o praten alsVanAgt kan ik niet en wil ik niet
v)
Reagans blunders in Latijns-Amerika
bezorgen adviseurs handen vol werk
^TERGROND
itensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnen
itensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnen
RT DE VRIES NEEMT ZAAK KERNWAPENS SERIEUS:
or
Politiek
Partij
Parlement
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 11 DECEMBER 1982 PAGINA 7
Walesa
is uiterst
manoevt
zullen zij
St hcbhJtó ernstige zaken be-
de Tweede Kamer
uzelski PPe" "e?k: Janatuu'-
nation M'gelijk, in 99 van dt
:t moge^'e." eaat. he' de P0'
die de itsluitend om ernstige
enmerktj"ar "as het wel
doorbrf Dat kwam niet alleen
succtf zwaarmoedige debat
die heidre'£ende sluiting van
i lanes o/ferdamse scheepswerf
>n daf hiraar ook (en voora0
njpp yrAsombere, zakelijke ge-
iar miosr',SS6'in^ over ^et
te plaaJUjkbezoaing". Deze
st met Fnn allerlei voor-
ook hetr staan over beSrafe-
erieens en crernat'es> wordt
maken 'or' gewijzigd. Zo krij-
Jijvoorbeeld hindoes,
zijn da^;ten en islamieten
elke opj£jegenheid om de do-
olereerdfce/7s hun eigen rituelen
staat vafe (e bestellen of te cre-
vaar voij een onwezenlijke ge-
staat mirfing, de Tweede Ka-
ook jpnlang over lijken te
beleg ten. Uiteraard is dat
soort
Poolse
Igende
en doei
ft het
door alïr
een onderwerp dat niet tot
vrolijkheid stemt, en zo hoort
het eigenlijk ook, maar een
glimlach konden wij toch niet
onderdrukken toen we in de
wandelgangen iemand hoor
den praten over de „grafstem
waarmee minister Rietkerk
van Binnenlandse Zaken het
wetsontwerp verdédigde. Ook
viel hier en daar te vernemen
dat de minister een wijzigings
voorstel vanuit de Kamer voor
deze ene keer best zou kunnen
afwijzen met de woorden:
„Over mijn lijk".
Minister Rietkerk had trou
wens zelf niet in de gaten dat
hij langs de rand van lach en
traan balanceerde, toen hij een
vraag van de GPV'er Gert
Schutte beantwoordde. Schut
te had gevraagd of iemand op
een eigen stuk grond een dode
zou mogen begraven. Rietkerk
antwoordde dat zulks niet mo
gelijk is, omdat begrafenissen
alleen mogen plaatsvinden op
officiële begraafplaatsen, die
door de gemeenteraad worden
aangewezen. „Ik verwacht",
aldus Rietkerk, „dat een ge
meenteraad er niet spoedig toe
zal overgaan, eigen terrein
van een particulier als zodanig
aan te wijzen, omdat die per
soon daar zijn familie wil be
graven. Het zal bovendien bij
omwonenden toch wel vaak
op bezwaren stuiten als ie
mand in zijn achtertuin begra
vingen verricht".
Nieuwelingen
Over de vroegere machtige
KVP-leider Romme doen tot
op de huidige dag fraaie anec
dotes de ronde. Een van de be
roemdste is wel het volgende
verhaaltje, dat zich ongeveer
vijfentwintig jaar geleden af
speelde, toen de KVP met een
zetel of vijftig met kop en
schouders boven alle andere
fracties uitstak. Op een dag
stapte Romme op de ARP-
fractieleider Schouten af en
sprak, wijzend op een in zijn
buurt ronddrentelend Kamer
lid: „Zeg, is dat er ééntje van
jou of ééntje van mij?".
