n Groenoordhallen is het
)likjestijdperk voorbij
lantal woningzoekenden Leidschendam ruim 2.000
^f)EN
UEEN DEED DE DEUR DICHT; EN DE HAAS
IN DE BOCK SCHAKELDEN OVER OP PLASTIC
rkiezing
rpsraad
)mpwijk
Vijfentwintig jaar „Opifex"-
parochie in Leidschendam
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 30 APRIL 1982 PAGINA 5
jterr
Ie re 4e
egel'
Heij
ng
r de
r JCHENDAM Het aantal woningzoekenden in
Jj ihendam bedroeg 1 januari van dit jaar 2.087. On-
het gereedkomen van bijna 400 gesubsidieerde
jen en het ambtshalve afvoeren van de lijst van
400 personen is het aantal woningzoekenden vo
ir nog met 95 gestegen. Dit blijkt uit het jaarvers-
in de afdeling huisvesting. De betreffende raads-
issies hebben aangedrongen op het bouwen van
;bj Woningen voor 1- en 2-persoons huishoudens.
Volgens burgemeester en wethouders zijn de voornaamste oor
zaken de daling van de gemiddelde woningbezetting en de toe
name van het aantal kinderloze huishoudens. Als de gemiddelde
woningbezetting op het peil van tien jaar geleden was gebleven
zou er van woningnood geen sprake zijn. Het aantal alleenstaan
den wordt groter, omdat het aantal gescheidenen nog steeds toe
neemt en het aantal jonge woningbehoevenden groeit, omdat ze
eerder alleen willen gaan wonen, aldus het college. In Leid
schendam werden overigens vorig jaar van de 255 woningwet
woningen 219 toegewezen aan 1- en 2-persoons huishoudens.
Verder werden 127 premiehuurwoningen voor bejaarden
gebouwd, waarvan er 10 aan de alleenstaanden werden toege
wezen. Toch is het aantal ingeschrevenen praktisch ongewijzigd
gebleven. Door het bouwen van de 96 flatjes boven de nieuwe
openbare bibliotheek in Amstelwijk en een aantal kleine woon
eenheden in de Venestraat hoopt het college de woningnood
weer wat te verminderen.
Eigen initiatieven van het gemeentebestuur worden echter maar
ten dele gehonoreerd, omdat men afhankelijk is van de toewij
zingen van het ministerie van volkshuisvesting. In het jaarvers
lag wordt nog vermeld dat vorig jaar weer aan 123 Haagse ge
zinnen een huisvestingsvergunning werd verstrekt. Sinds in
1962 voor het eerst vergunningen werden verleend is het aantal
Hagenaars dat in Leidschendam is komen wonen tot scherp bo
ven de 10.000 gestegen. Meer dan de helft van het aantal in
Leidschendam ingeschreven woningzoekenden heeft de leeftijd
tussen de 20 en 24 jaar. Meer dan dfe helft van het aantal afge-
schrevenen is, ook naar herhaalde oproep, niet op controle ge
weest. Voor mensen die een 4-kamerwoning zoeken bedraagt de
wachttijd thans ongeveer 3 iaar, maar urgente woningzoekenden
worden veelal eerder geholpen.
PWIJK Praktisch de
Stompwijkse dorpsraad
zich opnieuw kandidaat
De dorpsraad zal op 2
'gelijkertijd met de le
an de Leidschendamse
iteraad, worden geko-
kandidaatstelling voor
psraad Stompwijk heeft
,v lijsten opgeleverd met
ip abetische volgorde de
ei de personen: G.J.M.
'N. de Boer, C.A. van
bsch, mevrouw K.P.
ian-Lugtigheid, F.J.M.
Jer Burg, mevrouw
Granneman-Zits, C.P.-
"een, J.J.M. Jansen, me-
J. van der Meer,
van der Nouweland,
van Santen, N.A. van
A.J.P. de Winter en
de Winter. Voor de
vi aad worden op 2 juni
leden gekozen. De eer-
zboven genoemde perso-
"aken, met A.J.P. de
reeds deel uit van de
dorpsraad.
De jubilerende Opifex-kerk.
LEIDSCHENDAM Als
morgen om half vijf de klok
ken op de Burg. Sweenslaan
in Leidschendam luiden en
een groot aantal ballonnen
worden opgelaten, betekent
dat het startsein voor de vie
ring van het vijfentwintigja
rig bestaan van de parochie
van St. Joseph Opifex, beter
bekend als de „Opifex". Een
feest, dat na twee jaar voor
bereiding zestien dagen
duurt en zal worden afgeslo
ten met een pontificale hoog
mis door mgr. dr. J. Simonis
van Rotterdam, gevolgd door
een feestavond in „De Witte
Kaketoe" aan de Damlaan.
