SV OWgewoon
hard werken
„Mentaliteit basis van successen"
„Eigen ervaring
is grootste goed"
V:ËTBALKR ANT
„Je mag best
een beetje lui zijn'
DE
DEGRADANT
UVS „ONVOORWAARDELIJK" TERUG NAAR EERSTE KLASSE
DE
VERDEDIGER
WOUBRUGSE STEUNPILAAR
DIRK SCHUILENBURG:
DE
TRAINER
DE
KAMPIOEN
„maar we proberen zo snel
mogelijk weer hogerop te ko
men, het liefst dit seizoen nog.
De trainer heeft in elk geval
de onvoorwaardelijke op
dracht gekregen de ploeg te
rug te brengen in de eerste
klasse".
De mogelijkheden daartoe lij
ken ondanks de zware compe
titie-indeling volop aanwezig.
UVS kreeg ondanks de degra
datie versterking van Theo
van Seggelen, Leendert de
Goey en Bert Jansen. Boven
dien beschikt UVS over een
goed georganiseerde jeugdaf
deling met een kleine 40
teams. Toch moet de vereni
ging op Zoek gegaan zijn naar
oorzaken. Bij de buitenwacht
was met name trainer Gerard
Désar het mikpunt van kri
tiek. Van Leeuwen: „De trai
ner zal ook wel fouten hebben
gemaakt, maar alleen daar
door degradeert een club echt
niet. Wij zijn bijvoorbeeld de
ik moet zeggen, het bevalt me
uitstekend".
Zeisterbostrainers
„Volgens mij is het belangrijk
ste voor een trainer, dat hij
kan doceren met de door hem
zelf opgedane ervaringen als
basis", zegt Karstens. „Kijk,
die cursus is natuurlijk aardig.
Je leert er dat je de groep
nooit tegen de zon in moet la
ten kijken en dat je niet tegen
de wind in moet praten, maar
daar word je natuurlijk geen
goede trainer van. Daar word
je een Zeisterbostrainer van,
een vent zonder ervaring, die
alles uit de boekjes heeft. Een
trainer moet de oefenstof kun
nen voordoen. Kun je dat niet,
dan sta je voor aap. Door af en
toe te laten zien waartoe je zelf
in staat 'bent, dwing je respect
af. Ik vind het goed als er wat
afstand bestaat tussen spelers
en trainer. Ze mogen wel ge
woon Kees zeggen, maar bui-'
ten het veld, buiten het actie
ve gebeuren.
Goed met je spelers omgaan,
ze kunnen motiveren, is ook
heel belangrijk. Ook moet je
zorgen dat de trainingen geva
rieerd zijn en er wedstrijdele
menten in zitten. Als dat diet
zo is, lopen de spelers te balen.
Krijg je onvrede, dat moet je
voorkomen. Je hoeft het ze
niet altijd maar naar de zin te
maken. Dat kan niet. Maar
Kees Karstens in de DOSR-
dug out. Op de voorgrond
„verlengstuk" Pim van der
Meer.
afgelopen competitie erg on
fortuinlijk geweest. Toch heb
ben we in het bestuur nooit
overwogen om Désar aan de
kant te zetten. Daar zijn we nu
eenmaal de club niet voor".
Rooskleurig
De toekomst ziet er wat Van
Leeuwen betreft in elk geval
rooskleurig uit. „Je hoort wel
eens van verenigingen die he
lemaal naar beneden tuimelen.
Op het veld gaat het slecht
waardoor het dan ook binnen
de vereniging weer slecht
gaat, wat dan weer doorwerkt
op het veld. Onze club draait
in alle opzichten echter gran
dioos. Dat blijkt wel uit de
aantrekkingskracht die we
hebben op jonge spelers. UVS
hoort eigenlijk in alle opzich
ten in de hoofdklasse te spe
len..."
een trainer moet moedig zijn.
