]ok voor 82 maakte
Michelin zich er met een
Jantje van Leiden vanaf
Flip Pieters blijft lijsttrekker D'66
ferktheater
oor camera
Japanse dirigent
Hiroyuki Iwaki
dirigeert
Residen tie-orkest
sGIO
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 12 MAART 1982 PAGINA 5
\ODEGIDS TEST DE HOLLANDSE HORECA MET DE FRANSE SLAG
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
Ad vorige maand heb
u u deelgenoot mogen,
ken van de vreugde
er in Noordwijk heer
bij de restaurateurs
p en Ine Droogh, even
etfaaf en gravin". Geen
i ntane vreugde, maar
"Mschap die gevoed
rd via de brievenbus,
int daar in verscheen
mededeling, dat hun
uise restaurant „Graaf
ifli het Hoogveen" was
i j enomen in de adel-
ïid van Michelin.
t
r degenen die het aanleg
en instandhouden van
etablissement dat de
st verwende fijnproever
ipreekt als een eer en be-
te ervaren, moeten de
u en van de Franse ban-
nagnaat betoverend zijn.
1 moet een enerverend ge-
zijn voor patrons, gérants
vooral chef-koks, welke
ste toch maar eventjes dit
's varkentje gewassen heb-
Het is alsof zij werden
'nomen in de gedistin-
de rijen van het Legioen
Eer; Légion d'Honneur
uisine, wat nooit Napole-
fa bedoeling zou zijn ge-
?>st, omdat hij niet „echt"
is was en niet bepaald een
t mant.
ig dan de Graaf van het
{veen. als een wat jonge
tut, nog niet begiftigd zijn
de eerste klasse binnen
egioen" (dat konden dan
ie sterren van M. zijn, en
ugdige Graaf kreeg één
ster, en werd dus derde klas
se), maar het opgestapelde
bandenmannetje, de „pneu"
van de vlakte, is toch wel gul
geweest. En andere „edellie
den" in de omtrek, zoals Hans
Martens van De Beukenhof in
Oegstgeest ook al weer eni
ge jaren getooid met een ster
namen, met grote waarde
ring, hun directie-petje af
voor de gravelijke keuken
meesters, en gepatenteerde
chefs rondom neigden hun
hooggemutste hoofden. Niet
onmiddellijk jaloers op chef
Savelberg van de Graaf, maar
wel waardig.
Rode gids
Sinds onheuglijke tijden geeft
deze Franse autoriteit rode
gidsen (vol sterren, sterretjes,
kasteeltjes, halve en verder
gedecimeerde kasteeltjes,
huisjes, gekruiste vorken en
lepels) uit. Met een zeker dé
dain worden oordelen afge
drukt, en ook wordt er hoog
geprezen, in de „guides rou
ges". Sinds enkele jaren ook
in een jaarlijkse bundel „Be
nelux", geredigeerd vanuit
Brussel. Nu zijn de noorde
lijke Nederlanden nooit de
grootste troetelkinderen vap
pneu Michelin geweest. Want
ze kunnen daar misschien wel
eten en drinken, maar de
sfeer en de bereiding laat er
(bijna per definitie) nog veel
te wensen over. Althans, dit
lijkt de redenatie van de be
heerders van het mannetje
die de bourgondische wijsheid
in pacht wensen te houden.
Daarom zien restauranthou
ders en hoteliers in Nederland
weinig „sterretjes". Hooguit
als ze een fikse dreun op het
hoofd hebben ontvangen, na
het verschijnen van de laatste
Rode Gids; ster weg, een
vorkje en lepeltje weg; of ze
zijn afgezakt van „vrij gerie
felijk" naar „eenvoudig, cor
rect". „Grote luxe", „Luxe",
komen in het handboek van
M. voor hotels en fijne keu
kens in Nederland maar zel
den voor. Te dien aanzien
moet je in Frankrijk zijn, of
in België. In Engeland is het
ook al een armoe, als je eens
verfijnd wil slapen of eten. In
de Benelux-gids hoort Neder
land uiteraard thuis.
Kou we kermis
Ik heb nu de gids 1982 in han
den. Voortreffelijk werk hoor,
van de mannetjes van „pneu",
maar een Hollander komt er
in van een kouwe kermis
thuis. Beneden onze staats
grens wordt het gebraad als
Vlaams of Waals reukoffer
aan de gast opgedragen, om
van de Franse vleescascade
maar niet te spreken. Kunnen
we het nou, of kunnen we het
niet Wel, het is maar la la,
vinden de voorproevers van
Michelin; ook in La Haye. Mi
chelin schrijft ook, traditio
neel, het cultureel apprecië
ren van „monumenten" voor.
