Met uw krant
naar Londen
ander invloed bestrijden
Christen-Turken zijn
flW'TEK
«BEU'RS
Ongeldig verklaren
ijbewijs kan rijden
voorzichtig optimistisch
DRIE JAAR NA BEZETTING VAN DE ST. JAN:
GOUDA
10 11 12
Londen mag zich In een nog steeds toenemende belang
stelling verheugen. De Britse hoofdstad heeft dan ook
veel te bieden. Om ook u in de gelegenheid te stellen
kennis te maken met deze wereldstad, hebben wij in sa
menwerking met Maaskantreizen een drietal weekend
trips naar Londen georganiseerd.
De vrijdagen 30 april, 28 mei en 18 juni reizen wij per
luxe touringcar van Maaskant via Zeebrugge en Dover
naar Londen. Terugreis de zondagen 2 mei, 30 mei en 20
juni.
De kosten bedragen 260 p.p. op basis van een tweeper
soonskamer met douche en toilet In het Queens Hotel.
Toeslag éénpersoonskamer 50.
In deze prijs zijn begrepen het vervoer per bus en per
boot naar Londen en terug, het verblijf in het Queens Ho
tel. twee maal Engels ontbijt en twee maal diner in dat
hotel, een stadstour door Londen, een bezoek aan Wind
sor voor ca. 5 kunt u daar Windsor Castle bezoeken,
het verblijf van de Britse koninklijke familie en een be
zoek aan de befaamde markt In Petticoat Lane.
Het vertrek is vrijdagochtend 8 uur van de parkeerplaats
voor het Centraal Station In Den Haag en om half negen
van het gebouw van het Rotterdams Nieuwsblad aan de
Coolsingel in Rotterdam. De bus zet de passagiers op
zondagavond weer op deze plaatsen af.
Inlichtingen en boekingen:
Telefonisch (na 9 uur; van maandag tot en met vrijdag)
bij Sijthoff Pers Reisorganisatie: 070-190.696 of
190.698.
Wie In of bij Den Haag woont, kan op bovengenoemde
dagen ook terecht bij onze stadsvestiging in Den Haag:
Spuistraat 71 (op de hoek van het Spui).
IlNNENLAND/BUITENLAND LEIDSE COURANT n ZATERDAG 10 APRIL 1982 PAGINA 9
jpriet fARNSVELD Autorij-
;eld h srs onder invloed van
>okbo erke drank moeten ein-
elkaa elijlc eens verantwoord
hebb orden behandeld. De
30t v inpak is nog steeds ge-
En w cht op bestrijding van
b erschijnselen en te wei-
niig op een werkelijke op-
n issing van de problemen,
e oorzaak van het bui-
tnsporig drinken van al-
>hol wordt teveel buiten
(Bschouwing gelaten. Dat
zeer in het kort de me-
ing van dr. D. van
post°Ven* directeur van het
olitiestudiecentrum
heef
Wansveld. Hij onder
zoekt samen met drs. J.
Grcfeld het verband tus
sen drankmisbruik en het
weikloos of arbeidsonge
schikt zijn.
Beid? heren ontdekten dat af-
gekeirde werknemers en in
iets nindere mate werklozen
vaak teveel alcohol drinken,
waarloor ze zich als autorij
ders onveilig in het verkeer
gedragen. De beide weten
schappers noemen dat een zeer
gevairlijke ontwikkeling.
„Zwar straffen" is meteen de
kreetdie wordt gehoord. Maar
oud-plitiecommissaris Van
Ooijei blijkt een andere me
ning te hebben. „We vragen
SCHOUWBURG COMPLE
48 s'andhouders
bieden u een huis vol verrassingen,
van vroeg 17e eeuw t.e.m Art Deco.
7 paas 7 paa.
zaterdag zondag naandi
april april ipril
[11-18 uur 11-18 uur 11-'8 uur
ons af, nu het verband tussen
een gestoorde arbeidsrelatie en
alcoholgebruik bestaat, of het
strafrechtelijk vervolgen van
deze vrij grote groep mensen
wel de juiste oplossing is. Met
het bestraffen voeg je alleen
maar leed toe aan degenen die
zich toch al uitgestoten voelen.
Hun feitelijke problemen wor
den er niet mee opgelost. Leg
je hun een zware straf op, dan
heb je alle kans dat ze ook of
nog meer wraakgevoelens te
gen de maatschappij gaan
koesteren".
