/betbal in
ïongkong is
iog steeds
_en circus
„Veel geld
verdienen
en verder
doen of je
gek bent"
ZATERDAG 18 JUNI 1983
edt IGKONG Kapitalisten voelen zich nog altijd prima thuis
mierongkong, het centrum van het Verre Oosten, dat voorlopig
id onc^er Engelse vlag vaart. De tegenstelling tussen arm
7 31 r is' ZOa^S vrijwe* Qveral in Oriënt, schrijnend. De
40.3"]selijke bevolking buigt vaak slaafs, als een knipmes, voor
;8-32Vaagkrachtigen, die meestal niet eens weten waar ze met
514-ipakken papiergeld naar toe moeten.
15x
Op lantal van die exponenten van
1-30 fcdom steekt forse bedragen in
8-23 Jetballerij. Om het voetbal in
33. loedkoopteparadijs Hongkong
19x^en hoger plan te tillen, wor-
l 18-2e laatste jaren tal van spelers
f 17xïoral Groot-Brittannië en Ne-
24-^d aangetrokken. Vaak heb-
29-^ hun beste tijd gehad en grij-
Touje de kans aan om nog één
goed geld te verdienen. Bij de
weritste jaren op de landstitel „ge-
speeljeerde" topclub Seiko bijvoor-
Mouc| de ploeg van trainer Bert Ja-
rograJoop Wildbret, Jan Verheijen,
het,; Bonsink, Dick Nanninga,
tweei de Jong en doelman Peter
Cazfds.
f en wat minder florissant verging
de louth China, inmiddels gede-
9x47ferd. maar wel de met afstand
t liefcte en meest populaire club
teen Hongkong. De enige Neder-
i spie inbreng daar komt van
29x31 Salfischberger, nadat in de
1-7aran het seizoen Jo van Zoest,
Witel Hartman Kok en onlangs
doon|Storm wegens een te gering
i 4-lhnent van hun contracten
ïn ontheven. Bij middenmoter
48. er tenslotte was Frans van
nsloom oefenmeester en stonden
1 50. Visser en Michel Mommertz
5. 24-1 veld.
54.
I 56. L
r5^^gaanswarn^
s doorgaans warm in Hong-
i waar het vochtigheidsper-
ge boven de 80 ligt en de tem-
jur geregeld rond de 30 gra-
chommelt. De eerste kennis-
ïg met het voetbal in Hong-
waar een ronduit krank-
|e drukte heerst die de indruk
dat de vijf en een half miljoen
irzoe^ers zich voortdurend alle-
rden.op straat bevinden en waar
sevelii taxi's naar schatting onge-
ers aje helft vormen van de vaak
:onfefer aan bumper opschuivende
isumf in het chaotische verkeer in
»en inad vindt plaats in het
ïebbekong Stadion, de voetbalarena
vrijwel alle competitiewed-
con<jn worden afgewerkt,
n doltrond is Happy Valley op de
veel len hobbelige mat de tegen-
is v<jr van South China, de club
ïrantja. Hans Salfischberger, Kees
eze q en Ron Goodlass. Sinds de
ducatfclasgow Rangers afkomstige
ouderiMiller als speler-coach de
aarbijes in handen heeft, is nog
vissen de eerste zeker van een
»akt, in de basisopstelling. De
jplossialige speler van FC Den
et zoi} Sparta, Go Ahead Eagles,
in hifraafschap en NEC staat als
te befcpper geposteerd, maar be-
lik wizich die avond niet tot het
en fotiwen van zijn directe oppo-
gaan alleen. Salfischberger (30)
e vier voortdurend gaten in de
?n, Jiemikkige defensie, waarin de
J die malen uitgefloten Miller
na dQnthutsend zwakke schakel
omme en bemoeit zich ook nadruk-
5, de met de aanval. Na negentig
t te zfen matig, maar zeer boeiend
jl. wint Happy Valley volle-
ten de veldverhouding in met
spelers van South China
en met gebogen hoofden het
h 2'iDe degradatie is wéér een
Mchterbij gekomen en zal een
- i maand later inderdaad on-
jdelijk blijken. Waarmee zich
South China een regelrechte
|^L|voltrekt. want het is niet al-
oudste club van Hongkong,
l**P%°k veruit de meest populai-
omni-vereniging, waarin
^^pl takken van sport zijn on-
ïracht, kan South China te-
tslanqkn op een achterban van
jlen tflan 35.000 leden.
