Marathontitel Rosa Mota
overwinning voor Portugese vrouw
Xlaas Nuninga van topsport naar breedtesport
J)UD-AJACIED VIJF JAAR BIJ EURO-SPORTRING
ZATERDAG 8 JANUARI 1983
„SPORTUGAL" DOET
NAAM EER AAN
j LDEIA DAS ACOTEIAS
.Ipsa Mota, de Europese kam-
loène op de marathon en af-
2 ?lopen weekeinde winnares
an" de beroemde Silvester-
g iop in Sao Paulo, draait er
g: jet omheen. „Mijn overwin-
|rig in Athene is vooral een
(ge voor de vrouw. In mijn
Ind wordt nog altijd door ve
il hoger tegen een man op
keken. Door mijn succes
roeit thans echter het besef
jt een vrouw ook iets kan",
e verrassende winnares van
(t goud op de marathon in
ihene kijkt ernstig bij het
tspreken van deze woorden,
êgrijpelijk, want deuren die
kmaliter gesloten blijven
paien tegenwoordig wijd
©>en als zij haar opwachting
■o aakt. Rosa Mota is ineens
^[rf vedette en wordt behan-
nld met alle egards van dien.
e Portugese is er niet door
Zij accepteert de
maar blijft met beide,
aaie benen op de grond
aan.
j£Pórtugésë topatleten ingerichte
%hirigskamp in de Algarve mee
pakt. Zij onderkent beter dan wie
k wat het betekent in het fraaie
tuurschoon van de Algarve te
ügen trainen. Om in de enkele
imenten van rust te kunnen ge
iten van de kilometerslange, bij-
Verlaten witte stranden, de tien-
Jizenden pijnbomen en de overige
"4liische panorama's. Sinds Athe-
neemt Rosa Mota een werkelijk
■^oorrechte positie in. Zij is een
puw die haar land onverwacht in
n positief daglicht heeft geplaatst
daarvan nu de vruchten plukt,
ant laat daarover geen twijfel be
an: Portugal mag dan het laatste
Rwikkelingsland van West-Euro-
3zijn, toch misschien wel juist
krom wordt er veel geld geïn-
steerd in een kleine groep top-
jrtmensen. Al, is het alleen maar
j de aandacht te vestigen op de
garve, waar sportief ingestelde
fristen zich inderdaad op alle
—(gelijke manieren voortreffelijk
enhnen vermaken.
's ri&'dikwijls architectonisch won-
SIVsëhone hotels zijn midden in de
talrijke sportaccommoda
van imponerende afmetingen
frezen. In Acoteias, dicht bij Al-
MEeira, ligt zelfs een soort sport-
Htrum dat van Papendal maar
oei nietig optrekje maakt. In die
rnjfscl%oor sportmensen schitteren-
B 'otngeving blijft Rosa Mota zich-
onfja^Dat moet wel. Ondanks het
dat iedereen tegenwoordig naar
kij'kt. Je went er evenwel gauw
dat zelfs eèn premier belang-
lling toont".
gekomeri. Ik werk van één uur tot
half vijf eri kan daarvoor en daar
na trainen, 's Avonds zit ik lekker
rustig thuis bij mijn gezinnetje",
Perreira^ staat een andere training
voor dan veel van zijn collega's.
Dikwijls neemt hij de aan zijn zor
gen toevertrouwde atleten zelfs
mee naar het strand of de bergen
in. En ook Acoteias wordt herhaal
delijk bezocht.
Perreira, die eveneens bekendheid
geniet als schrijver van fado-com
posities, heeft terecht een grote
faam. Onder zijn leiding is Carlos
Lopes in 1976 wereldkampioen
cross geworden. En Lopes won vo
rige week net als Rosa Mota
de Braziliaanse Silvesterloop. Lopes
is eveneens een erkend tien-kilo
meterloper. Evenals Mamede heeft
hij dat niet op de Olympische Spe
len kunnen bewijzen, omdat Portu
gal meedeed aan de boycot. Mame
de: „Tot overmaat van ramp heb ik
in Athene tijdens de Europese titel
strijd niet kunnen lopen door een
blessure.- De wereldkampioen
schappen in Helsinki worden voor
•mij dan ook heel belangrijk. Ook
omdat ik inmiddels al eenendertig
jaar ben".
