Herenkom bij!": grondige
verkoop van bloembollen
te velde in de maand mei
herkiezingen universiteitsraad
jn teken van de bezuinigingen
REIDEN/REGIO
CeidócSomant
VRIJDAG 20 MEI 1983 PAGINA 5
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
'01 AL INDE 17E EEUW HAD MEN DE WAARDE VAN DE GROENE VEILING DOOR
Hazerswoude
wil bedrijfs
terrein aan
Katjesweg kopen
HAZERSWOUDE B en W
van Hazerswoude stellen aan
de gemeenteraad voor een
stuk terrein aan de Katjesweg
te kopen. Op deze grond zou in
de nabije toekomst een be
drijfsvestiging moeten komen.
Volgens B en W is er bij het
bedrijfsleven nog steeds be
langstelling voor het stuk
grond dat nu onder andere in
eigendom is van de RK-paro-
chie Hazerswoude-dorp. Naast
een eventuele bedrijfsvestiging
moet er op het terrein ook een
parkeerterrein voor vrachtwa
gens komen. Het taxatiebu
reau Vellekoop voert namens
het gemeentebestuur de on
derhandelingen met de eige
naren van de grond ten zuiden
van de Katjesweg.
Niet crossen
op zondag
TER AAR Geen motor
crosswedstrijden op zondag in
oktober in ter Aar. Dat is de
mening van B en W van die
plaats. De motorclub van Ter
Aar, SMC. wil deze wedstrij
den die belangrijk zijn voor
het nationaal kampioenschap
en waarschijnlijk de afsluiting
zijn van het seizoen, het liefst
op zaterdag laten verrijden.
Met name op de zondag ver
wacht de club het grootste
aantal bezoekers. Een ander
argument voor de crossers is
dat de motorwedstrijden altijd
op zondag zijn. Vertegenwoor
digers van de Nederlands Her
vormde Kerk in Ter Aar vin
den dat de zondagsrust wordt
verstoord door de motoren.
Tijdens de raadsvergadering
"gisteravond sprak alleen de
PAK zich uit voor de wedstrij
den op zondag. „De tijden zijn
veranderd", aldus woordvoer
der Van der Meulen. Tot een
stemming over deze gevoelige
kwestie kwam het echter niet.
De motorclub is daardoor ge
dwongen de wedstrijd op door
B en W voorgeschreven zater
dag 1 of 8 oktober te organise
ren.
ooi, ja zeg maar een beste bol
of misschien een beetje
schraal. Dat gaat zo de mei
maand uit. Begin juni stop
pen we met de groene veilin
gen, tot in de kop van Noord-
Holland toe. Dan gaan we
met vakantie en daarna krij
gen we de „droge veilingen".
In mei, evenwel, reizen de
kooplustigen, minder droog,
in hordes achter degenen aan
die de groene veilingen in
alle bollenteeltgebieden orga
niseren; ze zijn als vliegen
die op de stroop afkomen.
Gedurende die tijd kan de
opmerkzame passant regel
matig een hele kluit mensen
met of zonder petten of
jassen, maar stuk voor stuk
met een blocnootje in de
hand en met een potlood of
balpen tussen de bloem
bollen in hun nadagen zien.
Dat zijn dus geen toeristen
die van niets wisten, maar
mensen die in het bollenvak
thuiszijn en op een groene
veiling afkomen. Eerst keu
ren, wikken en wegen, over
leggen.
Dan schalt het sein: „Heren,
kom bij!" De mannen (aller
wegen als heren beschouwd)
staken terstond de beoorde
ling en luisteren vervolgens
geconcentreerd naar de aan
bieding, de prijzen die met de
seconde oplopen en daarna
weer afgeslagen worden. De
ervaring leert dan, dat ze
„met de tenen in de schoenen
gekromd" het fatale punt af
wachten om scherp op tijd
„mijn" te schreeuwen; een
partijtje „voor mijn" derhal
ve, of „voor zijn", want dan
is het aangebodene zonder
pardon verkocht. „Een kwes
tie van sterke zenuwen", vol
gens onze gids. „en timing
dus. want een ander kan je
vóór wezen en dan moet nog
maals een aantrekkelijke
kans worden afgewacht".
