GETIPT
Vitale intelligentie in
muziek van Elliott Carter
Dansdrama in duplo
Eind goed al goed bij Cunningham
CDA wil hogere eigen bijdrage
voor welzijnsvoorzieningen
Dood Romy Schneider
na depressief jaar
KUNST
LEIDSE COURANT
DINSDAG 1 JUNI 1982 PAGINA 6
Het Pinkpop-festival trok veel belangstelling dertigduizend
liefhebbers maar minder dan was verwacht. Aan het weer kon
het niet hebben gelegen. Op deze foto de Engelse groep Au
Pairs.
GELEEN Volgens de orga
nisatoren lag het aan het grote
aanbod interessante concerten
(Rolling Stones, Diana Ross,
Simon Garfunkel) dat de
opkomst voor Pinkpop dit jaar
(30.000) beduidend minder
was, dan de afgelopen drie fes
tivals, toen jaarlijks 50.000
Pinkpop'ers naar het Burge
meester Damensportpark in
Geleen togen voor de muziek.
Dat het zwakke programma er
wel eens iets mee te maken
zou kunnen hebben, werd met
klem ontkend.
Het was eigenlijk alleen Kid
Creole The Coconuts die het
,de. Ne-
uitge
groeid tot een echte festival-
act. die op het podium niet
meer stuk kan) had weliswaar
Kid Creole The Coconuts vijzelt Pinkpop op
veel succes en de symfonische
rockgroep Saga. (de zanger
had witte handschoenen aan)
kreeg vooral van de Duitse be
zoekers een warm onthaal,
maar het haalden het niet bij
het swingende, muzikale thea
ter van Kid Creole en het op
treden van Mink de Ville. Ook
uitsmijter ZZ Top (gekke hoe
den, lange baarden), die een
hele leuke, energieke show
brachten en gitaarmoorde
naars Y T kwamen daar
lang niet bovenuit. Het waren
vooral de tropische temperatu
ren, die het verhaal over
B'Dilli Bay, een eiland vol
zondaars een levensecht tintje
gaven. Op de in tropenpak ge
stoken bassist/zanger August
„Kid Creole" Darnell, vibrafo-
nist/zanger Andy „Coati Mun-
di" Hernandez, het uiterst be
kwaam en zeer veel respect
afdwingend „orkest" (met pri
ma blazers en opvallend slag
werk) en de drie immer swin
gende dames: The Coconuts,
leek de hitte nauwelijks van
enige invloed. De opgedirkte
„schoonheden", gekleed in
jurkjes van schelpen en visnet
ten (ze warén een genot voor
het oog) vulden al dansend
met hun kinderstemmetjes de
teksten van zanger August
Darnell aan. Door de wilde ta
ferelen op het toneel met een
constant springende Andy
Hernandez en een druk bewe
gende August Darnell was het
publiek op het veld al snel
veranderd in een sidderende,
dansende massa. Het optreden
van Kid Creole stond eigenlijk
in schrille tegenstelling tot de
podium-activiteiten van Mink
de Ville, die vooral met zijn
stem, spel en teksten overtuig
de. Van show was bij Mink
geen sprake en dat was maar
goed ook want de inmiddels
laag hangende zon, maakte het
naar het podium kijken erg
moeilijk en vermoeiend. Ter
wijl de bezoeker op het veld
naarstig naar een schaduw
plekje zocht of zijn knorrende
maag bevredigde met een
broodje hamburger, vermaak
ten achter het podium de ar
tiesten en hun begeleiders zich
in en rond het zwembad. Au
gust Darnell en Andy Hernan
dez deden er (in de schaduw)
een aantal interviews, terwijl
de leden van Doe Maar zich
lieten fotograferen bij het
zwembad. De inwoners van
Geleen probeerden ondertus
sen een nieuw tijdverdrijf uit:
„Pinkpop'ers kijken" en zetten
daarvoor de stoelen buiten. De
horeca had geen slechte dag
met volle terassen, terwijl een
aantal restaurants een speciaal
„Pinkpop menu" had. Geleen
was het rustig Limburgse
dorpje. Dat was in de nacht
van zondag op maandag echter
even anders geweest toen een
aantal festivalbezoekers ver
nielingen had aangricht aan
etalageruiten en straatmeubi-
lair. Het centrum was
's nachts urenlang onrustig
geweest. De politie hield drie
mensen aan wegens openlijke
geweldpleging. Tijdens het na
het festival verliep alles echter
ordelijk. De politie heeft ech-
fer twintig Nederlanders en
een Belg aangehouden, die op
en rond het festivalterrein
verdovende middelen verhan
delden. Zij hadden vijf kilo
drugs in bezit. Tevens werd
10.000 gulden aan handelsgeld
in beslag genomen.