Door middel van sterretjes: 3.
2 of 1. Drie sterretjes, en het
is een hele reis waard. Dan
kun je het best, van het zui
den komend, in Brugge, Ant
werpen of Brussel stoppen, en
niet verder doorreizen. Want
hogerop kom je in een cultu
rele gribus terecht: de glorie
rijke St. Jan van Den Bosch
slechts twee sterretjes, het
Leidse Rapenburg („Europa s
mooiste gracht", leerde ik
vroeger uit sommige geschrif
ten) ook twee sterretjes, en
„een omweg waard".
Gent, daar barst het van de
twee en drie sterretjes; Brus
sel: hou maar op, Antwerpen
idem, Brugge pater dito, Luik
telt er ook aardig wat. Maar
naarmate Michelin het pol
derland nadert, worden de
sterretjes (en ook de sterren
van het „Leckerbissen")
steeds geringer in aantal. Am
sterdam kan er nog mee door,
en Maastricht (maar dat is zo
goed als Frans). Verder, hoger
op, schijnt Michelin weer bo
ven de geriefelijke „boom
grens" te zijn beland, in de
„poolgebieden" van zowat al
les wat het leven buitenshuis
kan veraangenamen. Karig
met toonaangevend „bestek",
verre van royaal met het aan
geven van kasteeltjes. Alsof
onze vaderlandse menu's uit
quasi bouwvallen zouden be
staan. Overdreven, natuurlijk,
van me. Maar toch. Immers ik
kan tientallen plaatsen met
name opnoemen, van de west
kust tot op het Veluwse zand,
in saksische gebieden tot en
met in mosselplaatsen, in het
hoge Groningse en zelfs Frie
se noorden, waar de tafel alle
eer wordt aangedaan. In alle
gedistingeerde stilte, bij het
geritsel van changements,
omringd door zachte, stemmi
ge tafelmuziek, onhoorbare
obers, waardevaste koks die
even toevallig om de hoek ko
men kijken, bij servetten die.
even de lippen aantippen, de
weelderige desserts, het ge
dempt en lang niet altijd in
ons noorden gewaardeerd ge
fluister, het nonchalant, maar
discreet tekenen van een
cheque, het ingehouden ge
kuch, de stijlvolle kinderen
aan tafel, de nog halfvolle
glazen na afloop, de gedistin
geerde resten op het bord
(„alleen een Hollander vreet
en zuipt alles op"; dat krijg je
te horen, en voorwaar, de
meer romaneske figuren heb
ben gelijk), de natuurlijk aan
doende charme van niet-Hol-
landers. Dit alles bepaalt het
gezichtsveld van de Guide
Michelin. En toch, hoe vaak
de Galliërs ook gelijk moch
ten hebben, teken ik daar
protest tegenaan.
Kritiek
Onaf, niet volledig, niet terde
ge, wat slordig, met de Franse
slag, met een Jantje van Lei
den zelfs, gaat Michelin al een
stuk beneden de grote rivie
ren te werk. De heren van de
„pneu" nodigen zelf uit tot
kritiek, tot commentaar.
„Aarzel niet, en schrijf ons
uw op- of aanmerkingen; we
zijn er voor de doorgaande
automobilist". Dat is eerlijk:'
het hoeft niet te beklijven,
ëen doorgang door Leiden,
met z'n opgebroken straten en
verarmde rijkdom. Nu is onze
historische rijkdom niet zo
intens als die in vroegertijds
welvarender zuidelijke stre
ken. Wij hadden immers de
handen vol aan het ontginnen
van moerassen en ander mon
nikenwerk, zoals 't leggen
van dijken rond polders; we
lagen een beetje buifen de in
tensieve Europese „bedoe
ning". Maar dat hoeft nog niet
te betekenen ik lijk wel te
lijden aan een soort minder
waardigheidscomplex, maar
als „Hollander" krijg je dat al
gauw, als de al dan niet aan
geboren wellevendheid in het
geding is dat het in Leiden
een ratjetoe is op het terrein
van dineren en logeren.
Daarom trof het me pijnlijk te
moeten constateren, dat Mi
chelin er soms een slag naar
slaat. Zelf wil de gids niet
„volledig" zijn, maar om som
mige horeca-nederzettingen
loop je niet zo maar heen.
