.Octopussy":
Circusdame
[Ontra 007
'n nieuwe
Jfames Bond-film
Britse
kranten en
Buckingham
Palace
op voet
van oorlog
?PIF
"■i 7 MOORE MOET HET STRAKS OPNEMEN TEGEN 007 CONNERY
NoordS
IJlsoTd
olilanten.
achtervolgd door
vele gevaren.
■J^ïssy" uiteraard weer
Roger Moore
is niet meer de enige
Bond. Sean Connery is te-
zijn ferm verwoorde
van de Bond-rol, is hij zo'n
simultaan met Moore bezig
voor een veertiende
onder de symbolische ti-
say never again". Wat
kranten al „The battle
Bonds" genoemd is, zal op
van enkele maanden uitge-
worden. Moore's „Octopus-
zomer volgend jaar in rou-
Met Connery's „Never say
lijkt men, zoals het er
te wachten tot Kerstmis
Logisch, want de
is nog altijd de kip
de gouden eieren. En daar
—et je geen kemphaan van mi
Roger Moore zelf heeft het t
t nauwelijks moeilijk mee: „L.
Sean kort geleden nog ont-
Jït. We hebben er niet eens over
Wij zPat' Bond is natuurlijk geen
Bleker, maar er zijn toch ook
iderden acteurs die Hamlet ge
lid hebben? En wat dacht je van
lakes als „Muiterij op de Boun-
Was Charles Laughton als ka-
n Bligh beter dan Trevor Ho-
d? Het zijn gewoon verschillen-
persoonlijkheden. Ik denk dat
oor allebei een publiek is".
hotioneel
feer Moore is inmiddels uit zijn
jige huid gestapt en we gaan s
n op weg naar zijn „trailer",
ine sta-caravan die fungeert als
edkamer, respectievelijk r
rd. De man van de make-up
nt binnen en begint het verpie-
de uiterlijk van de 54-jarige ster
te werken. Wanneer hij aan de
make-up begint, lopen Moore
tranen over de wangen. „Sorry
ik zo emotioneel word" grapt
Hij zal voorlopig „one liners"
ven afleveren. Oftewel: een
als antwoord op een vraag.
ZATERDAG 11 DECEMBER 1982
LONDEN Een onlesbare dorst
naar geklap uit de koninklijke keu
ken, gevoed door een concurrentie
slag tussen Engelands twee meest
verkochte dagbladen, heeft de ver
houding tussen Fleet Street
waar de Londense kranten huizen
en Buckingham Palace zeer ge
spannen gemaakt. De traditionele
Britse belangstelling voor het doen
en laten van de koninklijke familie
is door de Sun en de Daily Mirror
welhaast veranderd in een bezeten
heid sinds Lady Diana Spencer op
het toneel verscheen om in het hu
welijk te treden met de erfgenaam
van koningin Elizabeth, prins
Charles.
Nu roept het paleis „Hou op, hou
op" en zelfs het lezerspubliek vindt
dat de bladen het, althans wat de
prinses van Wales betreft, zo lang
zamerhand wat al te bont maken.
„Laat haar met rust", smeekte het
hof nadat de Sun en de Mirror be
gin deze maand met het verhaal
kwamen dat de prinses leed aan de
modieuze slankheidsziekte ano
rexia nervosa. „Gun haar een pri-
véleven buiten de schijnwerpers",
meende ook tweederde van de
Britten naar wier mening was ge
vraagd. Niet alleen prinses Diana is
niet uit de kolommen van de twee
dagbladen weg te slaan; ook haar
zwager prins Andrew, terugge
keerd van de Falkland-oorlog met
een heldenkrans om zijn kruin,
mag zich in een grote publiciteit
verheugen.
Er gaat vrijwel geen dag voorbij of
er staat een foto van Diana of An
drew in de boulevardbladen. Zo dat
al niet het geval is, worden zij ge
noemd in de roddelkolommen.
Voordat Diana en Andrew op het
toneel verschenen, moesten prins
Charles als „meest begeerde vrijge
zel van Engeland", zijn tempera
mentvolle zuster prinses Anne of
zijn gescheiden en grillige tante
Margaret er aan geloven.