HANS PIËT
Pulvis sluit
seizoen van
amateurtoneel af
loopt langt de flat", van Jan Hof
man, door toneelgroep Pulvit. Regie
Jan Hofman. Congreagebouw, zater
dagavond.
Dé laatste voorstelling
van dit seizoen van het
amateurtoneel gaf een on
verwachte draai aan de
serie van enige tientallen
voorstellingen van de af
gelopen maanden. Niet zo
zeer omdat er zo bijzonder
goed gespeeld werd, maar
meer omdat met zoveel
enthousiasme twee eigen
aardige nieuwe stukken
werden opgevoerd.
Jan Hofman, een ervaren
hoorspelschrijver, regisseerde
twee van zijn stukken die oor
spronkelijk ook als hoorspel
waren bedoeld. Eigenaardig,
omdat ze zo af en toe absurd,
en dan weer volstrekt geloof
waardig waren.
Vooral het eerste stuk, „Het
Uitleenhuis", was de moeite
waard. Een jong echtpaar be
sluit te scheiden, en dat ook te
vieren. Hij wil gaan samenwo
nen met een vriend. Zij is in
verwachting van een kind van
die vriend, en de twee man
nen willen dat kind samen
gaan opvoeden. De familie re
ageert daarop met verhalen
over hun eigen huwelijksle
ven. Alle mogelijke gezins- en
relatievormen worden zo min
of meer spottend aangestipt
De groep speelt de situatie als
een absurd toekomstbeeld,
maar het bijtende daarvan is,
dat een aantal van de geschet
ste gezinsvormen in onze
maatschappij al min of meer
geaccepteerd zijn.
De eenakter „De omgang loopt
langs de flat", was als stuk
veel minder interessant. Het
beeld van de vergeten alleen
staande jonge flatbewoonster
was te oppervlakkig om de
aandacht vast te houden.
Het spelpeil lag in beide stuk
ken niet erg hoog, maar daar
stond tegenover dat het lef om
te spelen wel duidelijk aanwe
zig was. Ook in de mise-en-
scnène werd wat aangedurfd.
In het eerste stuk werd zowel
in de zaal als afwisselend op
twee afgekaderde vlakken ge
speeld. Pulvis heeft zaterdaga
vond laten zien dat het graag
hard wil werken om op een
eigen manier toneel te maken.
TON VAN DE LANGKRUIS
Geen krant ontvangen? Bel tussen
18.00 en 19.00 uur nummer 071-
122248 en uw krant wordt dezelfde
avond nabezorgd.
AMSTERDAM Het tweede
eeuwfeest van de diplomatieke
betrekkingen tussen de Vere
nigde Staten en Nederland
werkt door in het Holland Fe
stival. Met name aan muziek
en kleinschalige muziekthea
ter uit de USA wordt aandacht
besteed. Daarbij staan persoon
en werk van de 73-jarige El
liott Carter centraal. Dat is een
begrijpelijke keus want hij
geldt als de grootste levende
componist van de Amerikaan
se natie maar geniet in Europa
nog geen dienovereenkomstige
bekendheid en waardering.
Ook in ons land zijn uitvoerin
gen van Carters werk uiterst
zeldzaam, al maken grammo
foonplaten het al jaren moge
lijk van zijn voornaamste wer
ken kennis te nemen. Die
werken zijn op een niet spe
ctaculaire maar wel in intrige
rende manier progressief.
