Goddank
bleven
we die
cardioloog
tien mi jl
voor
olitie denkt nog veel meer opgezette dieren te vinden
Conny van Rietschoten
over zijn hartinfarct:
NENLAND
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 9 APRIL 1982 PAGINA 9
volg van de voorpagina)
TTERDAM Na 1000
den te hebben ge
ld, zet schipper Conny
Rietschoten zich even
I een rustig tafeltje
W r een terugblik. „Deze
jen fc verschilde wat mij
476 reft vooral hierdoor
i de vorige, dat we dit
&de grootste moeite
en, het schip in de
jd te houden. De Flyer
jrmee we nu hebben
jggedaan, is uit dezelf-
jnaterialen opgebouwd
uur f*ie van race in
uur ben: de Flyer II is gro-
uur èn sneller. Dat bete
uur It dat de krachten die
uur moesten weerstaan,
uur - groter waren. Voort-
lend hing je tegen de
arengrens aan. Lo-
ih dus dat ik 'm deze
b veel vaker heb ge-
ipen dan de vorige,
uur jtig, vijfendertig kno-
uur I per uur maken, als
uur ral om je heen de ijs-
uur ötsen ronddrijven -
uur t is toch wel een beet-
uur lol.".
uur r
het hartinfarct dat hem
ac dagen voorbij Kaapstad
met die zwaardere span-
,ri' I in verband moet worden
icht?
lardoor zo'n infarct pre
Naarmate de Rotterdamse Maashaven naderde, voegden zich steeds meer scheepjes bij het welkomstkonvooi dat de Flyer (in het midden, met de hoogste
mast) de haven binnen loodste.
Conny van Rietschoten en zijn vrouw Inger werden
warm onthaald in Rotterdam.
cies ontstaat, weet je natuur
lijk nooit. Je voelt 't langzaam
in je groeien. En dan op een
dag, parts, is het mis. 't Doet
pijn. Nou ja. Wat me zwaarder
op de maag lag, was dat de
Nieuwzeelandse Ceramco,
onze gevaarlijkste concurrent,
ons op tien mijl was genaderd.
Daar hadden ze nota bene een
cardioloog aan boord. Ik
dacht: als we die maar vóór
blijven. Dat is Godzijdank ge
lukt".
Het is vroeg in de middag en
we zitten in het verenigings
gebouw van Van Rietschotens
zeilvereniging „De Maas", aan
de Willemshaven. Zes jiur
eerder was hij „op de motor"
de Nieuwe Waterweg binnen
gekomen om in Hoek van
Holland zijn vriend prins
Bernhard aan boord te ne
men. Diens gezamenlijke
kleinzoons waren ook uitge
nodigd, maar mochten niet
van de koningin. De school
ging voor. Bonje natuurlijk,
maar niets aan te doen. Mis
schien de volgende keer, want
zonder dat met zoveel woor
den te durven bekennen („ik
aarzel"), jeuken de handen
van de Rotterdamse schipper
nu alweer om de vierjaarlijk
se Whitbread Zeilrace Rond
de Wereld ook voor een derde
maal op zijn naam te brengen.
In 1978 legde hij het 40.000 ki
lometer lange traject (vanuit
het Engelse Portsmouth via
Zuid Afrika, Nieuw Zeeland
en Argentinië terug naar
Portsmouth) niet echt als
snelste af, maar werd hij win
naar volgens de handicap
norm. De wedstrijdreglemen
ten leggen grotere en snellere
schepen namelijk bij voorbaat
een aantal strafdagen op; om
hun het voordeel op de zwak
kere broeders te ontnemen.
Deze keer won Van Rietscho
ten met zijn „Flyer II" weer
„op handicap", maar verbe
terde hij bovendien het abso
lute Whitbread-record. Hij
zeilde de afstand in 120 dagen
en bracht zodoende een ver
betering van het oude record
tot stand met 14 dagen en zes
uur.
