inale
!harles Corver
iet alleen
e kleur
an de shirtjes
„Het gaat niet om bekers maar om geld"
PAUL BREITNER, IN 1974 NOG WATERDRAGER, NU VEDETTE
ERLANDSE ARBITER ONPARTIJDIG
NEDERLAND TOT SPANJE
NIK Met een zorg
jer gaat Charles Corver
pige Nederlandse arbiter
het wereldkampioen-
j> in Spanje. De vorige
was hij er ook bij in Ar-
nië, maar toen bleef zijn
den als arbiter beperkt
én duel. De finaleplaats
)ranje had daar alles mee
tken, want een FIFA-re-
il, dat een scheidsrechter
>en land, dat nog in de
voor de hoogste plaatsen
ien duels in de tweede
mag fluiten. Nu Oranje
janje ontbreekt, zijn de
achtingen bij Corver, wat
treft, optimistischer. „In
ïtinië heb ik niet lopen
:en, want ik was alleen
blij voor Nederland".
r loopt nu al weer twintig
ls scheidsrechter op de vel-
raarvan vijftien in het betaal-
letbal. Behalve Albanië en
id kent de wereldbol geen
waar hij zijn voetsporen niet
gedrukt. En zoals met vele
^res ontstond ook deze per toe-
orver zelf: „Ik speelde tien
het eerste, van Tohegido, een
classer, en was voorzitter van
gdcommissie. Ik trainde de
ook. Daarvoor had ik mijn D-
jlicentie gehaald. Op een dag
"bet(!r een spelregelwedstrijd in
bref urg. Die wonnen we. De
erop liep ik langs het veld bij
s aar de scheidsrechter niet was
opdagen. „Jij kent toch zo
j^b(de spelregels?", zeiden ze te-
Jie en voor ik het wist, stond
:t de fluit in de mond. Toen
n et nog niet eens de bedoeling
lor le 8aan- Totdat een buur-
bij me aanbelde. „Jij hebt je
Dxd even voor de scheidsrechters-
hè?", vroeg hij me. „Mag ik
mee?" Ik wist nergens van.
nu nog niet wie me dat
i heeft geflikt, maar die
cf3+ an heb ik zijn zin gegeven,
jaarna scheurde ik een knie-
Ik kon niet voetballen, wel
En zo ben ik er ingerold",
daarna sriel gegaan met Cor-
ie niet bekend is geworden
"e ge zijn rebellerend gedrag,
min of meer anoniem door de
lwereld stapt. De arbiter uit
hendam, die zich heeft opge-
tot landelijke verkoopleider
leineken, houdt er niet van
te baren in de publiciteit.
iriteit
Txa
12 *i.,
ijk houdt hij helemaal niet
,eefik:rantemensen. „Ik heb geen
iteit nodig. Daar krijg ik geen
rijden méér om, of leukere
Het kost me alleen maar
weet dat ik bij sommigen
nt overkom, dat is echter een
eming die gemaakt wordt
r dat ze me echt goed ken-
De eerlijkheid gebiedt te zeg-
at Corver buiten het veld
aanzienlijk beter aanspreekbaar is
dan binnen de lijnen.
Hij wil wel uitleggen, hoe dat
komt. „In mijn baan bij Heineken
werk ik samen met dertig verte
genwoordigers. Als wij iets nieuws
op de markt moeten brengen, be
spreken we dat met elkaar. Ik be
doel, dan doen we dat gezamenlijk.
Ik zal nooit iets voorschrijven. In
het veld is dat niet toepasbaar. Je
kunt meneer Van Hanegem niet
omstandig uitleggen, waarom hij te
hoog heeft getrapt. Het zijn snelle
beslissingen. In relatie tot de spe
lers ben je een autoriteit. Alleen je
armbewegingen geven het al aan.
Je moet ze kunnen bestraffen zon
der vooroordeel. Je kunt geen rela
tie leggen met de spelers. Ik vind
het onbestaanbaar om na afloop
een borrel met een speler te drin
ken en hem de volgende keer een
gele kaart te geven, zonder dat er
daarna over wordt gepraat".
„Kijk, en als een journalist me na
afloop vraagt, of ik geen spijt heb
van een bepaalde beslissing, kun je
van mij niet verwachten dat ik dat
ruiterlijk ga toegeven. Je neemt
toch altijd een beslissing in de
overtuiging, dat die het beste is.