Zijn opleiding verklaart dat.
In zijn jeugd bewonderde hij
Ives die hem stimuleerde.
Daarna kreeg hij les van Pi
ston en in het begin van de ja
ren dertig werkte hij enige tijd
bij Nadia Boulanger in Parijs
waar hij de bloeitijd van de
Groupe des Six meemaakte.
De muzikanteske inslag daar
van trok hem aan maar Carter
wilde meer experimenteren
met het muzikale basismate
riaal en met de aard én de mo
gelijkheden van stem en in
strumenten. Daaruit putte hij
inspiratie, en niet zozeer uit
voor opgezette revolutionaire
vernieuwingen.
Na zijn terugkeer naar zijn va
derland, bezielt Carters mu
ziek aanvankelijk een wat aca
demisch en traditioneel kara
kter, neoklassiek van vorm
soms, en hier en daar uitge
sproken romantisch van
expressie. Langzaam maar
zeer gewetensvol en nauwkeu
rig werkend, ontwikkelde hij
geleidelijk aan een eigen ato
nale stijl die zich ging kenmer
ken door processen, die geli
jktijdig maar onafhankelijk
van elkaar in verschillende
stemmen of groepen van stem
men voltrokken en die toch
geïntegreerd bleken te zijn.
Polymetriek en polyritmiek
gingen een grote rol spelen, in
harmonisch en dynamisch
opzicht manifesteerde zich
eveneens een eigenzinnig vita
le intelligentie, evenals in een
origineel toegepaste contra-
puntiek.
De KRO heeft van de aanwe
zigheid van Carter in Neder
land gebruik gemaakt door af
gelopen zaterdag in het Am
sterdamse Stedelijk Museum
een omvangrijk en een repre
sentatief programma van zijn
kamermuziek te laten uitvoe
ren en opnemen, de werken
globaal door hemzelf te laten
toelichten en op een kleine
tentoonstelling een indruk te
geven van zijn tot in de klein
ste bijzonderheden doordachte,
snel van karakter wisselende
maar pijnlijk exact vastgelegde
partituren. Er waren vroege
en latere stukken bij die gebo
ren werden uit zijn composito
rische lespraktijk, maar ook
belangrijker substantiële com
posities zoals hij er elke twee,
drie jaar wel een voltooide. Mij
imponeerde de relatief vroege
pianosonate. Carter was als
schepper een laatbloeier maar
deze sonate toont al duidelijk
2ijn toekomstige richting. Ro
sen, voortreffelijk pianist en
ook auteur van een klein, in
structief boek over Schönberg
en een omstreden maar
opmerkelijk boek over „De
Klassieke Stijl", presenteerde
zich als een overtuigd en over
tuigend pleitbezorger, evenals
voor de latere stukken. De
snelle wisseling en de simu-
taan verlopende processen
vergden nogal wat van ui
tvoerder en toehoorder. Op
zo'n sonate is men niet spoedig
uitgehoord.
Persoonlijk had ik het veel
moeilijker met het duo voor
viool en piano met veel herha
lingen, die echter nooit letter
lijke herhalingen waren. De
veranderingen erin komen in
tussen pas tot gelding bij heel
geconcentreerd toehoren. De
Een deg met Elliott Certer. Een
KRO-produktie in samenwerking
met de Eduard van Beinum Stich
ting. Canonische suite (1939) door
het Nederlands Saiofoon Kwartet.
Piano sonate (1946) door Charles
Rosen. Acht stukken voor vier pau
ken (1966) door Michael de Roo.
Acht études en een fantastie (1950)
door een houtblazerskwartet. Duo
voor viool en piano (1974) door Ole
Bohn en Noel Lee. Sonate voor fluit,
hobo, cello en klavecimble (1952)
door Nederlands Ad Hoc-ensemble.
