Ingrijpende reconstructie van Acacialaan
In Noordwijks Witte Raaf zetten
de Oostdammen zichzelf een
glanzende miljoen op
DE KUSTREEP ACHTER HOLLANDS
GEWONNEN AAN SLAAP-EN EETKWALITEIT
LEIDEN
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 5 MEI 1982 PAGINA 5
i
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
L«?
Bij Oostdam is het hek er
vanaf. Een maand of
acht geleden begonnen
de mannen Oostdam,
achter in de tuin, aan
een nieuwe, dure toe
komst. Voor een miljoen-
tje of vijf waagden de
Oostdammen de sprong.
Het familiebedrijf kreeg
een nieuwe impuls, een
extra dimensie, en ligt er
nu oogverblindend bij:
„De Witte Raaf", bunga
low-hotel-restaurant, aan
de blanke, stijle voet van
een met helm bedwon
gen zandverstuiving en
bespied door (niet te nut
tigen) gevogelte en rood
wild, waaronder nogal
wat vosjes loos. Een zalig
pied a terre op een reep
Noordwijk, waar ook een
weg landinwaarts en
naar de bollen voert. De
witte raaf, een zeldzame
vogel. „Een vliegende
kraai vangt altijd wat,
maar vang eens een
kraai, dat gaat niet zo
glad". Gevleugelde, zelfs
wiekende woorden, die
ik me herinner uit de
hongerwinter '44, toen
een jonge onderduiker
(Kraai genaamd) bij ons
in Haarlem zich steeds
gereed hield om in z'n
mollengang te kruipen
als er een razzia op til
was. Maar ook vandaag
heeft de familie Oostdam
hoge verwachtingen van
haar Witte Raaf, die, ge
tooid met „drie rode
huisjes" in de Michelin-
gids, een zeldzame ver
schijning aan Neerlands
Noordzeekust is gewor
den.
„Drie rode huisjes": trés com
fortable; zeer comfortabel,
zoals de Michelinmensen en
vele andere vonden. „Eerder
al hadden we twee bestekjes,
die wezen op de geriefelijk
klasse van de keuken. Nou,
we zitten echt niet te jagen
op een Michelin-ster. Daar
moet je te veel voor doen.
Dat is eerder geschikt voor
kleinere bedrijven, die daar
aandacht aan kunnen beste
den. Niettemin vind ik zo'n
Michelin-beoordeling onmis
baar, een prachtige en onaf
hankelijke instelling. Scheld
er maar op, zoveel je wilt".
Hein J.J. Oostdam (55) heeft
wel andere zorgen aan het
hoofd. Zorgen, die wij nu
eendrachtig trachten te be
strijden met een voortreffelij
ke, droge en witte Sancerre
Comte Lafond. Dat doen we
in De Stal, een bar die deco
ratief de kenmerken van de
stal nog heeft; tot in glas-in-
lood. Want au fond is De
Witte Raaf een boerderij ge
weest, waar later het geslacht
Oostdam voeling kreeg met
het horeca-wezen.
Miljoenen
Waar het nu, bij m'n ontmoe
ting met het Oostdam-impe-
rium, om draait, is de jongste
uitbreiding van het bedrijf.
Een miljoenen-affaire. „Wat
we gebouwd hebben, moet
ook vol", verontschuldigt
De vijf mannen Oostdam in de lounge, en vingers aan de pols.
Hein Oostdam zich. Dertig
kamers met bad, tien zonder;
tweeëntwintig appartemen
ten met bad en dertig zomer
huisjes: „Het meest complete
horeca-bedrijf aan de kust,
waar we van alle soort men
sen kunnen onderbrengen.
In 1925 kon je hier nog kam
peren in een tentje. Daar be
gon mijn vader Dirk mee. Hij
was een boer, een veehouder,
die de Witte Raaf z'n eerste
vlucht gaf. Ik weet niet of je
dat nou per se moet opschrij
ven, maar wij Oostdammen
schijnen te stammen van een
„andersdenkende", trouwlus
tige pastoor Oostdammianus,
die in de 16e eeuw in Noord-
wijk-Binnen een Latijnse
school opzette. Ook bij hem
was het hek van de dam".