Neem nu, bijvoorbeeld, in
Leiden het museale hotel-res
taurant Nieuw Minerva, waar
het uitmuntend eten en sla
pen is. Staat niet in de Guide.
Mollie Geertsema, Gelders
commissaris der koningin
maar nog steeds een hang
naar het Leidse vertonend,
heeft het een keer gezegd:
„Mevrouw Favier", zei hij,
„Engel" zo heet mevrouw
Favier dus „ik begrijp wer
kelijk niet waarom uw eta
blissement niet in die gids is
opgenomen". Ook de super-
eet-en-feesttent der Faviers,
de Engelbertahoeve, ont
breekt. „Jawel", zegt de En
gel, „maar dan had ik eerst
een uitnodiging moeten <>tu-
In Voorschoten wordt van De
Gouden Leeuw alleen het
motel aangegeven: „geriefe
lijk". In Warmond heb je
Meerrust, toch niet bepaald
een ondergeschoven snack
bar, maar de gids loopt er met
een boog omheen. Ik kan zo
doorgaan, maar laten we eens
zien wat Michelin wél in ge
nade heeft willen aannemen.
Met een boog
omheen
Beginnen we met Leiden,
waar de „pneu" zich er met
een Jantje van die naam heeft
afgemaakt: Mayflower „vrij
geriefelijk", Oudt Leyden en
Doelen „geriefelijk", „vrij ge
riefelijk" zijn Le Forestier en
Tre Galli, evenals Bistro
Steenstraat, In den Gapenden
Eter en Bistro Le Cloche. Ho
liday Inn en In den Hout
kamp (Leiderdorp) komen
niet verder dan „geriefelijk",
Haagsche Schouw en Bij
d'Ouwe Kerk zijn „vrij gerie
felijk". Daarmee is de Leidse-
Leiderdorpse kous af.
Alphen a.d.Rijn: Toor, 's-Mo-
lenaarsbrug, In de Blauwe
Druif, Baarthuys en Avifau
na: „vrij geriefelijk".
Boskoop: Neuf, „vrij geriefe
lijk".
Hazerswoude-Rijndijk: rest.
Groenendijk,,,vrij geriefelijk".
In Hillegom zijn Flora en
Treslong „vrij geriefelijk".
Hoogmade: Van der Ploeg,
„vrij geriefelijk".
Katwijk: „Noordzee" is „ge
riefelijk", „Parlevliet",
Zwaan. Marina en Pizzeria
Giovanni, „vrij geriefelijk".
Keukenhof en bollenvelden:
dat is „de reis waard".
Leidschendam: Chagall, „zeer
comfortabel", evenals Villa
Rozenrust, dat er bovendien
nog een ster bij heeft; Grand
William en L'Abri zijn „gerie
felijk" en Tinnen Bord „vrij
geriefelijk".
Lisse: „Duif" is „geriefelijk",
het Oude Dijkhurjs (Lisser-
broek) „zeer comfortabel":
Nachtegaal, „geriefelijk"
Nieuw-Vennep: De Rustende
Jager en D'Oude Molen zijn
„vrij geriefelijk".
Noordwijk: „geriefelijk" zijn
daar Baak. Marie-Rose, Asto
ria, Alwine, Zeerust en Graaf
van het Hoogveen (de laatste
plus een ster), „vrij geriefe
lijk" Belvedere en Claren-
wijck, Le Diplomate is „zeer
cdmfortabel", „geriefelijk"
Herbergh, Cleyburch, Hof
van Holland; „vrij geriefelijk"
zijn Gouden Spit en Zegers:
De Witte Raaf staat te boek
als „zeer comfortabel".
Oegstgeest: De Beukenhof
prijkt met een ster en is „een
zeer aangenaam restaurant".
Rijnsburg: De Monyé is ■ï.vrij
geriefelijk".
Sassenheim: Motel Sassen-
heim, „geriefelijk".
Voorschoten: Allemansgeest
en motel De Gouden Leeuw,
„geriefelijk". De Knip is „zeer
comfortabel".
Wassenaar: Bianca is „vrij ge
riefelijk", Duinoord „geriefe
lijk", De Kieviet heeft een
ster en is bovendien een „luxe
restaurant".
Zoetermeer: City Hotel is
„zeer comfortabel". Hoeve De
Sniep „geriefelijk".
Zoeterwoude: De Vriend
schap, „vrij geriefelijk".
