Klein rechts niet van plan te schipperen
De Middenpartij als redder in de nood
LEIDEN
Het rech tse geweten
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 1 MEI 1982 PAGINA 4.
Zoals progressief Lei
den zijn geweten heeft
in de aanwezigheid
van Klein Links, zo
zal conservatief Lei-
den zich de komende
jaren niet kunnen ont
trekken aan het be
straffende vingertje
van klein rechts. Ten
minste: als er genoeg
autoliefhebbers op de
been gebracht kunnen
worden om de Mid
denpartij van Van der
Zon te steunen. De
SGP-GPV-RPF coali
tie lijkt afhankelijk
van CDA-stemmers
om een soortgelijk re
sultaat te boeken. Pro
grammatische over-
eenkomsten...de Mid
denpartij beeft (nog)
geen program ontwor
pen, SGP-RPF-GPV
denken het te kunnen
reddden met een aan
gepast kopie uit de vo
rige raadsperiode.
Twee interviews....
Natuurlijk heeft u geen
boodschap aan een gepo
seerd portret (arm in arm)
van een gouden echtfeest in
Tilburg, zoals dat zich eind
april '12 heeft afgespeeld.
Het „Geïllustreerd Zondags
blad" laat daarvan wel een
hechte fotografie zien. Van
twee mensen, die elkaar in
1862 het heilige ja-woord ga
ven en toch, op de kiek, nog
redelijk 20ste eeuws op ons
overkomen. Maar vraag je
niet af, wat voor ontwikke
ling ze achter de echtelijke
gouden rug hadden. Om. stil
van te worden. In 1870 had
je de grote Frans-Duitse oor
log, met de fikse Pruisische
bewegingen en „Verhaf-
tung" van Napoleon III; met
de mitrailleuses, de steekge-
vechten met de Turco's in
de hopvelden, en het geweer
dat om een hoekje kon
schieten (althans volgens
Boon's of Mork's Magazine,
anno 1901). Ook de Boere
noorlog hadden die Deve-
nijns-Leijdeckers al weer 12
jaar achter zich. Misschien
ider redactie van Ton Pietera
zelfs had D.A. Devenijns
wel Paul Krüger met z'n
hoge zije furore zien staan
maken, ergens op een bal
kon, nadat de uitgebluste
president van Transvaal met
de H.M. Gelderland in onze
wateren verzeild was ge
raakt. Terwijl zijn bruid
Dirkje Leijdekkers getooid
was met een donkere Til-
burgse muts. Wie weet. En
daar waren nota bene nog
Jan de Groot en Antje Ligt-
hart, die in Alkmaar hun
65-jarige echtvereniging
vierden, omringd door kin
deren en kleinkinderen. Die
moeten nog, onbewust, een
tic van de Krimoorlog heb
ben meegekregen. Moe ook
met een muts op, natuurlijk.
En het Nederlandse ko
ningspaar draafde met koet
sen, paarden en ceremonieel
door toen nog niet donker
Amsterdam, ofschoon de
Jordaners destijds al niet tot
Harer Majesteits lieverdjes
behoorden, maar wel door
gaans redelijke Oranjeklan
ten waren. De Raadselredac
teur Johan, God betere, nam
een verhaaltje in zijn ru
briek op, onder „Heb de
waarheid lief!" Het ging om
„roovers", die zich, uiter
aard na enig spannend
avontuur, bekeerden en als
„eerlijke menschen" be
schouwd wensten te wor
den. Na een misdaad werd
iedereen zowat in het „Geïl
lustreerd Zondagsblad" be
keerd. En daarbij werd ver
ondersteld, dat iedere afne
mer en abonnee van De
Leidsche Courant bittere
tranen schreide. Terwijl er
op dat vlak niets te schreien
viel, in feite. Want we had
den nog niets meegemaakt.
Maar het was wel fijn.
Keren we nu in onszelf, na
kennis genomen te hebben
van het kerkborduurwerk
in het „nieuw-heropend ma
gazijn van den heer P.P.
Rietford te Haarlem", welk
magazijn een St. Bernardus-
kasuifel showde „in de oude
en liturgische vorm, die
meer en meer herleeft".
EEN GOUDEN ECHT
PAAR TE STOMPWIJK:
„Het echtpaar W. Schil-
peroort (geboren 1829",
toen de Franse slimme,
doorgewinterde politieke
vos en buitenlands minis
ter, bisschop Talleyrand,
die Napoleon bijna 20 jaar
overleefde, nog tien ont
wijde jaren voor de men
selijke boeg had) „en
Antonia van der Meer, ge
boren in 1839 te Vrijen
ban" waar dat ook
moge zijn geweest „die
op 12 Mei vijftig jaar ge
trouwd waren". Ik bedoel
maar: 70 jaar terug levert
een poort naar het begin
van de nieuwe geschiede
nis
EEN 25-JARIG JUBILEUM:
„Den 15den Mei herdacht
de Heer Johannes Doove
te leiden, den dag waarop
hij vóór 25 jaar bij de Ge
meente-reiniging alhier in
dienst trad". Tot hiertoe
en niet.verder. Je kunt het
gek genoeg maken.
