Bertus Rosenboom is nog
lang niet uitgehoerd
QeidwOowuvnt
EENRIJNSATERWOUDSE EIGENHEIMER
VERKASTE NAAR DE NIEUWBOUW
College van bestuur
mag verder onderhandelen
met minister Deetman
Worn
Pief Je Precies,
r«* CeicLe Qou/umt
SSL: na zeven maanden nog geen eigen ruimte
Gezondheidscentrum
Stevenshof in
september van start
"IDEN/REGIO
DINSDAG 26 APRIL 1983 PAGINA 5
in
c o r
r:;e
eiligheid
i inspecteur van de vei-
leidsdienst kwam begin
i van het vorig jaar eens
kijkje nemen op een
iwwerk in het midden-
tied in Noordwijk. De in-
cteur was na zijn onder-
k niet zo te spreken over
veiligheidsmaatregelen,
op het bouwwerk waren
Of beter: die niet
ren getroffen. Zo consta-
rde hij, dat de geprefa-
meerde wandbekistings-
rinj otten niet goed waren
issi([esteld en dat de steigers
stevig genoeg aan die
lotten waren vastge-
akt. De inspecteur ver-
het bouwwerk, ging te-
°°r naar zijn kantoor en
ei reef de aannemer een
llid ef, waarin hij de man
'en ^meerde de zaak binnen
tegen in orde te maken.
19 mei ging de veilig-
dsinspecteur op het be
rt tjeste bouwwerk nog eens
onderzoek uit. Er was
ts veranderd, er zat dui-
ijk geen schot in de zaak,
vlak constateerde hij teleurge-
ge ld. De geprefabriceerde
r d( ndbekledingsschotten
nie nden nog steeds ver-
d< erd en de steigers ver-
durden nog in dezelfde,
Ro nkele toestand. Nu was
nsei maat vol, meende de ge-
gde veiligheidsfunctiona-
uit De aannemer keeg een
ite van 250 gulden. Die
am echter niet over de
ig en daarom was de man
teren een van de klanten
i kantonrechter Mors
el man, een rondborstig
ïmée' ^at n'et °P ziJn mondje
voojS gevallen, bleek afkom-
,^33 te zijn uit Heemskerk.
j}(j vertelde aan rechter
ggp.irshuis, dat hij zo'n tech
no man aan het werk
Over de veiligheid-
t ge sPecteur„ was hij niet zo
|g|r spreken'. „Die man is
iar heel even op het werk
veest- Trouwens, hoe kan
n omhoog gevallen tim-
irman nou zien wat er
it is," gaf de man een
;inig vleiende kwalificatie
l0je n de inspecteur. Rechter
1 a rshuis was het daarmee
rjkzi 1 eens- Hij meldde, dat
elk wat meer vertrouwen
veel 'n capaciteiten van
;xtr; veiligheidsman,
nsei heeft twee weken de tijd
rjm had om de zaak in orde te
htet 'ken. waarom heeft u dat
hop it gedaan?", informeerde
heer Morshuis. „Ik kan
ht niet alles in de gaten
uden". antwoordde de
in, die eraan toevoegde,
I hij een zeer druk leven
dt en dat hij af en toe ook
il eens wil slapen. „Vei
heid gaat iedereen aan,
lereen is bij ons dan ook
rantwoordelijk voor zijn
[en veiligheid. Maar als
Sjn mensen liever kippen-
kken van die wandbekis-
gsschotten timmeren,
n kan ik daar ook weinig
n doen," merkte hij moe
loos op. De kantonrechter
tes de man erop, dat hij
i werkgever verantwoor-
lijk is voor de veiligheid
aarïn zÜn werknemers. „Ja,
a*s werkgever heb je
raai®1" heel weinig rechten
der- er8 vee* plichten. Als ik
van rtand betrap omdat hij
;h niet aan de veiligheids-
ern.gels houdt, dan kan ik
zichm n>ct eens ontslaan,"
eenonk het verongelijkt.
