Langs Omwegen A ccordeon orkest D.SV.P.zilveren klanken in teh uizen Nieuwbouw en verbouwing Diaconessenhuis voltooid Koudekerkse verenigingen in problemen paIDEN/REGIO CcidaeCotvuwt SYMPOSIUM TER GELEGENHEID VAN OPLEVERING CORRESPONDENTEN MEDEWERKERS DOOR NIEUWE SUBSIDIEREGELING DINSDAG 8 MAART 1983 PAGINA 5 Op mijn omwegen door stad en land kom ik graag mensen tegen. U kunt mij telefonisch of schriftelijk vertellen wie u graag in deze rubriek zou willen tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071 - 12-22 44 op toestel 10. '^upge Aha llebnis n du dame uit Sassenheim d gisteren terecht, om- ze vergeten was de ver ting van haar auto te teken. Aangezien dt iw zich met haar auto iiel op de openbare weg ond toen het donker was was half drie 's nachts) !te de politie het rijden Ier licht strafbaar. Een res verbaal was het ge- De Sassenheimse ne- 'de de haar toegezonden tgirokaarten en werd tomum uitgenodigd voor 1, sttbezoek aan het kanton- Aar'" e jze zonder licht gereden eest was waar- De vrouw Ten de dat ook niet. Ze 1 'rfe de zaak echter graag IT bije/den. „Ik moest mijn vaas naar huis brengen, aan plde de dame, die eraan Inp{vegde, dat haar babysit t/sse woont. „Voor me v;7 een groene Fiat. Vol- mij was de bestuurder Tg O die auto dronken, want gentede zijn knipperlichten dit zonder dat hij links ol ldö sloeg. Op een be- j ld moment liet hij zelfs gevarenlichten knippe- '°ig< Ik werd helemaal ge er ideerd door het gedrag :kei|die man,zei de vrouw, aan rechter Attema ver- Ie dat ze een beetje bang het I geworden. g pr(dame en haar babysit Wgj rden nog banger toen de auto's moesten stoppen een rood verkeerslicht, van de groene Fiat '„if dreigend open. „Nou fjnJd die engerd nog naar toe ook, zei ik tegen En inderdaad, engerd" stapte op de >egri/ van de Sassenheimse j)jt De man deed echter in ntal Beheel niet enë- HiJ jg jde alleen maar een pas- ,erhpvoorschijn en liet dat mJ de Sassenheimse zien: eer»en zag ik, dat hij van de 1 2ftie was," zei de vrouw irin f>aPacht'g ert ^volgens ontspon zich de er gende korte, doch inte- lfs fan te discussie tussen de Senheimse en de agent. in agent zei: „U reed zon- aarJ licht." Het antwoord ensf de vrouw luidde: „Ik ntel/if dat u dronken was' zofen kantonrechter Atte- naa verklaarde de vrouw: feitfe/i die man zijn pasje kreeg ik een soort j[fa erlebnis"(plotseling orzJend inzicht in een pro- plaie/7i welks oplossing men egeg gezocht heeft, red) Ik j 0fht, dan zal er wel wat f zijn met mijn auto.De senheimse automobiliste rtelde, dat ze toen ook be- fep waarom de man zo iatiek met zijn knipper den had gespeeld. „Die \nt wilde me duidelijk ken, dat mijn lichten it brandden.Dat had ze \d begrepen. mevrouw vond het niet dat de agenten in een one" auto reden. „Als iil een politie-auto had- gereden, dan waren al tnoeilijkheden niet ont- meende ze. „Tja" 'kte rechter Attema op die agenten u zonder it zien rijden, dan kun- ze niet eerst naar het eau gaan om daar hun 5enjo om te wisselen voor duidelijk herkenbare ?lajveillance-wagen.De of- Tgzjer van justitie, mevrouw 40.p 't Hul, eiste een boete em| zestig gulden. Rechter gjji erna hield enigszins re- |Lling met de omstandig- "cfen en bracht het bedrag lës ig tot vijftig gulden. >r °Preng spd een avond, het was half lkr en' reed een man in een 0 over het Schuttersveld. idat hij maar één stads- itje voerde, werd hij op en bon geslingerd. „Ik =e ik, dat ik mijn trekscha- aar niet ver genoeg heb 'f je trok ken. Mijn dash- P j dlicht brandde wel, dus dacht dat mijn dimlich- ta wer^ten-aldus de man, de schuld aan de goede «L dse straatverlichting gaf. H is 's avonds net corn et daglicht in de stad," ende hij. De eis van de icier was zestig gulden. man vond dat overdre- voor zo'n kleine over zij *'n$: "^e aëenten ,n Dei- 1 zijn veel te streng, ze 'yT. ageren je gelijk op de i. In de dorpen zijn ze ta