Diana slaagt er nog steeds in de
Sun en de Mirror vriendelijk toe te
lachen. Beide bladen hebben duur
betaalde paleisspionnen in dienst
die de koninklijke familie letterlijk
met verrekijkers in de gaten hou
den en die zich laten vergezellen
door een fotograaf met telelens. De
Mirror, als meest verkochte krant
in Engeland verdrongen door de
Sun, noemt zijn hofgluurder, James
Whitaker, „de man die zijn ko
ninklijke pappenheimers kent". De
Sun, die zijn oplaag tot iets meer
dan vier miljoen exemplaren ver
grootte toen de Australische zaken
man Rupert Murdoch hem had
aangekocht en pin-up girls invoer
de, roept zijn man, Harry Arnold,
uit tot de medewerker „die zijn ko
ninklijke pappenheimers pas écht
kent". Maar het gras werd voor
hun voeten weggemaaid door de
Times, die als eerste kwam met het
nieuws over Diana's verloving.
Feuilleton
De belangstelling voor het kroon
prinselijk paar had normaliter na
het huwelijk moeten afnemen,
maar het tegendeel is het geval.
„Het feuilleton van de koninklijke
familie komt uit een fabriek die
dag en nacht draait", zei Arnold, in
de Sunday Times van ondervrager
ondervraagde geworden. „Diana is
uitgegroeid tot een ster van de
eerste grootte". „Het publiek houdt
van helden en heldinnen en dat is
de koninklijke familie op het ogen
blik", zegt hij. Diana was een zor
geloze 19-jarige in 1980 toen prins
Charles haar koos als zijn toekom
stige koningin. „De pers noemde
haar „Shy Di" (Verlegen Diana) en
prees haar bescheidenheid, even
wichtigheid en frisheid. Maar zij
vervolgde haar ook zonder genade.
Op de trouwdag liet ze geen traan
voor een kijkerspubliek van 700
miljoen mensen. Charles en Diana
van Wales gaven de pers het nakij
ken toen zij zich voor hun witte
broodsweken inscheepten op het
koninklijke jacht Britannia, voor
een spelevaart op de Middellandse
Zee. „Die slag wonnen ze zonder
enige twijfel", zei Arnold niet zon
der grimmigheid tegen de Sunday
Times. Hij had er met het huren
van vliegtuigen en boten tiendui
zenden guldens tegen aan gegooid,
maar hij had ze net zo goed meteen
in de Theems kunnen werpen.
Toen Diana in verwachting was
ging haar schoonmoeder, de konin
gin, over tot de ongebruikelijke
stap om hoofdredacteuren naar het
paleis uit te nodigen en te vragen
het privéleven van Diana te res
pecteren. Twee maanden later
drukten de Sun en de Daily Star
viifde in grootte naar oplage fo
to s af van een zwangere prinses
van Wales die in bikini zonnebaad
de op de Bahama-Eilanden.
De foto's baarden geweldig opzien
en het hof gaf de twee bladen uit
naam van de koningin een schrob
bering.
Nog Ieren
De boulevardbladen van Engeland
hebben van alles geprobeerd, van
geldprijzen tot prijsverlagingen, om
hun omzet te vergroten, waardoor
het onvermijdelijk was dat de
schijnwerpers zouden terugzwen
ken naar Diana. Zeker na de ge
boorte in juni dit jaar van prins
William. „Blootstelling aan de pers
krijgen de meeste leden van de ko
ninklijke familie als kind mee. Ze
groeien ermee op", zei een hof-
waarnemer. „Diana, die een wat af-
geschermder jeugd had, moet nog
leren ermee te leven".
gewoon m'n kniebuigingen bij het
open raam".
Stuivers
Zou Roger Moore ooit kunnen op
houden? „Ach" zegt Moore koel,
„ik heb wel een paar stuivers". En
serieuzer: „Acteurs houden niet op.
