kali
„Alleen in
ht buitenland
is heerlijk,
maar je moet
Z wel op
I je ouders
kunnen
terugvallen"
Au pair
is geen
Vakantie
LINDA STERK:
VIER JAAR AU PAIR:
Meeste
Scholieren
:h ^uden zich
Rauwelijks
3 met
5 toekomst
d bezig
ZATERDAG 22 MEI 1982
Meièjes, die moeilijk aan de slag
kunnen komen maar toch wat
om handen willen hebben, gaan
steeds meer naar het buitenland.
Het liefst naar grote steden als
Londen en Parijs, omdat daar
„volgens horen zeggen het avon
tuur op straat moet liggen. Velen
reageren zelf op advertenties,
waarin een baantje wordt aange
boden, maar er is ook een instan
tie, die bemiddelt Dat is het Bu
reau Internationale Jongerencon
tacten in Amsterdam waar Willy
Ketting zich ontfermt over de
meisjes, die over de grens als „au
pair" (hulp tegen kost en inwo
ning) aan de slag willen gaan.
Het bureau heeft er vorig jaar 450
bemiddeld en naar verwachting
zal het aantal in 1982 veel hoger
liggen.
Niet alle verwachtingen gaan in
vervulling. „Te veel meisjes den
ken nog, dat ze een jaartje op va
kantie gaan", zegt Willy. „In
werkelijkheid moeten ze flink
meedraaien in het huishouden.
En dan blijkt, dat het afwassen
en bedden opmaken in Parijs net
zo vervelend is als thuis!" Som
mige meisjes krijgen het dan zo
op hun zenuwen, dat ze binnen
een maand al terug zijn. Maar de
meesten zetten door en merken
na een poosje, dat ze een hoop
meer opsteken dan thuis bij pa en
moe.
Het bemiddelingsbureau kan dus
'sluij
Sa
koj
VOO
genTOORT De 21-jarige
;rd terk uit Amersfoort is vier
eritpair en hostess geweest in
ijn Frankrijk, Duitsland en
ar Vier jaar vol boeiende er-
1 Zij wil graag vertellen
verhaar vergaan is. want zij
i dd éigen ondervinding hoe
bfje. dat op het punt staat
n o^oolperiode af te sluiten,
it, <J buitenland kan dromen,
st vinden, Stockholm, New
rndlaar bovenal van Parijs,
moëtasieën, die niet eens zo-
detfchillen van de werkelijk-
ien.s je bij de voorbereiding
kostt in zeven sloten tegelijk
perh bij Linda te blijven: zij
awepr ouderlijk huis niet ont-
erhien verder maar afwach-
twejhet leven haar zou bren-
ten.f zou de beste manier zijn
g rfrecht in handen van lou-
ijk ren te vallen". Linda wist
n ^at ze wilde.
e v»
renregel: Bereid je goed voor!
t eeluldig na wat het gastgezin
:n jan je verlangt. Maak ook
psmakingsbezoek.
BOE
pltijd graag een baan in de
■■d willen hebben. Daarom
na mijn mavo-4-examen
;rp J manier om me daarop zo
enzfielijk voor te bereiden. Je
^ervoorbeeld de moderne ta-
€rdFnd kunnen spreken. Dus
jtje in het buitenland leek
lanl^at. Nee, ik had geen zin
Dmejks 'n te winnen bij een in-
eerjpat duurde me allemaal te
•ensl regel liever m'n eigen
en Ret avontuur begon met
trapirtentie in de krant. Daarin
3vei*n Belgisch echtpaar om
jk epir meisje. Daar heb ik di-
lijk Éeschreven. Meteen raak.
2 een lange brief terug,
etjefrecies stond wat ik moest
>1 blfen vage of rare dingen,
de
Linda Sterk: „Werken als au pair is boeiend maar ook riskant".
maar een duidelijke omschrijving
van mijn werkzaamheden. Kijk,
zoiets wekt vertrouwen. Daarna
nam ik een kijkje met mijn ouders
en ook dat was erg bemoedigend".
