en
'Pastoor Eddy Paap, gouden
triester, had bij Laurentiusal
auwz'n draai en lusthof gevonden
„De Schakel" bol van
activiteiten in derde
„Nacht van Ter Aar"
rinses Juliana
uidt nieuwe tijd
iancta Maria in
\ljIS ER NIET MEER WEG TE BRANDEN EN BLIJFT DUS
XEWOON WONEN BIJ Z'N EIGEN STOMPWIJKSE „FAMILIE"
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel .18 vragen.
ApORDWIJK Met een
[fep aarde over de wor-
van een liriodendron,
:er bekend als tulpen-
om, heeft prinses
liana gistermiddag de
euwbouw van het psy-
iatrisch ziekenhuis
!an ncta Maria officieel geo-
stf' nd. De meeste bewo-
v'j. rs van het ziekenhuis,
\e fit personeel en burge
rs Besters en wethouders
in de omliggende ge-
Benten woonden de
estelijkheden bij. De
inses nam na de officië-
handeling de gelegen-
Jid te baat om eens rond
kijken en thee met de
inwoonsters van de Hoge
vr ei te drinken.
pr
e nieuwe paviljoens, Boek
et C en D en de Hoge Wei,
irden al in december en ja-
lari opgeleverd en bieden
aats aan 160 patiënten. Een
der deel van de nieuwbouw,
-.g) lekhorst A en B werd al en-
•le jaren geleden opgeleverd
r vervanging van het door
and verwoeste paviljoen St.
roen en biedt plaats aan
in het kader van de Actie
Huisvesting Psychiatrie, heeft
17,5 miljoen gulden gekost.
Het grootste voordeel van de
nieuwbouw in bungalowstijl is
dat de bewoners in wooneen
heden van 12 tot veertien per
sonen zijn ondergebracht met
gemeenschappelijke ruimten
en één- en tweepersoonska-
Overigens wil de directie van
Sancta Maria het hier niet bij
laten. Het plan bestaat om aan
het eind van dit jaar te begin
nen met de bouw van een so
ciaal-cultureel centrum op het
terrein tussen het „oude"
Sancta Maria en de nieuw
bouw. In dat centrum worden
een feestzaal, een café, een
winkel, een patiëntenbank,
een bibliotheek en diverse
groepsruimten ondergebracht.
De kosten hiervoor worden
geschat op 3, 5 miljoen gulden.
Verder wordt nog met de
overheid onderhandeld over
renovatie of nieuwbouw van'
het uit 1929 daterende opna
mepaviljoen St. Anna, nieuw
bouw van een klinisch cen
trum met een ziekenzaal en la
boratoria, verbetering van de
huisvesting van zwakzinnigen,
de bouw van een dagzieken
huis met een psychiatrisch
hostel en renovatie van het
AGIÏDËN
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 19 MEI 1982 PAGINA 5
TER AAR Jongerenvere
niging „De Schakel" organi
seert zaterdag voor de derde
achtereenvolgende keer de
Nacht van Ter Aar. Het
evenement begint om elf uur
's mprgens en zal de volgen
de dag rond zes uur 's a-
vonds ten einde lopen. Alle
activiteiten worden gehou
den in en rond „De Schakel"
in Langeraar en zijn gratis
toegankelijk.
De Nacht van Ter Aar wordt
ingeleid door de plaatselijk
muziekvereniging „Arti et Re-
ligioni". Kort voor twee uur
zal de vereniging een rond
gang door het dorp maken.
Deze eindigt bij het gebouw
„De Schakel", het middelpunt
van de Nacht van Ter Aar. De
deelnemers aan de recordpo
ging paalzitten en plankliggen
hebben er op dat tijdstip overi
gens al drie uur op zitten. Zij
beginnen hun recordpogingen
om elf uur. Na de officiële o-
pening (om twee uur) gaan de
overige recordwedstrijden van
start. Men kan onder meer
deelnemen aan „van het kastje
naar de muur lopen", „voor
paal staan" en „de boog ge
spannen houden". Om drie
uur treden verschillende Ter
Aarse verenigingen in het
strijdperk voor touwtrekwed
strijden.
Om negen uur zal een fa
kir/hypnotiseur zijn kunsten
vertonen. Rond het midder
nachtelijk uur gaan de Ter
Aarse kampioenschappen pa
raplu-hangen vgn start. An
derhalf uur later kan men
gaan kijken naar een film met
Jerry Lee Lewis. Na afloop
van de voorstelling zal het
even rustig worden in „De
Schakel". Lang zal dat overi
gens niet duren, want om elf
uur 's ochtends opent het ge
bouw zijn deuren voor de Ter
Aarse kinderen. Zij kunnen
gaan kijken naar een aantal
tekenfilms. Op datzelfde mo
ment worden op het terrein
rond „De Schakel" wedstrij
den eierenvangen gehouden,
gevolgd door een achteruit-
loopwedstriid. Ook tussen drie
en vijf uur kan men zich aller
lei fronten in de strijd werpen.