Groene veilingen zijn bereids
eeuwen oud. Iets dergelijks
moet al gebeurd zijn in het
voorjaar van 1657, op een
tuin in Leiden. Ook in en
rond Haarlem veilde men
toen al „groen". Maar vol-
vaak in de loop van veel ja
ren met grote zorg door een
kweker is opgebouwd. Je
kunt dan met recht spreken
van een „uniek aanbod". Bo
vendien kan de koper de
stand van de gewassen, zoals
ze op het land staan, beoorde
len, en in aanmerking nemen
van welke kweker ze afkom
stig en op welke tuin ze ge
teeld zijn. Bij verkoping via
de veilingklok kan men min
der „op zekei" spelen". Bo
vendien: voor de handelaar
of exporteur kan een groene
veiling aantrekkelijk zijn,
omdat niet zelden gewassen
worden aangeboden waarop
anders moeilijk de hand te
leggen is".
Vivat de groene veiling. Vi
vat duplex. Zonder meer.
Alom is ze te vinden in de
meimaand, in Zuid-Kenne-
merland, en boven, bij Bree-
zand en daaromheen, tot in
het Westfriese. Groene, fluc
tuerende kruistocht van Ho-
baho en belanghebbenden.
Maar het kan zo groen niet
zijn. of men heeft ook een
open en slim oog voor het ge
degen materiaal. Daarom
worden in mei ook vaak ma-
terialenveilingen gehouden,
waarbij soms hele bedrijfsin-
ventarissen onder de slaande
hamer komen. Maar dat de
den ze rond 1700 ook al; met
alle excessen vandien. Oer-
Hollands element in de bol-
len-business. En allround; de
bloembol gewijd, sinds dit
glorierijke produkt in de
Gouden Eeuw een waanzin
nige uitwas had in de specu
latieve adoratie van De
Zwarte Tulp. Maar de bloem
bol is nog steeds een rijkelijk
bedeeld en veredeld aards-
kind van deze Lage Landen.
En vakmanschap is ook hier
meesterschap, opgetast en
uitgepuurd in vele tientallen
jaren van geest- en hard-
grondige ondervinding.
Daarvan getuigen ook de
groene veilingen in de
maand mei, met hun uitnodi
gend en duidelijk „Heren,
kom bij..!" En wees niet van
gisteren!
voo OORZITTER G.J. JANSEN: „DEMOCRATIE GEFRUSTREERD"
EIDEN De Leidse
niversitaire verkiezin-
ïn, die gisteren van start
Maasijn gegaan, zullen in het
ss6aarm^ere te^en van de be-
linigingen staan. Het af
kopen academische jaar
ieft het hoogste demo-
itisch gekozen orgaan,
universiteitsraad, geen
:ele vergadering be-
fd waarop niet is ge-
oken over dit dreigen-
thema. In feite moest
!t ook blijven bij spre-
;n, want beslissingen
in de raad niet nemen,
n bekend werd dat het
tenschappelijk onder
wijs 258 miljoen moest be
zuinigen is door de uni
versiteiten inderhaast een
taakverdelingscommissie
gevormd om in een even
zo gehaast overleg tot een
zo eerlijk mogelijke ver
deling van dat bedrag te
komen. De Leidse raad
volgde dit „spelletje
kwartetten" met argus
ogen, maar verhinderde
de deelname aan dit over
leg niet. Volgens de voor
zitter van de raad,
mr.G.J.Jansen, is boven
staande procedure een
van de voorbeelden van
„frustratie van de univer
sitaire democratie" in deze
tijden van bezuinigen. Hij
geeft zijn visie op de toe
komst van de democrati
sche raden in de Leidse
Alma Mater.
Volgens Geert Jansen is de de
mocratie bezig te verdwijnen.
Hij haalt een ander voorbeeld
aan. De minister heeft onlangs
zijn wetsontwerp taakverde
ling wetenschappelijk onder
wijs naar buiten gebracht.