vriendelijker.Het is 't bekend of rechter Atte- gevoelig was voor dit tste, niet steekhoudende 5" iument. Feit is wel, dat a niet conform de eis ver- v rdeelde. De man kreeg I? boete van dertig gul- möp. er, Zi Jsclr KEES VAN HERPEN GERARD DE ZWART KOCHT EENS VAN JAN SOLDAAT EEN TREKHARMONICA Muziek met jeugd en, derhalve, volop toe komst. Dat is „Door Stu deren Veel Presteren", het Sassenheimse Accor deon-orkest dat gemeen lijk wordt aangeduid met „D.S. V.P." en vorige week 3 maart vijfentwin tig jaar bestond. Het meest opvallende aan deze zilverling is dat hij al maar jong blijft. Zowat de enige die (maar dan slechts in jaren) een dag je ouder wordt is de lei der, oprichter en diri gent, Gerard de Zwart, die zijn orkest rooskleu rig blijft zien. Maar de werkers en werksters op de piano- en knoppen- toetsen zijn voor het me rendeel niet ouder dan 16 jaar. Omdat meneer De Zwart zelf aan de wieg van het ensemble heeft gestaan, jubileert hij mee. Zilveren De Zwart die voor D.S.V.P. goud waard is. Immers een kwart eeuw heeft hij „zijn korps" in goede ba nen geleid zonder er ook maar één keer een gel delijke beloning voor te ontvangen. Het is zoals mijn zegsman in Sassem het uitdrukt: meneer De Zwart stond te dirigeren, te entameren, te repete ren, niet voor Jan Joker, maar „voor God": pro Deo. Al is hij opperhoofd en voorzitter van het or kest dat uit 23 (jonge) he ren en meiskes bestaat, „hij betaalt normaal de clubcontributie; want hij beschouwt zich gewoon als lid, één van de in de bollenstreek en daarbui ten bekende en graag ge hoorde groep muzikan ten". „Door Studeren Veel Preste ren" een naamgeving die van louter ijver, inzet en en thousiasme aan elkaar hangt is verfrissend, en is steeds fris gebleven. Vijf lustrums lang. Gerard de Zwart mag in die tweeëneenhalve de cennia enigszins vergrijsd zijn, zijn geestdrift heeft nog het vuur van de eerste dag, zijn oog- en handopslag bleef kwiek, en blond bleven zijn opvattingen over het maken van muziek met accordeon en bijbehoren. Zijn volgelin gen zijn in dat voetspoor blij ven treden. Geen wonder, dat het orkest al die jaren een zeer gewaardeerde en beluisterde gast was bij optre dens in verpleeg- en bejaar dentehuizen in de ganse om geving, ja tot in Alphen en Bodegraven toe. Zo rond twintig keer in het jaar treedt de ploeg van De Zwart in het openbaar aan. Mijn waarnemende zegsman, scherpzinnig als altijd, becij ferde het totaal aantal optre dens aldus op „circa 500'En dat is niet niks. Ik bedoel het aantal. De mentaliteit van D.S.V.P. wordt wel getekend door het feit dat De Zwart en jongelui voor hun concerten van geen honorarium of ver goeding willen weten. Waar ze het van doen mag dan ook Joost weten, ook al omdat de draagster van zoveel ver diensten voor het culturele leven nimmer bij de over heid heeft aangeklopt om subsidie. Sterker nog: „de le den schaffen hun instrumen ten zelf aan en betalen alle onkosten geheel uit eigen middelen". (Ik hoor dit aan, en meen bij onze man in Sas senheim een warme appre ciërende ondertoon te beluis teren. Hij is zelf ook iemand die weet dat je een kwartje en een gulden kunt omdraai en omdat ze twee kanten hebben). Uit de hand Op een gegeven moment liep de muzikale vrijgevigheic van Door Studeren Vee) Presteren een beetje uit dc hand. Afzonderlijke leden van het gezelschap bewa pend behalve met accorde ons, ook nog met een trillen de vibrafoon, een bas-klavier en twee gitaren onderhiel den tot '72 bovendien specia le banden met het publiek door ook veelvuldig op te treden op de zo in zwang zijnde bruiloften en partijen. Graag geziene gasten, voor waar. Maar De Zwart, als di- mmmtaam rigent, stak daar toen toch maar een stokje voor, „want die extra's deden afbreuk aan de wekelijkse repetities". Bij de oprichting, op 3 maart 1958, kon direct met 15 leden worden begonnen. Er was veel animo voor zo'n accor