la
Bibliotheek in Hoornes
heeft hoge prioriteit
Tine Olivier
verliest ook
laatste beroep
Even aanlopen bij „De
Traitteur" voor een
stoofschoteleen ribstuk
of een hartige taart
Ufo®!
mc^fgdioi
Eeidóc Qowtwni
Half jaar geëist
tegen helende
restauranthouder
Internationale dag
op universiteiten
ONDERSCHEIDING VOOR
BEROEPSCHAUFFEURS
REGIO
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 3 DECEMBER 1982 PAGINA 5
WIM VAN DER ZIEL EN HENRIETTE QUARTERO
ALS EERSTE AFHAAL-KOKS IN LEIDEN
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen: U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12-22 44 op toestel 10.
Wat je afhaalt is lekker.
Het zou een variant kun
nen zijn op „wat je ver
haalt is lekker". Het doet
er eigenlijk niet toe; als
het maar lekker is. In de
smulpraktijken van van
daag komt die kwalifica
tie steeds sterker naar
voren. Heel wat eetgela-
gen worden tegenwoor
dig gebaseerd op afhaal-
artikelen. Als ik er niet
erg naast zit, moeten de
Chinezen ermee begon
nen zijn, althans in Ne
derland. „Chinees halen"
gebeurt al decennia lang.
Je bestelt je nassi extra,
Tjap Tjoi, of je hele rijst
tafel, nadat je met je lege
tas langs hele stellen
etende restaurantbezoe
kers hebt gezeuld op weg
naar de toog met de kas
sa. „U zitten daar", zegt
dan de Chinees vaak, en
vervolgens ga je op een
stoel, niet op je gemak,
zitten wachten met een
pilsje, totdat het schuifje
opengaat en de warme
massa in een krant wordt
gepakt. Je betaalt en
kunt de hap meenemen.
De gewoonste zaak van
de wereld.
Dat hebben, veel later, ook
de Italianen in de lage lan
den, I Paese Bassi, ingezien.
Daarom halen we nu ook
„Italiaans" bij de pizzeria.
Het scheelt een slokje op een
borrel en je hoeft zelf niet
meer uren in de keuken te
staan. Het hek lijkt nu eerst
goed van de dam, want het
„afhalen" is een rage aan het
worden en heeft zich ook uit
gestrekt tot de Hollandse pot;
„Smulpot", zeggen ze ook
wel. De jongste loot van het
afhaal-systeem zeker in
Leiden gaat eind van de
week uitlopen, met specimi
na van de meer verfijnde
keuken en Franse smulpape-
rij. Dat gebeurde inmiddels
vanmiddag al, aan de Hooi
gracht 94, waar Wim van der
Ziel en Henriëtte Bodt borg
staan voor het strelen van
tongen.
Nood
De twee ondernemers-eige-'
naars van het afhaal-winkel-
tje ter plaatse, hebben van de
nood een welkome deugd ge
maakt. Wim van der Ziel (30)
en Henriëtte Bodt (27), die
sinds haar huwelijk Quartero
heet, wat op z'n Italiaans „de
vierde" zou moeten zijn.
Wims ogen drukken weer
hoop uit. Veertien jaar gele-
Wim van der Ziel en Henriëtte Quartero, de eerste „afhaalkoks" van Leiden.
den kwam hij uit Suriname
naar Nederland en begon er
sociologie te doen zonder het
helemaal af te maken. „Daar
na heb ik een paar jaar ge
werkt bij TNO, als assistent
bij een v onderzoek. Wel,
opeens was mijn contract af
gelopen, je kreeg de economi
sche crisis, geen werk, etcete
ra etcetera". Maar geen B.B.
met R.
Voor een gedeelte parallel
verliepen de bevindingen
van Henriëtte, die vanuit het
onderwijs op straat kwam te
staan. Op wachtgeld en zo.
Waar beider wegen zich
kruisten zou ik niet kunnen
zeggen, maar samen begon
nen Van der Ziel en signora
Quartero die zonder beau
ty case ook al heel erg ver
komt te denken en af te
wegen. Ik weet ook niet, wie
het 't eerste zei (laat ik aan
nemen, dat het Wim was),
nou goed, Wim dan; en hij
riep opeens: „God; dit is een
mogelijkheid: een traitteurs-
bedrijfje! Trattoria, heeft er
ook veel van weg. Dat moest
het wezen. Kijk, in het zui
den van Europa vind je na
melijk die bedrijfjes veelvul
dig. Koks, traitteurs, die het
smakelijkste eten als het
ware uit de hand verkopen,
zonder zich het brood uit de
mond te laten stoten. Lopen
de, in elk geval bedrijvige
koks, zou je kunnen zeggen.