pro.rechter raadde de man
ma. n een van zijn werkne-
ers te belasten met veilig-
idszaken. „Dat heb ik ook
een daan, maar dat haalde
zijn ets uit. In Noordwijk was
;ter- ijn bedrijfsleider verant-
ntal s^rdelijk voor de veilig-
iaO" id, die deed er niets aan.
loge aar die vent heb ik inmid-
/oor is de straat op geschopt,"
loor i de man triomfantelijk,
jmg i plotseling merkte de
nnemer op: „Ik zal al
ijn tachtig werknemers
rsoonlijk een briefje
hrijven, waarin ik ze stuk
or stuk aansprakelijk stel
eter «>r de veiligheid. Dan ben
loor van alles af." De bouwer
i op ek het zelf wel een genia-
met oplossing te vinden. De
intonrechter kon er ech-
r geen waardering voor
ad- ibrengen.
lent e officier van justitie eiste
dan n boete van 300 gulden,
ten e aannemer vond dat een
de >el bedrag, maar verder
utterde de man niet echt
eer tegen. Rechter Mors-
isch iis honoreerde de eis van
terrofficier. Voordat de man
sa- ch weer in de bouwwereld
>rp- o storten, wilde de offi-
'oor et nog één ding van hem1
niet eten. „U heeft destijds een'
>ge- ceptgirokaart gekregen
ster n-250 gulden boete te be-'
len. Volgens mijn infor-]
ex- latie is er slechts een rijks-1
de aalder overgemaakt. Weet
(in* daar iets van?" Nee, dat
zij. as de bouwer helemaal
uit- iet bekend. De brede glim-,
i in ch sprak echter boekdelen
de ien hij zich omdraaide en
De e zaal uitwandelde.
10 KEES VAN HERPEN I
Op mijn omwegen door stad en land
•kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 - 22 44 op toestel 10.
Eimbertus Gerrit Rosen
boom en zijn vrouw
Adriana Peters (die hij
destijds uit Koudekerk
a.d.Rijn importeerde en
met wie hij over een
maand of wat 46 jaar ge
trouwd is) zitten alweer
een paar dagen in hun
knusse nieuwbouwrijtjes-
huis aan de Zonnedauw-
laan in de Rijnsater-
woudse uitbreiding. Net
verhuisd en nog een
beetje onwennig. Maar
een kleine procedure is
al vastgesteld: na het
middageten gaat Bertus
Rosenboom op z'n ge
stopte sokken de trap op
naar boven om in z'n
rijtjeshuisslaapkamer een
tukje te doen. Zo was het
al jaren en zo zal het blij
ven. Zeker zo lang Ber
tus Rosenboom, die in
september 73 wordt, nog
de hele dag de handen
uit de mouwen blijft ste
ken. Voor de rest van
het dagprogramma blijft
Bertus op z'n klompen
klossen en hij is niet van
plan daar ooit nog veran
dering in te brengen.
Bertus en Adriana in een or
dentelijke burgermanswo
ning. Eigenlijk hadden ze
zich dat nooit kunnen voor
stellen, na,een mensenleeftijd
op de boerderij te hebben ge
zeten. Maar dat hoofdstuk is
afgelopen en de boerderij aan
de Herenweg is geen boerde
rij meer, maar een koopob
ject. Bertus: „Verkocht is
verkocht, maar nu staat er al
weer een bordje Te Koop,
want het pand moet weer
doorverkocht worden. Maar
dat is mijn pakkie an niet
meer".
Bijkomen
Van de drukte naar de stilte;
bijkomén van het boerenle-
Bertus Rosenboom op klompen vóór de boerderij waar hij geboren is en getogen.
ven dat nauwelijks gelegen
heid bood om even te gaan
zitten. Adriana Rosenboom-
Peters: „We zijn nu alle twee
zo'n beetje op leeftijd, dus
mogen we 't wel wat kalmer
aan gaan doen, vindt u ook
niet?" Nou, maar daar komt
bij Bertus geen donder van
terecht. Ook niet in dé kalme
Zonnedauwlaan (waar vol
gens het telefoonboek onge
veer een kwart van de Rijn-
saterwoudse bevolking
schijnt te wonen), in de
nieuwbouw van een wijk die
plaatselijk „de kuil" wordt
genoemd.
