e Meerhoeve: eeuw
lang een tempel der
kostelijke ervaring
OEGSTGEEST TONEEL SINT JORISMARSEN
Hek Maas zorgt voor tin telen de zen u wen
gin£IDEN/REGIO
CiidaeSotvimtl
VRIJDAG 13 MEI 1983 PAGINA 5
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
reservering. Op de winterdag
moet men zeker reserveren,
anders loopt men het risico
van en gesloten deur. Het is
een brok zekerheid, die par
tijen. Je weet exact met je in
koop waar je aan toe bent.
Dus een aantrekkelijk sei
zoen, die kouwe tijd,,.
Schaatsers
„Dan ben je open, ook ten
behoeve van de schaatsers
die molen- en merentochten
doen. En dan zijn er ook de
drive-in-shows van Veronica
of Avro. Wij bepalen zelf
onze eigen sluitingstijd. Alke
made is de enige gemeente in
ons land die die café-slui
tingstijd handhaaft. Het kan
dus weieens uitlopen tot een
uur of 3, 4 in de ochtend.
Maar het loopt uitstekend,
met die oude rode bar met
spiegels die we ergens in Lei
den hadden ontdekt. Dat past
bij onze oude stijl". Straks
komen de jongelui weer van
af het water opzetten; over
dag zeilen en surfen, en 's
avonds dansen en smurfen,
als uitlaadklep voor opge
kropte emoties en behoeften
op het droge. Dat is nu een
maal een „must", ook en
vooral bij de watersport. Ook
„van huis-uit" zijn het vaste
afnemers, op die donkere dis
co-avonden: Van der Meer:
„We hebben een fijn publiek
hier in de polder. Het hele
jaar door. Mits er geen partij
en zijn, want die hebben de
voorrang, daar moet alles
voor wijken. We hebben
vaak 200 tot 300 jongelui bin
nen. Geen problemen, ook
niet met de partijen. En dat is
erg fijn, want je hoort wei
eens anders!"
Eten en drinken in De Meer
hoeve. Tien jaar lang, in een
eeuw oude omgeving. En in
een entourage waarvan je al
kunt lekkerbekken. De
„hooiberg" is versierd met
aangedragen voorwerpen uit
het oude „boerengebeuren",
de „stal" bevat specimina van
„water- en vistoestanden".
Heel oude uurwerken gal
men er de juiste tijd, maar
kapers op de kust worden er
op afstand gehouden door
een bouvier eerste klasse, die
overdag een „engel", maar 's
nachts des duivels is. En ver
der, ach, u kent het wel: ape
ritief aan de bar, bij de open
haard. Je bestelt het menu en
dan word je aan tafel geroe
pen. Al een klein feestje
vooraf. Ruud: „Dat is het
prettigst voor de gasten, en
ook voor ons". Klein incident
tijdens het gesprek: ik moet
even „naar achteren". De
aangrenzende plavuizen wor
den juist door een maagd ge
boend en geschrobt dat het
een lust is. Ik word doorgela
ten. Daarna gaat er weer een
„Pers" over. Nostalgie heerst
en de btw gaat roemloos ten
onder.
Een heringerichte tempel der
kostelijke ervaring: De Meer
hoeve, onder het dak van een
eeuw en aan een aangepaste
tafel. Je kunt er met tiental
len parkeren, voor de deur.
En wie niet wegwaait is ge
zien; ik kom! Open keuken.
Maar als je je daaraan stoort,
gaat een valletje naar bene
den. Je kunt het bij Van der
Meer krijgen zoals je wenst.
Het restaurantbedrijf lijkt
hier, zo op de maag genomen,
nog niet conjunctuurgevoelig.
Men kabbelt af en aan, en de
boekingen vertegenwoordi
gen nog steeds een aangena
me manier van een middagje
of een avondje uit.
Tien jaar eetbedrijf op De
Meerhoeve. Een keer het be
gin van brand. Op het dak.
En als dat doorzet, ben je
goed verkocht. Ruud van der
Meer geniet er nog steeds
van. „De zeilgasten vlogen
van de bar zo de tuin in en
het dak op met blussers.
Hoe?, dat wisten ze later zelf
niet meer, want ze hadden
geen ladder gebruikt. Toen
de brandweer arriveerde, za
ten we alweer met een bier
tje achter de bar en de situa
tie was geklaard". Allemaal
„De Meerhoeve".
