Yassenaarse broers kunnen
net hun handen niet van
tim ers afblijven
Kritiek Kamer van Koop
handel op Werk
gelegenheidsplan gemeente
)UCWG LEVEN IN DIENST VAN MOBIELE OUDE GLORIE
Twee weken rust
je
rri
f fjrecteur AZL bepleit
3 uwer contact tussen
lisarts en ziekenhuis
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
LEIDSE COURANT VRIJDAG 4JUNI1982 PAGINA 5
LEIDEN De Kamer
van Koophandel heeft
zich teleurgesteld getoond
over het werkgelegen
heidsplan dat de gemeen
te onlangs uitbracht. De
Kamer zegt de gemeente
lijke benadering van de
werkeloosheid fragmenta
risch en te simplistisch te
vinden. „De gemeente
voert een ad-hoc beleid,
dat slechts gericht is op de
korte termijn", aldus de
Kamer. De gemeente han
teert volgens de Kamer
een „typische" werkgele-
genheidsbenadering waar
in te weinig nadruk ligt
op het ruimtelijke-orde-
ning-beleid.
De Kamer handhaaft de kri
tiek die ook al over het econo
misch beleidsplan werd uitge
sproken: „De duidelijkheid
waar het bedrijfsleven behoef
te aan heeft ontbreekt nog
steeds". De Kamer noemt het
foute verwachting wanneer
gesteld wordt, dat het bedrijfs
leven arbeidsplaatsen moet
creëren. „Het is niet de pri
maire doelstelling van het be-'
drijfsleven om de Leidse ar
beidsmarkt te voorzien van
het benodigde aantal arbeids
plaatsen. De ondernemers wil
len goederen leveren en wel
tegen de best mogelijke kwali
teit en tegen een concurreren
de prijs. Daartoe zal het be
drijfsleven steeds trachten op
de meest gunstige locatie on
der de meest gunstige condi
ties te produceren. Aan de ge
meente de taak om niet alleen
op economisch terrein maar
vooral op het gebied van ruim
telijke ordening, verkeer en
milieu op de behoefte van hét
bedrijfsleven in te spelen. De
economische sector is in Lei
den echter ondergeschikt aan
het ruimtelijk-orden ing-be-
leid".
De Kamer is het niet eens met
de stelling dat de gemeente
maar weinig mogelijkheden
heeft om iets aan de werkloos
heid te doen. Door een goed
beleid op het gebied van de
ruimtelijke ordening kan de
gemeente wel degelijk een
goed productiemilieu schep-
pen, meent de Kamer: „De
laatste tien jaren is de kwali
teit van het productiemilieu er
beslist niet op vooruit gegaan".
De Kamer noemt het eenzijdig
en simpel, dat in het gemeen
telijk plan wordt geconstateerd
dat de groei van de beroepsbe-
volking alleen kan worden op
gevangen door arbeidstijdver
korting en groei van de dien
stensector.
Opvallend vindt de Kamer
het, dat de gemeente niet het
tot op heden gevoerde ver-'
keer- en parkeerbeleid noemt
als één van de oorzaken waar
door de werkgelegenheid in de
binnenstad is afgenomen. De
Kamer vindt dat de gemeente
een duidelijke keus moet ma
ken tussen wonen en werken
in de binnenstad. „Deze keus
mag niet altijd ten nadele van
het werken uitvallen", zo
wordt betoogd Tenslotte heeft
de Kamer niet de illusie dat
het stichten van bedrijfs-ver-
zamelgebouwen bij zal dragen
aan de ontwikkeling van de
binnenstad.
Ongetwijfeld zal ik velen plezieren met deze medede
ling slechts de hardnekkigen onder u die deze ru
briek een blik waard keuren zal het opvallen: ik knijp
er twee weken tussenuit. Bij mijn zilveren journalis
tenjubileum, waaraan door zovelen werd bijgedragen,
kreeg ik een Amerikaanse trip aangeboden. Welnu, die
ga ik dan nu met graagte consumeren. De horizon
wordt verlegd. Wellicht zien we elkaar later tussen de
regels terug, als ik „the American way of life" ingea
demd heb. Alleen het Geïllustreerd Zondagsblad 1912
gaat door, alsof er intussen niets gebeurt Dat is ge
woon een kwestie van vooruit hannesen. See you
druk
aakt
aal w(
leden
?hele
.meldt
oegest
var
art vaï
laste ik wagens, reviseerde
motoren en pielde met auto's
de godganselijke dag door".