„Als we winnen, jongens",
had de multi-miljonair zijn
16-koppige bemanning al vóór
het startschot op 29 augustus
1981 voorgehouden, ,dan be
loof ik in Rotterdam een ont
vangst, waarover je achter
kleinkinderen nog zullen na
praten". En inderdaad diende
zich, net als bij de triomf van
'78, direct al in Hoek van Hol
land een tiental enthousiaste
begroeters aan. Pleziervaar
tuigen, politieboten alsmede
door familie en bekenden af
gehuurde rondvaart-schuiten,
die de Flyer toeterend en
zwaaiend de thuishaven kwa
men binnenloodsen. De lucht
was aanvankelijk nog indu
strie-grijs dichtgetrokken,
maar honderden vlaggetjes
slaagden er met vereende
krachten in de wolken gelei
delijk aan weg te wapperen.
Met het naderen van Rotter
dam verdichtte zich het ont
vangst-konvooi. Steeds meer
scheepjes trachtten de zeehel
den, met in hun midden de
prins der Nederlanden, steeds
dichter te naderen. „Proficiat
Flyer", wimpelden de span
doeken, waarvan sommige
achter vliegtuigjes door het
luchtruim werden gesleept.
En aan boord van de speciaal
voor de Fleyer uitgevaren
Spido-rondvaartboten kraai
den kinderen en volwassenen:
„Kijk kijk, daar heb-ie 'm.
Honderdtwintig dagen op zee.
Niet te geloven toch?". Een
jongetje: „Nog niet eens véél
voor een wereldreis". Een an
dere knaap: „Laten we hem
inhalen". Een vader, vanach
ter een fototoestel, een came
ra en een verrekijker: „Bart,
hier blijven! Eet je krentebol
op!".
Toeters en
waterspuiten
In het zicht van de Willems
haven zette de halve vloot
van Smits sleepdiensten zowel
de waterspuiten als de toeters
open. Werden van de wal
tientallen vuurpijlen de lucht
ingeschoten. En overstemde
het gejuich van duizenden op
de kade verzamelde feest-de
monstranten de marsmuziek
van de marinierskapel.
Conny van Rietschoten, na
het afscheid van de prins (die
via Zestienhoven naar zijn
Italiaanse vakantiehuis afreis
de) en na de ongebreidelde
verwelkoming door het be
stuur van zijn zeilclub: „Het is
nu de tweede keer dat ik dit
onderga, maar het grijpt me
toch aan. Ik ben hier geboren,
moet je denken. Mijn grootva
der is hier begonnen met za
ken doen. Ik ben Rotterdam
mer".
Over de onderling verstand
houding aan boord tijdens de
lange weken dat de 16 zeilers
uitsluitend elkaar zagen, is hij
niet ontevreden. „Zestien ha
ringen in een ton, dat geeft
onvermijdelijk conflicten af
en toe. De vorige race deden
we met z'n elven en ik was er
dus op voorbereid dat zich nu
wel vaker ruzies zouden voor
doen. Maar de kwaliteit van
deze crew was beter. Eén jon
geman bleek het niet te kun
nen bolwerken. Mijn fout, na
tuurlijk. Ik had hem niet
moeten aannemen. In Nieuw
Zeeland heb ik hem vervan
gen door een knaap die wèl in
het pulletje viel. Maar alles bij
elkaar is er heel weinig gedu
vel geweest".
Vooral na het hartinfarct van
Van Rietschoten heeft de be
manning (onder wie nog drie
andere Nederlanders) een
moeilijke uren doorgemaakt.
Wat te doen als de toestand
van de schipper zou verslech
teren? Zou de race nog wel
uitgezeild kunnen worden?
Van Rietschoten: „Onze dok
ter, Jullius Fuller, waar
schuwde dat ik blijvende
schade aan m'n hart zou oplo
pen, als ik niet een paar da
gen in m'n kooi zou blijven.