De Opifex-parochie begon als
„dochter" van de Petrus- en
Pauluskerk in een houten
noodkerkje niet ver van de
huidige kerk. Pastoor A. A. J.
Buys werd 27 maart 1957 (de
eigenlijke oprichtingsdatum)
door deken Juffermans uit
Zoeterwoude geïnstalleerd.
Dank zij zijn enthousiasme en
dat van enkele medewerkers,
kan 29 juni 1963 voor ruim zes
ton de nieuwe kerk worden
ingewijd. Architect De Leur
had als opdracht gekregen
„een feestzaal" te bouwen. De
geschiedenis van de parochie
loopt parallel met de vele ver
anderingen van de laatste
twintig jaar. Pastoor Buys was
een soort voortrekker. In een
interview voor deze krant bij
zijn afscheid in 1973 zei hij:
„Ik was geloof ik de eerste in
het bisdom, die de mis opdroeg
met het gezicht naar de gelovi
gen. de mensen hadden er een
rijmpje over, „Hij is heel an
ders dan pastoor Van der
Kolk, hij leest de mis met z'n
gezicht naar 't volk"". Zijn bis
schop zei ,je hebt het aardig
opgelost".
De toevoeging „Opifex" was
een gevolg van het feit, dat de
paus Sint Jozef toen juist tot
patroon van de arbeid had
verklaard. Opifex betekent
hoofd- en handenarbeid, alle
werkers. Dat hij meisjes als
acolieten toeliet op het altaar
bracht zijn naam in de krant.
„In Amsterdam deden ze het
al langer, maar ik gaf ze de
naam misdienettes en dat was
blijkbaar het verschil". Ook de
nieuwigheid van vrouwen in
het koor. alles overigens in
overleg met zijn parochiebe
stuur, bracht pastoor Buys
naar Leidschendam. In het
KRO-blad Studio stonden
brieven van kritische kijkers,
die bij een uitzending uit de
Opifex-kerk bezwaar hadden
tegen het door hem georgani
seerde ballétje op het altaar.
Pastoor Buys vond dansen
echter een uiting van vreugde.
De officiële receptie ter gele
genheid van het zilveren jubi
leum, waarbij ook pastoor
Buys en oud-pastores en kape
laans aanwezig zullen zijn.
wordt vrijdag 14 mei om 17.30
uur gehouden in de aula van
het Veurs College aan het
Fluitpolderplein.
één keer nemen ze
lipje tussen duim en
en trekken het
je ploffend open. Het
smaakt, niet, op de
.ge ochtend, maar er
t even gedemon-
èrd worden: Joop de
en collega Kees de
de twee-eenheid
Ie restauratie van de
Groenoordhallen
:ht en body geeft;
jongens houden er
op! Geen blikjes
jr in de verkoop bij
itscheepse manifesta-
,Het is het einde van
blikjestijdperk", zegt
de Haas gedeci-
terwijl hij het blik-
iils leeggiet in een
ic beker; „We heb-
het 13 jaar volgehou-
met die blikjes".
valt Kees de
Joop bij: „Van alle
n en andere grotere
i-ondernemingen in
land waren wij zo'n
.Jtje de laatsten die de
|0|lenden dorstigen van
jes voorzagen. Dat is
aar v mooi afgelopen.
n jn i en heeft de deur
drie e it gedaan, en door
kerk ide en schande zijn
eceP wijs geworden. Bij de
e invasies leveren we
egon slechts lapwerk".
is dinsdagmorgen. De
milit ïf1" heerst in de Groe-
hallen. De bistro is nog
d; ïige plek waar je, als je
..g h' de kop werkende hore-
_n m, nog even kunt terug
gen en wat bij kunt pra-
Het geblaat van de scha-
binnen in de hal is niet
de lucht. De lucht zelf
gt niet tot de bistro door.
10 restaurant even verderop
op een heel grote dorps-
g, waar de veehouders-
d naar eigen inzichten
het pauzeren is en de
den vol heeft aan de neu-
en de dikke sigaren. De
rte brigade ,van het duo
jdse Haas-De Bock vaart op
van ine: alles reilt en zeilt
tref, s het moet. De grote knip-
iijcpn vullen zich met bankpa-
ond i en vee* k» geld. Als je
kun je er tegen zowat ie-
en aanbotsen, want men
elkaar in de weg en een
toper is doorgaans gigan-
van omvang en heeft
1 sst ai stal wel een attribuut bij
erpli
ggen
de hand waarmee hij ergens
een stok tussen steekt.
