mdropov beperkt zendingsdrang Sovjet-Unie
%n Nico Scholten mag sanctie
voor poorten van de hel
CcidócSouoant
hofb
hofb
ÏER AANDACHT VOOR BINNENLANDSE PROBLEMEN
HIJ „OM" IS, GUNT CDA HEM EEN SUCCESJE
Politiek
Partij
Parlement
a§*SIJTHOFF PERS
NENLAND
ZATERDAG 18 JUNI 1983 PAGINA 7
gjCHEID
rijs filers die zich jaren ach-
is op de grasmat verdien
en Rebben gemaakt, spelen
\aaqegenheid van hun ver-
sienj'f de voetballerij een af-
i liftwedstrijd. Zie Willem
iaJ hnegem. Hetzelfde geldt
schberoemde violisten, pia-
popgroepen en acteurs.
p rel hun lier aan de wilgen
gewft of het doek definitief
e rdjeh willen laten vallen,
niel dan verwonderlijk dat
teek de gedachte bij ons
j/7J, dat voor kamerleden
.n et Binnenhof vaarwel
dezelfde regel gehan-
f.ifahoêt worden Neem nou
.odéP Th'Jn- het PvdA-ka'
te rei ^at (afSez'en van een
„Ministerschap op Binnen-
j Zaken in het tweede
kabinet-Van Agt) 15 jaar
volksvertegenwoordiger is ge
weest Dinsdag jongstleden zei
hij het Binnenhof vaarwel,
omdat hij twee dagen later zou
worden geïnstalleerd als bur
gemeester van Amsterdam.
Was het niet aardig geweest
als Van Thijn, die zowel door
politieke vrienden als „vijan
den" werd en wordt be
schouwd als een integer politi
cus van hoge kwaliteit, een of
ficieel af scheidsdebat had kun
nen voeren
VERBIJSTEREND
Stelt u zich voor een afgela
den publieke tribune, de ka
merbankjes tot de laatste zetel
bezet. Vanaf een met bloemen
versierde katheder mag Ed
dan nog één keer in discussie
gaan met mede-kamerleden en
met, laten we zeggen, minister
Rietkerk van Binnenlandse
Zaken. Nog éénmaal mag hij
enkele van zijn geliefde stok
paardjes berijden: de strijd te
gen de bureaucratie in de sa
menleving („de verkokering"
zöals hij dat vaak placht te
noemen), de verbetering van
de organisatie en werkwijze
van de politie (minder admini
stratieve rompslomp, een meer
effectieve bestrijding van cri
minele uitwassen, minder ge
bruik van geweld en een men
selijker Omgang met het pu
bliek) en tenslotte een vurig
pleidooi voor een intensievere
bestrijding van rassendiscrimi
natie. Voor de laatste keer
mag zijn duidelijk articuleren
de stem door de luidsprekers
klinken. Men ziet de toehoor
ders opveren als hij, gevangen
in de ban van zijn betoog, nog
eens één van zijn bekende uit
drukkingen gebruikt: vol
strekt onaanvaardbaar" of
„ronduit verbijsterend", om er
maar twee te noemen. Zoals er
maar weinig voetballers zijn
die een perfecte schaarbewe
ging beheersen, is er nauwe
lijks een politicus te vinden
die de woorden „volstrekt" en
„verbijsterend" zo hartgrondig
en met zoveel zeggingskracht
kan uitspreken als Van Thijn.
En dan, bijna aan het eind van
het debat, is het grote moment
gekomen: Van Thijn mag nog
één keer scoren. Onder luid
applaus dient hij een motie in,
die (mooier kan het niet) Ka
merbreed wordt ondersteund.
Als voorzitter Dolman uitein
delijk de hamer laat vallen,
loopt Ed's echtgenote Evelien
Herfkens met een grote bos
rozen naar hem toe en omhelst
hem. Omringd door een horde
fotografen wordt de kamerve
teraan vervolgens door enkele
van zijn fractiegenoten op de
schouders genomen en de zaal
rondgedragen. Een grootse re
ceptie met veel champagne
vormt daarna het sluitstuk
van Van Thijns carrière aan
het Binnenhof. Nog lang daar
na cirkelt boven de Ridderzaal
een vliegtuigje met een sleep.
„Dag Ed. Het ga je goed in Mo-
kum", staat erop.