Dat is nog eens een mooie
naam voor een lager gelegen
woonbuurt; je hebt dorpen
die een dergelijke uitbreiding
(vroeger, in de moeilijke tij
den) „het tranendal" hebben
genoemd. Maar Bertus en z'n
vrouw zitten nu in „de kuil",
en dat is toch een fikse ver
andering. Overigens niet al
leen voor de Rosenbooms,
maar net zo goed voor velen
uit de nieuwbouwwijk die de
gastvrijheid en de bedrijvig
heid op Bertus' oude agrari
sche stek aan de Herenweg,
midden in het dorp, nu zul
len moeten missen.
Vertier
Het echtpaar, dat zelf vier
kinderen heeft, zorgde aan
de Herenweg 102 voor veel
uitbundig vertier voor de
jeugd. Kinderen uit de omge
ving stroomden er af en aan,
keken er hun ogen uit en
gingen niet met lege handen
weer naar huis. Die dagelijk
se gastjes, immers, kwamen
om melk en eieren te halen
maar besteedden de meeste
tijd aan het bezichtigen van
al de dieren die daar de le
vendigheid verhoogden:
schapen, kippen, konijnen,
geiten, en nog niet zo lang
geleden liepen er ook een
stuk of dertig koeien rond.
Het was gewoon Rïjnsater-
woudes eigen „kinderboerde
rij". „Zo kun je het wel noe
men, ja; we hadden altijd
volk op de werf", vertelt
boer Bertus (die dat Eim er
gewoon afgelaten heeft) nog
vergenoegd.
Het zat er in: de Rosenbooms
moesten verkassen. De leef
tijd ging meespreken. Rond
nieuwjaar viel de beslissing:
Bertus en Adriana zouden
naar „de kuil" gaan. Een
ogenblik dacht de boer, het
wat kalmer aan te gaan doen,
maar van dat idee is hij in
middels weer genezen. Maar
goed, het land werd verkocht
en bleef in andere boeren
handen. Het weggaan viel
niet mee voor boer en boerin
Rosenboom. Al bijna een
eeuw was het bedrijf in de
familie, nadat grootvader
Gerrit Rosenboom er de eer
ste werkzaamheden was be
gonnen. Wat het comfort be
treft zijn Bertus en z'n vrouw
er in „de kuil" wel op voor
uitgegaan, maar de sfeer is
veranderd. De vorige boerde
rij, die volgens Bertus een
jaar of driehonderd oud moet
zijn geweest en waar hij ook
werd geboren, brandde in
1945 jammerlijk af. Drie jaar
later werd het huidige woon
huis gebouwd en dat werd
vanzelf oud, „want veel on
derhoud is er niet aan ge
pleegd".
De ruimte
bedrijf in. Als knaap deed hij
de kleinste karweitjes, of 't
nou leuk was of niet: „dat
most je wel, op een boerderij
val je er van lieverlee zo in".
Daarom weet hij ook niet te
vertellen, wat hij 't leukste
vond in de afgelopen 56 jaar
„boeren" op het dorp. Het
moest allemaal gedaan wor
den. Maar de aanloop is nu
verdwenen en hun nieuwe
onderkomen ook al is het
in een stille straat is omge
ven door buren: „De ruimte
zijn we kwijt", constateert
Bertus Rosenboom terecht.
Maar ruimte kwijt of niet,
Bertus Rosenboom zal er niet
veel van merken, want veel
in huis zitten doet-ie toch
niet, heeft-ie ook nooit ge
daan. Daar kan z'n vrouw
wel van meepraten. „Och, je
weet hoe dat gaat hè, op een
boerenbedrijf. Tussen de
melktijden door was ik altijd
gevlogen en dan wist mijn
vrouw nooit waar ik was, bij
wijze van spreken dan hè. Ja
man, in de polder is altijd
wel wat te doen, moet je
maar denken. En nu ook nog
steeds, na de verhuizing, zijn
er nog allerlei karweitjes bui
tenshuis. Ik blijf de konijnen
verzorgen en rommel hier en
daar een beetje in tuintjes bij
de één of ander, en dan ver
richt ik ook nog wel hand
en spandiensten bij andere
boeren. Nee, thuiszitten kan
ik echt niet. Lezen? Als het
werk gedaan is? Laat me niet
lachen. Ik heb van m'n leven
nog geen boek gelezen!"