Hein schudt z'n hoofd pro
forma, maar hij vindt het wel
lollig, geloof ik.
In feite wordt De Witte Raaf,
die met z'n uitbreiding nu
buiten de oude veste is ge
raakt, gerund door een bo
venlaag van vijf mannen
Oostdam (hoewel je Heins
vrouw niet kan uitvlakken,
want daar steekt heel veel
zakelijkheid in). Hein, als ei
genaar-directeur, wordt gèse-
cundeerd door zijn broers
Gerard en Jacob (Jaap). Drie
duidelijk als Oostdam her
kenbare heren die de zaak
hebben uitgebouwd. Sinds
kort zijn ook de twee zoons
van Hein bij deze super-her
berg betrokken geraakt: The-
rus van 24 en Pieter van 22;
knapen met een hogere en
lagere hotelschool in het
hoofd en de benen, met
Amerikaanse en Zwitserse
ervaring en niet voor de
poes. Buiten zie je ook waar
toe één en ander kan leiden:
rond een „ge-raaf-ineerde"
rijke patio ligt de nieuwbouw
met de comfortabele kamers
en een binnenbad, dat golfs
lag kent en waarvan het wa
ter (met z'n 30 graden C.) tro
pische waarden bereikt. En
onder-waterverlichting;
zoiets doet het ook wel. De
kamers zijn visueel bewaakt,
hetgeen bij de recepetie tot
uitdrukking komt op een mo
nitor.
Recepties
Ergens in het nieuwe Raaf
gedeelte is het een komen en
gaan van recepties, conferen
ties en congressen, werkver
gaderingen van multinatio
nals, retraites van commer
cials. Een ruimte, gezocht
ook bij party's. Vier confe
rentiekamers, met een aan
toonbare Nederlandse pro
vincie-inslag: een Drentse,
Friese, Hollandse en Zeeuwse
kamer. Gemakkelijk bereik
baar via de origineel aan
doende Engelse "pub", met
in het midden een kolom
waar je aan een koperen
stang kunt hangen, zoals dat
in een pub moet. Op courante
tijdstippen geopend. In de
vrije omgeving, die aan de
overkant wordt bepaald door
een park vol vakantiehuisjes
en het Duin-motel (met een
buiten-bad), zijn 30.000 bollen
in de grond gestopt, en die
staan nu in de prachtigste
kleurencombinaties op het
einde van hun korte leven te
wachten, teneinde gekopt te
kunnen worden.
Op de loonlijst van Hein
Oostdam staan ongeveer 40
namen van werknemers die
zich beijveren om de gasten
het gevoel te geven dat ze
werkelijk comfortabel en
verzorgd uit zijn. Waaronder
de 14 man tellende „witte
brigade" in de keuken, onder
chef-kok Jan Stevens, een
kei in het vak en eigenlijk
een soort schatbewaarder
van De Witte Raaf die ervoor
zorgt dat vele liefdes door de
magen gaan.
Onderwijl kruipt het horeCa-
bloed waar het niet gaan
kan, en Hein Oostdam, die
borrels en pils aan z'n laars
lapt, begint over zijn lunc-
hwijnen, „met heel leuke
dingen, zoals deze Sancerre.
Wijnen, daar doe ik erg veel
aan. Zo hebben we een spe
ciale Beaujolais-lijst „Louis
Tête", met alle chateauwij-
nen, Vins fins du Beaujolais.
Allemaal koel gedronken,
ook de rode. Heerlijk is dat.
Vins fins, met elf huizen, die
soms al tegen de Bourgogne
aanliggen; pittig en robuust".
Kijk, daar kun je nou over
praten, tijdens een onbezorg
de kout. „Moet je 'ns horen:
tegen leuke prijzen, voor een
eigenlijk „ordinaire" wijn.