Vest-Ï
iverde-
of,fstehts voorbeeld
k y^alfischberger, twee dagen na
VN?e': ..Momenteel worden alle
de alpheden onderzocht om be-
>1 ga«r reg®ls te veranderen. Want
n in [Voor êeen enkele club aan-
rdeeldr'jk als wij degraderen. Wij
ier vil ^'er namelijk op basis van
•bbenrdeling en wij brengen altijd
dollar eS de meeste toeschouwers
mee. Het is dus gewoon voor ieder
een het beste als wij in de hoogste
afdeling blijven spelen
Het is slechts een voorbeeld wat er
in het voetbal in Hongkong alle
maal mogelijk is. Wat daar niet
kan. zal eerst nog uitgevonden
moeten worden. Dat blijkt ook uit
het enorme verloop binnen de di
verse selecties. Bij vrijwel alle clubs
is het een komen en gaan van
vooral Britse spelers. Wat dat be
treft is Seiko een uitzondering.
Geld speelt geen rol in Hongkong,
dat is al snel duidelijk. Bij South
China alleen al zijn in de loop van
dit seizoen twaalf spelers aange
trokken. De laatste die kwam was
Willie Johnstone, de inmiddels 37-
jarige Schot, die bij het WK van
Argentinië op het gebruik van do
ping werd betrapt. Hans Salfisch
berger: „We zijn begonnen met o.a.
Marcel Hartman Kok en Jo van
Zoest, verloren een paar keer, en er
was direct paniek in de tent. Eerst
moest Van Zoest weg met twee an
deren. Er kwamen drie nieuwe
spelers in hun plaats, maar het
werd er allemaal niet beter op en
dus werd het spelletje nog een paar
keer herhaald, met ook Hartman
Kok als slachtoffer. Zonder resul
taat. Tenslotte werd ook onze Chi
nese trainer Peter Wong vervan
gen door Alec Miller, maar zoals je
ziet heeft ook dat niet veel gehol
pen. Met continuïteit heeft het alle
maal maar bitter weinig te maken.
Maar Hongkong is nu eenmaal een
prestatieland. Je wordt er goed be
taald en de mensen verwachten
dan ook van je, dat je er goede
prestaties tegenover zet. Zo niet,
dan word je bedankt. Ze halen spe
lers en sturen ze weg wanneer ze
willen en spenderen daar enorme
kapitalen aan. Ja, eigenlijk zou dat
verboden moeten zijn, zeker in de
beslissende fase van competitie of
bekertoernooi. Het komt hier echt
voor, dat voor een bekerfinale of
een beslissende competitiewedstrijd
spelers voor één duel worden inge
huurd". En hij noemt voorbeelden
van George Best, Wim Suurbier,
Mike Channon en Alan Ball, die in
ruil voor flink wat dollars best be
reid waren een of twee keer voor
Oud-international Dick Nanninga in duel met de Brit Duckdale van Bulova, de nieuwe kampioen van Hongkong.
een club in Hongkong tegen een
bal te trappen Of het geval van die
Engelsman, die op een vrijdag op
Kai Tak landde en er de maandag
daarop weer vertrok zonder in ac
tie te zijn geweest omdat de regen
doorgaan van zijn wedstrijd in het
water had doen vallen.
Heel anders
Salfischberger heeft het, alle rari
teiten en de sportieve teleurstelling
van de degradatie ten spijt, prima
naar zijn zin in Hongkong. „Na
tuurlijk is het heel iets anders dan
Nederland, maar veel problemen
heb ik toch niet gehad sinds ik hier
vorig jaar ben gekomen. Je hebt ui
teraard altijd wel een bepaald mo
ment dat je je familie mist. zoals
met de Kerst en af en toe mis je de
stilte wel eens en verlang je naar
een wandeling in een bosrijke om
geving of naar frisse lucht, maar
het is hier toch best uit te houden.
Ik zeg altijd maar zo: brood bakken
doen ze overal. Dan denk ik wel,
dat het een voordeel is geweest dat
ik tien dagen hier geweest ben
vóór ik mijn contract tekende.