Sonate voor cello en piano (1948)
door Frances-Marie Utti en Yvar Mi-
khashoff. Night fantasies (1980) voor
piano door Charles Rosen. Uitvoe
ringen en opnamen in stedelijk Mu
seum Amsterdam. Uitzandingen
door KRO-radio, volgende week
expressieve pauken-soli, mee
sterlijk dat „recitatief" en dat
„adagio", spreken gemakkeli
jker aan evenals de sonates
voor verschillende bezettingen
waarin echter zoveel tegelijk
gebeurt, er geleidelijk aan in
zal moeten doordringen om ze
in hun geheel te kunnen be
vatten en te overzien.
De film waarmee Buffalo Car
ter huldigde, had buitenlan
ders niet veel te zeggen en uit
eraard moesten ook Carters
toelichtingen aan de oppervla
kte blijven maar met dat al
was de kennismaking met
deze bijzondere componist tê
moeite ruimschoots waard. In
de komende dagen zal deze
kennismaking trouwens in
verschillende steden nog wor
den uitgebreid en voortgezet.
JOHN KASANDER
Rugzwemmen op het dro
ge is wel vermoeiend,
maar weinig esthetisch.
Met zo'n inleiding trapt
men de Schönberg-fans
natuurlijk op 't hart, maar
de overgecultiveerde
schrikreacties en scèni-
sche gruwelijkheden in
het monodrama „Erwar-
tung" en het melodrama
„Pierrot Lunaire" moeten
op de een of andere ma
nier toch vanaf de podi-
umvloer worden opge
bouwd.
Een sfeer als in de boeken van
Hans Heinz Ewers wie leest
die nog? deze tekst voor
„Erwartung" van Marie Pap-
penheim, die ruiterlijk toegaf
niets van Schónbergs muziek
te begrijpen. Voor het Bremer
Tanztheater echter geen be
zwaar dit Maeterlinckachtige
gegeven in een sterk morbide
sfeer met veel loshangende
haren en een voortdurende
pendelgang tussen im- en ex
pressionisme als choreografie
aan het Holland Festival aan
te bieden. Dit slikt alles, ook
de bij deze Bremers onvermij
delijke stoelen, die kapstok en
wanhoopszetel tegelijk zijn. In
„Pierrot Lunaire" overtrof de
vaste décorontwerper Johan
nes Schiitz zichzelf in tegen de
toneelkitsch aanleunende vin
dingrijkheid met ellenlange
lappen, waaronder zich men
sen en emoties stuwen als le
vende lava in een krater Een
scènisch bacchanaal, compleet
met een half dozijn wandelen
de toiletspiegels en veel ge
mors van champagne. En ui
teraard veel muziek op de
band met dramatische en
soubretteuze stemmen en een
kamerensemble, dat een Paul
Nettl eens met het lallen van
een waanzinnige vergeleek.
En voor de niet zo talrijke fes
tivalgangers toch ook boeiend
door de barbaarse kracht.
FRANK DELBOY
Zwaarmoedige
solodans
Of zij nu met haar en voor
haar Bremer ensemble
werkt, dan wel solo danst.
Rcinhild Hoffmann is en
blijft bezield van een krach
tig ritueel en van het vele
leed dat een vrouw in deze
wereld moet torsen. Geen
enkele van haar geslachtsge
noten ontkomt daar aan.
Rijke vrouwen op sofa's, ge
knechte vrouwen als een soort
Christus aan het kruis, sloven
de en zwoegende vrouwen op
het land, het blijft een voort
durende worsteling met het
lot. Mimisch en pantomimisch
is daar natuurlijk wel wat van
te maken en met een goed ge
traind lichaam behoeven 39 ja
ren in 't geheel geen bezwaar
te zijn om via parterre-acroba-
tiek bij de toeschouwers her-
kenningsbeelden en beklem
ming op te roepen. Vrolijk is
het niet wat Reinhild Hoff
mann in haar drie solodansen
Solo mit Sofa, Bretter en
Steine laat zien en onder
gaan. Is dans dan niet ook
schoonheid en overwinnende
plastische kracht? Elke viool is
toch ook geen jammerhout?