Tukkie
Zo rooit Eimbertus Ger
rit Rosenboom het nog
wel een tijdje. Als-ie
maar een ordentelijk dak
boven z'n hoofd heeft in
Rijnsaterwoude, en een
bed om een tukkie in te
doen. Eventjes „horizon
talen" in de nieuwbouw
en hij kan er weer tegen
aan. Maar waar je Bertus
van z'n leven niet in
krijgt, is een „deftig
zwart pak". Hij denkt
nog steeds, dat dit een
beetje moet, als je tussen
de burgers in een eenge
zinshuis woont. „Maar
daar begin ik toch echt
niet aan. Ik blijf in m'n
ouwe plunje lopen, dat
ben ik steeds gewoon ge
weest. En op klompies
natuurlijk!" Dat moet de
Zonnedauwlaan met z'n
nieuwkomers maar voor
lief nemen.
ONDANKS WANTROUWEN UNIVERSITEITSRAAD
LEIDEN De universi
teit keurt de manier af
waarop de onderwijsmi
nister de door de taakver
delingscommissie voorge
stelde bezuinigingen van
commentaar heeft voor
zien door een wetsont
werp in te dienen. Ook
ligt er het feit dat bij een
aantal mensen binnen de
universiteit een groot
wantrouwen heerst over
de wijze waarop de af
vaardiging van het Leidse
college van bestuur dezer
dagen in bespreking is
met de minister over dit
wetsontwerp. Tot een af
breken van de besprekin
gen met de minister komt
het echter niet.
Een motie met dit voorstel
werd gisteravond in de verga
dering van de universiteits
raad door de indieners van de
Leidse Studentenbond (LSb)
en Progressieve Partij (PP) op
het laatste nippertje ingetrok
ken. Hoewel de motie door
een buitenuniversitair lid
werd overgenomen haalde
deze geen meerderheid meer.
Aan deze gebeurtenis was drie
uur debatteren en indienen
van een groot aantal moties en
amendementen vooraf gegaan.
Centraal stond zoals gezegd
het wantrouwen tegenover de
houding van het college van
bestuur in de besprekingen
met de minister. Zowel de
raad als het college hadden al
eerder hun afkeuring uitge
sproken over de manier waar
op de minister de eerder ge
maakte afspraken over de pro
cedure na het uitkomen van
het taakverdelingsrapport had
geschonden. Hij deed dit onder
meer door al snel met een ei
gen reactie op het rapport te
komen, die hij tevens neerleg
de in een wetsontwerp. De
universiteitsraad zei gister
avond vooral bang te zijn dat
de minister het „doordrijven"
van zijn eigen plannen met het
universitaire onderwijs zou
rechtvaardigen tegenover de
Tweede Kamer door te zeggen
dat hij had gehandeld in over
leg met de colleges van be
stuur. Dit vermoeden van de
raad werd nog versterkt tij
dens de raadsvergadering gis
teravond. Collegelid Koornstra
wenste geen gedetailleerde in
lichtingen te geven over het
extra overleg dat ook gister
avond plaats had gehad tussen
de colleges en de minister. De
heer Koornstra bleef er overi
gens op wijzen dat er geen
sprake is van „overleg" met de
minister, maar „slechts van in
formatieverstrekking" van de
kant van het Leidse college.
De door deze houding ontstane
wrevel uitte zich in het weglo
pen uit de vergadering van
twee van de drie LSb-leden en
de intrekking van de motie die
had moeten leiden tot het af
breken van de onderhandelin
gen met de minister.
Dit setje mini schroevedraaiers,
variërend in maat van 0,8 tot 3,8
mm, krijgt u toegestuurd als
dank voor de moeite van het
aanbrengen van een nieuwe
abonnee.