Maar in Nederland word je onmid
dellijk in een vakje geplaatst. Daar
zijn ze hier sterk in. Een mogelijk
verkeerde beslissing die je een paar
jaar geleden genomen hebt, weten
ze zich hier nog altijd te herinne
ren. Je leeft in een klein wereldje.
In het buitenland is het gemakke
lijker fluiten. Ze hebben minder
vooroordelen. Ik moet zeggen, dat
ik er niet zoveel last van heb. Er is
geen club, die van mij kan zeggen
dat ik een hekel aan ze heb of juist
een voorkeur voor hen heb. Wan
neer ik in het veld loop, zie ik al
leen maar de kleur van de shirtjes.
Misschien klinkt het voor sommi
gen ongeloofwaardig, maar een
scheidsrechter kan best een onbe
twiste neutraliteit aan de dag leg
gen. Ik ben in elk geval nog nooit
als een thuisfluiter bestempeld".
Wat niet wil zeggen dat Corver al
les maar over zijn kant laat gaan.
„Vroeger was ik als voetballer niet
gemakkelijk. Ik had het vaak
moeilijk met een bepaald type
scheidsrechter: de man die vooraf
de kleedkamers binnenstapte en ie
dereen ging waarschuwen. Niet dat
ik ooit geschorst ben geweest, maar
met die lui had ik het wel eens te
kwaad". Binnen de KNVB geldt hij
niet als een lastpost. „Ik ben dank
baar voor wat ik heb mogen mee
maken. Ik sta niet gauw op mijn
strepen, maar ik ben ook niet ge
makkelijk te leiden. Aan het begin
van het seizoen en na de winter
stop moeten de betaalde scheids
rechters allerlei conditietesten af
leggen. Prima, heb ik geen bezwaar
tegen. Op een gegeven ogenblik
kwam de KNVB met extra fit-
heidstesten. Moet je je tien keer op
drukken, je aan een rekstok op
trekken, tegen een muur opsprin
gen, enzovoort. Daar heb ik me te
gen verzet. Is later ook afgeschaft".
Mentaliteitsverschil
Corver heeft inmiddels heel wat
„Ik ben voor de duvel niet bang en
lichtingen arbiters zien komen en
gaan. „Het wordt elk jaar moeilij
ker om te fluiten", zegt hij zelf.
„Het mentaliteitsverschil tussen de
profvoetballer en de amateur is erg
groot. Ervaring blijkt dan onont
beerlijk. Ik heb heel goede ama-
teurscheidsrechters zien misluk
ken, omdat ze zich niet snel genoeg
konden aanpassen. Ze worden on
zeker in het veld. Gaan de ene fout
met de andere compenseren. Dat is
de doodsteek voor een scheidsrech
ter, terwijl het in het dagelijkse le
ven een deugd is. Ik heb het geluk
gehad, dat ik in mijn doorgroei
nooit een deuk heb gehad. Ik heb
geen terugval gekend. Sommige
collega's kunnen onder die omstan
digheden de druk niet aan. Fluiten
boven hun plafond. Het is allemaal
menselijk hoor. Ik bedoel het niet
te kwader trouw".
Zijn beste eigenschap karakteri
seert hij als: „Ik ben voor de duvel
niet bang en nooit nerveus. Vier
jaar geleden floot ik Frankrijk-Bul-
nooit nerveus", aldus karakteriseert
garije in Parijs. Het beslissende
duel voor het WK in Argentinië.
Zonder het zelf te weten ben ik al
die dagen gevolgd door een journa-.
list van l'Equipe. Na afloop was "de
opening: Corver: Ijsberg. De man
had bij mij geen spoor van zenu
wen gemerkt".
Een eigenschap die hem in Spanje
goed van pas kan komen. De EC 2-
finale tussen Barcelona en Stan
dard Luik werd door de Westduit
ser Walter Eschweiler volledig uit
de hand gegeven. Cover heeft het
_duel niet gezien („Mijn moeder was
jarig"), wil ook liever niet ingaan
op verrichtingen van collega's,
maar vond het op zijn minst be
vreemdend dat Eschweiler in Bar
celona de fluit mocht hanteren.