Heerlijke tijd
Had je het gevoel, dat je werd uit
gebuit?
„O nee. Van begin af aan klikte het
tussen ons. Meneer was kaakchi-
rurg en mevrouw had een eigen
tandartspraktijk. Ze hadden het
beiden veel te druk om overdag re
delijke aandacht aan hun dochter
te kunnen besteden. Chanti heette
ze. Een aangenomen kindje uit In
dia. Een dot van een meisje, dat me
weinig problemen bezorgde. Veel
wandelen, zo nu en dan eten geven
en dat was dat. Met de ouders heb
ik nooit onenigheid gehad. Integen
deel, als ik ergens mee zat hielpen
ze me graag. Als je zeventien bent
denk je wel, dat je een hoop kunt,
maar in de praktijk loopt lang niet
alles even glad. Je staat er alleen
voor en moeder is niet in de buurt
om even bij te springen als het ver
keerd gaat. Het is niettemin een
heerlijke tijd geweest. Ik zat in St.-
Martens-Latem, een lief plaatsje in
de buurt van Gent. Licht werk,
mooie natuur, behoorlijke verdien
ste. En op de koop toe een fijne va
kantie van drie maanden in Italië
en Frankrijk. Je leert spelender
wijs een hoop dingen, waaronder
de Franse taal. Zo kwam ik een
paar stapjes dichter bij het doel
waar ik wilde zijn".
En daarna kwam Parijs. Een mooie
stad, maar ook een stad waar je ho
peloos verloren kunt lopen. Zo
maar op de bonnefooi heengegaan?
„Niks bonnefooi, ik kijk wel uit.
Het adres in Parijs had ik te dan
ken aan het Belgische echtpaar. Ik
kwam terecht bij een gravin, woon
achtig aan de Avenue Foch. Een
schitterend mens. Ik was aangeno
men voor het opknappen van licht
huishoudelijk werk. 's Middags en
's avonds vrij. Met vijfenzeventig
gulden schoon in de week kon ik
heel goed rondkomen. Af en toe
gaf de gravin, een weduwe, me wat
extra als ik voor haar of één van de
kinderen, in leeftijd variërend van
zes tot elf, iets bijzonders had ge
daan. Regelmatig mocht ik mee
naar hun landgoed. Feesten waren
tiat. Altijd gaf ze mii het gevoel, dat
ik erbij hoorde. Ook in dit gastge
zin heb ik nooit problemen gehad".
Gouden regel: Een au-pairmeisje
móet zich aanpassen aan het gast
gezin en niet omgekeerd. Doe eens
wat meer dan strikt genomen van
je wordt verlangd. Dat verbetert de
onderlinge verstandhouding.
Sympathie
„Iets meer doen dan je moet. Dat is
eeri prima manier om de stemming
op peil te houden. Als je afwacht of
het gastgezin zich wel voldoende
om jouw welzijn bekommert dan
neem je de verkeerde houding aan.
Dat is tenminste mijn ervaring. Het
is mij vaak opgevallen dat mensen
heel blij waren als ik onverwacht
met een aardigheidje aan kwam
zetten. Een bosje bloemen of zo. Op
een vrije middag deed ik ook wel
eens het aanbod om iets met de
kinderen te gaan doen. Zoiets
kweekt sympathie. Je moet zelf
veel doen terwille van de lieve
vree. Laat je het afweten dan is een
conflict zo geboren. Ik heb het om
me heen vaak genoeg zien gebeu
ren. Meisjes, die in een depressie
geraken en zich opsluiten. Ze ma
ken brokken in het gastgezin en
moeten daarom veel eerder dan ze
haddén gepland naar huis terugke
ren. Tel uit je winst: je eigenwaarde
is gekwetst en het thuisfront te
leurgesteld, omdat je de situatie
buitenshuis niet hebt aangekund.
Jammer toch?"
Waar heb je het fijnste gewerkt?