Ze gaan ook niet met pensioen. Ze
stappen pas op als ze niet meer ge
vraagd worden. Maar ik ben al een
tijdje bezig met het produceren van
films en tv-series als „The persua
ders". Als ik met „Octopussy" klaar
ben, heb ik een hoofdrol in een
nieuwe film en ga ik een film pro
duceren. Nee, niet dezelfde, want
het moet een góeie film worden. Ik
heb ideeën voor filmverhalen,
maar die moet ik aan iemand door
geven die ze uitwerkt. Schrijven
kan ik niet. Ik zou best wille:
maar ik heb er het uithoudingsver
mogen niet voor. Ik kan me niet
hele dagen opsluiten, de telefoon
afzetten en aan een schrijfmachine
gaan zitten. Die discipline heb ik
niet. Ik bewonder mensen als mijn
vriend James Clavell enorm; zijn
dochter speelt trouwens een rolletje
in „Octopussy" als assistente van
Miss Moneypenny. Maar acteren is
voornamelijk een interpretatieve
kunst, al zit er wel een creatief
kantje aan. En schrijven is een
compleet creatief gebeuren. Ik ge
loof bovendien dat ik, als ik ga
schrijven, zoveel tijd kwijt ben aan
het zoeken in woordenboeken dat
ik m'n eventuele gedachte al weer
vergeten ben. Schilderen is het
enig echt creatieve dat ik doe.
Maar wel slecht. Ik ben na de oor
log begonnen als „animator" voor
tekenfilms, ik ben bij toeval gaan
acteren. Al wilde ik dat wel altijd.
Talenten (ik gebruik dat woord wat
al te gemakkelijk) komen meestal
paarsgewijs. Iemand die kan schrij
ven, kan ook iets anders creatiefs
doen. Een acteur kan meestal ook
nog iets anders. Zo zal je altijd wel
min of meer creatief bezig blijve
Roger Moore, getrouwd met de 1
liaanse ex-actrice Louisa Mattioli,
heeft in Londen in elk geval geen
last van heimwee naar zijn familie.
Zijn dochter studeert er aan een to
neelschool, zijn zoon Geoffrey
kwam uit Zwitserland over. Ook al
acteerplannen?. „Nee", grijnst
Moore „hij wil geen acteur worden.
Hij wil worden zoals ik". Is het dan
zo'n mooi leven? Moore: „Het is
hard werken. Ik heb de afgelopen
maanden misschien twee of drie
dagen vrij gehad. En als je 's
vonds in een restaurant zit met
mond vol spaghetti, wordt je toch
weer lastig gevallen voor een
handtekening. Dan teken ik maar
met een sliert spaghetti".
Het gesprek komt op de toneel
school: „Ja hoor, ik heb alle klas
sieke scènes gespeeld. Als Henry
naast Katherina in „De getemde
feeks", in Jane Austens „Pride and'
Prejudice". Ik mag dan nu -
hoop onzin doen, ik ben in wezen
een zeer serieus mens".
Buiten het raam van zijn cara^
wordt gewenkt: De Moore heeft
zijn praatplicht gedaan, de Moore
moet werken. Terwijl we teruglo
pen naar de set, fluistert hij me in
het Nederlands nog even lachend
„hufter" toe. En als ik ontzet vraag
hoe hij daaraan komt: „Na de oor
log zat ik in dienst met een aantal
Nederlandse soldaten. Die hebben
me het een en ander geleerd. Maar
vraag me liever niets meer, want
ik heb alleen maar scheldwoorden
op m'n repertoire".
En tenslotte komt het weer: „Ik ge
loof echt dat dit mijn laatste Bond
film is. Ik weet trouwens niet of
Cubby Broccoli door gaat. Dat be
sluiten ze pas als ze weten dat de
vorige film geld heeft opgebracht.
Ze zijn na dertien jaar nog steeds
even zenuwachtig. En ze bréngen
geld op, de bezoekerslijn gaat nog
steeds omhoog. Alle Bond-films bij
elkaar hebben meer dan een bil-
S" >en mensen getrokken over de
ele wereld. Dat is een kwart van
de wereldbevolking. Maar de
Bond-films worden, helaas, wel elk
jaar veel duurder om te maken".
En Roger Moore's salaris gaat niet
omhoog? Ai, verkeerde vraag.
Moore, snibbig, „Nee. En ik ben
ook eenvoudig gebleven".
