Zuid-Europa kreunt
onder extreme hitte
üeagan
jeslist
)verlot
Italiaanse
politie stopt
bloeiende
babyhandel
Chirac wint
slag om Parijs
lankert: Geknoei
iet geld van
luroparlement
Prins Charles nog veel rijker
door erfenis van zonderling
D'S S3
ITENLAND
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 9 JULI 1982 PAGINA 7
irüAATSBURG De voorzitter van het Europees
Jement Piet Dankert heeft gisteren toegegeven dat
afgelopen jaren met geld van het Europarlement is
jnoeid.
een onderzoek van de Europese rekenkamer en twee ac-
itantskantoren is vast komen te staan, dat bijna een kwart
^en gulden zoek is.
iet begin van het onder-
C i was vijf miljoen gulden
ndbaar.
[lacune is volgens Dankert
':eld, omdat een aantal
^mentsleden ten onrechte
fangen geld hebben terug-
jrt op de rekening van het
jarlement. Dankert kon-
opnieuw aan, dat de fi-
jjiële administratie van het
tment zal worden veran-
de omvang van eventue-
idere fraude bijvoor-
het ten onrechte indie-
van hotelrekeningen
ilde hij niets zeggen'
it naar die praktijken een
onderzoek zal worden
ild. De afgelopen jaren
ter diverse malen geble-
dat sommige parlements-
p misbruik maken van de
jzieningen van het parle-
jt en veel meer aan onkos-
ergoedingen ontvangen,
[zij in werkelijkheid heb-
uitgegeven.
c'kenhuizen in
[roet in problemen
[ROET De Israëlische
[kade van West-Beiroet
It de ziekenzorg in de Li-
ëse hoofdstad in grote
Rijkheden gebracht. De
r^nhuizen hebben over een
_ik geen brandstof en geen
Ösel meer. De medicijnen
den steeds schaarser en
fdoor duurder,
iwel Israël de water- en
imtoevoer naar West-Bei-
heeft hersteld, laat het
vel geen voedsel door. Het
e Kruis mag van de Israë-
bezetter geen voedsel-
iden naar West-Beiroet
Igen.
(Van onze correspondent
Roger Simons)
LONDEN De Britse kroon
prins Charles (33), die al schat
rijk is, heeft een erfenis gekre
gen van bijna 500.000 gulden.
Dit aantrekkelijke bedrag
komt voort uit de nalaten
schap van ene John Saunders,
van wie de prins overigens
nog nooit gehoord had.
Saunders overleed eerder dit
jaar op 68-jarige leeftijd in
Launceston (Cornwall). Hij
leefde daar, sinds de dood van
zijn vrouw, als een zonderling.
Voordien was hij het hoofd
van zijn eigen, particuliere
school.
De andere inwoners van het
stadje kregen Saunders alleen
te zien wanneer hij met zijn
kruiwagen en zwarte hond op
straat verscheen. Dat deed hij
telkens wanneer het markt
was geweest. Dan ging Saun
ders weggeworpen groenten
en afval verzamelen. Daarvan
leefde hij.
Na zijn dood bleek John Saun
ders 'geen testament gemaakt
te hebben. Een onderzoek
bracht aan het licht, dat hij
geen enkele erfgenaam had.
Om die reden gaan zijn huis
en inboedel van de jaren gele
den gesloten school naar prins
Charles. Een Koninklijk
Handvest, daterend van 1337,
schrijft dit voor. Die inboedel,
waaronder zes schoolborden,
hondervijftien schoolbanken,
voetbalschoenen, cricket-bats,
uniformhalsdoeken en streep-
dassen, is onlangs bij opbod
verkocht.
In 1337 werd door de Engelse
koning Edward III het Her
togdom Cornwall gecreëerd.
Edward maakte van zijn oud
ste zoon, die de Zwarte Prins
genoemd werd, de eerste her
tog van Cornwall. Sedertdien
komt die titel automatisch elke
nieuwe volwassen prins van
Wales toe. De prins van Wales
bezit in Cornwall uitgestrekte
bossen, landerijen en veel ge
bouwen, die hem veel geld op
leveren.
