Reagan in moeilijk parket
door Falkland-crisis
Al
a
ieuw strijdpunt PvdA kan doodvonnis kabinet betekenen
JNENLAND/BUITENLAND
otariële Broederschap tilt niet zo zwaar aan beschuldigingen
kt:
ir
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 17 APRIL 1982 PAGINA 7
helpe
•su«(
er
HAAG Het oude
edwaardige aan ambt
ian slijtage, de klach-
rer slecht functione-
worden veelvuldiger
ernstiger. Misschien
imdat het ambt al zo
en in deze oude
niet meer in deze
iast, niet open genoeg
is. Misschien ook zijn
jtarissen slechter ge
en of blaast de con-
it de fouten van en-
mevrouw Slis-
im bijvoorbeeld - te-
op en geeft het hele
iaat daarmee een on-
lende. Na een aanval
et notariaat door de
erdamse wethouder
Schaefer heeft nu ook de
Consumentenbond enige
kritische kanttekeningen
geplaatst bij het functio
neren van „de" notaris.
Enkele grote minpunten
volgens de Consumenten
bond: de tarieven zijn on
duidelijk; rentevergoedin
gen van door de notaris te
beheren gelden zijn even
min helder; aan de dienst
verlening bij boedelschei
dingen hapert nogal wat
en de tuchtregeling is
voor de consument volko
men ondoorzichtig en ze
ker niet open genoeg.
Gevraagd aan de Koninklijke
Notariële Broederschap hoe
dat consumentenonderzoek is
over gekomen. Secretaris mr.
P.C.T. Hengeveld: „Er zijn en
kele klachten waarop ik graag
wil ingaan, zoals die over de
tarieven en het tuchtrecht
Voor de koop en verkoop van
onroerend goed en voor hypo
theken en veilingen gaat het
verwijt namelijk niet op, want
de tarieven daarvoor liggen
vast Wat de andere verrich
tingen van de notaris betreft
daarvoor zijn zogenaamde mi
nimum-tarieven. Het kan best
zijn dat mensen ervaren dat
het testament van de buurman
duurder is geweest dan dat
van henzelf of andersom,
maar dat is dan een gevolg
van het feit dat aan het ene
testament meer werk is ver
richt
Het tuchtrecht en dat geef ik
graag toe, is nu nog een ouder
wetse regeling. De klager
krijgt zelden of nooit iets van
de afloop te horen. Er wordt
een uitspraak gedaan, waarbij
de beklaagde al dan niet straf
wordt opgelegd. De kamer is
geheimhouding verschuldigd.
Daar zijn we het zelf als nota
rissen niet mee eens, en van
daar dat wij de minister heb
ben gevraagd de wet zodanig
te willen veranderen, dat die
openbaarheid erin wordt ge
bracht en dat de klager hoor
en wederhoor kan krijgen. Dat
wetsontwerp heeft inmiddels
de Raad van State reeds gepas
seerd, dus ik denk wel dat het
één dezer dagen als wet zal
worden ingediend".
Maar toch vasthouden aan die
tuchtrechtspraak?
e Velperplein een ge-
volgende regels lijn
„Ik geloof dat het heel goed is
dat vrije beroepsbeoefenaren
voor typisch vaktechnische za
ken een gespecialiseerde
rechtspraak hebben".
De dichter J. Greshoff schreef
ooit over de notabelen op het
Arnhemse T"
dicht De
eraan ontleend:
„De dominee, de dokter en de
notaris,
die denken dat uw dichter niet
goed gaar is,
maar het kan verkeren!"
Men vervange het woord
„dichter" door „consument",
en de situatie van het moment
is duidelijk. Laten we de do
minee even buiten beschou
wing, op artsen en notariaat is
min of meer dezelfde kritiek
van consumentenzijde: te wei
nig openheid, te weinig
„greep" bij fouten. Vooral het
tuchtrecht lijkt daar toch
schuldig aan.
Mr. Hengeveld: „Ik kan me le
vendig voorstellen dat er zo
gedacht wordt, vandaar dan
ook ons voorstel voor dat nieu
we wetsontwerp. Die greep op
het notariaat mag er gerust
zijn, want de notaris heeft een
open ambt, hij is er voor het
publiek. We moeten als nota
riaat niet de indruk wekken
dat we een besloten groep zijn,
die maar wat voor zichzelf zit
te verzinnen en daar plezier in
heeft ook. Als dat zo is, dan is
het fout en moet dat verande
ren. Het notariaat moet passen
in de maatschappij".
