerenden".
Maar zit er toch geen zelf
moordtintje aan?
„Zelfdoding behelst een in
tentie om te sterven. Daar
van is geen sprake. De deel
nemers aan de hongeraktie
willen leven. Bovendien is
het allerminst noodzakelijk
dat de aktie de dood ten ge
volge zal hebben. Zij gaan er
van uit dat het mogelijk moet
zijn om binnen het tijdsbe
stek van hun aktie een om
mekeer te bewerkstelligen in
de bewapeningswedloop. Het
is voor hen juist de tegeno
vergestelde gedachte, die ge
tuigt van pessimisme. Zij
gaan er, hoopvol en optimis
tisch, Vanuit dat naar vrede
hunkerende miljoenen overal
ter wereld klaarstaan om in
aktie te komen en bij hun
leiders een nieuwe koers af
te dwingen. Vasten voor het
leven is niet een wanhoops
daad van mensen die het le
ven hebben afgeschreven,
maar een vertrouwensdaad.
Dat ze daarbij een risico ne
men is ook hunzelf ten volle
bekend".
Hele wereld
Een van de negen hongeren
den tot de dood schreef: „Wie
nu zegt „neem toch niet de
last van de hele wereld op je
schouders" krijgt het volgen
de antwoord: die last rust al
op onze schouders, zoals die
op ieders schouders rust. We
nemen hem niet op ons, maar
hij ligt er al, onmiskenbaar,
en het is niet zomaar de hele
wereld, maar evenzeer alle
toekomstige werelden, want
we staan op het punt de toe
komst te vermoorden".
Dat is het wat ook Miriam,
Judeus, Wim, Anna en al die
andere estafettevasters be
zielt. Al zien ze met iets van
afgunst in hun ogen hoe de
toeristen hun vredessymbo
len vet voeren.
GERARD CRONE
Dat er een diepgaand onderzoek moet worden ink
naar de rol van de militaire missie, verbonden aan de
landse ambassade in Suriname, staat buiten kijf. Maa n
dat onderzoek worden uitgevoerd door een commissas:
onafhankelijke wijze mannen en/of vrouwen, of doo
van het parlement? Dat is de vraag waarover de fractn
de politieke partijen zich op dit moment buigen. Midd -
gende week moet de beslissing vallen.
Het gaat om een zeer ernstige zaak: de mogelijke
kenheid van Nederlandse militaire ambtenaren bij c
taire staatsgreep tegen een regering, die ook al kA
nog zoveel terechte kritiek hebben op de wijze waaB
regering haar bewind uitvoerde langs democratiscfl
aan het bewind was gekomen.
Op drie zeer belangrijke vragen moet er een duidelij
woord komen. Ten eerste: is de Nederlandse militaire)
onder leiding van kolonel Valk passief of actief betj
geweest bij de militaire staatsgreep in 1980 in Surinarr
tweede: gebeurde dit met medeweten of wellicht zelfsl
dracht van de top van het Nederlandse militaire appai
Nederland en wist de toenmalige minister van defensij
van? Ten derde: heeft de top van het Nederlandse dei
apparaat een belastend rapport over de militaire mis}
dien met opzet voor de minister geheim gehouden?
Het zijn allemaal vragen die rechtstreeks raken
zeer gevoelige verhouding tussen een militair appai'
het democratisch bestuur. Militaire apparaten heb!
macht in zich een staat te beheersen en dat legt eeitifi
verantwoordelijkheid op diegenen, die in de top van zt
litair apparaat functioneren. Dat geldt net zo goed
Zuidamerikaanse politieke verhoudingen als in de di
wortelde democratische culturen van West-Europa.
Dl
Indien de zaak zo ernstig is als, afgaande op allerl
klaringen en publikaties, moet worden gevreesd, dan
vaardigt dat zonder meer een onderzoek door het par
zelf, op basis van het enquêterecht dat het parlement
De wortels van de democratie zijn immers in het
Maar het is niet nodig al direct naar dat zwaarste onde|Y(
middel te grijpen. Eerst moet vast komen te staan of
ken inderdaad zo ernstig zijn geweest als het zich la.
zien. Het zou zeer nuttig zijn als een kleine commiss
wijze functionarissen daar binnen enkele maanden ov
rapporteren. Op basis van zo'n rapportage kan dan bi'e
worden of het parlement een eigen onderzoek instel
het handelen van de Nederlandse militairen in Surin
Brieven graag kort en
duidelijk geschreven De
"radactie behoudt zich
het recht voor ingezon
den stukken te bekorten.