T
Twee inwoners van dorp in de buurt van Barcelona kij
ken toe hoe het vuur steeds dichter hun huizen nadert.
De bosbranden, waarvan vermoed wordt dat ze zijn
aangestoken, dreigen Barcelona te omsingelen.
PARIJS Zelfs de inwo
ners van de landen rond
de Middellandse Zee, die
in de zomermaanden wel
wat gewend zijn, begin
nen veel last te krijgen
van de hittegolf die Span
je, Zuid-Frankrijk, Italië,
Joegoslavië en Grieken
land al weer enige tijd in
zijn greep houdt. In de
schaduw stijgt het kwik
daar elke middag tot ruim
boven de veertig graden.
Rond Barcelona en in
Zuid-Frankrijk is het als
gevolg van de grote bos
branden die daar woeden
nog veel warmer, terwijl
enorme rookwolken voor
een verstikkende atmo
sfeer zorgen.
In Zuid-Frankrijk heerst mo
menteel de ergste droogte
sinds 1894; dit jaar is daar nog
nauwelijks regen gevallen. De
droogte en de extreme hitte
geven de bosbranden alle
kans. In heel Zuid-Frankrijk
woeden duizend kleinere en
grotere bosbranden, die vaak
spontaan ontstaan. De brand
weer krijgt langzaamaan een
tekort aan water en het vuur
heeft tot op heden aan drie
mensen het leven gekost.
Op sommige plaatsen aan de
Rivièra viel gisteren de elek
triciteit uit: bewoners hadden
uren lang geen stroom en dui
zenden mensen zaten in vast
in stilhangende liften. Omdat
de meeste brandweerlieden
bezig waren de bosbranden te
bestrijden, duurde het tot laat
in de avond voor alle mensen
uit de liften waren bevrijd.
In Perpignan deed zich in de
avond een schrikaanjagend
verschijnsel voor toen een
plotseling sterke Sirocco-wind
hoos opstak; in de stad en om
geving werden honderden da
ken afgerukt, bomen ontwor
teld. bovengrondse telefoon-
en elektriciteitslijnen vernield
en de hete wind deed tal van
branden ontstaan.
Het stedelijk orkest van Lyon,
dat op de binnenplaats van het
Paleis van de Koningen van
Mallorca een concert gaf, werd
in de meest letterlijke zin van
het woord door een schroeien
de wind weggeblazen: binnen
enkele seconden vlogen diri
gent, musici, instrumenten,
partituren en stoelen weg; het
uit tweeduizend personen be
staande publiek kwam er wat
beter af maar werd verstikt
door een wolk rood stof. Er
ontstond paniek, de elektrici
teit viel uit en binnen enkele
minuten steeg de temperatuur
met tien graden tot bijna veer
tig graden Celcius.
Behalve de zware schade die
de bosbranden aanrichten, lij
den in alle landen rond de
Middellandse Zee land-, tuin
en wijnbouw zwaar onder de
hittegolf en de droogte.
H
"V HAAG De Ame-
_janse minister van de-
5ie, Caspar Weinber-
zei woensdag tijdens
werklunch met jour-
ijsten dat Israël een ul-
i %tum had gesteld aan.
vertrek van de Pales-
(5e Bevrijdingsorganisa-
"PLO uit Beiroet. Wein-
ger, die zich beriep op
rouwbare informatie,
gde eraan toe dat het
matum komende zon-
zou aflopen., Zijn
)rden waren nog maar
uitgesproken of Ame-
ianse regeringsfunctio-
tssen haastten zich om
Uitspraken van Wein-
j[er te ontzenuwen,
gens hen bestaat zulk
[ultimatum in het ge-
niet.
