De blanco volmacht
van Simon Tahamata
LUIK Het is bijna drie vol-
Ile seizoenen geleden, dat Si
mon Tahamata verdween uit
het vaderlandse clubvoetbal.
I Hij kon het met Ajax niet eens
worden en de wederzijdse
verbintenis werd tot groot
I verdriet van een omvangrijke
schare voetbalminnaars ver-
broken. Want de iele Tahama-
I ta stond vooral in Ajax' eigen
„voetbaltempel" garant voor
een middagje technische
hoogstandjes en onnavolgbare
bewegingen. Het verwende
Amsterdamse publiek kon
daarom het vertrek van de
kleine buitenspeler moeilijk
vatten. De eerlijkheid gebiedt
te zeggen dat met de komst
van Jesper Olsen en de door
braak van Gerald Vanenburg
de nare smaak, die het af
scheid van Tahamata achter
liet, goeddeels is weggespoeld,
maar toch
Standard Luik heeft nog geen dag
spijt van de komst van de kittige
aanvaller. De Luikse aanhang
drukte Simon stevig aan zijn boe
zem. „Le petit Simon" is een idool,
een vedette ook, hoewel Tahamata
een „gewone" jongen blijft, wars
van sterallures. In zijn eerste Belgi
sche jaar onder Ernst Happel en de
volgende twee onder Raymond
Goethals heeft Tahamata kunnen
bouwen aan een constantere vorm.
Ziin prestatielijn vertoont nauwe
lijks meer scherpe punten naar be
neden. Met andere woorden: Taha
mata is in vorm. Vandaar dat er in
België geen begrip was voor de be
slissing van bondscoach Kees Rij
vers om hem onlangs buiten de se
lectie voor de interland tegen
Spanje te laten.
Niet verbaasd
Simon Tahamata zelf is niet eens
verbaasd, eerder boos. In onge
meen felle bewoordingen stelt hij
het beleid van Rijvers aan de kaak.
Zijn eigen ploeg biedt hem zóveel
bescherming, dat Tahamata tijdens
de wedstrijden een eigen speelplan
mag trekken. Hij krijgt immers van
zijn coach Goethals een blanco vol
macht. Die vrije rol is Tahamata op
het lijf geschreven. Zijn ploegmak-
kers profiteren er wekelijks van.
Zoals drie wedstrijddagen geleden,
toen Simon Tahamata met zijn
steun en toeverlaat Arie Haan in
Brugge de Club van George Kess-
ler van zich afschudde en Standard
in de race om de Belgische voetbal-
titel hield. Op de tribune keek
„spion" Kees Rijvers toe. Die fraaie
acties van Tahamata zijn de Bra
bantse keuzeheer kennelijk ont
gaan. Hij had slechts oog voor Ro
nald Spelbos, de man die in Sevilla
volledig door de mand viel. „Ik be
grijp het niet meer", zegt Simon
Tahamata uit de grond van zijn
hart.
Verlaten
Het stadion Sclessin in de grauwe
industriestad Luik ligt er verlaten
bij. Het immense parkeerterrein
naast de „thuishaven" van lands
kampioen Standard is door een zi
geunergezin gekozen als pleister
plaats. Op het onverharde gedeelte
trappen twee jongetjes elkaar de
bal toe. Geen talenten, zo te zien.
In het tegenover het haveloos
ogende voetbalstadion gesitueerde
sterren-restaurant geniet de com
plete selectie van de Belgische eer
steklasser een smakelijke lunch. Na
het afruimen laat de groep het sta
dion links liggen en trekt onder
aanvoering van trainer en de zo
veel overeenkomst met Columbo
vertonende Raymond Goethals an
dermaal de heuvels rond Luik in.
Daar is de trainingsaccommodatie
van Standard Luik aangelegd. Het
eigen sportcomplex van Standard,
zo n acht kilometer buiten de stad,
ziet er piekfijn uit. Er is niet op een
frankske meer gelet. Derhalve is
het niet zo vreemd, dat de ploeg
van de steenrijke voorzitter Roger
Petit slechts voor de thuiswedstrij
den uit de Luikse heuvels even
neerstrijkt in Sclessin.