Dat moet dus, alles bij elkaar,
gevierd worden. Drie men
sen zijn in vaste dienst op de
hoeve. Onder wie chef-kok
Kees van Wijk uit Alphen,
drie jaar geleden weggeritst
van hooggeroemd Nieuw Mi
nerva in Leiden.' Ruud:
„Kees kookt erg goed; gran
dioos. Koks kunnen je maken
en breken, bij wijze van spre
ken". De viering vindt plaats,
onder andere, door twee spe
ciale menu's „met de prijzen
van weleer". Compleet
menu: honderd kwartjes. Met
daarbij een fles rode of witte
huiswijn van honderd dub
beltjes; jawel, tien gulden! En
dat het hele jaar 1983 door.
En de hele meimaand door
bieden we onze eters een
aperitief aan".
Specialiteiten, met enorm
succes: zeetong, onbeperkt
eten, zoveel men lust, voor
vijfentwintighonderd dubbel
tjes, met gemengde salade en
gebakken aardappelen.
Kalfsoester Meerhoeve. Hou
maar op. Chateaubriand Ka-
gerplassen. Ik praat er maar
niet over. Gebakken of ge
stoofde paling uit de Kager-
plassen. Stop. Het is mooi ge
weest. Van der Meer veront
schuldigt zich: „We hebben
er hard aan getrokken, maar
altijd met plezier. Het klinkt
misschien een beetje afge
zaagd, maar we hebben van
ons werk een hobby kunnen
maken". Bedankt Ruud! Ook
namens de lezers. Het lijkt
wel een huis-aan-huisblad,
maar ik ga nu eerst weer
even naar de gebakken kip-
pelevertjes waarmee m'n
vrouw me heeft lekkerge-
maakt. Overigens voorziet
De Meerhoeve ook in deze
behoefte. Maar thuis kan het
ook gezellig zijn; als iedereen
een beetje meewerkt.
jaa#*'idden in het Zuidhol-
ee/7f<ïandse waterland, bijna
Hejaan het einde van een
ingei doodlopende, nauwelijks
''droge kronkelweg en
v°omgeven door windvla-
5sen en ^et seizoen af-
te wachtende zeilboten, ligt
een hoeve geschiedenis
te maken. Een echte
hoeve is het allang niet
meer, maar daar kan de
eigenaar niet om treuren.
"Wie bij hem te gast wil
kan zich te goed
rVee/idoen aan drank en spijs.
Eten in de „hooibarg": je
iet er de kap nog han
gen. En in de voormalige
stal word je ook al in de
watten gelegd. Daar
klokt het alom uit ont
kurkte flessehalzen en
jj wordt heerlijk helder
Pe/met een manchet getapt.
En de late en eerste uren
linkt er vaak het disco-
je weid, waarop de nog
ïoopgevende jeugd en
rijpere adolescenten hun
passen maken of zich
overgeven aan andere
symbolische riten. Maar
nedeze maken er geen stal
van. Geen wanklank
wordt gehoord, want wie
niet van disco houdt
komt gewoon niet naar
Gde séance. Het zijn de
nachtjes die Stilaan we
gebben in de zich aan
dienende ochtend, die je
ïoort krieken. Als de
moeren onder de koeien
inteaan zitten, kruipen heer
waard en zijn gade uitge-
rangeerd, maar voldaan,
onder de dekens. Dan zit
j het erop in de hoeve, die
Jvan binnen alleen
maar geurt naar
haar eigen aard; een uit
spanning die met enige
inspanning tot ontspan
ning kan voeren. Een
./hofstede, waar nu tien
Dei jaar lang het goede der
aarde adequaat gevierd
efwordt. De „Meerhoeve".
'^Een aangename kennis
making, voor wie het
■d al nog niet wist.
Als het moet, is om een uur
elf 's morgens de koffie al
jruin. En het moet vandaag,
want ik heb een gesprek met
ituud (op een haar na 45) en
mid Jjoukje van der Meer, die de
ziek Meerhoeve tegen afkalving
o vei beschermen en haar naar
ours jrote hoogten wensen te
mo )rengen. Het waait nogal,
luiten in de polder, op de
;rens van twee jaargetijden.