Toen had ik een indruk, kon ik het
met mijn vrouw bepraten. Zeg je
dan. dat je hier gaat spelen, dan
moet je later ook niet meer zeuren,
vind ik. Maar nogmaals, daar is ook
geen enkele reden toe. Mijn vrouw
heeft het net als ik reuze naar de
zin en over de club kan ik werke
lijk geen negatief woord zeggen.
Alles wat ze beloofd hebben, zijn ze
ook nagekomen. Ik kan me dan
ook niet voorstellen, dat het hier
zo'n enorme puinhoop is als soms
wel wordt beweerd. Het zou mis
schien anders hebben gelegen als
ik getekend had en pas daarna alles
op me zou zijn afgekomen. Nu ben
ik tevreden. Ik heb een prima ap
partement en de club heeft als eni
ge hier een eigen stadion en een
complex voor al zijn afdelingen,
waar je werkelijk de hele reuteme-
teut kunt vinden".
Niet overdreven
Een uurtje later, als begeleid door
een tropische hoosbui de sfeervolle
Dickens Bar van het statige Excel-
siorhotel is verruild voor een be
zoekje aan de accommodatie van
South China, blijkt dat Hans Sal
fischberger niet overdreven heeft.
Behalve de voetbalafdeling, die te
recht kan in een aan 18000 toe
schouwers plaats biedend stadion
netje, beschikken ook de andere
twintig takken van sport over pri
ma geoutilleerde wedstrijdarena's.
Niet zo vreemd, dat Salfischberger
bij voorkeur zijn contract tot medio
1984 afmaakt. Sa Bu Ka, zoals hij
ter plaatse wordt genoemd: „Veel
zal afhangen van de vraag, of we
inderdaad in die hoogste afdeling
mogen spelen. Bovendien is net be
sloten. dat de clubs met ingang van
volgend seizoen nog maar vijf bui
tenlanders in plaats van de zeven
van nu onder contract mogen heb
ben en dat er niet langer vijf, maar
nog slechts vier van hen tegelijk in
het veld mogen staan". Maar hij
praat zichzelf vervolgens weer
moed in. „Als enige van de selectie
heb ik elke wedstrijd gespeeld. Vol
gens mij heb ik een goed seizoen
gedraaid. Ik heb trouwens nog al
tijd het gevoel, dat ik me wil waar
maken. Het was dit jaar niet zo
moeilijk geweest om het bijltje er
maar bij neer te gooien, maar zo'n
type ben ik niet. Dan probeer ik
liever die Chinezen wat te coachen.
Kijk, die gasten zijn echt niet slecht
hoor, maar ze missen wel veel er
varing en tactisch inzicht. Komt
ook. omdat ze vaak nog maar een
jaar of achttien tot twintig zijn.
Over een jaar of drie is het alle
maal misschien veel beter. Maar
haal je nu de buitenlanders weg,
dan daalt het niveau direct met
sprongen. Wil je die mensen echter
wat van je laten aannemen, dan zul
je zelf goed moeten presteren, dat is
duidelijk".
Kippebouten
Presteren en dan vooral sco
ren heeft Kees Storm naar de
zin van de clubleiding van South
China te weinig gedaan. Hij is de
eerste Europeaan die we ontwaren
op de tijdens Happy Valley - South
China met 16.000 man goed gevul
de tribunes. Tussen de zoals altijd
nijver op kippebouten knabbelende
Chinezen bekijkt hij de bikkelhar
de ontmoeting in het gezelschap
van zijn Schotse vriendin. Net als
Salfischberger had Storm een con
tract tot medio 1984, maar al 48 uur
later stapte hij in het vliegtuig om
terug te keren naar Nederland,
waar hij ondertussen nog steeds
over zijn toekomst, die wellicht in
België zal liggen, in onzekerheid
verkeert.
De 29-jarige Storm speelde vorig
seizoen voor landskampioen Seiko
en werd toen zelfs als nationaal
topscorer gehuldigd. „Ik maakte
twintig goals", herinnert Storm
zich, „en kreeg een gouden schoen
van vierduizend gulden. Eerst zou
ik blijven, maar nadat ik de visa al
had verlengd kreeg ik een brief
thuis, dat het niet doorging. Daarna
zou het Morning Star worden,
maar die club ging failliet, waarna
ik de keus kreeg uit drie mogelijk
heden: Tsun Wan, Rangers en
South China. Hoewel ik bij Ran
gers voor drie jaar kon tekenen,
heb ik voor South China gekozen.