Met een knipoog dan. Beaujo
lais is niet ordinair, maar het
is geen bourgogne, nietwaar.
Maar deze wijnen zijn lieflijk
en drinkbaar; daar hou ik
van. Gezellig voor iedereen.
Dat is wat ik noem een „ordi
naire" wijn".
Lekkerbekken
The proof of the pudding is
in the eating. Nog steeds en
onveranderd. Daarom schui
ven Hein Oostdam en ik,
zonder al te veel luidruchtig
heid, aan voor een delicieuze
lunch. Beproefde lekkerbek
ken rondom ons; de prijs is
onbelangrijk, de kwaliteit en
de ambiance zijn des te voor
namer. Asperges; de eerste
van de koude Noordlimburg
se grond. Met koppen, die
smeltem op je tong. Voorge
recht. Hein is niet vies van
een eigen produkt: „heerlijk
hè wat is dat lekker", zegt
Hein Oostdam; „zonde, dat
het op is. Maar dat moet je
niet kunnen zeggen; dat is
frustrerend". Hein smakt
niet, bij de Sancerre; hij
proeft, genietend en hoor
baar. Tijd voor een beschou
wing over de entertainment-
factor in het horecabedrijf.
„Op het ogenblik is er een
groot gebrek aan goede en
tertainers, aan de maaltijd.
Mannen of vrouwen, doet er
niet toe. Het is een groot vak:
de pianist die de gangen aan-
eenspeelt. Iets goeds is er niet
meer bij, bijna. We hebben
toch gehad, dat een goeie pia
nist inspeelde op wat de gas
ten aten. Gerechten kon je
dan herkennen aan de melo
dieën. Zo heb ik meege
maakt, dat een entertainer
een muzikaal grapje uithaal
de, nadat een Amerikaanse
gast het in z'n hoofd had ge
kregen om reerug met „milk
and whisky" te bestellen.
Mijn hemel, wat een ellende
was dat Reerug met melk
en een Bourbon. Maar het
loonde wel, moet ik zeggen.
Gekke dingen, man. Daar
was ook iemand, die na het
diner om een warme choco
mel vroeg. Hohoho, je lacht
er nu om, maar het is ge
beurd".
Goddank, dat ik uitgeschre
ven was, want daar kwam de
tong met wijnsaus, en de tong
met cognacsaus; elk met een
eigen accent. Geen doperw
tjes: „die verkopen wij niet;
alleen in de verse tijd. Zuur
kool met spek Goddelijk
Maar dan wel naar behoren
klaargemaakt. Inderdaad,
met een specifieke saus. Mag
ie Nee, maggi komt bij ons
niet op tafel. Dat is smaakbe-
derf. De soep komt op smaak
uit de keuken, meneer".
Hein Oostdam is geen bin
nenvetter. Hij zegt wat hij
meent. Hij is ook een man
die bij een ander goed en
vooral lekker kan eten: „De
omgeving bepaalt wat je eet.
Zeeland: verse vis Fries
land: veel water, en dat im
poneert ook, al zijn daar niet
zo veel goede tenten".
Kerstmenu
Binnen De Witte Raaf is men
nu al bezig met het samen
stellen van het kerstmenu
'82. Voorproeven en „uitpro
beren". Hein Oostdam: „Wat
je ontdekt en later wilt han
teren is soms gebaseerd op
gemoedstoestanden. Wat in
Spanje als gelukzalig op je
overkomt, kan thuis een gro
te deceptie zijn. Dit is een
vak, waarbij je dagelijks leert
en ondervindt. Je moet uit
kijken en niet alles klakke
loos overnemen. Je kunt met
een wijn een scheve schaats
rijden, maar het is zoals de
Oostenrijker zegt: van een
goede wijn word je „fideel";
daar word je niet kwaad
van". Oostdam denkt, tussen
de bedrijven, alweer aan het
nabije samenzijn, in de buurt
van Venlo, dat hij heeft met
de leden van de club van res
taurateurs en wijnboeren (die
nieuwe jaargangen presente
ren), „Het goede der aarde"
geheten. Heeft hijzelf opge
richt en heeft daar nog steeds
een werkzaam aandeel in. Na
afloop bijkomen in een hotel.