Dat was het; meer smaken
had Michelin niet voor deze
omstreken.
al eerder duidelijk
dat de mede-
iden aan het Werk-
meer dan hun col-
van andere gezel-
een zekere vrij-
beweging voor
imera hebben. Zij
een vorm van on-
[enheid uit en de
klinken al
;t helemaal ver
veel natuur-
ls het Werkthea-
een film maakt,
i dat ze zich al heie
hun rollen heb-
[eleefd.
het in zo'n absurde
s bijvoorbeeld „Cam-
T een door zijn onder-
aangrijpende film als
woele zomeravond"
gezelschap jarenlang
nt gespeeld. Iedere si-
an deze feestavond,
s misloopt, is zorgvul-
»s. probeerd voor een pu-
n regisseur Frans
lie deze voorstelling
van Shireen Strooker voor de
filmcamera vastlegde, kreeg
eigenlijk een kant en klaar
pakket in handen. Het is de
verdienste van de kleine
Frans Weisz, die na het mis
lukken van „Heb medelij, Jet"
zich teleurgesteld terugtrok
om met „Charlotte" een ge
slaagde come-back te maken,
dat hij er iets aan heeft weten
toe te voegen en niet helemaal
te vervallen in een filmregi
stratie van de toneelopvoering.
Op die bewuste „Zwoele zo
meravond" geeft het tweede
rangs artiestenechtpaar Nel en
Koos Jansen met hun combo
en nevenattracties een feest
avond in een circustent voor
de notabelen en jeugd van een
stad, die zijn 500 jarig bestaan
viert. Vóór de voorstelling
meent Koos Helmert Wou
denberg liedjeszanger en con
ferencier, die het voorname-
Marja Kok en Helmert Woudenberg als de kibbelende Nellico's in „Een zwoele zomeravond" van het Werk
theater.
lijk van Belgen-moppen moet
hebben, even ophartig te moe
ten zijn tegenover Nel,' door
haar op te biechten dat hij een
verhouding met een ander
heeft De sfeer, die door een
aantal kleine organisatorische
oneffenheden toch al gespan
nen was, wordt dan om te snij
den.
Zeker als tot tweemaal toe het
licht uitvalt, de echtgenote van
de ambtenaar van kunstzaken
lichtelijk beschonken zich met
de show gaat bemoeien en een
Belg verontwaardigd op de
grappen gaat reageren. Het
wordt helemaal een dolle boel
als een Surinaamse even een
gastoptreden geeft.
„Een zwoele zomeravond" zit
boordevol absurde grappen.
En toch, juist door het hinken
op twee gedachten de ge
kwetste Nel, een prima rol van
Maija Kok, die ook het scena
rio schreef en de interrupties
van bijvoorbeeld een Joop Ad
miraal als een jengelende baby
krijgt de film iets
wichtigs. Frans Weisz heeft
dat niet helemaal weg kunnen
werken. Aan de ene kant heb
ben we de huwelijksmoeilijk
heden van de Nellico's, aan de
andere kant een voorstelling
die door een paar volwassen
kinderen volledig in de war
wordt gestuurd. Door bijvoor
beeld de conferences uitvoerig
in beeld te brengen, ligt het
tempo ook soms vrij laag, wat
bij een toneelvoorstelling mis
schien niet opvalt, maar in een
film waarbij de camera de
aandacht toch op allerlei de
tails kan vestigen wel in het
oog springt.
Helmert Woudenberg en Mar-
ja Kok weten dit met hun uit
stekende mimiek vergelijk
hun slonzig uiterlijk met hun
„opgedofte" verschijning tij
dens hun optreden zeer
goed op te vangen en er zal
ongetwijfeld hartelijk worden
gelachen om deze film, die ei
genlijk niet helemaal film is
geworden.
MILO
STADSGEHOORZAAL: Residentie-Orkest o.l.v. Hiroyuki Iwaki, m.m.v. Her
man Jeuri8sen (hoorn), Peggy Walsh (hoorn) en Mark Gigliotti (fagot). Vrij
dag 12 maart (20.15 uur).
„Als de mensen hier maar
niet zo formeel deden.
Het hoeft echt niet altijd
zo akelig beleefd. Liever
eerlijk boe-geroep, dan
mat applaus". Aldus de
Japanse dirigent Hiroyuki
Iwaki, een oude bekende
voor het Residentie-Or
kest: Iwaki is een echte
reisdirigent geworden. Hij
bekent, dat hij eigenlijk
een hekel heeft aan reizen
en aan hotels, maar hij
zegt: „Voor het type musi
cus waartoe ik behoor is
er geen andere^oplossing.