Aan de enerverende Nacht
van Ter Aar komt om zes uur
een einde. Kort daarvoor wor
den alle prijzen uitgereikt.
alleen maar kunnen toejui
chen. Geen kapsones. Doe
maar gewoon, zeg ik altijd
maar. Ik heb genoeg ruimte
gekregen om priester te kun
nen zijn, met nog meer zicht
op de figuur van Christus,
die midden in de massa
Het midden
Bij Paap en de zijnen krijgt
de eenheid in verscheiden
heid goede kansen: eigentijd
se vieringen, latijnse hoog
missen, en tussenliggende
vormen. Eduard Paap pr.:
„Je moet proberen het mid
den te houden; niet te veel
links of rechts. Dat is hier
aardig gelukt, in de 108 jaar
oude Laurentius". Jubilaris
Eddy Paap krijgt een feest-
week op maat op z'n dak ge
stuurd. De parochianen we
ten daar inmiddels alles van
af, via een gele brochure.
Nogal wat uiteenlopende
misvieringen komen er, eten
tjes en ontvangsten en ande
re feestelijke bijeenkomsten,
waarbij de feesteling zijn la
chende gezicht zal laten zien.
Pastoor Paap is een rijk man,
een goeierd en een optimist;
het Te Deum zal in zijn hart,
en ik hoop ook in zijn kerk,
opwellen. Het feit, dat hij zo
lang ook een kerkelijk admi
nistrateur is geweest, doet
daar niet aan af. Hoe je het
ook bekijkt: hij is een uitver
korene geweest.
De jeugd, waarmee hij zo
lang zo veel banden heeft ge
had, gaat pastoor Ed Paap
ook op haar manier vieren,
in het nieuwe Dorpshuis
(„Waarvoor ik een eerste
paal heb geslagen, en die
staat er nog steeds"). De
„Herb Mews the Mules"
(gooi maar in z'n pet, zo te
horen), verzorgd door Stomp-
wijks eigen „gekruide" disco
„The Outlaws", oftewel de
vogelvrijen, zetten 'm op, op
zaterdag 29 mei,-daags voor
het Pinksterwonder. De pas
toor heeft begrepen, dat ze
het „met die popmuziek fat
soenlijk zullen houden". En
daarom komt hij een half
uurtje luisteren en meegenie
ten, voor zover zijn bevat
tingsvermogen het nog kan
verwerken. Ah, hij weet het
wel, hoor: „met lichies flit
sen, psychodelisch geloof ik,
en watjes in de oren. Nou,
even maar dan. Ik zal niet
wijken voor zo veel liefde,
aan een oude man bewezen.
Als ze de boel afbreken, ben
ik alweer weg". En Eddy
Paap's gebruinde fysionomie
glundert al bij het vooruit
zicht. Eddy Paap, priester on
der de mensen: hij leve hoog
en nog vele jaren. Ad mui
tos annos, zeiden we, destijds.
en M. S. Kapoen. Sander Jeroen z.v
L. H. M. van den Nieuwendijk en S
Stikkelorum, Anita Elisabeth d.v. H
H. van Sonsbeek en E. C. G. Oost
veen, Suzanne Nicola d.v. W Velt-
meijer en G. W Pjulippo, Matthijs
Hendrik Jan z.v. M Snijder en A M
W. van der Haagen, Xavérie Berthe
d.v. H. J. F. M. Coppens en A. H. de
Man, Farida d.v. A. Ait Lamine en F
Alim, Rutger Jeroen z.v. Th. J van
der Meer en H. Tinneveld. Diane
Adriana d.v. C. J. Tetteroo en C.
Pronk, Rogier z.v. J. van der Zwam
derwater én G Bavelaar, Martijn z.v.
