Langs
Omwegen
A ccordeon orkest
D.SV.P.zilveren
klanken in teh uizen
Nieuwbouw en verbouwing Diaconessenhuis voltooid
Koudekerkse verenigingen in problemen
paIDEN/REGIO
CcidaeCotvuwt
SYMPOSIUM TER GELEGENHEID VAN OPLEVERING
CORRESPONDENTEN
MEDEWERKERS
DOOR NIEUWE SUBSIDIEREGELING
DINSDAG 8 MAART 1983 PAGINA 5
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12-22 44 op toestel 10.
'^upge Aha
llebnis
n du
dame uit Sassenheim
d gisteren terecht, om-
ze vergeten was de ver
ting van haar auto te
teken. Aangezien dt
iw zich met haar auto
iiel op de openbare weg
ond toen het donker was
was half drie 's nachts)
!te de politie het rijden
Ier licht strafbaar. Een
res verbaal was het ge-
De Sassenheimse ne-
'de de haar toegezonden
tgirokaarten en werd
tomum uitgenodigd voor
1, sttbezoek aan het kanton-
Aar'"
e jze zonder licht gereden
eest was waar- De vrouw
Ten de dat ook niet. Ze
1 'rfe de zaak echter graag
IT bije/den. „Ik moest mijn
vaas naar huis brengen,
aan plde de dame, die eraan
Inp{vegde, dat haar babysit
t/sse woont. „Voor me
v;7 een groene Fiat. Vol-
mij was de bestuurder
Tg O die auto dronken, want
gentede zijn knipperlichten
dit zonder dat hij links ol
ldö sloeg. Op een be-
j ld moment liet hij zelfs
gevarenlichten knippe-
'°ig< Ik werd helemaal ge
er ideerd door het gedrag
:kei|die man,zei de vrouw,
aan rechter Attema ver-
Ie dat ze een beetje bang
het I geworden.
g pr(dame en haar babysit
Wgj rden nog banger toen de
auto's moesten stoppen
een rood verkeerslicht,
van de groene Fiat
'„if dreigend open. „Nou
fjnJd die engerd nog naar
toe ook, zei ik tegen
En inderdaad,
engerd" stapte op de
>egri/ van de Sassenheimse
j)jt De man deed echter in
ntal Beheel niet enë- HiJ
jg jde alleen maar een pas-
,erhpvoorschijn en liet dat
mJ de Sassenheimse zien:
eer»en zag ik, dat hij van de
1 2ftie was," zei de vrouw
irin f>aPacht'g
ert ^volgens ontspon zich de
er gende korte, doch inte-
lfs fan te discussie tussen de
Senheimse en de agent.
in agent zei: „U reed zon-
aarJ licht." Het antwoord
ensf de vrouw luidde: „Ik
ntel/if dat u dronken was'
zofen kantonrechter Atte-
naa verklaarde de vrouw:
feitfe/i die man zijn pasje
kreeg ik een soort
j[fa erlebnis"(plotseling
orzJend inzicht in een pro-
plaie/7i welks oplossing men
egeg gezocht heeft, red) Ik
j 0fht, dan zal er wel wat
f zijn met mijn auto.De
senheimse automobiliste
rtelde, dat ze toen ook be-
fep waarom de man zo
iatiek met zijn knipper
den had gespeeld. „Die
\nt wilde me duidelijk
ken, dat mijn lichten
it brandden.Dat had ze
\d begrepen.
mevrouw vond het niet
dat de agenten in een
one" auto reden. „Als
iil een politie-auto had-
gereden, dan waren al
tnoeilijkheden niet ont-
meende ze. „Tja"
'kte rechter Attema op
die agenten u zonder
it zien rijden, dan kun-
ze niet eerst naar het
eau gaan om daar hun
5enjo om te wisselen voor
duidelijk herkenbare
?lajveillance-wagen.De of-
Tgzjer van justitie, mevrouw
40.p 't Hul, eiste een boete
em| zestig gulden. Rechter
gjji erna hield enigszins re-
|Lling met de omstandig-
"cfen en bracht het bedrag
lës ig tot vijftig gulden.