CDA en Lubbers
Inhakend op uw hoofdartikel
„Lubbers en het CDA" stel
ook ik vast dat de ontwikke
lingen in het CDA nu niet be
paald om over naar huis te
schrijven zijn. De opiniepeilin
gen zijn doorgaans een goede
graadmeter en daaruit moet
lering worden getrokken. Een
teruggang van het CDA be
hoeft echter niet zo'n verwon
dering te wekken, gezien de
ontkerkelijking, het deconfes-
sionalisme, de vergrijzing en
de des-interesse voor de poli
tiek in zijn totaliteit. Nieuw
bloed ontbreekt. De minister
president kan niet op alle
fronten strijden en moet bo
vendien boven de partijpoli
tiek staan, al mag Van Agt dan
in het verleden wat meer aan
de weg getimmerd hebben.
Het heeft voor het CDA ook
geen zoden aan de dijk gezet
een bejaardenlegioen achter
zich te krijgen. De problema
tiek schuilt in het feit, dat het
CDA een volkspartij is. Nu
zijn er wat dat betreft moei
lijkheden in Limburg. Het
CDA is aan een afkalvingspro
ces bezig, wat gewoon realis
tisch onder ogen moet worden
gezien. Bovendien .het CDA
heeft altijd in de frontlinie ge
staan en het zal straks ook wel
eens achterhoedegevechten
moeten leveren.
H. Buining, DEN HAAG
Religieuzen (4)
Zowel de reactie van de Vere
niging van Pastoraal Werken
den Rotterdam als de verkla
ring van het bestuur van de
Konferentie Nederlandse Reli
gieuzen vormen een grove be
lediging voor de paus en mgr.
Simonis. Het verbaasde mij
dan ook niet dat er bevreem
ding is ontstaan bij de bis
schoppen van Nederland over
deze uitlatingen. Uit de vele
positieve reacties van brief
schrijvers in deze rubriek ten
aanzien van de benoeming van
bisschop Simonis als opvolger
van de huidige aartsbisschop
van Utrecht, blijkt duidelijk
dat zij net als ondergete
kende achter het beleid van
de Paus staan. Gezien de hui
dige situatie binnen de r.k.
kerk in Nederland lijkt het
mij, dat paus Johannes Paulus
II op de juiste wijze zijn gezag
uitvoert. Inmiddels hebben
veertien religieuzen in een
open brief het bestuur van de
Konferentie Nederlandse Reli
gieuzen medegedeeld, dat zij
de houding betreuren van dat
bestuur tegenover het bezoek
van de paus aan Nederland en
de benoeming van mgr. Simo
nis. Het bestuur weet, zo
schrijven zij, dat duizenden
kloosterlingen blij zijn met de
benoeming van mgr. Simonis
bilt
en met het bezoek van
aan Nederland.
P.Th. v.d. Berg, DEN I
Bisdom
Rotterdam (12)
Commandeur Moorenl
in een beschouwing dl
gelovigen aan 'n soort I
tief te doen ontstaan, I
de idee voor ogen hé
dat dan zijn wensen in
ling gaan. Heeft hij een 11
daat voor ogen? Hoe 1-
gelovigen nu „lijsten m f
dertekenen" zonder de i
schap te bezitten wie er
daat gesteld worden di;
Kapittel? De heer Mooi
er goed aan doen, inder
laten blijken, dat hij he
vertrouwen heeft in op-
Kapittel van Rotterda
paus, bisschoppen en B
kennen volledig hun f
taak-bevoegdheden en
woordelijkheid. Daar ki M
als een. rots op vertr j§
(Zie Codex). De „best<
mandanten" staan nil P
„het front"! U zult het z
als de kardinalen 'n vc
felijke paus kozen, zo z<
Paus ons een prima bis! i
H.S. van den Bergh,
MAAS»
MEER ZON
DE BILT - Het front, dg
scheiding tussen warmpL
in het zuiden en koele lj
het noorden, dat "wdhe
over het noorden van I
land kwam te liggen,;
het komende etmaal zvk
Eerst zijn er nog wollk
den, maar deze worde'
derdag dunner. In het
van het land verdwijij.
grotendeels. Wel kan p'
middag wat stapel-be\#n
tot ontwikkeling kometa
ziet er naar uit dat het d v
dag droog is met flinkeUg
ge perioden en de temp(
gaat omhoog tot omstrf
graden.
Weerrapporten van vj
Waar
Amsterdam regen
Lh. R'dam
geh.bew. 25 14
regen 21 if
Klagenfurt zw.bew.
Kopenhagen onbew.
Lissabon geh.bew.
Locarno geh.bew.
Londen zw.bew.
Luxemburg l.bew.
Madrid onbew.
Malaga h.bew.