Slordig en traag
Er wordt de notarissen ook
verweten dat de ze slordig en
traag zouden zijn.
„Slordig kan altijd, er worden
altijd fouten gemaakt, maar
dat trage is vaak het gevolg,
zeker bij boedelscheidingen,
van het feit dat er een onge
looflijke hoeveelheid papier
over de tafel gaat bij de nota
ris. Niet voor niets is de aan
giftetermijn voor successie
rechten acht maanden. Traag
heid kan dus de notaris niet
helpen. Bij echtscheidingen is
vaak de onenigheid tussen
fiartners, het betwisten van al-
erlei dingen, een oorzaak van
vertraging. Voor die rentever
goedingen geldt dat de notaris
aan de cliënt afdraagt wat hij
aan rente over het geld krijgt
Er zit dus beslist geen winst
marge tussen".
GERARD CRONÉ
ikom s
VOOfcj,
HING TON Zoals
ak was het ook deze
de Amerikaanse am-
deur bij de Verenig-
aties, Jeane Kirkpa-
die een blunder be
en de diepe verwar-
onthulde waarin de
ing-Reagan verkeert
het uitbreken van
'alkland-crisis. Toen
afgelopen weekeinde
een vraaggesprek
'gevraagd waarom ze
een diner van de Ar-
jnse ambassade was
n op de avond dat de
en landden op de ei-
n, antwoordde zij:
^Argentijnen zeggen al
ïonderd jaar dat die
len van hen zijn. Ais
landen van Argenti-
i jn, dan is het statio-
van troepen daar
lad van gewapende
lie". Ze leek slechts
uit het veld geslagen
de vragensteller op-
te dat hetzelfde ge
had kunnen worden
de nazi-bezetting van
tot Tsjechoslowakije
ende Sudetenland
voor de Tweede We-
Drlog. Maar toch was
levrouw Kirkpatrick
namens haar land
resolutie 502 van de
[heidsraad stemde
de Argentijnse
werd veroor-
ze moet dus heel
geweten hebben
het allemaal om
EER
Alexander Haig betreft,
vo«n pendeldiplomatie in-
ilingejs heeft hervat, zijn vu-
sa.&jwens is waarschijnlijk
9 urett allemaal over waait.
jals niemand in Europa
9 ur( in El Salvador had ge-
voordat Reagan het dra-
9 ur( toevoegde aan de in-
onale agenda, hadden
6 ur< erikanen nog nooit van
9 ur< kland Eilanden gehoord
president Galtieri over
at een invasie. Het idee
re twee landen in Mid-
Zuid-Amerika nog
111e diplomatieke energie
opeisen, zou achttien
en geleden door ieder-
ir het land der fabelen
rwezen.
bs is in hoge mate sym-
voor de knoeiboel van
erikaanse buitenlandse
en voor de groeiende
Iussen Reagan en de pu-
opinie. Hoewel er over
lkland-crisis nog geen
«dingen zijn gehouden,
aanwijzingen dat de
liteit van de president
Zuidatlantische oceaan
impopulair is als zijn
ist in Midden-Amerika.
de gemiddelde Ameri-
komt de hele kwestie
p een betrekkelijk een-
6 vraag: steun ie het
'aarmee je ondanks alle
een neo-fascistische militaire
dictatuur die zijn eigen men
sen martelt en vermoordt, die
een zwak plekje heeft voor
oude nazi's en graan verkoopt
aan Moskou? Veel verder
komt de man in de straat niet.
Bij het verhitte debat dat nu
wordt gevoerd in het Witte
Huis en het ministerie van
buitenlandse zaken voelt hij
zich nauwelijks betrokken.
Pendeldiplomatie
Dit in tegenstelling tot tal van
Amerikaanse beroepsdiploma
ten die de laatste ronde van
pendeldiplomatie met nauwe
lijks verbloemd afgrijzen vol
gen. Enerzijds menen ze dat
Haig een doodlopende weg is
ingeslagen nu hij probeert te
bemiddelen tussen twee lan
den die doelen nastreven die
elkaar absoluut uitsluiten. An
derzijds zien ze Haigs zwerf
tocht over de wereld als het
zoveelste voorbeeld van een
onderneming die ten koste
gaat van de broodnodige tijd
tot nadenken. Ze zouden graag
zien dat hij besefte wat hij bij
de aanvaarding van zijn ambt
beloofde: een duidelijke defi
nitie van de prioriteiten* van
de buitenlandse pplitiek van
Amerika zodat er een door
dacht antwoord is voor elke
„onvoorziene gebeurtenis".