Je moet spelers durven teleur
stellen. Keuzes maken. Er
kunnen immers maar elf man
in je ploeg spelen. In mijn
eerste jaar deed ik dat nog te
weinig. Ik koos niet altijd de
spelers, die het best in vorm
waren. Dit jaar zal ik die fout
zeker niet weer maken".
Verlengstuk
„Voor elke wedstrijd gaan
we met het hele elftal altijd
koffiedrinken. Om alvast met
de wedstrijd bezig te zijn. Tja,
als het goed is, zijn de spelers
al de hele week met de wed
strijd bezig, maar mijn erva
ring is, dat dat alleen zo is als
je hoog staat op de ranglijst.
Tijdens de bijeenkomst ga ik
kort in op de wedstrijd die ko
men gaat. Zo behandel ik de
dingen, die de week ervoor
fout zijn gegaan en neem ik de
tegenstander even door. Ik
vind dat zo'n praatje niet te
lang mag zijn. Hooguit een
kwartier. Tijdens een wed
strijd kun je niet zoveel meer
doen. Je kunt coachen, dingen
roepen, aanwijzingen geven,
maar echte ingrijpende veran
deringen aanbrengen, nee.
Daarom vind ik het ook van
groot belang, dat een trainer
een speler in zijn team heeft,
die als een soort verlengstuk
kan fungeren. Bij ons is dat
Pim van der Meer. Hij houdt
er zo'n beetje dezelfde ideëen
op na als ik en dat werkt mak
kelijk.
De lol van een trainer? Win
nen. resultaten boeken. Maar
het geeft me ook een kick om
te zien, dat bepaalde oefenin
gen er tijdens de wedstrijd uit
komen..."
NICK VERWOERD ALPHENSE BOYS):
ALPHEN AAN DEN
RIJN Eén van de wei
nige streekclubs voor wie
het afgelopen seizoen een
kampioenschap was weg
gelegd, was Alphense
Boys. Voor puntspeler
Nick Verwoerd (31) was
het de derde maal binnen
zes jaar, dat hij met „zijn"
club promoveerde.
Van alle overgangen le
verde die van de afdeling
Leiden naar de KNVB ei
genlijk de meeste proble
men op. Jarenlang haalde
de Alphense ploeg het net
niet. De komst van een
trainer, Rien Tamerus, die
het elftal mentaliteit bij
bracht, is volgens Ver
woerd de basis geweest
van de successen die Al
phense Boys de afgelopen
jaren heeft geboekt
Nick Verwoerd begon zijn
voetballoopbaan op zevenjari
ge leeftijd. De jonge Verwoerd
doorliep als middenvoor alle
Nick Verwoerd: „Continuïteit,
één van de ingrediënten van
onze succesformule".
jeugdelftallen van Alphense
Boys en maakte in 1969 zijn
opwachting in het eerste elftal,
dat in de afdeling Leiden uit
kwam. Als rechtsbuiten, want
gevestigde kracht Kees de Rijk
bekleedde de spitspositie. In
middels is Verwoerd weer
naar zijn geliefde stekkie in de
punt van de aanval verhuisd.
De competities verliepen niet
slecht voor Alphense Boys. De
club was vrijwel altijd bij de
bovenste vier te vinden. Een
promotie bleef echter steeds
uit. Pas in 1977 lukte het Al
phense Boys de afdeling uit te
komen. Over die periode daar
voor zegt Nick Verwoerd: „De
ploeg waarmee we toen kam
pioen werden, was eigenlijk
geen steek anders dan het
team waarmee we het. steeds
net niet haalden. Echt een
goede ploeg, maar we kwamen
altijd iets te kort. Of we mis
ten het kampioenschap en dus
de promotie op een haar of we
werden derde als er twee pro
motieplaatsen te verdelen wa
ren". Dat het in '77 wel lukte,
is volgens Ver woerd voor het
grootste deel de verdienste
van trainer Rien Tamerus, de
man die nu zes jaar later
welhaast onverbrekelijk ver
bonden lijkt aan Alphense
Boys. Verwoerd: „Tamerus
bracht ons mentaliteit bij. Hij
leerde ons iets over te hebben
voor de ander. En dat heb je
volgens mij echt nodig om
kampioen te worden. Vroeger
peinsde ik, en velen met mij,
er bijvoorbeeld nietover om
in de zomer door te trainen.
