Imamura profiteert van gevecht achter schermen
Doe Maar op Pinkpop
in stroom
van fruit en regen
,ff>
"4=
'"ye
Red Ryder
waarschuwt voor
manipulaties
KUNST
CcidócSoirumt
DINSDAG 24 MEI 1983 PAGIN
Doe wat '83
begonnen
»C
HENGELO Met een confc^
is in Hengelo gisteravond J
wat '83 begonnen. Het gaati
een demonstratief festival 0-Sti
diverse actiegroepen uit Wflfen
-Europa dat tot en met zaerda
dag duurt. De bezoekers ja£
Doe wat '83 komen uit|oud
kraak- en anti-kernbeweagtdi
comité's die tegen het miUfel
risme zijn en groeperingeryen
strijden tegen de jeugdwl va,
loosheid. Hun opzet is zoL
mogelijk in een culturele a-gij,,
(muziek, theater en dergelr
ervaringen uit te wiss(h*e
over de wijze waarop zei
actie voeren. Tijdens discu#
hoopt men ook wat meer f"a€
delijkheid te geven over<—
achtergronden van hun vewi v
De organisatoren van Doejen
'83 vinden dat hieraan *ara,
het algemeen in de medij b
weinig aandacht wordt jjer
schonken.
Hoewel de organisatie van I
wat '83 probeert incidenteL.^
voorkomen vrezen nogal L t
Hengelo-ers en vooral if
denstanders vernielingen',
andere ongeregeldheden r
dens de festivalweek.
vrees is ingegeven doorfe"€
verloop van soortgelijke Pe'
nementen in West-Berlijri^néf
Zürich. Volgens de polities vt
er geen aanwijzingen datlf H
ook in Hengelo uit de n?k
loopt. Islag
ikin
Extra spanning rond Doel sta
'83 is ontstaan doordat de ilan
trumpartij voor woen ügir
„een tegendemonstratie" hiu/f
aangekondigd. Door mi<
van pamfletten zijn de HetA]
lo-ers hiervoor gisteren ofcty
roepen. Burgemeester BeW
van Hengelo heeft deze
monstratie verboden, omdiht
niet twee gelijksoortige ev» be
menten tegelijk mogen pl^ ee
vinden. De Centrumpü S|
heeft laten weten dat r
protest woensdag toch d' aa
gaat. In dat geval vindt zi zw
politie tegenover zich, atr d
woordvoerder Laterveer ijk
de politie. nse
Het openingsconcert van P
wat '83 in de tent aan de r*ei
van de Hengelose binnenIS C
trok gisteravond 200 beu: v
kers. In een vlakbij gele
tentenkamp verblijven u
gens de organisatie op dit
ment ongeveer 300 men
terwijl zo'n 400 bezoekers^
ders onderdak zoeken.
Als een van de hoogteputV*
van de actieweek zien de c ,ei
nemers van- Doe wat '83 dej.
monstratie tegen Hollaf
Signaal Apparaten, vrijl
Vandaag wordt geprotest®
tegen de jeugdwerkloosl. en
de woensdag staat in het t^ng|
van de discriminatie en
derdag gaat het om de krt
beweging, de vrijdag is gro,
deels gewijd aan het anti-ij^j^
tarisme, fascisme, politieke:
vangenen en kernenergie
zaterdag is er ter afslur
van Doe wat '83 een graffifr
cultuurshockdag met the£(
muziek en dergelijke
binnenstad van Hengelo.
aar
Bid-betoging
itair
tegen kernwapei»ng
OXFORD Betogers téP"
kernbewapening in Engelfn8
onder wie een monnik, araf
gisteren over het buite»«te
hek van een Amerikat—
luchtmachtbasis nabij Oxt
geklommen en hebben
het einde van de landings!;
gebeden. Het protest was fl®®
ganiseerd door de christei in
sertie van de .Campaign
Nuclear Disarmament' (C
Terwijl Amerikaanse stra
gers over hun hoofden sch
den, legden de 35 perst
kruisen en foto's van Sov
russische kinderen in het p
keidraad dat de landings!
afschermt. De benedicti
pater Timothy Radcliffe s-
het naburige Oxford, zei:
is een klein gebaar, maar
kun je anders doen. Wij wi
dat alle kinderen, RussiS 7
1- rvc
DE
ET
ill
DDR zet pacifistL.