Bondscoach Mario Moniz Perreira,
die nauwlettend heeft meegeluis
terd, reageert snel wanneer de leef
tijd van Mamede ter sprake komt.
„Het einde van zijn carrière is nog
lang niet in zicht. Over twee jaar
zal hij zich zelfs op de marathon
géan mahifesteren. Er is al een be
gin mee gemaakt. Onlangs heeft hij
meegedaan in New York. Vijfen
twintig kilometer lang is hij bij Sa-
lazar gebleven. Daarna heeft hij de
strijd door kramp moeten staken.
De eerste resultaten zijn echter be
moedigend. We gaan van Fernando
een toekomstige marathontoppèr
maken". Mamede grinnikt maar
eens, maar laat blijken een heilig
geloof té hebben in zijn coach. „Hïj
weet wat goed voor me is. Ik train
al dertien jaar bij hem. Elke week
veertien uur. Dat is geen probleem.
Je moet er alleen voor waken jezelf
niet te forceren".
Voorzichtigheid
Rosa Mota juichend na haar zege in de beroemde Silvesterloop van Sao Paulo.
De atlete uit Porto, die dit jaar een
opleiding tot lerares lichamelijke
opvoeding gaat volgen, weet dat
haar kostje normaal gesproken is
gekocht. In overleg met de Portu
gese trainingsstaf is haar atletiek-
toekomst uitgestippeld. Zo staat bij
voorbeeld onder meer vast dat zij
dit seizoen in de marathon van
Rotterdam zal uitkomen. Over geld
hoeft zij zich eveneens geen zorgen
meer te maken. „Ik hoef zelfs geen
echt hoge startgelden te vragen.
Mijn club en de overheid betalen
alles".
Het enige dat van haar wordt ver
wacht is dat zij de naam van Portu
gal uitdraagt. Het toerisme is met
name in de Algarve, dat bekend
heid geniet onder de naam Sportu-
gal, als een prima bron van inkom
sten ontdekt. „Wij vestigen de aan
dacht er op", aldus de Portugese
beleidsmakers, „en de vakantiegan
gers komen vanzelf". Of die bena
dering juist is zal in de toekomst
moeten blijken. Helemaal zeker
daarvan kunnen de Portugezen
niet zijn want de gehanteerde prij
zen zijn nu niet bepaald geschikt
om Jan Modaal te interesseren. De
doelgroep is derhalve niet zo groot.
Rosa Mota laat zich over de kans
van slagen niet uit.
Ook Fernando Mamede houdt zich
dienaangaande keurig op de vlakte.
De Europese recordhouder op de 10
kilometer (gevestigd op 7 juli 1982
te Parijs: 27 min. en 22,95 sec.) is
oorspronkelijk afkomstig uit Beja.
Na tal van sporten te hebben be
dreven is hij ontdekt door Mario
Moniz Perreira, die bekend staat
als de beste atletiektrainer van
Portugal. Hij heeft Mamede naar
Lissabon gehaald, voor een betrek
king gezorgd en hem later in de ge
legenheid gesteld onder.nog betere
omstandigheden te trainen.
Fernando Mamede: „Aanvankelijk
ben ik werkzaam geweest op het
secretariaat van Sporting Lissabon..
Later ben ik bij een bank terecht
Ook Rosa Mota doet geen ondoor
dachte dingen. „Forceren is dode
lijk voor een atleet. Daarvan krijg
je altijd de terugslag. Ik loop dan
ook niet te veel wedstrijden over
lange afstand. Ik beperk me tot en
kele lopen van veertien en twintig
kilometer en af en toe een mara
thon. Daarnaast blijf ik gewoon op
de baan bezig".
Zij is overigens langzaam naar de
marathon toegegroeid. Acht jaar
geleden is deze afstand voor het
eerst ter sprake gekomen. De laat
ste paar jaar is er opzettelijk veel in
Zuid-Portugal getraind. De 43 kilo
zwaré, 1:57 meter lange atlete heeft
namelijk ontdekt dat het geacci
denteerde terrein haar goed ligt.