Omdat het gewoon de best georga
niseerde club is met de grootste
aanhang".
Storm is er inmiddels maar mee
akkoord gegaan dat zijn tot vol
gend jaar lopende contract vroegtij
dig werd ontbonden en dat hij
slechts werd doorbetaald tot de
dertiende mei van dit jaar. „Je
kunt er toch niets tegen doen", al
dus de spits, die eerder uitkwam
voor FC Den Haag, De Graafschap,
NAC en FC Den Bosch. „Want als
je protesteert bij de bond, kom je
precies dezelfde mensen tegen als
bij de clubs. Wat dat betreft is alles
„VVCS zou brief
schrijven, maar
had kennelijk
geen postzegel"
in Hongkong corrupt. En de
KNVB, ach, die doet ook niets".
Kees Storm zou desondanks best
aan een nieuw avontuur in de
Oriënt willen beginnen: „Vroeger
wilde ik nooit weg uit Nederland,
ook al omdat ik nog veel dieren
had die verzorgd moesten worden.
Nu ik Hongkong een keer heb
meegemaakt, zou ik zo weer terug
willen. Natuurlijk zijn er allerlei
dingen die wat tegenstaan. Wat dat
betreft kun je het best alleen maar
aan de centen denken en de rest
vergeten. Maar daar ben je dan
toch weer te veel professional voor.
Dus stoort het wel dat de figuren,
die de dienst uitmaken, blijkbaar
denken dat er boter of bier in een
bal zit en dat je soms drie wedstrij
den in een week en dan weer vijf
weken niet speelt. Maar er staat
veel goeds tegenover. Je wordt
goed betaald, kunt met het mooie
weer 's morgens trainen en 's mid
dags naar het strand en elke dag
eten voor een prikkie. En je ziet
een hoop van de wereld. Ik ben bij
voorbeeld in Singapore, Maleisië en
diverse keren in China geweest.
Dat kan toch ook niet iedereen zeg
gen".
Gerust riant
Ook voor Peter Gerards en Dick
Nanninga, twee van de zes Neder
landers die het door de naar het
Rotterdamse Sparta vertrekkende
Bert Jacobs getrainde Seiko dra
gen. hebben de positieve aspecten
de overhand tijdens hun verblijf in
Hongkong. Met hun gezinnen wo
nen beiden in appartementen die
gerust riant mogen worden ge
noemd. Zeker als je ze vergelijkt
met de vaak armzalige onderko
mens, waarin een groot deel van de
plaatselijke bevolking zich moet
zien te redden. Je hoeft slechts te
gen de bergwanden op te kijken
om ze te zien, de hutjes met niet
meer dan een van vele roestgaten
voorzien zinken dak.
Peter Gerards: „In Hongkong zijn
we inderdaad rijk met wat wij hier
hebben. Hier liggen echt mensen
letterlijk in de goot, de rijken wor
den steeds rijker, de armen steeds
armer. Als je hier pas bent, schrik
je er van, later wen je er aan. Zo is
de maatschappij nu eenmaal opge
bouwd. Je kunt wel proberen er
wat aan te doen, maar daar is geen
beginnen aan".
Ook tegenvallers
En Dick Nanninga: „De woonruim
te is me inderdaad meegevallen. Ik
had me op wat slechtere voorbe
reid. nadat ik op tv een film had
gezien van Hongkong, waarin ik
mensen in krotten op een heel
klein balkonnetje zag koken. Ge
lukkig zitten we hier beter. Ten
slotte moet je met je hele gezin toch
een beetje kunnen leven, zoals je
dat in Nederland gewend bent".
Tegenvallers zijn er echter ook wel
degelijk geweest voor de lange
spits, die via Veendam en Roda JC
in Hongkong belandde. De man,
die in 1978 Nederland naast Argen
tinië bracht tijdens de uiteindelijk
toch verloren WK-finale in dat
land: „Ze hadden me bijvoorbeeld
verteld dat het schoolgeld hier best
zou meevallen. Nou, dat blijkt dus
zestienduizend gulden per jaar te
kosten voor die drie kinderen. Ik
ben er aan het begin vier keer voor
op kantoor geweest. Eerst moest ik
een uur wachten voor ik de baas
kon spreken, vervolgens duurde
het een uur voor hij antwoord gaf
en toen begon hij alleen maar als
een stier te snuiven".