„In Parijs. Een prachtige stad. Ik
had er al veel over gelezen voor ik
er was, maar toch had ik me niet
aan al te mooie verwachtingen op
gehangen om teleurstellingen te
voorkomen. Twee jaar ben ik er
geweest en nooit heb ik me ver
veeld. Precies de dingen, die ieder
een zich van de lichtstad voorstelt
zijn in werkelijkheid volop aanwe
zig: de gezelligheid van Montmar-
tre, de schoonheid van de Avenues,
de rijkdom aan contacten op^af-
stand of direct, de indrukwekken
de monumenten, de culturele over
vloed van de musea het is er al
lemaal. Parijs is één brok opwin
ding. Daarom kon het me niet zó
veel schelen dat ik de eerste twee
maanden van mijn verblijf geen
contacten kon leggen. Als het beto
verende effect van de altijd wisse
lende omgeving een beetje voorbij
is wil je toch wel mensen ontmoe
ten. Maar dat viel tegen. Fransen
zijn chauvinisten. Niet te beroerd
voor een snelle groet in het voor
bijgaan, maar dicht als een oester
voor een vreemdeling. En die zijn
er nogal wat in Parijs".
Persoonlijkheid
Een opgroeiend meisje in Parijs.
Dat is net zoiets als Roodkapje en
de boze wolf?
'oijCrisis? Dan maar
nhb studentenleven
iteri
iner 1
DEN HAAG/LEIDEN Om
werkloosheid zoveel mogelijk te
voorkomen of uit te stellen, zijn
steeds meer scholieren en studen
ten fanatiek aan het studeren ge
slagen, zo blijkt als men zijn oor te
luisteren legt op scholen en bij on
derwijsinstituten. In plaats van te
klagen over „studeren voor de
ww", zijn vervolgcursussen van
technische opleidingen zeer in trek
en veranderen leerlingen moeite
loos van opleiding als de arbeids
markt daarom vraagt. Veel meer
dan eerst is de mavo niet het eind
punt, maar de havo met een hbo-
opleiding. Bovendien doet zich het
verschijnsel voor van een groeiend
leger studenten dat de ene hbo of
studie na de andere afloopt.
Studeren is veilig, dat is duidelijk.
Dat zal wellicht eerder de oorzaak
zijn dan een niet te stillen honger
naar kennis. Of zoals enkele mid
delbare scholieren het verwoorden:
„Iedere scholier kan werkloos wor
den, maar daar doe je nu niets aan.
Dus waar zou je je druk om ma
ken? We leren gewoon zo lang mo
gelijk door".
De technische scholen omvatten
meestal verschillende, sterk op de
praktijk gerichte opleidingen.
Wanneer de arbeidsmarkt daar
aanleiding toe geeft, kunnen de de
canen de leerlingen bepaalde vak
ken afraden. Momenteel is dat het
geval met de vakken bouw- en au
totechniek, gezien de werkloosheid
in deze sectoren. Moeilijkheden le
vert die beperking nauwelijks op,
getuige de uitspraak van een de
caan dat veel van zijn jongens
„even makkelijk van studierichting
verwisselen als ik van mijn sok
ken".
Misschien is het dank zij deze flexi
biliteit dat de meeste leerlingen
van de technische scholen tot nog
toe aan een baan zijn gekomen. Al
thans, dat vertellen de decanen van
verschillende technische scholen
hier in de omgeving. „Als er maar
hard genoeg voor gevochten
wordt", zegt decaan Bremekamp
van de technische school „Zeezwa
luw" in Den Haag. Volgens hem
doen de decanen in ons land er mo
menteel alles aan om de leerlingen
tot solliciteren aan te zetten. „Een
malaisesfeer zoals de berichtgeving
van de media oproept over de eco
nomische crisis, kunnen we bij de
leerlingen nog voorkomen"
Volgens decaan H. Duim van de
technische school Loosduinen mel
den steeds meer leerlingen zich aan
voor vervroegde militaire dienst.