Hierin stelt hij voor om, zolang
de bezuinigingsoperatie loopt,
de beslissingsbevoegdheden
van de universiteitsraden
sterk te beperken. Raadsvoor
zitter Jansen: „De raad is dan
hoogstens een overlegpartner,
De bevoegdheden van de universiteitsraad
Leidse universiteit is gisteren begon-
Tij-nen met (schriftelijke) verkiezingen voor
geheel nieuwe universiteitsraad. Dit
ipiten(houdt in dat in de raad zowel het weten
schappelijk als het niet-wetenschappelijk
jU|j #(technisch en administratief) personeel en
de studenten opnieuw worden gekozen.
raadsleden zijn verdeeld over vier
fracties, te weten: de Unie van Faculteiten
en Diensten (UFD), de Progressieve Par-
persottij (PP), de Centrum Groepering Leiden
(CGL) en de Leidse Studentenbond (LSb).
persofPe vijfde fractie is die van de Buitenuni-
tl|et ^versitaire leden (Bul). De zeven leden
en tefthiervan worden niet gekozen door de uni-
3 aiie versiteit maar benoemd door de Kroon,
maar niet op dit moment,
en as In totaal zijn er 40 raadsleden. Het perso-
'n Ineel in de raad heeft een zittingstermijn
van twee jaar, de studenten één jaar. De
maanfvoorzitter van de raad wordt elke twee
dam'vaar herkozen. De huidige voorzitter Geert
Jansen, met wie in nevenstaand artikel
een gesprek, heeft zich beschikbaar ge-
3 ^steld voor nog eens twee jaar. Hij heeft er-
[ll^voor gekozen om een onafhankelijk en
slechts adviserend voorzitter te zijn en
^jpnaakt dus niet van de gelegenheid ge-
^fW'bruik, die hem reglementair wordt gebo-
'den, om mee te stemmen in de raad. Be
halve universiteitsraadsleden worden
deze maand ook de studenten uit de facul
teitsraden opnieuw gekozen.
De universiteitsraad heeft als hoofdtaken:
het jaarlijks verdelen van een slordige 400
miljoen gulden onder de faculteiten en
diensten en het geven van regels. Dit laat
ste houdt ondermeer in het af- of goedkeu
ren van het opheffen van vakgroepen. Tot
slot heeft de raad de zorg voor de studen
tenvoorzieningen. De raad vergadert in de
regel elke twee weken op maandagavond,
met uitzondering van de periode half juni
tot half augustus. In commissievergade
ringen doen de raadsleden voorafgaand
aan de tweewekelijkse vergadering al
veel voorbereidend werk.
De tweede „poot" van het universitaire be
stuur wordt gevormd door het college van
bestuur. Dit college van vijf heren maakt
geen deel uit van de universiteitsraad en
is dus niet te vergelijken met bijvoorbeeld
wethouders die wel in de gemeenteraad
zitting hebben. Drie leden worden be
noemd door de Kroon en twee worden
elke twee jaar door de universiteitsraad
gekozen. Het college heeft de verantwoor
delijkheid voor ondermeer de beleidsvoor
bereiding, het personeelsbeleid en de huis
vesting.
maar ook de ruimte voor het
college van bestuur is dras
tisch ingeperkt. Het wetsont
werp is dan ook volstrekt on
aanvaardbaar. Het is natuur
lijk moeilijk te accepteren dat,
nu het op zeer belangrijke be
slissingen over het weten
schappelijk onderwijs aan
komt, de democratie buiten
spel wordt gezet. Als die cen
tralisatieplannen werkelijk
doorgaan hebben de fracties
van de CGL en de LSb al la
ten weten niet meer mee te
doen in de raad. Hoe dan ook,
het is duidelijk dat de univer
siteitsraad dan niets anders
kan zijn dan een vlag die moet
waaien in de richting waar de
minister heen blaast. Of die
wet in deze vorm ook wordt
uitgevoerd of niet, zij geeft in
elk geval aan dat dergelijke
ideeën over inperking van de
mocratie bestaan op het minis
terie. Of die inperking echt
slechts tijdelijk zal zijn, is sterk
te betwijfelen", aldus Geert
Jansen.