Bovendien houdt zij van warm
-weer en - daarin stelt de Algarve
ook zelden teleur. „Hier trainen is
Carlos Lopes is ook een grote atle-
tiektroef van Portugal.
eigenlijk helemaal geen opgave. Ik
voel me er heerlijk bij. Ik heb van
dat zwoegen tegen al die korte
klimmetjes in Athene trouwens
veel voordeel gehad. In Grieken
land heb ik onder soortgelijke con
dities gelopen. Dat is mijn grote
voordeel geweest. Ik ben door on
ervarenheid overigens te traag ver
trokken. Pas na 25 kilometer ben
ik bij de kopgroep gekomen. Een
kilometer voor de eindstreep ben
ik weggesprongen". Een sprong
naar de internationale publiciteit
met alle gevolgen van dien. Het
amper zevenduizend leden tellende
atletiekbondje van Portugal heeft
in elk geval enkele indrukwekken
de vertegenoordigers.
Zij zullen niet alleen blijven. Op de
voor toeristen overigens eveneens
opengestelde sportaccommodaties
de Algarve worden vele Portu-
;e sportmensen voor het grote
werk klaargestoomd. Het lijdt geen
twijfel dat na hard trainen op een
van de vele prachtige golfbanen
vooral de Dom Pedro Club, waar
professional Tony Barnabe de scep
ter zwaait, geniet internationale be
kendheid of een nieuwe vedette
zal binnenkort opstaan. En ook de
liefhebbers van de paardesport, zo
wel van de dressuur als het sprin
gen, kunnen in deze door honderd
duizenden bomen gekenmerkte
streek hun hart ophalen. De mane
ges voldoen aan de eisen, hetgeen
eveneens kan worden gezegd van
de gravelbanen waar de tennisbal
len soms hoog opspatten. In het
zuiden van Portugal wordt de
naam Sportugal alle eer aangedaan.
PETER VAN PUTTEN
lARN Tafeltennisser Georg
'constateerde in 1960, dat er
bdnodig enig systeem behoorde
komen in de jaarlijkse exodus
Ji sportverenigingen naar anders
gekende gebieden. Hij richtte de
ro-Sportring op. Uiterst beschei-
n in een keldertje in de Amster-
Inse binnenstad. In twee decen-
dijde het uit tot een. volwaardig
Jniddelingsbureau met achttien
«tk bezette werknemers, onderge-
in een riante villa in het bo-
Baarn, waar Klaas Nu-
chef de bureau is.
bevinden zich in
alle delen van de wereld.'Na
"2[ schuchtere begin maken thans
rlijks meer dan duizend vereni-
Mgèn uit Europa en Noord-Ame-
Ha gebruik van de mogelijkhe
id die door Oudts boreling gebo
ft Worden. Met z'n allen zorgen
voor een slordige vijfduizend
feriigingscontacten. Euro-Sport-
Jg "verzorgt sportcontacten in
"Wel alle landen van Europa en
llord-Amerika; zonder winstoog-
Het bestuur is sterk interna-
tal ondérbouwd. Voorzitter is de
iri Emanuel Rose. Wim Meule-
uit Nederland is vice-voorzit-
(efrz'n landgenoot Wim van Zijll
de secretarisstoel. Leden zijn
s Hansen uit West-Duitsland
[de Brit Sir Denis Follows. Juan
ïaranch, voorzitter van het In-
lationaal Olympisch Comité, is
ïsul Honorair. En als gezegd,
iait"Klaas Nuninga de scepter in
De oud-intèrnational en
-Ajacied is inmiddels met z'n
fde Euro-Sportringjaar bezig.
qJ 42 jaar zijn Klaas Nuninga niet
p te zien; hij is nog immer gepro-
itioneerd als de op scherp staan-
zoals honderddui-
»3den voetballiefhebbers hem
Tinen uit de jaren zestig. Niette-
h beperken zijn sportieve activi-
Ten. rich tot wat eenvoudig ge-
Si met de leren knikker in nabij
sporthallen. „Uitsluitend
'regionaal niveau", zegt hij met
jSlruk,
J hijvoetbalt nog met de oud-
jirnationals. Maar ook deze be
kunnen slechts met een
pe portie fantasie als een goed
gestructureerde conditietraining
worden aangemerkt. Evenals de
ontspannen tennispartijtjes, waar
mee hij nog wel eens een zonnige
zomeravond wil verdoen. Toch is
Klaas Nuninga nog volop met de
sport bezig. Van vroeg tot laat en
schier zeven dagen in de week. Bij
na onafgebroken is hij in touw om
internationale sportcontacten te
leggen tussen verenigingen uit de
meest uiteenlopende landen.
