Duitse lotto zuigt steeds meer
Nederlandse gokkers" weg
ma
ïlag om
gelukzoekers
Ireigt...
Gymnastiek
in het Frans
ZATERDAG 2 APRIL 1983
Iet lede ogen kijkt de
lederlandse sporttotalisator
aar de overkant van de
-f Tens, waar de Duitse lotto
weel Nederlandse klanten
Bntrekt, dat het aantal
|f eelnemers van de
derlandse lotto het
elopen jaar terugliep van
Ï0.000 tot 750.000. Drs. Jos
artjes, directeur van de
Rationale Sporttoto verzuchtte
d vorig jaar dan ook dat
'e Duitse lotto met zijn
)gere en belastingvrije
"ijzen helaas een ernstige
mcurrent van ons is
p worden
bk de Duitse
fClassenlotterie" met zijn
pijzenpot van 103 miljoen
Mark schijnt enkele
ènduizenden Nederlanders
pst in zijn greep te hebben,
'andaar dat met name in de
rensstreek elke week talloze
izamelaars van formulieren
e grens oversteken om in
\ronau, Nordhorn of hoe al
ie andere grensplaatsen
\ogen heten, de ingevulde
olommetjes in te leveren bij
\uitse lottokantoren (vaak
jg,aren- en
garettenhandelaren), die dan
oor verder transport zorgen.
-P het aantal postbushouders
l Duitse grensplaatsen, waar
Nederlanders hun ingevulde
)ttoformulier naar toe
unnen sturen, is legio. Zo
'ordt elke week voor
enduizenden guldens door
eur fderlanders verspeeld in de
feur uitse lotto.
ur \fn man, die het rigoureus
iet epeft aangepakt, is de 36-
beelófige Dick de Vries,
n kvyormalig belastingambtenaar
>t is Beverwijk. Vanuit het
lij d(Fitóe grensplaatsje
erd fnmerich bewerkt hij de
;n héedelandse markt voor niet
Sen siJeen de Duitse lotto, maar
- in hds kort eveneens voor de
he°eiatsloterij van de
eept yndsrepubliek. Een
en Reclamecampagne, waarbij
en \m miljoen folders huis-aan-
omhsj/s in West-Nederland
itmerv^ verspreid, leverde
deelnemers op dat De
bevfies de kosten van rond
Dp Pa
n hij 3
iterda
tfMERICH „Achttien jaar doe
dit nu. Maar als ik er weer aan
u moeten beginnen, zou ik het
^^^t opnieuw doen. Al die investe-
^^^gen! Ik heb alleen al voor hon-
aan jrdduizend gulden moeten inves-
aok alen in de soft-ware van onze
uit anputer. En dan die reclame!
;emaa|em nou alleen maar die huis-
em rfi-huis-reclame, die wij in West-
ar blijderland hebben gemaakt voor
och n Duitse staatsloterijDaar ging
de lath een bedrag van 180.000 gulden
i uit j zitten. Of we daarmee succes
uicL Ibben gehad? Als we quitte had-
keer n gespeeld, was ik al tevreden
het tveest. maar zoals het er thans
ïers. aar uitziet, blijft er ruimschoots
antkeld voor ons over. Tevreden dus;
le:geker dan dat zelfs!"
i op. bk de Vries (36) maakt van zijn
iet vort geen moordkuil: vanuit een
ngalow in een buitenwijk van
kornet Duitse grensplaatsje Emmerich
behoecht hij te bemiddelen tussen
die ferzijds goklustige Nederlanders
liet hi anderzijds de Duitse lotto, de
onmo|itse staatsloterij en de Duitse
sent dweeklotto. En als het aan hem
te stal, komt daar binnen afzienbare
ekën de Canadese staatsloterij bij,
gelednt zo zegt de voormalige Be-
een rjwijkse belastingambtenaar
ng taar zijn hoofdprijzen te verdie-
van vier tot vijf miljoen dollar,
nadese dollars, weliswaar, maar
elk geval heel hoge prijzen",
al dit prijzengeweld steken de
^^^derlandse staatsloterij en de Ne-
^^jlandse lotto (onder supervisie
nd lah de vaderlandse sporttotalisator)
:ns, rtfer schriel af. Geen wonder dat
rmeeit name de Duitse lotto zeer veel
hield, lentiële klanten wegzuigt. En als
aenu,(aan Dick de Vries ligt. worden
'ogelz( er elke maand meer, want
ne bo^rmate hij meer klanten „aan
zat hijngt", stijgt zijn provisie.
