De Wolf held van het Volk
Wanprestatie FC Den Haag
Oberacher redt AZ '67
frontaa^
MAANDAG 8 MAART 1982
Pas toen Fons de
de eindstreep was
isseerd, durfde hij om
ijken. Toen ook stond
dat de veelbelovende
de officiële openings
teker van het nieuwe
ien op zijn naam had
acht. In een ruim tien
ieter lange solo hielde
Ie Internationale con-
'entle van zich af waar
de Omloop van het
toch nog een boeien-
inale kreeg. Dat was
'ens hard nodig, want
ondanks alles altijd
met de nodige span-
tegemoet geziene
itrijd bracht ditmaal
wat velen ervan had-
verwacht. Er kwamen
raar na de beklim-
j van de Elkenberg elf
eurs op kop, waarbij
s verwacht mocht wor-
zlch ook Roger de
Inck en Jan Raas
inden, maar toen na
spervuur van demar-
Fons de Wolf alleen
ontuur toog, rekende
peloton de overgeble-
Fons de Wolf schreef In
Gent de eerste klassieker
van het nieuwe wlelersel-
zoen op zijn naam.
ven tien vluchters zelfs nog
in.
Do strijd om de tweede plaats
eindigde dan ook in een soort
massasprint en het was even
veelzeggend. De Ier Kelly had
de snelste benen, maar hij kon
toch niet verder komen dan de
derde plaats omdat Graham
Jones een half wieltje voor
sprong behield, gekregen door
een laatste demarrage en klei
ne kilometer voor de finish in
gezet.
Ook dit nog zo prille seizoen
leek de weg naar de zo fel be
geerde absolute doorbraak
naar de top voor Fons de Wolf
aanvankelijk afgesloten te zijn.
Ook al door een val In San Se
bastian en een tuimeling In Si
cilië, waar de net geheelde
wonden pijnlijk openscheur
den. De Wolf over het trai
ningskamp van zijn ploeg: „Op
Sicilië was ik de slechtste man
van het hele stel. Ik heb mezelf
echter veel pijn gedaan om
door te zetten. Bovendien
bleek iedereen bereid mij voor
honderd procent te steunen.
Dat gaf moraal, stimuleerde
mij".
De 25-jarige Belg benadrukte
vervolgens zijn kopmanschap
door op uiterst verrassende
wijze in de Italiaanse semi-
klassleker Cagliari-Cagliari alle
Azzurri's terug te wijzen en
bleek vervolgens ook in de
Omloop de beste. „We hadden
van ploegleider Swerts de op
dracht om beurten uit de kop
groep te demarreren. Toen Ja
cobs werd teruggepakt viel het
even stil. Toen ben ik gegaan".
Geen Maertens
Het daverende succes van De
Wolf maakte de Belgische wie-
Ierwereld zichtbaar gelukkig. In
de vroege ochtenduren was er
namelijk veel opwinding ont
staan over het wegblijven van
Freddy Maertens. De wereld
kampioen, die dagenlang had
verzekerd aan de start te zul
len verschijnen, liet het afwe
ten. Ploegleider Lomme Dries-
sens, die ook geen enkel ge
luid had laten horen, waaruit
kon worden afgeleid, dat
Maertens zou wegblijven, vol
stond nu koeltjes met de me
dedeling: „Het is nog te vroeg
voor Freddy. De conditie is er
niet". De organisatoren en het
Belgische wielerpubliek voel
den zich echter danig gefopt.
Na de beklimming van de El
kenberg, zo'n 25 km voor de
eindstreep, waren de sterk
koersende Braun, Jan Raas,
Jean Luc Vandenbroucke en
De Vlaemlnck weggesprongen.
Kelly tikte ook nog op tijd aan
waarna De Wolf met Van de
Velde, Bogaert, Verschuere en
Jacobs in het wiel ook de aan
sluiting nog tot stand bracht.