WINST
den, las het PvdA-Tweede ka
merlid Rob Tazelaar tijdens
een landbouwdebat enkele
strofen voor uit de sage „Het
vrouwtie van Stavoren". De
muzische geest die over hem
vaardig was geworden, waaide
kort daarna kennelijk over
naar de andere kant van het
Binnenhof, waar de Eerste
Kamer zetelt, want daar
kwam WD-senator Van der
Werff dinsdag ook al met een
citaat uit ons literaire erfgoed
op de proppen.
In een debat over de begroting
van Buitenlandse Zaken stelde
Van der Werff de vraag aan
de orde of we wel handel zou
den mogen voeren met een
land waar een ons onwelgeval
lig regiem heerst. In dit geval
ging het om handel met de
Sovjet-Unie. Om die vraag te
beantwoorden, droeg de sena
tor met gedragen stem een ge
deelte voor uit het toneelstuk
„De heks van Haarlem" van
Frederik van Eeden. In dat to
neelstuk, dat zich afspeelt in
de zeventiende eeuw, maakt
een predikant zich verschrik
kelijk kwaad op de Amster
damse koopmanskliek, die hii
aanduidde als „De hoer aan t
IJ". De dominee wilde daar
mee zeggen dat het de kooplie
den geen fluit kon schelen met
wie ze handel dreven, als er
maar verdiend werd. Zó begon
Van der Werff:
„De hoer aan 't IJ is voor elk
geld te koop. Die vaart voor
Paap en Heiden, Moor en
Turk. Die geeft om God, noch
't lieve vaderland. Die vraagt
naar winst alleen, naar winst,
winst, winst!"
Vervolgens kwam er, zo legde
Van der Werff uit, een koop
man aan, die de predikant van
repliek diende. En dat ging als
volgt: „De wereld is des koop-
mans vaderland. Hij vaart op
alle zeeën en verbindt vol
le'ren met volk'ren naar hun
drang en wensch. De koopman
vraagt, wie gave waar ver
langt en 't hoogste biedt. Zoo is
des koopmans vlag, de wae-
reld rond. De koopman kent
geen grepzen, geen partijen'.".
Als u nu nog even bedenkt dat
senator Van der Werff zich lf-
beraal noemt, kunt u gemak
kelijk vaststellen welke con
clusie de spreker uit zijn cita
ten trok. Inderdaad, hij gaf
toe, dat het standpunt van de
koopman hem wel aansprak
en dat hij de vertoornde domi
nee maar een fanatieke man
vond. Handel mag geen be
lemmeringen hebben en hoeft
geen rekening te houden met
grenzen en partijen, betoogde
Van der Werff. En hij voegde
er nog een historische illustra
tie aan toe: „Zonder de wins
ten van de handel, en zeker de
lucratieve handel met de vij
and, hadden de Nederlanders
nimmer hun onafhankelijk
heidsstrijd (tegen de Spanjaar
den) kunnen bekostigen". Ter
informatie: De heer Van der
Werff is doctorandus in de ge
schiedenis.
DICK VAN RIETSCHOTEN
|0U Joeri Andro-
-leeft de driekroon
p ft. Eerst werd hij
kder, toen voorzit-
zoe(i de defensieraad en
Jr jij na een unanie-
van het Op-
Sovjet ook
loofd. Om met Kon-
Tsjernenko te
n, de man die hem
voorgedragen, het
om hem meer dan
reL petie te laten bekle-
het bewijs van de
ilbaarheid van het
e van partij en
al niet vorig jaar was
Jen toen president
iv stierf. Het feit dat de
ning toen uitbleef, gaf
aan geruchten als zou
niet stevig in het zadel
IKWas hij nu weer niet
ld, dan was die geruch-
öm nog groter gewor-
de positie van Andro-
atgelopen maanden
homent ernstig in ge-
j.OOeweest. De problemen
maken heeft,
Irraderlijker en depri-
kampen met een enorme hoe
veelheid middelmatigheid en
tegenwerking in alle gelede
ren van de partij. Het gaat hier
om een groep mensen die arg
wanend staan jegens hervor
mingen en zich erdoor be
dreigd voelen. Zo nodig kun
nen zij verzet mobiliseren te
gen de veranderingen die An
dropov wil doorvoeren. Door
zich op te werken via de par
tijafdelingen heeft deze groep
een impasse kunnen creëeren,
zelfs op het niveau van het
Politburo, die het voor een
fee hij te
t (rraderlijl
pn Ier. Andi
Andropov heeft te
beleidsbepalende organen.