Tegenwoordig is het ondenk
baar dat een fractieleider zich
zo hoog verheven gedraagt als
Romme en zich zo weinig met
zijn onderdanen bemoeit, dat
hij niet eens weet of iemand
bij zijn eigen club behoort of
bij een andere fractie. Wel is
het soms zo, dat bepaalde frac
ties na Kamerverkiezingen zó
veel nieuwelingen tellen, dat
een buitenstaander het moei
lijk heeft ze allemaal van el
kaar te onderscheiden. Dat is
nu vooral in de VVD het ge
val. Al die nieuwe Kamerle
den moeten knokken om be
kendheid te verwerven. Dat
gaat natuurlijk niet zomaar. Je
moet als verse volksvertegen
woordiger eerst de belangrijk
ste kneepjes van het vak on
der de knie zien te krijgen en
er gaat meestal wel een aantal
maanden overheen eer dat het
geval is. In die gewenningspe
riode zwemt een nieuweling
vaak nog met z'n ziel onder
z'n arm rond, heftig pogend
het hoofd boven water te hou
den temidden van de politieke
draaikolk waarin hij of zij is
terech tgekomen.
Nieuwelingen
Een aardig inzicht in de eerste
indrukken die een groentje in
de Kamer opdoet werd ons on
langs verschaft door de nieuw
bakken 44-jarige CDA-verte
genwoordiger Frans Josef van
der Heijden. In het weekblad
van zijn partij, „CDActueel"
geheten, schreef Frans Josef,
die voorheen werkzaam was
bij de Vereniging van Neder
landse Gemeenten, een dag
boek over zijn eerste schreden
aan het Binnenhof. Hieronder
enkele plukjes uit de schrijfs
els van de noviet.
Al op de eerste dag, nadat hij
door Kamervoorzitter Dolman
is beëdigd, schrijft Van der
Heijden dat hij wordt overdon
derd door de vele indrukken
die hij heeft opgedaan. En ver
twijfeld vraagt hij zich af:
„Welk risico heb ik nu eigen
lijk genomen om de veilige be
scherming van de Vereniging
van^Nederlandse Gemeenten
te verlaten, waar ik tien jaar
met zoveel plezier gewerkt
heb? Wat zijn mijn kansen om
mij op het niveau van de Ka
mer te handhaven? Ben ik op
gewassen tegen een veelal on
georganiseerd leven, temeer
daar ik mijzelf een uiterst ge
organiseerde planner vind?
Wat doe ik Gonnie en de kin
deren aan om me over te leve
ren aan een métier waarvan
alleen vaststaat dat er niets
vaststaat?"
Vier dagen later: „Ik mag dan
Kamerlid zijn, maar ik ben zo
nieuw dat ik niets te doen heb.
Er is nog niemand die op me
wacht, die iets van me wil. Er
is nog geen zaak die aangepakt
moet worden. Ik weet zelfs
nog niet waar ik mij eigenlijk
mee bezig mag houden. Ik
hoop op Binnenlandse Zaken,
omdat die sfeer mij zo ver
trouwd is en verder op iets op
het terrein van het algeheel
welzijn, omdat ik zoveel vrij
willig bestuurswerk in deze
sector gedaan heb. Verder heb
ik mij uitdrukkelijk opgege
ven voor emancipatiezaken
omdat ik vind dat emancipa
tie, net als de vrede, een zaak
is van tweezijdig ontwape
nen
En tenslotte, enkele dagen
vóór het grote debat over de
regeringsverklaring van het
kabinet-Lubbers, schrijft Van
der Heijden: „Zelf zal ik aan
dat debat niets bijdragen. Als
noviet past mij de rol van
zwijgende getuige, die voorlo
pig volstaat met zich van uur
tot uur te verbazen over de
grootste georganiseerde chaos
die ik tot nu toe in mijn leven
ben tegengekomen".
Kriebel
Ooit breekt voor een begin
nend Kamerlid het grote mo
ment aanv waarop voor het
eerst het spreekgestoelte mag
worden beklommen om het
woord te voeren. Voor alle
nieuwe Kamerleden is zo'n
eerste speech (de „maiden
speech") een spannende ge
beurtenis die meestal met veel
zenuwen gepaard gaat.
