„Een
leeft,
gemeenschap
daar kun je
geen museum
van maken"
Bianca, een keurig
verzorgde straathond
LEIDEN
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of
soms ook wel een kat) beschreven die in het asiel ver
blijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... tenzij
het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek beschre
ven honden zijn óf gevonden, óf door hondenbezitters
naar het asiel gebracht. Ze worden om uiteenlopende re
denen afgestaan, vaak begrijpelijk, maar soms ook vol
slagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschreven die
ren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur onder
gaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van circa 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen.
Adres: Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden.
Tel.: 411670. Geopend di. t/m vr. 10-12 en 14-17 uur, za. 10
tot 12 en 14-16 uur. Zondag en maandag gesloten.
Gemeentehuis Lisse gaat 7 september
officieel open
LISSE Het nieuwe raad
huis van Lisse zal naar alle
waarschijnlijkheid 7 sep
tember officieel worden ge
opend. Verwacht wordt dat
het gebouw halverwege de
maand juni wordt opgele
verd. In de zomervakantie
kan het dan worden
schoongemaakt en inge
richt. Het is nog niet be
kend wie de officiële ope
ning zal verrichten. Er zijn
wel uitnodigingen ver
stuurd, maar daar is nog
geen ,ja" op gekomen Tot
de ingebruikname blijft het
gemeentelijk apparaat ge
huisvest in de oude schooi
aan de Lisbloemstraat „Het
is wel lekker ruim, maar
natuurlijk niet ingericht op
dit soort werk en de stuk
ken kalk komen bij tijd en
wijle van het plafondal
dus gemeentesecretaris S.P.
Broersen.
LISSE De gemeentese
cretaris van Lisse, de heer
S.P. Broersen gaat dinsdag
1 maart een dubbel jubile
um vieren. Hij is die dag
25 jaar in dienst bij de ge
meente Lisse en viert ook
alvast dat hij in augustus
40 jaar in overheidsdienst
is. Een man, die dus mee
kan praten over de vele
veranderingen die het
„bollendorp" heeft onder
gaan, zowel wat betreft
het uiterlijk van het dorp
als de mentaliteit van de
inwoners. Een opvallende
opmerking van hem zo
aan de vooravond van zijn
jubilea is: „Een gemeen
schap leeft, daar kun je
geen museum van ma
ken". Hij doelt daarmee
met name op de kritiek
uit de dorpsgemeenschap
tegen de beslissing om het
oude monumentale raad
huisje te slopen en er een
modern nieuwbouwcom-
plex voor in de plaats te
zetten.
Maar er is in die 25 jaar na
tuurlijk veel meer veranderd
dan alleen de verdwijning van
een karakteristiek pand en de
verschijning van moderne
nieuwbouw. Toen de heer
Broersen naar Lisse kwam, op
1 maart 1958, was Lisse veel
kleiner, de Zeeheldenbuurt
werd nog gebouwd. „En later
volgden wijken als de Poelpol
der. Meerenburgh en tal van
kleinere projecten. Straks
volgt De Blinkerd en even
tueel daarna de dorpsuitleg
voorbij de Poelpolder. Dat
vind je in bijna alle gemeen
ten, maar Lisse is ook in ver
keerstechnisch opzicht sterk
veranderd met de Kanaal
straat, de Westerdreef, de Nas-
saustraat en straks ook de
Westelijke omleidingsweg. De
Heereweg en 't Vierkant zijn
daardoor sterk veranderd".
Volgens de heer Broersen is
niet alleen het uiterlijk van
Lisse veranderd, maar onder
ging de mentaliteit van de in
woners eveneens een sterke
ommezwaai. „Vijfentwintig
jaar geleden legde de bollen
teelt nog een vrij zwaar accent
op het dagelijks leven. Door de
stroom van nieuwe inwoners
en de bebouwing van bollen
land is nog maar een klein
deel van de mensen voor zijn
brood afhankelijk van de teelt.
De gemeenschap is niet meer
afhankelijk van de bollen.
„Maar..", zegt hij nadrukke
lijk, „..Lisse moet wel het cen
trum van het bloembollenge-
beuren blijven. De handel is
hier nog steeds, we hebben de
veilingen en die moeten hun
centrumfunctie behouden.
Door die veilingen blijf je het
centrum en bovendien biedt
het veel mensen werk".