Als Andropov al dacht dat hij
aan de stremmingen van de
binnenlandse politiek kon ont
snappen door zich op het ter
rein van de buitenlandse poli
tiek te wagen in de hoop daar
meer successen te kunnen boe
ken, zou hij teleurgesteld uit
de strijd komen. Het interna
tionale klimaat voor de Sovjet-
Unie is anno 1983 erg grimmig.
De afgelopen vijftien jaar zijn
de Oost-Westbetrekkingen
nimmer zo slecht geweest als
nu. De Verenigde Staten en de
drie grootste machten in West-
Europa worden geregeerd
door politici die veel meer
anti-Sovjet zijn dap hun voor
gangers, terwijl het woord ont
spanning uit de internationale
woordenschat verdwenen lijkt.
Eind dit jaar zal de NAVO be
ginnen met de plaatsing van
een nieuwe generatie op land
gestationeerde. middellange
afstandsraketten in West-Eu
ropa die voor Moskou een aan
merkelijke bedreiging vor
men.
Ondanks vage uitlatingen uit
Washington over een mogelij
ke ontmoeting tussen Reagan
en Andropov lijdt het weinig
twijfel dat het Kremlin alle
hoop op een wapenovereen
komst heeft opgegeven. Het
Kremlin is vastbesloten alles
te doen om de herverkiezing
van president Reagan te voor
komen. Alleen als het zeker
zou weten dat een wapenove
reenkomst zou blijven gelden
(en dat betekent bekrachtiging
door de Amerikaanse Senaat
hetgeen bijvoorbeeld met het
SALT-II-verdrag onder Jim
my Carter nooit gebeurd is)
zou het zijn handtekening wil
len zetten. Het zou echter
nooit meewerken aan een
overeenkomst die Reagan als
verkiezingsstunt zou kunnen
gebruiken.
De recente uitlating van de
Amerikaanse minister van
buitenlandse zaken, Shultz,
dat de kansen op een wapeno
vereenkomst met Moskou mi
niem waren, was op goede
gronden gestoeld. Ook Moskou
lijkt de hoop te hebben opge-
Joerl
Andropov
wordt
gelukgewenst
met zijn
verkiezing tot
president van
de Sovjet-Unie
door leden van
het politburo.
geven dat de publieke opinie
in West-Europa de Westduitse
en Britse regering kan afbren
gen van hun voornemen de
middellange afstandsraketten
te plaatsen. De westerse dui
ven hebben het verkeerd als
ze denken dat Moskou serieus
op zoek is naar een compro
mis. De westerse haviken heb
ben het al evenzeer verkeerd
als ze denken dat Moskou, als
de plaatsing eind dit jaar een
maal is begonnen, plotseling
concessies zal doen.
De strekking van alle recente
verklaringen van het Kremlin
is dat Moskou nooit akkoord
zal gaan met het leggen van
een verband tussen hun eigen
SS-20 raketten en de kruis- en
Persing-II-raketten van de
NAVO. Het zou de besprekin
gen in Genève liever gewoon
uitzitten om ervoor te zorgen
dat de schuld voor de misluk
king bij de Verenigde Staten
wordt gelegd. Ondertussen zal
het doorgaan voorbereidingen
te treffen voor de plaatsing
van nieuwe raketten, niet zo
zeer omdat het het noodzake
lijk acht ze te hebben, alswel
om te laten te zien dat Mos
kous dreigementen om te
plaatsen geen loze dreigemen
ten zijn geweest De enige
kans op een overeenkomst in
zake het aantal middellang
afstandsraketten, is wachten
op een nieuwe ronde bespre
kingen waarin niet alleen de
middellange afstandwapens
aan de orde komen, maar ook
de strategische wapens waaro
ver nu nog afzonderlijk wordt
onderhandeld.
Geconfronteerd met dit grim
mige klimaat toont Andropov
tekenen dat hij het buiten
lands beleid wil ombuigen
naar een soort, isolationisme,
een Fort-Rusland-beleid. In
zijn toespraak tot het centrale
comité van de partij deze week
zei hij dat het land zijn vermo
gen om in eigen voedsel te
voorzien tot het uiterste moet
opvoeren. Daarmee wil hij be
reiken dat de Sovjet-Unie
minder afhankelijk wordt van
westerse graanleveranties. In
diezelfde toespraak vertelde
hij de Russische bondgenoten
in de Derde Wereld dat ze
zichzelf moeten behelpen. Te
rugkijkend op de teleurstellen
de ervaringen voor het Krem
lin in de afgelopen jaren zei
hij: „We zien de moeilijkheden
van hun revolutionaire ont
wikkeling. Het is één ding om
het socialisme uit te roepen als
doel, maar het is heel iets an
ders om het te verwezenlijken.
