Hasjsmokkelaars voor rechtbank
i
Peter Werner rolt met negen
collega 's professioneel en
demonstratief van
W.K. terug naar Nederland
HF
:gio
EIS 2,5 JAAR VOOR 'ORGANISATOREN'
4.
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 14 MEI 1982 PAGINA 5
WIJ KUNNEN NIET MEER OP ONZE POTEN STAAN,
MAAR NOG WEL IETS OP POTEN ZETTEN
[ij weet het mooi te ver
dien allemaal, Peter
irner, hoewel hij eigen
de indruk wil maken,
it zijn woorden te kort
lieten. En dat alles
ir de gehandicapte me
imens die een leven in
rolstoel moet slijten.
0jUe kennen hem nog van
•rig jaar, toen hij in de
lermaanden een ruk
jn een paar duizend ki-
eter maakte, rollende
Spanje, Frankrijk,
^lgië en Nederland. Een
toer, een
jmpossible race"? Niks
Bij Noordwijker
eter Werner (42), met
it Duitse bloed nog vol-
in de aderen, is niets
ïmogelijk. Hij duwt zich
ke helling op en dat hij
enftarna met minder moei-
naar beneden rijdt, met
'cu)e 1 stuurmanskunst, is
aajük meegenomen, maar
Zèt nemen van heuvels
eejihijnt voor Werner een
ajltdaging te zijn.
brig jaar de stunt Barcelona-
bordwijk, in z'n eentje, op
tl tocht met ontberingen, dit
ir maakt hij er een profes-
jineel circus van. Met een
karavaan van rolstoel-
oijanten, rolstoelers die van
ilhouden weten, maar zich
va/larbij ook gesteund zullen
door een begeleidend
verzorgend apparaat, dat
Impossible Race possible
veeaakt. Aandacht voor de ge-
Dandicapte, te beginnen tij-
het spektakel van de
lia^ereldkampioenschappen
aetbal in Spanje.
'ongebrand
feter Werner is nog geen
je ie in veranderd: bruin, alsof
jy, zijn leven de zon elke dag
re^!hijnt. In de rolstoel, die hij
t or"2 Jaar bij zijn thuiskomst
jraktisch op zijn tandvlees)
waardering voor zijn pres-
e van een bewonderend
(uisfront in ontvangst mocht
men. Een uitgebreid assor-
lent gebak op tafel. Werner
jïnt z'n pappemheimers, de
etekauwen, die bij hem
uis, aan het Cleypad, veel
^langrijks uit zijn mond ko
len optekenen. Ongemerkt is
:unie, zijn vrouw, tussen het
jtten van sterke koffie door.
uggekomen van de banket-
jkker. „Aha, meneer dacht
dat hij bij Peter niet
in zijn trekken zou komen,
iha!" Het liefst zag hij, dat
daar drie van die fantasie
rijke punten of soezige bollen
[gelijk nam. Onderdeel van
tie Peter Werner Show: tast
|e, het staat er voor, en er
bn nog meer bij. Teunie leeft
ttief mee, en rookt nogal wat
jgaretten na die moorkop.
1 Jfrijze duif Werner,'met de
pMik van de veldheer, maar
°^ok met het kleine hartje,
hij me wil doen geloven.
'e findt zichzelf de bezielde
(„Beter een bezielde
dan een ontzielde
4ofessional", zou Teunie zeg-'
?n), nog steeds blakend van
rijdlust. „Onmogelijk" b'e-
jaat voor hem niet: „Je moet
porzetten en iets zien te be
kken, en niet de zaak dood-
i
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
praten". Werner, sinds zijn
eerste onmogelijke race ge
vangen in de belangstelling
van, voornamelijk buiten
landse, media: BRT 2 (nog
steeds geestdriftig in Peters
kielzog), Franse, Zweedse,
Westduitse, Engelse televisie
mensen die van hem opna
men willen maken. Achter de
schermen levert Peter telefo
nische en schriftelijke ge
vechten met potentiële spon
sors, want er is weer geld no
dig voor zijn race.
Manoeuvre
Als Werner naar „achteren"
moet, laat hij zich op de yloer
vallen en kruipt achter zijn
rolstoel aanv richting toilet.
Dan weet je niet of je nu moet
kijken.of niet, naar die feite
lijk machteloze manoeuvre.