De VVD'er Hans Dijkstal, nog
maar net volksvertegenwoor
diger, mocht dat de afgelopen
week al meemaken. Hij was
één der sprekers in een debat
met de jonge minister Brink
man van Welzijn, Volksge
zondheid en Cultuur over de
bescherming van onze Hol
landse kunstschatten. Ook
voor Brinkman was het de
eerste keer dat hij een wets
ontwerp in de Kamer moest
verdedigen. En daarom begon
Dijkstal zijn maidenspeech al
dus: „Mijnheer de Voorzitter!
Mijn sterke vermoeden dat
vele leden van deze Kamer
ooit dezelfde kriebel in de
buik hadden als ik op dit mo
ment geeft mij nauwelijks eni
ge troost. Maar het geeft mij
wél enige troost dat er nu een
nieuwe minister aanwezig is,
die in hetzelfde schuitje zit als
ik. Welnu, ik spring nu maar
gewoon in het diepe".
DICK VAN RIETSCHOTEN
oppor
S^HAAG Vijf we-
Oost-Eifleden is het nog
lat dr. Bert de Vries
zijn eigen verras-
inmmiimjerd gebombardeerd
ider van de CDA-
in de Tweede Ka-
f V Jq te zien heeft hij
el verwerkt dat hij,
tien als jongste be-
j op het belasting-
)r in Groningen, in
Sporen is getreden
ng, m#jn twee machtige
Wim Aantjes
x. bruuud Lubbers. Al
hij nog wel op:
ou wel fijn geweest
s ik me iets meer
tunnen voorberei-
wordt
Mevj
adj.dirrj
spijt van de beslis-
gUiat blijkt niet het geval;
u/jlleen wel zo dat hij zijn
I baan als wel heel bij-
ervaart. H
richtffer wij zijn
neelszi1 met die van een man-
I van Vkers Probeert ver-
in een open kruiwa-
)at geldt natuurlijk voor
ractieleider, maar som
mijn kikkers zijn
il springerig en daar-
is echt niet binnen
houden".
esolutie
Bit met name op afgelo-
indt u runsdag, toen er gestemd
orten nijver de houding van de
andkiaang tegenover de VN-re-
agratis! over bevriezing van de
rschoterapenarsenalen. De zaak
iteindelijk zo belangrijk
Vries een bezoek aan
.ïgres van de EVP (fede-
8x2lyan christen-democrati-
irtijen in Europa) in Pa-
afzeggen. Dat werd
ïinto7rlrergerd door het feit dat
-10xZ71anks elf CDA'ers vóór
ptie van de PvdA stem-
dus het beleid van mi-
6. jVan den Broek op dat
Ifkeurden.
hnrtm 'eindelijk wreef de VVD
DQQfn en handvol zout in de
g met f door te wijzen op de af-
snaar ot dat het loyalisme was
ig do«enen. Voor de ex-burge
er van Venlo, drs. Gij-
3i"~~^lijkt dat aanleiding een
starten tegen de ver
elf rebellen, onder het
„zij eruit of wij eruit (uit
tEPARpA>"
Eikeftantebericht over deze
legt De Vries na aan-
lezing kalm naast
letterlijk en figuur-
meneer is kennelijk
;d ingelicht. Hij denkt
Jt alleen mensen uit de
Ook waren. Welaan, Stef
en Ad Lansink zijn
uit de KVP afkom-
-,-in Hanske Evenhuis uit
naar Volgens De Vries is
Bemmpatste tevens een bewijs
«ten/wiet verwijt van de VVD
ï8:terecht was. „Het was ze-
tTAG,jeen Heo-loyalisme. Als er
etoi m zes tegenstemmers
(dorp)'1 geweest, dan zou je dat
'eerder hebben kunnen
agten- Deze zaak loopt dwars
tine fractie heen".
enfties meent dat het gebeu-
dinsdag wijst op een
seweg l(
zekere starheid aan twee kan
ten. Want enerzijds is hij het
ermee eens dat minister Van
de Broek er een beetje een
prestigekwestie van heeft ge
maakt. „De minister-president
heeft gezegd: laten we er geen
prestigekwestie van maken.