Afreageren
De sport drukte een geducht stem
pel op het leven van de oud-Win-
schoter. „De sport heeft mijn leven
wel heel sterk beïnvloed", erkent
hij. „Hoe erg, dat besef je pas als je
bent gestopt met de actieve beoefe
ning. Dari eerst realiseer je je, wat
het betekent, dat je je altijd zo fijn
hebt kunnen afreageren. Je was al
tijd bezig. De prestatie moest wor
den neergezet. Ik heb er beslist wel
moeite mee gehad, toen ik er een
punt achter zette. Op dat moment
voel je de leegte. Dan zeg je zon
dags: hé, er is iets. Je kunt het niet
verklaren, maar je bent onrustig.
Ik heb het nu zelfs nog. Als ik
maar een beetje met de sport bezig
ben, gaat het weg. De sport is een
soort katalisator van alle spannin
gen, die ieder mens uiteraard
heeft".
De kleurrijke tocht langs ontelbare
buitenlandse steden, met Ajax en
het Nederlands elftal, vormde een
stevige pijler in het wordingsproces
van Klaas Nuninga. „Er is een aan
tal factoren, dat maakt zoals je nu
bent", zegt hij. „Die voetballoop
baan is onbetaalbaar geweest. Het
gaat niet langs je heen. Ook de
functies, die weer voortvloeien uit
de sport. Nu nog heb ik daar in
mijn werk profijt van. In mijn hui
dige baan ben ik de man, die naar
buitenuit opereert. Het heeft niets
te maken met een overdreven ei
genwaan. Als topsporter verwierf
je bekendheid. Het is een voordeel
in je werkzaamheden; hoe je het
ook bekijkt. Op basis van mijn
vroegere inbreng wordt er naar mij
geluisterd. De opvoeding blijft on
der alle omstandigheden een fun
dament. Daarbuiten zijn er diverse
elementen, die er bij komen. Van
huis uit moet je wat hebben meege
kregen. Zoals mij altijd op het hart
werd gedrukt „nait aigenwies te
worden". Ik kom uit een gezin, dat
immer belangstelling voor de sport
toonde, maar Klaas werd niet op
een groot platform gezet".
Presentatie
Z'n correcte presentatie en z'n in
drukwekkende verrichtingen op de
groene akker waren Klaas Nunin
ga bijzonder behulpzaam bij de op
bouw van zijn maatschappelijke
carrière. In zijn nadagen als voet
baller bij Ajax werd hij benoemd
tot adjuncthoofd van de afdeling
sportzaken in Amsterdam. De aan
stelling tot hoofd was een kwestie
van tijd. „De consequentie was, dat
ik 'stopte met het betaald voetbal.
Ik had het er niet gemakkelijk
mee. Toen kwam er een aanbieding
van Michelin om als trainer-speler
naar Frankrijk te komen. Daar
naast werd ik coördinator sport op
het algemeen secretariaat. De
sportvereniging van Michelin heeft
meer dan achtduizend leden. Al
leen al het aspect, naar het buiten
land te gaan en de Franse taal
vloeiend te leren spreken, sprak
me erg aan. Ondanks de puike be
trekking die mij in Amsterdam
werd aangeboden. Het was gewoon
het idee. Ik was 32 jaar, zat goed
beschouwd zo'n beetje aan m'n top
met het vooruitzicht een jaar of
dertig ambtenaar te moeten zijn.
Het lokte mij niet bijzonder".
„Het perspectief was heel eenvou
dig: ik zag in Frankrijk een grote
zekerheid. Als ik naar Nederland
terug zou gaan, was er bij het con
cern beslist wel een baan voor
Klaas Nuninga. Ik kwam na drie
en een half jaar terug en werd
hoofd van het opleidingscentrum.