[voorval, dat in Ameri-
jse regeringskringen zeker
|e nodige verbazing en ir-
le moet hebben geleid, is
toveelste waaruit blijkt dat
fegering-Reagan allesbehal-
len eensgezind optredend
I is. Sinds president
Jan de lakens in het Witte
I uitdeelt, is het al vaker
■gekomen dat zijn minis-
tegengestelde standpunten
Qeningen verkondigen. Op
geen nieuws dus. Het
inikwaardige aan dit laatste
'val is echter, dat Wein-
ter zich tegenover journa-
P fh een duidelijke voorstan-
'y-'heeft getoond van het zen
van Amerikaanse mari
PLO-voorzitter Jasser Arafat bespreekt met enkele van zijn commandanten de militaire situatie in Beiroet. Terwijl
er een intensief diplomatiek overleg gaande is over de toekomst van de PLO, houden Palestijnse leiders en
hun links-Libanese bondgenoten sterk rekening met «en Israëlische aanval op Beiroet.
niers naar Beiroet. Tot voor
kort was de Amerikaanse mi
nister van defensie tegen een
stationering van Amerikaanse
troepen naar Libanon. De aan
wezigheid van Amerikaanse
militairen in Libanon zou het
precaire machtsevenwicht in
het Midden-Oosten doen ver
storen, de spanning met de
Sovjet-Unie onnodig verder
opvoeren en mogelijk oncon
troleerbare militaire konsek-
wenties kunnen hebben.
Onrust in VS
Nu het Israëlische leger zich
superieur heeft getoond en tot
in Beiroet is doorgedrongen,
lijkt het Amerikaanse stand
punt aan een diepe wijziging
onderhevig. Na zeer onduide
lijke onderhandelingen is er
een Israëlisch-Amerikaans
plan ontstaan, dat voorziet in
de evacuatie van de Palestijnse
guerrillastrijders uit Libanon.
De Amerikaanse zesde vloot
moet volgens dit plan de guer
rillastrijders naar de Syrische
havenstad Latakia begeleiden
en zo'n 1000 Amerikaanse ma
riniers krijgen de opdracht om
rond Beiroet als buffer te fun
geren tussen de Israëlische mi
litairen en het Libanese leger,
dat West-Beiroet zal moeten
gaan controleren. Als dit plan
doorgaat, mengen Amerikaan
se militairen zich voor het
eerst sinds de nederlaag in
Vietnam weer buiten de VS in
een politiek uiterst gevoelig
gebied. Het principe-besluit
van de regering-Reagan om
militairen naar Libanon te stu
ren heeft al tot felle reacties
geleid.
In de Verenigde Staten is de
nodige ongerustheid ontstaan
over dit voornemen, omdat
men vreest dat de VS in dat
geval direct bij het Libanon-
conflict betrokken raakt. Di
verse senatoren, zoals de in
vloedrijke voorzitter van de
commissie van buitenlandse
zaken, Charles Percy, hebben
aan het sturen van Ameri
kaanse militairen voorwaar
den gesteld. Deze voorwaar
den zijn: alle partijen, die bij
het conflict betrokken zijn,
moeten instemmen met de
komst van Amerikaanse mari
niers; er moeten vergaande ga
ranties komen voor de veilig
heid van de Amerikaanse sol
daten; de Amerikaanse aanwe
zigheid moet van beperkte
duur zijn. De PLO heeft al of
ficieel laten weten niets te
voelen voor een evacuatie uit
Beiroet onder toezicht van de
VS. De veiligheid van de
Amerikaanse mariniers kan
evenmin worden gegaran
deerd, zolang er er geen alge
mene overeenstemming be
staat over hun aanwezigheid
in Libanon.