De laatste jaren wel. En ik
vorm echt geen uitzondering".
Eigen kweek
Na het kampioenschap van '77
draaide Alphense Boys in de
vierde klasse als vanouds bo
venin mee. Een kampioen
schap zat er evenwel niet di
rect in. Daar moest Alphen
nog een jaar op wachten. En
alsof het niet op kon, promo
veerde Alphense Boys dit jaar
naar de tweede klasse. In zes
jaar van afdeling naar tweede
klasse. In het dagelijks leven
zou zoiets op een bliksemcar
rière duiden. In de voetbalwe
reld wordt bij elkaar snel op
volgende promoties vaak ge
dacht aan het ronselen van
spelers en breken met ama-
teurwetten. „Bij Alphense
Boys is daar geen sprake van",
zegt Nick Verwoerd. „De
ploeg van nu is vrijwel dezelf
de van zes jaar geleden, alle-,
maal eigen kweek. Bij ons een
zeer gering verloop, weinig
komende en gaande spelers. Ik
vind dat een goede zaak. Kijk
nou bijvoorbeeld naar ADO in
Den Haag. Daar zijn zo'n slor
dige vijftig eerste-elftalspelers
van andere verenigingen naar
toe gegaan. Ouwehand, Tem
pelaar en Goemans van FC
Den Haag bijvoorbeeld. Dat
kan natuurlijk nooit goed
gaan. Zoiets moet ten koste
gaan van de sfeer, want er
kunnen nog altijd maar elf
man in een team spelen. Nee,
bij ons komen dat soort toe
standen gelukkig niet voor.
Gelukkig, omdat ik geloof, dat
continuïteit één van de ingre
diënten van de succesformule
van Alphense Boys is".
Afspraak
Mentaliteit en continuïteit dus.
Maar, om met een bekend
ombudsman te spreken er is
meer. Homogeniteit. Bij Al
phense Boys wordt veel belang
gehecht aan de samenspraak
tussen trainer, jeugdtrainer en
elftalbegeleiders. Tamerus
heeft een heel team van hem
bekende figuren om zich
heengebouwd. Voormalig eer
ste-elftalspelers (Kees de Rijk,
NOORDWIJK Het her
nieuwde optreden van Jo-
han Cruijff bij Ajax heeft
niet alleen voor veel pu
bliek en leuk voetbal ge
zorgd. Ook brandden de
discussies over de topspe-
ler als trainer weer los.
Want al wordt vaak ge
steld, dat de eigenlijke oe-
fenmeester van Ajax niet
De Mos, maar Cruijff heet,,
als de Superstar echt trai
ner wil worden, zal hij
eerst zijn diploma's in
Zeist moeten halen. Kul,
vinden velen dat. Eén van
hen is Kees Karstens. Een
man, die in zijn actieve
carrière als voetballer bij
Noordwijk, het Neder
lands amateurteam en een
Franse derde divisie club
een aardige reputatie, op
bouwde en het enorm be
langrijk vindt dat een
trainer zijn eigen ervaring
als basis gebruikt. Geen
ervaring, geen goede trai
ner, stelt Karstens, die dit
seizoen voor het tweede
achtereenvolgende jaar
zondagvierdeklasser
DOSR onder zijn hoede
heeft. De visie van een
trainer op het trainer-zijn.