Je moet natuurlijk geloof in eigen
kunnen hebben. Dat heb ik. In
Frankrijk heb ik fantastisch ge
functioneerd. Bovendien had ik
mijn oefenmeesterdiploma's ge
haald. Waarschijnlijk een stukje
noordelijk karakter. Je zeker stel-
'len. Net als vroeger, toen ik in het
Nederlands elftal speelde: toch de
hoofdakte halen".
De nieuwe baan had een schaduw
zijde, er was geen enkele verwe
venheid meer met de sport. Twee
jaar hield Klaas Nuninga het vol.
„Het hart bleef trekken". Iri z'n
Franse tijd bemiddelde de Neder
lander ooit eens voor Euro-Sport-
ring bij een internationaal sport-
contact. Vijf jaar geleden vroeg de
stichting hem in vaste dienst te ko
men. Een hernieuwde relatie met
de sport gaf de doorslag. De om
schakeling van autobanden naar
internationale verenigingsbanden
verliep probleemloos. „Mij moest
eerst uitvoerig worden uitgelegd,
wat de doelstelling van Euro-Sport-
ring was. Het is een vast gegeven:
als je in het verlengde van de ama
teursport werkt, opereer je in de
schaduw".
Breedtesport
„Ik probeer steeds dat stukje scha
duwwerk een beetje lichter te ma
ken. Het gaat om de breedtesport.
Het is wél de basis van de top. In
concreto: de breedtesport is eigen
lijk de ware sport en de top is er
een voortvloeisel van. Het is de
breedtesport, die het 'm doet. De
officiële bonden staan volledig ach
ter Euro-Sportring. Het betekent,
dat alle aanvragen rechtstreeks
naar ons worden doorgezonden.
Deze baan vraagt zoveel van mij,
dat ik er meer dan een dagtaak aan
heb. Ik zou best nog wat willen
doen in de directe sport, maar de
tijd ontbreekt me. Er is veel werk
in het weekeinde. Daardoor kun je
je niet vast verbinden. Misschien
ben ik een te grote perfectionist. Ik
weet zeker, dat ik het niet na kan
komen. Als ik ergens een hekel
aan heb, is het als verplichtingen
niet worden nagekomen".
„Driekwart van onze arbeid bestaat
uit jeugdwerk. Om alle misverstan
den te voorkomen wil ik er na
drukkelijk op wijzen, dat Euro-
Sportring geen commercieel li
chaam is. Wij werken zonder
winstoogmerk. We hebben alleen
te zorgen, dat de totale organisatie
kosten binnenkomen. Dat moet je
baseren op ongeveer elfhonderd
groepen per jaar. Dat zijn zo'n
veertigduizend deelnemers. Door
dat wij in het groot werken kun
nen .wij scherpe prijzen bedingen
op vervoers- en huisvestingskosten.
Er is verschil, of je duizend kilome
ter aan een busonderneming aan-'
biedt of honderdduizend".
„Met die kortingen kunnen we een
deel van onze exploitatie dekken.
We houden ons uitsluitend bezig
rnet de amateursport. Talloze
breedteclübs zouden nooit aan bui
tenlandse contacten toe komen
zonder onze bemiddeling. Dat is
het mooie van ons werk. Voor ons
staat centraal, dat er een fijn inter
nationaal contact is geweest. On
danks de terugval in de conjunc
tuur stijgt het aantal aanvragen nqg
steeds. Dat is voor mij een bewijs
van hèt belang van Euro-Sportring.
Het feit, dat je almaar meer verzoe
ken krijgt, illustreert, dat we met
nuttig werk bezig zijn. De stichting
heeft zich als een vlek over Europa
en Noord-Amerika verspreid".
Vooraanstaande rol
Tien jaar topsport zorgde ervobr,
dat Klaas Nuninga een vooraan
staande rol kon vervullen bij de
uitbouw van Euro-Sportring. Veel
vuldig vertoeft hij buiten de lands
grenzen orn inleidingen te houden.
„Ik geef even gemakkelijk een
persconferentie in Frankrijk als dat
ik naar West-Duitsland ga om Lan-
desverbande van een bepaalde tak
van sport te bezoeken", zegt hij.