>r
°Preng
spd een avond, het was half
lkr en' reed een man in een
0 over het Schuttersveld.
idat hij maar één stads-
itje voerde, werd hij op
en bon geslingerd. „Ik
=e ik, dat ik mijn trekscha-
aar niet ver genoeg heb
'f je trok ken. Mijn dash-
P j dlicht brandde wel, dus
dacht dat mijn dimlich-
ta wer^ten-aldus de man,
de schuld aan de goede
«L dse straatverlichting gaf.
H is 's avonds net corn
et daglicht in de stad,"
ende hij. De eis van de
icier was zestig gulden.
man vond dat overdre-
voor zo'n kleine over
zij *'n$: "^e aëenten ,n Dei-
1 zijn veel te streng, ze
'yT. ageren je gelijk op de
i. In de dorpen zijn ze
ta vriendelijker.Het is
't bekend of rechter Atte-
gevoelig was voor dit
tste, niet steekhoudende
5" iument. Feit is wel, dat
a niet conform de eis ver-
v rdeelde. De man kreeg
I? boete van dertig gul-
möp.
er,
Zi
Jsclr
KEES VAN HERPEN
GERARD DE ZWART KOCHT EENS VAN
JAN SOLDAAT EEN TREKHARMONICA
Muziek met jeugd en,
derhalve, volop toe
komst. Dat is „Door Stu
deren Veel Presteren",
het Sassenheimse Accor
deon-orkest dat gemeen
lijk wordt aangeduid met
„D.S. V.P." en vorige
week 3 maart vijfentwin
tig jaar bestond. Het
meest opvallende aan
deze zilverling is dat hij
al maar jong blijft. Zowat
de enige die (maar dan
slechts in jaren) een dag
je ouder wordt is de lei
der, oprichter en diri
gent, Gerard de Zwart,
die zijn orkest rooskleu
rig blijft zien. Maar de
werkers en werksters op
de piano- en knoppen-
toetsen zijn voor het me
rendeel niet ouder dan
16 jaar. Omdat meneer
De Zwart zelf aan de
wieg van het ensemble
heeft gestaan, jubileert
hij mee. Zilveren De
Zwart die voor D.S.V.P.
goud waard is. Immers
een kwart eeuw heeft hij
„zijn korps" in goede ba
nen geleid zonder er ook
maar één keer een gel
delijke beloning voor te
ontvangen. Het is zoals
mijn zegsman in Sassem
het uitdrukt: meneer De
Zwart stond te dirigeren,
te entameren, te repete
ren, niet voor Jan Joker,
maar „voor God": pro
Deo. Al is hij opperhoofd
en voorzitter van het or
kest dat uit 23 (jonge) he
ren en meiskes bestaat,
„hij betaalt normaal de
clubcontributie; want hij
beschouwt zich gewoon
als lid, één van de in de
bollenstreek en daarbui
ten bekende en graag ge
hoorde groep muzikan
ten".
„Door Studeren Veel Preste
ren" een naamgeving die
van louter ijver, inzet en en
thousiasme aan elkaar hangt
is verfrissend, en is steeds
fris gebleven. Vijf lustrums
lang. Gerard de Zwart mag
in die tweeëneenhalve de
cennia enigszins vergrijsd
zijn, zijn geestdrift heeft nog
het vuur van de eerste dag,
zijn oog- en handopslag bleef
kwiek, en blond bleven zijn
opvattingen over het maken
van muziek met accordeon
en bijbehoren. Zijn volgelin
gen zijn in dat voetspoor blij
ven treden. Geen wonder,
dat het orkest al die jaren
een zeer gewaardeerde en
beluisterde gast was bij optre
dens in verpleeg- en bejaar
dentehuizen in de ganse om
geving, ja tot in Alphen en
Bodegraven toe.
Zo rond twintig keer in het
jaar treedt de ploeg van De
Zwart in het openbaar aan.