Vrije tijd
Dr. van Ooijen die in Gent
promoveerde op het proef
schrift Verkeer en Alcohol
denkt dat het buitensporige al
coholgebruik veelal een gevolg
van een vrijetijds-probleem is.
„Ben je pas werkloos of ar
beidsongeschikt, dan gaat het
nog wel. Als je merkt dat je je
sociale contacten verliest dan
ga je ze juist zoeken, in het
café bijvoorbeeld. En naarma
te je dat vaker doet ga je ook
steeds vroeger op de dag alco
hol drinken, zo wordt wel be
weerd. Om de draad op te ne
men: met zwaar straffen van
deze probleemgevallen los je
niet zo bar veel op. Men is in
het strafrecht meer en meer
geneigd niet zoveel meer naar
de persoon van de verdachte
en diens achtergronden te kij
ken. Maar naar het geval op
zich: het rijden onder in
vloed".
Achtergronden
„Misschien is er een betere op
lossing te bereiken. Justitie en
politie kunnen bepalen het rij
bewijs van iemand ongeldig te
verklaren. Inderdaad artikel
18 van de Wegenverkeerswet.
Wel dat artikel moet veel
meer worden toegepast dan tot
nu toe is gedaan. Een verdach
te kan zijn rijbewijs pas terug
krijgen als hij kan aantonen
dat alcohol geen probleem
meer voor hem is. Deskundi
gen van het Consultatiebureau
voor Alcohol (en Drugs) kun
nen hem hulp bieden."
Rechters zeggen weieens dat
het intrekken van de rijbe
voegdheid het meest voor de
hand zou liggen. Vindt Van
Ooijen dat ook zo simpel?
„Nee, zo simpel is het niet. Op
deze wijze wordt er te juri
disch geredeneerd. Ik denk
aan de mogelijkheid een drie
manschap in te stellen dat zou
moeten kunnen zeggen hoe
een geval kan worden afge
handeld. Zet daarin eens een
officier van justitie, een hulp
verlener van het alcoholbu
reau en een politieman. Ze
moeten zich dan samen afvra
gen of de man in positieve zin
geholpen kan worden. Zoals
het nu gaat wordt artikel 18,
ongeldigverklaring van het
rijbewijs dus, veelal te wille
keurig toegepast. Dat moet,
vind ik, het uitgangspunt voor
het hele land zijn. Artikel 18
geeft de mogelijkheid de aan
gehouden man te verplichten
zich aan een onderzoek te on
derwerpen. Ook de mogelijk
heid dat men zich vrijwillig
onder behandeling stelt van
een consultatiebureau kan het
probleem bij de kern oplossen.
Zou de man weigeren zo'n be
handeling te ondergaan dan
kan hij nooit meer voor een
rijbewijs in aanmerking ko
men".
Iedereen
Alcohol en autorijden komt in
alle sociale klassen voor. „Ja",
zegt Van Ooijen, „wij moeten
heel goed beseffen dat het ie
dereen van ons kan overko
men. Zwart-wit redeneren en
zeggen dat er keihard gestraft
moet worden zonder tijdens de
rijopleiding voorlichting te ge
ven over wat alcohol in het
verkeer doet, is een te eenvou
dige benadering".
„Als het ene deel van de over
heid hard straft en het andere
in de voorlichting faalt, kun je
moeilijk verwachten, dat het
probleem van het rijden onder
invloed en of medicijnen
wordt opgelost. Ik stel daarom:
zorg voordat het rijbewijs
wordt uitgereikt, dat de aan
staande autorijder volledig is
ingelicht over de gevaren van
alcoholgebruik in het verkeer.
Dat gebeurt niet in Nederland,
in tegenstelling met bijvoor
beeld de Skandinavische lan
den. We moeten met zijn allen
veel meer over dat probleem
praten. Al ben ik ér geen
voorstander van, ik begrijp
best dat men wel eens wil
doorzakken. Maar laten we
dan ons de gewoonte eigen
maken niet achter een auto
stuur plaats te nemen. Je kunt
elkaar helpen al blijven er na
tuurlijk mensen die stoer wil
len blijven doen. Wel rijden
onder invloed is niet stoer,
maar stom".
BOB BIRZA
IIRECTEUR POLITIES^UDIECENTRUM IN WARNSVELD:
Dr. D. van Ooijen: „On-
geldigverklaren van het
rijbewijs is beter dan het
ontzeggen van de rijbe
voegdheid om rijden on
der invloed te bestrij
den".