Het was in 1974 dat Kees Kar
stens besloot zijn trainersdiplo
ma te gaan halen. Hij speelde
in die tijd bij UVS en reed sa
men met Gerard Désar weke
lijks naar Zeist. „Ik deed dat
met het idee om later jeugd te
kunnen gaan trainen. Het leek
OUDE WETERING/LEI
DEN Niet alleen een
mens kent in z'n leven de
nodige voor- en tegen
spoed. Ook voetbalvereni
gingen maken in de loop
van vele tientallen jaren
ups en downs mee. Perio
des waarin de club flo
reert en een gezond vere
nigingsleven en vooral
goede prestaties de boven
toon voeren. Maar er zijn
ook tijden waarin het
minder gaat, problemen
en slechte resultaten de
club forse klappen kun
nen bezorgen. Twee regio
nale clubs die de laatste
twee seizoenen, met de te
genwoordige zondagvier
deklasser LDWS, qua
prestaties duidelijk in de
hoek zitten waar die klap
pen vallen zijn SVOW en
UVS.
De ploeg uit Oude Wete
ring belandde in de laag
ste klasse van de afdeling
zaterdag, UVS viel binnen
de kortst mogelijke tijd
weg uit de top van het
amateurvoetbal.
Voor SVOW is in prestatief
opzicht de bodem bereikt.
Speelde de club drie jaar gele
den nog KNVB, komend sei
zoen komt de ploeg uit Oude
Wetering uit in de tweede
klasse zaterdag van de LVB.
„We willen natuurlijk wel
weer hoger op", meldt secreta
ris en penningmeester Hors
man, „maar veel meer dan
hard werken en proberen de
sfeer goed te houden kunnen
we niet. We zijn nu eenmaal
een kleine vereniging met be
perkte middelen".
SVOW heeft slechts 180 leden,
verdeeld over zes senioren- en
evenveel juniorenelftallen.
Met nahie de geringe jeugd-
aanwas ziet Horsman als een
probleem. „Wat dat betreft zit
ten we in Oude Wetering niet
zo gunstig. Er wordt weinig
bijgebouwd en bovendien kiest
de jeugd tegenwoordig sneller
voor een andere sport dan
voetbal. En als er dan gere-
me echt leuk om met jonge
spelers te werken, om iets van
mijn eigen ervaring over te
brengen. Het heeft echter lang
geduurd voor het er van
kwam. Ik was van UVS weer
naar Noordwijk gegaan en had
tijd noch zin om ergens aan de
slag te gaan. Dat werd anders
toen het bij Noordwijk niet
meer zo lekker liep. We waren
te vaak bovenin geëindigd of
kampioen geworden, het werd
te makkelijk. En ik heb nu
eenmaal een prikkel nodig om
tot prestaties te komen. Maar
die was er niet meer. Het ging
te eenvoudig allemaal. Boven
dien lag ik enigszins met de
trainer in de clinch. Eelman
wilde verjongen. Ten koste
van mij. Maar omdat ik week
in week uit goed speelde, kon
hij niet om mij heen. Toch
verdween de animo bij mij, ik
raakte geboeid door tennis en
liep weieens trainingen mis.
Op een gegeven moment is het
tot een uitbarsting gekomen.
Ik werd een keer van de trai
ning gestuurd. Om niets eigen
lijk, maar goed, het gebeurde.
Ik denk daar nog wel eens aan
terug. Nu ik zelf trainer ben,
denk ik, ik zou dat anders
hebben gedaan. Praten met
zo'n iemand. Eelman deed dat
niet. Na nog een tijdje in het
tweede te hebben gespeeld ben
ik naar Lisser Boys gegaan. Ik
speelde daar in het eerste en
was bovendien trainer van de
A-junioren. Is het allemaal
tenminste nog ergens goed
voor geweest, want eindelijk
maakte ik gebruik van mijn
trainersdiploma. Ongeveer
twee jaar geleden schreef ik op
een advertentie van DOSR. Zij
vroegen om een trainer en het
leek me wel wat. Goed, die
baan heb ik dus gekregen en
DOSR-COACH KEES KARSTENS:
WOUBRUGGE Een
combinatie aangaan en in
hoog tempo oprukken om
bij de achterlijn aangeko
men een haarscherpe
voorzet af te leveren, je
zal het rechter-verdediger
Dirk Schuilenburg zelden
of nooit zien doen. „Te lui
voor", zegt hij zelf. Schui
lenburg bepaalt zich lie
ver tot louter verdedigen.