)mschakelen voor Ruud en
ijoukje, in een andere ver
snelling, en wachten op an
Ruud. In '62 trouwde Ruud
met Sjoukje en ze hebben nu
twee dochters en een zoon
van 19. „Alex werkt mee in
het bedrijf. Een echte „prak
tijkjongen" die het goed doet
en veelbelovend is. In dec.
'72 kochten we De Smikkel
hoeve. Een droom werd ver
wezenlijkt: een zaak aan het
water en een restaurantbe
drijf. De boerderij werd aan
zienlijk verbouwd; dat was
hard nodig. En „De Smikkel
hoeve", nee, dat ging niet
meer. Dat werd „De Meer
hoeve": de naam Van der
Meer, boten die er afmeren
en zo, plassen en meren. Die
combinatie zat er dik in. Op
11 mei '73 werd onze hoeve
geopend door destijds loco
burgemeester Wagenaar, die
nu onze burgemeester is. Hij
gooide met een grote dobbel
steen en kwam op 5 uit. Dat
kwam mij op 500 gulden te
staan, voor de sportvereni
ging van Oud Ade. „Sorry",
zei de heer Wagenaar toen,
„sorry, dat het geen 1 was,
hoor". Maar het was all in
the game en welbesteed".
Ruud en Sjoukje van der
Meer uit Alphen zwommen
in een onbekend water met
ondoorgrondelijke diepten.
Ze namen risico's, maar trok
ken uiteindelijk aan het lang
ste eind. Ruud: „Het is 's zo
mers vooral keihard werken
met die watersport en de
winter was een gok. Maar die
gok is meegevallen. De par
tijen zijn onze ruggegraat ge
worden. Een nadeel van die
partijen is wel, dat we onze
gasten a la carte dan niet
kunnen opvangen. We hopen
nu als de vergunning af
komt de wagenschuur er
bij te kunnen betrekken om
die „losse" gasten aan tafel te
krijgen, 's Zomers kun je zon
der meer hier komen eten,
alleen de zondagen vergen
Nieuwe Katwijkse kotter
IJMUIDEN/KATWIJK Acht mijl buiten de kust van IJmuiden is woensdagmid
dag een nieuwe kotter aan de Katwijkse vloot toegevoegd. Met het strijken van de
vlag van de scheepswerf en het hijsen van de wimpel met de naam van het schip
(„Willem Adriana") werd de KW 25 overgedragen aan de eigenaars, de gebroeders
Vooys. De officiële handeling werd verricht door de moeder van beide schippers
(zie foto). De-KW 25 is geschikt voor de boomkorvisserij. Het schip is 41 meter
lang en ruim vijf meter breed en wordt voorgestuwd door een motor van 2250 pk.
Het schip telt in totaal acht bemanningsleden, de beide broers Vooys inbegrepen.
Deze bemanning zal in een soort roulatiesysteem op het schip werkzaam zijn, om
dat de KW 25 een groot deel van het jaar de Franse plaats Rochefort als thuisha
ven kent. Het schip zal namelijk maanden achtereen in de golf van Biscaye op tong
vissen. De overige vijf maanden is het schip ondermeer te vinden in de Ierse zee
en (vooral in de winter) onder de Nederlandse kust. Voordat het schip voor de
eerste maal naar Frankrijk afreist zal een maand voor de Nederlandse kust gevist
worden om alle kinderziektes uit te bannen.
OEGSTGEEST Duizenden leden van Scouting Ne
derland zullen zaterdag weer deelnemen aan de Sint
Jorismarsen. Plaats van handeling is wederom de kas
teeltuin van Oud Poelgeest in Oegstgeest. Burgemees
ter Hendrickx-Vlaar van Warmond zal om twee uur
daar het startsein geven voor de wandelingen.
Aan deze wandeltochten, georganiseerd door Scouting Oegst
geest, nemen ongeveer 4500 padvinders, padvindsters, welpen
en kabouters deel. Op het terrrein van Oud-Poelgeest, vanwaar
om twee uur gestart wordt voor de tochten over 7' 10 en 15
kilometer, wordt in de loop van de middag een bandconcours
gehouden.