Maar Duitsers tillen nu een
maal zwaar aan hun dansex-
pressionisme en het vleugje
vrolijkheid, dat Reinhill Hoff
mann in haar eerste jaren nog
bij de theaterman Kurt Jooss
zal hebben geleerd, is al lang
uitgewerkt. In „Auch" zowaar
weer stoelen op het podium,
het handelsmerk van het Bre
mer Tanztheater, dat ook hier
weer de lange zwarte jurken
niet schuwde. Geta Bahrmann
was als alter ego een passende
partner.
HEIDEMARIE BEHNSEN
Wat jammer, dat program
ma III van Cunningham
alleen maar in Carré in
Amsterdam te zien was!
Dit programma bevatte
n.l. naast de vervormde
country music in „Fiel
ding Sixes", waarin de als
plastische duivelskunste
naars dansende Amerika
nen zich in de Vreemdste
bochten wringen, en het
droog humoristische
„Roadrunners", een soort
persiflage van de Opera
van Peking, compleet met
een dubbeltalig gesproken
tekst, het ballet „Locale"
uit 1979.
Een danswerk nu eens zonder
dat oorverdovende en zinloze
geblèr. De elektronici aan de
knoppen hielpen nu eens geen
melodieën naar de knoppen,
maar afgezien van wat oefe
ningen van een jonge ratels
lang, het geklepper van een
kapotgewaaid markies, een
vallende dakpan en een onge
zond hard genoten neus, hiel
den zij zich gelukkig koest. Nu
kon men zich volledig concen
treren op de fabelachtige tech
niek van deze danskunste-
naars, die zijwaarts spagaat
vallen, messcherpe tours laten
zien, onderling in bijna niet te
stuiten tegenbewegingen door
en langs elkaar heen flitsen,
vaak met het hoofd in een
musculair niet voor mogelijk
gehouden hoek en die dan
plotseling in schoonheid stol
len als waren zij volmaakt ge
vormde sculpturen. Voorbeel
dig en oogstrelend waren ook
de kleuren van de kostuums,
die evenals de choreografie
-7- op zichzelf niets voorstel
den, maar die alleen maar be
wonderenswaardig werkten.
Zó kan Cunningham het dus
ook.
FRANK DELBOY
LEIDEN „We kunnen
er niet onderuit om eer
hogere bijdrage te vrager
van iedereen die gebruik
maakt van welzijnsvoor
zieningen. En dan praat ik
niet alleen over sociaal-
cultureel werk maar ook
over zaken als kinderop
vang. Alleen voor één
ouder gezinnen zou wat
de kinderopvang betreft
een uitzondering gemaakt
moeten worden".
Dat zei CDA-gemeenteraadslid
Ellen van Dee zaterdagmiddag
tijdens een forumdiscussie
over sociaal-cultureel werk in
het Leidse Volkshuis. Slechts
twintig belangstellenden pre
fereerden drie uur zitten op
een harde stoel boven het len
tezonnetje. Aan het forum na
men alle politieke partijen
deel die momenteel in de ge
meenteraad zitten. Mevrouw
Van Dee ging in op de vraag
waar het CDA denkt de 1 mil
joen gulden vandaan te haien
die volgens het college van B
en W bezuinigd moet worden
op het sociaal-cultureel werk.
Ambtenaren werken momen
teel aan voorstellen over de
precieze posten, waarop zou
moeten worden bezuinigd De
gemeenteraad zal daar aan het
Het CDA pleitte voor verdere
bezuinigingen op het onder
houd van straten en het aan
leggen van wegen en andere
verkeersvoorzieningen om
daarmee het sociaal-cultureel
werk te ontzien. „Uit de pot
van ruimtelijke ordening is
nog best wat te halen", aldus
mevrouw Van Dee. Ze zei
eerst de voorstellen van de
ambtenaren te willen afwach
ten. „Dan pas kan ik overzien
wat er in de praktijk de conse
quenties van zijn". Ook
VVD'er Gijs de Vries wenste
zich voor een groot deel op de
vlakte te houden. „Ik ga nu
niet met de natte vinger aan
geven waar ik denk dat we
geld weg kunnen halen. Eerst
moeten de ambtenaren hun
werk doen".
