„Sjoukje Dijkstra
was te zwaar, die
kon ik niet tillen''
Inde
KUNSTRIJDEN OP
TOPNIVEAU IDIOTERIE
)Een gezellige
Vavondmet
„Hans Jürgen
3 Baumler
van mijn weinige
HAMBURG Halverwege
het gesprek begint hij bulde
rend te lachen: „Eerder trou
wen? Is geen moment in me
opgekomen. Tot voor zeven
jaar piekerde ik niet over een
huwelijk. Waarom niet? Mein
lieber Freund, als je toevallig
graag een glas melk lust, koop
je toch niet direct een koe".
Veel eerder was hij in looppas
het chique Plaza Hotel in het
centrum van Hamburg bin
nengekomen. Anderhalf uur
na afspraak, de ogen reebruin
op „Tausend mal Verzei-
hung". Met zinnen als: „Mijn
oudste zoon ziek; op de dokter
gewacht; afspraak vergeten;
hoe kan ik dit goed maken?".
Vertelt openhartig over zijn privé-
leven, gewend als hij is aan de vele
Duitse boulevardbladen: „Alleen
hier in Hamburg zijn er al 28 ver
schillende roddelkrar.tjes. Die moe
ten allemaal de kolommen vullen.
Per dag word ik in zeker vijf bla
den genoemd, vertel ik de intiem
ste dingen. Zonder ooit met de
journalisten gesproken te hebben.
Weet je hoe die mensen werken?
Ze fotograferen je in het geniep op
straat, je kijkt toevallig wat somber
en boem: slagzinnen op de voorpa
gina kondigen je scheiding aan.
Terwijl je dolgelukkig met vrouw
en kinderen thuis zit".
„In Duitsland kun je nauwelijks
een proces tegen zo'n krant aan
spannen, want de hoofdredacties
zijn niet verantwoordelijk. Ten
minste in juridische zin. Als je wat
wilt, moet. je de betrokken foto
graaf of journalist aanklagen en die
zijn altijd plotseling onvindbaar. In
rook opgegaan of zoiets. Bovendien
stelt iedere rechter hier als eis, dat
jij het tegendeel bewijst van wat
beweerd is. Probeer het maar
eens".
„Wat denk je waarom een blad als
Bildzeitung zijn mensen voortdu
rend overplaatst. Die lui zijn uiterst
geslepen. Er wordt weieens gesug
gereerd, dat de mensen van Bild
omkoopbaar zijn. Daar geloof ik
niets van. Voordat je ook maar een
beetje vertrouwensrelatie met zo'n
journalist kunt opbouwen, is hij al
weer verdwenen. Elders tewerkge
steld, zoals dat heet".
Privéleven
„Mensen als ik hebben door deze
kranten geen privéleven. Dat
schijnt het lot te zijn van „bekend
van radio en televisie". Natuurlijk
wen je daaraan, maar toch Als
de een of andere fantast het in zijn
hersens krijgt om mij een dochter
toe te dichten, blijf je tijden met het
kind opgescheept. Een jaar of zes
geleden schreef iemand over mijn
„dochter Karin", terwijl ik alleen
twee zoons heb. Die kranteknipsels
gaan kennelijk in een archief, want
bij een heleboel verhalen duikt het
meiske weer op. Dan vraag je je
wel af waar ze mee bezig zijn".
„Amerikanen hebben geen enkele
moeite met deze vorm van publici
teit. Toen ik bij Holiday-on-Ice
werkte, kwamen de roddelbladen
uiteraard vaak ter sprake. Weet je
wat onze directie altijd zei: „Beste
Hans Jürgen, zolang ze je naam nog
goed spellen, is er niets aan de
hand. Het gaat om de publiciteit.
De inhoud is niet belangrijk".
„Ik denk dat ze wel gelijk hebben.
Kijk naar Liz Taylor. Die is de af
gelopen tien jaar alleen maar nega
tief in de pers geweest. Scheidin
gen, dronkenschap, noem maar op,
Onlangs begon ze in Engeland een
nieuwe carrière als zaal-actrice en
wat gebeurt er? Volle theaters
avond aan avond. Uiteraard moet
je daar wel een paar vraagtekens
bij zetten. Ik weet precies wat het
effect van naambekendheid is. Bij
Liz is het ongeveer zo. de ene helft
gaat naar haar voorstelling om te
kijken hoe dik ze geworden is, de
andere helft hoeveel ze is afgeval
len".