Vanaf kwart over drie strijden scouting-bands om de wisselbo
kaal. In de kasteeltuin wordt verder ook een markt gehouden
met een expositie over jamborees overal ter wereld. Om half zes
reikt de heer A. Peters uit Amsterdam, de voorzitter van de lan
delijke vereniging Scouting Nederland, de prijzen uit. Bezoekers
zijn welkom, entree gratis.
Het jubilerend echtpaar Van
der volk: 's winters de partij
en van hoogtij, de promotie
dissen, de bruiloften, familie
feesten, de spontane eet- en
drinkclubs, de gezelligheid
die van binnenuit warm
wordt; in de zomermaanden
de eters a la carte, de dagjes
mensen, de waterfiguren die
er op temperatuur willen ko
men. Tot uit wijde omgeving
komen de partijgangers. Er
zijn er uit België, tot uit
Frankrijk toe. Binnenge
loodst door VVV Leiden, die
de zaak nauwlettend in de
gaten houdt en de Meerhoeve
nog steeds goed bevindt voor
haar betrekkingen.
Dit is de buurtschap Zeven
huizen, naast het kerkdorp
Oud Ade. gemeente Alkema
de. Heel vroeger stonden er
slechts zeven boerderijen,
maar allengs kwam daar wat
bebouwing bij, langs de Ze-
venhuizervaart. Als je weg
afloopt of afrijdt, kom je uit
op 't Sweiland, en je zit er
vlak bij het Vennemeer, of je
belandt, via de Zomersloot,
bij de Koppoel in Rijpwete-
ring. Het kan er nog steeds
spoken, maar eeuwen gele
den waren de spoken er wer
kelijkheid, in Zevenhuizen.
Ruud van der Meer: „Het
was een heerlijkheid met ei
gen rechtspraak. Hier vlakbij
had je het Galgenbos. Daar
werden ze gehangen, het ge
boefte uit Zevenhuizen. Als
de strop werd doorgesneden
vielen ze ploep in de kuil die
voor hun gegraven was. Dat
punt kan ik je nog aanwijzen.
Honderd jaar geleden werd
de laatste geëxecuteerd. Dat
was omstreeks de tijd, dat
der Meer en zoon Alex links: een trio om zich thuis bij te voelen.
Godefriedus' naam zij geze
gend, maar zijn ideaal ging
de mist in. Hij raakte ver
zeild in een horecafuik, die
hij betitelde met café-restau
rant „De Smikkelhoeve".
Ruud van der Meer: „De wa
i de
18-
inr v«
er N
ver<V I en EUROCINEMA I en
ilphen): „De lift" (16) met
'i Stapel, Willeke van Am-
Mij en Josine van Dal-
Regie: Dick Maas.
feit dat producent Mattijs
Heijningen het aandurfde
Maas' eersteling „De lift"
met de geplande twintig
ieën de Nederlandse bio-
en in te sturen, maar dat
!COr al tot veertig te verdubbe-
bewijst het commerciële
rs virouwen in diens film. Te-
t. „De lift" is een opval-
1 professioneel debuut van
jfilmer die net komt kij-
bovendien in een genre
Nederlandse filmmakers
[»u toe niet zo bar gemak-
ikinjk afSin6: De thriller. Al
'Jt de pure „suspense" van
sseur Dick Maas, die ook
scenario schreef en de mu
le effecten verzorgde, een
dosis horror mee.
voorvertoningen werd al
p gejuichd over „de lift",
omdat er met die film
is een meesterwerk van
stzinnigheid zou zijn gebo-
integendeel. Dick Maas
Woft dat helemaal niet, wil
groot publiek probleem-
ïbuf boeien, zoals hij zelf mee-
he'de, en in die verademend
(fot entieloze opzet is hij vol-
S lu1en geslaagd. Hoofdrolspe-
j yVan zijn film is noch Huub
®1, noch Willeke van Am-
deze boerderij gebouwd
werd; in 1883".
In dat jaar, een eeuw gele
den, ontstond ter plekke een
Noordhollandse „stolp"-boer-
derij zonder naam. Eén van
de heel weinigen in Zuid-
Holland. Waard Ruud heeft
er gegevens van; op een
blocknootje, waar hij door
gaans z'n berekeningen of
bestellingen op schrijft. „Tot
aan de eeuwwisseling was
Gerrit de Heus de eerste
boer. Daarna had je Flip
Kroes, uit Woubrugge; een
niet-katholieke boer tussen
allemaal katholieken in. In
'20 verkocht Kroes de hoeve
aan een katholiek om een be
tere prijs te maken. Nou, de
familie Verlaan is er geble
ven tot 1966; de boerderij
ging van vader op zoon Cor".