Wel, tot op zekere hoogte kun
je zeggen dat ook een aantal
Kamerleden dat toch gedaan
heeft. Zij wilden de minister
dwingen een ander beleid te
Maar als Kamerlid zit je er
toch om de minister te contro
leren?
„Zeker. Maar dat doe je ook,
als je zoals de meerderheid
van de CDA-fractie zegt: mi
nister, wij zouden eigenlijk ge
lukkiger geweest zijn als Ne
derland zich in de VN van ste
ming zou hebben onthouden.
Dat is een heel duidelijke cor-
Balanceert het CDA in de zaak
van de kernWapens nu niet op
een zeer slap koord, waar het
gemakkelijk kan afvallen?
Mensen als Scholten en Dijk
man maken er geen geheim
van dat zij plaatsing van de
kruisraketten in ons land niet
zullen aanvaarden.
„Wat deze problematiek be
treft hebben enkele fractiele
den een gravamen (voorbe
houd) gemaakt. Er moet ruim
te zijn in een politieke partij
om dat te honoreren. Te zijner
tijd zal bekeken moeten wor
den of aan die gravamina
gronden kunnen worden ont
leend om tot een afwijkende
opstelling te komen. Naar mijn
mening moeten dit soort er
kende bezwaarschriften geho
noreerd worden. Aan de ande
re kant wens ik nu nog niet
vooruit te lopen op een discus
sie, die over een jaar, nadat
minister De Ruiter de nieuwe
Defensienota heeft uitge
bracht, gevoerd moet worden".
Er zijh drie soorten voorbe
houden. Scholten, Faber en De
Kwaadsteniet hebben een gra
vamen op het punt van de
kruisraketten; De Boer en me
vrouw Laning zijn volledige
atoompacifisten; en dan zijn er
nog een paar mensen, onder
wie Dijkman, die over deze
zaak een brief hebben ge
stuurd aan het partijbestuur.
„Wat betreft de brieven heeft
het partijbestuur gezegd dat
deze passen bij ons verkie
zingsprogram. Die mensen
mogen er vanuit gaan dat de
fractieleiding hun argumenten
serieus zal nemen in de discus
sie, evenals dat andersom het
geval moet zijn".
leuk
„Zij waren van die gravamina
op de hoogte, toen ze met ons
een regeeraccoord sloten. Maar
voor de goede orde: er is geen
automatisme dat de mensen
met-een-brief onder alle om
standigheden tegen plaatsing
zullen zijn. U vertelt mij dat zij
dat zelf in de wandelgangen
ADVERTENTIE
eale kans voor klein bedrijf!
bij Leiden ligt het overdekte shopping centre „Winkelhor. Aan
zeggen, maar ik heb alleen te
maken met wat zij in de frac
tie zeggen".
Van Agt heeft nog niet zolang
geleden gezegd dat die kruis
raketten er toch nooit zullen
komen, omdat de publieke opi
nie te zeer tegen is. Zijn we nu
met een gigantisch schimmen
spel bezig of hoe zit het?
„Ik neem de dingen waar we
mee bezig zijn serieus. Zo pra
ten als Van Agt kan ik niet en
wil ik niet. Als we met bepaal-
n beleid bezig
zijn, neem ik dat volstrekt
ernstig. Als iemand in zijn
hart meent te moeten twijfe
len, zelfs al is hij ex-premier,
dan heb ik daar niet zo erg
veel mee te maken".
Inkomensbeleid
Genoeg over de kernwapens.