land uit
WEST-BERLIJN De
heeft opnieuw twee leden'P60
de niet-officiële vredesbe"en;
ging het land uitgezet. Dien 1
mee is het aantal uitgeiville
vredesactivisten in vier dajetrc
op tien gebracht. Er woLej(
nog meer uitzettingen L.j
wacht omdat de Oostduitsev
toriteiten de leiders van dei;en'
officiële vredesgroepen keÊx,n
lijk kwijt willen. Afgel^pol!
donderdag kwamen acht Irerk
gewezen leden van de vret—
beweging in Jena aan in Vl
Berlijn. De Oostduitse auP"~"
teiten vinden vredesbewej
gen in de DDR overbodig, 11«,
dat naar hun mening de rUI
ring en de communistii
partij al een vredespoliL*
volgen. El
Geen krant ontvangen?
tussen 18.00 en 19.00 uurS
terdags tussen 14.00 en 1: t
uur, telefoonnr. 071-12224»
uw krant wordt nog deze
avond nabezorgd.
Postzegels gewijd
aan „De Stijl"
DEN HAAG De PTT geeft
op 21 juni twee zegels uit die ge
wijd zijn aan de beweging „De
Stijl". Dat is een in Nederland
ontstane stroming die in de pe
riode 1917 tot 1931 een stempel
drukte op de ontwikkelingen in
de moderne kunst. De zegels
zijn ontworpen door professor
Wim Crouwel uit Amsterdam.
Op de zegel van 50 cent is het
schilderij „Compositie 1922" van
P. Mondriaan afgebeeld. Op die
van 65 cent de contra-construc
tie (tekening) „Maison Particu-
lière" van C. van Eesteren en
Th. van Doesburg.
Erich Hoffer
overleden
SAN FRANCISCO Eric Hoffer,
de havenarbeider die door zelfstu
die filosoof werd, is zaterdag op
80-jarige leeftijd overleden. Zijn
boek „De ware gelovige" deed
hem bijna uitgroeien tot de leider
van een cultus.
Hoffer, die in 1902 in New York
werd geboren, heeft nooit officieel
onderwijs genoten. Na een val op
vijfjarige leeftijd was hij bijna tot
aan zijn vijftiende volledig blind.
„Toen ik weer kon zien had ik een
enorme honger naar het gedrukte
woord", herinnerde Hoffefr zich la
ter.
Andere boeken volgden, zoals
„The Ordeal of Change" (1963) en
„In our Time" (1976).
Poetry International
met Chinese deelnemer
ROTTERDAM Het 14e Poetry International
wordt van 13 tot en met 18 juni in De Doelen in
Rotterdam gehouden. Het poëzie-festival is
daarmee terug op zijn oude plek, na twee jaar
onderdak te hebben gekregen in de schouw
burg.
Zoals sinds enkele jaren gebruikelijk wordt
Poetry International voorafgegaan door Poetry
in het park, dat volgens de organisatoren zo
langzamerhand is uitgegroeid tot het grootste
volksfeest van Rotterdam. Poetry in het park
vindt op zondag 12 juni plaats.
Behalve een groot aantal Nederlandse dichters
zullen 20 tot 25 buitenlanders naar Rotterdam
komen. Onder hen bevindt zich de Zuidafri-
kaanse dichter Breyten Breytenbach. Er wordt
ook een deelnemer uit de Volksrepubliek Chi
na verwacht. De dichter en schrijver Ho Hsian-
g-Lin heeft zijn komst aangekondigd.
UITGEVERS EN SCHRIJVERS:
Leengeld bibliotheken
belemmert leenrecht
AMSTERDAM Het besluit van het kabinet om de bibliothe
ken de mogelijkheid te bieden leengeld per boek te vragen
brengt de invoering van het leenrecht in gevaar. Dat schrijven
de Koninklijke Nederlandse Uitgeversbond en de Vereniging
van Letterkundigen in een brief aan de vaste kamercommissie
voor Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur.
De briefschrijvers verwijzen naar de interdepartementale leen
rechtcommissie die de regering nog dit jaar van advies zal die
nen over de manier waarop het leenrecht wordt ingevoerd.
Naar de mening van béide organisaties mag niet tot invoering
van leengeld worden overgegaan, voordat het leenrecht is gere
geld. Ze suggereren de benodigde bezuinigingen eerst te vinden
in het heffen of eventueel verhogen van de vaste jaarcontributie
van de bibliotheken.