Zelfs tijdens het gesprek ontkomt
Nuninga niet aan de greep van een
buitenlandse medewerker. Het is
Egar Obertüfer, van de Zwitserse
voetbalbond. „Ik ben een perfectio
nist", vertelde Nuninga eerder. Hij
gaat in z'n streven zover, dat hij de
Helveet vlekkeloos in diens dialect
te woord staat. „Een Groninger
kent z'n dialecten", lacht hij.
Volgens de oud-international zijn
de behoeften veranderd. „Na de
oorlog bestond er een enorme trek
naar het. buitenland. Met een grote
behoefte aan uitwisseling. Vervol
gens werd meer het accent verlegd
naar de toernooien". Het vergrootte
de directe betrokkenheid bij sport
gebeurtenissen. „Door de gestegen
vraag houden we ons de laatste ja
ren eveneens bezig met de organi
satie van "wedstrijden met als hoog
tepunt de Euro-Sportring Super
Cup".
Het voetbalhart trekt genoeg om de
ontwikkelingen binnen het vader
landse voetbal met zorg te volgen.
Regelmatig bezoekt hij de thuis
wedstrijden van Ajax. „Er is toch
wel heel duidelijk sprake van ni
vellering", stelt hij vast. „Neder
land heeft een fantastische periode
gehad. Nu lijkt het wel op een stan
daardisering. Bij veel ploegen heb
je moeite een speler te ontdekken,
die iets meer kan dan een ander.
De voetballers gaan volledig ano
niem over het veld. Ze Rebben
geen eigen inbreng en geen eigen
risico. Een dieptepass zie je nauwe
lijks. Het is schuiven, schuiven en
nog eens schuiven. Taktiek voert
de boventoon. Er is de laatste jaren
zo uriiform gewerkt, dat je de crea
tiviteit niet meer terugziet. Van
een aanvaller wil ik zien dat hij, als
hij een vent voorbij komt, een doel
punt maakt. Het is zelfs zo geweest,
dat je in Nederland geen aanvaller
meer zag. We moeten ons niet spie
gelen aan het talent uit het begin
van de jaren zeventig".
„Je moet je echter wel afvragen,
waarom er thans zo weinig creati
viteit bestaat. Het is een vergissing
geweest, dat de competitie voor de
zestien- tot achttienjarigen werd af
geschaft. Het kostte allemaal te
veel: maar het werd de doodsteek
voor het Nederlandse voetbal.
Neem Frankrijk: waarom is het
spel daar de laatste jaren zo om
hoog gekomen? Door de jeugdcom-
petities. De besten moeten elkaar
ontmoeten, op landelijk .niveau.
Daar is het voetbal bij gebaat".
Nuninga signaleert het, maar hij
voelt zich niet geroepen er daad
werkelijk verandering in proberen
te brengen. De breedtesport slokt
hem geheel op. Ettelijke duizenden
internationale sportcontacten vlek
keloos te laten verlopen, daar gaat
het hem momenteel om. Al relati
veert hij met z'n noordelijke nuch
terheid: „Het wil niet zeggen, als je
elfhonderd groepen, ofwel zo'n
2500 teams aan vijf- tot zesduizend
sportontmoetingen helpt, dat de
stichting Euro-Sportring heilig ver
klaard moet worden".
JAN J. RITZEMA
Van der Duim
en de scheve
schaats-bond
De brandende actualiteit van deze
week laat zich aardig in zegswijzen
vangen. Hier komen ze.
Zich op glad ijs wagen (Hilbert
van der Duim met de naam van
een privé-sponsor op zijn trui in
het veelbesproken televisie-inter
view).
Zich de kaas niet van het brood
laten eten (het bestuur van de
schaatsbond. dat onmiddellijk
schorst - beducht voor maatregelen
van de sponsor).
0 Onder de duim houden (het be
stuur van de schaatsbond, dat zijn
autoriteit niet graag ziet aangetast
door een individu).
0 Op oud ijs vriest het licht (het
bestuur van de schaatsbond begaat
een oude fout - beslist weer over
ijld).