De krantekoppen van de laat
ste maanden tonen aan hoe
versnipperd en kortstondig de
Amerikaanse aandacht voor
het wereldgebeuren is. Eerst
was er de crisis rond Tsjaad en
de oorlogsdreiging door kolo
nel Khadaffy als gevolg waar
van Amerika AWACS-spiona-
gevliegtuigen en de tweeënt
achtigste luchtmachtdivisie
naar Egypte stuurde. De Afri
kaanse crisis werd gevolgd
door de crisis rond El Salvador
waar Duarte niet opnieuw tot
president werd gekozen. En
ondertussen werd ook de drei
ging die voor de Westerse we
reld zou ontstaan als de aanleg
van de Russische gaspijplei-
ding door zou gaan, ruim
schoots uit de doeken gedaan.
De argumenten die nu worden
aangevoerd in de Falkland-
crisis moet men zien tegen
deze achtergrond van panieke
rige reacties. De voorstanders
van het Atlantisch Bondge
nootschap willen dat Reagan
zijn aandacht gaat wijden aan
het gebied waar volgens hen
de Amerikaanse belangen het
grootst zijn, dat wil zeggen En
geland. Maar zij lijken voorna
melijk te behoren tot de oude
garde binnen het ministerie
van buitenlandse zaken, dat
wil zeggen tot de groep die
daar al zat voor 20 januari
1981. Deze groep wekt de ach
terdocht van de door Reagan
in het zadel geholpen diploma-
tên lieden die de oude garde
beschouwt als ouderwetse in-
stitutionalisten en mogelijk
zelfs verkapte Democraten.
De achtergrond van de door
Reagan benoemde mensen is
van groot belang bij het huidi
ge geschil. Velen zijn afkom
stig uit de zuidelijke en weste
lijke staten en vertegenwoor
digen waarden die zelfs in die
gebieden doorgaan voor zeer
conservatief. Hun geografische
wortels zijn belangrijk: La-
tijns-Amerika was voor hen
altijd veel belangrijker dan
Europa. Men verdraait hun
opvattingen nauwelijks als
men zegt dat de Atlantische
Oceaan slechts aan hun oost
kust grenst, terwijl de Span-
1'aarden de grootste afzonderlij-
ce taalgroep in Los Angelos
zijn.
De verwarring begint al bij de
top. Reagan is een Californi-
sche president met een ultra
conservatieve, op Europa inge
speelde Amerikaan als minis
ter van buitenlandse zaken.
De filosofische lijnen beginnen
onmiddellijk alle kanten op te
gaan. En om deze wirwar nog
gecompliceerder te maken ko
men drie van Reagans vier be
langrijkste adviseurs uit Cali-
fornië en een uit Texas en
woedt er tussen het ministerie
van buitenlandse zaken en de
adviseur voor nationale veilig
heid een nimmer aflatende
machtsstrijd.
Aan de basis van dit onopge
loste geschil liggen achtereen
volgens de fundamentele onze
kerheid of Amerika zijn aan
dacht van de oude naar de
nieuwe wereld moet verleg
gen, de invoering van een on
gewoon sterk ideologisch ele
ment in de Amerikaanse bui
tenlandse politiek, de nimmer
aflatende interne bureaucrati
sche strijd tussen de Democra
ten en Republikeinen en het
feit dat Amerika zich van
oudsher niet op zijn gemak
voelt met het kolonialisme.
Dat hierdoor een dichte mist is
ontstaan in Reagans gedach-
tenwereld, lijdt geen twijfel.
Zijn enige ferme verklaring
kwam toen een verslaggever
het Engels-Argentijnse geschil
in een Oost-Westcontekst
f«laatste en de president de ge-
egenheid gaf Moskou in fer
me bewoordingen te vertellen
„zich er buiten te houden". Tot
die tijd had Reagan wanhopig
geprobeerd het conflict te ba
gatelliseren, zonder overigens
te weten hoe hij terechtgeko
men was in dit gevaarlijke
conflict Maar nu is het script
dan toch zover dat hij moet
kiezen tussen de oude en de
nieuwe vlam.