Knieblessure
In de kleedkamers in de catacom
ben van'het luxueuze onderkomen
treffen we die dag Simon Tahama
ta aan. Zijn ploegmakkers hijsen
zich in het trainingstenue, want de
middagtraining staat op het punt
van beginnen. De momenteel in
Tongeren wonende Nederlander
volgt het voorbeeld van de anderen
niet. Een lichte knieblessure houdt
hem aan de kant. Fysiotherapeut
Jean heeft de massagetafel en me
dische instrumenten al in gereed
heid gebracht. Terwijl Jean de ge
kwetste knie behandelt praat Si
mon Tahamata honderduit. Zijn
absentie tijdens de interland van
het Nederlands, elftal in Spanje zit
hem niet lekker.
„Ik hid echt verwacht bij de selee-
l*
ZATERDAGS MAART 19
ling Vlaams te praten", zegt hij. Hij
is hoorbaar al een groot aantal les
sen verder gevorderd dan de bur
gemeester van de Voerstreek.
Met opvallende interesse inforj
meert Tahamata vervolgens naai
de situatie bij Ajax. Gaat Lerb\
echt weg? Stopt Cruijff? Blijft Kief)
en komt Van de Korput? „Aadje d$
Mos mag dan beweren, dat he)
geen probleem is wanneer Cruijfl
toch besluit te stoppen, maar ze zuli
len dan een kanjer moeten binnen
halen. Ook al om Europees voetbal
te kunnen blijven spelen. In Ne
derland mogen ze niet vergeten da)
dit een slecht cupseizoen is. Da)
kost volgend jaar al een tweetal
UEFA-cupplaatsen. En Europees
voetbal heeft het Nederlands voet
bal echt nodig om internationaal
mee te blijven tellen. Ajax zal so
wieso Jesper Olsen moeten vast
houden, evenals Vanenburg.
De belangstelling van Tahamata
voor het Nederlandse clubvoetbal
betekent niet automatisch dat de
populaire vleugelspits van Stan
dard staat te trappelen van onge
duld om de Belgisch-Nederlandse
grens over te steken om zijn voet
balcarrière in ons land voort te zetl
ten. Aan het begin van de huidige
competitie lonkte weliswaar Feye*
noord naar de gunsten van Simon,
maar Standard-baas Petit waakt
over Tahamata als was hij zijrf
kleinzoon. De Rotterdamse stadion^
club ving bot in Luik en het Hamt
burgse HSV kreeg nul op het res
quest toen Ernst Happel mededeel.]
de dat hij Simon graag wilde mee.
nemen naar de Noordduitse haven
stad. Roger Petit stak er persoonlijk
een stokje voor. Hij wilde de afJ
schuw van de Luikse aanhang oveii
een mogelijk vertrek van het klei
ne manneke, dat de supporters zo>
veel vreugde bezorgde, vermijden,
Tahamata wist van Happels bedoel
lingen. „Ik had graag met hem mw
gewild. Hamburg, dat leek me we!
wat. Een goeie ploeg met „Det
Ernst". Dat is een geweldige kerel;
Je kon heerlijk met hem over voet£
bal praten, af en toe staarde hij jr
aan en begon dan ineens over zijr
vroegere jaren. Happel heb if
slechts één seizoen meegemaakt, ei
genlijk te kort".
Geintjes Happel
Aan Ernst Happel houdt Simon Taf
hamata niets dan goede herinnering
gen over. „Iedereen zegt dat he^
een gortdroge vent is. Droog? Di?
man zit vol met geintjes, we heb'
ben wat afgelachen. Zo speelder
we ooit eens in een toernooi teger.
Ajax. Onze kleedkamers lagefl
naast elkaar. Bij Ajax was he
muisstil, ik ken dat: opperste con*
centratie voor de wedstrijd. Bij on?
was het een dolle boel met Happe
als gangmaker. Bobby Haarm"
hoorde ons en zei: dat zit gebakkeif
die lui van Standard lachen te veer
wonnen wel met 3-0. En na af?
loop weer dolle pret. Ik vond he
fijn, dat Happel me zo graag mei1
wilde nemen naar HSV. Maar ja
meneer Petit wilde me niet late|
gaan".