BERT JANSMA
.000-
/PINEWOOD De scè-
zich af in een nauwe, vol
treinwagon. Terrein var
Pinewood studio'
ien Londen. Regisseur John
n roept „Schommelen alstu-
ft!" en enkele heren zetten zich
de taak de stilstaande circus-
Jen in een aannemelijke kadans
000,- rengen. De wagen „rijdt" en de
woon-lera loopt. Hoofdpersoon van de
chuur, ie is een levensgrote gorilla, die
Jubbei ele vooralsnog onduidelijke be
haard, jgingen moet ondergaan. Het
cv rten >s op de echte Ster. Die
.tgees M"jnt Pas a*s de camera's stop-
rkeur. de gorilla de wagen uit loopt,
tchtig op een stoel neervalt en
i lijdelijk van zijn hoofd laat
000,- lossen. Vanonder de apekop
irtuin, ht het wat verfomfaaide gezicht
stibu- Roger Moore te voorschijn. Ja-
tadka" [®ond- geheimagent 007. Hoofd-
1' a' loon van de dertiende Bond-
„Octopussy". Negen zichtbare
In ouder dan toen hij in 1973
I „Live and let die" de fakkel
i Sean Connery overnam. Tot
pt genoegen van vele Fleming-
die vonden dat de gepolijste
Moore meer in de
van 007 paste dan de rui-
Schot Connery. Om van het
het paard getilde foto-model
Lazenby (On Her Majesty's
Service) maar niet te spre-
Een paar op een rijtje: U heeft na
„For your eyes only" gezegd dat u
geen Bond-film meer zou maken.
En nu? Moore: „Ach, ik wilde pro
ducent Cubby Broccoli helpen
want ze konden niemand vinden
die even goedkoop is als ik". Roger
Moore heeft een stevige bijdrage
geleverd aan het wat humoristi-
scher ombuigen van het Bond-ka-
rakter. Wat is zijn bijdrage aan
deze film? Antwoord: „Als de film
uitkomt moet je er maar op letten,
de slechte grappen zijn van een an
der, de goeie van mij". Dus hij is
weer fris en vrolijk aan het werk
gegaan? „Werken doe je nooit fris
en vrolijk". Is de manier van wer
ken veranderd na bijna tien jaar
Bond? Antwoord: „Nee, precies
hetzelfde, elke vrijdag moet ik de
producent weer sméken om m'n
geld". De filmpubliciteit riep voort
durend dat Roger Moore al z'n
stunts zelf deed. Nu weer? Ant
woord: „Ja. Zelfs de liefdesscènes
heb ik zelf gedaan".
Hete-aardappel-Engels
De van oorsprong Zweedse Maud Adams speelt de eigenlijke titelrol in
nieuwe James Bond-film, Octopussy, en heeft behalve een compleet circus
ook nog een legertje van wanten wetende dames achter de hand.
aangevallen door slangen
en enorme spinnen.
ROGER MOORE IS
NIET BANG VOOR
BATTLE
OF THE BONDS
speeld en in '78 besloten m'n werk
als foto-model er aan te geven en
me op acteren te gaan concentre
ren. Ik heb leuke rollen gespeeld,
in „Tattoo" met Bruce Dern, in een
David Hamilton-film gestaan, en
ontzettend veel televisie gedaan.
Maar deze kans is geweldig. Een
visite-kaartje van jewelste. Je weet
dat miljoenen mensen je zullen
zien. Er is toch wat veranderd als
je als vrouw néést James Bond
staat en je in feite de titelrol speelt.
Maar een moeilijke rol is het niet.
De enige die het moeilijk heeft is
Roger Moore. Die zit in elke scène.
Voor mij was deze film een vakan
tie vergeleken bij mijn televisie
werk. Dat is van vroeg tot laat
werken. En soms aan twee afleve
ringen van een serie tegelijk. Dat
gaat tegenwoordig zo, om kosten te
sparen. Je krijgt de teksten voor
alle twee de afleveringen thuis, en
op de set weet je vaak niet meer
met wie en met wat je bezig bent.
Het moeilijkste van zo'n film al$
déze is, dat je zo ontzettend lang
van huis bent".
Davidoff-sigaar
Terug naar Roger Moore, die zich
inmiddels (bijna) door een trein
heeft laten overrijden. Hij is nu al
leen in z'n „trailer", neemt even de
tijd en steekt een van z'n grote Da-
vidoff-sigaren op. We hebben het
over de belangrijkere vrouwenrol
in deze Bond-film. „Dat zeggen alle
vrouwelijke actrices in een Bond
film elke keer weer. Nu hoor je ze
zeggen dat we eindelijk met de tijd
zijn meegegaan. Dat de vrouwenbe
weging ons gedwongen heeft meer
intelligente vrouwenrollen te
schrijven. Nonsens. Voor mij waren
die vrouwen altijd al intelligent.