Keuze voor Engeland
Algemeen wordt aangenomen
dat hij uiteindelijk voor Enge
land zal kiezen, niet zozeer
omdat dat zijn innerlijke over
tuiging is alswel omdat het po
litieke en diplomatieke zelf
moord zou zijn als hij het niet
deed. De commentaren uit het
Congres waren bijna allemaal
tegen Argentinië gericht en
Reagan kan nauwelijks blijven
opkomen voor zelfbeschik
kingsrecht voor de Afghanen
als hij zich neerlegt bij de ge
welddadige annexatie van de
Falkland Eilanden.
Er zijn reeds beschuldigingen
geuit dat de schuld voor de
crisis eigenlijk gezocht moet
worden bij het Witte Huis.
Had Reagan niet zo enthou
siast Zuidamerikanen probe
ren te rekruteren voor de anti
communistische gelederen, zo
luidt de beschuldiging, dan zou
de regering-Galtieri het nooit
hebben aangedurfd om de
aandacht van de economische
malaise af te leiden met een
plotseling uitbarsting van be
zorgdheid voor de Falkland
Eilanden. En zo voegen de kri-
tici eraan toe, samenwerking
met militaire dictators is de
prijs die de regering moet be
talen voor het feit dat het niet
inziet dat wat in Midden-Ame
rika gebeurt weinig te maken
heeft met Cuba en nog minder
met het Kremlin. Als het no
dig is het bolwerk der demo
cratie te versterken, zo luidt
de kritiek, dan zouden toch
maar weinig mensen hun oog
als eerste op Buenos Aires la
ten vallen om dit te bereiken.
De optimisten hopen dat de in
gewikkeldheid van de Falk
land-crisis de regering-Reagan
ervan doordringt dat niet alles
in deze wereld draait rond
Oost-Westtegenstellingen.
HAROLD JACKSON THE
GUARDIAN
BELASTINGVRIJ
RENDEMENT
Op de wereldgoederen-
termijnmarkt zijn nog
aanzienlijke winsten te
behalen. LET WEL. er
kunnen ook verliezen wor
den geboekt. Dit komt
vaak door onwetendheid.
Wij van PIJNENBURG
COMMODITIES zijn een
gerenommeerd bedrijf en
doen zaken op de belang
rijkste beurzen ter wereld,
NEW YORK. CHICAGO en
LONDEN. Wij kopen en
verkopen o.a. GOUD,
OLIE. VEE en GRAAN.
Met een gezamenlijk kapi
taal, bijeengebracht door
vele beleggers, maken wij
gebruik van de voordelen
die de grote en ervaren
belegger heeft. Enkele
van deze voordelen zijn:
risico-spreiding
een deskundig team
moderne communi
catie middelen
Alles staat onder strenge
en wettige controle.
Winsten zijn belastingvrij.
Met geringe deelname
(v.a. 4.000) al grote mo
gelijkheden.
Looptijd 6 mnd. Hierna
wordt er uitbetaald.
Interesse?
Vraag dan nu gratis en
vrijblijvende brochure
aan.
Tel. 010-138236
117355/117356/
117357
AVENUE CONCORDIA 68
3062 LL ROTTERDAM.
Bereikbaar tijdens kan
tooruren ma. t/m vrij.
PJJNflNBUKS
co/AMournsz
Of stuur de coupon in een
gesloten envelop op aan:
ANTWOORDNUMMER
3106
3000 WB Rotterdam
(postzegel plakken niet
nodig)
T Z w
0 o. o> sr
w 3 j^c
8 I 3 c
1 i i *3
l er~
i I M I-?
IC
ruim 400 projecten
In Alrtka, Azié
en Lalijns-Amenka
VASTENAKTIE
GIRO
5850
te Zeist
41.