Met dikwijls heerlijke din
gen: kippetjes, paté's, ham
metjes, zelf gekookt en ge
rookt. Dat is het rijke Bour
gondische leven, uitgestald
bij een traitteur. Een afhaal-
bedrijfje voor maaltijden dus.
Inderdaad, zoals bij Chinezen
en Italianen, maar in „Euro
pees" zijn ze er nog maar
zeer zeldzaam. Ja, in Amster
dam, Utrecht, Den Haag
voor zover ik weet is het
een opkomend verschijnsel,
dat traitteurswinkeltje. Maar
wij gaan het in Leiden probe
ren, in „De Traitteur". Wel
licht lijkt „de" traitteur een
beetje hoog van de toren ge
blazen, maar we zijn toch de
eerste en enige in Leiden".
Banenmarkt
Wim kookte al, als jonge Ziel,
uit liefhebberij, tussen de so
ciologie en het zuiver weten
schappelijk onderzoek door,
privé en op verzoek. Ont
moette ergens Quartero Hen
riëtte, en ze gingen samen
nadenken toen de banen
markt ineenstortte. Zich be
zinnen op mogelijkheden
voor een broodwinning. Wim
van der Ziel, die eoht niet
zielig wil doen, zeker al niet
omdat hij „het" gevonden
heeft: „Henriëtte was dus ook
al een vliegje dat tegen de
vlakte was geslagen. We
praatten samen, gingeh de le
vensvatbaarheid van het idee
na en nou vinden wij het
leuk om deze uitzonderlijke
nering op te gaan zetten. Wat
delicatessen erbij, maar de
hoofdzaak is Frans getint.
Eerst nog vrij eenvoudig van
opzet, maar hopelijk allengs
rijpend tot exquise maaltij
den. Wat wij nu gaan doen is
een dagmenu: twee hoofd
maaltijden, hartige en zoete
taarten en paté's die tot wa
tertanden leiden".
De banenmarkt mag dan in
gestort zijn, maar Wim en
Henriëtte bieden stukken
paté en eigengemaakte
vruchtentaart ter verkoop
aan. Henriëtte Quartero, die
in „De Traitteur" als primero
geldt: „Men kan zelf een
drie-gangenmaaltijd samen
stellen, of zich beperken tot
een hoofdmaaltijd". En Wim
maar koken (in het belen
dende perceel van architec
tenbureau Wim Hofman en
ir.Paulina Buring, „welwil
lende buren die ons met veel
geholpen hebben"), en maar
fluiten: „Komm in mein'
Gondola". Vandaag voor het
eerst.
Het pand Hooigracht 94 werd
parterre grandioos verbouwd.
Van buiten („De Traitteur"
ligt erg gunstig, met volop,
parkeerruimte aan de over
kant) lijkt het op een studio
met een stijlvolle pui, met
verticale partijen en witte
lichtbollen en een kastje
waarin de menu's worden ge
annonceerd. Intussen begon
nen de eigenaars voorzichtig
de (nog niet ingestorte)
markt af te zoeken. Wim: „Je
moet een beetje ingroeien bij
de mensen, proberen straks
een begrip te worden in de
stad". Het moet er nog van
komen, maar de eerste teke
nen wijzen al op een succes,
als je de positieve reacties
alom mag geloven. Geen zin
om te koken? (en dat gebeurt
nogal eens), wel, dan loop of
rijd je langs „De Traitteur",
en je kiest en stelt samen.
Van der Ziel: „We hebben
ook nog een beperkte voor
raad tafelwijntjes, aardige
wijntjes wel. En het eten
wordt koud meegegeven en
kan thuis zo de oven in, van
daag of morgen".
Frans
Wim is de kok en Henriëtte
valt te beschouwen als de
„hulp-kok", die zich voorna
melijk bezighoudt met de
taarten, de hartige en de zoe
te, en met de in- en verkoop.
Uiteraard wil ik wel eens
weten wat ze met elkaar te
bekokstoven hebben. Wim
doet daaromtrent een greep:
„Dat gaat van een stoofscho-
teltje tot een gevulde kip met
roomsausje, een gevuld var
kensribstuk met heerlijk
vloeiende saus. We gaan de
Franse kant op". Henriëtte:
„En tegen de Kerst storten
we ons op het wild".