lerij %vee7 bedraagt die precies'
dat bj
Vant Vries: „Nou, ik geloof niet dat
iarna (verstandig is, dat ik dat bekend
lolensjak. Ik geloof ook niet dat het
aftd- ifdkantoor in Keulen dat
l moilen'
raak
;er in
«veer j Vries: „Ja, hoor! Genoeg om
t als te leven. Ik heb hier vier men-
ch spj in vaste dienst en ik ben bezig
ander bemiddelingsbureau in
omgeving over te i
Het
Jt natuurlijk om het adressenbe-
ïs dc(id van die man, die naar ik ge-
eerd Jrd heb, in financiële problemen
Craakt. De rest interesseert me
Het gaat alleen maar om de
isen. Die kun je dan aanschrij-
180.000 gulden er ruimschoots
uithaalde.
Dat het meedoen van
Nederlanders aan de Duitse
lotto en loterij voor Dick de
Vries uitgelopen is op wat hij
zelf zegt „een
miljoenenbedrijf" leert
simpelweg een bezoekje, dat
onze verslaggever Klaas
Goïnga bracht aan zijn
bemiddelingsbureau in
Emmerich. Er blijken zoveel
mensen mee te spelen, dat het
op zeker ogenblik voor De
Vries bittere noodzaak werd
zijn administratie via de
computer te verwerken,
terwijl in de topmaanden
naast zijn vier vaste
medewerkers nog eens drie
part-timers worden ingehuurd
teneinde de stroom
lottoformulieren uit
Nederland adequaat te
verwerken.
De Duitse lotto met zijn hogere en belastingvrije prijzen is een ernstige concurrent geworden van de vaderlandse lotto.
ven met het verzoek mee te doen
aan de lotto of aan de staatsloterij
in Duitsland. Natuurlijk kun je
adressen kopen. Ja, ook in Neder
land: van de Postcheque- en Giro
dienst, de ANWB en andere instel
lingen
Girodienst
De Vries: „Ja, hoor. Ook van de
PTT. Ze willen daar in Nederland
wel wat aan doen, maar je kunt ze
nog steeds kopen. Nou geloof ik,
dat de Postcheque- en Girodienst
niet meer de adressen van zijn re
keninghouders beschikbaar stelt,
maar het is wel gebeurd. Nu gaat
het nog om de telefoonabonnees.
Die kun je kopen, net als het adres
senbestand van de ANWB. Zelf ben
ik ook wel benaderd om adressen
te verkopen, maar daar begin ik
niet aan, want het is best mogelijk
dat via een omweg mijn adressen
bij een concurrent terechtkomen".
Bescheiden man
Het lotto- en loterijwezen in de
Westduitse Bondsrepubliek blijkt
een grote aantrekkingskracht uit te
oefenen op de Nederlandse bevol
king. Niet alleen in de grensstreek,
maar ook in het Westen van ons
land. De Vries veronderstelt, dat
maandelijks zeker 15.000 lottofor
mulieren van de Duitse lotto door
Nederlanders worden ingevuld,
maar alleen al een blik op zijn ei
gen klantenbestand leert dat hij in
dit verband een bescheiden man is
In andere kringen worden
getallen genoemd, die dichterbij de
honderd- dan wel tweehonderddui
zend formulieren liggen.
Zet de Nederlandse lotto jaarlijks
circa een kwart miljard gulden om,
in de Duitse lotto wordt voor zeker
vier miljard Mark gespeeld. Daar
van wordt zowat de helft uitge
keerd aan prijzen, met als hoofd
prijs 3 miljoen D. Mark. Dat Neder
landers zo tuk zijn op het Duitse
lottospelletje is vooral gelegen in de
omstandigheid dat men in de
Bondsrepubliek geen loterijbelas
ting (25 procent) hoeft te betalen.
Dat betekent ongetwijfeld dat op de
Duitse banken in het grensgebied
met Nederland grote sommen staan
van Nederlandse rekeninghouders?
De Vries: „Ja. Ik adviseer de men
sen als ze een grote prijs winnen
het geld hier op een rekening te
zetten. Want als ze er mee de grens
over zouden gaan, zouden ze met
een btw-plichtig worden, terwijl ze
daarnaast onder de loterijbelasting
zouden vallen, plus de rente van
het gewonnen geld bij hun inko
men zouden moeten optellen. In
Duitsland moet dat laatste ook wel,
maar daar wordt naar ik tot op he
den gehoord heb, niet naar geïnfor
meerd. Maar je kunt met je prijs
ook naar een bank in Luxemburg
gaan. Daar heeft men, naar ik zo
kan oordelen, het best bewaarde
bankgeheim van Europa. Beter nog
dan in Zwitserland. We hebben
daar een speciale man zitten, die
dat in een handomdraai kan rege-
Enige Nederlander
Dick de Vries in Emmerich beroept
zich omstandig op het feit dat hij
als enige Nederlander er in ge
Jaarlijk» geeft De Vries voor zo'n drie a vier ton uit aan reclame voor de Nederlandse markt.
slaagd is een vergunning te krijgen
om als officiële „Annahmestelle" te
fungeren voor de Duitse staatslote
rij. Als bijeenbrenger van de lotto
formulieren functioneerde hij al
veel langer. Dat deed hij nog toen
hij bij de Beverwijkse belastingin
spectie werkzaam was.