Maaf de race opgeven, daar is
uiteraard geen sprake van ge
weest. Wel heb ik iedereen op
het hart gedrukt om er tijdens
onze stops in Nieuw Zeeland
en Argentinië, met geen
woord over te reppen. Ook
mijn vrouw heb ik niet ge
waarschuwd. Als je laat uit
lekken dat er een zieke vent
aan boord is, prikkel je de
concurrentie om er extra hard
tegen aan te gaan".
'lussen de bedrijven door
heeft Van Rietschoten tijdens
de stop in Argentinië nog de
Inter Transocean Skipper As
sociation helpen oprichten.
Een schippersvakbond, zoals
hij de organisatie zelf aan
duidt, die zich ondermeer ten
doel stelt een verandering
van de reglementen van de
Whitbread-race te bewerk
stelligen. „Het volle gewicht
van de krachtmeting moet
komen te liggen op snelheid
in absolute zin. De waarde
ring van de deelnemers naar
handicap dient op het tweede
plan te komen. Ons staat een
spektakel voor ogen a la het
formule I- gebeuren in de
autoracerij. Dan wordt het
voor het bedrijfsleven een
stuk aantrekkelijker om er
geld in te steken. En alleen
als er meer sponsors komen,
kan de Whitbread het volhou
den in deze tijd".
Meer dan 5 miljoen
Of die overweging ook met
zijn eigen financiële positie te
maken heeft? Multi-miljonair
Van Rietschoten ziet zijn
dochter (31) en zijn drie zoons
(28, 25, 22) liever niet gekid
napt. Praat dus uit principe
nooit over geld. Toch zal ook
zijn giro-rekening een bodem
kennen. Zowel de Whitbread
van '78 als die van dit jaar
heeft hij geheel uit eigen zak
betaald en de schatting dat
hem dit per race toch wel vijf
miljoen gulden zal hebben ge
kost, wordt door een beman
ningslid als „te laag" van de
hand gewezen. De Flyer II is
nu te koop voor 900.000 dol
lar.
Tijdens de open rijtoer later
in de middag, door een ander
maal juichend Rotterdam,
plaagde de schipper echter
een ander zorg. Wat te zeggen
in de dank-toespraak die hij
tijdens de ontvangst op het
stadhuis zou moeten uitspre
ken?
Hij besloot het eenvoudig te
houden: „Zo'n hartverwar
mend welkom, tja, dat is zo
iets dat je overkomt en dat je
niet uit de weg gaat".
Bemanningslid Dick Reidel,
die in Leiden rechten studeert
wanneer hij niet zeilt, over
zijn schipper: „Het is een pri
ma kerel. Strenger dan ande
re schippers. Gedisciplineer-
der. Maar juist daardoor én
doordat hij zich voorbereidt
als geen ander, zie ik hem ook
de Whitbread van '86 weer
Mg van de voorpagina)
5, 5EEK Het is nog
Idelijk hoeveel ópge-
vogels en andere,
jl tropische dieren,
en l-jarige Eerbekenaar
a9S rerborgen in schuren
ndergrondse beton-
elders. De rijkspoli-
n Eerbeek denkt dat
veel meer geprepa-
rtje dieren zullen wor-
aangetroffen in het
hter de woning van
veld in het natuur-
Imbos.
spolitie ontdekte de gi-
he verzameling gisteren
Idingen van omwonen-
ie zeiden dat de Eerbe-
een aantal exemplaren
eschermde diersoorten
'prepareerd. Politie en
nte waren op de hoogte
activiteiten van Roele-
lij werd tweemaal eer-
verbaliseerd, maar het
nu aangetroffen opge
ieren overtrof alle ver-
ngen. Behalve de dieren
p politie verder een ko-
'eer, een vuurbuks en
trailleur uit de tweede
rlog in beslag.
ertig man rijkspolitie,
litie en brandweer zijn
en vandaag bezig ge-
opgezette beesten die,
eels naar soort gesor-
Waren verpakt in kar-
dozen, naar elders/te
rteren om door des-
en te laten vaststellen
diersoorten Roeleveld
vergunning in zijn be-
Na selectie zal de offi-
Justitie waarschijnlijk
geven de verzame-
ten dele is beschim-
vernietigen.