Wat betreft de toestroom van
nieuwe inwoners, die is vol
gens de gemeentesecretaris erg
geleidelijk verlopen, waardoor
de integratie van „echte" Lis-
sers en „import" volgens hem
goed is verlopen. Hij kan het
weten, want hij is zelf ook niet
uit Lisse afkomstig. De heer
Broersen is geboren in Grote
broek, tussen Hoorn en Enk
huizen, ging in augustus 1943
werken in de gemeente Bo-
venkarspel, vertrok in 1949
naar Huissen in Gelderland en
belandde voor Lisse in 1951 in
Monster in het Westland. Hij
begon als volontair (wel wer
ken, maar zonder verdiensten)
heeft hij zich opgewerkt na
zijn mulodiploma tot gemeen
tesecretaris met verschillende
diploma's zoals M.O. Staatsin
richting.
Algemeen
De heer Broersen beschikt, zo
als hij dat zelf noemt, over een
algemeen gerichte belangstel
ling. Hij voelt zich erg thuis in
Lisse en stapte dan ook snel in'
het secretariaat van organisa
ties als de woningbouw
verenigingen. de vleekeu-
ringsdienst, de Keukenhof en
het gas- en waterleidingbe
drijf. De besturen van de wo
ningbouw
verenigingen moeten het nu
zonder hem doen. „Ik ben nu
55 en moet het wat kalmer aan
doen. Maar dat werk boeit mij
nog steeds. Vooral omdat het
hier echte verenigingen zijn
met een belangrijke stem voor
de leden. Zoals het in Leiden
gebeurt in de vorm van een
stichting, daar ben ik geen be
wonderaar van".
Die algemene belangstelling is
de heer Broersen goed van pas
gekomen in Lisse waar hij
eerst chef financiën was met
als bijbehorende taken onder
wijs en personeelszaken en in
1972 gemeentesecretaris werd.
„Als oudere ben je een genera
list, niet zo gevoelig voor de
tails en ken je praktisch alle
terreinen van het gemeentelijk
werk, van archiveren tot en
met de wetten. Dat hoorde bij
de loopbaan. De jongere colle
ga's hebben dat veel minder
door hun gerichte opleiding,
maar ze zullen denk ik zonder
algemene belangstelling niet
goed kunnen functioneren",
stelt de heer Broersen.
Rechterhand
Met die opmerking komt de
gemeentesecretaris uit op de
vraag of hij en zijn collega's
niet eerder een burgemeester
zijn dan de echte en niet de
rechterhand daarvan. „De
burgemeester blijft de baas, hij
is de bestuurder, de voorzitter
van de gemeenteraad en de
voorzitter van het college van
B en W. De secretaris is geen
bestuurder. Hij is de rechter
hand van zowel B en W, als de
gemeenteraad, hij is de hoogste
ambtenaar en heel sterk bij
het bestupr betrokken. Hij
heeft een soort dualistische
(tweeslachtige) functie: hij
staat met één been in het be
stuur en met het andere in de
administratie. Hij weet van
heel veel af en is ook de eerste
adviseur aan B en W en dis
cussieert ook mee in de verga
deringen van het college, zo
dat de gemeenteraad schrifte-
Gemeentesecretarls
Broersen: „Lisse moet het
centrum van de bollenteelt
blijven".
lijk voorbereide discussiestuk
ken kan krijgen", vertelt de
heer Broersen en hij voegt
daar schouderophalend aan
toe dat de bevolking alleen de
burgemeester, de wethouders
en de raadsleden ziet en niet
opmerkt wat een gemeentese
cretaris doet.
Wat betreft de verdere uitbrei
ding van Lisse is de heer
Broersen niet pessimistisch ge
stemd. „Die contingentering'
(subsidie-toewijzing van het
rijk) van woningen is iets van
ups en downs. Ik geloof niet
dat het zo slecht als nu blijfjt.