Begrijp je, die houding van: Bond is
een „male chauvinist pig" (manlijk
chauvinistisch varken) en vrouwen
worden behandeld als sexobjecten.
Absolute onzin". En daar uit z'n
mondhoek achter aan: „Alléén in
de kleedkamer". Moore mag dan
onder de schmink wat meer sporen
van de tijd hebben weg te werken,
de in 1927 geboren zoon van een
Britse „bobby" ziet er nog altijd
goed onderhouden uit. „Ik woon in
Zwitserland, in Gstaad, en daar ga
ik straks drie maanden skiën. Ver
der oefen ik elke morgen een half
uur. „Joggen" haat ik. Daar kom je
mensen bij tegen. Nee, ik kijk mooi
uit de hoogte uit het raam van mijn
appartement op de tiende verdie
ping bij Kensington Gardens neer
op de joggers in het park en ik doe
Vrouw als superboef
James Bond, 007 komt in „Octopus
sy" via een perfecte imitatie van
het kapitale Fabergé-ei dat tsaar
Nicolaas II zijn vrouw in 1897 ten
geschenke gaf, weer op het spoor
van een hele reeks internationale
lelijkerds. Hoewel, de van oor
sprong Zweedse Maud Adams mag
er heel best wezen. Zij speelt de ei
genlijke titelrol, Octopussy, en
heeft behalve een compleet circus
ook nog een legertje van wanten
wetende dames achter de hand.
Mag je de vrouw als superboef en
als titeldrager van de film nog een
concessie noemen aan het allerwe
gen aanstormende feminisme, de
rest van de boeven is van conven-
tioneel-manlijk kaliber: Louis
Jourdan als een Afgaanse prins
Kamal Khan, met als gevaarlijk
helper Kabir Bedi, in Nederland
meer bekend als „Sandokan". Aan
tafel, in de fraai gelambrizeerde
„kantine" van de filmstudio's met
Maud Adams blijkt zij hetzelfde
meisje dat vele Bond-films eerder
als liefje van killer Scaramanga
(Christopher Lee) in „The Man
with the Golden Gun" het leven
liet. Een wonderbaarlijke herrijze
nis dus: „Producent Broccoli heeft
mij toen eigenlijk ontdekt en hij
had me beloofd dat hij me weer
een kans zou geven als mijn carriè
re wat verder was. Toen ik m'n
eerste Bond-rolletje speelde, dat
was in 1974, was ik nog foto-model.
Ik heb daarna in „Rollerball" ge-
Roger Moore: 007 in kogels en revolver.
gesproken hete-aardappel-Engels.
Alleen aan z'n monkelend opge
trokken wenkbrauwen kan je zien
dat hij probeert hoe lang hij het vol
kan houden. Vervelend? Ach, als je
bedenkt dat de man honderden in
terviews per jaar moet geven, wat
kan je verwachten. Roger Moore is
in elk geval uitermate nuchter over
zijn Bond-werk in de nieuwe „Oc
topussy". „Die Bond-films hebben
natuurlijk een formule. Ze zijn wat
het publiek verwacht. Een specta
culaire opening, dan moet Bond be
dreigd worden, dan bedreigt Bond
anderen. Een voortdurende bewe
ging. Het verhaaltje verandert. Dit
keer blijven we op de aarde. Geen
ruimte-werk, niet onder de zeespie
gel. Je kan accenten wijzigen: ik
heb dit keer geen eigen Bond-auto,
alle voertuigen waarmee ik rijd,
steel ik. Achtereenvolgens een
Volkswagen, een BMW, een Merce
des. Een opgaande lijn dus. En dan
zitten er natuurlijk weer wat bela
chelijke dingen in. Ten eerste ik
zelf en ten tweede een rickshaw
die honderdvijftig kilometer per
uur rijdt. Bovendien mag ik als aap
optreden ik denk dat ze dat een
verbetering vonden en als
clown. Die aap is een aanslag op
m'n gezondheid, maar die clown
was echt leuk. Ja, en dan word ik
achtervolgd door olifanten, aange
vallen door tijgers, slangen, enorme
spinnen en met stalen jojo's".