Pollentier die het gevaar even
eens zag probeerde op zijn
beurt nog mee te springen
maar zijn 27.000 vergaarde
trainingskilometers bleken niet
voldoende om in zijn eentje de
strijd tegen de gebundelde
overmacht te winnen.
Jan Raas opende de finale.
„Dat doe ik hier al Jaren. De
samenstelling van de kopgroep
was echter niet in mijn voor
deel. Je hebt een beetje geluk
nodig. De Wolf reed sterk,
maar Braun maakte op mij een
betere indruk". Raas, die zijn
voortanden ook nog stuk beet
op een bidon kwam wel even
weg, maar hij verkeerde toen
in gezelschap van De Wilde en
Kelly die zelfs voor de Zeeuw
te snel zijn. Dus hield hij de
benen maar weer stil. De
groep liep weer samen, waarna
uitgezonderd De Vlaeminck ie
dereen probeerde vla een de
marrage een gunstige uit
gangspositie te verwerven. Het
was tenslotte De Wolf, die In
zijn eentje weg kwam. Tot gro
te teleurstelling van Braun, die
door zijn strijdlust, hij kwam
ook als eerste boven op de
Muur van Geraardsbergen, tot
de man van de dag was uitge
groeid.
Van de Velde
De mannen van Post verwerk
ten de tegenslag kalmpjes.
Raas zag zelfs een lichtpuntje.
„De manier, waarop Van de
Velde in deze finale reed was
vijftig procent beter dan vorig
jaar. Dat geeft voldoening.
vooral, omdat hij de man is
voor de rittenwedstrijden". De
ploeg Post functioneerde on
danks de mislukte machts
greep van Raas naar behoren.
Dat kon eigenlijk niet worden
gezegd van vele andere ge
starte Nederlandse coureurs.
De ploeg van Vissers werd
toen het eenmaal echt begon
hopeloos naar huis gereden,
terwijl de formatie van Jos Eh-
len alleen in Lammertink en
Van Dongen twee erkende
krachten bleek te bezitten. Tij
dens de beklimming van de
beruchte Muur van Geraards
bergen zat Lammertink voor
aan. Dat presteerde ook Theo
de Rooy. Kwam hij in 1981 als
eerste boven, nu volgde hij in
het spoor van Braun, Vanden-
Broucke en Raas, Kelly en De
Vlaeminck. Goed genoeg voor
een sprong naar een korte tijd
later te vormen front. Toen
was De Rooy er echter, even
als vorig jaar, (I) opnieuw niet
bij. „Tijdens de beklimming
van de Elkenberg was het
wringen en trekken geblazen.
Ik zat niet ver genoeg van vo
ren. Het was me te riskant". Er
kon begrip voor zijn mening
worden opgebracht. Uiteinde
lijk brak hij nog niet zo lang
geleden zijn sleutelbeen.
PETER VAN PUTTEN
SCHEDE Geschrokken zei Aad Kila zaterdaga-
ïd na FC Twente-FC Den Haag (2-0): „Je hoorde dan
I weinig opwekkende verhalen, je hoeft maar naar de
iglijst te kijken, maar dat FC Den Haag zo slecht kon
i? Nee, dat had ik niet gedacht. Ik moet gewoon tot
conclusie komen, dat deze club degradeert. Dat doet
als Hagenaar en oud-speler van FC Den Haag, pijn,
selijk veel pijn".
toeval wilde, dat de Hagenaar In Twentse dienst evenals vo-
jaar zijn oude club in het Diekmanstadion niet kon bestrijden..
Ig Jaar gaf de toenmalige trainer Hennie Hollink de voorkeur
een ander, nu moest Kila aan de kant blijven wegens een
orsing. Met zijn uitspraak wekte Kila de indruk zich meer zor-
te maken over FC Den Haag dan de manschappen van trai-
Cor van der Hart zelf. Niemand van de.