Thijs van Leer met 200
zangers in Nieuwe Kerk
DEN HAAG Het Zoetermeers
Mannenkoor o.l.v. Nan van Groe
ningen, het Beaufort Male Voice
Choir uit Wales o.l.v. John Tunley,
totaal 200 zangers, geven zaterdag 28
mei een concert in de Nieuwe kerk
aan het Spui. Medewerking verlenen
Thijs van Leer fluit en Rob van Dijk
orgel/piano.
Van Leer speelt een aantal werken
met Rob van Dijk en zal ook optre
den met de gezamenlijke koren. Het
koor uit Wales is, in het kader van
een uitwisseling, te gast bij het Zoe-
termeerse koor. Beide koren zingen
uit eigen repertoire, maar ook geza
menlijk.
Het Miinchense ensemble „Die Zauberflöte" heeft van Mark
Medoff „When you coming back, Red Ryder?", als basis geno
men voor het improvisatiespel „Red Ryder". In het kader van
het Holland Festival vonden er in het Pinksterweekeinde twee
voorstellingen plaats in de Rotterdamse Stadsschouwburg.
In een eenvoudig wegrestaurant met erotisch geschilderde li
chaamsdelen van vrouwen op de wanden in een verlaten oord
ergens in Amerika, wordt een aantal mensen door een geestelijk
gestoorde variant van een Heli's Angel en zijn vriendin met bru
te kracht en wapengeweld geterroriseerd. Tijdens deze kritieke
situatie komt aan het licht wie werkelijk karakter bezit. Het is
onder meer Red Ryder, een 19-jarige bediende in de eetgelegen
heid, die er van droomt weg te gaan om popzanger te worden.
De Westernheid uit stripboekjes. Red Ryder, is z'n idool.
Niet wijken voor chantagemiddelen in welke vorm dan ook, is
de moraal van dit ongecompliceerde, spannende verhaal, dat in
deze interpretatie vooral gericht is op de eigentijdse jongeren.
De toeschouwers worden indirect aangespoord om hun eigen le
ven te blijven leiden, desnoods op gevaar af allerlei zekerheden
te verliezen.
Het dienstertje Angel, dat verliefd is op Red Ryder, blijft aan
het slot zieligjes alleen achter. Maar ze is een onnozel en goed
hartig wichtje, dat met haar zorgeloze natuur snel alle narigheid
zal verdringen.
Er wordt naturel gespeeld, waardoor de gebeurtenissen, de ka
rakters van de personages en hun ware beweegredenen direct
herkenbaar zijn. Evenals de uitzichtloosheid van kansarmen als
Red en Angel, die op de onderste sport van de maatschappelijke
ladder staan.
Het is jammer dat, zoals in zovele stukken die uitgaan van de
problematiek van de jeugd, de vertegenwoordigers van de ge
vestigde orde te karikaturaal worden voorgesteld en daardoor
alle realiteit verliezen. Maar dat neemt niet weg, dat Red Ryder
boeiend genoeg is om naar te kijken.
MAX SMITH
GOUDEN PALM IN CANNES VOOR JAPANSE „BALLADE VAN NARAMAYA"
DEN HAAG/CANNES
Het aloude spreek
woord van de twee hon
den en het ene been
heeft weer opgeld ge
daan tijdens het gisteren
besloten 36ste filmfesti
val van Cannes. Dat
been was uiteraard de
Gouden Palm en de hon
den waren de Russische
cineast Andrej Tarkov-
sky en de oude Franse
meester Robert Bresson.
Niet dat zij het letterlijk
aan de stok hadden,
maar rond hen werd een
spel van figuurlijk du
wen en trekken gspeeld
om een van hen de hoog
ste Franse filmtrofee in
handen te spelen. Een
derde werd zoals gebrui
kelijk de gelukkige: d?
door velen als hoogge
plaatste „outsider" getip
te Japanse regisseur
Shohgei Imamura, met
zijn film „Naramaya-
-Bushi-ko", oftewel „De
ballade van Naramaya".