„Daarnaast maakt een groeiend
aantal leerlingen gebruik van de
mogelijkheid om zich verder in
hun vak te verdiepen met een ex
tra cursus van een jaar". Volgens
Duim houden de meeste leerlingen
zich nauwelijks met de toekomst
bezig. Hij is er teleurgesteld over
dat geen enkele leerling gevolg
heeft gegeven aan zijn suggestie om
meteen na Pasen gebruik te maken
van de eerste inschrijvingsmoge
lijkheid op het arbeidsbureau. Dat
steekt, want Duim weet dat de jon
gens denken: We zien wel, die toe
komst ligt nog zo ver weg.
„Eigenlijk liggen de ouders meer
wakker van de toekomst van deze
jongens dan zijzelf. Aan de andere
kant zijn er nog heel wat leerlingen
die op de zaterdag bij een baas wer
ken, bij wie ze aan het eind van
hun studie een volledige betrek
king kunnen krijgen. En weer an
dere doordouwers zijn in staat rus
tig ergens anders te gaan werken
als het met hun diploma in de hand
niet lukt. Bijvoorbeeld in de kas
sen, omdat ze kost wat kost willen
werken", aldus Duim.
Een telefonische rondvraag langs
de verschillende technische scholen
geeft telkens hetzelfde beeld: de af
gelopen iaren zijn alle leerlingen
aan feen baan gekomen, maar men
denkt dat het plaatsen van gediplo
meerde leerlingen dit jaar voor het
eerst werkelijk heel moeilijk zal
worden.
Volgens decaan J. Boersma van de
Middelbare Technische School
Leyweg in Den Haag hebben leer
lingen die in het laatste jaar stage
lopen veel meer kans op een vaste
betrekking: „Op hun stageplaats
kunnen ze zich uitsloven. Hun baas
weet dan wie hij in dienst nèemt".
Ook deze mts kent een soort ver
volgopleiding van een jaar: in Lei
den de eenjarige opleiding voor het
diploma weg- en waterbouw. Vorig
jaar acht gegadigden, dit jaar plot
seling 23. „Je hoort de leerlingen
zeggen: Ik moet mijn opleiding ver
breden om meer kans te maken op
de arbeidsmarkt", zegt Boersma.
De leerlingen van de School voor
Mode en Kleding in Den Haag
(middelbaar en hoger beroepson
derwijs, overdag en in de avond:
samen duizend leerlingen, met
wachtlijsten), zijn bijzonder opti
mistisch over hun kansen op de ar
beidsmarkt. De grootschalige tex
tielindustrieën mogen dan wel in
het buitenland staan tegenwoordig,
die ondernemingen betrekken hun
kader uit landen zoals Nederland.
Directeur Michels kent dan ook
Statussymbool
Zo ben je ook in New York terecht
gekomen?
„In Greatneck, om precies te zijn.
Een eliteplaats in de buurt van
New York. Elke plaats is anders.
Zo warm als Parijs is, zo koud en
afstandelijk is New York. Ik zing
het Frank Sinatra na: „I want to be
a part of it". O ja. ik zou het graag
willen, maar de stad is te groot om
er deel van te kunnen zijn. Ik voel
de me als een kat in een vreemd
pakhuis. New York is rechttoe
rechtaan, net als zijn bewoners. Ie
dereen is very nice zolang je maar
geen beslag op hem legt. De jonge
ren die ik ontmoette straalden de
eerste keer warme vriendschap uit,
maar reageerden hoogst verbaasd
als je opbelde. Het was echt effe
wennen. Natuurlijk had ik me
weer nauwkeurig op de hoogte ge
steld van hetgeen me te wachten
stond, maar deze keer was de wer-
kelijkheid toch anders dan de ver
wachting. Meneer had zijn zaak en
mevrouw besteedde haar dagen
aan clubjes en winkelen, zodat voor
mij hun peuter van twee en een
vele oud-leerlingen die met hun
opleiding in Den Haag een betrek
king in het buitenland vonden.
„Het zijn de specialisten, vakmen
sen, duizendpoten, die in tijden van
bezuinigingen toch een bedrijf op
de been kunnen houden en die we
node missen in Nederland".