Gerards vult aan: „De club heeft
inmiddels beloofd de consequenties
daarvan te zullen accepteren en na
het seizoen een compensatie te zul
len uitbetalen. Het blijft afwachten.
Maar verzekeringen en dergelijke
zijn hier echte tegenvallers. Daar
om kun je het best alles maar zwart
op wit laten zetten voor je hier gaat
spelen. Je kunt beter vooraf hon
derd gulden aan telefoonkosten uit
geven dan later voor allerlei ver
rassingen komen te staan. Als je
bijvoorbeeld een beetje Europees
wilt eten, moet je rekening houden
met forse prijzen. Zo kost een pak
melk drie en een halve gulden en
een krop sla acht piek. En zou je
hier bijvoorbeeld een tuintje willen
aanleggen, dan ben je zo een mil
joen van die dollars 400.000,-;
red.) kwijt". „Ja", grinnikt Nannin
ga, „en dan heb je nog maar kunst
gras ook".
Geen paradijs
paradijs
Ook het voetbal in Hongkong is
volgens het duo niet het paradijs
waar veel Nederlanders het wel
voor houden. Het is geen kwestie
van even op routine een wedstrijd
je afwerken en dan de zakken vul
len. Peter Gerards: „In Nederland
was het gemakkelijker te preste
ren. Daar had je nog een bepaalde
bescherming, hier mag werkelijk
alles. Bovendien zitten we bij Seiko
in de positie dat we elke week
moeten winnen. Tegen ons kunnen
tegenstanders ook altijd extra pre
mies verdienen". Dick Nanninga
vervolgt: „Het is een compleet gek
kenhuis, een circus. Neem alleen
het feit al dat alles zich in één sta
dion afspeelt. Er is geen verschil in
een thuis- of een uitwedstrijd, je zit
alleen in een andere kleedkamer.
En dan die leiding er omheen, dat
is een regelrechte ramp. Wie het
hardst kan blazen, krijgt een fluit.
Denk dus maar niet dat ik het hier
gemakkelijker heb dan in Neder
land. Per wedstrijd komen ze onbe
straft dertig keer met een gestrekt
been in en ik heb tot nu toe maar
een keer een Chineesje tegenover
me gehad. Verder ben ik alleen
nog maar Britten tegengekomen
die nergens voor terugdeinzen".
Zoals ook het gemak waarmee spe
lers worden gehaald en van de
hand gedaan, een doorn in het oog
is van het tweetal. Peter Gerards:
„De FIFA moet met richtlijnen ko
men voor contracten. Dan kunnen
die dingen als vorig jaar met Mor
ning Star niet gebeuren. De Engel
sen stuurden toen trouwens direct
een advocaat hier naar toe. De Ne
derlanders werden door de VVCS
mooi in de steek gelaten. Ze zouden
een brief sturen, maar vermoede
lijk zijn ze vergeten de postzegel
erop te plakken. Daar kan ik slecht
tegen. Ik houd ervan dat de dingen
goed geregeld zijn. En ik moet zeg
gen, dat we wat dat betreft in het
algemeen bij Seiko ook geen klagen
hebben. Een club met die naam
kan het zich trouwens ook niet per
mitteren dat ze dingen beloven die
ze niet nakomen".
En waar de schoen een enkele keer
toch wringt, vergoedt de financiële
tegemoetkoming veel. Peter Ge
rards is daar eerlijk in: „Je kunt
die twee jaar van je contract maar
het best veel geld verdienen en
verder doen alsof je gek bent. Want
zo ligt het gewoon: het geld is er
nu, dus moet ie het nu halen".
WILLEM PFEIFFER
Belastingbetaler
toch niet buiten
schot bij Spelen
LOS ANGELES Bij het „wie zal
dat betalen", het geliefde aftelspel
letje van de Olympische Zomerspe
len 1984 in Los Angeles, dreigt de
vinger diegene aan te wijzen, die
absoluut buiten schot zou blijven:
namelijk de belastingbetaler De
Spelen, die geheel uit privé-sector
gefinancierd zouden worden, gaan
de Amerikaanse gemeenschap toch
zo'n 300 miljoen gulden kosten.
Naar aanleiding van de ervaringen
onlangs tijdens het FINA-waterpo-
lotoernooi in Malibu, dat als eerste
olympische testcase gold, hebben
de sheriffs van de diverse gemeen
ten en districten waar de olympi
sche evenementen zullen plaatsvin
den, de begrotingen verdubbeld.