Trainen
„Mijn jeugd?". Neemt aarzelend
een slok van z'n Irish Coffee. „Laat
ik het zo zeggen. Mijn zoons mogen
van mij niet op de schaats. Tennis
sen oké, maar kunstrijden? Nooit.
Ik weet wat het is. Vanaf je vierde
of vijfde jaar moet je uren per dag
trainen, jaar in jaar uit. Dat is geen
sport, dat is idioterie. Ik weet niet
eens wat het woordje .jeugd" bete-
i p
ZATERDAG 1 MEI 1982
3- lijn jeugd Aarzelend neemt
- i een slok van zijn Irish Coffee.
mand wist, dat zij op een stoel
stond".
„Met Joan ging dat veel beter. We
hebben ook diverse keren samen
gereden. Bij haar was er echter
weer aan ander probleem. Jaloezie
van haar partners enaus".
Mocht ik weer een tijdje niet met
haar schaatsen".
Films
Hij informeert voorzichtig hoe men
op dit ogenblik over Duitsers denkt
in Nederland. Wil absoluut niet
over politiek praten („ik ben ar
tiest"), maar herinnert zich maar al
te goed, hoe z'n dure Mercedes tij
dens een voorstelling van Holiday-
on-Ice in Amsterdam beklad werd
met hakenkruisen. Dus toch poli
tiek?
„Weet je, daar bemoei ik me nau
welijks mee. Je hebt natuurlijk wel
je gedachten, net als iedere burger.
Wat die lui in Bonn doen, is alle
maal zo gecompliceerd, dat is mijn
vak niet Ik moet mensen verma
ken. Daar leef ik van".
„Daarom hebben Manka en ik ook
meegewerkt aan de ijsfilm „Die
grosse Kuhr". Een producer zag
wel brood in een romantisch ver
haaltje rond het „sprookjespaar".
Die man had het goed gezien. Bin
nen drie maanden kwamen er
meer dan een miljoen mensen naar
ons kijken".
Geruchten als zouden hij en Mari-
ka op z'n zachtst gezegd in onmin
leven, gaat hij uit de weg: „Ach. ik
heb je verteld de journalisten
schrijven zoveel. In de loop van de
jaren zijn we verschillend gaan
denken, dat klopt, maar verder
kunnen we nog redelijk met elkaar
overweg Ik vind het alleen fout,
dat zij nog steeds schaatst. Naar
mijn mening is ze daar te oud voor
geworden. Toen ik een poosje gele
den besloot te stoppen, was dat een
heel bewuste keus. Langer door
gaan zou betekend hebben: aftake
len. Daar voel ik me te goed voor
na zoveel successen. Je moet altijd
voorkomen dat men denkt: wan
neer stopt die vent eindelijk. Ik
wilde absoluut geen tweede Cassius
Clay worden".
„Daarom heb ik ook voor het thea^
tervak gekozen. Dat is heel verfris
send na zoveel jaar schaatsen. Er
gens hebben beide terreinen raak
vlakken. Je moet de mensen ver
maken, je voelt elke avond die
spanning. Verschil is er natuurlijk
ook. Tijdens de ijsshow ben je voor
al lichamelijk bezig. Toneelspelen
vergt meer geestelijke discipline. Ik
ben nog steeds kapot na elke voor
stelling. Gelukkig zijn de toeschou
wers dat ook, maar dan van het la
chen".
„Daarom wil ik geen zware klassie
kers doen. Ofschoon het voor een
acteur best een grote uitdaging is.
Mijn kracht ligt in comedies, ook al
omdat er al zoveel ellende in de
wereld is. Ik voel het als mijn taak
om het publiek een paar uur ple
zier te bieden. Mijn ideaal? Dat
men denkt bij Baumler heb je een
gezellige avond. Ja, dat is echt mijn
credo".
Debuut
Zegt geen buikpijn gehad te hebben
voor en tijdens de première van
„Cactusbloem" in Hamburg: „Na
tuurlijk ben ik wel gespannen,
maar ik rekende toch wel op mijn
ervaring en vakmanschap. Een gok
is het wel. Ze moeten je maar slik
ken als acteur. Je wordt gauw in
een bepaald hokje geduwd. IJsprins
en daarmee uit. Gelukkig heb ik
tot nog toe een heleboel kansen ge
had andere dingen te doen".