Bibliotheek
De twee van Karei Oto heb
ben van hun old-time-bezig-
heden een verheven arbeid
gemaakt. Met elke „ouwe"
begint een nieuwe aandrift
tot koppeling en constructie.
Het is een cultus geworden,
met bijna liturgische hande
lingen die vieze vingers ople
veren. En de viering van de
nieuwe lof van elk onder
handen te nemen exemplaar
begint dan met het kopen
van een „werkplaatshand
boek" en tekeningen van de
carrosserie. In de loop der ja
ren, al doende dus, is daar-
doör een bibliotheek ont
staan, een verzameling boek
werken waarvoor onlangs
nog een apart stuk aan het
woonhuis gebouwd moest
worden. Dat heeft op mij nog
de grootste indruk gemaakt.
Het is triest, wat ik nu hoor.
Triest; in één woord. Bijna
dag en nacht zich overgeven
aan het gaafste opbouwwerk
van goede ouwe tijd-auto's in
vervallen staat, er» toch zelf
maar in een „oude Ameri
kaan met een twaalfcylinder
motor rijden". „Een car die
niemand wil hebben en dus
overal voor een schijntje te
koop is". Francois rijdt erin.
Van armoe. Want rijk wor
den is er voor de broers Ou
dendal niet bij, maar voor
geen geld zouden ze een an
dere baan willen hebben.
Nou ja, voor geen geld... Het
is een beetje behélpen, maar
ze doen het graag, Francois
en Johan van Karei Oto, die
zeggen geen bepaalde voor
keur voor een old-timer te
hebben. Francois filosofeert:
„Ach ja, alles is zo betrekke
lijk, nietwaar Een bepaalde
Buick, waarvan er in ons
land maar een handvol zijn.
nou, die dingen rijden er bij
duizenden in Amerika. Die
kan je zo hierheen halen. Wij
vinden het gewoon leuk om
aan alle types te sleutelen.
Zo'n oude auto is elke keer
weer een uitdaging voor
ons".
i
AjEN „De samen-
je.P(ng tussen huisartsen
kenhuizen kan ver-
•ieh<l worden door het
Alpien van diagnostische
ewe bij ziekenhuizen.
dis verkers van het zie-
p jaiis zouden daar op
fik van de huisarts
kunnen doen
m< e patient zonder dat
ve< ekenhuis de behan-
|eoverneemt".
d(
v°ze conclusie en aanbeve-
>mt mr. J.H. Peters, al-
1 i directeur van het Aca-
h Ziekenhuis in Leiden,
proefschrift 'Samen-
°ig tussen de eerste- en
voc ilijnsgezondheidszorg'.
eva promoveerde hiermee
r n aan de universiteit
5 msterdam tot doctor in
eneeskunde. Promotor
of. dr. H. Leenen, hoog-
1 in de sociale achter-
1 y(?n van gezondheid en
W ,heidszore
Peters was van '73 tot '80 alge
meen directeur van het zie
kenhuis Oudenrijn in Utrecht
waar met een diagnostisch
centrum ervaring werd opge
daan. Het onderzoek van Pe
ters sluit aan bij de wens van
de overheid Y>m de rol van de
ziekenhuizen'terug te dringen
en de rol van de huisartsen te
versterken.