Maar nog vóór de eerste
sneeuw opstuift, het versle
ten ijs vervaarlijk kraakt en
de wilde ganzen zich geen
weg meer weten tussen
noord en zuid, willen de eers
te Leidse traitteurs zich ook
graag occuperen met een ste
vige zuurkoolschotel mpt een
goede worst, of stamppot an
derszins. Wim: „Alles uit ver
se produkten, maar ook iets
feestelijks streven we na.
Voorgerechten. Ik noem er
maar een paar, althans in
verscheidenheid: veel paté's,
taarten dus ook; we verwer
ken prei, bereiden een fish
pie met mooie korstrand. En
wat de pot nog meer schaft".
Henriëtte: „Stop, Wim, we
klappen niet alles uit de
school!"
„De Traitteur" is geen bistro,
geen café, geen bar. Niks te
horeca'en. Van der Ziel: „An
ders komen we in moeilijk
heden. Het is een afhaal- en
meeneem-winkeltje, dat een
markt heeft, onder andere
met werkende vrouwen,
maar ook is er de werkende
jongere en de student, voor
wie bij ons de prijzen betaal
baar zijn: rond een tientje; of
je betaalt 15 of 16 gulden, dat
hangt van de gerechten af.
En we kunnen ook verder
gaan, als daar belangstelling
voor zou zijn, met specifieke
gerechten. We zitten boorde
vol verwachtingen; dat is ze
ker!"
Openingstijden: dinsdag tot
en met vrijdag van 16.30 uur
tot 20.30 uur, zaterdag en
zondag van 14.00 uur tot
18.00 uur. En 's maandags
vieren Wim en Henriëtte
hun „sabbath"; dan zjjn ze
dicht en rusten uit van hun
slijtend traitteurschap
Geen krant ontvangen? Bel tussen 18.00 en 19.00 uur, zaterdags
tusen 14.00 en 15.00 uur, nummer 071-122248 en uw krant
wordt nog dezelfde avond nabezorgd.
De kleine moeite van het opgeven
van een nieuwe abonnee wordt
graag beloond met deze 24
karaats vergulde miniatuur
balpen, die gehangen is aan
een sierlijk kettinkje
van de Leidse Courant
Adres_
Betaald wordt per maand (met automatische afschrijving)
per kwartaal
Stuur een miniatuur balpen naar:
Naam
Adres
Plaats/Postcode_
Telefoon
Stuur deze bon in open envelop - geen postzegel plakken -
naar: Leidse Courant, Antwoordnummer 10070,
2300 VB Leiden.
KATWIJK
voor vorming, zorg en perso
neelszaken is van mening dat
aan een .bibliotheek als basis
voorziening in de wijk Hoor-
nes/Rijnsoever een hoge prio
riteit moet worden toegekend.
Aan het bibliotheekbestuur zal
öp korte termijn een minimum
eisenpakket worden gevraagd
waarna de frakties van alle
politieke partijen zich over
deze materie kunnen buigen.
Verwacht wordt dat dan in de
vergadering van januari of fe
bruari een principebeslissing
genomen kan worden of het
gebouw aan de Piersonstraat
daadwerkelijk een biblio-
thgekbestemming krijgt.
De uitspraak van de commis
sie komt op een moment dat
het overleg tussen het ge
meentebestuur en het college
muurvast zit. B en W, met uit
zondering van de verantwoor
delijke wethouder N. Parle-
vliet die een gematigder stand
punt inneemt, zijn van mening
dat voor de realisering vant
een bibliotheekfiliaal in Hoor-'
nes/Rijnsoever niet meer dan
een ton mag worden uitge
trokken. De kapitaalslasten
van het gebouw, rond de
250.000 gulden, laat men dan
buiten beschouwing omdat al
eerder is toegezegd dat die
voor rekening van de gemeen
te komen. Het bibliotheekbe
stuur is echter van mening dat
voor een ton geen volwaardige
vestiging kan worden gereali
seerd. Als absoluut minimum
noemt men een bedrag van
150.000 gulden waarmee het
filiaal, eventueel met de hulp
van vrijwilligers, kan gaan
draaien.