Mijn waarnemende zegsman,
scherpzinnig als altijd, becij
ferde het totaal aantal optre
dens aldus op „circa 500'En
dat is niet niks. Ik bedoel het
aantal. De mentaliteit van
D.S.V.P. wordt wel getekend
door het feit dat De Zwart en
jongelui voor hun concerten
van geen honorarium of ver
goeding willen weten. Waar
ze het van doen mag dan ook
Joost weten, ook al omdat de
draagster van zoveel ver
diensten voor het culturele
leven nimmer bij de over
heid heeft aangeklopt om
subsidie. Sterker nog: „de le
den schaffen hun instrumen
ten zelf aan en betalen alle
onkosten geheel uit eigen
middelen". (Ik hoor dit aan,
en meen bij onze man in Sas
senheim een warme appre
ciërende ondertoon te beluis
teren. Hij is zelf ook iemand
die weet dat je een kwartje
en een gulden kunt omdraai
en omdat ze twee kanten
hebben).
Uit de hand
Op een gegeven moment liep
de muzikale vrijgevigheic
van Door Studeren Vee)
Presteren een beetje uit dc
hand. Afzonderlijke leden
van het gezelschap bewa
pend behalve met accorde
ons, ook nog met een trillen
de vibrafoon, een bas-klavier
en twee gitaren onderhiel
den tot '72 bovendien specia
le banden met het publiek
door ook veelvuldig op te
treden op de zo in zwang
zijnde bruiloften en partijen.
Graag geziene gasten, voor
waar. Maar De Zwart, als di-
mmmtaam
rigent, stak daar toen toch
maar een stokje voor, „want
die extra's deden afbreuk aan
de wekelijkse repetities".
Bij de oprichting, op 3 maart
1958, kon direct met 15 leden
worden begonnen. Er was
veel animo voor zo'n accor
deon-orkest. De leden kwa
men van alle kanten opzet
ten: uit Sassenheim, Noord-
wijk, Voorhout, Warmond en
Lisse. Dat is nog steeds zo. En
wat Gerard de Zwart onver
minderd plezier heeft be
zorgd: de jeugd is erin geble
ven. Als je 16 bent behoor je
al tot „de ouderen". Het jong
ste werkend lidje is 9-jarige
Yvonne Heemskerk uit
Voorhout die net boven de
trekkast uit kan kijken en,
precies zo keurig en in tempo
als de overigen, het hoofdje
naar links zwaait als ze
rechts uithaalt, en naar
rechts als ze links....; jawel.
Dat vind ikzelf nou altijd een
van die opmerkelijke activi
teiten bij een accordeonspe
ler. En dan de maat tikken
met de voet, natuurlijk. Maar
dat doet de dirigent vanzelfs
ook.
Voor Gerard de Zwart is z'n
orkest een rustpunt, en zo
vatten zijn pupillen dat ook
op. Gezelligheid, maar ook
stevig er tegenaan als er ge
repeteerd wordt; „Ordnung
musz sein". „Het repertoire
draagt zowel een populair als
een semi-klassiek karakter
en dat maakt toch wel in
druk op onze hedendaagse
jeugd in deze tijd van herrie-
muziek", meent De Zwart.
„Overigens is er bij ons or
kest altijd een vaste kern ge
weest waarvan ik op aan
kon. Ik mag in het bijzonder
wel onze Wil Glas noemen
die al 24 jaar lid is; de motor
van het orkest, mag ik gerust
zeggen" (hoe nu; zou De
Zwart dan de hulpmotor we
zen?) en dan zijn er verder
nog een stuk of vier krachten
die „DSVP" al zo'n 20 jaar
trouw zijn, onder wie mijn
broer Giel". Met gepaste trots
vertelt Gerard de Zwart, dat
z'n zoon Wim (sinds een jaar
ook organist van de Maria
Middelares-kerk bij het
Haagse Schouw aan de Rijn
dijk, Leiden) al vanaf z'n 9de
jaar in „DSVP" meespeelt.
De Zwart sr. mogen we be
schouwen als een autodidact.