KERKBORDUURWERKEN
TE HAARLEM: „Het St.
Bernardus-kasuifel, in een
vorm die meer en meer
herleeft".
DE SLUITING DER DARDANELLEN EN DE ROTTERDAMSCHE HAVEN: „Dat de
sluiting der Dardanellen ook hare terugslag uitoefent op een stad als Rotterdam,
waar de verscheping van het graan zoo groote afmetingen heeft, is wel te begrijpen.
Onze typische foto toont de gevolgen: de talrijke graanelevators, die nu tot werke
loosheid zijn gedoemd".
Vier jaar geleden deed
zijn zoon hem al de sug
gestie: „Pa, je moet een
eigen partij beginnen. Het
lukt je toch niet om die
Leidse politieke partijen
zover te krijgen dat ze
naar onze ideeën luiste
ren. Je enige kans om
wat tegen de verloede
ring van de binnenstad
en van de middenstand te
doen, is in de gemeente
raad zitten en meepraten
en meebeslissen." Vier
jaar later volgt slager
A.W. van der Zon het ad
vies van zijn zoon op. Hij
heeft onder de naam
Middenpartij een eigen
partij opgericht en hoopt
dat op 2 juni zal blijken,
dat zijn partij voldoende
stemmen heeft gekregen
om aan het gemeentelijke
politieke firmament hoge
ogen te gooien. Eén zetel
wordt als zeer reëel ge
zien.
Zoonlief blijkt meer dan een
steun op de achtergrond te
zijn. Hij staat als tweede op de
lijst van de Middenpartij. Niet
dat hij ooit in de raad zal ko
men zolang zijn vader boven
hem staat, de wet verbiedt het
dat leden van de gemeente
raad een dergelijke nauwe fa
milieband hebben, maar een
student economie op de lijst is
nooit weg. Nummer drie op
de lijst is middenstander A.
Corver.
Woestijn
Lijsttrekker Van der Zon se
nior is diep teleurgesteld in
zijn „oude' eigen partij, het
CDA. Van der Zon een
graag geziene gast op de le
denvergaderingen van zijn
partij maar door het CDA op
een onverkiesbare plaats ge
zet voelt zich met de win
keliersverenigingen een roe
pende in de woestijn. Hij is
weliswaar niet van plan om
Van der Zon: „Politieke partijen willen niet te boek staan als een middenstandspar
tij. Daarom zijn wij hard nodig."
zijn lidmaatschap van de
christen-democratische partij
op te zeggen („Ik hoop dat ze
me nu niet royeren, want lan
delijk blijft het toch mijn par
tij"), maar wat Driessen en de
zijnen er in Leiden van ge
maakt hebben, dat gaat te ver.
De werkgelegenheid in Lei
den daar gaat het om. Om
preciezer te zijn de werkgele
genheid bij de Leidse winke
lier en om nog verder tot het
grote ongenoegen van de Mid
denpartij door te dringen: de
onmogelijkheid om in Leiden
je auto te parkeren. Dat het
met het bedrijfsleven in de
binnenstad minder gaat,
wordt volgens de lijsttrekker
veroorzaakt door „het anti-
autobeleid van de gemeente
Leiden".
„Neem nou het bestemmings
plan De Camp," aldus de lij
strekker. „In dat plan wordt
een paar honderd parkeer
plaatsen wegbestemd. Dat kan
toch zo niet doorgaan. We zijn
niet tegen woningbouw, maar
niet in de binnenstad. Het zou
me trouwens niet verbazen
als het voormalige Vrouwen-
kerkplein weer wordt ge
kraakt," voegt hij er dreigend
aan toe. „De stad heeft zijn
regionale functie verloren",
zegt de heer Van der Zon. Om
de in winkelierskringen be
kende stelling te motiveren,
haalt hij uit een envelop een
stapel girobetaalkaarten van
klanten van zijn winkel te
voorschijn. „Hier, moet je kij
ken. Het merendeel blijkt
Leidenaars te zijn en er ko
men er maar een paar van
buiten de stad. En dat is niet
alleen bij mij zo. Uiteindelijk
profiteert toch de hele stad
ervan als het met het bedrijfs
leven goed gaat."
Goeie ideeën
Een programma heeft de Mid
denpartij nog niet. Dat komt
nog. „We zijn ook voor een
mooie stad met veel groen en
verder zijn we het met alle
goeie ideeën van de andere
partijen eens. In de praktijk
zullen we toch het dichtste bij
het CDA en de VVD staan",
legt Van der Zon uit. In die
partijen ziet hij dan ook zijn
kans: „Ik denk niet dat het
ervan komt, maar onze kans
ligt in een college van CDA
en VVD. Dan zal wel eens
kunnen blijken dat ze onze
partij nodig hebben om een
meerderheid te halen. En als
dat niet lukt dan zitten we
tenminste in de gemeenteraad
en praten we mee over alles
wat er gebeurt."