Daar komt bij dat er zowel
vanuit de Arabische wereld als
uit Moskou zeer negatief is ge
reageerd op de Amerikaanse
plannen. In commentaren in
Arabische kranten werd het
Amerikaanse evacuatieplan
verontwaardigd als „achter
baks en arrogant" van de hand
gewezen. De Saoedische rege
ringkrant schreef dat de Ame
rikanen er op uit zijn „de be
langen van Israël te bescher
men dat al sinds lang kan re
kenen op massale steun uit de
VS". Radio-Moskou heeft
heeft gisteren laten weten dat
de VS zich voorbereiden op
een „directe militaire inter
ventie" in Libanon. President
Brezjnev heeft vervolgens zijn
Amerikaanse ambtgenoot ge
waarschuwd geen troepen
naar Libanon te sturen, omdat
de Sovjet-Unie dan verplicht
zou worden zijn Midden-Oos-
tenpolitiek aan dit nieuwe feit
aan te passen.
Russische invloed
Heeft de regering-Reagan zich
laten verblinden door de mili
taire successen van de Israë
liërs? Of raakt de Amerikaan
se regering het spoor bijster in
het zeer complexe Midden-
Oostenprobleem en willen zij
nu door middel van een mili
taire aanwezigheid een Ameri
kaanse regeling voor dit ge
bied afdwingen?
Het is bekend dat de Ameri
kaanse Midden-Oostenpolitiek
sinds de Oktoberoorlog van
1973 erop gericht is om de
Russische invloed uit dit ge
bied terug te dringen en de
volkeren van het Midden-Oos
ten een Amerikaanse regeling
op te leggen. Het grote pro
bleem hierbij vormde en
vormt nog steeds de Israëli-
sche-Arabische tegenstelling.
Verzoening van Israël met de
Arabische landen stond de af
gelopen tien jaar centraal in
het Amerikaanse Midden-Oos-
tenbeleid. De stap-voor-stap
diplomatie van Kissinger en
het daaruit volgende Camp
David-vredesproces, dat resul
teerde in een Egyptisch-Israë-
lische vrede, heeft zijn vruch
ten weliswaar afgeworpen,
maar is vastgelopen op het Pa
lestijnse vraagstuk.
Op 1 oktober 1977 sloten de
Verenigde Staten en de Sov
jet-Unie een overeenkomst,
waarbij beiden overeenkwa
men dat alle bij het Midden-
Oostenconflict betrokken par
tijen aan een algehele vredes
onderhandeling zouden moe
ten deelnemen. In de Ameri
kaans-Russische verklaring
werd een passage opgenomen
over „de legitieme rechten van
het Palestijnse volk", hetgeen
een Palestijnse deelname aan
eventuele onderhandelingen
inhield. Deze verklaring sloeg
in Israël als een bom in. De
toenmalige minister van bui
tenlandse zaken, Moshe Day-
an, reisde meteen naar Was
hington en na enkele dagen
werd de Amerikaans-Russi
sche verklaring als een leeg
vodje papier in het archief op
geborgen. Blijkbaar had Day-
an de toenmalige Amerikaanse
president Carter weten te
overtuigen, dat met een zelf
standige Palestijnse vertegen
woordiging geen onderhande
lingen gedaan konden worden.
Nieuwe orde
De regering-Reagan heeft er
nooit doekjes omgewonden dat
met de PLO geen zaken ge
daan konden worden. De afge
lopen weken is het duidelijk
geworden dat Washington Is
raël het groene licht heeft ge
geven voor een invasie in Li
banon. Even voor de invasie
was de Israëlische minister
van defensie, Ariël Sharon, in
de VS en weinigen geloven
dat toen niet gesproken is over
de ophanden zijnde invasie.