Gerard heeft nooit een oplei
ding als dirigent gehad. Hij
voelde het aan en heeft z'n
aanleg zelf ontwikkeld. Bui
tendien heeft Gerard met
hart en ziel een hang naar
accordeonmuziek. Hij is er
aan verknocht, sedert hij als
18-jarige jongmens bij hem
thuis tijdens de mobilisatie
tijd van '39 kennismaakte
met het harmonicaspel van
een ingekwartierde Jan Sol
daat, die na de rats, kuch en
bonen z'n instrument voor
bond en daarop Gerard ver
baasde en fascineerde met
zijn meeslepende melodieën
nu heb ik mijn Sassemse
waarnemer, die altoos, waar
schijnlijk uit een zekere gêne,
verzuimt z'n onderwerpen te
dateren, toch te grazen: Ge
rard moet nu dus een jaar of
62 zijn. Wat je hem, met die
paar zilveren draden tussen
het zwart, niet geeft.
Ertfin, tegen de tijd dat de
mobilisant bij Valkenburg
ten strijde trok, verkocht hij
z'n „trekpiano" aan Gerard
die prompt daarop „bij Mars
bergen in Hillegom op les
ging". Trouwens, De Zwart
was toen al een paar jaar kla
rinettist bij de St.Ambrosius-
harmonie, in '39 opgeheven.
Daar had ik wel meer van
willen weten.
Voorts speelde Gerard de
Zwart van '49 tot '53 tuba in
„Adest Musica" de Muziek
Is Erbij; en in Hillegom
maakte hij een jaar of vijf
deel uit van het accordeonge
zelschap „Excelsior". Hij had
er het grootste genoegen in
en speelde, samen met broer
Giel, een tijdlang „Unterhal-
tungsmusikop feestjes,
Het jubilerende DSVP-or-
kest, tijdens een repetitie in
de Annaschool.
waarvan het kaliber met de
aanduiding „bruiloften en
partijen" genoegzaam is aan
geduid. Tot in '58 het plan
om een accordeonorkest op te
richten werd opgevat. En zo
ongeveer is het dus gekomen.
Geen ogenblik heeft De
Zwart spijt gehad van z'n ini
tiatief. Integendeel, het door
slaande succes heeft hem eer
der overrompeld. „En ze mo
gen blijven komen, nieuwe
leden. Hartelijk welkom. Als
men maar een accordeon
meebrengt. Repetities elke
vrijdagavond tussen 7 en 10
in de Annaschool aan de
Prins Hendrikstraat, Sassen
heim".
Jubileumconcert
Het zilveren feest moet nog
gevierd worden: op zaterdag
19 maart a.s. treedt het gezel
schap aan voor een jubileum
concert in de gelegenheid
van „Cees Ineke" aan de
Hoofdstraat. Voor een pu
bliek van donateurs en verte
genwoordigers van de tehui
zen uit de omgeving waar
„DSVP" geregeld optreedt.
Op het programma, onder
meer, de DSVP-mars en de
nieuwe, nog niet eerder uit
gevoerde, DSVP-wals van de
dirigent zelf want compo
neren doet de duizendpoot
Gerard ook al en een
„dwarsdoorsnee" van het
DSVP-repertoire: Boèldieu,
Brauer, Strauss; populaire za
ken van Noack, Blankenburg
e.a. En van Mozart een zel
den gehoorde accordeonver
tolking van het „Ave, ave,
verum corpus". En hoe dat
klinkt zou u beslist eens moe
ten horen. In elk geval heeft
Wolfgang Amadeus zelf zijn
conceptie nog nooit zo zout
gegeten. Maar wie weet was
hij er verrukt van geweest.
Na de pauze feestklanken
van enkele solistische leden,
zo ook dirigent De Zwart zelf
op elèktronisch orgel. Ter be
strijding van de onkosten is
er nadien de trekking van
een loterij, waarna nog enige
tijd een gezellig samenzijn
dreigt bij de muziek van
„Multi Music". Maar dat is
een geheel ander hoofdstuk.