ADVERTENTIE
meel
vordi
ilaph
p ma
recies drie jaar geleden,
asen 1979, trokken
De ngeveer 250 Syrisch-
afk rthodoxe christenen, die
dun fvlucht waren uit
e ürkije, de Sint Jan in
a len Bosch binnen, om er
manden te blijven zitten.
?ling adien volgden met
P en ihrijnende regelmaat
nnen erkbezettingen elders in
>t land. Niet in het minst
Twente. Actiegroepen
:hoten de Syrisch-
rhodoxe en Armeense
luchtelingen te hulp.
[artverscheurende
iferelen speelden zich af
ij het terugsturen van
rrpj eze mensen naar Turkije.
Ihristen-Turken doken
bf nder. De regering stelde
en visumplicht in voor
ürken. Tenslotte weet de
B st0 aad van Kerken in
te ederland een
v0 wapenstilstand" te
:afoi uiten met de toenmalige
Blac aatsecretaris van justitie
aut0 aars. Plannen worden te
8ebl erde gebracht om naar
migratiemogelijkheden
dert. zoeken. In juli 1981
egon de Raad van
rerken met een toen nog
reinig perspectief
ndeh 'e<^enc^e P°êing andere
n e inden bereid te vinden,
i Nederland wonende
spara hristen-Turken, op te
de h emen, die niet worden
u regelaten en waarvoor
*'J itwijzing dreigt. Nu,
egen maanden later
opge ekt Henk ter Veen, de
lan die de Raad van
.erken inhuurde, om de
Jmigratiekansen te
ffiltï Verzoeken, voorzichtig
vuil, in conclusie. „Gezien
ater fat er nu bereikt is, durf
te zeggen dat ik
rreden ben. Het ziet
naar uit dat het wel in
J de komt. Via emigratie
anderszins. We kunnen
ielijkerwijs verwachten
n aanvaardbare
ilossing voor iedereen te
n inden". Drie jaar na de
ezetting van de Sint Jan
reekt voor het eerst wat
wtm jtimisme door bij de
lensen die nauw
etrokken zijn bij de
oblematiek van de
yrisch-orthodoxe en
rmeense vluchtelingen.
De Christen-Turken herschiepen de Bossche kathedraal in een „gewijd hotel".
Door uitspraken van staatse
cretaris Scheltema verliep die
bereidheid echter. Begin maart
had die namelijk bepaald de
indruk gewekt, dat een even
tuele restgroep niet terugge
stuurd zou worden naar Tur
kije. Twee weken later bleek
dat het terugsturen nog steeds
aanvaardbaar was voor de
staatssecretaris. Dit veroor
zaakte na de opluchting van 1
maart de nodige ongerustheid.
Glimmerveen: „We vinden dat
erg dat er door die wisselende
berichten mensen toch weer
heen en weer worden geslin
gerd tussen hoop en vrees.
Aan de andere kant maken we
ons daar nu niet al te veel zor
gen over. Wat op 1 maart is
gezegd, blijft gezegd. De voor
zichtige houding van Schelte
ma is niet geheel onbegrijpe
lijk, hij zou anders geen kant
meer op kunnen. Hij kijkt de
kat nog even uit de boom.
Steeds opnieuw hebben we tij
dens ons werk de betrokken
staatssecretaris voor ogen ge
houden dat we niet alle Chris
ten-Turken kunnen helpen".
Ook voor hen die, door de lan
ge termijnen van de procedu
res aantoonbaar in psychische
nood zijn komen te verkeren,
vestigt Henk glimmerveen zijn
hoop op Scheltema. „Ik hoop
dat hij van tijd tot tijd mensen
in zulke situatie buiten het
normale jurdische patroon om,
zo spoedig mogelijk verblijfs
vergunningen verleent".
De Christen-Turken zelf staan
vooralsnog huiverig tegenover
emigratie. Mevrouw Buysse,
coördinatrice voor de Vereni
ging Vluchtelingenwerk Ne
derland in Enschede bevestigt
dat „Ze verwachten dat ze er
gens anders weer dezelfde
moeilijkheden moeten door
maken. De jongere generatie
wil, als je het goed uilegt, emi
gratie nog wel accepteren. De
ouderen zien het over het al
gemeen echter donker in. Het
is ook moeilijk voor mensen
die vaak al 4 of 5 jaar hier zit
ten om ergens anders opnieuw
te beginnen. De meesten ho
pen in Nederland te mogen
blijven. Emigratie overzee be
tekent het verbreken van con
tacten met familieleden in Ne
derland of andere Westeuro-
pese landen".