„De FIFA had alle arbiters, die
naar de WK gaan, verboden na 1
april internationaal te fluiten. In
Rotterdam floot de Fransman Con-
rath bij de EC 1-finale. Hij gaat ook
niet naar Spanje. Verder had ik
verwacht, dat de UEFA een
Corver zijn beste eigenschap.
scheidsrechter aan zou stellen, die
ervaring heeft met Spaanse clubs.
Je weet vooraf, dat het Belgische
voetbal met het Spaanse of Itali
aanse gaat botsen. Dat zijn twee to
taal verschillende spelstijlen".
„Ik heb veel in Spanje en Italië ge
floten. Ook de kwartfinale Barcelo-
na-Dukla Praag. In de tweede mi
nuut gaf ik Quini, die na zijn kid
nappingsaffaire een nationale held
is, een gele kaart. Nou, Camp stond
op zijn kop. Maar ik had de wed
strijd in de hand. Je moet het erg
kort houden. Direct met een gele
kaart waarschuwen. Hetzelfde heb
ik gedaan in Buenos Aires om de
wereldbeker tussen Independiente
en Atletico Madrid. De aanvoerder
van de Argentijnen kwam in de
eerste minuut al aanzetten, levens
gevaarlijk. Ik geef hem geel, laat
het puntje van de rode kaart uit
mijn borstzak zien en van de spe
lers heb ik geen last meer gehad.
Het River-Platestadion stond na
tuurlijk op zijn kop. Maar daar heb
ik geen last van. In Spanje heb ik
me altijd veilig gevoeld. Ook de of
ficials hebben me altijd correct be
handeld. Geen geschuif met geld of
andere toespelingen".
Cadeaus of prullaria
„Mijn programma is praktisch altijd
hetzelfde. Na aankomst maken we
een tripje door de betreffende stad.
Dat doe ik vooral voor mijn grens
rechters. Die komen niet zo vaak in
het buitenland. Voor mezelf hoeft
het niet. Je wordt toch sloom van
het slenteren. De dag van de wed
strijd slaap ik lang uit, ga daarna
lunchen en ga 's middags weer een
paar uurtjes slapen en dan naar de
wedstrijd. Het is overdreven, dat
scheidsrechters overladen zouden
worden met cadeaus. In Spanje,
België en soms in West-Duitsland
krijg je een horloge. Ik heb er, ge
loof ik, een stuk of twintig. Het
CHEN Een voor vele
r*,rl rlanders pijnlijke terug-
op de WK-finale van
in München levert voor
leesten nog steeds het
op van de sierlijk val-
Bernd Hölzenbein over
een van Wim Jansen. De
arbiter Jack Taylor
r destijds een strafschop
'aag aan tien voetballief-
-rs> wie de strafschop
en geheid, dat de mees-
uet op de naam van Paul
her konten. Hij was des-
22 jaar en het „enfant
•le" van het Westduitse
al. Bekend om zijn link-
mpathieën en zijn on-
gedrag binnen de selec-
Jreitner", zo zei de toen-
e bondscoach Helmut
i, „is binnen het veld on-
gg|j ngbaar, maar erbuiten
«Ij itaanbaar". Toen tijdens
^gezamenlijk diner na het
en van de wereldtitel, de
r^svrouwen buiten de
moesten blijven, barstte
«ter in woede uit. Binnen
jortste keren keerde hij
lub Bayern München de
|oe en bedankte voor de
male eer, wat in Duitse
J alkringen zoiets als
verraad werd beschouwd,
frdween naar Spanje om
>tte bij Real Madrid te
ken.
,jfk:
'ag de dag zijn de rollen aar-
"igekeerd. De linkse ideeën
iet het klimmen der jaren
len, hij speelt opnieuw bij
München en zijn relatie
e huidige Westduitse bonds-
ZATERDAG 5 JUNI 1982
mooiste en duurste cadeau heb ik
van Dynamo Kiev gekregen. Een
antieke samovar. Die staat bij me
in de kamer. Ik neem nooit cadeaus
voor de wedstrijd aan. Voor de rest
zit er veel prullaria bij. Sleutelhan
gers, enzovoort".
Het komende wereldkampioen
schap moet voor Corver het hoog
tepunt van zijn loopbaan worden.
Hij weet dat de Nederlandse arbiter
en zeker hij zelf ook, een goede
naam heeft bij de UEFA. „Het ver
velende is alleen, dat Nederland
lange tijd geen vertegenwoordiger
heeft gehad in het UEFA-bestuur.