Je moet de zaak niet force
ren. Gemoedstoestanden, die
ook verhelderend kunnen
werken, en inspireren „for
the days to come".
De Oostdammen, Hein „met
name", zijn ondernemers die
elke dag de vinger aan de
pols houden. Ik heb het
slaap- en eetbedrijf gezien,
van boven tot onder. En het
is indrukwekkend. Waarde
vermeerderend, voor kust
en bollenstreek, die toch al
op horecagebied in de nood
zakelijke lift zit, met lokaties
als motel Sassenheim en, on
langs, de nieuwe mogelijkhe
den van De Nachtegaal bij
Lisse. Met je tijd meegaan. Al
kost dat vaak onnoemelijk
veel hoofdbrekens en risico's.
Maar je moet ertegen aan;
anders kun je als onderne
mer in deze vitale maar
kwetsbare sector, op dit vlak,
zeg maar, wel inpakken. Ik
had het zojuist over het op
handen zijnde kerstmenu
van De Witte Raaf. Wel, me
vrouw Oostdam, centrale fi
guur bij de reservèringen en
planning, schrijft tussen de
regels door haar eigen inge
vingen. Waar ze het vandaan
haalt mag Joost weten, maar
het staat er: „De ontdekking
van een nieuw gerecht bete
kent meer voor het welzijn
van de mensheid dan de ont
dekking van een ster". Het
geen niets van doen heeft
met de Michelin-sierselen.
En ook (een gewaagd stukje
verder): „De Schepper, die de
mens noodzaakt te eten om te
leven, nodigt hem tot eten uit
door eetlust, en beloont hem
ervoor met het genieten er
van. Het welzijn van naties"
en dan denk ik opeens aan
de bemanning van de Britse
armada, die bij de Falklands
op een hoge zee ligt te bon
ken van de narigheid -
„hangt af van de manier
waarop ze zich voeden". En
toch moet ze dat ergens gele
zen hebben, mevrouw Oost
dam, de accurate.
Voor vandaag maar ik
zie me er terugkomen
neem ik afscheid van De
Witte Raaf, die tot in de
pennen zoemt van culi
nair genot. Ik doe dat
met een opstapeling van
prijzige, verse aardbeien,
getooid met ijs en stijve
slagroom, en omspoeld
met een door Hein zelf
ontdekte likeur uit de
Rhónestreek. Wie daarna
nog pap kan zeggen,
moet onverbeterlijk zijn.
Hein Oostdam trekt zich
grinnikend terug.
Aan de „ge-raaf-ineerde" patio ligt het tropische binnenbad.
LEIDERDORP Het ge
meentebestuur wil nog dit
aar de Acacialaan ingrij-
lend reconstrueren. De
Iioofdrijbaan wordt iets
jmaller en de fietsers van
Ie Mauritssingel krijgen
jj^an de noordelijke zijde
■t fan de Acacialaan een
rrije fietsroute. Die zal
tloorlopen tot over de
met de Persant
^Jnoepweg. Ook de krui
ding met de Hoogmadese-
v^eg wordt verbeterd. Het
van burgemeester
n wethouders zal morgen
bpsnrnkpn door
de raadscommissie ver
keer en vervoer.
De directe aanleiding tot de
reconstructie is de slechte
toestand van de fundering
van Acacialaan en Ericalaan.
Deze zijn 12 jaar geleden
geasfalteerd. De klachten
over overlast door trillingen
en verzakkingen van de weg
namen de laatste jaren sterk
toe. Proefboringen hebben
uitgewezen dat in de onder
grond een laag slappe blauwe
klei voorkomt met een dikte
van een half tot één meter.