Maar voor Peter is zo'n kruip-
partij net zo normaal gewor
den als voor een valide mens
z'n gang rechtovereind. Daar
om moet je dat zien.
De sponsoring van de Stich
ting The Peter Werner Im
possible Race is nagenoeg
rond. Daar zijn heel wat ge
sprekjes aan vooraf gegaan.
Tamtam hoort erbij. Maar
goed, op 7 juli vliegen tien
rolstoelers, met begeleiding
van fysiotherapeuten, van
Schiphol naar Madrid. Een
Portugese vrouw van 22 de
eerste vrouw die zo'n lange
afstand, terug naar Neder
land, rijdt een Fransman
(31), een Luxemburger (32),
een Belg (37), twee Westduit
sers (33 en 31), een 28-jarige
Zweed, een Italiaan van 30,
een 34-jarige Brit en Peter
Werner als nestor van het ge
zelschap. „Zeven van de tien
zijn verkeersslachtoffers", al
dus Werner.
Real-stadion
„In de rust van de WK finale
wedstrijd in Madrid, op 11
juli, willen we zogenaamd
vertrekken. Dan zijn we met
ons tienen te zien, voor
130.000 toeschouwers in het
stadion van Real en voor 500
miljoen t.v. kijkende mensen
over de gehele wereld. Dat is
al gelukt. Dat gaan we dus
doen. We willen eventjes ge-
Ontwapenende ontmoeting van „rollend materieel", ergens in Duitsland: rolstoelers tegenover een gepantserde Britse „Schorpioen"
zien worden voor het wereld
forum. Vliegen van Madrid
naar Barcelona en op 13 juli
starten: per rolstoel naar Ne
derland, waar we gezond met
z'n tienen willen aankomen.
Het is een sportieve prestatie,
waardoor we ook in contact
komen met de mensen op
onze tocht. Praten met men
sen, daar gaat het ons om, in
de steden waar we doorheen
komen. En andere minder-va-
liden motiveren om ook „iets"
te doen wat haalbaar is. Het is
een professionelere opzet dan
vorig jaar, toen ik alles alleen
moest doen. We maken het nu
in 36 dagen, dat is vlug hè?
Dat is 31 dagen rollen en 5
dagen rusten".
De rollers slapen in (tien) mo
biele caravans, want de hotels
zitten in het hoogseizoen na
genoeg vol. Er rijdt ook een
bus mee, voor P.R. mensen,
en daar zijn ook vier scholie
ren bij, twee Nederlandse en
twee Belgische (die ook een
stuk kunnen meefietsen als ze
dat willen). „Die rijden mee
om later op school erover te
kunnen vertellen en te schrij
ven. Voor de stichting wordt
alles op videofilm vastgelegd.
In de pers-bus bevindt zich,
onder meer, ook documenta
tiemateriaal voor de burge
meesters en de bevolking van
de plaatsen die wij passeren".
Glorieuze intocht weer in
Noordwijk? Nou, dat weet Pe
ter Werner nog niet zo zeker.
Hij voelt zich niet de profeet
die in eigen land niet geëerd
is „Ik ben geen profeet"
maar de plaatselijke omstan
digheden zijn niet zonder
meer gunstig te noemen voor
een feestelijke eindsprint.
Men schijnt in de badplaats zo
z'n bedenkingen te hebben,
hier en daar. Werner begrijpt
daar niets van. Trouwens, Ne
derland reageert toch veel
lauwer op het poneren van
het gehandicaptenprobleem
dan in de landen om ons
heen, vindt Peter Werner.
Nee, dan die Belgen en zo. De
tien rolstoelers zullen nog wel
zien waar hun finish is.
De tweede onmogelijke race
heeft alweer een uitloper naar
volgend jaar. Werner is on
verwoestbaar en maakt plan
nen ver vooruit. „Volgend
jaar hoogstwaarschijnlijk rol
len vanaf de Noordkaap in
Finland, zo naar beneden,
misschien langs Leningrad,
maar dat weet ik nog niet.