Noteer r
van de Leidse Courant
Adres_
Postcode/Plaats
Betaald wordt per maand (met automatische afschrijving)
per kwartaal
Stuur een schroevedraaierset naar:
Naam
Adres
Plaats/Postcode
Stuur deze bon in open envelop -geen postzegel
plakken-naar: Leidse Courant, Antwoordnummer 232,"
I 2500 VG Den Haag
LEIDEN Zeven maanden
nadat de Stichting Surinamers
Leiden na een conflict met de
Stichting Slaaghbuurt ex
ploitant van buurthuis Op Ei
gen Wieken eigen ruimte
kreeg toegezegd, blijkt de SSL
dit eigen onderkomen nog
steeds te moeten ontberen.
Wel is een begin gemaakt met
het opknappen van het naast
'Op Eigen Wieken' gelegen,
voormalige, peuterspeelzaaltje
doch een verschil van mening
over het huurcontract en de
benodigde inventaris van het
gebouwtje lijken er toe te lei
den dat ondertekening van het
huurcontract op 1 mei zoals
de bedoeling was niet zal
lukken.
Tot zeven maanden geleden
organiseerde de SSL haar acti
viteiten voor de (Surinaamse)
jeugd in 'Op Eigen Wieken'.
Een conflict met de exploitant
leidde er toe dat wethouder J.
Peters de stichting een nieuw
onderkomen toezegde: het
naastgelegen peuterspeelzaal
tje. Het gebouwtje blijkt in
middels nog steeds leeg te
staan. Een aanvraag van
30.000 gulden voor benodigde
inventaris werd te hoog be
vonden. Het bedrag is inmid
dels verlaagd tot 22.000 gulden
doch zowel het ministerie van
CRM als de gemeente hebben
deze aanvraag nog niet inge
willigd. Het door de gemeente
beschikbaar gestelde bedrag
van 8000 gulden om het ge
bouwtje aan te passen, is gro
tendeels opgegaan aan het
aanleggen van een eigen toe
gangspad voor het gebouwtje.
Daarmee is er geen geld meer
om luiken voor de ramen aan
te brengen, luiken die door de
SSL gewenst worden om ge
luidsoverlast en vandalisme
tegen te gaan („door extreem
rechtse groepering zijn dreige
menten in onze richting ge
uit", aldus SSL-woordvoerder
Robbie Braam). Ook ontbreekt
het geld om in het gebouwtje
een beveiligingsinstallatie aan
te brengen. Braam: „In het
huurcontract wordt geëist dat
de zaak verzekerd is maar een
verzekering is niet af te slui
ten wanneer het gebouw niet
is beveiligd".
Tenslotte voelt
de SSL zich benadeeld doordat
ze jaarlijks 9000 gulden huur
aan de gemeente moet betalen
terwijl de voormalige peuter
speelzaal slechts 8000 voor het
zelfde gebouw behoefde te be
talen. De totale begroting van
de SSL omvat 30.000 gulden.
De SSL wil in het gebouw ac
tiviteiten voor jongeren orga
niseren, enerzijds om een op
vang te bieden aan Surinaam
se jongeren, anderzijds om jon
geren van verschillende natio
naliteiten met elkaar in con
tact te brengen. Braam: „De
jongerenzaak in de Meren wijk
wordt verschrikkelijk onder
schat. Onze jongeren moeten
om uit te gaan naar de binnen
stad om daar te ontdekken dat
ze in bepaalde lokaliteiten niet
toegelaten worden".
Inmiddels heeft de SSL vanuit
dezelfde doelstelling ook een
eigen voetbalvereniging opge
richt. Aanvankelijk waren de
leden Surinamers, nu schrij
ven zich ook veel Turken en
Marrokanen in. Alle nieuwko
mers komen echter op een
wachtlijst te staan want de
SSL ontbreekt het aan een be
hoorlijke accommodatie. De
vereniging, die 100 leden en 75
wachtenden telt, voetbalt op
een 'trapveldje' van de univer
siteit, een accommodatie die
door de KNVB wegens het
ontbreken van kleedgelegen
heid niet is goedgekeurd. De
SSL zou graag een eigen speel-
gelegenheid willen hebben
maar ook hier doen de finan
ciën de club de das om. In
overleg met de gemeente is be
keken of het voormalige trai
ningsveld van ASC 'Pamona'
aan de Wassenaarseweg aan
gepast kan worden. Dit kost
echter 125.000 gulden hetgeen
rijkelijk veel wordt geacht
voor een veldje wat in ver
band met geplande nieuw
bouw van de Mulder-Stichting
slechts vijf jaar beschikbaar
zou zijn.