We gaan over op het inko
mensbeleid, wat aanzienlijk
plezieriger zou moeten zijn
voor De Vries. Immers, het
kabinet is toch vrij ver tege
moet gekomen aan het verlan
gen van de CDA-fractie dat
ook in 1983 de zwaarste lasten
op de sterkste schouders wor
den gelegd. Toch kost het vrij
veel moeite de fractieleider
aan het praten te krijgen.
„We zijn niet gewend daar
naar buiten allerlei uitspraken
over te doen, voordat er intern
goed over na is gedacht. Maar
ik wil wel dit zeggen: wij heb
ben de regering twee weken
geleden heel duidelijk laten
weten dat het inkomensbeeld
zoals het er lag, voor het CDA
niet acceptabel was. Na enige
druk van onze kant is toen de
toezegging van een bijstelling
gekomen. Voor zover ik het
nu kan'beoordelen heeft het
kabinet een duidelijke poging
ondernomen om iets te doen.
In die zin is de toezegging aan
ons gehonoreerd. Ik waardeer
dat. Maar of het voldoende is,
hebben we nog niet vastge
steld. Dat zal volgende week
wel blijken in het Kamerde
bat".
De hulp aan de lagere inko
mens wordt gefinancierd uit
een belastingverhoging. Dat is
toch een regelrechte schending
van het regeeraccoord?
„Een aantal doelstellingen in
het regeeraccoord blijken bij
nader inzien niet geheel en al
met elkaar te sporen. Er stond
dat de lastendruk niet omhoog
mocht, maar ook dat de hogere
inkomens in elk geval niet
minder zouden inleveren dan
de laagste. Dat bleek téPwrin-
gen. Dus moesten we een pak
ket zien te vinden dat je zowel
aan de ene kant als aan de an
dere kant wat water in de wijn
doet, zodat het beeld toch nog
eneigszins evenwichtig blijft".
Uyl-Terlouw dat het regeerac
coord niet klopt?
„Dat zie je vrijwel altijd. Zo'n
accoord bevat een aantal doel
stellingen. Dan is de vraag of
je ook over voldoende instru
menten beschikt om die doel
stellingen te realiseren. Dan
blijkt dat nogal eens moeizaam
te zijn. De accoorden zijn de
laatste jaren wel wat realisti
scher geworden, maar ze staan
nog altijd niet met beide benen
op de grond. Misschien berei
ken we dat ooit nog eens".
Toch een belangrijk feit dat
CDA en VVD deze forse hob
bel hebben kunnen nemen.
„Ja, ervan uitgaande dat ook
de VVD-fractie ermee kan in
stemmen...
Maar de ministers van de
VVD werken toch onder vol
ledige politieke verantwoorde
lijkheid van fractieleider Nij-
pels?
De Vries glimlacht minzaam:
„Die uitspraak is geheel voor
uw rekening. Maar het is na
tuurlijk wel plezierig en een
belangrijk feit dat beide coali
tiepartners tot inschikkelijk
heid bereid ziin. Je zit in een
verschrikkelijk moeilijke situ
atie. Er zullen voortdurend
maatregelen moeten worden
genomen, die voor geen van
beide fracties om over te jui
chen zullen zijn. Via begrip
voor de situatie moeten we
proberen de pijn zo eerlijk mo
gelijk te verdelen".
„Ach, ook bij ons en onze mi
nisters zijn er die het allemaal
toch graag wat anders hadden
gezien".
Is dit nu wat uw partijvoorzit
ter Bukman noemt het accen
tueren van het „sociale ge
zicht" van het CDA?
„Van nature is het CDA altijd
gevoeliger voor deze zaken
dan de VVD. Ik denk dat het
de taak is van christen-demo
craten ervoor te zorgen dat
deze zaken ook in deze coalitie
voldoende aandacht krijgen.
Ik hoop dat de VVD daar
steeds meer begrip voor zal
krijgen. Als ik zie wat er is
uitgekomen, dan moet ik con
stateren dat de VVD een stuk
naar ons is toegekomen. Dat is
een positieve ontwikkeling".