0 Er geen kaas van gegeten heb
ben (zie vorige).
0 Iets op zijn duimpje kennen
(niet Hilbert, die had kunnen we
ten dat er problemen zouden ko-
0 Het ijs breken (de sponsor van
de schaatsbond, die geschrokken
van alle verwikkelingen aandringt
op clementie voor Hilbert).
0 Goed beslagen ten ijs komen
(Hilbert met zijn wereldtitel, vlak
voor het Nederlands kampioen
schap).
0 Op zijn duim fluiten (het be
stuur van de schaatsbond, dat zich
door zijn eigen tuchtcommissie ziet
teruggefloten).
Ziedaar in gevleugelde vogelvlucht
de zoveelste kolderieke komedie
die ons vaderlandse schaatswereld-
je in rep en roer heeft gebracht. Als
u deze regels leest weet u wellicht
al hoe het Hilbert vandaag is ver
gaan in Deventer. Op het moment
van schrijven van deze kolom kan
daar slechts naar worden gegist.
Maar het is' niet zó gewaagd te
voorspellen dat onze wereldkam
pioen het er niet zo goed vanaf
heeft gebracht na zo'n turbulente
week.
Ga maar eens na. Je begint in het
vooijaar al met je voorbereiding op
slechts een paar evenementen in de
winter. Alles verloopt gladjes tot de
ijzers kunnen worden ondergebon
den. Dan wordt bekend dat de
overeenkomst die bestaat tussen de
schaatsbond en een kaasboer door
Hilbert niet is ondertekend. Hil
bert, als werkloze onderwijzer wel
vaak maar niet op zijn achterhoofd
gevallen, wil de handen vrij heb
ben om ook nog een graantje mee
te pikken uit de privé-sponsorruif.
Dat geeft de nodige heisa, maar
alia.
Dan moet er een wedstrijd worden
gereden in Utrecht, maar Hilbert
heeft diezelfde avond een afspraak
met een krant voor een interview
met een etentje en vertrekt zonder
te rijden. Weer heisa.
Inmiddels rijdt Hilbert niet zoals
het een wereldkampioen betaamt.
Weliswaar blijft hij voortdurend op
de been, maar anderen streven
hem voorbij in Inzeil. Dan weer
heisa, want niemand minder dan
jonkheer Quarles van Ufford strijkt,
in het trainingskamp neer. Om Hil
bert persoonlijk te zeggen dat hij
voor onbepaalde tijd is geschorst
Dat Quarles het zelf is gaan vertel
len siert de schaatsvoorzitter, maar
dan ook alleen maar wat dat be
treft Ditmaal is de heisa volkomen
onnodig, overbodig en voorbarig.
Maar de media springen er dank
baar op. Het is tenslotte winter en
de voetbal rolt niet. Dus kan even
flink worden uitgepakt met de zo
veelste rel in de schaatshistorie.
Die na enige dagen een storm ih
een glas water blijkt te zijn.
Ondertussen is Hilbert mentaal ge
broken, heeft slapeloze nachten ge
had en zou het liefst het verdere
seizoen maar vergeten. De wereld
kampioen, die straks in eigen land
ook een gooi had willen doen naar
het Europese goud.
Als Hilbert er dit weekeinde inder
daad niets van terecht brengt in
Deventer zal dat op de publieke be
langstelling eind deze maand bij de
Europese titelstrijd in Den Haag
bepaald geen positieve uitwerking
hebben. Dan zullen Quarles en de
zijnen nog wel even terugdenken
aan oudejaarsdag toen ze bekend
maakten dat Hilbert werd ge
schorst.
Zó tuk op de sponsorcentjes van de
kaasboer, maar niet denken aan de
guldentjes straks van Jan Publiek.
Een scheve schaats rijden heet dat.
Er zijn inderdaad kaaskoppen die
het nooit leren. Maar bij de schaats
bond zijn ze wel érg hardleers.
Daar lappen ze de hele wereld aan
de laars. Inclusief de kampioen. En
bezorgen hem dan als pleister op de
wonde een baantje bij een ijsbaan.
Ja, bij een kaasfabriek zou ook wel
het toppunt zijn geweest.
TINUS L. BUYS
