„Als geluidstechnicus kun je
een band maken of breken
Zegge
&sdirijve.
8* £eidóc Sowuvnt
HARRY VAN DER SCHANS PROPT STADSGEHOORZAAL
VANA VOND EN MAANDAG BARSTENVOL MUZIEK
REGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 2 OKTOBER 1982 PAGINA IBII
Het programma
van de Leidse Beatnacht" in de Stadsge-
hoorzaal vanavond.
20.00—21.00 uur
Video-show.
21.00—21.30 uur
The Ox.
21.35—22.00 uur
Runaways
22.00—23.00 uur
Video en Hoel, Hoela show met The
Polynesians.
01.20—01.25 uur
Uitreiking winnaar (es) reis naar
London.
01.25—02.10 uur
Het Klein Orkest.
02.10—03.00 uur
The Shoes.
Het programma
an de Nacht van Leiden maandag 4 okto-
ber in de-Pieterskerk:
20.00—20.55 uur
Big Band van Hans Dubbelaar.
20.55—21.10 uur
The Hawaiian Entertainers.
21.10—21.50 uur
Caraïbean Music Band „Combo Cor
nellia".
21.50—22.05 uur
The Hawaiian Entertainers.
22.05—22.45 uur
The Dutch Swing College Band.
22.45—23.30 uur
Dolly Dots.
23.30—23.45 uur
The Hawaiian Entertainers.
23.45—00.30 uur
Dutch Swing College Band.
00.30—00.35 uur
Uitreiking winnaar(es) reis naar Pa
rijs.
00.35—01.10 uur
Anita Meyer.
01.10—02.00 uur
Carnaval de Rio band „Tanga".
Presentatie Will Luikinga.
De toegangsprijs
voor beide avonden bedraagt 15 gulden.
LEIDEN De Stadsge
hoorzaal staat vanavond
weer bol van de muziek.
Dan wordt voor de derde
maal de „Leidse Beat
nacht" gehouden,
's Maandags, als het ont
zet van de Sleutelstad
-weer uitbundig wordt
herdacht, is er wederom
een muziekspektakel.
Ditmaal in de Pieters
kerk als de eerste „Nacht
van Leiden" wordt gelan
ceerd. Iemand die het
met beide evenementen
druk heeft, naast natuur
lijk organisator Henk van
Leeuwen, is de man van
de geluidsinstallatie Har
ry van der Schans. Die
installatie wordt kortweg
P.A. genoemd, hetgeen
staat voor Public Adress,
in de letterlijke betekenis
omroepinstallatie, maar
tegenwoordig de bena
ming voor geluidsinstal
laties voor de versterking
van popgroepen, maar
ook big bands enz. Altijd
staan de artiesten cen
traal als er wordt opge
treden, maar van degene
die ervoor zorgt dat het
ook klinkt, hoort men ei
genlijk nooit iets. Toch
kan de man van het ge
luid een groep maken of
breken.
Harry van der Schans heeft
van zijn hobby zijn beroep ge
maakt. Hij is een geboren
„techneut" die als kleine
jongen al rommelde in oude
radio's. Nu is hij een virtuoos
met de soldeerbout en geen
enkele „print" heeft nog ge
heimen voor hem. Hij begon
in een demostudio, waar op
names van popgroepen wer
den gemaakt. Daarna ging hij
het geluid doen voor de, in
die tijd bekende Haagse groep
Finch. Hij kocht wat spullen
om het geluid beter te laten
klinken en toen begon het. Na
Finch ging hij andere groepen
doen en alle opbrengsten wer
den direct weer gebruikt om
meer en betere spullen voor
de P.A. te kopen. Nu heeft
Van der Schans een installatie
met een vermogen van zo'n
10.000 Watt en een waarde
van een paar ton en 4 man in
dienst. Hij verzorgt het geluid
voor vele bekende binnen
landse en buitenlandse arties
ten. Hij maakt ook tournee's
door heel Europa, maar nog
steeds kan het geluid voor
hem perfecter. Al lijkt zijn in
stallatie zo langzamerhand
steeds meer op een mobiele
studio, het einde is nog niet in
zicht. Nog steeds heeft Van
der Schans het gevoel het niet
goed te doen.