Met de voorbereiding op de wed
strijden haalt Tahamata een duide
lijk verschil in benadering aan tus
sen Nederland en België. In or
land zitten spelers vooraf aan ee
duel veelal met wit vertrokke
bekkies te wachten op het signa;
van de scheidsrechter dat de strij
kan beginnen. In België gaat h<
allemaal wat soepeler. „In het b<
gin, toen ik net van Ajax hier wj
gekomen, dacht ik wel eens: wat
dit hier allemaal. Joh, niet te gelo
ven. Eerst moet je even wennet
maar daarna voel je ie gauw op j
gemak. Van de week hebben w.
aan langlaufen gedaan, in plaat
van een normale training. Net eet
schoolreisje. Ik heb niet meega
daan, wel de sporen getrokken oj
zo'n kleine tractor. Was weer 1^.
chen geblazen".
Op zijn gemak
Het mag daarom niet verwonde!
lijk heten, dat Simon Tahamafl
een beschermde positie inneemi
Duidelijk onderstreept wordt d
nog eens wanneer blijkt, dat Tah;
mata zijn glanzende auto verkeer
heeft geparkeerd, zodat de toegan
naar het Standard-complex tijdeli;
geblokkeerd is. Walter Meeuw
veelvoudig Belgische internation;
vangt de scheldkanonnades op
verontschuldigt zich. „Het is
auto van die kleine, van Siem|
deelt hij mede. De toon van de
zoeker wordt onmiddellijk vriendi
lijker. De man wacht geduldig t<
Tahamata zijn wagen verplaats
Meeuws en Tahamata naast elkaa
dat doet denken aan het sprook
van de reus en Klein Duimpje. W
moet dat worden wanneer Hor
Hrubesch zijn opwachting maakt i
Luik. Tahamata: „Dat bericl
kwam opeens in de wereld, toe
we op trainingskamp waren in It*
lië. Het enige wat we weten is dHi
Hrubesch HSV wil verlaten oik
zich weer in de buurt van zijbj
vroegere woonplaats Essen te vestT
gen. In Luik weet niemand ieL
van een transfer van Hrubescn af
HENNIE LEMEIf
Simon Tahamata tijdens zijn laats!
tie van Oranje te zitten om mee te
gaan naar Sevilla. Het heeft me
echt teleurgesteld. Na de EK-kwa-
lificatie tegen IJsland (Standard
verbood Tahamata naar het eiland
af te reizen) heb ik alle problemen
met Rijvers uitgepraat. In de oefen
interland tegen Frankrijk was ik er
wel bij. Niet zo'n leuke ervaring
trouwens. Rijvers wilde graag, dat
ik in de tweede helft bleef staan.
Het kon gewoon niet, ik was ge
blesseerd. Ook nog de tegengoal ge
scoord. Je zit in de „vaste" groep
van 25 spelers voor Oranje. Dan re
ken je er toch op, dat Rijvers een
beroep op je doet. Ook al omdat
Jan Peters en Edo Ophof in een
vroeg stadium uit de boot vielen. Je
hoort steeds niks. Hij heeft later de
groep aangevuld met Gullit en Val-
ke. Nou, als ie mij nog had ge
vraagd had ik stomweg geweigerd.
Je kunt zoiets toch geen beleid noe
men. Ik begrijp er niets meer van.
Hoor je na afloop van het duel in
Brugge, dat Rijvers op de tribune
zat. Ik heb hem niet gezien of ge
sproken. Bij Standard waren ze
niet eens ongelukkig, dat ik niet
werd opgeroepen. De jongens ver
wachtten een schoppartij. Mis
schien was dat ook de reden, dat
Rijvers mij niet selecteerde. Hij zal
zich de Cupfinale tegen Barcelona
wel herinneren toen die Manoio
me keer op keer tegen de benen
trapte. Maar ik blijf het jammer
vinden. Kijk, van Goethals mag ik
doen wat ik wil, een vrije opdracht.
Dat past natuurlijk niet in de plan
nen van Rijvers. Hij zal een andere
opvatting hebben over de ploegtac-
tiek. Dat moet haast wel. Ik zou het
anders niet weten, want mij heeft
hij geen uitleg gegeven".