Wij geven hulp voor zover we
dat kunnen, maar uiteindelijk
kan de economische ontwik
keling van deze landen net als
hun hele sociale vooruitgang
alleen het werk zijn van de ei
gen bevolking".
Als deze analyse correct is, zei
Andropov in zijn toespraak in
wezen dat zijn land meer aan
dacht zou gaan besteden aan
binnenlandse kwesties. Andro
pov, zeker geen doorgewinter
de conservatief als Brezjnev en
evenmin een niet te stoppen
hervormer als Kroetsjev,
klonk als een ongeduldig her
vormer. Hij zei ondermeer dat
de partijstructuur ingrijpend
gewijzigd moest worden.
Trouw aan de partij-ideologie
was niet meer voldoende.
Evenmin zouden partijfunctio
narissen zich nog te buiten
mogen gaan aan propagandis
tische retoriek die de mensen
toch niet overtuigde. Partijle
den moesten worden „geres
pecteerd en geschoold" en zich
gaan bezig houden met „realis
tische, praktische taken".
Wat de managers van bedrij
ven betrof drong hij er bij de
partij op aan om een systeem
uit te werken dat hen zou aan
moedigen meer risico's te ne
men. Op het moment komt het
te vaak voor dat de vernieu
wer „de verliezer blijkt te zijn,
terwijl de man die zich verre
houdt van vernieuwingen
niets verliest".
Dit is in een notedop het pro
bleem van Andropov. Hij is
natuurlijk geen liberaal, maar
hij is ook geen conservatief.
Hij wil dat de partii zich her
vormt. De moeilijkheid is al
leen dat hij al 69 is. Zijn stre
ven naar vernieuwing heeft
niet meer de kracht en het en
thousiasme van een jonger ie
mand. Het klinkt meer als het
trommelende ongeduld van
een oudere man die jarenlang
in de schaduw van incompe
tentie en inefficiency heeft ge
leefd en nu hij de kans krijgt
veranderingen aan te brengen,
merkt dat hij tijd tekort komt
Veel van zijn collega's in het
Politburo zijn hem niet goed
gezind. Lager in de partijgele
deren stuit hij zelfs op verzet.
En zelfs met veel goede wil is
het duivels moeilijk om het sy
steem te veranderen. Nu is hij
nog president Andropov, maar
zijn grafschrift zou wei eens
„Joeri, De Gefrustreerde"
kunnen luiden.
JONATHAN STEELE
Copyright The Guardian
u. 01
heda C7
HAAG Sommige
n lijken onverbreke-
)ij elkaar te horen,
ftt juni is, de zon zich
laat zien, er voorbe-
jgen worden getrof-
voor de barbecue
nee het parlementai-
,a ir wordt afgesloten,
i. is Zuid-Afrika
urölaan de orde. Sinds
urejtebatteert de Twee-
manier om de een of
reden steeds kort
zij dgdê grote vakantie
Bn. pe wijze, waarop Ne-
ftd de apartheid
|te bestrijden. En zo-
geïnteresseerden
is dat op zich vol-
om de gemoede
ik te verhitten.
fcht boeiend wordt het
i er een rechts getint ka-
Jt met een dito minister
liitenlandse Zaken, die
niets van sancties tegén Zuid-
Afrika wil weten. In 1980 was
dat zo. met Van Agt en Wiegel
aan het roer en Van 'der
Klaauw op het deftige depar
tement aan het Plein. En nu is
dat weer zo, mêt Lubbers-Van
Aardenne en Van den Broek.
Want zulke tegenstanders
heeft Jan Nico Scholten, de
Zuid-Afrikakampioen van het
CDA, nodig om tot zijn recht
te komen. In 1982 stónd JNS
tegenover PvdA-minister Van
der Stoel en toen viel er wei
nig eer te behalen. Maar de
koopman-diplomaat Hans van
den Broek, die eigenlijk geen
reden ziet Zuid-Afrika anders
te behandelen dan andere lan
den. is precies het soort be
windsman, dat Scholten nodig
heeft.