Bescheiden
Harry van der Schans heeft
geen kapsones gekregen. Iets
wat vrij zeldzaam is in de we
reld van de P.A-business. In
zijn minieme Rotterdams
„kantoor" van Schanssound
Music Productions, een do
mein van twee bij drie meter,
is het een onoverzichtelijke
bende met bergen snoeren,
printjes, tijdschriften, electro-
nicaboeken, rekeningen, fo
to's, dia's, vakbladen, tele
foonboeken, affiches van ar
tiesten waarvan hij het geluid
deed, een grote kaart van Eu
ropa, uiteraard een soldeer
bout, een oude buizenradio,
een scoop en toongenerator,
hier en daar slingert een mi
crofoon en in een hoek staat
achteloos op z'n kant een tien-
kanaals Hill mengtafel, waar
mee menig bandje al heel erg
blij zou zijn. Op de schamele
meter betreedbare vloer tus
sen „sofa" en „werkbank"
vindt men, ondanks de regel
matige schoonmaakbeurten,
hier en daar een klodder sol
deer. Naast de oranje telefoon
voor inkomende gesprekken
en de grijze voor de uitgaan
de, zit de twee meter vijf lan
ge Harry tussen alles in, als
een vis in het water. Vanuit
dit hoofdkwartier worden de
zaken geregeld, de contracten
opgesteld en de tournee's
doorgesproken. Dat söms da
gen van 24 uur achtereen
worden gemaakt, neemt hij
maar op de koop toe. Het is
tenslotte veel te leuk.
Leidenaars hebben al kennis
van Harry van der Schans
kunnen nemen, want hij deed
ook het optreden van Lee To
wers in de Stadsgehoorzaal.
Hij doet trouwens de hele
tournee van de populaire zan
ger. „Veel mensen denken al
tijd dat alleen hardrockgroe-
pen keihard versterkt wor
den, maar zo'n Lee Towers
met big band wordt ook met
10.000 Watt versterkt. Het is
dus niet zo dat zoiets alleen
voorbehouden is aan popgroe
pen. Dat kunnen nog altijd,
vooral oudere mensen, niet
begrijpen", aldus Van der
Schans.
Behalve dit soort beschaafde
muziek, doet Van der Schans
ook punk- en hardrock groe
pen. De tournee door Neder
land met The Sex Pistols met
Johnny Rotten en Sid Vi
cious, deed Harry destijds bij
voorbeeld ook. „Daar moesten
we al na het eerste optreden
de microfoonstandaards aan
het podium vastschroeven,
omdat ze anders gelijk het pu
bliek in geschopt werden. Die
Sid Vicious was toen al gek
hoor, hij ging bijvoorbeeld
met z'n rug in een kapot glas
liggen rollen", zegt Harry.
Acht uur
Vanmorgen stond Van der
Schans om acht uur op. Hij
wilde om ongeveer elf uur in
Leiden zijn. „We gingen maar
wat eerder weg want die maf
fe binnenstad zit altijd hele
maal dicht. Bij de Stads(geen-
)gehoorzaal, want die zaal
klinkt niet, hebben we met
vier, vijf man de boel dan uit
geladen. Voor vanavond heb
ik een P.A. van 3000 Watt en
een 24-kanaalsmengtafel. Dat
is meer dan zat voor die zaal.
Het geluid wordt vierweg ak-
tief op verschillende frequen-
tiegebieden electronisch ge
scheiden. Als alles staat hou
den we aan het eind van de
middag een soundcheck.
Vaak gebeurt het dat zoiets
uitloopt of dat de artiesten te
laat komen voor het uitprobe
ren van de installatie en dan
schiet een behoorlijk hap eten
er weer bij in. Het komt wel
voor dat je op die manier een
hele week op alleen maar
broodjes hamburger leeft.
Nou, die Leidse Beatnacht
duurt tot drie uur in de nacht,
dus met afbreken en vervoer
ben je dan zo tegen zeven uur
in de ochtend thuis. Een eers
te dag van bijna 24 uur. Vaak
komt het ook voor dat we de
dag daarna ergens anders
weer wat hebben, zodat we
gelijk door kunnen gaan naar
het volgende adres. Dan
wordt een normale veertig
urige werkweek in twee da
gen gepropt. Alleen met zulke
dagen wordt je een beetje rijk,
want je hebt dan geen tijd om
je geld uit te geven", zegt P.A.
man Harry van der Schans.
Hij is pas 28 jaar en zijn af
mattende loopbaan heeft niet
echt opzichtige sporen nagela
ten. Hij is er het type niet
naar om stress ofzo te krijgen.
Daar is hij waarschijnlijk te
lang voor. Ook de stroomsto
ten, die ook hij als iedere
„techneut" wel eens aan den
lijve heeft ondervonden, heb
ben hem niet tegen kunnen
houden om een volgende keer
weer een meterkast te slopen,
als er niet genoeg spanning is.