Kan ook zijn, dat we dan in
Monte Carlo starten. Wat ik
nog wel wilde vragen, als dat
mag, is of er nog mannen of
vrouwen (,,'t liefst vrouwen
ja, haha"; en Teunie leeft ge
heel en spontaan mee) zijn,
die als fysiotherapeuten in juli
met ons mee willen gaan. Die
kunnen we nog heel goed ge
bruiken. Ze moeten wel een
rijbewijs hebben. En als ik u
was, zou ik nog maar een ap-
pelpunt nemen". Maar dat is
het punt niet, natuurlijk.
Onderkoeld brein
Peter Werner, van de Impos
sible Race, laat z'n blauwe
ogen schitteren van vitale
energie. Potentie, meneer.
Zijn handen grijpen alweer
naar de verchroomde cirkel
stang waarmee hij zijn stoel
zal moeten voortstuwen, op
zoek naar de meest gunstige
wegligging op een traject door
geaccidenteerd terrein. Ge
spierde armen, getrainde han
den en het onderkoelde brein
erboven. Die kan z'n eigen
boontjes best zelf doppen, Pe
ter Werner. Rolt op 1 juni nog
eerst even een stukje door
Duitsland, op weg naar de af-
scheidswedstrijd van de crack
Franz Beckenbauer in Ham
burg, waar de S.V. tegen het
Duitse nationale elftal aan
treedt. „Franz stelde de op
brengst van die benefietwed-
strijd ter beschikking van de
gehandicapte mens, en daar
om rol ik naar zijn wedstrijd
toe. Dat vindt ie prachtig,
heeft hij me laten weten. Ach,
u moet maar denken: wij,
mensen in de rolstoel, kunnen
niet meer op onze poten staan,
maar we kunnen nog wel iets
op poten "zetten..."
spt
p~
g'n\
HAAG/OEGST-
1T „Door de wol
:rfde delinquenten"
nu/j „naïeve huisvaders"
'en betrokken bij de
(ntische hasjsmokkel,
in Marokko begon en
iigde bij de jachthaven
0 de Haarlemmertrek-
e[jt in Oegstgeest. Vier
Pil de zes voor zover
ar lende betrokkenen
j'Mchenen gisteren voor
ee4laagse rechtbank. Een
jarige Leidenaar en een
jarige inwoner van
Itermeer hadden de
enlandse organisatie
de smokkel in han-
Beiden hoorden gis-
btkn een gevangenisstraf
'r j 2 jaar en zes maanden
™J.|n zich eisen. De ver-
?s J,ende middelen had-
,/J een waarde van 3,5
f?a/flen gulden.
]uit Marokko werd de par-
isj met een schip tot voor
ipaanse kunst vervoerd.-
een bijbootje werd de han
-ï
si
del vervolgens aan land
bracht. Een deel werd begra
ven op een strand in Malaga.
Vanaf daar zouden de 34-jari-
ge Leidenaar en de 38-jarige
man uit Zoetermeer de zaak
verder regelen. Zij op hun
beurt betrokken 43-jarige
Voorschotenaar bij de zaak.
Hij beschikte over een bunga
low in de nabijheid van het
strand waar de verdovende
middelen waren opgeslagen.
Deze vervoerde de kostbare
waar naar de bungalow en was
vervolgens belast met de be
waking.
Zwager
Het transport naar Nederland
was het laatste probleem. Een
44-jarige man uit Voorschoten
(„wat zijn ogen zagen, maak
ten zijn handen" zo stond hij
bij vrienden bekend) werd
100.000 gulden in het vooruit
zicht gesteld. Het „enige" dat
hij behoefde te doen was een
kampeerwagen ombouwen, de
hasj tussen dubbele wanden
verstoppen en vervolgens naar
Oegstgeest rijden. Voor de
aankoop van een geschikte
kampeerwagen ontving hij
nog een 30 mille. „Voor de ge
zelligheid" nam hij een niets
vermoedende zwager mee.
Deze voelde wel wat voor een
ritje naar Spanje. Halverwege
de trip werd hij ingelicht waar
het werkelijk om ging. De fa
milie van beide zwagers wist
niet beter of de twee brachten
hun tijd al vissend door op de
Waddenzee.
De politie kwam min of meer,
toevallig op het spoor van het
„hasj-syndicaat". De telefoon
van een oude bekende van de
Voorburgse politie werd afge
luisterd. Tijdens het afluiste
ren kreeg de politie lucht van
de op handen zijnde smokkel.