Overigens beginnen veel leerlingen
al tijdens hun drie- of vierjarige op
leiding een eigen bedrijfje. Boetieks
en zaken waar kleren hersteld
kunnen worden (het oude kleerma
kersvak), schieten als paddestoelen
uit de grond. „En dat kan", zegt
Michels, „want de textielbedrijven
met zeg maar maximaal vijftig per
soneelsleden zijn nog zeer levens
vatbaar. Ze kunnen zich namelijk
makkelijk aanpassen aan de veran
derende mode. Kleinschaligheid is
het sleutelwoord van de branche
en de hoop van de leerlingen".
Minder rooskleurig ziet de toe
komst er uit voor de verpleegkun
digen in opleiding in het Diacones-
senhuis in Leiden. Deze verzorgen
de sector kent bepaald geen tekort
meer aan man- en vrouwkracht.
De leerling-verpleegkundige wordt
in het ziekenhuis opgeleid, staat
onder contract en geniet een sala
ris. Volgens een begeleidster van
de leerlingen zal het niet lang meer
duren voor de eerste ontslagen zul
len vallen aan het eind van de op
leiding. „De leerlingen weten dat
en de stemming is dan ook niet op
perbest. Men is'echter niet gedepri
meerd, de mensen zijn er wel mee
bezig".
Van negatieve effecten, zoals slecht
studeren „Want dan zakken we
wel", is nog geen sprake. De bege
leidster krijgt dagelijks vele tele
foontjes van gegadigden die de op
leiding willen volgen. Volgens haar
zijn daar heel wat mensen bij die al
een of andere opleiding doen. „Ik
heb de sterke indruk dat er een
groeiend aantal mensen is dat de
ene hogere beroepsopleiding na de
andere afloopt".
Banen zijn er ook nauwelijks meer
te krijgen bij de verschillende me
dia. Het grootste deel van alle afge
studeerden van de laatste lichting
van de School voor de Journalis
tiek in Utrecht loopt nog werkloos
rond. „Toch zijn de studenten zich
nauwelijks bewust van hun geringe
kansen op een vaste betrekking",
vertelt een docente van de school.
„Er wordt dus tijdens de driejarige
opleiding nauwelijks over werk
loosheid gesproken. Men studeert
rustig en wordt pas aan het eind
van de opleiding actief in het zoe
ken naar een job".
HENK ENGELENBURG
niet garanderen, dat elke plaat
sing een succes wordt.
Ieder meisje, dat zich als au pair
wil bewijzen, moet zich goed in
formeren over de situatie waarin
ze terecht komt. Veel problemen
vormen de taal en het leggen van
betrouwbare contacten. Willy:
„Daarom organiseren de buiten
landse vestigingen van ons bu
reau twee keer in de week een
bijeenkomst voor au pairs, zodat
ze nooit het gevoel hoeven te
„Tja, je moet een vrij sterke per
soonlijkheid hebben. Je dient te
weten wat je moet doen en zeker
wat je moet laten. Er lopen ongure
types rond, die maar al te graag na
der kennis maken met naïeve
meisjes. Ze hangen bij voorkeur in
de buurt van de plekjes waar bui
tenlandse mejsjes vaak komen,
zoals scholen. Wie in hun gemak
kelijke praatjes tuint kan akelig te
recht komen. Dat is natuurlijk óók
Parijs. Daarom blijf ik zeggen, dat
een au-pairfunctie niets is voor la
biele meisjes, die zich te pletter
hunkeren naar geborgenheid en
geluk".
Gouden regel: vertel niet te gauw
waar je woont. Het kan je een hoop
last bezorgen.
„Wees ook voorzichtig met het af
geven van je telefoonnummer. Een
fijn gastgezin biedt een goede be
scherming voor een meisje, dat veel
alleen moet uitzoeken. Die veilig
heid ben je kwijt als Jan en alle
man weet waar je zit Als je het le
ven goed hebt ingericht kan er een
hoop gebeuren. Ik heb volop geno
ten van de overvloed, die Parijs te
bieden heeft zonder daar een nare
nasmaak van over te houden. Daar
tussendoor heb ik vloeiend Frans
leren spreken en een goede indruk
gekregen van de way of life van
een Fransman".