Nee, dat alles hoort erbij.
Geen slaap, geen eten en zo
nu en dan een oplawaai. Het
vervelendste vooruitzicht van
de Leidse Beatnacht van
avond, vindt Harry wel het
feit dat hij een „blikken gat"
krijgt omdat hij van acht tot
drie uur 's nachts op een hou
ten krukje moet zitten.
SYLVIA VAN LEEUWEN
<s^|==|
Zegge en schrijve vragen wij slechts één nieuwe abonnee
voor de handige 4-kleurenbalpen.
Noteer m.i.vals nieuwe abonnee I
van de Leidse Courant
NaamI
AdresI
Postcode/Plaats
-Betaald wordt C per maand (met automatische afschrijving)
C per kwartaal
Stuur een vierkleurenbalpen naar:
Naam_
Adres
Postcode/Plaats_
'Telefoon-
Stuur deze bon in open envelop - geen postzegel plakken -
naar: Leidse Courant, Antwoordnummer 10070,
2300 VB Leiden.
Vanzelfsprekend werd in het
Leiden van 1912 ook 3 okto
ber gevierd. De hoge hoeden
waren niet van de lucht,
maar de verdere „aankle
ding" was even anders dan
vandaag; de bedoeling, even
wel. was dezelfde. Het „Geïl
lustreerd Zondagsblad" moest
er al was het bijna twee
weken later leuke dingen
van laten zien. Zo lezen we:
„Leiden's Ontzet wordt in de
Sleutelstad elk jaar met nieu
wen moed en onverzwakt
enthousiasme nog altijd ge
vierd. En de haring- en
brooduitdeeling aan behoefti
ge vrouwen is wel een van
de meest karakteristieke
nummers van deze feestvie
ring!" De „behoeftige vrou
wen van '82": ze lusten er
nog steeds pap van.
Onze grootouders aan het be
gin van deze eeuw hebben
waarlijk veel te stellen gehad
met stil menselijk leed. Ze
hadden ook een open oog
voor zwakheden, voor sociaal
onrecht. Wat de bonden van
daag doen, trachtten de be-
wogenen in de decennia rond
de eeuwwisseling te bereiken
met veel ontroerende verha
len in het weekeinde. Het
aangelengde dagblad had een
uitgebreide lezerskring, na
dat de kinderen op zaterdag
avond in de teil waren ge
stopt. Zo werd ook de alcohol
in veel sappelende gezin
nen een Koning Klant aan
huis met drukinkt op ma
trijzen bestreden. Al kon er
nu en dan ook wel een
kwinkslag vanaf. Zoals de
volgende grap, die stamt uit
een land waar men nog altijd
chronisch aan de groene fles
is: Ierland, het groene Eire
zeg maar.
„Een geestelijke op een Iers
dorpje ontmoette een van zijn
parochianen, een boer, die
bekend stond als een duchtig
liefhebber van honden en
i brandewijn. (Men liet
het dubieuze steeds duidelijk
uitkomen, T.P.). Terwijl ze
samen een eindje opwan
delden, bewonderde de gees
telijke de twee honden die de
boer natuurlijk bij zich had,
en met de bedoeling den man
een lesje te geven, zei hij:
„Zeg Patrick, heb je wel eens
gehoord dat een jonge hond
ophoudt te groeien als je hem
brandewijn geeft?" „Zeker
heb ik dat wel eens gehoord",
antwoordde de boer, „en ik
heb het geprobeerd ook".
„Zoo, en hoe liep dat af?",
vroeg de geestelijke weer.
„Heel slecht. De hond is
spoedig daarna gestorven!,,
„Zoo Patrick, zoo" (het was
een tijdvak waarin ze achter
elkaar zoo zeiden), sprak de
geestelijke nu heel ernstig;
„Zoo dan, en was dat nu geen
les voor je waar je heel wat
voordeel uit kon trekken?"
„Stellig, zeker wel", ant
woordde de Ier onverstoor
baar; „ik heb er ook heel wat
uit geleerd, en sinds dien
dag heb ik mijn honden geen
druppel brandewijn meer ge
geven!"
Sapienti sat; geestelijke af, en
Patrick „zoo" weer op weg
naar het beoefenen van zijn
voornaamste ondeugd. Maar
geen Zondagsblad dat ooit
iets verhaalde van geestelij
ken die net zo Iers waren als
Patrick. Trouwens, dat kan
ook niet als op dezelfde pagi
na een grote foto staat van de
Weense Votiefkerk: gewijd
onderwerp tijdens het Eucha
ristisch Congres in dat jaar
1912.
