In Bologna worden Marx en
Madonna met elkaar verzoend
sFrontale aanval BOVAG
In RAI op CDA en VVD
Alternatief
reisbureau
legt nadruk
op informatie
Gijzeling
uit wraak
INNENLAND/BUITENLAND
üüdóaQoiixant
,r v^n onze correspondent Cees
Manders)
.OGNA Een zater-
de jgavond in mei. Door de
defaten van Bologna trekt
i processie ter ere van
Maagd van San Luca,
beschermheilige van
(ze Noorditaliaanse stad.
inzenden mensen schui-
r^jen achter haar beelte-
5 b aan, biddend en zin-
ajjnd. De overgrote meer-
jrheid van de deelne-
ers zijn religieuzen of
vergevorderde leef-
Maar een .van de toe-
iouwers legt desge-
agd en tussen twee
;istekens en drie knie-
igingen door uit dat
'.n zich niet moet verkij-
op de -grijze haren
de processiegangers.
'ooral de paus, die we
hebben, wekt veel en
thousiasme bij de jonge-
lgsejn. Zijn ideeën slaan aan.
tijdihad vorig jaar moeten
?m4men, toen de paus door
bestraten liep".
ten| processie heeft als einddoel
spei negenhonderd jaar oude
vihedraal van St. Pieter, die
er tn enkele moeite heeft de
de Lisenmassa op te slokken,
n. far ontvangen de processie-
tanLgers de zegen met behulp
andjn de beeltenis van de Heili-
3edj Maagd zelf. En daar vieren
slag onder leiding van de hulp-
h^schop van Bologna de heili-
gul mis, „goed voor de ver-
darillng van uw zondagsplicht",
gVgt een uitgereikt document,
e tf mensen kopen hopenvol
k djarsen. Drie, vier, zes in een
copier, alle op te steken voor de
dettidonna. Het is een en al
R Moomheid in deze „St. Pieter
imqn het Noorden",
g zfcar de eucharistie is nauwe-
°P ks afgelopen of van het cen-
^rd^le plein, de Piazza Maggio-
L drie-, vierhonderd meter
Schjrder, dringt het schrille ge
kald van revolutionaire strijd-
etylderen door. Op het plein,
nieig geen uur daarvoor het to-
istejel van enige zeer aandoen-
n Hte uitingen van Maria-vere-
itieLg, verzamelen de inwoners
rst^n Bologna of Bolognesi zich
pi* rond een schavot waarop
Vis kele ogenblikken later de
eef me de la crème van de Ita-
mse Communistische Partij
bi ;i) zal plaatsnemen1; Want
rode leiders hebben Bolog-
de roodste stad van het
iste id. uitgekozen voor de ope
ner hg van hun nationale ver-
ezingscampagne.
L ït spreekgestoelte ziet uit op
oh St. Petroniuskerk, een on-
d o hooide symfonie van mid-
me leeuwse bouwkunst, die des-
benjds dankzij een acuut gebrek
alk n financiële middelen niet
kri
Bologna staat bekend om zijn vele arcaden die in vrijwel alle straten te vinden zijn.
nog monsterachtiger en groter
is geworden dan de St. Pieter
van Rome. De deuren van
deze kerk zijn stevig op slot,
en de „kameraden" hebben
bezit genomen van alle trap
pen. die naar het heiligdom
leiden, als signor Imbeni, de
communistische burgemeester
van Bologna eindelijk het
woord neemt.
Imbeni looft de prestaties van
zijn (communistische) stadsbe
stuur. Bologna is leefbaarder
geworden. De waardigheid
van het bestaan, vooral voor
de zwakkeren in de samenle
ving, is verzekerd. En passant
prijst hij de Amerikaanse bis
schoppen, „die zojuist hebben
gekozen voor de vrede en te
gen de wapenwëdloop". Enrico
Berlinguer, de leider van het
„politbureau" van de PCI, gaat
in de luid beapplaudiseerde
rede meer op de landelijke
toer. Fel ageert hij tegen de
christen-democraten die vol
gens hem Italië naar de onder
gang voeren.
Terug naar de kathedraal,
waar op datzelfde moment de
nieuwe aartsbisschop van Bo
logna (en dus kandidaat-kardi
naal) mgr. Manfredini in de
avondmis de jongeren toe
spreekt. „Zoek geen oplossing
voor jullie problemen in disco
theken en speelhallen", zo
drukt de aartsbisschop zijn
jeugdige gehoor op het hart.