LEIDEN De ingrij- len vernieuwd en werd
pende verbouwing en 10.000 vierkante meter
nieuwbouw van het Dia- bijgebouwd. De voltooiing
conessenhuis is voltooid, van de werkzaamheden
wordt op een bescheiden
In de afgelopen vier jaar wijze enige luister bijge-
is voor een totaal bedrag zet; men houdt een sym-
van 35 miljoen gulden een posium over „protocollaire
aantal bestaande bouwde- geneeskunde".
ADVERTENTIE
DE LEIDSE COURANT
zoekt in de Bollenstreek voor de gemeente NOORD-
WIJKERHOUT en In de Rijnstreek voor de gemeen
ten LEIMUIDEN, RIJNSATERWOUDE, NIEUWVEEN
De correspondenten/medewerkers zullen op free
lance basis zorg dragen voor de nieuwsvoorziening
van hun gemeente.
Na een inwerkperiode van enkele maanden wordt
verwacht, dat de gegadigden zelfstandig kunnen
opereren. Uiteraard in overleg met de redactie in
Leiden.
De correspondenten/medewerkers zullen zich vooral
bezighouden met het verwerken van gemeentelijk
nieuws; het bijwonen van vergaderingen van ge
meenteraad en gemeentelijke commissies, alsmede
de vergaderingen van andere plaatselijke organisa
ties.
Journalistieke ervaring is niet vereist; een vlotte pen
is uiteraard wel een plezierige bijkomstigheid. De
werkzaamheden worden goed gehonoreerd.
Gegadigden kunnen informatie inwinnen bij chef
redacteur W. Buijteweg, tel. 071-122244.
Schriftelijke reacties sturen naar Leidse Courant,
Postbus 11, 2300 AA Leiden.
Het bouwen en verbouwen in
een ziekenhuis dat in vol be
drijf is, stelt extra eisen. Niet
in de laatste plaats door de
overlast die de patiënten hier
mee kan worden aangedaan.
Veel extra voorzieningen wa
ren nodig om die overlast te
gen te gaan. Zo werden ter
vermindering van de geluidso
verlast de funderingspalen
niet geheid maar geboord. De
eerste paal ging overigens op 3
mei 1979 op die manier de
grond in.
Het is overigens nog maar 19
jaar geleden, dat het Diacones
senhuis van de Witte Singel,
waar thans de nieuwbouw van
de universiteit verrijst, ver
huisde naar de Houtlaan om
daar een nieuw gebouw te be
trekken. Als gevolg van de
snelle ontwikkelingen in de
gezondheidszorg was er al bin
nen enkele jaren ruimtege
brek. In 1968 werd daarom al
een begin gemaakt met de
voorbereidingen voor een aan
tal uitbreidingen en verbou-'
wingen.
In vele onderdelen van het
ziekenhuis zijn de vernieuwin
gen zichtbaar geworden. Om
dat de laatste jaren steeds
meer de nadruk komt te lig
gen op poliklinisch onderzoek
en behandeling is hiervoor een
volledig nieuwe polikliniek
verrezen. Ook de afdeling fy
siotherapie kreeg een nieuwe
huisvesting. De verpleegafde-
lingen werden alle uitgebreid.
Daarbij werd het totale bedde
naantal (333) gehandhaafd,
maar kon het aantal bedden
op de verschillende ziekenka
mers worden verminderd.
Omdat de leeftijdsgroep 12 tot
18 jarigen te oud is voor de
kinderafdeling en zich ook
niet goed op een volwassenaf
deling laat inpassen, werd
voor hen een jongerenafdeling
gevormd. Behalve aparte zie
kenkamers beschikken zij ook
over een speciaal voor hen in
gerichte recreatieruimte. Ver
betering van het leefklimaat
voor patiënten wordt ook be
reikt met de volledige ver
nieuwing van de recreatie
ruimten op de verpleegafde-
lingen waarbij de rokers en de
niet-rokers van elkaar zullen
worden gescheiden.