Toch vreemde tijden hoor,
toen. In de moppen komen
steeds adellijke lieden voor
en steevast bezitten ze geen
rooie duit. Dat is in onze da
gen wel even anders. Er zijn
weliswaar veel minder ede-
lingen dan vroeger, maar de
baronnen en graven die er
nog zijn, betalen keurig op
tijd hun rekeningen. Dat
wordt ook koninklijk geho
noreerd als ze opstappen uit
hun hoge betrekking; zoals
ten onzent Johannes Baron
van Knobelsdorff, die als
hoogheemraadsgraaf met
pensioen aan de onvermijde
lijke dijk werd gezet, met een
onderscheiding, in overeen
stemming met zijn niveau:
het ridderschap in de Orde
van de (klauwende) Neder
landse Leeuw. Een gedistin
geerd dijkgraaf die anderen
laat (be)malen. Nee, dan de
baron van het Geïllustreerd
Zondagsblad. Die zong
het oude liedje van de adel
aan lager wal. Op zo'n adres_,
vervoegde zich wederom een
„schuldeischer", die door de
huisknecht (dat wel natuur
lijk) werd opengedaan.
„Schuldeischer: „Hebt u den
baron gezegd dat ik van de
week al voor de zesde maal"
hier ben?" Huisknecht:
„Neen, over de bezoeken
der schuldeischers rapporteer^
ik maar eens per kwartaal!"
Een vreemde maatschappij,
zo rond 1912, vind ik. Neem
nou dat „uitje" over „Een
voorbeeldig gezin": „Mama
(beneden aan de trap): Erna,
Erna (dat is een voornaam,
dus je kunt het niet vergelij
ken met ervoor, ervoor,
T.P.), opstaan! Denk eens
aar.: ik ben al gekapt, Mimi
heeft zich al twee uren ge
traind in het snelrijden, je
goede vader heeft de heele
wasch al opgehangen en jij-
ligt nog in bed. Schaam je
wat!"
Johan de Raadselredacteur,
tenslotte, was weer eens met,
het verkeerde been uit bed
gestapt. Hoogst onbetamelijk
zou het zijn geweest, als hij
dat gedaan had met de ver
keerde Deen. Alhoewel, ik
haalde iets kribbigs uit zijn
onderhoud met de Besté
Vriendjes en Vriendinnetjes,
die onverminderd met U
werden aangesproken. Al za-~
ten ze nog op de bewaar
school. Hij laat de stumperds'
„een stuk kaars opeten":
„Zou een mijner lezertjës
hiertoe in staat zijn? Ik geloof
van niet en ik wil u dan ook
niet leeren hoe ge dat doeri
moet, maar wat ge doen
moet, om anderen in den
waan te brengen, alsof ge een
kaars opeet. Dit is een heel
eenvoudig kunstje". En dan
vertelt Johan iets waar een
amandel aan te pas komt.
Enfin, niemand stikt erin,
want het was helemaal geen
echte kaars natuurlijk. Jo
han, Johan, toch was je „er
gens" een fidele vent.
i^TB
Onder redactie van Ton Pieters..
VIER KRANIGE LANGEr
RAARSCHE JONGELUI; „De
gebroeders Cornelis en Ge
rard Vermeulen, en Cornelis
en Johan van der Hoorn, die
gedurende vijf opeenvolgen
de jaren per fiets de bede--
vaart naar Kevelaer maak
ten; dit jaar tegelijk met
Rijnlandsche processie".
TILBURGSCH VERKENNERSKORPS ..PRINS HENDRIK" {waarover toen nog geen kwaad):
„Op een fietstochtje naar Stratum, bij Eindhoven, alwaar het korps geïnspecteerd werd
door den WelEd. Gestr. Heer Generaal Putman-Cramer". Het leek wel een stel „Natalse
anti-Boeren", en wat dat jongetje op de voorgrond en met een sombrero op ermee te ma
ken had is me ook niet duidelijk.
3 OCTOBER: „De 350 deel
nemers aan den elf-dorpen-
rit om Leiden, een van de
aardige nummers van het'
feestprogram, verlaten het
terrein der Zeevaartschool
om den rit te beginnen".
HET 3 OCTOBERFEEST TE
LEIDEN; De behoeftige vrou
wen hadden hun portie bin
nen. Bedeelde vrouw met
witte schort, rechts, draagt
mandje waaruit twee ha
ringstaarten steken. Die
beesten schoonmaken ho
maar. En de rest maar gin
negappen.