)0 toeschouwers kan de indruk hebben gehad, dat FC Den
g zich tot het uiterste inspande om de positie op de ranglijst
e vijzelen.
een veertien jaar werd in Enschede meer gewonnen, een uit
strijd tegen FC Twente is op zich een moeilijk karwei. Echter,
stelde FC Twente zaterdag voor? Na Martin Jol is nu ook
neo Zondervan voor veel geld overgedaan aan West Brom-
i Albion, Kila en Gritter waren geschorst, Vreijsen verdween
ien minuten al met een zware heupblessure naar de kleedka-
Een veredeld tweede elftal, met talenten als Rutten, Dilling,
/an Willem II aangetrokken en debuterende Van Gestel, die
i zich nog moeten zien te manifesteren. Alleen, in Manuel
chez Torres en in iets mindere mate de Deen Michael Blrke-
I, had FC Twente zaterdag spelers, die enig niveau demon
erden. Bij zo'n opponent slaagde FC Den Haag er in nog ver-
Ie mindere te zijn.
in inhoud
n greintje inhoud, zelfvertrouwen, fantasie en inzet bezat FC
Haag, dat het moest stellen zonder de zieke Schoenmaker
Ie geblesseerde Tempelaar. Echt een situatie, waarin men in
lopsport de tijd rijp acht om maar weer eens met elkaar te
Ien, elkaar ongeremd de waarheid te zeggen, de zaken op
rijtje te zetten. Maar ja, bij FC Den Haag is dit seizoen al
i beetje al het denkbare tot zelfs de onsympathieke stap van
trainerswisseling toe gedaan.
e vier weken, dat Cor van der Hart nu in het Zuiderpark aan
jang is, heeft hij al zo'n beetje alles gedaan. Gepraat, driftig
orden, diverse formaties geprobeerd, spelers „gekieteld"
s hij zelf zegt. Een staat van dienst, respect bij alle spelers,
,.dit alles heeft hij voor op Martin van Vianen. Echter, Van
Hart wordt nu al met dezelfde problemen geconfronteerd als
voorganger: de gevolgen van een onevenwichtige spelers-
ep, van spelers, die zich veelal toch iets gereserveerd opstel
en op de meest ongelegen momenten relativeren. Hoewel het
Ig was, stond bij FC Den Haag zaterdag de blik beslist niet
pneindig en het verstand op nul.
irom reageerde Van der Hart enigszins geïrriteerd, toen in de
Jkamer werd opgemerkt, dat FC Den Haag aanvankelijk zo
1 speelde. „Hadden de jongens dat maar negentig minuten
aan", klonk het wat nors.
en woorden
een woorden heb ik over voor wat mijn ploeg vanavond heeft
n zien. Zo slecht", vervolgde hij hoofdschuddend. „Misschien
rie wedstrijden in een week wel te veel voor de jongens", filo-
lerde hij tenslotte.
de inzet, waarmee FC Den Haag afgelopen woensdag tegen
Utrecht bij de aanhang toch behoorlijk wat sympathie los-
kte, was in Enschede niets te bespeuren. Nu moet ook wel
den opgemerkt, en dat stelde voorstopper Simon van Vliet na
op ook wel enigszins terecht, dat FC Den Haag sportief ge-
door elke denkbare rampspoed wordt overspoeld. Tegen FC
echt werd de nederlaag in de eerste minuut van de blessure-
ieen feit, hoewel FC Den Haag de wedstrijd onder controle
I gehad. Zaterdag kwam het achter te staan, omdat Simon
Vliet de bal na een voorzet van Ferdi Rohde met het scheen-
exact onder de kruising boven Dido Havenaar joeg.
n vloeide alle inspiratie (voor zover deze aanwezig was) letter
en figuurlijk uit de Haagse botten. Bij een Ingooi werd FC
nte de bal cadeau gedaan, op het middenveld vielen grote
n, Twente's laatste lijn draafde regelmatig met groot gemak
de complete Haagse ploeg heen, die aanvallend niet verder
m dan lukrake lange passes in de richting van de eenzame
y Morgan.