„Maar laten we samen, jullie
en ik, een uitweg uit de moei
lijkheden vinden. Met behulp
van de Madonna van San
Luca zal ons dat best lukken".
Buiten op het plein moet de
christen-democratie het op
nieuw ontgelden. Partijbons
Berlinguer is er zeker van dat
de christen-democratische re
gering in Rome schuldig is aan
de crisis en de werkloosheid,
die vooral de jongeren, ook die
van Bologna, treffen. Applaus
voor Berlinguer.
Geen concurrentie
Concurrentie tussen plein en
kerk. tussen Manfredini en
Berlinguer, is er nauwelijks,
want honderen mensen pende
len voortdurend op en neer.
De devote sfeer in de kathe
draal en de kermisachtige par
tijmanifestatie op het plein
blijken elkaar juist uitstekend
aan te vullen.
Bologna (450.000 inwoners) is
de roodste stad, niet alleen van
Italië maar ook van de hele
wereld, zeggen ze niet zonder
trots in Bologna. De PCI deelt
hier al sinds de fascistische tijd
de lakens uit, eerst met een
absolute meerderheid in de
raad, en nu nog maar met de
helft. Maar opiniepeilingen
wijzen uit dat de communisten
de volgende maand bij de
nieuwe parlementaire verkie
zingen weer op Bologna kun
nen rekenen. Zoals de meeste
steden in Italië is Bologna
(eens de zetel van de paus, en
eeuwenlang de tweede stad
(na Rome) van de kerkelijke
staat) voor negentig procent
katholiek. „De kerk en de par
tij zijn twee dingen die bij ons
uitstekend samengaan", zegt
een ambtenaar van de ge
meente. „Deze stad wordt be
stuurd door de communisten,
en kennelijk doen ze dat zo
goed dat de mensen op hen
blijven stemmen. Sociale voor
zieningen, cultuur, verkeer,
openbare orde, dat zijn alle
maal zaken waar in de ge
meenteraad over beslist wordt,
niet in de kerk".
Wat er in vogelvlucht van de
verworvenheden van het com
munisme in Bologna is waar te
nemen, wijst inderdaad op eni
ge kwaliteiten bij de rode ma
nagers. Vergeleken met Rome
(waar de communisten wel
een burgemeester leveren,
maar geen meerderheid in de
raad hebben) is Bologna vol
maakte orde. Het centrum is
ontdaan van het privé-ver-
keer, het openbaar vervoer is
op gezette tijden gratis, de
straten zijn.net zo proper als
die in elke Nederlandse pro
vinciestad, de aanwezigheid
van verkeersagenten is in
drukwekkend, en de Bologne-
zen missen de gemelijke en
wantrouwende gelaatsuitdruk
king, die hun Romeinse tegen
voeters zo volstrekt onaange
naam maakt in de omgang.
Kortom communisme „va
bene", zo te zien, en dat moet
dan ook de enorme electorale
aanhang van de PCI verkla
ren, in het door en door katho
lieke Bologna.
Is in deze stad de geloofsover
tuiging geen beletsel voor een
stem óp de PCI, het beroep en
de inkomensklasse zijn dat
evenmin. Het communisme re-
cruteert zijn kiezers (en leden)
ook in de middenstand, onder
de ondernemers, de beoefena
ren van het „vrije beroep".
Dat kan ook moeilijk anders,
want Bologna is voornamelijk
een handelscentrum. De in
dustriële activiteit is in de
minderheid en beperkt zich tot
de kleine bedrijfjes met twin
tig tot vijfentwintig man peso-
neel. De monsterbedrijven, die
verder naar het noorden de
economie bepalen, ontbreken
hier. Zo ook het „proletariaat"
en de arbeidersmassa's, die de
hofleveranciers zijn van de
Communistische Partij. Maar
ondanks dit ontbreken van
haar natuurlijke aanhang, doet
de PCI het electoraal erg goed
Modelstad
Zelfs op het toeristenkantoor
wordt Bologna geroemd als de
„modelstad" voor het commu
nisme in heel Europa. Uit vele
landen komen ze kijken naar
het fenomeen. Maar orthodoxe
communisten uit het Westen
en hun meer bureaucratische
kameraden uit het Oosten zul
len in Bologna weinig van hun
programma's en leerstukken
terugvinden, wellicht slechts
een milde Marx. of een lakse
Lenin. Communisme a la Bo-
lognese is stiptheid van het
openbaar vervoer, gelijkbe
rechtiging voor de vrouw, vei
ligheid op straat, en een regel
matige lediging van de vuil
nisbakken. Bolognees commu
nisme is ook een voortdurende
vergelijking van het verzet te
gen het fascisme met de „vrij
heidsstrijd" in El Salvador en
Afghanistan (zoals de Sovjet
ambassadeur bij een recent be
zoek aan de stad tot zijn grote
verlegenheid moest constate
ren.) De PCI, afdeling Bolog
na. wil 'vooral de werkgele
genheid veilig stellen, en voor
de rest „houden wat we heb
ben".