We moeten blijven bedenken
waar we in de toekomst naar
toe willen met de woningbouw
en daarom nu al plannen ma
ken voor toekomstige dorps-
uitbreidingen. Wel denk ik dat
de bouw trager zal verlopen
en daarom moet er gezocht
worden naar andere wegen,
zoals goedkope bouw in de
vrije sector. We zullen ook
moeten kijken of het goedko
per kan voor de mensen met
een kleine portemonnee, bij
voorbeeld door andere bouw
methoden. Er komen langza
merhand aanbiedingen op de
markt en de bouwwereld zal
naar nieuwe mogelijkheden
moeten blijven zoeken. We
moeten alleen niet meer naar
gestapelde bouw toe". Wat be
treft de bebouwing van Lisse
meldt de gemeentesecretaris
nog dat tegen de zomer een
woonbehoefte-onderzoek
wordt afgerond, waardoor de
gemeente een duidelijk inzicht
zal krijgen in de behoefte aan
bepaalde soorten woningen en
vooral naar het aantal echte
woningzoekenden (in 1982 wa
ren er 1047 geregistreerd), om
dat de inschrijfnormen heel
ruim zijn in Lisse en sommige
mensen wel al een woning
hebben, maar graag een ande
re willen hebben.
ASTRID SCHOORDIJK
JUBILEREND GEMEENTESECRETARIS
BROERSEN:
EetdócSotwcmt
ZATERDAG 26 FEBRUARI 1983 PAGINBII*
Onder redactie van Ton Pieters.
Ernst en luim gingen in
het,.Geïllustreerd Zondags
blad" hand in hand. Wat
een grapje heette te zijn,
kon vaak een diepere bete
kenis hebben. Eind februari
1913 werd de lange reeks
„uitjes", anecdotes zeg
maar, onderbroken door de
onnatuurlijk vroege wijs
heid van een jongetje dat
Koos heette. Koos had een
vader die werkman was en
deze werkman vertelde op
een ochtend (aan het ont
bijt, mogen we aannemen)
aan zijne vrouw het volgen
de: „Vrouw, ik heb van
nacht een aardigen droom
gehad. Misschien kunt ge
me er meer van vertellen.
Ik heb vier ratten gezien,
die beurtelings dicht bij me
kwamen. De eerste was dik
en vet, de twee volgende
waren zeer mager en de
vierde was blind". De goede
man „was ongerust over de
beteekenis van zijnen
droom, want hij had hooren
zeggen dat de ratten onge
luk aanbrengen. Zijne
vrouw evenwel, hierover
ondervraagd, kon de uitleg
ging van den droom niet
vinden". Bovendien had de
morgenstond bij haar geen
goud in de mond.
„Maar hun kleine jongen,
Koos geheten, die veel ver
stand had en ook uitgesla
pen was, was de Joseph van
deze nieuwen Pharao. En
hij sprak zoo tot zijn vader:
Die dikke en vette rat is de
jeneverbaas van den hoek
onzer straat, dien gij dik
werf bezoekt en naar wien
gij al ons geld draagt. De
twee magere ratten, dat zijn
moeder en ik, en de blinde
rat, dat zijt gij, vader". En
het Zondagsblad besluit
heel fijntjes: „Bericht aan
de huisvaders, die zonder te
slapen dezen droom vérwe-
zenlijken".
ROOMSCH TOONEEL TEN PLATTELANDE: „De apo
theose van „De Hemelsche Altaarwacht" onlangs
Sassenheim, het mooie bloemendorp tusschen Haar
lem en Leiden, met zeer veel succes opgevoerd".
'ttiimib
GLIJBOOTEN: „Een nieuw bewegings-toestel voo
glijbooten is de luchtschroef, zooals die ook voor d
vliegtuigen wordt gebruikt. Na allerlei proefnemingei sP
is men er in geslaagd, met zulk een luchtschroef eet v<
boot een snelheid te geven van meer dan 60 K.M. i|
het uur!!"
Intussen was „de Zuster naai was. Zij moest bezuii
van den Paus" overleden: gen en rekenen om rond
Donna Rosa Sarto, „degene
die altijd zijn huishouding
deed, zelfs toen hij al kardi-
ZILVEREN COMMISSIONAIR: „Het was 25 jaar gele
den dat de heer W.G. van Nieuwkerk als commissio
nair in dienst trad bij den heer Smulders, Hotel Lion
d'Or, Breestraat te Leiden. Bij gelegenheid van dit
feest ontving hij vele blijken van belangstelling".