Mijn vrouw durfde de eerste avond
niet mee naar de „Kleine Komö-
die". Die had gierende zenuweiv
Misschien wel terecht, want het
Hamburgse publiek is erg kritisch.
Bovendien heeft tachtig procent
van de Duitse pers hier een hoofd
kantoor. Ze zullen de volgende dag
maar schrijven: „Baumler
furchtbar". Dan kun je het voorlo
pig wel vergeten".
Zelfverzekerd leeft hij naar z'n an
dere debuut toe. Die van televisie-
presentator. In live-shows nog wel.
„Waarom zou ik nerveus zijn? Ik
spreek drie talen, schijn me rede
lijk te bewegen en draai al een hal
ve mensenleeftijd mee in het show
vak. Dat moet te doen zijn. Natuur
lijk beslissen de kijkcijfers. Dat ben
ik me heel goed bewust, vind ik
ook normaal. Het ZDF zou gek zijn
om met rommel genoegen te ne
men. IJsprins of niet. Het gaat om
de kwaliteit".
HERMAN HOOGAKKER
lans Jürgen Baumlerij-
prins, filmster, acteur en bin-
i enkort tv-presentator. Onlangs
iield hij het kunstschaatsen voor
ezien en startte een carrière als
cteur. Zijn debuut beleefde hij
en paar weken geleden in de
jamburgse Kleine Komödie met
iet stuk „Cactusbloem" van Pier-
e Barillet en J. P. Grëdy. Het
Iroadwaysucces (speelde daar
neer dan duizend keer) over de
euwig vrijgezelle tandarts, die
e-tenslotte door zijn assistente inge-
j >almd wordt.
i Is altijd een jongensdroom van
3 ie geweest", zegt Hans Jürgen
40) nu. „De één wil piloot of con-
ucteur worden, ik wilde op de
iühne. Gelukkig waren de kri-
ieken erg lovend. We spelen
Ike avond voor een totaal uit-
erkochte zaal en dat zal nog wel
nkele maanden zo doorgaan,
ïamburg is een echte theater-
tad. Je zit hier in het hol van de
uw, goed, maar als je succes
iebt, komen de mensen graag,
un je niet meer kapot".
Iaumier heeft nog een artistieke
ijl op de boog. 15 Juni start hij
net een eigen tv-show voor het
'DF, naar wordt gemompeld als
pvolger van de legendarische
larald Juhnke. Die werd onlangs
an de kant gezet vanwege her
haaldelijk drankmisbruik en bij
behorende schandalen. De eerde-
e lieveling van vele Duitse, Bel-
ische en Nederlandse kijkers
yas niet meer te handhaven,
'ond men in televisiekringen,
lans Jürgen ziet zichzelf nog
iet direct in de voetsporen van
ühnke treden: „Harald was een
ran de grootsten, die het theater-
ak ooit heeft voortgebracht. Zo
imand kun je niet opvolgen. Het
wel logisch, dat het publiek
iem eindelijk heeft laten vallen,
let ging beslist niet langer. Als je
tomdronken op het toneel gaat
taan of afspraken niet meer na
lomt
Hoe mijn shows er precies uit
aan zien weet ik nog niet. We
ebben een paar proefopnamen
edaan in Baden-Baden. Die lie-
en lekker. Verder zie ik wel. De
igramma's worden live uitge-
onden. Dan moet je veel impro-
iseren
Jij noemt het geen grote over-
ang na 25 jaar topschaatsen met
larika Kilius. „Ik heb natuurlijk
en heleboel ervaring. Tussen -
oor deed ik rolletjes in speel-
ilms (zeven in totaal), in tv-se-
ies (tien jaar geleden op de va-
erlandse buis in „Salto Morta-
'j en heb ik een platenpro-
ram ma voor Radio Luxemburg
epresenteerd. Bovendien heb ik
München privé-toneellessen
enomen. Dan leer je het vak
an zelf".
'oorlopig woont Baumler met
<uw Marina en zijn twee zoon-
rs (3 en 6) in Hamburg. Tot sep-
'mber, want dan is het uit met
reispret. De oudste moet naar
'hooi. Vandaar dat men zich de-
hit ie f in Eberbach (bij Heidel-
Tg) gaat vestigen. „Dat wordt
•ht een verandering voor ons.
larina en ik zijn zeven jaar ge
duwd en altijd onderweg ge-
'est met de grote ijsrevues. Ook
kinderen weten niet beter dan
we steeds weer verhuizen.