Dit (overigens lichtelijk be
houdzuchtige) programma
stuit niet op tegenstand bij de
lokale religieuze autoriteiten,
want bisschop en burgemees
ter realiseren zich dat kudde
en kiezersvolk precies dezelf
de zijn. De paus kwam vorig
jaar april in Bologna op be
zoek, en na de eerste steen
voor zes nieuwe kerken ge
zegend te hebben, hief hij wel
iswaar zijn vermanende vin
ger op tegen het verfoeide ma
terialisme (wat de paus altijd
doet wanneer hij „linkse men
sen" tegenover- zich weet),
maar hij deed dat niet zo dat
de communistische stadsbe
stuurders zich aangesproken
behoefden te voelen. De Ma
donna van San Luca kan ge
rust zijn, de rode wereldrevo
lutie zal nooit in Bologna be
ginnen.
'VER ACCIJNSVERHOGING OP BENZINE
jde
hand werkt. Maar vooral omdat zo'n verhoging in het nadeel is
van alle partijen".
„Van de consument, die koopkracht kwijtraakt. Van de bedrij
ven, die een lastenverzwaring krijgen opgelegd. Van de auto
branche, die méér bezuinigende klanten in de handen van beun
hazen ziet vallen. En óók van de overheid zelf". RAI en BO
VAG denken dat het rijk met de maatregel miljoenen guldens
gaat verspelen, onder andere omdat mensen minder zouden
gaan autorijden en onderhoud aan auto's zwart zullen laten
doen.
Benzine kost nu 85 cent per liter staat er grote letters in de ad
vertentie. En kleiner; De overheid wil u daar 1,85 voor laten
betalen, (die 1,85 bestaat voor een gulden uit accijnzen en btw)
BOVAG en RAI hebben altijd gedacht dat een VVD(-CDA)kabi-
net en vooral minister Smit-Kroes (Verkeer en Waterstaat) hen
gunstig gezind zou zijn. Smit-Kroes heeft altijd het „autootje pes
ten" (bijvoorbeeld door accijnsverhogingen) van andere regerin
gen gehekeld.
;4JSWIJK AMSTERDAM De BOVAG en de RAI
ibben gisteren een frontale aanval op de regerings
let irtijen CDA en VVD geopend. De bond van garage-
dïdrijven en de autohandelaren vinden de nieuwste
cijns verhoging op benzine „verbijsterend".
E©VAG en RAI wijzen er in een paginagrote advertentie (aan
ir vooravond van de behandeling van dé Voorjaarsnota van het
nei binet) op, dat „de politieke partijen die nu samen in de rege-
s hg zitten" een paar dingen met elkaar hadden afgesproken; De
;esl|gaven omlaag, de economie stimuleren en de prijzen in de
de nd houden.
gebfitstekend! Des te verbijsterender zijn daarom de plannen die
Ti-kabinet heeft met de benzineaccijns. Die is namelijk op 1
ril al verhoogd. En die willen ze nu in juli nog een heel eind
rhogen. Zodat de benzineprijs in een paar maanden tijd met
opgedreven wordt".
XVAG en RAI schrijven dat de regeringsplannen tegen het ge-
r nd verstand indruisen. „Niet alleen omdat ze de inflatie in de
Een onlangs ontslagen leraar
heeft gisteren in Brentwood,
een plaatsje op ruim 50 kilo
meter ten oosten van New
York, uit wraak 20 scholieren
negen uur lang in gijzeling ge
houden. Hierbij heeft hij twee
mensen met kogels verwond.
Na vrijlating van de gijzelaars
heeft de ex-leraar de hand aan
zich zelf geslagen. Hij overleed
in het ziekenhuis. De leraar
was ontslagen na een vecht
partij met een van zijn leerlin
gen.
De foto onder toont de veilige
aftocht van een groepje leerlin
gen uit het schoolgebouw. Op
de foto boven Is te zien hoe
een van de twee gewonden,
het hoofd van de school Paul
Howland, door ziekenbroeders
naar de ambulance wordt ge
bracht.
f Hunt ertegen voerde i<
\lehhtr vdrm voor ïuurdruur
DINSDAG 17 MEI 1983 PAGIN/rl
...onvrede over de vorm die het Derde Wereld-toe-
risme dreigt aan te nemen...