De coulante Amerikaanse hou
ding gedurende de afgelopen
ten aanzien van Israël, heeft
de Egyptische president Moe
barak de uitspraak ontlokt, dat
Washington op de hoogte was
van de Israëlische plannen in
Libanon. Nu de regering-
Reagan het besluit heeft geno
men om troepen naar Beiroet
te sturen, is het voor de meeste
Arabische regeringen zonnek
laar geworden hoe het Liba-
non-plaatje eruit moet komen
te zien: na de verdrijving van
de PLO, moet er in Libanon
een Israëlische orde worden
gecreëerd, die gesteund wordt
door de VS. In deze nieuwe
orde is geen plaats voor de Pa-
lestijnen en kan de Israëlische
regering haar voorwaarden
stellen een regeling voor het
Midden-Oostenconflict. De
vraag is nu of de Arabische re
geringen, die blij zijn met een
militaire verzwakking van de
PLO, ook zover willen gaan
dat de PLO als politieke factor
wordt uitgeschakeld. Uit de
Arabische reacties over het
Amerikaanse evacuatieplan,
kan worden afgeleid dat het
grote Arabische zwijgen over
de gang van zaken in Libanon
een grens heeft bereikt. In dat
geval staat de regering-Reagan
voor het dilemma de PLO, die
militair min of meer is uitge
schakeld, als politieke factor te
erkennen of te kiezen voor de
Israëlische oplossing: de ver
nietiging van Beiroet
RICK KERSJES
(Van onze correspondent; Cees Manders)
ROME Met de arrestatie van de hele medische en
administratieve staf van de gynaecologische kliniek
van het ziekenhuis in het Zuiditaliaanse Telese, hoopt
de politie een einde te hebben gemaakt een bloeiende
handel in baby's.
Hoe lang deze handel in baby's al aan de gang was, is moeilijk te
zeggen. Niemand weet dan ook exact om hoeveel baby's het
gaat. De directie van de kliniek heeft van de administratie wij
selijk een puinhoop gemaakt, waaruit gegevens over slechts ze
ven verkochte baby's zijn opgevist. Lokale en provinciale auto
riteiten lopen inmiddels met een hoogrood hoofd van schaamte
rond. De kliniek werd betaald door de lokale overheid.
De baby's werden te koop aangeboden voor veertigduizend gul
den. De gelukkige nieuwe ouders hoefden niet bang te zijn dat
de natuurlijke moeder haar kind ooit nog zou komen opeisen.
Deze echte moeder wist nauwelijks dat ze een kind gebaard had,
laat staan hoe het eruit zag en of het een jongen of een meisje
was. De behandelende gynaecologen stonden daarvoor in.
Zekere faam
De kliniek Salus („Welzijn") had het stadje Telese na de invoe
ring van de liberale abortuswet in Italië een zekere faam be
zorgd. Wie een snelle abortus wilde moest in Telese zijn. Uit de
hele regio Campania kwamen meisjes in „blijde" verwachting.
In de Salus zorgde deskundig medisch personeel er voor dat het
„schandaal" binnen onmerkbare proporties bleef. Vorig jaar 180
abortussen en de eerste vijf maanden van dit jaar zelfs al 160. De
kliniek draaide op volle toeren. Tussen deze bedrijven door
moet een van de doktoren het inzicht hebben gekregen, dat het
niet juist was om al die abortussen te plegen, terwijl zoveel kin
derloze echtparen op zoek zijn naar een baby. Zij zijn, zo wist
hij, vaak bereid een zeer goede prijs voor zo'n baby te betalen.
Toen was het complot snel geboren.
Argeloze moeders
Argeloze meisjes die zich in Telese voor een abortus meldden,
werden er door de ondernemende doktoren van overtuigd dat
zij beter geen abortus konden laten plegen. De meisjes konden
de baby's na de geboorte weggeven. Als hun familie's toeneming
van hun buikomvang opmerkten, dan zouden de doktoren wel
even .verklaren dat het om een maagaandoening ging. De meis
jes werden tegen het einde van de zwangerschap weer in de kli
niek terugverwacht. De baby's kwamen ter wereld via de kei
zersnede, zodat de moeder geen glimp van haar kind kon opvan
gen. De rest werd verzorgd door de kliniek: de geboorte werd
aangegeven op het gemeentehuis van Telese, met de aanteke
ning dat de moeder onbekend wenste te blijven (iets wat volgens
de Italiaanse wet kan). Daar stonden de nieuwe ouders al te
trappelen van ongeduld om hun kind in ontvangst te nemen.