Met de verkiezing van Jo van Mar
ie is daar gelukkig verandering in
gekomen". Heel voorzichtig laat hij
zich uit over zijn kansen in Spanje.
„Ik hoop op één van de twee halve
finales. Maar voor een duel West-
Duitsland tegen Argentinië kom ik
niet in aanmerking. De eerste is
ons buurland en de laatste heeft
Oranje voor de wereldbeker versla
gen. Dat soort argumenten gaat een
rol spelen. Niet voor mezelf, wel
voor anderen. De enige kans, die ik
voor een finale maak en ik stel dit
theoretisch, is als er twee Zuidame-
rikaanse landen tegenover elkaar
komen te staan". Gezien het toer-
nooischema een welhaast onmoge
lijke zaak. Corver: „Het zal erg
moeilijk worden om een finale met
een Europese ploeg door een Euro
peaan te laten leiden. Dat zal dan
wel een Zuidamerikaan worden".
Rugzak vol ervaring
Met zijn 80 internationale duels aan
ervaring in de rugzak vertrekt
Corver op 7 juni naar Madrid, waar
een week van besprekingen volgt.
„Het is vaak wel gezellig, want ze
laten je veel beelden zien van voet
balduels. Ik vind trouwens dat een
scheidsrechter beter kan functione
ren als hijzelf heeft gespeeld. Hij
weet dan wat er bij een schouder-
duw, bij een sliding, enzovoort ge
beurt". Ideaal vindt hij de situatie
bij het WK niet, evenals UEFA-
voorzitter Franchi. De Italiaan had
voorgesteld, om evenals bij het EK
in 1980, de scheidsrechter gewoon
vanuit zijn eigen land op te roepen.
Nu zit je vijf weken in Madrid. De
Zuidamerikanen waren tegen het
voorstel van Franchi".
Voor velen geldt dat het gezicht
van het WK zal worden bepaald
door de scheidsrechter die het ope
ningsduel zal leiden. Corver is het
daar niet mee eens. „Je kunt hel
ook stuk fluiten. Dat is dan weer
de andere kant. Het is moeilijk om
de juiste balans te vinden. We zijn
per slot van rekening allemaal
mensen".
HENK WAGEMAN
Köln, en door Hansi Müller, die in
middels is overgegaan van VfB
Stuttgart naar Inter Milaan.. Ieder
een legt zich overigens neer bij de
heerschappij van „Der Paul", wiens
wil klaarblijkelijk wet is binnen de
select.iegroep.
Ook het vertrouwen bij hem zelf is
groot ten aanzien van het komende
WK. „We hebben tijdens onze trip
naar Zuid-Amerika tegen Argenti
nië (1-1) en Brazilië (1-0) gespeeld.
Zonder Rummenigge. Ik ben ervan
overtuigd dat, als wij compleet-zijn,
we voor die twee landen niet bang
hoeven te zijn".
Breitner wil daar niet mee zeggen,
dat zijn land de titel zal pakken. Hij
heeft daar zo zijn eigen mening
over, zoals hij over vele zaken er
een eigen mening op na houdt. „Ik
ben profvoetballer, omdat ik nog
niet zonder het succes kan", zegt de
Münchener, die als enige Duitser
de kans krijgt voor de tweede keer
wereldkampioen te worden.
Tegenstrijdig
Zijn uitspraak is tegenstrijdig met
een andere stelling van hem: „Ik
ben een felle tegenstander van top
sport. Medailles, de nationale vlag,
bekers, het zegt me allemaal niets,
helemaal niets. Het staat me zelfs
tegen. Ik zal mijn kinderen verbie
den er aan mee te doen".
Hij zelf zegt alleen topvoetbal te
spelen, omdat hij niet in de grauwe
middelmaat onder wil duiken en
omdat hij zakelijk voordeel heeft
bij zijn huidige status. „Bovendien",
zegt hij, „ben ik niet afhankelijk
van kleine ambtenaartjes of zielige
officials, die. met mijn vak in feite
niets van doen hebben, maar toch
over anderen kunnen beslissen. Ik
voel me onafhankelijk. En dat is
me veel waard. Profvoetbal is ge
woon business, waarmee geld is te'
verdienen. En niet om bekers te
verzamelen. Ik erger me voortdu
rend aan de hoge salarissen, die
middelmatige spelers verdienen. Ze
zijn het niet waard".