„WEET WAAR JE NAAR TOE GAAT"
AMSTERDAM „Het enige dat we niet doen is
een vliegticket naaf Zuid-Afrika verkopen. Voor
de rest kun je bij ons terecht". Dat zegt Tjalling
Terpstra, ooit leraar, nu medewerker van reisbu
reau Amber in Amsterdam, een bureau dat met
recht en reden alternatief genoemd mag worden,
al was het slechts daarom, dat het het massatoeris-
me naar de Derde Wereld beslist niet aanmoedigt,
zelfs afkeurt.
De onvrede over de vorm die het Derde-Wereldtoerisme
dreigt aan te nemen, was dan ook een van de redenen om
begin 1980 de Stichting Amber op te zetten. Die onvrede
richtte zich op enkele punten, voornamelijk op het feit dat
bij het grote massatoerisme de toeristen niet in contact
kwamen met de bevolking, dat de reis van A tot Z was
gepland, te luxe was en dat de toerist in een te nauw
keurslijf werd gehouden. De toerist sjouwt de toeristische
attracties als het ware voorgeprogrammeerd af, weet daar
bij thuiskomst veel over te vertellen, maar weet dan van
het land waar hij naar toe gegaan is verder nauwelijks iets.
„Amber doet het anders; geen groepsreizen, geen schitte
rende .folders met uitnodigende kreten en bruingebrande
lijven tegen de achtergrond van een diepblauwe zee en een
goudkleurig zand. Nee, we willen iedereen alles vertellen
over het land dat hij heeft uitgekozen buiten Europa in de
Derde Wereld, we laten hem films zien. dia's, we laten
hem boeken lezen, en dan, als hij goed is voorbereid, leve
ren we hem een vliegticket. Dat wil natuurlijk niet zeggen,
dat hij het dan maar zelf moet uitzoeken. Waar nodig ver
lenen we steun".
Informatie
„Onze belangrijkste doelstelling is dan ook het verzorgen
van informatie over Derde-Wereldlanden ten behoeve van
toeristen. Wij van Amber hebben allemaal veel gereisd,
hebben de landen leren kennen, kunnen er alles over ver
tellen, hebben er talloze dia's en films gemaakt. Onze in
formatie is niet gericht op de weldoende invloed die de zon
heeft op de blanke huiden van de westerse toerist, maar op
de economische, sociale, politieke en culturele achtergrond
van een Derde-Wereldland en zijn bevolking".
„Juist in landen, waarvan je de taal niet kent, is kijken de
belangrijkste informatiebron. Wij proberen de toerist van
tevoren bij te brengen waarnaar hij moet kijken. Natuur
lijk naar de toeristische attracties, maar ook naar de sociale
omstandigheden waaronder de bevolking moet leven, de
grote tegenstellingen tussen armoede en rijkdom, die tegen
een moordende concurrentie van de grote westerse bedrij
ven vechtende kleine inheemse bedrijfjes, politieke onder
drukking, enz. Daarom zeggen we; „Weet waar je naar toe
gaat" Maar dat betekent ook, dat we zeggen: „Weet waar
je niét naar toe moet gaan". Daarom verkopen we geen
vliegtickets naar Zuid-Afrika
Wordt daarbij dan niet voorbijgegaan aan het feit. dat het
grote toerisme veel geld binnenbrengt in de Derde-We
reldlanden
Terpstra: „Het blijft de vraag of dat toerisme de economi
sche ontwikkeling van een land ten goede komt. In een
publicatie daarover is ooit gesteld: „Bevordering van toe
risme naar arme landen op conimerciële basis is niet een
positieve bijdrage tot de ontwikkeling van die landen met
wat negatieve bijverschijnselen, maar een extreme vorm
van neo-kolonialisme". We moeten bovendien niet verge
ten, dat het vaak westerse bedrijven zijn, die dat toerisme
runnen. De inkomsten komen dan ook voor een groot ge
deelte in westerse zakken terecht. Het is natuurlijk waar,
dat het land er een stukje op vooruit gaat, dat het toerisme
werk oplevert, wegen, waterleiding, electriciteit enz., maar
daar staat tegenover dat het toerisme alleen een onzeker
bestaan biedt Een land, dat het ene jaar in trek is. is het
volgende jaar „uit".