Maar één ding is wel anders
dan drie jaar geleden: de sa
menstelling van de CDA-frac-
tie. Van de toenmalige sterke
linkervleugel, die onder lei
ding van Hans de Boer en Jan
van Houwelingen het kabi
netsbeleid steeds weer bijboog.
is niet veel meer over. Het is
nu veeleer de rechtervleugel,
die de toon zet. Vandaar dat
Jan Nico Schol ten de afgelo
pen weken uiterst behoedzaam
manoeuvreerde; hij wilde niet
dat fractiegenoten een excuus
zouden krijgen om af te wij
ken van het nu al sinds jaar en
dag bestaande CDA-beleids-
plan, volgens welk economi
sche strafmaatregelen tegen
Zuid-Afrika genomen moeten
worden. Scholten ging daarbij
zover dat hij in de week, dat
zijn grote vriend Stef Dijkman
op de slachtbank werd gelegd,
op het eiland Kreta vertoefde.
Zo wist hij buiten die onver
kwikkelijke affaire in de frac
tie te blijven, zonder zijn ka
meraad echt ontrouw te hoe
ven worden.
Scholten zal niet hebben voor
zien (hoewel?) dat het gebeu
ren rond Dijkman zelfs in zijn
voordeel zou werken. Maar
dat is wel zo, want fractievoor
zitter Bert de Vries wil voor
komen dat het CDA straks in
de Tweede Kamer wellicht
,°*TENHEER
achte'!_
1»«f 1
niet één (Dijkman) maar twee
of nog meer zetels kwijt raakt.
Dat zou er dik in zitten, als de
rechtervleugel vrij spel zou
hebben en de fractie zich daar
door klakkeloos achter het re
geringsbeleid zou scharen. In
dat geval zou Scholten vrijwel
zeker verbitterd Dijkman ach
terna gaan, en misschien nog
wel anderen ook (Faber? Bui-
kema?). „Als er dan toch moei
lijkheden moeten komen, dan
maar elders", zal De Vries
hebben gedacht.
Eén lijn
Hij ging immers hard aan het
werk om de héle fractie op
één lijn te krijgen. Het dagblad
Trouw, kennelijk al zo gewend
het CDA als een permanent
verdeeld huis te zien, bracht
dit streven als een belangrijk
nieuwsfeit. Enigszins wonder
lijk, want een fractievoorzitter
wordt er tenslotte voor betaald
om zijn club bijeen te houden.
Maar hoe dit ook zij, De Vries
wist wel dat hij niet kon sla
gen, als fiij niet zelf voor eni
gerlei economische strafmaat
regel tegen Zuid-Afrika zou
kiezen. Zonder dat hoefde hij
bij JNS niet aan te komen; die
heeft zijn lot zo met de zaak
van de zwarten in Zuid-Afrika
verbonden, dat hij niet echt
een stap terug kan doen.
Maar tegelijk moest De Vries
er ook voor zorgen, dat de
fractie geen al te radicale kant
zou opgaan. Want dan zou de
onvermijdelijke botsing met
partijgenoot-minister Van den
Broek wel eens fataal kunnen
worden, voor het kabinet of
voor JNS, als deze wéér, net
als in 1980, op het laatste mo
ment door de meerderheid
van de fractie in de steek zou
worden gelaten. Koortsachtig
overleg dus, met Scholten, met
de rechtervleugel, met Van
den Broek en met collega Nij-
pels van de VVD. Het lijkt
erop dat De Vries de oplossing
heeft gevonden: de investerin
gen van Nederlandse bedrij
ven in Zuid-Afrika worden
aan strenge (wettelijke) regels
gebonden.
Compromis
De Vries gaat ervan uit dat
alle betrokkenen zich in dit
compromis kunnen vinden.
Wat Scholten betreft lijkt de
zaak inderdaad geregeld. An
ders zou hij niet door een ieder
genoemd worden als CDA-
woordvoerder bij het debat.
Scholten had trouwens al in
een vroeg stadium laten weten
dat hij „om" was. Een olie-em
bargo tegen Zuid-Afrika hoef
de er wat hem betreft niet
meer onmiddellijk te komen,
zei hij in de Volkskrant. De
deskundigen zijn het immers
niet eens over de juridische
haalbaarheid daarvan. Boven
dien is Nederland nu lid van
de Veiligheidsraad en verkeert
het dus in een positie om te
proberen een internationale
boycot voor elkaar te boksen.
Lukt dat in de ons toegemeten
twee jaar niet, dan kan er al
tijd nog een eenzijdige boycot
worden ingesteld.