Spektakel
Maar daar gaat het vandaag
niet om, al blijft een Leidse
veedag een spektakel van de
eerste orde. We zitten in de
bistro, waar De Haas en De
Bock, die symbolen van een
drachtige samenwerking, op
adem komen. Afscheid van de
blikjes, althans bij gelegenhe
den dat de zaak uit de hand
zou kunnen lopen. Een sobere
viering. Ik pas; en opteer voor
een sju, ongezoet en zonder
conserveringsmiddelen. Puur;
daar gaat het om. „Ja, je bent
een mooie", schampert Joop,
„en ik zit hier met een biertje
dat me de strot uitkomt. En
dat alleen maar voor een foto.
Maar in feite smaakt het bier
nog best. Het is een deel van
onze affaire. Daar drijven we
ook een beetje op, nietwaar?"
De Groenoordhallen, met al
les erop en eraan, hebben
weer een dramatisch week
einde achter de rug. „Queen"
was in town. De symfonische
pop-meesters van Britse huize
'brachten majestueus hun
vuur over aan zo ongeveer
20.000 begeesterde klanten,
die tussen alle extase door een
grote druk uitoefenden op de
verkooppunten die door de
tientallen mensen van De
Haas en De Bock werden be
mand. Topspanning, die ook
gedragen werd door jeugdige
hulpkrachten. Slopende uren.
Slapen was er nauwelijks bij.
Maandag was De Haas niet te
bereiken, want ook bij hem
had de vermoeidheid toege
slagen. Een etmaal na de laat
ste dreun van de muziekfa-
briek zoemde het nog in de
trommelvliezen van Joop. En
hij had het ook in z'n maag
gevoeld, die explosies van ge
luid. Hoewel hij altijd nog een
metertje of honderd van het
epicentrum verwijderd was
geweest.
Snackje
Maar terwijl de veemarkt op
z'n laatste benen liep, konden
De Bock en De Haas weer ge
tuigenis afleggen. Exacte cij
fers werden niet verstrekt. Ja,
De Haas is daar gek. „Maar
we hebben prima gedraaid.
Reken maar: twee consump
ties de man, dat zijn 40.000
eenheden aan dranken. En
daar nuttigt men graag een
snackje bij. Dus. Maar zonder
'kleerscheuren zijn we er niet
jongen, daar ga je dan..."
afgekomen. Ik resumeer: za
terdagavond voltrok zich het
vonnis over de blikjes. Er was
een voorprogramma van Bow
Wow Wow of zo, en dat vond
het publiek boos en erg.
Slechte show van Bow Wow
Wow. Men wilde Queen. Uit
eindelijk hadden de fans be
dragen van 27 en een halve
gulden tot 30 gulden betaald
voor het concert, en Bow
Wow Wow kon voor hen naar
de pomp lopen. Om dit duide
lijk te maken begon men met
lege of halfvolle blikjes te
smijten, richting podium. Die
projectielen kunnen verdomd
hard aankomen. Queen, bo
ven op de galerij in de kleed
kamers uitgestrekt op inge
huurde sofa's en pluche rust
bedden, omringd en verzorgd
door het eigen keukenperso-
neel, tot en met de voorproe
vers die vier halfgoden van
Engelse makelij dreigden niet
op te zullen komen, omdat ze
geen blikjes tegen hun dure
ledematen wensten te krij
gen".
De verkoop van blikjes was
inmiddels gestopt, omdat
Queen dat geëist had. Geheel
tot ongenoegen Van hele stel
len raddraaiers, die verhaal
kwamen halen bij het horeca-
detachement. Joop de Haas:
„Men vergreep zich zelfs aan
een lid van onze staf die tegen
de grond werd gesmeten. De
verkoop ging weer door, an
ders waren de gevolgen hele
maal niet meer te overzien
geweest. Maar dat doen we
nooit meer, met die blikjes.
Zondagmorgen om acht uur
begonnen we met de manoeu
vre Omschakeling. Tot we de
zaak 's middags onder de knie
hadden. Mét een lijn van 14
man werden de duizenden
blikjes vervangen door tien
duizenden flesjes en plastic
„glazen". Een enorme opera
tie. En dan nog een ergerlijke
vorm van drankmisbruik: een
vorkheftruck begaf het en
honderd kratten bier kletter
den tegen de stenen vlakte.
Een uur extra werk. En maar
blijven lachen hè. 's Nachts
om twee uur naar huis en drie
uur later weer op de markt,
van maandagmorgen. Het zijn
de uren die aantikken".