De positie van de vrijwilligers
die de Christen-Turken bege
leiden, wordt er ondanks alles
niet veel beter op. Ze vechten
al jarenlang samen met de
Christen-Turken om een ver
blijfsvergunning. En uiteinde
lijk moeten ze deze mensen
weer de nodige moed gaan in
praten om, als het niet anders
kan, te emigreren. Volgens
mevrouw Buysse willen de
meeste Christen-Turken in
ons land blijven en eindelijk
van alle onzekerheid verlost
worden. Velen hebben na ja
ren van ongewisheid niet
meer de kracht om elders op
nieuw te beginnen.
HARRY COERVER
DEN BOSCH Hoe breng je,
Christen-Turken die het eigen
land niet wil en niet erkent,
onder bij andere landen? Ter
Veen licht een tipje van de
sluier op van negen maanden
hard werken en internationaal
lobbyen. „Je moet andere lan
den overtuigen van het vluch-
telingsschap van deze Chris
ten-Turken. Een erkenning
die de Nederlandse regering ze
onthoudt. Je vraagt een ande
re regering iets, waar je eigen
regering nee op zegt". Toch
stond de Raad van Kerken
niet helemaal zonder hulp in
het buitenland. Zusterorgani
saties benaderden daar hun re
gering. Maakten duidelijk hoe
de zaken ervoor stonden in
Nederland en in Turkije. Ook
de buitenlandse Armeense en
Syrisch-orthodoxe gemeen
schappen liepen de deuren
plat bij de landsbestuurders.
Dit werk, deze invloed, blijkt
achteraf van groot belang te
zijn geweest. Zonder deze con
tacten was er waarschijnlijk
weinig bereikt. Gelukkig kon
Ter Veen voortbouwen op
nuttig werk dat eerder was ge
daan: contacten gelegd door de
Stichting Oecumenische Hulp
en door enkele vrijwilligers
met waardevolle relaties in de
traditionele immigratielanden.
°P. dit moment bestaan er mo
gelijkheden om Christen-Tur
ken onder te brengen in Cana
da, de VS en Australië.
Voorzien van informatie uit
Nederland gingen de „diplo
maten" van de Raad van Ker
ken aan het werk. Helemaal
met lege handen hoefden ze
niet op pad. De argumenten
leverde de Raad van Kerken.
Ter Veen: „Ondanks de situa
tie in Nederland blijven er
toch nog redelijke argumenten
over, om emigratie naar een
ander land aannemlijk te ma
ken. Zo kun je aanvoeren dat
Nederland al aan een grote
groep Christen-Turken een
verblijfsvergunning heeft ver
leend. Denk maar aan die col
lectieve toelatingen in 1976 en
1977. Met wat daarna aan indi
viduele positieve beschikkin
gen volgde, gaat het hier in to
taal om een groep van onge
veer 1800 personen. Iets an
ders waar je op kunt wijzen, is
dat Nederland een van de
dichtstbevolkte landen ter we
reld is. Ook de acute noodsitu
aties om mensen hier, zijn
steeds geschilderd".
Tegenover de omstandigheid
dat Nederland het vluchte-
lingsschap van Christen-Tur
ken niet erkende, is aldus Ter
Veen, verwezen naar de hou
ding van bijvoorbeeld Besië.
Daar ontving wel een hele
groep de status van vluchte
ling, wat toch wel een sterke
aanwijzing is voor het „vluch-
teling-gehalte" van de Chris
ten-Turken. Verder is naar
voren gebracht dat erkenning
van het vluchtelingsschap
voor Nederland een precedent
zou scheppen, wat voor de
overzeese gebieden nauwelijks
effect heeft. Amsterdam of
Hengelo ligt nu eenmaal dich
ter bij Istanboel en is gemak
kelijker te bereiken, dan bij
voorbeeld Montreal of Sydney.