De laatste echte boeren onder
de zeldzame stolp, want in '66
kroop Godefriedus van Leeu
wen, veehouder in Oud Aa,
erin. En die maakte er een
ratjetoe van, zo heb ik begre
pen, via Ruud van der Meer.
Immers, wat gebeurde er al
ras? Godefriedus liet zich
„per ongeluk" verleiden door
de tijdgeest en gaf gehoor aan
een impuls van een langsko
mende watersporter, die in
de boerderij friet en snacks
wilde gaan verkopen aan z'n
kleumende medebroeders en
aanverwanten...
tersport vond het krimineel,
prachtig gewoon. Zo'n vee
houder met een stofjas aan
en een grote sigaar tussen de
lippen, achter de bar. Schitte
rend vonden ze dat. De stads
mensen stroomden toe. Nou
heb je met die watersport
overal eigen concentraties.
De plassen hebben hun eigen
kernen. Amsterdammers
trekken doorgaans naar
Loosdrecht of Vinkeveen;
Rotterdam zoekt het in de
Biesbosch of in de Zeeuwse
wateren. Maar hier zie je
Den Haag op het water, en in
mindere mate de Leidenaars.
Die Hagenaars zijn erg im
pulsief: druk in het begin, en
tegen de tijd dat ze weer
weggaan zijn ze tot rust geko
men. Enfin, over Godefrie
dus gesproken: die hield het
met z'n Smikkelhoeve uit tot
eind '72. Toen kwamen
Sjoukje en ik. We waren ge
tipt".
Smikkelhoeve
Ruud van der Meer begon in
'61 in Alphen a.d.Rijn een
snackbar, „Den Tol" ge
naamd. Die is er nog steeds,
beheerd door een nicht van
terwijl de liftmonteur (Huub
Stapel) maar niets kan ontdek
ken. Pas wanneer hij assisten
tie krijgt van een journaliste,
tuk op sensatie (Willeke van
Ammelrooij), en zijn ex-colle--
ga gaat bezoeken" die door de
problemen al in een psychia
trische inrichting is beland,
schemert er iets van een com
plot.
Een van de onprettige verrassingen die Dick Maas en
zijn lift in petto hebben.
melrooij, maar inderdaad die
lift, een nukkig beestje dat het
in de technische bol is gesla
gen en dat angstaanjagend met
zijn reizigers op hol slaat.
Het begint meteen goed. Bo
venin een hoog nieuwbouw-
pand is een restaurant geves
tigd waar enkele heren uit de
provincie vettig lachend pot
komen verteren. Lallend op
de aftocht kunnen ze in de lift
hun erotische driften niet
meer de baas, maar er gaat iets
vreemds mis met de aircondi
tioning en het viertal wordt op
apegapen net nog tijdig gevon
den. De lift heeft meer kuren
in petto: Een blinde man stapt
nietsvermoedende de lift in,
die wel de deuren heeft geo
pend, maar zelf niet is ver
schenen. Een nogal zwarte
grap met gruwelijk gevolg, dat
ontdekt wordt door een nacht
waker die in de schacht naar
beneden kijkt, maar dan wil
len die liftdeuren opeens wèl
dicht. Kortom, de lift oefent
een mysterieuze terreur uit,
Maas bouwt zijn verhaal goed
op, weet met weinig middelen
een aantal gekke mini-karak
tertjes neer te zetten (de gasten
in het restaurant, Siem Vroom
als schamel wauwelende in
specteur van politie. Hans
Veerman als een lugubere
computerbaas) en zijn schokef
fecten brengt hij zo sterk dat
zelfs de meest doorgewinterde
kijker er hevig tintelende ze
nuwen van overhoudt. Maar
het meest opvallende is de
perfecte balans tussen horror
en humor die Maas weet te be
waren. Hij ontspant je steeds
weer met een aantal (zwarte)
grappen, om daarna des te
harder toe te slaan. Maas heeft
film in z'n vingertoppen.
BERT JANSMA