De voor vele patiënten achter
de schermen uitgevoerde ver
nieuwingen betreffen onder
andere de afdeling opleidin
gen, de apotheek, de operatie-
afdeling, de centrale sterilisa
tie-afdeling en de technische
dienst van het ziekenhuis.
Tenslotte werd ook de verlo-
safdeling gerenoveerd en uit
gebreid met een verloskamer,
speciaal ingericht voor poli
klinische bevallingen.
Symposium
De directie van het Diacones
senhuis heeft zich beraden op
welke wijze men het beëindi
gen van de werkzaamheden
enig officieel vertoon kon
meegeven. Men meent dat ge
vonden te hebben door een
symposium te houden over de
zogenaamde „protocollaire ge
neeskunde". Daarmee wordt
bedoeld dat artsen afspraken
maken over de soort onderzoe
ken die bij bepaalde klachten
worden gedaan. Dat moeten
dan onderzoeken zijn, die heb
ben aangetoond het hoogste
rendement te hebben. De hier
aan verbonden voordelen kun
nen onder andere zijn verbete
ring van de kwaliteit van het
onderzoek, besparing van on
gemak voor de patient en be
sparing van kosten. Voor het
symposium zijn huisartsen en
specialisten uitgenodigd en an
dere die bij dit onderwerp di
rect betrokken zijn. De be
langstelling bleek erg groot,
want de deelname was al snel
overtekend.
KOUDEKERK AAN DEN
RIJN Muziekvereni
ging Kunst na Arbeid en
de Zwem- en Poloclub
Koudekerk - gisteravond
tijdens de raadscommissie-
vergadering Welzijnsza
ken ruim vertegenwoor
digd op de publieke tribu
ne - hebben forse kritiek
op het subsidiebeleid van
de gemeente. Beide vere
nigingen zouden de eerst
komende jaren met aan
zienlijk minder geld moe
ten rondkomen dan nu.
Als ilthans de hand wordt
gehouden aan de normen,
zoals die zijn vastgelegd in
het voorlopige concept
van de Algemene Wel-
zijnssubsidieverordening.
Voor ZPC komt dat nog eens
extra hard aan, omdat een
aantal jaren geleden de ge
meentelijke bijdrage juist
flink was opgetrokken, om
dat de club, doordat zij
's winters niet de beschik
king heeft over een overdekt
zwembad in het dorp, met
hoge huurlasten zit. Dan
moet immers worden uitge
weken naar zwemaccommo
daties elders in de regio. In
vergelijking met nu zou ZPC
in 1985 2200,- minder krij
gen. Ook Kunst na Arbeid
zou danig in de problemen,
komen te zitten. De tachtig
leden tellende vereniging
zou het in de toekomst moe
ten gaan doen met 320,-
subsidie.
De twee verenigingen heb
ben een amendement inge
diend op de subsidieverorde
ning. Mevrouw Z. Romeijn
(VVD) zei dat haar fractie in
principe akkoord gaat met de
verordening, maar vond dat
aanpassing voor KNA en
ZPC moest worden overwo
gen. PvdA'er D. Patiwael
wilde een heroverweging
van de gehele regeling. Ge
zien ook de reactie van de
subwerkgroep Kuituur pleit
te hij voor het vinden van
een compromis en stelde
voor nogmaals met de recla
manten rond de tafel te gaan
zitten in een plenaire verga
dering.
Voorzitter wethouder M.
Tensen wilde zover niet
gaan. Hij stelde dat in eerste
instantie iedereen het eens
was geweest met de norme
ring van de subsidieverorde
ning. „Worden echter de cij
fers ingevuld, dan verandert
plotseling de mening. Wij
zijn nu vier jaar hier mee be
zig. Ik wil niet alles weer op
de helling zetten". Hij was
bereid de knelpunten (voor
namelijk KNA en ZPC) nog
maals te bespreken en even
tueel bij te stellen, maar dan
wel in een raadscommissie-
vergadering met, opnieuw,
inspreekmogelijkheid van de
betreffende verenigingen. De
raadscommissieleden gingen
ermee akkoord de zaak nog
maals op woensdag 16 maart
te bespreken.