Hiermee zou zowel
de patiëntenzorg worden ver
beterd als de kosten worden
terug gedrongen. Vanuit zijn
ervaringen met het diagnos
tisch centrum in Utrecht con
cludeerde Peters, dat er min
der patiënten door de huisarts
naar een specialist werden
verwezen. In meer gevallen
verrichtte de huisarts het
noodzakelijke onderzoek. De
samenwerking tussen huisart
sen, het ziekenhuis en de spe
cialisten werd echter veel in
tensiever. De nascholing
kwam hierdoor tot bloei. In
hoeverre door middel van een
diagnostisch centrum de kos
ten van de gezondheidszorg
ïei me:
geboujong leven in (be-
ral volje) dienst van opge-
i de St*te oude mobiele
dat is zowat de
0p ^vacht waarmee de ge-
Oudendal zich-
bij de hebben opgezadeld,
lun garage aan de
}enaarse Rijkstraat-
i aan I het kruispunt
,r Zeifs Deijl, voelen Fran-
tslustii (23) en Johan Ou-
e ingelal (22) zich ware in-
t iedeijsten, chirurgen
|j die van iets ouds
om 2®' een zeer redelijk
oermiddel weten te
pn. Niet dat die
i-timers" als was in
j handen worden,
r het tweetal hoog-
valificeerde kruitee
rs O levert tenslotte op-
L. )werk af dat de nos-
|e opnieuw doet ron-
en lopen als de ge
40-j^rcje bliksem. Als
getui6t van ziJn
pass[e voor het tot leven
met |ken van oude auto's
resentihij: „Ik ben zo onge-
f met de laspit in
jezon hand en de kap
npone mijn ogen opge-
gemejid. Vrije tijd is er na-
n*et j' van s
vroe£ tot 's
fee)ds laat, lig ik onder
muzijld-timers, zeven da-
renigün de week".
en lr--
?1 aanjjarage voor old-timers
1 de glasheldere naam
iklof (ei oto" meegekregen,
ongerbiet ingewijde zal er z'n
(moeilijk kunnen vinden
jan nog slechts met veel
>'s, want een leek breekt
ijna z'n nek over een
'landschap" van stapels
irblokken, spatborden,
pdschappen en allerhan-
|)ude onderdelen. Daar
it van alles mee gedaan,
een wrakke auto een
bij Oudendal in de
jplaats op de brug staat,
t hij er niet eerder vanaf
rens de zaak helemaal
bello is en de car geheel
gerestaureerd. Francois
johan staan doorgaans
i te zweten (zeker met
warme dagen) en te
ij eren aan draai- en frees-
lenk, ze werpen zich op
Dor 6te delen die gedemon-
uikèjl worden» en het 's er
- j passen en meten van
j we onderdelen. Is de
)61u.| eenmaal achter de rug,
wissen de Oudendals
sleety voorhoofd en kijken
het Ljen en trots naar hun
verk|elste proeve van be-
majjmheid: een oude wagen
de si er Weer gaaf bij, net zo
kend en betrouwbaar en
ïr Paneel, alsof hij zojuist
'Tia%7 van de lopende band
leunigerold, zoals dertig, veer-
elen^ar geleden..
nancL________
chroomwerk van grote
„Amerikanen", en dat wordt
dan erg duur. Maar Karei
Oto blijft eerlijk werk leve
ren en achterhaalt dat
chroomwerk, koste wat het
kost: „We zullen nooit en te
nimmer imitatie-onderdelen
op onze troetelkinderen mon
teren".
Dan zou er de angst van veel
autobezitters zijn, dat de
„oude beestjes" vaak kapot
gaan. „Nonsens", zo haasten
de Oudendals zich als om
strijd te verklaren. „Een auto
die door ons wordt afgele
verd heeft er een nieuw le
ven bijgekregen; „brand
new" gaan ze bij ons de deur
uit. En als de klanten gere
geld voor onderhoud langs
komen, krijgen ze garantie".
Johan voegt daar, ietwat ver
bitterd, aan toe: „Ja, die
beunhazerij hè in de oude
wagenhandel, dat gebeurt
nogal 'ns. Beunhazen die
voor een paar honderd gul
den zo'n auto dichtsmeren en
hem dan voor enkele duizen
den guldens meer op de
markt gooien. In no time
zakt zo'n kar helemaal in el
kaar. Daar beginnen we van
zelfsprekend niet aan. Ja, we
zullen daar onze goeie naam
even te grabbel gooien. Dan
konden we beter meteen een
patatzaak beginnen".
Reünie
Bij Karei Oto staat het ter
rein, een halve hectare groot,
vol met oude wagens. Een
heidense klus is het, als één
van de achterste wagens ver
plaatst moet worden. Dan
moeten bijna alle andere au
to's eveneens van hun plek.
Het lijkt er wel een reünie
van de jaren '50, met al die
Buicks, Volvo's en grandioze
Jaguars. Ook een Buick van
het Amerikaanse leger staat
er, in de beproefde leger-
kleur. „Alleen de in leer ge
stoken rockers ontbreken bij
de wagens", zegt Johan. O
juist ja; dat dacht ik al, de
rockers waren de eerstp die
ik miste. En zeker in leer.