LEIDEN Het is de bedoeling dat in september dit jaar een
gezondheidscentrum in de nieuwbouwwijk Stevenshof van start
gaat. Dit gezondheidscentrum wordt voorlopig ondergebracht in
enkele wisselwoningen. Het gezondheidscentrum krijgt behalve
de gebruikelijke dienstverleningstaak tevens een taak te vervul
len voor de huisartsenopleiding.
Afhankelijk van het aantal patiënten komen er voorlopig één
tot vier artsen, doktersassistentes en wijkverpleegkundigen. Wat
later zullen ook fysiotherapeuten zich bij het centrum aanslui
ten. Alle deelnemers aan het gezondheidscentrum komen in
loondienst. Een apotheek zal er in de vorm van een soort uit-
deelpost komen. Als de wijk groot genoeg is, komt er tevens een
permanente apotheek. Om bewoners van de nieuwe wijk de mo
gelijkheid te geven eventueel een onafhankelijke arts, die niet
aan het centrum verbonden is, te kiezen, zal zich in de wijk
waarschijnlijk verder een zogenaamde „solist" vestigen.
De bouw van het „echte" gezondheidscentrum zal waarschijnlijk
nog wel enkele jaren op zich laten wachten. Het is de bedoeling
dat het bij het geplande winkelcentrum komt te liggen. De plek
is al aangewezen, maar van ontwerptekeningen voor een ge
bouw is nog geen sprake.
Dit bleek gisteren tijdens een vergadering van de raadscommis
sie maatschappelijke aangelegenheden, volksgezondheid en cul
tuur. Deze commissie moest enkele richtlijnen vaststellen, waar
aan de projectgroep wijkzorgcentrum Stevenshof, zich dient te
houden bij het opzetten van de plannen voor het gezondheids
centrum.
De projectgroep zal voor 1 september aan burgemeester en wet
houders moeten rapporteren over de mogelijkheden tot realise
ring van het centrum. In de projectgroep zijn allerlei belangen
organisaties vertegenwoordigd, zoals het ziekenfonds, de Stich
ting Interkruis, de vakgroep huisartsengeneeskunde, het bureau
maatschappelijk werk, de directeur G.G. en G.D en aan aantal
bewoners van de wijk Stevenshof. Eén van de belangrijkste
richtlijnen voor het centrum is de samenwerking tussen de ver
schillende disciplines. Voorlopig zal de opleidingsmogelijkheid
beperkt blijven tot de huisartsenopleiding, maar in de toekomst
zal worden bekeken of er ook een opleidingsmogelijkheid voor
de andere disciplines in de eerstelijnszorg moet komen. Het is de
bedoeling dat het centrum kostendekkend wordt geëxploiteerd.
De gemeente is niet bereid er geld op toe te leggen.
Volgend jaar universitaire
vredesdag in Leiden
LEIDEN In navolging van andere Nederlandse en Belgische
universiteiten zal ook de Leidse universiteit volgend jaar een
vredesdag organiseren. Deze zal plaatsvinden op 1 maart, de dag
die is uitgeroepen tot „Universitaire Vredesdag".
De eerste maart moet een dag zijn van bezinning en studie over
vrede en ontwapening, aldus de initiatiefnemers, de Internatio
nale Vereniging voor Universitaire Vredesdagen. De initiatief
nemers hebben de steun van de Unesco, het Internationaal Vre
desbureau te Genève en talrijke andere vredesorganisaties. De
universitaire vredesdag werd voor het eerst in 1978 uitgeroepen.
De achterliggende idee is dat universiteiten een „grote verant
woordelijkheid hebben bij de opvoeding tot vrede". De datum 1
maart heeft een symbolische betekenis: het is de eerste dag van
de lentemaand en het herdenkt de ontploffing van de eerste wa-
terstpfbom op de Bikini-eilanden.