Voor de verdachte betrokke
nen verliep de operatie naar'
wens, totdat de politie bij het
overladen van de 565 kilo hasj
op het terein van de jachtha
ven van Oegstgeest alle illusies
de grond in boorde. Dat ge
beurde op 23 februari.
Omkoping
De twee organisatoren van de
smokkel en de „bewaker van
de bungalow" hielden gisteren
tijdens de rechtszitting hun
kiezen stijf op elkaar. De offi
cier van justitie, jnr. Blok eiste
naast de gevangenisstraf tegen
de organiserende twee afzon
derlijk een boete van 50.000
gulden. De Voorschotenaar,
die het vervoer van het strand
naar de bungalow en de bewa
king voor zijn rekening nam,
hoorde 12 maanden gevange
nisstraf tegen zich eisen. „Wat
betreft het gevaar van hasj uit
het oogpunt van de volksge
zondheid kunnen misschien
vraagtekens geplaatst worden,
maar het criminaliserende as
pect is in elk geval enorm. Er
is een fikse organisatie voor
nodig, mensen moeten omge
kocht worden en zo voort," al
dus de officier bij het uitspre
ken van de eis.
De advocaat van de Leidenaar
kwam aan zijn verdediging
niet toe. Hij had zich niet ge
degen kunnen voorbereiden,
omdat hij de gewenste proces
stukken niet had kunnen in
zien. Bovendien wilde hij nog
getuigen horen. Zijn zaak
wordt dan ook aangehouden.
De raadsman van de naaste
collega van deze verdachte
was van mening, dat zijn
cliënt was misleid en op een
dwaalspoor gebracht. Reeds bij
zijn aanhouding had verteld
moeten worden, dat geruime
tijd geleden al een gerechtelijk
vooronderzoek (na het aftap
pen van de telefoon) tegen
hem was gestart. De verdachte
wist daar niets van. „Onder
die omstandigheden kon mijn
cliënt de gevolgen van zijn be
kentenis niet overzien," meen
de de raadsman. De officier
had een andere visie: „Hoewel
hem niet bekend was, dat de
telefoon was afgetapt, heeft hij
bekend. Want juist als hem dat
i. bij zijn aanhouding wel ver
teld zou zijn, was sprake ge
weest van een bekentenis on
der dwang. U draait de zaak
om
Van een geheel ander kaliber
waren de twee zwagers, die de
hasj naar Nederland hadden
overgebracht. Desolaat en ont
daan zat het tweetal in de be
klaagdenbank. De man die
vanaf het begin wist waar het
om ging, een 44-jarige Voor
schotenaar, nam alle schuld op
zich. De zwager (35 eveneens
uit Voorschoten) zou onder
valse voorwendselen ertoe zijn
overgehaald mee te rijden
naar Spanje. Pas toen hij niet
meer terug kon en ook zijn
zwager begon te beseffen wat
hij zich op de hals had ge
haald, was het te laat. Tegen
de 44-jarige Voorschotenaar
werd een gevangenisstraf van
8 maanden geëist. Voor diens
zwager werd een straf ge
vraagd van 8 maanden, waar
van vier voorwaardelijk met
een proeftijd van twee jaar.
De advocaat, mr. Brandsma,
sprak over „Een keurig en on
schuldig heer, die met 1000.000
gulden in het vooruitzicht niet
alles ten volle besefte. Met
open ogen kwamen zij in een
droom terecht, maar werden
in werkelijkheid op een kwa
lijke manier misbruikt. Wan
wie zou, hen ziende, vermoe
den, dat zij iets in hun schild
voeren? De douane in elk ge
val niet. De raadsman schet
ste de naïveteit var» het twee
tal: „Toen zij pech hadden mei
de auto, zijn ze in Frankrijk
met een wagen boordevol hasj
naar de politie gegaan met hel
verzoek of zij de pech wilde
helpen oplossen...". Gepleit
werd voor een alternatieve
straf. Een plan daartoe werd
de president van de recht
bank, mr. Van Overbeek over
handigd.
Een belangrijke schakel in het
geheel, de man die vooral in
het buitenland contacten on
derhield, verscheen gisteren
niet op de rechtszitting. Ook
zijn zaak wordt aangehouden.
Over de andere vier verdach
ten wijst de rechtbank over
twee weken vonnis.