N. Zwaan en A. Kromhout, Kimber-
ley Anna Christina d.v. H: J Buis en
P W. van Tongeren, Coen z.v A H
van der Wolf en H M. Ruijtenbcek,
Alexandra Eva Elisabeth d.v. B R
K. Pfeiffer en E. E. Kovacs, Timothy
David z.v P. T Symons en E. M Jo-
semans. Sannes z.v. J G Schoema-
ker en M. C Visser, Gerrit Jacob z.v
F. J. F Klok en J M van Duijvenbo-
den, Jelle Jetze z.v. J G. Verdijk en
B. Seekles.
is waarlijk geen
inder, dat pastoor Ed.
zoveel voeling en
tact heeft met z'n
impwijkse parochia-
i, nog geen 2200 in ge-
Stompwijk, dat is zijn
ompwijk: „Dat is mijn
milie; echte familie
>b ik niet meer", zo
elt de pastoor dat aan,
hij kent z'n Pa(a)p-
(nheimers. Allicht. Nee,
t hoeft geen verbazing
wekken: „Want die 14
ir dat ik hier ben, ga ik
"laaieds alle veijaardagen
vnc t 's morgens; dat schept
jn band. Vroeger was
lisbezoek een routine-
rk. Dan was de pas-
Dr een soort „meter-op-
>mer": heb je je Pasen
misl gehouden?; ga je
vc elvuldig ter heilige
ifel?; wanneer komt nu
éidelijk 'ns het volgen
kindje?; heeft Truus
)g steeds verkering met
e brave, maar christe-
ke Henk-of-hoe-heet-
•ook-weer?; wordt er
tijd gebiecht? Ja ja ja,
J^8 llie bent braaf (of jullie
mt niet zo braaf, en dat
veranderen). En
zat je in die grote
Bei Del van meneer pastoor,
ee, zo'n pastoor ben ik
et. Niet meer? Zo ben
nooit geweest, man.
ik op een verjaardag
n, en er komt bezoek,
gt het kleine grut wel-
«c/ins „opa" tegen me.
ou, dan denk ik wel:
1 4at zou een verrekte toer
^oor me zijn om nü nog
.foa te worden!"
luard A.M. Paap, ar
108, pastoor te Stompwijk in
St. Laurentiusparochie, is
21 mei, vrijdag, 50 jaar
ïester. Maart volgend jaar
•ie 75. Hij werd in '32 pries-
i d r gewijd door de toenmali-
/°1{ forse, groot-paarse herder
te' m het bisdóm Haarlem,
gr. Aengenent, in de by-
wintijnse Bavo-kathedraal.
de week kreeg pastoor
al felicitaties binnen,
ok van collega's. Er was
in medejubilaris, die een
ïsicht stuurde: een kleurige
iterieurfoto van het rijke
'iesterköor van de Bavo.
3aar werden toen levens be-
\zu emd, onder het inleidende
dii eni, Sancte Spiritus. „Kom,
naïeilige Geest", bad men toen,
7,jn nu nog. De Geest waaide
n inspireerde waar Hij of Zij
rilde.
„Beste Eddy", schreef de
priestervriend, „hier lagen
wij 50 jaar geleden plat, met
nog 20 anderen die al korter
of langer voor ons zijn „opge
staan". Eddy Paap nu: „en
dan te denken, dat onze klas
32 studenten telde. Ik was
toen nog een Paapje. Nu ben
ik 74, en de enige van mijn
klas die nog in de praktijk is.
Het is nou welletjes, maar ik
blijf in de Stompwijkse ge
meenschap. Voor geen goud
ga ik daar meer vandaan".
Tegen het einde van het jaar
heeft pastoor Ed Paap een
opvolger: „Ja zeker, die is me
toegezegd en daar ben ik heel
blij mee. Ik ga verhuizen
naar de kosterswoning, aan
de andere kant van de kerk.
Het kostersgezin gaat dan
naar een nieuwbouwhuis.
Mijn opvolger vestigt zich in
de pastorie een bouwsel
waarvan ik het aantal ka
mers niet weet, zo gauw;
maar die pastorie blijft dan in
bedrijf voor de parochieraad
en de werkgroepen, voor het
parochiesecretariaat en voor
de parochiebibliotheek". Pas
toor Paap blijft daarna inzet
baar; gaat ook het zangkoor
weer helpen, begeleiden op
het orgel, 's zaterdagsavonds.
Hij zal niet ver hoeven te lo
pen. Vreemd idee ook ge
bruinde Eddy Paap („Ik hou
van het buitenleven, als een
agrarisch geworden Hage
nees") zal eraan moeten wen
nen als de aardse rit eens
zal zijn voltooid, als de Heer
van leven en dood Paaps
druk bezochte loket sluit, zal
-de laatste gang niet lang
meer zijn. Op nog geen 20
meter van de kosterswoning
binnen een conceptie die
in de meeste gevallen sterve
lingen uitzicht biedt op een
zonnige, zij het bewerkelijke,
moestuin ligt de dodenak
ker, zeg maar het kerkhof.