Nee, volgens Jan Nico kon het
CDA zich maar beter sterk
maken voor een investerings
stop en een verbod voor de
elektrische centrales om nog
langer kolen uit Zuid-Afrika
te importeren. Dat laatste on
dervond niet zoveel weerstand
in de fractie (niet zo'n ingrij
pende maatregel), maar het
eerste wel. De fractiecommis
sie voor Handelspolitiek, die
onder leiding staat van Mate-
man en Van Iersel, verklaarde
zich mordicus tegen. Zo kwam
men vanzelf op het door Bert
de Vries aangedragen compro
mis. Investeringen blijven toe
gestaan, mits zij geen militaire
betekenis hebben en de be
trokken bedrijven goede ar
beidsvoorwaarden (salariëring,
vakbondsrechten e.d.) garan
deren.
Geen crisis
Het is nog niet precies bekend
hoe minister Van den Broek
daar tegenover staat. Hij wil
de investeringen wel aan
voorwaarden binden, maar
dan liefst zonder daarvoor een
wet te maken of te wijzigen.
Het is echter niet goed voor
stelbaar dat dit meningsver
schil de bewindsman zal kun
nen brengen tot het uitspre
ken van het „onaanvaard
baar". Hetzelfde geldt voor de
VVD. Ook de liberalen zullen
uiteindelijk wel bereid zijn
enig water bij de wijn te doen.
Zo heeft het er alle schijn van
dat het debat tot in de kleinste
kleinigheden wordt geregis
seerd. Maar het is nog niet ge
heel zeker of dat gelukt. Zo
nee, dan zal het erom gaan wie
de hardste kop heeft: de CDA-
fractie, de minister of de
VVD-fractie? Zo ja, dan zal
het lijken of het daarom gaat.
Want de triomf van JNS
wordt natuurlijk groter als hij
een strafmaatregel tegen Zuid-
Afrika als het ware voor de
[>oorten van de hel moet wegs-
epen.
RIK IN T HOUT
EEN GEZELLIG WEEK-END NAAR
BRUSSEL EN GENT
Om het nu eens een koer niet to ver van huls te aoeken nu»
T «"l ZATERDAG JUU' II
week-end voor U georganiseerd.
Het programma Is als volgt:
Zaterdagmorgen vertrekken we om 9.00/9.30 uur uit Oen Haag/Rotterdam
Baarte-Nassau, waar bi] het landgoed Schallulnen
gen park met zl|n Franse tuin,
aangename wandelmogell|kheden. Wie echter het museumbeioek niet to
ziet zitten kan 'ook In Brussel blijven. Men kan dan op eigen geiegenheld op
's werelds mooiste marktplein met het befaamde stadhuis, waarvan da
bouw de hele vijftiende eeuw duurde, rond kijken ot rondom o.a. da
Nleuwstraat en het de Brouekèrepteln wat winkelen. In de loop van da mid
dag wordt men weer opgehaald voor een gezamenll|k vertrek naar het ho
tel. Om ook de overnachting tot een bijzonder gebeuren te maken verblij
ven we In het fraaie HILTON-hotel. Na kamerindeling, gelegenheid tot op
frissen en diner wordt zaterdagavond onder leiding van een gids een ont
dekkingstocht door Brussel gemaakt.
Zondagmorgen na het ontbijt vertrekken we naar GENT. Deze vroegere
hoofdstad van het Graafschap Vlaanderen telt het grootst aantal monu
menten van alle Belgische steden. Aan de belangrijkste hiervan wordt on-
der leiding van een gids een bezoek gebracht. In de middag kan In deze
glldestad op eigen gelegenheid nog verder worden rondgekeken. Om
15.30 uur vertrekken we weer naar Baarle-Nassau alwaar In het Landgoed
Schallulnen het afscheidsdiner wacht. Om 20.00-20.30 uur zijn we dan
weer In Rotterdam/Den Haag terug.
De prijs van dit gezellige week-end bedraagt siechta J lÖÖs™
ü5,5ï!!V?r T f—00"sk-m- —t volMlga inniMiM
All. WVO* um a, aw»
tlSSSSpSSï^StiSi' co"*c"*v* O*"""1"'-"»
Inlichtingen en boekingen: telefonisch onder nr. 070-19.08.82 (van maan
dag t/m vrijdag van 9 tot 13 uur) of persoonll|k In onze vestigingen Spui
straat 71. Den Haag (np de hoek van het Spul) en Coolslngel 67. Rotterdam
(t.o. stadhuis).
POSTBUS 16050
2500 AA 's-GRAVENHAGE
TEL. 070-19.08.82
(MAANDAG T/M VRIJDAG
TUSSEN 9 en 13 UUR).