Een tekortkoming? Mis
schien. Zeker is, dat hij
dat „louter verdedigen"
toch wel akelig goed moet
beheersen, want voetbal
lers die al achttien seizoe
nen onafgebroken in een
eerste elftal spelen, zijn
met een kaarsje te zoeken.
Dirk Schuilenburg (35) maakte
op zeventienjarige leeftijd zijn
debuut in het hoogste elftal
van Voetbal Vereniging Wou-
brugge. In die dagen kende de
club geen trainer. De aanvoer
der, Jan Boerefijn, maakte
zo'n beetje de dienst uit. Boe
refijn zag wel wat in Dirk
Schuilenburg en liet hem bij'
de eerste wedstrijd op het
(toen) nieuwe terrein meedoen
als middenvoor. In de achttien
seizoenen, die daarop volgden
en waarin Schuilenburg zo'n
negen trainers „versleet" en
drie promoties en twee degra
daties meemaakte, heeft hij
alle denkbare posities ingeno
men. Van keeper tot links
buiten. De laatste acht jaar
van zijn indrukwekkende
staat van dienst hebben zich in
de achterhoede afgespeeld.
Gemakkelijk
Volgens de bepaald niet als
een spraakwaterval te boek
staande Dirk Schuilenburg is
een plaats in de defensie de
makkelijkste. „Ja, want als je
je man uitschakelt, heb je al
een goede wedstrijd gespeeld.
En dat komt mij wel goed uit,
want ik ben een beetje lui. Je
zal mij ook zelden of nooit
voorin zien. Kennelijk wordt
mij dat niet kwalijk genomen",
aldus Schuilenburg, die aan
zijn negentiende seizoen in het
eerste team van zaterdagvier
deklasser Woubrugge begint.
En omdat hij al zolang mee
draait, moet hij in staat wor
den geacht te kunnen oordelen
over de veranderingen die het
voetbal in de loop der jaren
Jan de Zant en Kees van de
Nieuwendijk) hebben de bege
leiding van het eerste, tweede
en derde team op zich geno
men, terwijl Paul Bahlmann,
die nog steeds deel uitmaakt
van Tamerus' keurkorps, de
A-junioren traint. Allemaal
mensen, die Tamerus als trai
ner kennen en er voetbal-
technisch gesproken dezelf
de ideëen op nahouden. Ver
woerd hecht veel waarde aan
deze opzet. Voorts is volgens
hem een brede selectie van be
lang. Bij Alphense Boys viel er
steeds wanneer het eerste pro
moveerde ook een kampioen
schap van het tweede elftal te
vieren.
Of de succesformule van
phense Boys ook goed is
promotie naar de eerste
dient nog te worden
wacht. Volgens Nick
woerd moet het echter
niet worden uitgesloten,
let op de grote voorsproij
waarmee we het afgelopen s«
zoen kampioen werden, neö Q
ik aan dat we komend jaf
weer bovenin meedraaien. B
vendien heb ik nog een a'
spraak lopen met Frans Bahj
mann. Toen we nog in de
deling speelden, hebben we t|
gen elkaar gezegd: „We stof
pen pas als we in de eersl toi
klas van de KNVB speleri*
Nou, we zijn hard op weg", j
nommeerde krachten wegval
len kun je dat moeilijk opvan
gen. Met name het vertrek
van Ed Langereis en Rini van
de Wetering hebben we de af
gelopen seizoenen niet goed
kunnen compenseren".