Op één plaats blijven be
tekent voor mij artistiek
stilstaan en artistiek stil
staan is achteruitgaan".
Iwaki heeft lang geaarzeld of
hij honkballer zou worden of
musicus. Achter zijn favoriete
sport heeft hij een punt gezet
nadat hij een tijdje met een in
gips verpakte voet en vinger
moest dirigeren. Het gips is er
weer af en Iwaki kan zich
weer met zijn gebruikelijke
energie wijden aan het pro-
Hiroyukl Iwaki.
gramma, dat hij met het Kesi-
dentie-Orkest zal uitvoeren
Gespeeld worden het concert
voor twee hoorns en strijkers
van Joseph Haydn, een deel
uit 'Rosamunde' van Schubert,
het fagotconcert van Weber.
'An American in Paris' van
Gershwin en dansen uit 'West
Side Story' van Bernstein
HAAG/DOR-
1 T Flip Pieters
gehandhaafd als
v|ker van D'66 voor
inciale staten-ver-
n. Pieters positie
rekker was onze-
vorden, nadat de
dagen bekend
t hij een tiental ja-
ïden tot drie we-
werd veroordeeld.
inJiad toen gefrau-
u net de opbrengst
■e** postzegelveiling
slfiad georganiseerd.
heeft hij niet te-
a|an zijn mede-kan-
|0p de kieslijst ver-
s de afgelopen da-
v ft hii de helanp-
GEVANGENISSTRAF MAAKT GEEN VERSCHIL:
hebbenden in zijn partij
zowel mondeling als
schriftelijk van dit verle
den op de hoogte gesteld.'
De 49-jarige Pieters wilde gis
teren niet meer uitgebreid in-
gaan^op deze voor de meeste
gens de lijsttrekker van de De
mocraten, zelf afkomstig uit
Dordrecht, behoort de publici
teit die rond zijn persoon is
ontstaan tot de categorie
„goedkope sensatiezucht". De
informatie over zijn voor D'66
politiek ongunstige 'verleden
kwam dezer dagen uit het dag
blad De Dordtenaar uit Pieters
woormHats Tn Hip inf<-»rp->atip
worden naast de postzegel-af
faire ook enkele van zijn fail
liet gëgane bedrijfjes genoemd,
waarvan de schulden nog
steeds niet zouden zijn afge
lost.
Pieters noemde de informatie
gisteren „pertinent niet waar.
Ik word op een verschrikkelij
ke manier onder uit gehaald.
kend. Het heeft dertien jaar
geleden plaatsgevonden, nog
voor ik politiek actief werd. Er
was geen reden meer om het
omhoog te halen. Om dat nu
weer op te rakelen wind ik ge
tuigen van een dermate sme
righeid, daar heb ik geen
woorden voor. Mijn mede
kandidaten zijn op de hoogte
ties plaatsvonden. Daarbij heb
ik geen schulden meer, die zijn
allemaal afgelost",aldus de
nummer 1 op de D'66-verkie-
zingslijst.
Politiek onbesmet
Pieten vindt zelf het meest
ven onbesmet is. De in het
verleden opgedane ervaringen
op persoonlijk gebied moeten
voor zijn politiek functioneren
geen verschil uitmaken, zo
vindt hij. De handelwijze van
De Dordtenaar, die eerst D'66
op de hoogte stelde en deze
partij verzocht de lijsttrekker
terug te trekken, noemt hij
De lijsttrekker van de Demo
craten is met name in de
Haagse regio nog een grote on
bekende. In zijn woonplaats
Dordrecht en in de omliggen
de plaatsen is hij al vele jaren
voor D'66 in de weer. met
name in wat wordt genoemd
de „zachte sector",, het wel
zijnsbeleid, cultuur en recrea
tie. Pieters passeerde tijdens
de D'66-verkiezingen van kan
didaten voor Provinciale Sta
ten de gedoodverfde nummer
1, Tom Smit uit Zoeterwoude,
na eerst op de dertiende plaats
gestaan te hebben. Dal gebeur
de in zijn eigen woonplaats,
volgens velen de belangrijkste
bijdrage tot zijn lijsttrekker
schap. Pieters verklaarde on
langs tegenover deze krant 13
dan ook te zien als zijn geluks
getal Erg lang heeft die ge-