deon-orkest. De leden kwa men van alle kanten opzet ten: uit Sassenheim, Noord- wijk, Voorhout, Warmond en Lisse. Dat is nog steeds zo. En wat Gerard de Zwart onver minderd plezier heeft be zorgd: de jeugd is erin geble ven. Als je 16 bent behoor je al tot „de ouderen". Het jong ste werkend lidje is 9-jarige Yvonne Heemskerk uit Voorhout die net boven de trekkast uit kan kijken en, precies zo keurig en in tempo als de overigen, het hoofdje naar links zwaait als ze rechts uithaalt, en naar rechts als ze links....; jawel. Dat vind ikzelf nou altijd een van die opmerkelijke activi teiten bij een accordeonspe ler. En dan de maat tikken met de voet, natuurlijk. Maar dat doet de dirigent vanzelfs ook. Voor Gerard de Zwart is z'n orkest een rustpunt, en zo vatten zijn pupillen dat ook op. Gezelligheid, maar ook stevig er tegenaan als er ge repeteerd wordt; „Ordnung musz sein". „Het repertoire draagt zowel een populair als een semi-klassiek karakter en dat maakt toch wel in druk op onze hedendaagse jeugd in deze tijd van herrie- muziek", meent De Zwart. „Overigens is er bij ons or kest altijd een vaste kern ge weest waarvan ik op aan kon. Ik mag in het bijzonder wel onze Wil Glas noemen die al 24 jaar lid is; de motor van het orkest, mag ik gerust zeggen" (hoe nu; zou De Zwart dan de hulpmotor we zen?) en dan zijn er verder nog een stuk of vier krachten die „DSVP" al zo'n 20 jaar trouw zijn, onder wie mijn broer Giel". Met gepaste trots vertelt Gerard de Zwart, dat z'n zoon Wim (sinds een jaar ook organist van de Maria Middelares-kerk bij het Haagse Schouw aan de Rijn dijk, Leiden) al vanaf z'n 9de jaar in „DSVP" meespeelt. De Zwart sr. mogen we be schouwen als een autodidact. Gerard heeft nooit een oplei ding als dirigent gehad. Hij voelde het aan en heeft z'n aanleg zelf ontwikkeld. Bui tendien heeft Gerard met hart en ziel een hang naar accordeonmuziek. Hij is er aan verknocht, sedert hij als 18-jarige jongmens bij hem thuis tijdens de mobilisatie tijd van '39 kennismaakte met het harmonicaspel van een ingekwartierde Jan Sol daat, die na de rats, kuch en bonen z'n instrument voor bond en daarop Gerard ver baasde en fascineerde met zijn meeslepende melodieën nu heb ik mijn Sassemse waarnemer, die altoos, waar schijnlijk uit een zekere gêne, verzuimt z'n onderwerpen te dateren, toch te grazen: Ge rard moet nu dus een jaar of 62 zijn. Wat je hem, met die paar zilveren draden tussen het zwart, niet geeft. Ertfin, tegen de tijd dat de mobilisant bij Valkenburg ten strijde trok, verkocht hij z'n „trekpiano" aan Gerard die prompt daarop „bij Mars bergen in Hillegom op les ging". Trouwens, De Zwart was toen al een paar jaar kla rinettist bij de St.Ambrosius- harmonie, in '39 opgeheven. Daar had ik wel meer van willen weten. Voorts speelde Gerard de Zwart van '49 tot '53 tuba in „Adest Musica" de Muziek Is Erbij; en in Hillegom maakte hij een jaar of vijf deel uit van het accordeonge zelschap „Excelsior". Hij had er het grootste genoegen in en speelde, samen met broer Giel, een tijdlang „Unterhal- tungsmusikop feestjes, Het jubilerende DSVP-or- kest, tijdens een repetitie in de Annaschool. waarvan het kaliber met de aanduiding „bruiloften en partijen" genoegzaam is aan geduid. Tot in '58 het plan om een accordeonorkest op te richten werd opgevat. En zo ongeveer is het dus gekomen. Geen ogenblik heeft De Zwart spijt gehad van z'n ini tiatief. Integendeel, het door slaande succes heeft hem eer der overrompeld. „En ze mo gen blijven komen, nieuwe leden. Hartelijk welkom. Als men maar een accordeon meebrengt. Repetities elke vrijdagavond tussen 7 en 10 in de Annaschool aan de Prins Hendrikstraat, Sassen heim". Jubileumconcert Het zilveren feest moet nog gevierd worden: op zaterdag 19 maart a.s. treedt het gezel schap aan voor een jubileum concert in de gelegenheid van „Cees Ineke" aan de Hoofdstraat. Voor een pu bliek