MARCEL GEL^UFF
Gedurende de raadspe
riode 74-78 waren zij nog
vertegenwoordigd in de
gemeenteraad, de kleine
rechtse coalitie van SGP-
GPV-RPF. Nu, na vier
jaar afwezigheid lijkt er
opnieuw een raadszetel in
te zitten. De combinatie
behaalde er bij de staten
verkiezingen althans ge
noeg stemmen voor.
Geen echte partij maar
wel een combinatie die
een graantje van de CDA-
aanhang meepikt. De
verschillen met het CDA
zitten 'm in onze stand
vastigheid, licht lijstrek
ker J.G.Boudewijn wel
willend toe. Het CDA
heeft de neiging het rech
te pad nog wel eens te
verlaten en daarin ligt de
basis voor de verkiezings
overwinning van klein
rechts.
Boudewijn, tot een jaar gele
den nog in dienst van de ge
meente Leiden, lijkt de beli
chaming van klein-rechtse
standvastigheid. Grijs, hoekig
en streng zonder een spoortje
onvriendelijkheid. Tot '81
werkte hij als hoofd verpleger
bij Endegeest. Toen in het ka
der van de reorganisatie zijn
functie overbodig werd
geacht, kwam Boudewijn op
straat te staan en stond niets
een politieke carri'ere meer in
de weg. „Met onze uitgangs
punten valt niet te schippe
ren", waarschuwt Boudewijn,
terwijl hij bij het CDA anders
constateert. „Je moet het zien
als een schip op zee, dat op
zijn kompas vaart. Als je de
koers iets verlegt, kom je heel
anders uit. Op dezelfde wijze
heeft het CDA zijn principes
niet weten te handhaven", al
dus de lijstaanvoerder. Om
die ene raadszetel te behalen
zullen de stemmen van de
I vaste aanhang alleen, niet
I voldoende zijn. Boudewijn re-
J kent op de steun van degenen
i| die zich in hun vertrouwen in
1 het CDA beschaamd voelen.
I Want, het CDA heeft het
I rechte pad verlaten, vindt
en van de kiezers die het ver
trouwen in het CDA op zullen
zeggen. De lijsttrekker voor
spelt, dat het de VVD en het
CDA zullen zijn die de ko
mende vier jaar in Leiden de
politieke dienst gaan uitma
ken. Daar waar de geloofso
vertuiging dit niet in de weg
staat, zal een dergelijke com
binatie kunnen rekenen op de
steun van de drie kleine
rechtse partijen.
Het verkiezingsprogramma
van klein rechts maakt een
opmerkelijk vernieuwend fi
nancieel beleid in Leiden mo
gelijk. Door het subsidiestelsel
grondig te herzien („subsidies
mogen alleen nog maar wor
den verleend wanneer zij het
algemeen belang dienen") en
door bredere toepassing van
het profijtbeginsel dient de
gemeente geld vrij te maken.
Hiermee moet geïnvesteerd te
worden in het bedrijfsleven
en moet het politieapparaat
uitgebreid worden. Bovendien
vindt Boudewijn dat de plaat
selijke bedrijven meer op
drachten moeten krijgen:
„Karweien in Leiden moeten
door Leidse bedrijven ge
klaard worden. Het is toch te
zot, dat er een bedrijf uit Am
sterdam komt werken, terwijl
ze hier in Leiden werkloos
rondlopen. Ieder z'n pakkie
'an".
Zondagsrust
De klein partijen genieten
vooral bekendheid door hun
niet aflatende strijd tegen za
ken als abortus, euthanasie en
verstoring van de zondags
rust. Vooral dat laatste kan op
plaatselijk niveau nog al eens
aan de orde komen. Klein
rechts zal er geen halszaak
van gaan maken, belooft Bou
dewijn. „Kijk, ieder mens
heeft zijn eigen verantwoor
delijkheid. Je mag andere
mensen niet dwingend gaan
binden om iets na te laten.
Wij zullen er dan ook niet
voor pleiten, dat de zwemba
den op zondag gesloten moe
ten worden. Ja, als er op zon
dag voor de Pieterskerk een
kermis staat te draaien, dat is
wat anders. Dat kunnen we
natuurlijk moeilijk accepte
ren...".
GERT VISSER
klein rechts. J.G. Boudewijn:
„Het CDA wil nog wel eens
schipperen met haar uitgangs
punten, wij zullen dat zeker
niet gaan doen". Zijn stem
men hoopt Boudewijn te be
trekken van de vaste kern
kiezers waarop de drie par
tijen immer kunnen steunen
Lijsttrekker Boudewijn: ...ieder z'n pakkie 'an..."