HAAG Eindelijk een
Velen in de samenle-
laalden vorige week in
«ge ochtend van Goede
nog opgelucht adem.
abinet had dan toch een
gd en dit moeizame pro-
erleefd. Op zichzelf, ge-
e hele voorgeschiedenis
laad een opmerkelijke
lie. Commentatoren sta-
un vreugde niet onder
i of banken. Nu de for-
dan eindelijk zijn beslag
kregen zou het bereikte,
ns aanvaardbare com-
met kracht moeten
n uitgevoerd, was een
iring. Anderen wezen
vredenheid op de lasten-
iting die het bedrijfsle-
wordt voorgehouden,
weinigen keken ver-
an hun politieke neus
'as en beoordeelden het
omis op de werkelijke
isch
tijdens het paasweekend
'gekondigde maatregelen
bezonken waren, be
de reacties anders te
De van Van Agt en
'yl nageprate tevreden-
Der doeg om in kritiek die
"ame in werknemers-
e vorm van woede aan-
•et name de forse koop-
ierlating van de lager
betaalden stuitte op toene
mend verzet. Halverwege de
week wendde de FNV zich
zelfs in telegrammen tot ka
mervoorzitter Dolman en pre
mier Van Agt, respectievelijk
om de parlementare behande
ling van de Voorjaarsnota uit
gesteld te krijgen en om nog
voor het einde van de week
spoedoverleg te hebben over
de aangekondigde bezuinigin
gen. Ook de werkgevers wre
ven het zand \uit de ogen en
stelden vast dat van een echte
lastenverlichting helemaal
geen sprake is nu het financie
ringstekort de rente hoog
houdt en de lastenverzwaring
in de omstreden ziektewet-
voorstellen nog als een zwaard
van Damocles boven het hoofd
van het bedrijfsleven hangt.
Storm
Onder degenen die storm lie
pen tegen het akkoord was
ook de top van de Partij van
de Arbeid. Partijvoorzitter
Van den Berg riep tijdens het
weekend al. uit dat de achter
uitgang in koopkracht voor de
laagstbetaalden voor hem niet
te verteren was. Hij kreeg
gaandeweg medestanders en
in de vroege donderdagoch
tend werd besloten een extra
partiiraad over het brouwsel
van het kabinet te laten beslis
sen. Dat besluit viel bij poli
tiek leider Joop den Uyl totaal
verkeerd: „Eerst beslissen de
PvdA-bewindslieden, daarna
mag de Tweede-Kamerfractie
wat zeggen en pas daarna mag
het partijbestuur zich ermee
gaan bemoeien". Een nogal
wrange opmerking, die vrijdag
in de vroege ochtend uit de
mond van een der aanwezigen
genoteerd kon worden en die
de stellingname van Den Uyl
in het nachtelijk beraad ver
tolkt. Een kern van waarheid
is daarin zeker aanwezig.
Want wat is het resultaat van
die twee lange nachten verga
deren op het partijbureau?
Men zat eindelijk weer „op
één politieke lijn", dat wil zeg
gen het PvdA-bestuur, de
fractie en de bewindslieden in
het kabinet. Zo verkondigde
althans partijvoorzitter Max
van den Berg na afloop van
het beraad. Maar zo simpel is
het niet. Er is duidelijk hard
gebekvecht over een aantal
netelige onderwerpen uit de
Voorjaarsnota, die voor het
partijbestuur eigenlijk niet te
slikken zijn. Vandaar dat men
donderdagochtend ook aan
vankelijk besloot een extra
partijraad over de Vooijaars-
nota te houden.
Verondersteld mag worden
dat Den Uyl, die eerst in de
loop van donderdag uit het
buitenland terugkeerde, in de
tweede vergadering met zijn
vuisten op tafel heeft geslagen
toen hij dat vernam. Een
PvdA-stok achter de deur van
de eigen bewindslieden, dat
ging hem te ver. Den Uyl
heeft Van den Berg c.s. blijk
baar aan het verstand kunnen
brengen dat hij zo niet kon
werken. Hij had immers al
aangekondigd dat hij aanvul
lende maatregelen zou nemen
om de koopkracht van de mi
nima, die als gevolg van de be
zuinigingen dit jaar meer dan
één procent dreigt te dalen,
weer op te vijzelen. Daar zou
het partijbestuur eerst maar
eens op moeten wachten, alvo
rens met extra partijraden te
gaan smijten, vond de PvdA-
leider. En zo geschiedde.
Uiteindelijk heeft het partijbe
stuur onder aanvoering van
Van den Berg noodgedwongen
bakzeil moeten halen. Het eni
ge dat men die tweede nacht
neeft weten weg te slepen is
een nogal cryptische verkla
ring, waar ook Den Uyl en
Meijer mee akkoord zijn ge
gaan. En wat staat daar in?