Tenslotte hebben de buiten
landse pleitbezorgers gewezen
op de Syrisch-orthodoxe ge
loofsgenoten die al in het im
migratieland in spe wonen en
daar kunnen en willen mee
helpen aan de opvang
Zuid-Amerika
De afgelopen maanden hebben
talrijke geruchten de ronde ge
daan over landen die bena
derd zouden zijn. Behalve Ca
nada, de VS en Australië, vie
len de namen van België,
Frankrijk, Zweden, en zelfs
Zuid-Amerika. Ter Veen zegt
daar nu over: „Hoewel België
en Frankrijk niet geheel van
de baan zijn, geldt voor deze
twee landen dat ze nu er naar
de achtergrond zijn geschoven
vanwege de perspectieven el
ders. Zweden heeft wel ge
speeld bj de vrijwilligers, maar
niet bij de Raad van Kerken.
Zuid-Amerika viel af, omdat
er goede opvangmoglijkheden
door geloofsgenoten ontbra
ken.
In Canada boekte de Raad van
Kerken zijn eerste succes. Nog
deze maand stapt een groep
van ongeveer 40 personen in
het vliegtuig naar een nieuw
vaderland dat Canada heet.
Een tweede groep van 10 a 20
mensen volgt niet lang daarna,
inmiddels is er toelating ge
vraagd voor een nieuwe groep.
In Australië blijkt zich de laat
ste weken een nog groter suc
ces aan te kondigen. De Au
stralische regering heeft een
programma opgesteld, waar
door mensen mogen immigre
ren die in hun eigen land ver
volgd worden, tijdelijk elders
een onderkomen gevonden
hebben, maar niet vallen on
der de Conventie van Genève.
'Hoe belangrijk dit programma
voor de Christen-Turken in
ons land is, wordt te meer dui
delijk wanneer men weet dat
de Australische regering aan
dit programma geen maxium-
aantal heeft verbonden. Ook
de werkingsduur blijkt geen
knellende banden te scheppen.
De enige befferking bestaat uit
de opvangcapaciteit van de
daar gevestigde geloofsgeno
ten. Ter Veen legt er de na
druk op dat afwijzing na het
noodzakelijke medisch onder
zoek en antecedentenonder
zoek mogelijk blijft.
Gastarbeiders
Ook in de VS ligt het eerste
succesje in het verschiet. Ter
Veen: „We mogen erop reken
al voor oktober een klein aan
tal gezinnen te kunnen voor
dragen. Na oktober, het begin
van het Amerikaanse fiscale
jaar, reken we op de toelating
van een grotere groep". In de
VS gelden evenals elders de
voorwaarden van opvang door
geloofsgenoten, medische keu
ring en antecedentenonder
zoek. De huidige situatie over
ziende, constateert Ter Veen
dat er meer emigratiemoge
lijkheden bestaan dan er men
sen voor handen zijn die in
Nederland uitgeprocedeerd
zijn. Of dit zo zal blijven naar
mate er meer mensen uitge
procedeerd raken, is nog de
vraag. Volgens hem betekent
de immigratie voor mensen
die niet in ons land mogen
blijven, niet altijd de slechtste
oplossing. „Het bijzondere aan
deze traditionele immigratie
landen is dat de Christen-Tur
ken er niet als gastarbeiders
beschouwd worden. Ook het
zoeken naar werk of huisves
ting heeft daar eerder succes
dan bij ons".
Klinkt het voorgaande erg
hoopvol, er blijven toch nog
donkere wolken hangen boven
het werk voor de asielzoeken-
de Christen-Turken. Wat ge
beurt er met de mensen die
ondanks alles toch net kunnen
emigreren Hoe staan de
Christen-Turken zelf tegeno
ver emigratie Henk Glim
merveen is nauw betrokken
bij dit vluchtelingenprobleem
en heeft onder meer zitting in
de Adviescommissie Vluchte
lingenproblemen van de Raad
van Kerken. Hij voorziet dat
er hoe dan ook een restgroep
overblijft. Over de omvang
van die groep wil hij niet spe
culeren. De adviescommissie
onderhoudt namens de Raad
van Kerken de contacten met
de staatssecretaris van justitie.
Glimmerveen vestigt zijn hoop
voor de restgroep op de be
reidheid van staatssecretaris
Scheltema om daar een oplos
sing voor te zoeken.
„Jubileum"
Eind februari bestonden bij ac
tiegroepen en Christen-Tur
ken plannen om rond Pasen,
bij het driejarig .jubileum"
van de bezetting van de Sint
Jan, acties te gaan voeren.