„Op zeker ogenblik ben ik voor
mezelf begonnen", vertelt hij.
„Eerst onder postbusnummer, maar
later heb ik er een bedrijf van ge
maakt. Toen ik de vergunning aan
vroeg om Duitse staatsloten te mo
gen verkopen, kreeg ik echter de
Duitse belastingdienst op mijn dak.
Die ploos alles na en ik moest be
lasting betalen over de periode
waarin ik lotto-formulieren onder
een postbusnummer inzamelde.
Plus een boete. Al met al een flinke
mep. Maar daarna heb ik als enige
Nederlander mijn vergunning ge
kregen. De Duitse belastingdienst
zit erg achter die postbushouders
aan. omdat deze mensen helemaal
geen btw (is in de Bondsrepubliek
dertien procent) afdragen. Op dit
ogenblik komen er maandelijks en
kele duizenden lottoformulieren bij
ons binnen van Nederlanders, die
meespelen. Ja, meespelen in de
Duitse lotto mag. Wat niet mag is
er in Nederland reclame voor ma
ken".
Maar u doet dat wel
De Vries: „Ja, dat doen we wel. In
dat geval zijn wij niet schuldig,
maar de krant, die bijvoorbeeld
onze advertenties opneemt. Maar
tot nu toe hebben we nog nooit
meegemaakt dat men onze adver
tenties weigerde".
En het verspreiden van drukwerk
in Nederland, waarin u reclame
maakt voor de Duitse lotto en/ot
staatsloterij
De Vries: „Dat mag ook niet. Maar
in dit geval is de PTT in overtre
ding, die het drukwerk bezorgt,
hoewel we dat nu laten doen door
een verspreidingsbureau. We wer
ken nu overigens met blanco' enve
loppen, waarin een vensterenve-
loppe is bijgesloten met daarbij een
kaart met ons voorgedrukte adres.
Als men meedoet en men stuurt
ons geld of een cheque, dan moet
men dat eigenlijk laten aanteke
nen. Dat doen de meeste mensen
ook, vooral wanneer het om wat
grotere bedragen gaat. Het verstu
ren van een aangetekende brief in
Nederland kost zes gulden en vijf
tig cent. Rekent u eens na wat dat
de PTT opbrengtOverigens
merken we dat er iemand is, die
brieven opent om te kijken of er
een cheque dan wel geld in zit.
Volgens ons moet die bij de PTT
zitten. We hebben al een paar keer
gebeld, maar tot dusver nog geen
resultaat gehad".
Telefoon
„Om onze klanten ter wille te zijn,
hebben we in Nederland een tele
foonnummer, waarin we de win
nende cijfers inspreken, zodat de
mensen kunnen controleren of ze
iets gewonnen hebben. We deden
zelfs mee in Viditel. Ook daar had
den we een bandje lopen met daar
op de winnende cijfers, plus een in
formatieverstrekking over de lotto.
Op verzoek van de PTT zijn we
daarmee gestopt".
En als iemand, die via u meespeelt
met de lotto een prijs wint, hoe
komt-ie dan in het bezit van die
prijs?
De Vries: „Men kan wachten tot
men van het hoofdkantoor van de
lotto in Keulen bericht ontvangt,
maar men kan voor het incasseren
van zijn prijs ook van mijn dien
sten gebruik maken. Tot een be
drag van 10.000 D. Mark kan ik uit
betalen in geld of tegoedbonnen
(wanneer het om heel kleine prij
zen gaat). Wanneer de mensen zelf
bellen dat ze een winnend lot heb
ben, moeten ze mij eerst de kopie
opsturen; pas daarna kan er uitbe
taald worden. Eens was er een
Turk in ik meen Enschede, die
8000 Mark had gewonnen. Die man
meldde zich niet. Toen heb ik hem
in Twente opgezocht, maar thuis
bleek dat hij de kopie van zijn lot
toformulier kwijt was. Daarna heb
ik de Turkse ambassade in Den
Haag ingeschakeld om te vragen te
bemiddelen tussen het hoofdkan
toor van de lotto en die man. Want
al ben je je kopie kwijt, dan wil dat
niet zeggen, dat je in zo'n geval ook
je prijs kwijt bent. In het geval van
die Turk weet ik niet hoe het is af
gelopen. Ik neem aan dat de am
bassade de zaak voor hem heeft ge
regeld, omdat de man niet of nau
welijks Nederlands sprak en hele
maal geen Duits".