Maar de gebroeders blijven
een geoliede hymne aan de
toekomst van de oude glorie
zingen. Toch zijn de Ouden
dals een soort middernacht
zendelingen in het autovak.
Maar zendelingen met een
hevige roeping. Francois, zeg
maar, die buiten z'n maaltij
den om steeds maar aan oude
wagens staat te sleutelen,
heeft nooit een speciale oplei
ding daartoe genoten. Het
was de liefde die hem dreef:
„Gewoon belangstelling to
nen en willen werken. Dat is
alles", zegt simpelweg een
van de laatsten in Nederland
die zonder diploma een tech
nisch beroep uitoefent; en ze
ker in deze omvang. Geen
wonder hoor, dat-ie het redt:
„Al in m'n lagere schooltijd
de old-timers.
kijken eens rond. Op het ga
rageterrein staat'een MG TF
uit .1953. Het frame is nog
van hout. „Iets wat alleen de
sportwagens van het Engelse
merk Morgan hebben", licht
Francois ons voor. De spat
borden zijn afgezet met leren
biezen. Een raspaardje. Voor
de meeste voorbijgangers
blijft het watertanden voor
de showroom, vanwegtr de
prijs: 33.000 gulden. „Maar
daar komt verandering in",
zegt Johan; „Steeds meer
mensen doen namelijk hun
gewone auto weg en gaan in
een old-timer rijden. Het. is
zeker te bekostigen", zo is
zijn overtuiging.
Het is.niet zozeer een kwestie
van budgetering dat niet zo
veel mensen op een oude
auto overgaan, veeleer vormt
een vermeend tekort aan on
derdelen eert belemmering
om in die oude-tijdwagen te
gaan rijden. Natuurlijk' kan
dat vooral met zeldzame wa
gens problemen geven. Dach
ten wij dan. „Kom nou. Dat
is onzin", volgens de broers;
„Wij hebben een van de
grootste onderdelenniagazij-
nen van Nederland voor old
timers. En wat we niet in
huis hebben daar is in de
kortste keren aan te komen".
Enigszins problematisch is
het moeilijk verkrijgbare
Voorafgaand aan een bezoek
aan een specialist kregen pa-
tienten de mogelijkheid hun
hart uit te storten bij een daar
voor speciaal opgeleide vrij
williger. Gebleken is dat de
helft van de gevoerde ge
sprekken handelde over ziekte
en gezondheid terwijl de ande
re helft gewijd was aan proble
men van psycho-sociale aard.
In de meeste gevallen kon de
patient zijn problemen na één
gesprek zelf oplossen. Hieruit
is geconcludeerd dat het zinnig
is deze vorm van hulpverle
ning in de ziekenhuizen te in
troduceren.
Franpois en Johan Oudendal: jong leven in dienst van
Er zijn maar weinig old-ti-
mers die door Karei Oto als
hopeloos naar het autokerk
hof worden verwezen. Dan
moeten het wel heelerge
wrakken zijn. Nee, elke oude
auto komt als een uitdaging
op de gebroeders over. Dan
jeuken hun handen om er
opnieuw iets groots van te
maken en ze omklemmen bij
voorbaat de Engelse sleutels
stevig. Iedereen met „eentje
uit de oude tijd" is welkom
bij Karei Oto. En wat ook
aardig is: iedere eigenaar van
een op te knappen old-timer,
of een koper, mag gedurende
de ingreep bij de patiënt blij
ven. Het geheim van de smid
mag hier gezien worden, ter- i
wijl de twee broers met de/
operatie bezig zijn. Francois'
weet het uit ondervinding:
„De klanten zijn daarin vaak
erg geïnteresseerd. We leg
gen ook alles uit wat we
doen. Dat wordt gewaar
deerd".
Toch zal er door de klanten
niet al te veel in het midden
worden gebracht, immers
alle uren die in de restauratie
worden gestoken moeten uit
eraard ook betaald worden.
Overigens is de clientele van
Karei Oto redelijk voorzien
van financiële middelen. We
Mr. J.H. Peters.
kunnen worden gedrukt, is
niet duidelijk geworden. Ver
wacht wordt dat dit slechts op
de lange termijn zal kunnen
worden gemeten.
Peters heeft ook onderzoek
verricht naar de opvang van
patiënten in poliklinieken.