Die laag moet verwijderd
worden. Dat dit nog niet eer
der aar» het licht is Pekomen
komt omdat de weg drukker
en zwaarder verkeer moet
torsen dan aanvankelijk was
voorzien. De weg moet nu
volledig worden opengebro
ken, van een goede onder
grond worden voorzien en
opnieuw geasfalteerd. Die re
constructie gaat meer dan
300.000 gulden kosten. Het
werk wordt in gedeelten uit
gevoerd om deze financiële
tegenvaller over enkele jaren
uit te smeren.
Deze zomer zou ook al de
kruising met de Persant
Snoep weg worden verbeterd.
Dat gebeurt als onderdeel
van het Leids/Leiderdorpse
busbanenplan. Binnenkort
wordt met dit werk begon
nen. Als de beslissing over
de Acacialaan spoedig wordt
genomen kunnen de daaruit
voortkomende wijzigingen
voor de kruising met de Per-
sant Snoepweg nog verwerkt
worden.
Fietspaden
De Leiderdorpse hoofdwegen
zijn zoveel mogelijk voorzien
van fietspaden. Het gemeente
bestuur wil ook de route Van
der Valk Boumanweg, Acacia
laan, Ericalaan en Mauritssin
gel daarvan voorzien. Aande
noordelijke zijde van deze we-
cpn 7»in «edeelteliik vpntwp-
gen aanwezig, die met vrije
fietspaden op de overige stuk
ken tot een doorlopende route
gemaakt kunnen worden. Aan
de zuidkant is die ruimte er
niet. Wel kunnen de fietsstro
ken op het asfalt daar rood
worden gemaakt. De kruising
Acacialaan-Hoogmadeseweg
speelt een belangrijke rol. De
hoofdrijbanen en verschillen
de ventwegen komen daar bij
elkaar. De fietser heeft geen
eigen opstelstrpok, hetgeen
een onoverzichtelijke -situatie
in de hand werkt met te veel
ongelukken. In het nieuwe
plan zijn de ventwegen bij de
kruising afgesloten. De open
bare ruimte buiten de de rij
baan wnrdt pebruikt om on de
Hoogmadeseweg aan beide zij
den en aan de Ericlaan/Aca-
cialaan aan de noordelijke zij
de de kruising over te steken.
Vent weg
De aansluiting van de ventweg
Acacialaan op de hoofdrijbaan
ter hoogte van de Kom van
Aaiweg wordt verlengd tot het
punt ter hoogte van het Brug-
plein. Komend vanaf de Kom
van Aaiweg moet men straks
linksaf alvorens op de hoofd
rijbaan te kunnen komen. Er
komt ook een sluiting bij te
genover de Lindelaan. Op die
wijze kunnen fietsers komend
vanuit de ziistratcn de hnnfrii-
baan oversteken en op de
fietsroute komen. De fiets
strook aan de noordelijke kant
van de hoofdrijbaan kan daar
door vervallen, zodat de
groenstrook daar breder
wordt. Aan de kant van de
ventweg moet op deze plaatsen
weer een stukje van de groen
strook af om er in totaal 12
parkeerplaatsen bij te maken.
Dat is nodig in verband met
wijzigingen elders en om op de
ventweg vrij baan te houden
voor de fietser. De fietser
krijgt vervolgens over de
ventweg rijdend vanaf de
Kom van Aaiweg over de
kruising met de Persant
Snoepweg tot aan de Goudes-
tPMnppp vrn ffotcpoH Hot Hoor-
weer aansluit op de ventweg
Van der Valk Boumanweg.
Zoals het er nu naar uitziet
hoeven deze verbeteringen
niet veel duurder te zijn dan
alleen maar het reconstrueren
van de oude situatie. De ver
betering van de kruising Per
sant Snoepweg met de opstel
stroken is onderdeel van werk
dat binnenkort toch al begint.
Het is de bedoeling om na de
zomervakantie de andere
werkzaamheden aan de Aca
cialaan uit te voeren. In het
gemeentelijk informatiecen
trum hangen de tekeningen
van deze plannen. Eind mei
wordt de beslissing van de ge
meenteraad gevraagd over de