WetHouder Parlevliet noemde
deze eis van het bibliotheekbe
stuur, in tegenstelling tot de
overige collegeleden, niet on
redelijk. De heer Parlevliet:
„Als je eerst al flink hebt moe
ten inleveren op de bestaande
begroting en dan nog met een
ton een nieuw filiaal op moet
zetten met de inrichting, ener
giekosten en aanschaf van
boeken kan ik begrijpen dat
het moeilijk wordt. Ik ben er
van overtuigd, dat de wil bij
het bibliotheekbestuur aanwe
zig is, maar dat men beslist
meer nodig heeft dan nu door
de meerderheid van het colle
ge wordt voorgesteld. „Vol
gens de wethouder is er in het
welzijnsplan, onder het hoofd
stuk educatie, nog een ruimte
van 50.000 gulden m
overige collegeleden
van het aanspreken
bedrag niets weten".
missie "een steuntje in de rug vierkante meter zullen wor-
om opnieuw met het biblio- den verhuurd aan een particu-
theekbestuur in de slag te lier waarmee een bedrag van
kunnen gaan: Een verzoek 24.000 gulden binnenkomt,
waarop de commissie best in ,T
c Na de aansporing van de com
missie voor vorming, zorg en
personeelszaken zal de wet
houder toch weer gaan onder
handelen met het bibllbtheek-
bestuur. Op korte termijn zal
dat ook cijfers moeten opleve
ren aan de hand waarvan vol
gende maand wellicht een
principebeslissing kan worden
genomen.
de
wilde gaan door
verklaren dat een bibliotheek
vestiging in de wijk Hoornes-
Rijnsoever een zeer hoge
prioriteit moet hebben. Wel
toonden men zich nogal be
zorgd over de hoge kapitaals-
lasten die een vestiging in het
gebouw aan de Piersonstraat
met zich mee zal gaan bren
gen. De stichtingskosten van
het filiaal, 2,1 miljoen gulden,
noemde men absurd hoog en
gesuggereerd werd dan ook
dat een deel van de kosten van
de boven de bibliotheek gele
gen flats op de onderbouw zijn
afgewenteld. De heer Oskam:
„Om de prijs van deze flats
aan de lage kant te houden be
taalt heel Katwijk nu extra
voor deze bibliotheekvoorzie
ning en dat is naar mijn
ning een slechte zaak.
wethouder Parlevliet was van
oordeel dat de koopprijzen van
de flats „nooit zo laag zouden
zijn geweest als de bibliotheek
er niet onder had gelegen".
Overigens komt de hele on
derbouw van deze flat al niet
meer ten goede van de biblio
theek. Zo'n 150 van de 950
DEN HAAG/LEIDEN
Tegen een 32-jarige Egyp
tenaar is gisteren wegens
heling een gevangenis
straf van zes maanden
(waarvan drie voorwaar
delijk met een proeftijd
van twee jaar) geëist. De
in Leiden woonachtige
man wordt beschuldigd
van heling.
De man zou in de afgelopen
twee jaar gestolen goederen
hebben gekocht. Het gaat om
levensmiddelen en geluidsap
paratuur. De man, die werd
bijgestaan door een tolk, ont
kende de spullen te hebben
gekocht. Hij zei, dat de drie
mannen, die beweren hem de
gestolen waar te hebben ver
kocht, handelen uit wraak. De
Egyptenaar bezit een restau
rant in Leiden. Hij vertelde,
dat het drietal regelmatig bij
hem kwam eten en de zaak
dan zonder te betalen verliet.
Op een avond heeft hij de drie
mannen zijn zaak uitgezet. De
getuigen verschenen gisteren
niet op de zitting. De officier
vertelde, dat zij bang waren
om te getuigen. De drie zijn
eerder verhoord door een
rechter-commissaris.
De verdachte vertelde giste
ren, dat hij, toen hij vastzat op
het Leidse politie-bureau, twee
dagen geen eten heeft gehad.
Hij zat in totaal vier dagen in
een Leidse cel. Toen de man
werd aangehouden, werden in
zijn woning bedragen van
10.000 dollar en 16.000 gulden
aangetroffen en in beslag ge-
De officier van justitie, mr. H.
Klein Breteler, achtte de he
ling bewezen, omdat drie ge
tuigen de Egyptenaar aanwij
zen als de man die hun spullen
heeft gekocht. Hij meende
streng te moeten optreden:
„Zonder helers geen stelers",
zei de officier. De raadsman
van de verdachte achtte het
niet bewezen, dat de spullen,
die in zaak van de man wer
den aangetroffen, van diefstal
afkomstig zijn. Hij vroeg daar
om om vrijspraak. „Anders
wordt mijn cliënt het land uit
gewezen of wordt zijn vergun
ning voor het houden van een
restaurant ingetrokken," be
toogde hij.
De rechtbank doet over veer
tien dagen uitspraak.