Met een onbekommerd uit
zicht .op het Priestergraf,
waarin voorgangers hun op
volgers zijn voorgegaan.
Sinds een jaar of 110.
Tenten
We zitten nu in de schaduw;
achterkant pastorie. Pastoor
Paap heeft het vuur, dat hem
na aan de schenen zou wor
den gelegd, zien aankomen.
Tuintafeltje en drie tuinstoe
len als de drie tenten die
de apostelen wilden bouwen
op de berg Thabor (want be
halve Eduard Paap zijn er
ook hog Mozes en Elias van
de pers) met op de tafel
een gearrangeerd thé com
plet, waarbij kersenbonbons
in een trommeltje de mmm-
mmm boventoon voeren.
Daarnaast een doosje zeer
aannemelijke sigaren, die Ed.
Paap als enige afnemer heb
ben.
Hier zitten we op de rand
van een Paaps Hof van Eden:
een tuin met parkachtige af
metingen en heuvelruggetjes.
Hier-klinkt binnensmonds, of
uit vogelkeeltjes een einde
loos allelujah. Een paradijse
lijk lustoord, met een brugge
tje waarop vaak bruidjes met
hun klorissen, voor het leven
of daaromtrent, poseren voor
de bruidsreportage („vorig
jaar nog 24 stellen nieuwe
huizen en zo maar dit jaar
heb ik nog niemand gezien").
Dan staan ze boven een zich
kronkelende vijverpartij die
aan een „Serpentine" doet
denken. Een witte luie eend
drijft al slapende, met de kop
in de veren, oeverwaarts.
Gekrakeel
Ik blijf nog even. Want hier
is een tuin een belofte gewor
den. Hier kom je bij. En hier
moet ook Eddy Paap vaak
zijn bijgekomen; na momen
ten die in een priesterleven
net zogoed niet steeds even
opwekkend van aard kunnen
wezen. Een houtduif zit een
ekster achterna. Ik zou niet
weten waarom, maar hij doet
't. Gekrakeel in het hout, zou
je je kunnen voorstellen.
Daar graast ook want wild
groeiend gras is er genoeg
een donkerbruine geit, die
een gelaten indruk maakt.
Naamloos. Of je zou het moe
ten vragen aan de koster. Die
is de eigenaar, en heeft ook
nog twee witte geitjes rondlo
pen; maar die liggen op het
ogenblik voor pampus in het
warme miniatuurbos. Hier
zal de goede God van leven
den en doden een keer heb
ben stilgestaan, en zich be
diend hebben van menselijke
handen. Immers, die „Ser
pentine" is ooit aangelegd
„voor 't waterpeil".
Het „hout" wordt grotendeels
bepaald door een reuzeneik
en een rode beuk. In andere
kerktuinen kunnen Maria-
grotten zijn gebouwd, maar
in Stompwijk heeft men an
dere verwachtingen gekoes
terd onder het loof. Daar wa
ren, destijds, mensen van de
Heide Mij die beroepsmatig
één en ander in ogenschouw
namen. De ene deskundige
zei: die beuk is 150 jaar oud,
en de andere schatte de boom
op 100 jaar: „Maar als je het
nou precies wilt weten, moet
je die dingen omhakken",
vindt pastoor Paap. En hij
lacht van harte. Zo'n lach en
zo'n pastoor krijgt Stompwijk
niet licht weer.
Voor het eerst in zijn 14
Stompwijkse jaren heeft pas
toor Paap afgelopen winter
het ellendig koud gehad.
Pastoor Eddy Paap, in Stompwijk: een gouden priester op een doorgewinterd brug
getje in z'n lusthof.
„Oud hoog huis; niet warm te
krijgen". Maar vandaag is hij
weer de pastoor van de
bloeiende boomgaard, in het
voorjaar: „Het mooiste dat er
is". En levendig hè. Hoe kan
het anders: „Dagelijks loop ik
veertigmaal 22 treden trap op
en trap af. Wil je nog een
koppie?"
Er is nog genoeg thee in
voorraad; alleen de chocola
terie begint te slinken. Maar
het verhaal komt eruit. Pas
toor Paap voorziet me van
een rijkelijk voorziene op
somming die zijn levenswan
del bestrijkt. Ik destilleer
daaruit, in een nauwe samen
vatting: 35 jaar parochiewerk
in het westen (dè voedings
bodem voor Ed. Paaps pasto
rale arbeid), en 15 jaar sociale
jeugdzorg, kinderbescher
ming, en wat nog meer;
„30.000 kilometer per jaar
reed ik, af en aan, van kamp
naar kamp". Opzichtend en
opzienbarend aalmoezeniers-
werk van kop tot staart; Paap
als een „hoofdinspecteur" op
geestelijke gronden. Er zat
ook muziek in dit Paapse
werk: vlak voor en tijdens de
oorlog dirigeerde kapelaan
Paap het koor van de Leidse
Herensingelkerk en hij was
ook de geestelijke vader en
beschermer van de St. Odo
Koorknapen.