Wil het CDA nu nog meer dan
alleen proberen de mensen te
behoeden voor echte armoede?
„Jazeker. We willen ook de
mensen weer stimulansen ge
ven om te leren zichzelf beter
boven water te houden. We
moeten zorgen dat we de be
lemmeringen weg nemen om
die eigen verantwoordelijk
heid weer te beleven. Zo mag
het niet langer zo zijn dat het
stelsel van sociale zekerheid
fungeert als een hangmat,
waarin de mensen de neiging
hebben om maar zoveel moge
lijk achterover te blijven lig
gen. Het stelsel moet de men
sen activeren om weer over
eind te komen".
Kan daarbij de koppeling tus
sen lonen en uitkering ge
handhaafd blijven? In het de
bat over de regeringsverkla
ring wilde uw fractie die ga
rantie niet geven.
„Die koppeling tussen mini
mumloon en minimumuitke
ring kan er blijven, als het
sociale stelsel grondig wordt
herzien. In de zin zoals ik
hiervoor heb geschetst, maar
ook in de zin dat het goedko
per wordt. Dus zal in een aan
tal gevallen het percentage
van de uitkering gewijzigd
moeten worden. Daarbij den
ken we dan wel alleen aan de
uitkeringen, die uitgaan boven
het minimuminkomen.
RIK IN 'T HOUT
WASHINGTON Sinds
Reagans terugkeer uit La
tijns-Amerika werkt het
Amerikaanse ministerie
van buitenlandse zaken
op volle kracht om de
presidentiële blunders
recht te zetten en de ge
schiedenis van zijn La-
tijnsamerikaanse rondreis
te herschrijven.
blunders oplevert. Ook nu was
dat weer het geval.
Na de pijnlijke situatie in Sao
Paulo waar een vermoeide
president bij vergissing een
toast uitbracht op Bolivia zul
len Reagans adviseurs onge
twijfeld hebben verzucht dat
dat wel weer genoeg geblun-
der was voor één reis. Maar
helaas kwam hun hoop niet
De
de
bijeenkomst
de Amerikaanse en bui
tenlandse pers begin deze
week deed een hoge functio
naris van het ministerie, die
zijn naam om begrijpelijke re
denen niet in de krant wilde
zien, zijn uiterste best om te
redden wat er nog te redden
viel van de soms zeer ongeluk
kige opmerkingen die Reagan
aan boord van het regerings
vliegtuig Air Force One had
gemaakt. Lekker onderuit ge
zakt met zijn jasjes uit en zijn
overhemden opgestroopt had
Reagan zich op weg naar huis
kennelijk weer eens prima op
zijn gemak gevoeld. Ervarin
gen uit het verleden leren dat
hij in die stemming de meeste
gevoelige Latijnsamerikaanse
betrekkingen bleven de presi
dent problemen opleveren.
Afzonderlijke landen
Wat Reagans adviseurs het
meeste werk heeft bezorgd,
was de ontdekking van hun
baas dat veel Latijns-Ameri
kaanse landen „afzonderlijke
landen" zijn. Tijdens een ge
moedelijk gesprek met ver
slaggevers op weg naar huis
had Reagan gezegd dat „hij
een hoop had geleerd...Ik ging
er naar toe om te leren hoe zij
over bepaalde zaken denken
en je staat er versteld van. Het
zijn allemaal afzonderlijke lan
den".