Onzorgvuldig
Raadsvoorzitter Jansen vindt
dat verdergaande centralisatie
zeker ten koste zal gaan van
zorgvuldig beleid, speciaal in
verband met de komende be
zuinigingen. Hij had veel lie
ver gezien dat Leiden verder
gebruik had kunnen maken
van de bezuinigings-ervaring
die zij heeft opgebouwd. Vorig
jaar maakten biologie, schei
kunde en wiskunde hun nieu
we „afgeslankte profiel" be
kend. Jansen: „Dat proces is
zeker niet vlekkeloos verlo
pen, maar in elk geval zijn er
meer betrokkenen gehoord
dan in de plannen van de mi
nister het geval is".
Als somber voorteken ziet
Geert Jansen ook het feit dat
er nog steeds geen definitieve
wet voor het wetenschappelijk
onderwijs is (WWO). Het be
stuur van de universiteiten en
hogescholen wordt nog steeds
in 1931 stond men er, gespannen en ingetogen, op dezelfde manier bij, tussen de bedden.
En dat allemaal voor andermans tuintje I
rustig omheen staan, heren,
gêneert u zich niet"), die kij
ken en keuren en, als het
even ken, tegen elkaar opbie
den en op een behoorlijke
prijs uitkomen. Voor de ver
koper is dat vooral interes
sant als de „bollenkraam"
wordt opgeruimd om het ver
dere leven zonder teeltzorgen
(onder die omstandigheden
ontstond ook de uitdrukking:
je kunt de ballen genieten) te
slijten, of als hij een deel van
zijn „kraam" wil verkopen,
omdat het niet meer in de
bedrijfsstructuur past. De ge
wassen worden verkocht zo
als ze er bij staan. Kort en
goed, mooi of lelijk, zonder
rompslomp".
Met zorg
Vonr de koper, op zijn beurt,
is de groene veiling aantrek
kelijk omdat in veel gevallen
het aangebodene niet zomaar
een willekeurige partij is. „O
nee; het is een sortiment, dat
gens de annalen van „het
vak" ging het daarbij soms
niet erg oirbaar toe. Er was
zelfs sprake van „ingrijpen
door Schout en Schepenen".
Later werd een en ander ge
rechtelijk met instructies ge
regeld om te voorkomen dat
kopers „in de veiling" wer
den genomen.
Te voet
Men had, in vroeger tijden,
wel wat over om naar de
groene verkopingen te trek
ken. Meestal te voet. Dan
kon je een hele dag uittrek
ken voor „eventjes een vei
ling". Een pakje brood hoef
de je niet van huis mee te ne
men, want de veilingdirec
teuren (lieden, die door S en
S, Schout en Schepenen, eer
der op de vingers getikt wa
ren), zagen er op toe, dat be
langstellenden konden eten
en drinken op kopers en ver
kopers kosten. „Waar dus
weieens misbruik van werd
gemaakt". Jammer, maar dit
stukje culinaire folklore is,
evenals andere „speculatie
ve" activiteiten, tijdens de
hedendaagse veilingen niet
meer „en vogue".
Pas in de tweede helft van de
19e eeuw werden de tot dan
toe schaars voorkomende
groene veilingen regelmatig
terugkerend, met in het
voorjaar 50 tot 60 veilingen.
Die belangstelling is in de
loop der tijden iets teruggelo
pen, maar op het ogenblik
neemt de interesse voor wat
door de veilingdirecties na
mens de principalen (verko
pers) onder de aandacht
wordt gebracht, weer toe. En
niet voor niets. Luisteren we
weer naar de DZN (deskun
dige zonder naam): „Een
groene veiling heeft zowel
voor koper als verkoper inte
ressante kanten. Zo kan een
verkoper op een bepaald mo
ment een grote groep belang
stellenden rond zijn gewas
verzamelen („gaat u er maar
aan de unive^site'tenv°ndr. ee"S h3rd°P Z6"en Wa' Zij Van de democratie
geregeld door de zogeheten tij
delijke WUB (Wet Universitai
re Bestuurshervorming). Deze
had in 1981 vervangen moeten
worden door de WWO, maar
dat is niet gebeurd. Voorzitter
Jansen wijt dit aan de veran
derde maatschappelijke situa
tie: behoud van werkgelegen
heid staat nu centraal en daar
door komt het regelen van de
mocratisch bestuur op de
tweede plaats.
Jansen: „Toen in 1971 de
WUB werd ingesteld konden
de politici er munt uit slaan.