ehuwelijk
ihuwelijk, zo zwak zoals FC Den Haag zich toen verzette. Wat
geluk had FC Den Haag niet, dat de schade beperkt zou blij-
tot twee treffers (Rohde maakte 2-0 door in de rebound te
iteren, nadat Havenaar een indrukwekkend afstandsschot
Jaap Bos had gekeerd). Sanchez Torres had bij zijn slaloms
e zo veel energie nodig, dat de kracht voor een afronding van
lecreëerde mogelijkheden ontbrak en de Deen Sören Lind-
faalde gewoon bij kansen voor zelfs open doel door over de
te maaien of in het zijnet te schieten. Wissels (Keloglu voor
Delft en Prevo voor de geblesseerd geraakte Renooy, wiens
anningen wel vergeefs moeten zijn, als het collectief faalt)
hten geen verandering.
FRANS LEERMAKERS
verloop: 20. Van Vliet (In eigen doel) 1-0, 30. Rohde 2-0. Scheidsrechter:
Toeschouwers: 4.500.
iventr. Snelders; Scheve. Rut-
lilling, Van Gestel: Vreijsen (Mentlnk), Bos, Blrkedahl; Sanchez Torres,
i. Lindsted.
•en Haag: Havenaar: Van der
Mansveld, Van Vliet. Treling; Van Bergenhenegouwen. Renooy (Prevo),
lelft (Keloglu); Melis, Morgan, Rontberg.
Jan Renooy, Aad Mansveld en Arie van der Zwan (v.l.n.r.) van FC Den Haag wijken
verschrikt terug voor een schot van Manuel Sanchez-Torres, dat overigens geen doel
zal treffen.
ALKMAAR - Voor de bij
naam 'Kaiser* la zijn
naamgenoot Beckenbauer
komt Franz Oberacher
voorlopig nog niet in aan
merking, maar met zijn
twee treffers zaterdaga
vond tegen FC Utrecht (2-
1) verplichtte de Oostenrij
ker wel heel AZ '67 zeer
aan zich. Tot geruststelling
van de leiding van de
Noordhollandse club deel
de Oberacher niet in de
malaise die op dit moment
kennelijk spitsen als Pier
Tol en Kees Kist in zijn
greep houdt. Waardoor de
landskampioen, die overi
gens qua spel weer goed
deels op het niveau van
vorig seizoen zit, voorals
nog kansrijk is in de race
naar Europees voetbal vol
gend seizoen.
FC Utrecht, dat mede onder
druk van de financiële toe
stand bij de club wekenlang
erg sterk presteerde en gerui
me tijd louter zeges aaneen
reeg, gaf er zaterdagavond in
de Alkmaarderhout blijk van
ietwat aan vorm te hebben in
geboet. De jonge Domstad-
ploeg, die winnen als compen
satie zag voor het door malver
serende bestuurders aange
richte prestigeverlies, heeft
kennelijk enige weken te veel
van zijn krachten aangespro
ken waardoor nu de terugslag
komt. De Utrechtenaren toon
den tegen AZ '67 nog wel de
gelijk aan een formatie-met
toekomst te zijn, maar misten
voldoende geloof in eigen kun
nen, een rustbrenger op het
middenveld (Van Hanegem?)
en werden bovendien gecon
fronteerd met een van revan
chegedachten vervulde oppo
nent. AZ '67 wilde zich koste
wat kost rehabiliteren voor de
blamage een week eerder bij
Go Ahead. Dat 'eerherstel'
kwam er inderdaad middels
overtuigend, energiek en
agressief spel, maar de doel
punten om die elementen in
cijfers uit te drukken bleven
uit.