Prijzen bij een filmfestival
zijn vaak niet alleen een zaak
van cinematografische ver
diensten. Vooral niet als er in
het programma niet die ene
film is die met kop en schou
ders boven de andere uit
steekt. Bij de toekennning
van de grote prijs aan de
Turkse film „Yol" vorig jaar
zal - al was het écht een aan
grijpend-mooie film - de poli
tieke situatie van regisseur
Güney ook meegespeeld heb
ben. Dit jaar werden er voor
al Franse pogingen gedaan
om de bejaarde (82) meester
Robert Bresson, voor zijn
waarschijnlijk allerlaatste
film „l'Argent" de grote prijs
te doen toekomen. Hij had er
nog nooit een gehad, is een
man met heel speciale film
theorieën, en de Franse mi
nister van cultuur Jack Lang
doet er alles aan om de Galli
sche Culturele Glorie waar
dat kan te herstellen. Op de
terrasjes rond de Croisette
viel dan ook van allerlei hal
ve en hele roddel te horen.
Bresson zou gezegd hebben:
„Ik neem maar met één prijs
genoegen en dat is de Gou
den Palm". Via de achter
klap kwam dat weer ter ore
aan de Russische regisseur
Tarkovsky (de man van
„Stalker" en „Andrej Roubl-
jev") die zijn „Nostalgia" in
Italië had mogen maken en
klaarde dat hij met deze film
zijn eigen standpunten over
de betekenis van het leven
wilde verduidelijken. Ima
mura werd geboren in Tokio
in een familie van artsen,
studeerde menswetenschap
pen en werd in 1951 assisent
van de beroemde regisseur
Yasujiro Ozu. Zijn eerste ei
gen film maakte hij in 1958,
„Gestolen wens" die met zijn
twee volgende werkstukken
„Mijn tweede broer" en „De
insectenvrouw" ook interna
tionaal erkenning kreeg. Hij
stichtte daarna een eigen
produktiefonds en maakte
films als „De diepe wens van
de goden", „Varkens en slag
schepen" en het uit 1981 da
terende „Ejanaika" over de
overgang van Japan van de
feodale naar de moderne tijd
door machtsverschuivingen
in de verhouding tussen ver
schillende groeperingen in
Tokio.
Nederland had slechts
een korte film in compe
titie, „Haast een band"
van Gerrit van Dijk, Jac
ques Overtoom en peter
Sweenen. Voor hen geen
prijs. Dat gemis werd in
de Hollandse kolonie
meer dan goed gemaakt
door het commerciële
succes van Dick Maas'
„De lift", een film die op
de „marché", de vrije
filmmarkt zo opviel dat
Warner Bros hem kocht.
Voor de cultuur dus geen
prijs, maar tenslotte toch
nog een bom duiten.
BERT JANSMA
Een grote lading fruit ver
dween gisteren tijdens het op
treden van Doe Maar richting
podium. De groep, die als hek-
kesluiter van het dertiende
Pinkpop Festival fungeerde,
had bovendien het weer niet
mee. Tijdens de serie songs
van Henny Vrienten Co.
kwam de regen, in tegenstel
ling tot de rest van de dag, met
bakken uit de hemel. Het was
de eerste keer die dag, want de
goden waren Pinkpop op
nieuw vriendelijk gezind ge
weest en hadden voor uitste
kend festivalweer gezorgd.
De regen en de fruitige stroom
weerhielden Doe Maar er niet
van om gewoon door te spelen.
Zelfs niet toen Henny Vrien
ten. die met zijn rug naar het
publiek wat stond te swingen,
door een appel in zijn nek
werd getroffen. Het merendeel
van de appels, peren, sinaasap
pels en bananen kwam overi
gens niet op het podium te
recht maar in de voorste rijen
van het publiek, al spatte ook
een aantal vruchten op de mo
nitor-luidsprekerboxen uiteen
of belandde wat verder op het
podium. Het optreden van Doe
Maar is verder nauwelijks
noemenswaardig. De vier mu
zikanten aangevuld met twee
blazers en een extra toetsenist
werkten de bekende serie
nummers zonder veel franje
af. Tijdens de toegift werd het
pas interessant.
Van Kooten
?ben betrad onder andere
Kees van Kooten in roze pak
het podium voor een preek
(waarin hij het geworpen fruit
betrok door een opmerking te
maken als „Wat is het hier
heerlijk met al dat fruit en al
d'e jonge mensen") en een
liedje. Tijdens dat nummer,
een christelijke liefdescompo
sitie (Of Hij bestaat kan nie
mand zeggen, dat jij bestaat
dat weet ik zeker) werd hij
niet alleen geholpen door Doe
Maar. maar ook door de zange
ressen Fay Lovsky, Mathilde
Santing en Floor van Zutphen.