Deken
Nadat pastoor Paap deken
van Alphen aan den Rijn was
geweest, van '57 tot '68 (en
kanunnik van het kathedraal
kapittel) kwam zijn laatste
post in zicht. „Ik vroeg tijdig
om een kleinere plaats, dan
kon ik het langer uithouden.
Een collega zei: joh, je moet
Stomwpijk proberen te krij
gen, dan zou je boffen. Nou,
mgr. Jansen ging al gauw op
m'n bodje in. En daar ben ik
nu nog steeds, in Stompwijk;
amper een paar duizend zie
len, maar met alle mogelijke
verenigingen. Daar sta ik nog
een maand of wat in de ziel
zorg. Weet je, voeger „stond"
een pastoor, een priester, in
zijn parochie; nou, de militai
ren liggen in de kazernes, en
in de gevangenis zitten ze. Ik
„sta" niet meer zo; iedereen
zowat is hier in deze geloofs
gemeenschap ingeschakeld
en het loopt er als een trein.
Eén kik, en ze staan klaar.
Zo zijn gezin en school in een
groot samenspel betrokken
bij het toeleven naar de eer
ste communie en het vorm
sel. De kinderen doen bij ons
spelenderwijs hun eerste
communie; met een tent in
de buurt van het altaar".
Ze zullen er aan moeten
wennen straks, de Stompwij-
kers, als Eddy Paap, hun blij
vende, levenslustige vriend,
in het kostershuis zit te koe
keloeren. Maar de gemeen
schap zal zich niet ontheemd
hoeven voelen, want in bij
belse termen kan ze zich ge
sterkt weten door een bis
schoppelijke belofte die zich
van de Geest van Pinksteren
bedient: „Ik zal u een helper
sturen En priester Eduard
Paap zal bij de Stompwijkers
gewoon blijven binnenlopen,
zoals zijn gewoonte was. D$t
gaf de hechte band met el
kaar en die is niet meer ka
pot te krijgen.
Zoeterwoudenaren
Het H. Hartbeeld, dat eens
vóór de kerk stond, staat nu
op het kerkhof. Misschien
niet onmiddellijk uitnodi
gend, maar wel barmhartig.
De vele auto's konden er op
het kerkplein niet meer om
heen. Het H. Hart van Jesus
was, om zo maar eens te zeg
gen, een lelijke sta in de weg^
die wel Stompwijk diende te
zegenen maar in vroeger ja
ren zich niet mocht inlaten
met Zoeterwoudenaren:
„Stompwijk en Zoeterwou.
dat was eens water en vuur.
Dat is nu niet meer; het is
meer open geworden", vol
gens de Stompwijkse pastor,
die verder van de prins geen
kwaad weet.
Een halve eeuw priester
schap; een gouden Gezalfde
des Heren, volgens de orde
van Melchisedech, met het
eeuwig merkteken in de ziel.
Aan zijn roeping heeft Eddy
Paap nooit getwijfeld. Hij
heeft ook nimmer zijn ogen
gesloten voor de consequen
ties: „Die 50 jaar ben ik pries
ter geweest met een hele ont
wikkeling in mijn bagage;
van de „baas" uit het Rijke
Roomse Leven voor mij
was de pastoor hier zo'n beet
je de „burgemeester" van
Stompwijk, want men kon
geen poot verzetten of de
pastoor moest het goedvin
den enfin, vanaf die be
wierookte centrale figuur tot
de pastorale werker midden
tussen de mensen. Dat is
meer evangelisch. Doordat ik
uit het jeugdwerk afkomstig
ben, heb ik die ontwikkeling
Prinses Juliana „plant" ter gelegenheid van de opening een tulpenboom bij de Hoge
\Mo',
LEIDEN Geboren: Bianca d.v. J
P Pracht en M. van Es, Sophia d.v.
M. Imaghri en K. Darhour, Thomas
Jacobus Quirinus z.v. J. Th H
Huigsloot en M. M. Olsthoorn, Ilhan
z.v. A. Durmus en Y. Aytin, Michael
Alexander z.v, P J J. Blokdijk en D.