Hoewel dit gesprek op de band
is vastgelegd, zei de hoge func
tionaris van buitenlandse za
ken dat Reagan het niet zo
had gezegd. Vervolgens pro
beerde hij de schade zoveel
mogelijk te beperken in de
hoop dat de Latijnsamerikaan
se trots niet al te zeer gekwetst
zou zijn door deze officieuze
blunder. Wat Reagan werke
lijk had bedoeld, aldus deze
functionaris, was dat verslag
gevers en het Amerikaanse
publiek zich waarschijnlijk
niet realiseren dat er grote
verschillen bestaan tussen de
landen op het Amerikaanse
halfrond. De functionaris
haastte zich om te benadruk
ken dat Reagan veel had be
reikt in Latijns-Amerika. Niet
alleen had hij het belang bena
drukt dat de Verenigde Staten
hechten aan hun zuidelijke
„handels- en financiële part
ners", ook had hij de onenig
heid die was ontstaan als ge
volg van de Falkland-oorlog
voor een groot deel kunnen
wegnemen.
Vervolgens haastte de functio
naris zich uit te leggen waar
om Reagan de indruk had ge
wekt dat hij de militaire hulp
aan Guatemala wilde hervat
ten en aan El Salvador wilde
voortzetten. Onder de huidige
voorwaarden, opgelegd door
het Congres, kan de hulp aan
El Salvador alleen maar wor
den verlengd als de regering
kan aantonen dat er vooruit
gang is geboekt op het gebied
van de mensenrechten. Na een
ontmoeting met de Salvado
raanse president, Alvaro Ma-
gana, in Costa Rica, had de
president gezegd dat hij geen
obstakels zag voor een goed
keuring van die hulp door het
Congres volgende maand. „Op
basis van alles wat we nu we
ten", zeii de president, „kun
nen wij natuurlijk die hulp
dan goedkeuren".
Maar de functionaris, een des
kundige op het gebied van La
tijns-Amerika die de president
op zijn reis had vergezeld, zei
afgelopen dinsdag dat dit nog
helemaal niet vaststond. Hij
merkte echter wel op dat
„Reagan was bemoedigd door
wat hij had gehoord", met
name wat betreft de vooruit
gang die was geboekt bij het
terechtstellen van Salvadora-
nen die Amerikaanse burgers
hadden gedood. Hij zei dat „de
statistieken uitwijzen dat het
geweld nu minder was dan
ooit".
Verontwaardiging
Wat Guatemala betreft,
Reagan was duidelijk ingeno
men met de president van dat
land, generaal Rios Montt, die
hij beschreef als „een man van
een grote persoonlijke integri
teit". Hij zei verder dat er op
het gebied van de mensen
rechten grote verbeteringen
waren geboekt in Guatemala.
Deze uitlating werd uitgelegd
als een aanwijzing dat Reagan
het Congres wil voorstellen de
militaire hulp aan Guatemala
te hervatten en zorgde voor
een storm van verontwaardi
ging op Capitol Hill.
De functionaris haastte zich
om de verbeteringen waarop
Reagan had gedoeld, op te
sommen: er waren indianen
opgenomen in de regering,
burgers werden door de rege
ring geholpen om zich te ver
dedigen tegen opstandelingen;
voedsel werd naar de dorpen
gebracht; Montt had een begin
gemaakt met de strijd tegen de
corruptie en de meeste dode-
neskaders in de hoofdstad wa
ren uitgeroeid. Maar ondanks
alle vooruitgang, zo beëindigde
deze functionaris zijn betoog,
was het nog helemaal niet ze
ker dat Guatemala de reserve
onderdelen voor helicopters
krijgt waarom het heeft ge
vraagd. Militaire hulp van
welke sóórt dan ook wees hij
krachtig van de hand.
Al met al heeft de Latijnsame
rikaanse reis weer eens aange
toond dat Reagan een groot di
plomaat is als het aankomt op
paardrijden en gezellig babbe
len met buitenlandse leiders
en dat hij een ware meester is
in het voordragen van toespra
ken op papier. Maar in het
vrijblijvende diplomatieke
verkeer blijft hij veel weg
hebben van een stuurloze ra
ket. Gelukkig kon een advi
seur nog net op tijd inspringen
toen Reagan door de Colombi
aanse president Betancur on
der handen werd genomen
over de nutteloosheid van een
Caribisch plan waarvan Nica
ragua en Cuba waren uitgeslo-