Eerder die dag had het pu
bliek zich vermaakt met groe
pen zoals Nena, Men at Work
en Simple Minds (de drie uit
blinkers van het festival), die
ondanks problemen met het
geluid een uitstekende serie
songs speelden.
Na een emotieloos optreden
met de schuifelmuziek van
The Fun Boy Three, waarbij
zanger Terry Hall tussen de
nummers opmerkingen plaat-
Shohei Imamura, Gouden Palm-winnaar met „De ballade van
Narayama".
Pinkpop Festival Geleen. Tweede
Pinksterdag. TC Matic, Fun Boy
Three, Nena, Men At Work, Gary
Moore, Simple Minds en Doe Maar
vrienden.
sten als „Dit is de slechtste dag
van mijn leven" en „Ik hoop
dat jullie dat hekwerk hier
voor het podium vandaag nog
gesloopt krijgen", was Nena
een verademing. Voor de
groep het podium betrad liet
disc-jockey John Peel weten
dat er „een hele mooie broek"
te zien zou zijn. Hij doelde
daarmee op de zwartwit ge
streepte broek van Nena Ker-
ner. De zangeres reageerde
spontaan op het enthousiasme
van het publiek door onder
meer te roepen: „Ik hou van
jullie allemaal". Zoals iedereen
haar van de promotie-video's
kent, ging ze ook te keer tij
dens Pinkpop. Ze sprong in de
lucht, zakte regelmatig door
haar knieën en wiebelde met
haar billen. Gesteund door een
fantastische groep was het de
geluidsinstallatie die het sto
rende element was. In het
bgin kwam Nena Kerner, die
een vrij tere, zachte stem
heeft, nauwelijks over.de mu
ziek heen. Later toen het wat
Publieke belangstelling voor Pinkpop? Niks te klagen.
beter geregeld leek te zijn en
het volume (van de hele
groep) wat was opgeschroefd,
viel het toch weer terug. Het
ging ook even fout met de 99
Luftballons. die tijdens het ge
lijknamige nummer de lucht
in hadden gemoeten, maar al
lemaal onder het dak van het
podium bleven steken. De fans
vonden het allemaal niet zo
erg en het spandoek „Nena
wir haben nur von dir ge-
traumt" bleef gedurende het
hele concert dan ook goed
zichtbaar.
Supergroep
De uit Australië afkomstige
Men At Work leverde het
overtuigende bewijs een super-
groep te zijn. Het is een gran
dioze band, die met hoekig
spel. het aparte stemgeluid van
zanger Colin Hay. de blaaspar-
tijen van Greg Ham en een
heel apart gevoel voor humor
het publiek voor zich won. Ze
brachten een geoliede show,
waarbij de bekende nummers
zoals Down Under, Who Can
It Be Now en Overkill met
grote snelheid werden ge
speeld.
Terwijl aan de rand van de
grasmat van het Burgemeester
Damensportpark in Geleen re
cord omzetten werden gehaald
met de verkoop van bier,
broodjes shoarma en -hambur
ger trad aan het einde van de
middag de Schotse formatie
Simple Minds op met zanger
Jim Kerr. Ontroerend en op-*
windend tegelijk was de show,
die het viertal over de ruim
vijfendertigduizend hoofden
strooide. De indringende mu
ziek en de balletachtige passen
van Kerr vragen dan ook om
een herhaling.
hij kwam na afloop van een
persconferentie met een me
dedeling in de geest van
„Wanneer Robert Bresson
zegt dat hij alleen met de
Gouden Palm genoegen
neemt, heb ik ook een
nieuwtje: Ik wil ook alleen
dat ding of niets".
Een klein schapdaaltje in een
festival dat er bêroemd om is.