AZ '67 - FC Utrecht is mede
daardoor overigens een uiterst
boeiende ontmoeting gewor
den. Die wellicht als krachtme
ting tussen twee even hoog ge
klasseerde ploegen zou zijn
ontkracht als de Alkmaarders
Franz Oberacher (links) bezorgde AZ '67 met twee treffers de overwinning op FC Utrecht. Hier wordt de Oostenrij
ker belaagd door Verrips (midden) en Flight.
uit hun overdaad aan kansen
inderdaad eerder en vaker
hadden raak geschoten. Dat
dit nu niet gebeurde lag overi
gens niet alleen aan gebrek
aan schotvaardigheid bij Tol
en Kist, maar voor een zeker
zo groot deel bij doelman Hans
van Breukelen van FC Utrecht.
De doelman van het Neder
lands elftal, die zichzelf niet als
enige ziet als een 'object' ter
(gedeeltelijke) leniging van de
miljoenenschuld van de Dom
stadclub, gaf er blijk van in
een topvorm te steken door
talloze pogingen van AZ '67 te
pareren en juist voor hem was
het pijnlijk dat zijn team uitein
delijk toch nog door een com
plex van factoren tenonder
ging.
Gemiste strafschop
Zoals bijvoorbeeld de kort na
de pauze bij de stand van 1-0
voor AZ '67 door Leo van Veen
gemiste strafschop én de op
stelling van scheidsrechter
Charles Corver. De Voorburg-
se spelleider, die na afloop
vooral door Van Breukelen
werd gekritiseerd omdat hij
geen blessuretijd had bijge
teld, marchandeerde wel wat
ernstig met de regels door Ed
die Treijtel niet terug te fluiten
nadat deze de elfmetertrap van
Van Veen buiten zijn hok had
geranseld. De Alkmaarse doel
man, die kort voordat Van
Veen zijn aanloop nam door
Corver werd gemaand geen
capriolen uit te halen, bewoog
duidelijk te vroeg en kon mede
daardoor de strafschop stop
pen. Corver zou alle schijn van
partijdigheid hebben vermeden
als hij Van Veen een revanche
had gegund. „Dan had het heel
anders kunnen verlopen",
meende Van Breukelen later
niet ten onrechte. Te meer
daar het tot de 65e minuut
duurde alvorens Oberacher
opnieuw uit het Noordholland
se offensief de Alkmaarse vic
torie leek zeker te stellen (2-0).
Geen moment
Pas toen kwam FC Utrecht,
dat overigens geen moment
echt de indruk had gewekt
vanuit de egelstelling te willen
opereren en vanaf de zestigste
minuut libero Van Veen daad
werkelijk voorin posteerde
doordat trainer Han Berger
Verrips als linksachter inzette
voor de falende rechterspits
Gozems, echt wat los. Het le
verde slechts de 'aansluitings-
treffer' op, van Van Veen,
maar doordat voorstopper Ro
nald Spelbos van AZ '67 zijn
rentree na een langedurige
schorsing tot een puntgave op
voering en daarmee Willy Car-
bo onzichtbaar maakte, Jos
Jonker ontzaglijk veel corrige
rend werk deed voor Kristen
Nygaard en Jan Peters en FC
Utrecht bovendien linkerspits
Jan Monster wel erg nadrukke
lijk miste bleef de winst in Alk
maar. Waar de ploeg van trai
ner Georg Kessler overigens
ook de meeste recht op had.
„Nu nog scoren", merkte
Kessler na afloop op. En daar
mee had hij niets miszegd.
FRANK WERKMAN
-scoreverloop: 13. en 65. Oberacher
1-0 en 2-0; 82. Van Veen 2-1;
scheidsrechter: Corver; toeschou
wers: 10.000. Gele kaart: Van der
Lem (FC Utrecht).
AZ *67: Treijtel; Van der Meer. Met-
god, Spelbos. Hovenkamp; Peters.
Nygaard. Jonker; Oberacher. Kist.
Tol.
FC Utrecht: Van Breukelen; Van Ta-
melen. Du Chatlnier, Van Veen.
Right; Wouters, Kruys, Adelaar; Go
zems, Carbo. Van der Lem.