„Niemand moet aan mijn privéle-
ven komen. Dat gaat geen mens
wat aan. Wat ik of mijn vrouw wil
doen, beslissen we zelf. Daar heeft
de publieke opinie niets mee te ma
ken". Breitner toont met zijn uit
spraken in de publiciteit inderdaad
aan, dat de mening van het volk.
vaak vertaald in de sensatiebladen,
hem niet kan beroeren. „Ik lig er
absoluut niet wakker van wat men
van mij vindt". Van de geëngageer
de linksback uit vroegere tijden,
die leraar aan een school voor bui
tengewoon onderwijs wilde wor
den, is weinig overgebleven. Zijn
uitspraken dat hij damesvoetbal
„zum kotzen" vindt, dat de vredes
beweging een volstrekt zinloze
zaak is en dat de vrouw zich het
beste met het huishouden bezig kan
houden, hebben hem allerminst po
pulair gemaakt.
Grote ster
Toch gaat hij als de grote ster van
West-Duitsland naar Spanje. Hoe
wel hij zichzelf niet als de regisseur
van het elftal wil betitelen. „Wat is
dat toch steeds weer voor een onzin
om iedereen een stempel op te wil
len drukken. Ik speel in die Mann-
schaft om wereldkampioen-te wor
den. Lukt dat, dan is het prima,
lukt het niet, dan lig ik er ook niet
van wakker. Dan pak ik mijn kof
fers en ga gezellig op vakantie. Be
paalde zaken moet je goed van el
kaar kunnen onderscheiden".
Over zijn samenwerking met
bondscoach Jupp Derwall is hij
zeer positief. „Het stuit veel men
sen tegen de borst, dat Derwall de
spelers direct bij zijn beslissingen
betrekt. Dat is on-Duits, maar de
bondscoach voelt ons precies aan.
Dat is zijn sterkste punt. En waar
om ook niet? We hebben nu een
team, dat zijn eigen spelletje speelt.
Zich niet aan de tegenstander aan
past, maar toch tijdens de wedstrijd
een andere taktiek toe kan passen,
als dat nodig mocht blijken. En
daarin pas ik volgens Derwall. Het
enige wat ik doe is op de jongens
inpraten. Niet op een school
meesterachtige manier, maar zoda
nig, dat ze zelfvertrouwen krijgen".
Een afscheid van zijn voetbalcar
rière heeft Breitner nog niet vast
gesteld. „Ik heb bij Bayern Mün
chen nog een contract, dat tot 1983
doorloopt. Zelf zou ik het liefst het
Europees kampioenschap in Frank
rijk nog meemaken. Wie weet. heb
ik na dit WK mijn buik vol van
voetbal. Dan kan het ook eerder
zijn afgelopen. Wie zal zich er druk
om maken?".
HENK WAGEMAN
nemen en zich dus niet eens om
hoeven te kleden, gaan zich verve
len en dat kan terugslaan op de
ploeg".
Nu is Paul Breitner lang niet bij
alle Westduitse internationals even
geliefd. Zoals Johan Cruijff in zijn
dagen bij Oranje ook veel oppositie
te duchten kreeg, zo wordt ook
Breitner met een scheef oog aange
keken door bijvoorbeeld Toni
Schumacher, de doelman van FC
Paul Breitner is uit
gegroeid tot ééri
van de vedetten
van het Duitse
voetbal, waarin hij
vooral belang
hecht aan geld.
coach, Jupp Derwall, is er een van
collega's onderling en niet van
meester tot knecht, zoals met
Schön het geval was. Sterker nog,
Derwall vertrouwt blindelings op
het voetbalinzicht van zijn midden
velder. Ook clubcoach Pal Csernai
geeft toe, dat Breitner de regie
voert in het veld en niet aanvoer
der Karl-Heinz Rummenigge.
Met Spanje voor de deur wordt het
Westduitse team opnieuw als de
grote favoriet, samen met Brazilië
en Argentinië, beschouwd. Het
echec van Argentinië moet worden
vergeten en daarom heeft de libe
rale Derwall er alle belang bij, dat
zijn team successen boekt. Daarom
neemt hij ook slechts 19 spelers
mee naar Spanje en niet de toege
stane 22.
„Omwille van de sfeer", zegt Der
wall. „Spelers, die vooraf weten,
dat ze op de tribunes plaats moeten