De 72-jarige Eerbekenaar
John Roeleveld, die zo'n
250.000 dieren prepareer
de.
De bejaarde Eerbekenaar ver
klaarde de dieren te hebben
verzameld in opdracht van
zijn Schepper. „Wij, (Roele
veld en een „door God" uit
verkoren assistent, red.) heb
ben dezelfde opdracht als
Noach. Als de aarde straks
vergaat zullen deze dieren
door Hem tot leven worden
gewekt". Overigens heeft Roe
leveld ook grote hoeveelheden
kleding, olie, beddegoed en
verroeste fietsen vergaard,
omdat hij verwacht 600 men
sen te kunnen redden van de
ondergang.
De rijkspolitie heeft nog lang
geen antwoord op alle vragen
over de als „ongevaarlijk en
zachtzinnig" betitelde man.
Onbekend is bijvoorbeeld hoe
Roeleveld de opgezette dieren
in zijn bezit kreeg. Zelf zegt hij
181 grote verzamelingen van
dierentuinen en verzamelaars
te hebben gekregen, maar de
politie sluit niet uit, dat de
man zelf enkele vogels heeft
doodgeschoten.
Verder tast de politie volledig
in het duister omtrent de her
komst van de financiën, waar
mee de bejaarde zijn betonnen
kelders met verwar
mingssysteem heeft
gebouwd. Het is ook niet be
kend wanneer de man met
zijn verzameling is begonnen.
Politie en brandweer, die van
wege de stank veroorzaakt
door de giftige formaline
werkt met persluchtmaskers,
denken nog altijd dagen nodig
te hebben om alle dieren van
het terrein van Roeleveld te
verwijderen.
Blij
„Treurig, nee hoor, ik ben niet
treurig; ik ben blij, blij dat ze
al mijn dieren meenemen. Ze
worden me immers honderd
voudig weer teruggegeven
door Hem", zegt „ome Sjon"
Roeleveld met een tevreden
glimlach om zijn mond. Hij
lijkt niet erg onder de indruk
van de werkzaamheden van
politie en brandweer, die zijn
verzameling wegens gevaar
voor de volksgezondheid ver
wijderen uit een vijftal houten
schuren en drie betonnen kel
ders.
Wat tevoorschijn komt, tart
elke beschrijving. Pelikanen,
apen, flamingo's, parkieten,
hyena's, krokodillen, mollen
en spinnen en slangen op sterk
water zijn nog maar enkele
van de diersoorten die Roele
veld in zijn leven verzamelde,
en keurig gerangschikt naar
soort, grotendeels verpakt in
kartonnen dozen. „Ik heb alle
dieren vah de wereld hier ver
zameld. Straks, als de wereld
vergaat, worden ze allemaal
Kangeroes, ganzen, een flamingo en hertekoppen. Het Is nog maar een klein deel van
de circa 250.000 opgezette dieren die gisteren In Brummen bij de 72-Jarlge J. Roele
veld werden gevonden. Enkele toeschouwers kijken er nog wat vreemd tegenaan.
tot leven gewekt door Hem",
is zijn stellige overtuiging. Dat
de mensheid het einde der da
gen nadert, staat voor Roele
veld als een paal boven water.
De Heer bracht hem op de
hoogte, net zoals Hij hem ver
telde van de komst van de po
litie.
Bijbelteksten
Bijbelteksten schudt hij uit de
mouw om zijn wetenschap met
bewijzen te staven. „Hij vertelt
mij alles. Ik weet daarom nu
ook het geheim van bijvoor
beeld de vogeltrek en van de
komst van de Russen. Ik zou
eigenlijk een Nobelprijs moe
ten hebben, maar wij haken
niet naar geld". Samen met
zijn vrouw geeft Roeleveld re
gelmatig bijbellezingen in
Utrecht. De belangstelling
geeft de evangelist reden tot
grote bezorgdheid over het lot
van ons allen. „Er komen ge
middeld drie mensen luiste
ren. Gek hè, niemand wil de
waarheid horen, maar ieder
een zal binnenkort merken
wat er gebeurt met alle men
sen".