Cruijff heeft
weer voldoende
voor Oranje
Toen Johan Cruijff be
gin december zijn ren
tree maakte bij Ajax
vierde de scepsis
hoogtij. Alom werd niet
alleen ernstig getwij
feld aan de bedoelin
gen van de ooit bewie
rookte vedette, van wie
ruimschoots verhalen
voorhanden waren over
zijn financiële teloor
gang, maar tevens over
zijn capaciteiten. Ook
nadat hij bij zijn herop
treden tegen Haarlem
herinneringen had op
geroepen aan zijn
beste tijd kreeg Cruijff
nog niet alle twijfelaars
op zijn hand. Het zou
een door de omstan
digheden geforceerde
(erg goede) rentree
zijn geweest, terwijl
maar moest worden af
gewacht of die een ver
volg zou krijgen. De
critici hebben ongelijk
gekregen. Cruijff heeft
het bepaald niet bij
een eenmalige 'show'
gelaten. De op leeftijd
zijnde Ajacied blijkt,
mede dank zij opoffe
rend werk van ploeg
maats, wel degelijk in
staat nog wekelijks tot
aansprekende presta
ties te komen.
Zo zeer zelfs dat
bondscoach Kees Rij
vers een welgevallig
oog heeft laten vallen
op de man die het Ne
derlandse voetbal in de
zeventiger jaren naar
een ongekende glorie
periode voerde en kort
voor het toernooi om
de wereldtitel in Ar
gentinië een streep
zette onder zijn inter-
landcarriere. Strepen
worden in de sportwe
reld nooit definitief ge
trokken, de voorbeel
den daarvan liggen
voor het oprapen. Voor
Kees Rijvers, die er
nooit een geheim van
heeft gemaakt dat er
nimmer tot een rück-
sichtslose verjonging
van het Nederlands elf
tal zou kunnen worden
overgegaan (al zou dat
alleen al maar zijn van
wege de kansen die
Oranje moet verdedi
gen met het oog op het
Europees landenkam-
pioenschap in 1984), in
ieder geval niet.
Rijvers, die net zo veel
of weinig prestatiege
richt is als de meeste
van zijn clubcollega's -
hoewel hij inderdaad in
het verleden bij FC
Twente en PSV een ze
kere reputatie verwierf
als 'opbouwtrainer' -,
ziet in een terugkeer
van Cruijff in het Ne
derlands elftal een uit
stekende mogelijkheid
om in ieder geval op
korte termijn tot enig
succes te geraken. Er
is inderdaad veel te
zeggen voor een dank
zij Cruijffs aanwezig
heid beter mogelijke,
geleidelijke inpassing
van jongeren.
Tot dusver heeft Johan
Cruijff het lonken van
Kees Rijvers beant
woord met een gepast
stilzwijgen. Het lijkt
ook niet zo waarschijn
lijk dat de Ajacied, die
inmiddels weer weke
lijks voor hoogstandjes
zorgt en tevens een ex
tra toeloop van publiek
bij zowel Ajax als ont
vangende clubs be
werkstelligt, besluit tot
een hernieuwd dragen
van het oranjeshirt.
Voor een regelmatig
optreden bij zijn huidi
ge club behoeft Cruijff
zijn leven niet al te
zeer aan te passen. In
dien hij zou besluiten
weer voor het Neder
lands elftal uit te ko
men zou hij privé aan
zienlijk meer conces
sies moeten doen. Het
lijkt twijfelachtig of hij
daartoe nog bereid is.
Met Ajax weet hij nu
regelmatig weer de pu
bliciteit te halen, waar
bij zijn hernieuwde
succescampagne ook
in het buitenland niet
onopgemerkt zal zijn
gebleven. Of dat resul
teert in een aanbieding
dient afgewacht; wel
licht dat Cruijff daar
voor bevattelijker zal
blijken te zijn dan voor
een invitatie van Rij
vers.
Hoe het ook zij, zijn
prestaties hebben
Cruijff inmiddels weer
het nodige krediet ver
schaft. Waarmee zelfs
•en rentree in het Ne
derlands elftal zou
worden gerechtvaar-