kunnen komen, want ha
broer, die zelf geen beho<
ten had, gaf alles wat
missen kon, weg aan de
men, aan allerlei
werken, aan de
ring der Roomsche
Eenmaal op den
Petrus kon de Paus zijfiROT
zuster niet meer de huislaten
houding laten doen. Maapniaé
de zusters van den Pauipser
bleven vlak tegenover hef*13*1
Vaticaan wonen, op eeijnnei
eenvoudig bovenhuis, en d(er&e
telefoon verbond hen 1
den gevangen broeder, di/f
nu den zwaren last van he^3^
Stedehouderschap te torse£veej
had. De zwaarste beproeje v
ving^ voor Rosa Sarto e^a^,
den Paus-zelf was ten slotGjps
te, dat Z.H.Pius X niet bjeder
het sterfbed van zijn veelfinkc
geliefde zuster wezen kon"»it G
En terwijl Turkije de laatstïsten
krijgers uit Anatolië naai
Europa zond, „woestf
Klein-Aziatische horden
hadden de international!
sportfeesten in StockholriT|
ook dit jaar weer groot suci
ces: „Bizonder trok de be
langstelling het
van ski-loopers, waarbij
kampioen van het
springen, Ollson, een
salen sprong maakte van
meters ver!" In Rusland
gonnen eind februari '13
feesten van het
derdjarig bestaan der
nastie der Romanofs.
derde eeuwfeest ving
in de stad Kostrama,
bakermat der nu
de Czarendynastie,
Czaar Michael, de
Romanof, leefde bij
troonsbestijging in het
1613".
LEIDEN Het dierena
siel staat er momenteel
grotendeels ongebruikt
bij. Welgeteld vier hon
den wat katten en een
enkele vogel bevolken
de hokken. Onder hen
Bianca, die weliswaar ge
noteerd staat als een
straathond maar er toch
keurig verzorgd bij loopt
en voorzien is van alle
'goede manieren die men
van een welopgevoede
hond mag verwachten.
De herkomst van Bianca is
onduidelijk. Ze werd meer
dan een maand geleden bin
nengebracht door de dieren-
hulpdienst die haar had ge
vonden in de Sumatrastraat.
Ze zag er met haar glimmen
de vacht keurig uit en alles
wees er op, dat de rechtmati
ge eigenaar zich spoedig zou
melden om zijn geliefkoosde
bezit tot zich te nemen.
Vreemd genoeg werd van de
eigenaar niets meer verno
men en zo verblijft Bianca,
x.
tot haar eigen verdriet, nog
steeds in het asiel. Een ver
blijf dat haar zo langzamer
hand de keel uit gaat hangen
hetgeen ze bij tijd en wijlen
met verontwaardigd geblaf
overduidelijk laat blijken.
Bianca is een 3-jarig teefje
met een gladde zwarte vacht
die enigszins bruin is afgete
kend. Ze is een bastaard met
vermoedelijk een herder als
één van de ouders. Bianca is
met haar schofthoogte van
nauwelijks 50 cm. een hand
zaam en uiterst vriendelijk
ogend hondje. De wat spitse
snuit doet een nieuwsgierige
karakter vermoeden hetgeen
in een eerste kennismaking
met het dier wordt bevestigd.
Een snuffelaar die niet van
plan is zich terug te trekken
voordat alle hoeken van de
kamer zijn verkend. Een
speelse hond ook die zeker
geen hele dag alleen gelaten
kan worden.
Bianca's lieve karakter
brengt met zich mee dat het
samenzijn met andere hon
den of katten nauwelijks pro-
blemen oplevert. Ook met
kinderen kan ze goed op
schieten. Als alle bastaarden
is het. een lekker sterke hond
die een stoeipartijtje met de
baas niet uit de weg gaat.
Een finke portie genegenheid
dient daar wel tegenover te
staan. Omdat het maar een
klein hondje is. levert de
huisvesting geen onoverko
melijke problemen op. Ook
een flat behoort tot de moge
lijkheden.
Sandy
Sandy, de poes van vorige
week, mocht zich in grote be
langstelling verheugen. Vele
geïnteresseerden belden op
en een enkele kwam zelfs
persoonlijk kijken. Dit leidde
er echter niet toe dat het dier
een nieuw tehuis kreeg. Over
het algemeen werd de poes te
oud gevonden terwijl ze toch
slechts drie jaren telt. Voor
wie haar alsnog een nieuw
tehuis wil verschaffen is San
dy deze week nog in het die
renasiel te bezichtigen.
Bianca is haar verblijf in het dierenasiel zat.
KIEKJE VAN DEN BALKANOORLOG: „Een zeldzaam kiekje bij de Turksche voofc^
posten aan de Tschataldsjalinie, na het hervatten van den strijd".