Schoppen
De kritiek, die Simon Tahamata
spuit op het selectiebeleid van Kees
Rijvers, wordt nog eens aangevuld
met zijn mening over hc in de se
interland vorig jaar november tege
lectie halen van spelers als Huub
Stevens van PSV. „Echt", zegt Si
mon, „die slaagt er nog niet eens in
om een bal van hier naar daar te
schoppen. En dan gelijk denken dat
ze alles kunnen. Och, och". Meewa
rig schudt Tahamata het hoofd, zo
dat zelfs zijn pretoogjes dof staan.
De glinstering komt pas terug wan
neer het gespreksonderwerp zich
wijzigt en Standard, zijn huidige
werkgever, ter sprake komt. „In
Luik heb ik het uitstekend naar
mijn zin", zegt Simon, terwijl fysio
therapeut Jean goedkeurend knikt.
„Ik sta hier nog een jaar onder con
tract. Wat ik dan ga doen? Ik weet
het niet. Zien we dan wel weer. Er
is me gezegd, dat ik in Spanje veel
geld kan verdienen. Maar als je
dan die schoppartijen ziet. Je pakt,
zeg es wat, een half miljoen in twee
jaar. Niet gek, maar misschien
speel je slechts twee wedstrijden.
De rest van de tijd zit je gebles
seerd aan de kant. Dat is toch erg.
En dan wat je eraan overhoudt.
Geld verdienen is leuk, maar m'n
gezondheid gaat wel voor".
Schriele beentjes
Simon Tahamata griezelt bij de ge
dachte langdurig buiten spel te
moeten staan omdat een blessure
hem zou verhinderen zijn niet ge
ringe kunsten op de groene mat te
tonen. Hoewel in ons land bij her
haling wordt gehamerd op het har
de spel dat in België wordt gede
monstreerd, haalt hij achteloos de
schouders op. Hij is kennelijk ge
wend geraakt aan de talrijke aan
slagen op zijn schriele beentjes.
„Hard? Och, je krijgt een mannetje
op je, vaak zelfs twee. Tot nu toe
valt het reuze mee. Hoelang speel
ik nou? Zeven jaar. Bij Ajax werd
ik toch ook aangepakt. Het maakt
weinig verschil met België. Vorig
seizoen werden de aanvallers in
Nederland wat meer beschermd,
maar dat is er nu ook al weer af.
Frankrijk. Na het scoren van een t
De verdedigers worden altijd be
voordeeld, vooral in situaties voor
het doel".
„Die knieblessure is de eerste sinds
lange tijd. Gelukkig ben ik niet zó
vaak geblesseerd. Ja, bij Ajax een
tijdje. Zes weken aan de kant we
gens een enkelkwetsuur. Ik houd
er niet van. Ik wil veel te graag
spelen. Ik vind dit ook maar niks".
Tahamata wijst op de ijszak die
Jean aanbrengt. „Die knie is een
gevolg van een griepaanvalletje.
Ondanks de koorts moest ik mee
naar het trainingskamp. Dat kostte
kracht, daarna nog een competitie
wedstrijd en de knie raakte overbe
last. Twee weken een blessure is al
lang hoor. Dat is niet prettig. Ieder
een lacht op de training en jij mag
alleen wat rondjes lopen. Je staat
zo buiten de groep. Op het laatst
wordt het meer een geestelijke be
lasting. Krijg je scheve gezichten
van teamgenoten, die denken dat je
simuleert. Pakt die even gemakke
lijk de centen, wordt er dan ge
dacht".
Mindere resultaten
Met Standard lijkt Tahamata in
middels een periode van mindere
resultaten achter de rug te hebben.
In de voorbije weken kreeg het
herstel gestalte door de remise te
gen titelconcurrent Anderlecht, de
winst op Club Brugge en de simpe
le zege op stadgenoot Seraing. Daar
tussenin zat een teleurstellend ge
lijkspel in het eigen Sclessin tegen
Waterschei. Als excuus mag de for
matie van Raymond Goethals aan
voeren, dat Standard het die speel
dag moest stellen zonder Arie Haan
en Gerard Plessers, beiden na een
derde boeking geschorst. Met Haan
noemt de 26-jarige Tahamata een
man, die de Luikse ploeg nauwe
lijks kan missen. Ook Simon
spreekt zijn verbazing uit, dat de
34-jarige routinier ontbrak in de se
lectie van bondscoach Rijvers. „Ge
ïffer wordt hij opgehemeld door Ru
loof me, Arie is erg belangrijk voor
ons elftal. Hij straalt klasse uit.