Van juryleden in het verle
den werden nogal eens rare
verhalen verteld. Kirk Dou-.
glas zou als jury-voorzitter
nooit één film gezien hebben,
maar des te meer sets op de
tennisbaan afgewerkt heb
ben. Francoise Sagan heeft
ooit de vuile jury-was buiten
gehangen uit ergernis omdat
het festival weigerde haar
hoge telefoonrekeningen en
haar speelgulden in het Casi
no als „onkosten" te vergoe
den. Dit jaar werd Cannes
beheerst door het nieuwe fes
tivalpaleis, een duur inge
richt, sfeerloos brok beton,
aan het uiteinde van de Croi
sette - stuitend contrasterend
met het schilderachtige oude
haventje erachter - waar de
projectie vaak maar middel
matig bleek te zijn. En door
het gevecht achter de scher
men tussen Tarkovsky en
Bresson. Zou de eventuele
druk van de Franse regering
de doorslag geven? Of zou
men de kool en de geit spa
rend twee ex aequo-Palmen
uitreiken? Uiteindelijk kon
juryvoorzitter William Sty-
ron (schrijver van het boek
„Sophie's choice") de „Grand
Prix du cinéma de creation"
(de grote prijs voor de
„scheppenmde cinema")
tweemaal uitdelen aan de
82-jarige Fransman Robert
Bresson voor „L'argent" en
de Sowjet-rus Andrej Tar-
kowsky voor zijn „Nostal
gia". Maar dat zijn dan wel
palmen die in de schaduw
blijven van de Gouden Ja
panse.
Monty Pyhthon
Imamura's Gou
den Palm werd
gisteren in Can
nes in ontvangst
genomen uit han
den van Orson
Welles door de
Japanse actrice
Sumiko Sakamo
to.
De speciale prijs van de jury
ging naar de Britse rolprent
„The meaning of life" door
Terry Jones met zijn Monty
Python-ploeg, waarin o.m.
een krankzinnige scène in
een aquarium waarin zes vis
sen ons aanstaren en toespre
ken, voorzien van de Monty
Python-koppen. De prijs
voor de beste mannelijke
hoofdrol was voor de Ita
liaanse acteur Gian-Maria
Volonte voor zijn rol in „La
mort de Mario Ricci" van de
Zwitser Claude Goretta. De
Westduitse Hanna Schygulla
kreeg de prijs voor de beste
vrouwelijke hoofdrol in de
Italiaanse film „Storia Di
Pierra" van Marco Ferreri.
Dan was er nog de jury-prijs
voor de Indiase film „Kharij"
van Mrinal Sen en kreeg de
Spanjaard Carlos Saura de
prijs voor de „meest artistie
ke bijdrage" in zijn bijzonde
re verfilming van repetities
en opvoering van de opera
„Carmen". De grote prijs
voor de korte film ging naar
de Franse inzending met een
in lengte omgekeerd evenre
dige titel: „Je sais que j'ai
tort, mais demandez a mes
copains, ils disent la meme
chose" van Pierre Levy (Ik
weet dat ik ongelijk heb,
Voetballer Pele met zijn vriendin Xuxa, een van de kleurrijke
gasten tijdens het 36ste filmfestival in Zuid-Frankrijk.
maar vraag het aan mijn
vrienden, ze zullen hetzelfde
zeggen). Een prijs die Levy
deelt met de Amerkaan Ker
ry Feitham (voor „Too much
Oregano") en de Westduitse
film „The only forgotten take
of Casablanca" (De enige
vergeten opname van Casa
blanca).
Blijft de 57-jarige Imamura.
Hij versloeg dan toch maar
nog een Japanse collega van
naam, Nagisha Oshima, die
voor Nieuw-Zeeland en En
geland „Merry Christmas Mr.
Lawrence" maakte met Da
vid Bowie in een van de
hoofdrollen. Imamura is een
van Japans topregisseurs, die
in 25 jaar 15 films maakte.
Zijn „Ballade van Naramaya"
gaat over een oude man op
het platteland in het oude Ja
pan. De 69-jarige boer moet
overeenkomstig de dorpstra
ditie op zijn 70ste sterven om
het weinige voedsel te sparen
voor jongeren. Het is een
beeld van het harde leven in
oud Japan, waar ieder die
voedsel steelt zonder pardon
ter dood wordt veroordeeld.
Aan het eind van de film
gaat de boer de berg Naraya
ma op om de plaats uit te
zoeken waar hij moet worden
begraven. Imamura zelf ver-
Geen prijs voor
de Japanse regis
seur Nagisha Os
hima die met o.a.
David Bowie (ui
terst rechts)
„Merry Christmas
Mr Lawrence"
maakte met
Nieuw-Zeelands
en Brits geld.