van donateurs en verte genwoordigers van de tehui zen uit de omgeving waar „DSVP" geregeld optreedt. Op het programma, onder meer, de DSVP-mars en de nieuwe, nog niet eerder uit gevoerde, DSVP-wals van de dirigent zelf want compo neren doet de duizendpoot Gerard ook al en een „dwarsdoorsnee" van het DSVP-repertoire: Boèldieu, Brauer, Strauss; populaire za ken van Noack, Blankenburg e.a. En van Mozart een zel den gehoorde accordeonver tolking van het „Ave, ave, verum corpus". En hoe dat klinkt zou u beslist eens moe ten horen. In elk geval heeft Wolfgang Amadeus zelf zijn conceptie nog nooit zo zout gegeten. Maar wie weet was hij er verrukt van geweest. Na de pauze feestklanken van enkele solistische leden, zo ook dirigent De Zwart zelf op elèktronisch orgel. Ter be strijding van de onkosten is er nadien de trekking van een loterij, waarna nog enige tijd een gezellig samenzijn dreigt bij de muziek van „Multi Music". Maar dat is een geheel ander hoofdstuk. LEIDEN De ingrij- len vernieuwd en werd pende verbouwing en 10.000 vierkante meter nieuwbouw van het Dia- bijgebouwd. De voltooiing conessenhuis is voltooid, van de werkzaamheden wordt op een bescheiden In de afgelopen vier jaar wijze enige luister bijge- is voor een totaal bedrag zet; men houdt een sym- van 35 miljoen gulden een posium over „protocollaire aantal bestaande bouwde- geneeskunde". ADVERTENTIE DE LEIDSE COURANT zoekt in de Bollenstreek voor de gemeente NOORD- WIJKERHOUT en In de Rijnstreek voor de gemeen ten LEIMUIDEN, RIJNSATERWOUDE, NIEUWVEEN De correspondenten/medewerkers zullen op free lance basis zorg dragen voor de nieuwsvoorziening van hun gemeente. Na een inwerkperiode van enkele maanden wordt verwacht, dat de gegadigden zelfstandig kunnen opereren. Uiteraard in overleg met de redactie in Leiden. De correspondenten/medewerkers zullen zich vooral bezighouden met het verwerken van gemeentelijk nieuws; het bijwonen van vergaderingen van ge meenteraad en gemeentelijke commissies, alsmede de vergaderingen van andere plaatselijke organisa ties. Journalistieke ervaring is niet vereist; een vlotte pen is uiteraard wel een plezierige bijkomstigheid. De werkzaamheden worden goed gehonoreerd. Gegadigden kunnen informatie inwinnen bij chef redacteur W. Buijteweg, tel. 071-122244. Schriftelijke reacties sturen naar Leidse Courant, Postbus 11, 2300 AA Leiden. Het bouwen en verbouwen in een ziekenhuis dat in vol be drijf is, stelt extra eisen. Niet in de laatste plaats door de overlast die de patiënten hier mee kan worden aangedaan. Veel extra voorzieningen wa ren nodig om die overlast te gen te gaan. Zo werden ter vermindering van de geluidso verlast de funderingspalen niet geheid maar geboord. De eerste paal ging overigens op 3 mei 1979 op die manier de grond in. Het is overigens nog maar 19 jaar geleden, dat het Diacones senhuis van de Witte Singel, waar thans de nieuwbouw van de universiteit verrijst, ver huisde naar de Houtlaan om daar een nieuw gebouw te be trekken. Als gevolg van de snelle ontwikkelingen in de gezondheidszorg was er al bin nen enkele jaren ruimtege brek. In 1968 werd daarom al een begin gemaakt met de voorbereidingen voor een aan tal uitbreidingen en verbou-' wingen. In vele onderdelen van het ziekenhuis zijn de vernieuwin gen zichtbaar geworden. Om dat de laatste jaren steeds meer de nadruk komt te lig gen op poliklinisch onderzoek en behandeling is hiervoor een volledig nieuwe polikliniek verrezen. Ook de afdeling fy siotherapie kreeg een nieuwe huisvesting. De verpleegafde- lingen werden alle uitgebreid. Daarbij werd het totale bedde naantal (333) gehandhaafd, maar kon het aantal bedden op de verschillende ziekenka mers worden verminderd. Omdat de leeftijdsgroep 12 tot 18 jarigen te oud is voor de kinderafdeling en zich ook niet goed op een volwassenaf deling laat inpassen, werd voor hen een jongerenafdeling