Voor mij is de aanwezigheid van
Haan eveneens important. Hij kan
een wedstrijd naar zijn hand zetten.
Zijn voorganger, de IJslander Si-
gurvinsson, kan ook aardig tegen
een bal trappen, maar die speelde
meer voor zichzelf. Haan speelt
puur voor de ploeg. Volgens mij
kan Arie nog lang mee enne... hij is
zelden geblesseerd hoor. FC Twen
te heeft naar hem geïnformeerd,
maar ik denk niet dat hij het doet".
Gebrek spektakel
De aangepaste speelwijze van de
landskampioen oogst niet louter
lofzangen. De Belgische sportpers
verwijt de club van voorzitter Ro
ger Petit gebrek aan spektakel. Si
mon Tahamata wil er niets van ho
ren. „We zijn op de weg terug, heb
ben een aantal weken slecht ge
speeld. Te veel onnodige doelpun
ten weggegeven. In het begin
speelden we straatvoetbal, grote
uitslagen gemaakt, maar ook orga-
nisatiefouten. Vooral achterin klop
te er weinig van. We hebben daar
om besloten wat minder risico's te
nenjen. Dat levert kritiek op, om
dat de mensen van de kampioen
spektakel verwachten. Nou, we
hebben genoeg spektakel gemaakt.
Voorlopig telt het resultaat. Ander
lecht mag dan op het ogenblik een
meer uitgebalanceerde ploeg heb
ben, technisch zijn wij sterker. An
derlecht speelt wel met vijf man
achterin, ook na het vertrek van
Ivic. Standard is meer aanvallend
ingesteld. We spelen nu soberder,
maar pakken wel de punten en
doen nog mee om het kampioen
schap. Maar dat is blijkbaar ook
weer niet goed".
De voetballerij in Nederland volgt
de in het Vlaamse Tongeren woon
achtige Tahamata alleen via de
kranten en op de buis. Desondanks
is hij erg goed op de hoogte van de
d Gullit (7).
stand van zaken in de eredivisie.
Zonder dat ernaar wordt gevraagd
spreekt hij zijn bewondering uit
voor FC Groningen. „Speelt goed
die ploeg, hè", zegt hij. Voordat een
reactie kan worden gegeven, ver
volgt Tahamata: „Veel toeschou
wers in Groningen, heb ik gehoord.
Via kranten
Er is belangstelling voor de broer
tjes Koeman, hè. Het is te hopen
dat FC Groningen volgend seizoen
Europees voetbal speelt, dan zijn
die twee misschien voor de club te
behouden. Ik heb ook tegen Arie
Haan gezegd: als je terug wilt naar
Nederland, moet je naar FC Gro
ningen gaan. Prima sfeer, leuk wo
nen, lekker uitgaan en dan dicht
bij je ouders ook. Hij voelt er ook
wel voor, maar of ze Arie kunnen
betalen
Tot ergernis van Simon wil fysio
therapeut Jean opnieuw een ijszak
aanleggen. Tahamata protesteert en
zegt dat hij dat zelf zal doen. Thuis,
in Tongeren. Daarvan wil Jean
niets weten. Zegt zijn pappenhei
mers te kennen. Er komt een com
promis uit de bus. Jean zal de tijd,
dat de ijszak Simons knie koud
moet houden, inkorten tot vijf mi
nuten. Toch vertrouwt hij het
zaakje niet en blijft in de onder-
zoekkamer achter. Hij doet alsof hij
Simon niet hoort wanneer die hem
vraagt om een handdoek, maar
achter zijn krantje bespiedt hij „le
petit Simon" als een gediplomeerd
detective. In gebroken Nederlands
volgt prompt een waarschuwing
wanneer „de kleine rakker" op de
massagetafel zich stiekem van de
ijszak wil ontdoen. „Wat een taal
tje, hè", zegt Tahamata om Jean te
laten geloven dat zijn daad er een
tje was om de Luikse verzorger van
achter de „Gazet" vandaan te lok
ken. Jean reageert met gemaakte
boosheid. „Het is toch te gek, we
zijn hier in Wallonië en nu heeft de
clubleiding ons verplicht om plotse-