Als het slecht gaat met de
prestaties wil de trainer daar
nog wel eens het slachtoffer
van worden. In 1979 gold dat
ook bij SVOW. De dreigende
degradatie was aanleiding om
Tim de Vries voortijdig van
z'n taak te ontheffen. De hui
dige trainer Jan van Luyk
blijft ondanks de degradatie
toch komend seizoen bij
SVOW. „Het lag ons inziens
niet aan de trainer", aldus
Horsman, "hij werkte er hard
genoeg voor".
Een kleine vereniging heeft
volgens Horsman, die zelf al
15 jaar in het bestuur zit, ook
best positieve kanten. „Ieder
een kent elkaar nog. De club
binding is dan ook erg sterk,
we hebben weinig overschrij
vingen. Zelfs jongens die een
eind verhuizen blijven hier
voetballen". Het mocht niet
verhinderen dat SVOW ko
mend seizoen op het laagste
UVS opnieuw gedegradeerd.
Hier beseft Ron Bekooy, di
rect na het beslissingstreffen
met HOV, dat de tweede stap
terug een feit is...
plan uitkomt. „Het zal niet
makkelijk zijn, maar we wil
len toch wel terug", verzucht
Horsman tot slot. ,;Na 26 jaar
KNVB voelen we ons daar
toch meer thuis..."
UVS
Ook UVS maakte de afgelopen
twee seizoenen een forse
smak. Na jarenlang Leidens
enige hoofdklasser te zijn ge
weest, komt de blauwwitte
club volgend seizoen uit in de
tweede klasse van de KNVB.
„Natuurlijk komt zoiets wel
aan in een vereniging", aldus
voorzitter Van Leeuwen,
heeft doorgemaakt: „Het voe
bal is veel beter geworden. D
komt naar mijn mening omd
de mogelijkheden groter zij
Zoals ik al zei, vroeger haddt
we geen trainer, geen tra
ningsveld en nauwelijks mat
riaal om mee te oefenen. I
trainingen bestonden vaak i
rondjes rennen door het dor
Dat moest wel omdat we ge<
lichtinstallatie hadden. Ik k;
me nog herinneren, dat we
de winter onder de brug trail
den". Gedurende zijn lanj
verblijf in het eerste elftal vj
Woubrugge heeft Schuile
burg vele veranderingen me
gemaakt. „Vroeger werd ve
meer op de aanval gespeel
Vijf man voorin en drie acl
ter. In de loop der jaren is c
nadruk op de verdediging k|
men te liggen. Ik denk dat hl
voor het voetbal leuker za;
zijn als er weer meer op ei:
aanval werd gespeeld". Ooj
zegt Dirk Schuilenburg wpo
wat te zien in het afschaffe}
van de buitenspelreg(
(„Spaart een hoop ellende uit[jj
en het instellen van een secon
denregel zoals die bij het zaal
voetbal geldt.
Trek- en duwwerk
Snelheid en een goede
van opstellen zijn volgens
tinier Schuilenburg dé
delen die van iemand een
de verdediger maken,
niek en aanvallende
ten laat hij buiten
wing („Ik heb het zelf
zonder gekund"). Maar er
volgens Schuilenburg
aantal middelen die een
sieve kracht kan
ook al zijn die dan niet
geoorloofd. „Tijdens
maak je onwillekeun
van je armen. Het
trek-, duw- en
Ja, men zegt, dat ik daar
sterk in ben. Ik doe het
lijk onbewust en
heel onopvallend, want in
achttien jaar ben ik nooit
geschreven of uit het veld
stuurd" zegt
een nauwelijks te
ken grijns op zijn gezicht,
vervolgens meteen te roepe
dat dat maar beter niet
schreven kan worden.
Hij moet immers nog
maal een seizoen mee.
Dirk Schuilenburg: een
lui...