Het logisch gevolg van het feit, dat
in Malibu achter iedere ongewa
pende met een walkie-talkie uitge
ruste „security-man" een gewapen
de politieman in burger stond.
De goedkeuring van die verhoging
is geen vanzelfsprekende zaak. De
gemeentelijke autoriteiten van Los
Angeles en omstreken kampen met
grote tekorten. De Spelen worden
bepaald niet als eerste prioriteit ge
zien, terwijl bovendien de cijfers de
burgers het idee geven, dat er nog
een stuk onveiligheid wordt toege
voegd aan hun relatief onveilige si
tuatie. „Als die atleten zo zwaar be
waakt moeten worden, willen we
ze hier niet hebben", klonk het in
de gemeenteraad van Orange
County, dat onder meer Disney
land herbergt. In de omgeving
daarvan zijn het handbal en het
worstelen gepland. „Ze zijn niet al
leen een gevaar voor zichzelf, maar
ook voor de gewone burgers", aldus
de afgevaardigde, die zei niet in
sprookjes te geloven.
Niet veel
Van de oorspronkelijke opzet om
de organisatie van de Olympische
Zomerspelen 1984 geheel uit priva
te middelen te financieren, lijkt on
danks alle plechtige beloften niet
veel terecht te komen. Het organi
satiecomité probeert de kosten van
transport en veiligheid af te wente
len. Zo verklaarde de voorzitter
van het organisatiecomité Peter V.
Ueberroth onlangs: „Men mag er
niet van uitgaan dat een olympisch
comité, dat werkt met een surplus
in zijn budget van hooguit acht a
negen miljoen dollar de federale
overheid met honderden miljoenen
zal steunen Dat is niet alleen on
verantwoordelijk, maar ook onmo
gelijk".
Paul Ziffren, de voorzitter van de
Raad van Bestuur maakte een wat
zure vergelijking met San Fransis-
co, dat er acht miljoen voor over
had om de conventie van de Demo
craten onderdak te bieden. „Een
dergelijke geest heerst niet ten op
zichte van de Olympische Spelen",
constateerde hij.
Desondanks is het organisatiecomi
té erin geslaagd om, zoals Kenneth
Reich van de Los Angeles Times
berekende, 117 miljoen dollar, of
wel twintig procent van de organi
satiekosten, ten laste te doen ko
men van de belastingbetaler. Daar
bij is inbegrepen een goedkeuring
van het congres voor 69,1 miljoen
dollar aan veiligheidsmaatregelen.
Ueberroth betwist dat cijfer, omdat
daar de 50 miljoen in is verwerkt,
die het kost om het leger in te zet
ten. Dat zal alleen in noodsituaties
gebeuren.
Ueberroth had graag gezien, dat de
overheid bij het financieren van
olympische taken zou kijken.naar
wat de Spelen opbrengen. Hij heeft
laten berekenen dat de Spelen de
stad Los Angeles 19,1 miljoen dol
lar aan extra belastinginkomsten,
huur en dergelijke opbrengt, het
district Los Angeles 1,7 miljoen
dollar en de federale regering 42,9
miljoen dollar. Met een vermenig
vuldigingsfactor voor hergebruik
en herinvestering komt hij op een
totale impuls van niet minder dan
243 miljoen dollar.
De federale regering heeft laten
weten dat het bij het opleggen van
belastingen niet om dergelijke af
wegingen gaat. Bovendien vindt
men de hele wijze van berekening
nogal speculatief. Zo is bijvoorbeeld
uit onderzoeken in Montreal geble
ken, dat daar het toeristen bezoek
tijdens de Olympische Spelen van
1976 juist minder was dan in 1975
en 1977. Gedurende de gehele pe
riode van de Spelen stonden talrij
ke hotels leeg. Ook is bij de studie
van het organisatiecomité het be
lastingvoordeel van 20 miljoen dol
lar teh opzichte van de „patrons"
[onvermeld gebleven. Het is de be-
J doeling dat 2000 van deze lieden ie
der 25.000 dollar op tafel leggen om
gehandicapten gratis toegang tot de
stadions te bezorgen.
De komiek Bob Hope is lid van het
organisatiecomité en maakt op zijn
eigen manier reclame voor de Spe
len.