Is het televisiewerk wil lukken,
beer ik wat meer tijd voor
hijn gezin te maken. Uiteindelijk
lobby's".
'erslaggever Herman Hoogakker
isde naar Hamburg en sprak
Jjv et BSumler over zijn leven als
prins, over boulevardbladen,
jn harde jeugd en zijn huidig le-
P en als acteur.
Als Baumler en Kilius jarenlang aan de top. Van 1958 tot 1964 wonnen ze
ongeveer alles wat er te winnen viel.
Successen
Zijn debuut als acteur beleefde Hans Jürgen Baumler een paar weken geleden in de Hamburgse Kleine Kömedie in het stuk „Cactusbloem".
kent. En dat alleen omdat een ken
nis van m'n moeder ontdekte, dat
ik talent had".
„Als m'n jongens zeggen: Pa, we
willen wereldkampioen tennissen
worden, zal ik ze helpen, begelei
den, zoveel ze willen. Hebben ze
aanleg, dan blijkt dat vanzelf. Zo
niet, dan vallen ze gauw genoeg op
hun bek. Zo'n opleiding is nooit
weg. Tennis is een fijne sport, die je
tot op hoge leeftijd kunt blijven be
oefenen. Met kunstrijden ligt dat
heel anders. Jarenlange keiharde
discipline en hoge kosten met als
resultaateen toeschouwer
kampt met haaruitval; je valt tij
dens je eerste kampioenschap over
een plukje haar en weg carrière.
Zo heb ik ze vaak zien gaan".
„Daarom hou ik ook altijd vol, dat
ik het niet weer op dezelfde manier
zou overdoen, als dat zou kunnen.
Ondanks de fijne jaren die ik heb
gehad. Goed, ik heb de absolute
wereldtop bereikt, met keihard
werken, een boel talent, maar ook'
met heel veel geluk. Ik zou destijds
bijvoorbeeld helemaal geen paarrij-
der worden. Mijn opleiding was so
listisch gericht. Tijdens mijn eerste
Europese kampioenschap werd ik
zesde en ik betwijfel of ik veel ho
ger gekomen zou zijn. Marika Kili
us reed in die tijd met een ander,
maar die wilde niet groeien. Ten
slotte was zij bijna een halve kop
groter en dat vond de bond geen
gezicht. Vandaar dat ik aan haar
gekoppeld werd. Paste precies, re
deneerde men. Marika blond met
blauwe ogen en ik zwart met brui
ne ogen. Zo gaat dat".
„Van toen af begonnen de succes
sen. Direct het eerste jaar werden
we kampioen van Duitsland. Van
1958 tot 1964 wonnen we ongeveer
alles wat er te winnen viel. Gek ei
genlijk, dat Marika en ik zolang
aan de top hebben kunnen blijven.
Zes jaar is lang in deze sport. Voor
al als je denkt aan de sterke con
currentie uit Oost-Europa.'Pas de
laatste tijd zie je in Duitsland weer
nieuwe talenten. Mensen als An
dreas Nischwitz en Tina Riegel. Of
Norbert Schramm. Die kunnen het
ver schoppen".
„In 1964 ben ik prof geworden, sa
men met Marika, Joan Haanappel
en Sjoukje Dijkstra. Een erg ver
moeiende tijd. maar geloof dat we
een boel plezier gehad hebben. We
zagen veel van de wereld en ver
dienden bergen geld. Amerikanen
zijn daar heel gemakkelijk in. Als
Baumler en Kilius tien miljoen per
jaar in de kassa schaatsen, dan mo
gen ze ook wel een paar miljoen
verdienen. Zo gaat dat".
„Vooral met Sjoukje heb ik fijne ja
ren beleefd. Een toffe meid. We
zijn op dezelfde dag geboren (28 ja
nuari 1942 - red) en werden boven
dien in dezelfde week voor het
eerst wereldkampioen. Zoiets
schept een speciale band. Paarrij-
den met Sjouk? Mensch, dass ist
doch unmöglich. Ze was niet te til
len. Voor de gein hebben we een
keer een foto laten maken, waarop
ik haar sierlijk een metertje van de
grond hief. Maar goed, dat nie-