Het enige wat de man. de nieuwe vader dus, nog te doen stond
was betalen (liefst contant). Daarna moest hij zich even op het
gemeentehuis mélden met de mededeling dat hij de baby in een
buitenechtelijke relatie had verwekt en dat hij dus de vader
Tragisch
De babyhandel liep spaak toen een van de echte moeders wroe
ging kreeg en haar kind terugeiste. Sindsdien is de kliniek bui
ten bedrijf. Wat er met de van ouders verwisselde baby's moet
gebeuren, is een probleem voor de Italiaanse justitie. De zaak is
uiterst tragisch want de gerechtelijke procedure brengt niet al
leen de buitenechtelijke zwangerschap van de natuurlijke moe
der aan het licht. Zo'n procedure kan ook uitdraaien op een ver
wijdering van het kind uit de ouderlijke macht, waarin het zich
al sinds de geboorte bevind. Met alle ellende vandien voor de
kinderen zelf.
„Een smerige zaak", zo concluderen de Italiaanse media. Een
schandalige toestand, maar in het Zuiditaliaanse, het achterlijk
ste gebied van de Europese Gemeenschap, helaas niet zeldzaam.
Waar armoede heerst, waar de terreur van het vooroordeel be
staat, en de „schande" slechts met de dood kan worden uitge
wist, daar worden onvermijdelijk borelingen verkocht. Dit had
den de gynaecologen en ander hooggekwalificeerd medisch per
soneel van de kliniek, allen verenigd in de eed op Hippocrates,
goed begrepen.
(Van onze correspondent
Jan Drummen)
PARIJS Het besluit
van de Franse regering
om Parijs in twintig afzon
derlijke gemeenten op te
delen, met het klaarblij
kelijke doel de herverkie
zing van de tegenwoordi
ge burgemeester en oppo
sitie-leider Jacques Chirac
onmogelijk te maken, is in
een soort politieke come-
die ontaard.
Het totaal verrassende plan
van de regering beoogde de
rechtse oppositie een gevoelige
politieke hak te zetten, maar
blijkt nu de grootste flater te
zijn die het linkse bewind se
dert het aan de macht geko
men is, begaan heeft. Eerste
minister Pierre Mauroy heeft
het socialistische plan nu gro
tendeels van zijn oorspronke
lijke inhoud ontdaan.
De politieke storm die een en
ander ontketend had, de kri
tiek tegen het plan, de veroor
deling ervan door bladen als
Le Monde en Le Matin die de
regering in beginsel gunstig
gezind zijn en het vernietigen
de resultaat van een opiniepei
ling en het grootste met zwaar
geschut gesteunde propagan-
aa-dffensief van Chirac, heeft
de regering er nu toegebracht
zichzelf een psychologische
nederlaag toe te brengen, die
zij waarachtig niet nodig had.
Mauroy heeft verklaard dat
Parijs niet 'onthoofd' zal wor
den, dat het als zodanig een
gemeente zal blijven, dat de
Parijzenaars hun gemeente
raadsleden voor elk van de
twintig onafhankelijke arron
dissementen zullen kunnen
blijven kiezen en dat deze op
hun beurt dan weer de burge
meester van de hele stad zul
len kiezen.
Het oorspronkelijke plan voor
de Franse hoofdstad zou liefst
in 21 burgervaders voorzien.
Elk van de twintig afzonderlij
ke arrondissementen zou met
zijn eigen gemeenteraad een
mini-gemeente vormen. De
bestuurstechniek van Parijs
zou dan volgens een uiterst in
gewikkeld en weinig doeltref
fend plan verlopen.
Ondanks alle technische
kunstgrepen die zij op het al
lerlaatste moment heeft aange
bracht, heeft de regering niet
de overtuiging kunnen wegva
gen dat de operatie tegen de
oppositie gekeerd en een poli
tieke slag beneden de gordel
was.