Agressie
Zo schakelde de restauratie
van de Groenoordhallen van
blik over op plastic. „Het pu
bliek wordt overal agressie-
ver. Dat is een landelijk, zelfs
een mondiaal verschijnsel.
Hadden we nog niet eerder
meegemaakt, hier bij ons.
Jammer, want door de bank
genomen is het Queen-pu-
bliek een puur luisterpubliek.
Ik vind het 't „betere pop-pu
bliek". Zondagavond was het
allemaal grandioos. We had
den gein erin; dat heb je zelf
wel gezien. Je deinde een
beetje mee, op de muziek, en
onderhand maar in een ra
zende vaart die flesjes ontdop-
pen en leeggieten in de be
kers, terwijl overal werd ge
schreeuwd om „uppies" en
cola en warme worst op
broodjes. Maar zaterdag werd
er een bende van gemaakt",
meent De Haas.
„Toch zijn we blij met derge
lijke evenementen, ook voor
de stad die er een dubbelge-
beid graantje van meepikt.
Alleen, vroeger hebben we
nooit problemen van deze
aard gehad. Komt er nog bij,
dat het uitschenken van fles
jes in plastic een verdubbeling
van je handelingen betekent.
Tot aan dit weekeinde werk
ten we alleen met verkopers:
hup, hele ladingen blik gin
gen tegelijk van de hand. Eén
man kon rustige twintig blik
jes in één keer meenemen
naar z'n makkers. Nu werken
we met tappers en verkopers.
Je moet als klant al sterk in je
schoenen staan, wil je in één
rit zes plastic glazen in je han
den vervoeren. Dat drukt de
omzet ook enigszins. Doodge
woon. Maar ik heb liever een
ordelijke gang van zaken om
plezier in m'n werk te hou
den. En daar gaat het ten
slotte om".
Dieptepunt
Het kan niet uitblijven: De
Haas en De Bock, als twee
handen op één buik, voorzien
moeilijkheden in hun be
drijfstak. Ik heb Joop de Haas
zelden of nooit somber gezien.
Kees de Bock is iets gedemp
ter in z'n uitlatingen; heeft
niet zo zeer het hart op de
tong. Maar vandaag zie ik een
rimpel in Joops voorhoofd.
Hij geeft een landelijk beeld:
„de horeca loopt terug. Vol
gend jaar wordt een diepte
punt verwacht. Evenementen
worden hier en daar al afge
stoten. Wij, hier in de Groe
noordhallen, mogen verrekte
blij zijn dat we nog zo goed
draaien. Maar werkeliik: er
wordt afgehaakt. Overal. Wat
wij onszelf voorhouden is: ac
tief blijven en pakken wat je
pakken kunt. Je eigen pro-
dukties opvoeren; zoals naar
buiten „cateren", recepties
aantrekken en grote partijen
verzorgen. Het is niet eenvou
dig meer, want de tijd werkt
drukkend. Tot nog toe redden
we het best, zo met elkaar.
We hebben 26 mensen als
vaste brigade, die ook kwali
tatief alles aankunnen: van
zeg maar „vier sterren" tot de
warme worst. Nee, we zijn de
slechtsten nog niet..."
Het blikjestijdperk is over,
voorbij, bij De Haas en De
Bock. Een kwestie van aan
passen, en hopen op het beste,
met die tap en het plastic.
Over een maandje staan hun
troepen weer oog in oog met
een nieuwe uitdaging, met de
flessenopener in de hand: op
zondag 23 mei verschijnt Sta
tus Quo aan het front. Een
squadron, gespecialiseerd in
de hard-rock. Een keiharde
aanpak, die weer anders
wordt gewaardeerd dan de
ballades en de fijnzinnige
trekjes en hoogstandjes van
Freddy Mercury en consor
ten. Status Quo verlangt vol
ledige overgave en onderwer
ping aan de heibel, anders
wordt er op ingehakt. Ik zou
me kunnen voorstellen (zoals
de praters onder ons dat zo
zelfverzekerd zeggen), dat
dan de de overkoepeling van
de hallen metaalmoe gaat
worden. En de buurtbewo
ners, tot in de Merenwijk, le
vensmoe. Status Quo: tot
daartoe is dan ook de horeca
van Groenoord gekomen.
Joop de Haas heeft zich er al
bij neergelegd. Voor de rest is
het pakkie-an voor hallendi
recteur André de Jong: „Het
zal wel rumoerig worden.
Maar die blikjes zijn uitgeslo
ten", zegt Joop; „en nu ga ik
de administratie doen".