Het was immers alles „demo
cratie" wat de klok sloeg. Nu
is de politiek blijkbaar niet zo
gevoelig voor de situatie bij
het wetenschappelijk onder
wijs. Ik vrees ook dat de be
handeling van het wetsont
werp in de Tweede Kamer
vlak voor de zomer afgeraffeld
wordt. Bovendien hebben de
Kamerleden officiéél de stuk
ken over dit wetsontwerp nog~~
niet eens in handen. Ik ben
me zeker bewust van de nood
zaak tot bezuinigen aan de
universiteiten, want er is de
laatste jaren inderdaad sprake
geweest van wildgroei. Maar
het bezuinigen moet wel zorg
vuldig gebeuren en dat ziet er
niet naar uit dat dit op dit mo
ment het geval is.
MARILOU DEN OUTER
kerels gretig reageren op
de steevaste roep: „He
ren, kom bij..!!" een
exclamatie die zowat
even oud is als De her
dertjes lagen bij nachte;
ook in het veld heeft
u het helemaal niet
meer, vrees ik.
„Heren, kom bij!" Nou, wat
dan nog! Ook al mogen we
aannemen, dat die uitnodi
ging niet slaat op de reper
cussies van een uitputtende
eerdere inspanning. Ja, we
wisten, dat de verkoop van
bloembollen van kweker
naar afnemer gebeurt vie de
veilingklokken van Hobaho
en CNB in Lisse. Het gaat
dan om de „wezenlijke, zicht
bare bol" die ter veiling
wordt aangevoerd en kan
worden betast en bekeken,
alvorens de vingers naar de
knoppen schieten om een
goede prijs te maken. Maar
de verkoop kan ook anders,
en daar komen klok noch bol
aan te pas. Zo'n manier is
dan de „veiling te velde", in
vakkringen bekend als
„groene" veiling. Een feno
meen dat al halverwege de
18e eeuw voor kwam.
Bloeiend
Een groene veiling te velde, een week geleden.
er K'jkt u nu eerst eens
even naar beide fotore-
produkties, als u wilt.
Misschien denkt u dan
hetzelfde wat ik dacht:
dat zijn biddende man-
Dl nen van de stille obser-
Le vantie, verzameld voor
ster» een Hagepreek. Wellicht
d vo ziet u er ook mediteren-
cjen 0p bedevaart in. Mo-
rag® gelijk gaat het ook om
gen een afscheid bij een on-
)md; herkenbaar graf, ergens
'erki op de vlakte. Het moet
'hng er wel koud en winderig
lann zjjn) Want de meeste lui
at. G hebben hun jas aange-
houden. Nog even gissen,
pla; Tussen de foto's ligt een
bed] tijdsbestek van een halve
asp; eeuw: de heren met al
1 me die hoeden en petten op
var wercien in 1931 vastge-
legd, die op de andere
n r€ plaat zijn, voornamelijk
blootshoofdse, tijdgeno-
va ten anno 1983. Maar de
houdingen zijn dezelfde,
k n Al een paar eeuwen
kritii lang, trouwens. En als ik
De u nu vertel, dat al die
Om nu maar met het verhaal
te beginnen: het gaat hier
niet om een bedevaart, een
herdenking of een beaarding,
maar al die aandacht van in
hun vak geschoolde rotten
geldt een „groene veiling",
waarvan er deze maand weer
tientallen gehouden worden
in de bollenteeltgebieden van
Zuid- en Noord-Holland. Or
ganisatie: veiling Hobaho,
Lisse. En als over de velden
de roep klinkt: „Heren, kom
bij!", wil dat alleen maar zeg
gen, dat „ze erbij moeten ko
men", want dan kan het ze
nuwslopende spul beginnen.
We laten ons begeleiden door
een Deskundige Zonder
Naam, een gegarandeerde
gids van goeden wille, die
een voor zeer velen onbe
kend verschijnsel uit de doe
ken zal doen.
Mei is de geijkte maand voor
de groene veiling. Dan wor
den de bollen nog bloeiend
op het veld verkocht. Onze
gids zegt het mooi: „Dan zie
je nog de zuivere partijen,
zonder dwalingen. Je kunt je
vergewissen van een goede