Henriëtte van Dongen (PvdA)
pleitte voor een stevige bezui
niging op de subsidiering van
de volksuniversteit K&O en
van de streekmuziekschool.
„Van dat soort voorzieningen,
waarvan in hoofdzaak gebruik
wordt gemaakt door mensen
met de hogere inkomens kan
nog veel af. De cultuursector
mag niet meer worden ont
zien". merkte ze op. Frits van
Oosten (PPR) stelde tot
wanhoop van mevrouw Van
Dongen dat na de verkie
zingen er een wethouder min
der moet komen in Leiden.
„Dat scheelt een ton". Bij
K&O zou ook een ton wegge
haald moeten worden. Van
Oosten stelde een 35-urige
werkweek voor met inleveren
van loon als een andere moge
lijkheid om de uitgaven van
de gemeente in te dammen.
Ook D'66-raadslid Jan Hoeke-
ma en PSP'er Hans de la Mar
zagen in K&O een goede be
zuinigingspost. De PSP pleitte
voor een verdere nivelering
van inkomens.
Motoren gestolen
NOORDWIJK Drie moto
ren en een auto werden in de
pinksterdrukte in Noordwijk
gestolen. De auto stond gepar
keerd bij het hotel restaurant
De Witte Raaf. Eén motor
stond geparkeerd bij het hotel,
restaurant De Baak en de an
deren werden gestolen vanaf
de afrit zeereep.
Uit een kledingzaak aan de
Hoofdstraat werden zondaga
vond omstreeks zeven uur wat
dure kledingstukken meege
nomen, door een groepje jon
gelui. Doordat hen dit waar
schijnlijk erg makkelijk afging
probeerden twee van hen het
's maandags nog eens. De be
drijfsleider kreeg echter arg
waan en waarschuwde de poli
tie. Het tweetal is ingerekend.
CDA en D'66:
Geen actie in de raad tegen kernwapens
LEIDEN CDA en D'66 hebben te kennen gegeven in de ge
meenteraad geen actie te zullen ondernemen om de plaatsing
van kernwapens in Leiden en het vervoer van kernwapens over
Leids grondgebied tegen te gaan.
Beide partijen hebben gezegd eventueel wel initiatieven van an
dere partijen te zullen ondersteunen. Alle linkse partijen in Lei
den hebben gezegd wel anti-kernwapens voorstellen in de ge
meenteraad te zullen indienen. De linkse partijen hebben ook te
kennen gegeven geen medewerking te zullen verlenen aan de
bouw van atoomschuilkelders in Leiden.
Eén en ander is het resultaat van een enquete die is gehouden
door de IKV-kern Leiden. Het IKV meent dat ook plaatselijke
poltieke partijen een rol te vervullen hebben in de bestrijding
van de kernwapens. Van de VVD en het GPV werd geen ant
woord op de enquetevragen ontvangen, het SGP wilde geen me
dewerking verlenen.
Universiteit onderzoekt
stemgedrag immigranten
ALPHEN AAN DEN RIJN
De rijksuniversiteit van
Utrecht stelt morgen in Al
phen een onderzoek in naar
het stemgedrag van immigran
ten. Men wil nagaan in hoe
verre deze groep betrokken is
bij de Nederlandse politiek.
Het gaat in het bijzonder om
Nederlandse Surinamers, ge
nationaliseerde Molukkers en
Antillianen. Het onderzoek
wordt verricht in het stembu
reau aan de Dennenlaan. De
mensen van de universiteit
zullen de immigranten na het
uitbrengen van hun stem vra
gen, dat nog eens te doen en
tevens wat persoonlijke infor
matie te verstrekken. Overi
gens wordt de opiniepeiling in
meerdere gemeenten in het
land gehouden.
TV opnamen Superstars
LEIDEN Een aantal beken
de Nederlandse topsporters
staat morgen, vrijdag en zater
dag in het middelpunt van de
belangstelling bij de TV-opna-
men voor AVRO's Superstars.
De opnamen worden woens
dag en vrijdag in het sport
park de Leidse Hout en in het
zwembad De Vliet gemaakt.