Het partijbestuur acht het „on
denkbaar" dat het kabinet niet
bereid zou zijn maatregelen te
nemen om de koopkracht van
alle minima op min één te
houden. Ondenkbaar, maar
misschien niet onaanvaard
baar?
Uit de verklaring valt aller
minst af te lezen dat het nu
weer koek en ei is tussen het
partijbestuur en Den Uyl. Om
elke letter lijkt een harde
strijd te zijn gevoerd. Den Uyl
heeft meer tijd gevraagd en
ook gekregen. Overigens staan
in die bewuste verklaring al
leen nog maar afspraken over
de koopkracht van de minima.
De komende weken zullen in
volgende vergaderingen onge
twijfeld nog vele harde woor
den vallen over zaken als het
kostwinnersprincipe (niet aan
vaardbaar) en de kinderbijslag
(moet inkomensafhankelijk
worden).
Strijdpunt
Vooralsnog is het Den Uyl
weer gelukt de druk van de
ketel te nemen en de partii die
hem voor de voeten dreigde te
gaan lopen, in ieder geval tij
delijk op een zijspoor te zetten.
De vraag is alleen: hoe lang is
de PvdA nog bereid haar mi
nisters te volgen? Het nu ge
formuleerde „keiharde punt"
roept herinneringen op aan de
strijdpunten uit de verkie
zingsstrijd.
Toen garandeerde de PvdA de
koopkracht van alle minima.
In het regeerakkoord werd dit
strijdpunt ingeleverd en wer
den de minima op de min één
lijn gezet. Door de Voorjaars
nota komen ze tegen de min
twee aan te hangen en dat is
voor de PvdA-top nu dus „on
denkbaar". Berekeningen van
de sociale dienst in Rotterdam
wijzen er echter op dat gezin
nen die met een minimum
moeten rondkomen er dit jaar
zelfs rond zes procent in be
steedbaar inkomen op achter
uit zullen gaan, als men de stij
ging van de woonlasten daar
bij in aanmerking neemt. Het
terugbrengen van die zes naar
één procent is een miljoenen-
verslindende operatie, waar
het kabinet geen geld voor
over heeft Minister Van der
Stee liet deze week in een in
terview al weten dat er hoog
uit 50 tot 100 miljoen gulden
voor een heel beperkte groep
van zogenaamde echte minima
inzit. Bovendien heeft vorig
jaar een koopkrachtinjectie
door een eenmalige uitkering
voor die groep minima niet
kunnen verhinderen dat hun
koopkracht nog met 1,5 pro
cent daalde. En toen zag hun
inkomenspositie er heel wat
beter uit dan nu. Conclusie:
het „keiharde punt" van de
PvdA-top lijkt een utopie.
Politiek is de wens van de
PvdA helemaal niet te verko
pen. Max van den Berg ver
klaarde na afloop van de
tweede nachtelijke vergade
ring dat over de koopkracht
van de minima een keiharde
afspraak in het regeerakkoord
was gemaakt „Afspraak is af
spraak. Wij staan daar politiek
voor en houden het CDA
daaraan", stelde hij strijdbaar.
Nu heeft het CDA al een en
ander maal laten weten alleen
nog iets voor de beperkte
groep van echte minima te
willen doen. En bovendien
kan datzelfde CDA met even
veel recht de PvdA houden
aan de afspraak in het regeer
akkoord over het terugdringen
van het financieringstekort tot
6,5 procent in plaats van de nu
overeengekomen 8,25. Dar
vergt alleen nog wel een extra
bezuiniging van vijf miljard
gulden en waar moeten die
dan vandaan gehaald worden
„Afspraak is afspraak" is dus
wel een erg grote versimpeling
van de politieke realiteit
Als de verklaring van de
PvdA-top zo vertaald moet
worden dat de PvdA voorzet
ting van samenwerking met
CDA en D'66 in dit kabinet af
hankelijk stelt van het bren
gen van de koopkracht van
alle minima op min één, dan
is hiermee een begin gemaakt
met het opstellen van het defi
nitieve doodvonnis over dit
kabinet. Of om PvdA-voorzit-
ter Van den Berg te citeren:
„Het zal zeker kunnen beteke
nen dat er dan geen kabinet
meer is."
FRANS WEERTS
ARJEN BROEKHUIZEN