Geen momenten, waarop het alle
maal te veel werd?
„Natuurlijk, dat kwam ook voor.
Maar het waren de inzinkinkjes,
die je thuis ook kunt meemaken.
Een dag later was het leed verge
ten. Ik heb in Parijs zoveel geleerd,
dat ik voor drie maanden een baan
kon krijgen in de Zuidfranse Al
pen. Receptioniste, precies wat ik
wilde. Daar heb ik alles in m'n
hebben alleen te staan in de grote
boze wereld. Na een half jaar zien
we een hoop meisjes niet meer te
rug. Die hebben dan al zoveel
kennissen gemaakt, dat ze zonder
ons verder kunnen
Het grootste voordeel van het be
middelingsbureau is, dat het
voortdurend de kwaliteit van de
plaatsingsadressen in de gaten
houdt. Wie te veel van een au
pair vergt of voor haar geen ver
zekering afsluit wordt van de lijst
geschrapt Maar hoe zorgvuldig
eentie uit moeten zoeken, maar dat
maakte mij niets uit. Ik wil het ook
niet te moeilijk voorstellen. Alles
lukte gewoon. Voor ik naar het
buitenland verdween, waren de
waarschuwingen niet van de lucht.
Zo van: „Kind, zou je dat nou wel
doen? Je hebt hier alles: een thuis,
een leuke baan, goede vrienden.
Waarom moet je zo nodig?" Op dat
soort opmerkingen heb ik altijd
hetzelfde antwoord: Ik heb zo nu
en dan een hevige drang om naar
het buitenland te .vertrekken. En
daarom ga ik".
het beleid ook is, verrassingen
kan niemand uitsluiten. Het kan
gebeuren, dat een meisje plotse
ling op straat wordt gezet en het
verder maar zelf moet uitzoeken.
half overbleef. Voor mevrouw was
ik een soort statussymbool, dat idee
had ik. Daar voelde ik me niet zo
lekker bij".
Een nare tijd?
„Nee hoor, daar stel je je op in.
Mijn vrije tijd en alleszins redelijke
verdienste van vijftig dollar in de
week benutte ik om New York te
leren kennen. Dat is wel de moeite
waard geweest. Volgens mij hebben
de Amerikanen een plank voor
hun kop. Ze doen precies waar ze
zin in hebben en zeggen alles wat
hun voor de mond komt. Heel
'merkwaardig! Een sfeer van onver
schilligheid waaif door de stad. Wie
zich niet kan helpen mag onge
stoord kreperen. Ik heb veel armen
met wonden overdekt op straat
zien liggen. Het zal iedereen een
grote zorg zijn. Hoopjes verarmde
figuren zoeken warmte op de roos
ters van de stations waar ze 's mor
gens door de politie hardhandig
worden weggemept. Op zo'n mo
ment ga je nadenken. Werken als
au pair is boeiend maar ook ris
kant. Het is niet gevaarlijk als je
weet, dat je altijd op je ouders kunt
terugvallen. Die moeten het niet al
leen goed vinden, maar ook achter
je staan. Hun belangstelling tonen
voor je reilen en zeilen in den
vreemde door regelmatig op te bel
len en te schrijven. Voor mijzelf
gesproken: het is een fascinerende
tijd geweest, waarin ik veel heb ge
leerd. De drie moderne talen.
Frans, Duits en Engels spreek ik
nu heel behoorlijk. Ik ben bezig om
ook het Spaans onder de knie te
krijgen. Daarnaast ben ik druk met
een schriftelijke cursus voor mede
werker uitgaand reisverkeer en
toerisme. Volgend jaar doe ik exa
men. Want je weet het, een baan in
het reiswezen.is mijn ideaal".
JOS BONTEN
Of een au pair kan het bijltje er
ineens bij neergooien, omdat ze
het niet meer ziet zitten. In dat
verband één advies van Willy
Ketting:
„Laat ieder meisje goed naden
ken, voordat ze aan een buiten
lands avontuur begint".