Voor donderdagmiddag staat
het wielrennen en het kanova
ren op het programma. Voor
het wielrennen wordt dan een
parcours uitgezet op de Boisot-
kade, de Vreewijkbrug, de
Witte Singel en de Koepoorts
burg met als gevolg dat de
deze straten van twaalf tot vijf
voor alle verkeer zijn afgeslo
ten. Alleen de Koepoortsbrug
blijft in de richting Heren
straat open. Het programma
wordt later dit jaar uitgezon
den.
Volkstuinen
Ter Weer
geopend
WASSENAAR Wethou-
der J.K. van Dingstee van
technische diensten van
Wassenaar heeft zaterdag
middag het volkstuinen
complex „Ter Weer" aan
de Deijlerweg officieel ge
opend. De vierendertig
tuinen, met een gezamen
lijke oppervlakte van een
hectare, zijn allemaal al
verhuurd.
In zijn toespraak behandelde
de wethouder in vogelvlucht
de voorgeschiedenis van het
complex Ter Weer. Hij merkte
hierbij op dat de besluitvor
ming in dit geval opvallend
snel is verlopen. Van Dingstee
sloot af met de mededeling dat
Gedeputerde Staten geen be
zwaar hebben tegen de bouw
van tuinhuisjes en kasjes aan
de Deijlerweg.
Met de opening van Ter Weer
heeft Wassenaar nu zes volk
stuincomplexen. De volkstuin-
dersvereniging heeft thans
nog dertig leden op de wacht
lijst staan voor een tuintje. De
gemeente draagt bij in de ex
ploitatietekorten van de vere
niging als er alleen Wasse-
naarders aan bod komen en
flatbewoners en anderen zon
der tuin voorrang krijgen. De
jaarlijkse huur bedraagt 250
gulden.
PARIJS De zaterdag op 43-
jarige leeftijd overleden film-
actrice Romy Schneider had
een moeilijk jaar achter de
rug. Haar 14-jarige zoon David
Christopher maakte vorig jaar
een dodelijke val, waarna de
actrice tijden van diepe de
pressies doormaakte. Uit medi
sche verklarigen, waarin spra
ke is van hartstilstand en uit
haar dagindeling blijkt een na
tuurlijke dood, die intrad toen
zij een brief schreef.
Romy Schneider werd 23 sep
tember 1938 in Wenen gebo
ren en stond op 14-jarige leef
tijd al op de planken. Haar
ouders waren de in Oostenrijk
bekende acteurs Wolf Retty en
Magda Schneider. Romy
Schneider bouwde na haar de
buut in 1953 met „Blanke le
lies" in korte tijd een succes
volle carrière op, met name
door haar jonge-meisjesrollen,
onder meer de Sissi-trilogie.
De actrice was toen 17 jaar.
Haar populariteit daalde, toen
de actrice zich van dit patroon
probeerde los te maken. Enige
tijd was zij werkzaam als to
neelactrice, waarna zij het
toch weer bij de film zocht.
Succes boekte zij weer in de
door Orson Welles geregisseer
de film „Het proces" naar het
boek van Kafka. In totaal
Romy Schneider
maakte Romy Schneider meer
dan 50 films, vooral in Frank
rijk en Italië. In 1976 en in
1979 won zij de Franse Oscar,
de Cesar-prijs voor „L'impor-
tance e'est aimer" en „Une
histoire simple". Haar laatste
film „La passante du sans sou-
ci" van Jaques Rouffio ging
april van dit jaar in première.
De actrice trouwde twee keer
en had twee kinderen: David
van haar eerste man Harry
Meyen en Sarah van Daniël
Biasnia van wie zij vorig jaar
scheidde. Romy Schneider was
enkele jaren de gezellin van
de acteur Alain Delon, die zij
in 1958 voor het eerst ont
moette.
Streepbloesje met matrozenkraag Van poL/katoen.
In rood/wit, aqua/wit en groen/wit. Mt. 140 t/m 176.
Slechts 25.-
Asymmetrisch shirt. O.a. in wit en aqua. Mt. 128 (25.-)
t/m 176 (29.-). Vanaf 25.-