Animo voor loterij
Op de vraag of het aantal Neder
landers, dat meespeelt in de Duitse
lotto stijgt, antwoordt De Vries ge
nuanceerd. Hij gebruikt het woord
„gestabiliseerd" wanneer hij over
aantallen Nederlandse lottospelers
spreekt en voegt er aan toe dat dit
resultaat uitsluitend te danken is
aan de intensieve reclamecampag
ne, die hij vanuit Emmerich in ons
land voert. (Vanuit Heidelberg en
Hamburg Wordt de Nederlandse
markt eveneens driftig bewerkt).
Dat betekent dat De Vries jaarlijks
drie tot vier ton aan reclame in Ne
derland uitgeeft. Desondanks con
stateert hij een zeker verzadigings
punt voor wat betreft de Duitse lot
to, hoewel hij aan de andere kant
in ons land een overweldigende
animo opmerkte voor de Duitse
staatsloterij.
„Mijn reclame voor de Duitse lotto
kan ik financieren omdat ik veel
vaste klanten heb", begint hij, waar
hij aan toevoegt dat hij het liefst
„maandspelers" heeft, want week-
formulieren maken het verwerken
voor hem nauwelijks lonend. „De
respons van de reclame is belang
rijk teruggelopen", gaat hij verder.
„Kreeg ik vroeger acht aanmeldin
gen om mee te doen uit duizend
verstuurde brieven, nu zijn dat er
nog slechts twee". Vandaar dat De
Vries op dit ogenblik pogingen in
het werk stelt concurrenten in zijn
omgeving over te nemen teneinde
zijn klantenbestand uit de breiden,
terwijl hij eveneens met tevreden
heid de activiteiten van de Duitse
fiscus gadeslaat, die achter de iden
titeit van de (vele) houders van
postbusnummers probeert te ko
men, teneinde hun een belasting
formulier in de maag te splitsen.
Want met name langs deze weg
wordt flink wat belasting ontdoken
en ook voor de Bondsrepubliek zijn
de tijden slecht.
Gerust geweten
Dick de Vries ziet dit alles zoals ge
zegd met tevredenheid aan. Hij ex
ploiteert een volstrekt legaal be
middelingsbureau in Emmerich,
terwijl hij met een gerust geweten
zijn boeken laat controleren. Wèl
verheft hij zijn stem bij geluiden in
Nederland als zou de Duitse lotto
een verlengstuk zijn van illegale,
Nederlandse loterijen, langs welke
weg aanzienlijke sommen zwart
geld verdwijnen.
De Vries: „De illegale loterijen in
Nederland worden doorgaans be
heerd door de onderwereld. Soms
zijn dat regionale loterijen, zoals in
het Westen van Nederland. Ik heb
er geen idee van wat daar in om
gaat. maar het moeten ongetwijfeld
miljoenen zijn. Dat de justitie daar
achterheen gaat, is een logische
zaak, omdat er ook geen garantie
bestaat op het daadwerkelijk uitke
ren van de prijzen. Het is immers
illegaal. Wat we hier in Emmerich
doen is heel wat anders, dat is vol
komen legaal. We zijn zelfs officië
le „Annahmestelle" voor de Duitse
staatsloterij, hetgeen te vergelijken
is met de officiële verkooppunten
van de staatsloterij in Nederland.
En je mag vanuit Nederland mee
spelen met de Duitse lotto en lote
rij. Het meespelen bevorderen mag
echter niet. Maar dan zijn zoals
gezegd de kranten schuldig als
ze advertenties van ons opnemen
en niet degenen, die die adverten
ties plaatsen. Maar de officieren
van justitie in Nederland hebben
wel wat anders aan hun hoofd om
zich daar erg druk over te maken".
KLAAS GOÏNGA
BRUSSEL Het is nog niet zo
lang geleden dat ik pochend
rondging om te getuigen van de
formidabele talenkennis van de
Nederlanders. In Duitse of
Engelse gelegenheden waar men
gelaten zat, was er voor ons,
Nederlanders, al helemaal geen
probleem. De bestellingen
verliepen, voorzover ik wist,
vlekkeloos en de gesprekken
gingen vlot, steeds vlotter
eigenlijk naarmate de
bestellingen toenamen. In
Frankrijk konden we. staande
aan de zinc, ook best meekomen
en zelfs in Italië of Spanje, noem
maar een buitengewest, hadden
we aan een half woord genoeg
om er een zin van te maken.