Alles is mogelijk voor diegene
die gelooft, meent de Eerbeke
naar. „Maar je moet eerst de
vriend zijn van Jezus en ver
vuld zijn van Zijn Heilige
Geest. Mijn geloof zorgt ervoor
dat ik nooit ziek word. Nooit.
De Heer heeft mij zelfs een
keer genezen toen ik mijn hele
hand had opengehaald aan een
spijker. Ik wendde mij tot
Hem en bad om genezing. Ik
zei: U bent de heelmeester, ik
prijs Uw Naam. En mijn hand
werd voor mijn ogen gehecht
en na een minuut kon ik weer
werken".
Een uur later. Roeleveld staat
in een schuur die nog niet is
„leeggeplunderd" door de poli
tie. De onverschilligheid van
de bejaarde heeft inmiddels
plaats gemaakt voor grote ver
slagenheid. „Ik kan wel hui
len. U weet toch wat er gaat
gebeuren? Dit is echt schanda
lig. Alles wordt me afgeno
men, ook de dieren die niet
beschermd zijn. God zal met
harde hand toeslaan, dat kan
niet anders", laat Roeleveld
weten aan brandweerlieden
die juist tevoorschijn zijn geko
men uit één van de sterk naar
formaline ruikende kelders en
voorbijkomem met panters en
apen. Een lid van de veldpoli
tie schokschoudert.
fels binnenkort wilde onder-
rengen in een museum, in te
richten in zijn in 1951 gebouw
de woning „De Takkebos". Dit
museum zou jaren geleden al
zijn ondergebracht in Utrecht,
waar de justitie in 1948 wilde
overgaan tot inbeslagname
van alle exemplaren omdat
Roeleveld spotte met de Vo-
gelwet De „evangelist" "koos
echter het hazepad, samen met
zijn opgezette beesten. Een ge
vangenisstraf van acht maan
den kon hij echter niet ontlo
pen.
Financieel volkomen uitge
kleed belandde Roeleveld in
1951 in Eerbeek, waar hij, „als
geschenk van God" een huis
kreeg. De verzamelwoede van
Roeleveld nam al op vierjarige
leeftiid gestalte aan. Elke vo
gel die hij te pakken kreeg
prepareerde hij zelf. Met wis
selend resultaat, zoals blijkt uiv,
de vele half vergane stoffelijke
resten van dieren, die gisteren-
na jarenlang verblijf in de.
overigens door verwarming
droge kelders, aan de opper
vlakte kwamen.
„Tragi-komisch"
Burgemeester mevrouw Van
den Bosch-Brethouer van
Brummen, die onmiddellijk na
de ontdekking door de politie
werd gewaarschuwd, typeerde
het gebeuren gisteren als tra
gi-komisch. Ze zei dat het ge
meentebestuur al jaren op de
hoogte was van het feit, dat
Roeleveld, ook illegaal vogels
opzette, maar evenals de poli
tie was ook de gemeente vol
komen verrast door de om
vang van de verzameling.
Roeleveld heeft regelmatig
contact met vier andere evan
gelisten in ons land.
De politie tast voor het overige
volledig in het duister omtrent
de herkomst van de dieren en
het geld, waarmee Roeleveld
zijn ark van Noach bouwde.
„Tja, hii zegt zelf alles gekre
gen te hebben van dierentui
nen en verzamelaars. Hij zou
zelfs ook dieren per post toe
gestuurd hebben gekregen van
mensen, en zou hij op Schiphol
tijdens transport overleden
beesten hebben weggenomen..
Maar eigenlijk weten wij daar
over nog niets zeker", vertelt
luitenant Wiersinga van de
rijkspolitie in Eerbeek. „Ik
denk dat we nog dagen bezig
zullen zijn met het opruimen
van de dieren en vele velletjes
papier nodig zullen hebben
voor het proces-verbaal".