LEIDEN/UTRECHT
De Centrale Raad van Be
roep in Utrecht heeft het
hoger beroep van me
vrouw T. Olivier van de
hand gewezen. Volgens de
Centrale Raad heeft het
Leidse Academisch Zie
kenhuis (AZL) mevrouw
Olivier terecht ontslag
aangezegd.
Daarmee is een einde geko
men aan een al jaren slepende
affaire. Mevrouw Olivier kan
nu bij geen enkele instantie
meer in beroep tegen het ont
slag. Mevrouw Olivier zegt in
een reactie „verbijsterd" te
zijn over de uitspraak van de
ambtenarenrechter. „Ik kan
me er niet bij neerleggen. Ik
vind het onbegrijpelijk dat zoi
ets in een rechtstaat mogelijk
Mevrouw Olivier was hoofd
verpleegkundige in het AZL.
In 1974 werd zij geschorst en
in 1980 ontslagen. Mevrouw
Olivier vocht de schorsing en
het ontslag tevergeefs in een
groot aantal processen aan.
Ook hongerstakingen mochten
niet baten. Mevrouw Olivier
was werkzaam op de afdeling
kindergeneeskunde. Zij werd
op verzoek van het hoofd van
de kinderkliniek, professor
Veeneklaas, overgeplaatst
naar de afdeling heelkunde,
omdat zij op het organisato
risch vlak tekort zou schieten.
Op de afdeling heelkunde liep
niet alles naar wens en na een
vertrouwenscrisis werd me
vrouw Olivier geschorst.
LEIDEN/DEN HAAG Grensoverschrijdende activi
teiten aan een instelling voor wetenschappelijk onder
wijs zijn geen afknipbare franje, maar essentieel voor
het behoud van het eigen niveau en een heldere blik
op de samenleving. Dat zal blijken op de internationale
dag, die 9 december aan negen universiteiten en hoge
scholen wordt gehouden.
Op of rond die datum zullen deze wetenschappelijke instituten
met tal van activiteiten het internationale aspect van de Neder
landse wetenschapsbeoefening onder de aandacht brengen. Het
is van belang dit aspect aandacht te geven, aangezien in weten
schappelijke kring steeds meer de vrees groeit dat de bezuinigin
gen de universitaire wereld zullen terugwerpen op het provinci
alisme van weleer, aldus de dit jaar 30 jaar bestaande Nuffic, die
de dag organiseert. De Nuffic, de stichting van de Nederlandse
universiteiten en hogescholen voor de internationale samenwer
king, is in 1952 opgericht door de Nederlandse instellingen voor
academisch onderwijs, om hun internationale werk te stimule
ren en te coördineren. De internationale dag is voor iedereen
toegankelijk. Op het programma van de universiteiten staan on
der meer: de wereldvoedselproblematiek en het vluchtelingen
vraagstuk (vrije universiteit), de mensenrechten (Utrecht), ter
wijl Amsterdam, Nijmegen en Groningen zich concentreren op
hun ervaringen met universitaire ontwikkelingsprojecten. Ook
bij de TH's van Eindhoven en Delft staat dit onderwerp op het
programma, maar dan uit de hoek der techniek. Tilburg en Rot
terdam schenken speciale aandacht aan Europese academische
samenwerking.
Ook
LEIDEN/STREEK Een
aantal beroepschauffeurs
uit deze streek krijgt op 16
december uit handen van
mr. Pieter van Vollenho
ven een internationale
transportonderscheiding.
De onderscheiding, toege
kend door de internatio
nal Road Transport Union
in Genève, wordt uitge
reikt aan chauffeurs die
op uitnemende wijze heb
ben gefunctioneerd in het
grensoverschrijdend ver
voer.
De chauffeurs worden voor
gedragen door de Nederland
se vervoersorganisaties. De
normen zijn dat de chauf
feurs 20 jaar onafgebroken
als chauffeur werkzaam zijn,
minimaal 500.000 km hebben
gereden zonder ongevallen
te hebben veroorzaakt en de
laatste vijf jaar geen ernstige
verkeersovertredingen heb
ben gemaakt.
De chauffeurs uit Leiden en
omstreken, die zijn onder
scheiden zijn
P.van der Velden uit Leiden,
D. Postma uit Leiderdorp.
C.P. Zwaan uit Voorschoten,
W.L.P.J. Hoogeveen uit
Noordwijk, D.A.G. Koolber
gen uit Alphen aan den Rijn
en L.C.J. Lijten uit Lisse.