Grammaticaal deugde het wel
niet helemaal, maar de diepere
bedoelingen kwamen toch goed
over of je moest de fout maken
een huzarenslaatje te willen
bestellen.
Eenmaal woonachtig in België
verging mij de lust tot pochen
vrijwel ogenblikkelijk. Bij
inschrijving in het
bevolkingsregister weigerde een
Frans sprekend ambtenaar mijn
Frans te verstaan, vooral toen
hem bleek dat ik de conversatie
toch liever in het Nederlands
voerde. Je weet immers maar
nooit, een verkeerd woord en ze
maken je officieel tien jaar ouder.
Maar ik werd, geestelijk gezien,
helemaal een Kleinduimpje, toen
ook de Nederlandstalige klerk
mij niet verstond. Erger nog: ik
verstond ook hem niet. En omdat
formulieren overal ter wereld in
Sanskriet geschreven schijnen te
zijn kon ik het niet af zonder
begeleiding. Ik werd dus aan een
apart loket genood, waar een
geduldige juffrouw mij, tegen
betaling van dertig franken,
benoemde tot burger van Brussel.
De eerste persconferentie bij de
Europese Gemeenschap was ook
iets dat intens deed
terugverlangen naar de
vreugdeloze jaren van de
middelbare school. De
tweehonderd collega's om me
heen deden alsof ze het
ratten-Frans, uitgesproken door
een Italiaan, volledig begrepen,
maar ik constateerde wel dat ze
over het algemeen weinig
aantekeningen maakten.
De meesten, merkte ik later,
begrepen van het gesproken
woord ook geen snars, en ze
snakten net als ik naar het zwart
op wit dat later volgde. De Britse
collega 's hebben deze gang van
zaken vorige week niet meer
gepikt. Ze hebben, vurig
gesteund door onder anderen de
Nederlanders, geëist dat er ook
Engels gesproken wordt bij de
Gemeenschap. Ze stellen dan ook
sindsdien hun vragen in het
Engels, maar krijgen antwoorden
in het Frans. En om nog even te
kunnen pochen: ik maak
inmiddels aantekeningen, maar
de Britten kou wen toch meer op
hun (Franse, want van het merk
Bic) balpen dan ze ermee
schrijven.
Op een van die genoemde
Europese persconferenties kwam
aan de orde dat Nederland van
alle EG-landen het slechtst
bedeeld is waar het gaat om
beleidsfuncties in het kolossale
gebouw van de Europese
Commissie. Nederland heeft
recht op 226 beleid makende en
beleid voorbereidende, goed
betaalde kapitaal-A-posten, maar
er worden er maar 136 door
Nederlanders bezet. De Belgen
hebben er 134 te veel, de Fransen
46, de Luxemburgers 41 en de
Duitsers 11. Maar wij komen er
niet minder dan 90 te kort.
Hoe komt dat? De Franse
woordvoerder, die later een Deen
bleek te zijn, wist het niet. Hij
verwees me.naar een andere
Franse woordvoerder, die een
Iers paspoort bleek te hebben.
„Tja,zei de Ier in het Frans, „ik
hoop niet dat ik je beledig, maar
ik denk dat het te maken heeft
met de geringe kennis van het
Frans, die de Nederlanders
hebben Zoiets moet je nota bene
horen uit de mond van een Ier,
wiens landgenoten zelfs hun neus
ophalen voor het Algemeen
Beschaafd Engels.
Ik was inderdaad beledigd en vol
angstige vragen. Is er iets
gebeurd tussen mijn „maman
coupe le pain" en „papa fume
une pipe" en het keuzepakket
van nu?
Is inmiddels het onderwijs in het
Frans zo bedroevend geworden,
dat we niet eens meer negentig
ambtenaren op kunnen brengen,
die een paar volzinnen Frans
kunnen spreken?
Als mijn bange vermoedens juist
zijn dan vraag ik mij af of het
niet verstandiger is om in plaats
van te praten over afschaffen
van gymnastieklessen verplicht
te stellen dat die lessen in het
Frans gegeven worden.
Of zullen we afspreken dat we
nooit meer pochen over onze
talenkennis en dat we in Italië en
Spanje gewoon een
huzarenslaatje bestellen?
AAD JONGBLOED