gevormd. Behalve aparte zie kenkamers beschikken zij ook over een speciaal voor hen in gerichte recreatieruimte. Ver betering van het leefklimaat voor patiënten wordt ook be reikt met de volledige ver nieuwing van de recreatie ruimten op de verpleegafde- lingen waarbij de rokers en de niet-rokers van elkaar zullen worden gescheiden. De voor vele patiënten achter de schermen uitgevoerde ver nieuwingen betreffen onder andere de afdeling opleidin gen, de apotheek, de operatie- afdeling, de centrale sterilisa tie-afdeling en de technische dienst van het ziekenhuis. Tenslotte werd ook de verlo- safdeling gerenoveerd en uit gebreid met een verloskamer, speciaal ingericht voor poli klinische bevallingen. Symposium De directie van het Diacones senhuis heeft zich beraden op welke wijze men het beëindi gen van de werkzaamheden enig officieel vertoon kon meegeven. Men meent dat ge vonden te hebben door een symposium te houden over de zogenaamde „protocollaire ge neeskunde". Daarmee wordt bedoeld dat artsen afspraken maken over de soort onderzoe ken die bij bepaalde klachten worden gedaan. Dat moeten dan onderzoeken zijn, die heb ben aangetoond het hoogste rendement te hebben. De hier aan verbonden voordelen kun nen onder andere zijn verbete ring van de kwaliteit van het onderzoek, besparing van on gemak voor de patient en be sparing van kosten. Voor het symposium zijn huisartsen en specialisten uitgenodigd en an dere die bij dit onderwerp di rect betrokken zijn. De be langstelling bleek erg groot, want de deelname was al snel overtekend. KOUDEKERK AAN DEN RIJN Muziekvereni ging Kunst na Arbeid en de Zwem- en Poloclub Koudekerk - gisteravond tijdens de raadscommissie- vergadering Welzijnsza ken ruim vertegenwoor digd op de publieke tribu ne - hebben forse kritiek op het subsidiebeleid van de gemeente. Beide vere nigingen zouden de eerst komende jaren met aan zienlijk minder geld moe ten rondkomen dan nu. Als ilthans de hand wordt gehouden aan de normen, zoals die zijn vastgelegd in het voorlopige concept van de Algemene Wel- zijnssubsidieverordening. Voor ZPC komt dat nog eens extra hard aan, omdat een aantal jaren geleden de ge meentelijke bijdrage juist flink was opgetrokken, om dat de club, doordat zij 's winters niet de beschik king heeft over een overdekt zwembad in het dorp, met hoge huurlasten zit. Dan moet immers worden uitge weken naar zwemaccommo daties elders in de regio. In vergelijking met nu zou ZPC in 1985 2200,- minder krij gen. Ook Kunst na Arbeid zou danig in de problemen, komen te zitten. De tachtig leden tellende vereniging zou het in de toekomst moe ten gaan doen met 320,- subsidie. De twee verenigingen heb ben een amendement inge diend op de subsidieverorde ning. Mevrouw Z. Romeijn (VVD) zei dat haar fractie in principe akkoord gaat met de verordening, maar vond dat aanpassing voor KNA en ZPC moest worden overwo gen. PvdA'er D. Patiwael wilde een heroverweging van de gehele regeling. Ge zien ook de reactie van de subwerkgroep Kuituur pleit te hij voor het vinden van een compromis en stelde voor nogmaals met de recla manten rond de tafel te gaan zitten in een plenaire verga dering. Voorzitter wethouder M. Tensen wilde zover niet gaan. Hij stelde dat in eerste instantie iedereen het eens was geweest met de norme ring van de subsidieverorde ning. „Worden echter de cij fers ingevuld, dan verandert plotseling de mening. Wij zijn nu vier jaar hier mee be zig. Ik wil niet alles weer op de helling zetten". Hij was bereid de knelpunten (voor namelijk KNA en ZPC) nog maals te bespreken en even tueel bij te stellen, maar dan wel in een raadscommissie- vergadering met, opnieuw, inspreekmogelijkheid van de betreffende verenigingen. De raadscommissieleden gingen ermee akkoord de zaak nog maals op woensdag 16 maart te bespreken.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1983 | | pagina 5