„Bankstel van keramiek
past niet in Langstraat"
Jopie
op herhaling
„Gevallenen moeten in
ere worden gehouden'
Toneeluitvoering
Sin t Panera ti us
WASSENAARSE WINKELIER NOTENBOOM:
-
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of
soms ook wel een kat) beschreven die in het asiel ver
blijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... tenzij
het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek beschre
ven honden zijn óf gevonden, óf door hondenbezitters
naar het asiel gebracht. Ze worden om uiteenlopende re
denen afgestaan, vaak begrijpelijk, maar soms ook vol
slagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschreven die
ren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur onder
gaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van circa 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen.
Adres: Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden.
Tel.: 411670. Geopend di. t/m vr. 10-12 en 14-17 uur, za. 10
tot 12 en 14-16 uur. Zondag en maandag gesloten.
LEIDEN Een asiel is
niet alleen een tehuis, dat
een onderdak biedt aan
honden, maar ook katten
vinden er een dankbaar
onderkomen. Vandaar
deze week maar weer
eens aandacht voor een
kat. Jopie heet hij en Jo
pie verdient ook wel een
paar kolommen gratis re
clame. Dat een kattenle-
ven zeker niet altijd over
rozen gaat, blijkt maar
weer eens uit hetgeen dit
dier in de afgelopen
maanden overkomen is.
In en uit het asiel, daar
komt het op neer.
Jopie is een gecastreerde kater
van vijf jaar oud. Een wit met
zwarte vacht is het enige be
langwekkende dat over zijn
uiterlijk te melden valt. Ver
der ziet hij eruit zoals het me
rendeel van zijn soortgenoten.
Jopie is eigenlijk een zielig ge-
vai. Niet dat hij lijdt aan aller
lei lichamelijke dan wel gees
telijke gebreken, integendeel,
maar Jopie zit nu voor derde
keer in het asiel. Al in oktober
vorig jaar maakte hij kennis
met het asiel. De Dierenhulp-
dienst kreeg een seintje dat er
een kat rondzwierf en of dat
beest maar even opgehaald
kon worden. Of Jopie buiten
de deur is gezet of dat hij al
leen maar is verdwaald, is dan
ook niet duidelijk. Hoe het ook
gegaan moge zijn, na twee
maanden in het asiel verhuis
de Jopie naar een flat in de
Merenwijk. Helaas was het na
twee dagen al mis. Jopie bleek
snipverkouden: hij nieste de
hele dag en het water liep be
halve uit zijn neus ook uit zijn
ogen. Een reis terug naar het
asiel was het resultaat.
Merkwaardig genoeg was de
inmiddels bekende omgeving
van het asiel voor Jopie ge
noeg om hem even plotseling
van zijn verkoudheid af te hel
pen als hij de kou had opgelo
pen. Na een paar uur was er
niets meer te merken van nie
zen en lopende ogen. Hij zag
er weer zo fris als een hoentje
uit. Jopie dus terug naar de
Merenwijk. Een dag later was
het al mis. De kat nieste er
weer vrolijk op los. Het ver
moeden, dat Jopie voor iets
lergisch is en niet zomaar
verkoudheidje had opgelopen
kwam naar voren. De vraag
wat dat 'iets' dan is, kan alleen
niet beantwoord worden. Het
kan variëren van een plant tot
de kamerbrede vaste vloerbe
dekking. Na anderhalve
maand ging de kat naar
gezin in Leiderdorp. Hier deed
zich ook weer een geval
allergie voor: niet Jopie maar
de dochter des huizes kreeg
het nu te kwaad. Jopie dus i
tour asiel.
En daar zit het lieve dier dus
nu te wachten op de dingen
die komen gaan. Want lief i
Jopie wel. Hij wil het liefst d
hele dag aangehaald worden,
is erg aanhankelijk en zit
graag op schoot en kan prima
met kinderen opschieten. Na
een periode van wennen, wil
hij ook wel eens buiten een
eindje lopen.
Boris
Voor Boris, de hond van vori
ge week was veel belangstel
ling. Hij is naar Katwijk ge
gaan.
STAD/REGIOleidse courant
Pleidooi voor herdenkingsplaat aan Wassenaarse Schouwweg
WASSENAAR „Bernhard
IJzerdraad, één van de initia
tiefnemers van de verzets
groep uit de Tweede Wereld
oorlog „De Geuzen" lag op de
begraafplaats aan de Schouw
weg", aldus de heer W.A. Brug
van de Haagse Stichting Oran
jehotel. Brug ijvert voor een
herdenkingsplaquette met de
namen van gevallenen tegeno
ver de onlangs ontruimde
Wassenaarse oorlogsbegraaf
plaats aan de Schouwweg.
Om zijn wens kracht bij te zet
ten, schreef hij een brief aan B
en W van Wassenaar, waarin
staat dat de namen van ge
sneuvelde en gefusilleerde
slachtoffers in ere gehouden
moeten worden.
Ontruiming
grote rustplaats aan de
Schouwweg ontruimen, omdat
het contract met de eigenaar
van de grond afliep. Vlak na
de Tweede Wereldoorlog was
de gemeente namelijk met de
eigenaar overeengekomen dat
de slachtoffers van de oorlog
aan de Schouwweg begraven
mochten worden, totdat de ge
meente een nieuwe begraaf
plaats zou krijgen. Met de
komst van de begraafplaats
Kerkehout vlakbij Dierenpark
Wassenaar, was dit zover. In
samenwerking met de Haagse
Oorlogsgravenstichting zijn de
graven overgebracht op de
centrale begraafplaatsen in
Loenen en bij de Grebbeberg.
De gemeente gaat het karakte
ristieke beeld van de Wasse
naarse ereplaats naar het te
genover de Schouwweg lig
gende Wavopark verplaatsen.
De jaarlijkse 5 mei herdenkin
gen zullen hier dan ook plaats
vinden.
Herdenkingen
De Haagse stichting Oranjeho
tel was in al deze veranderin
gen echter niet gekend. De
stichting organiseert jaarlijks
herdenkingen voor ex-gevan
genen van de Scheveningse
gevangenis in de Tweede We
reldoorlog, bijgenaamd Oran
jehotel. In zijn brief aan B en
W schrijft de heer Brug dat op
de herinnerings-plaquette ook
de datum van 13 maart 1941
vermeld moet worden. Dit is
de datum waarop een aantal
leden van de verzetsgroep „De
Geuzen" is gefusilleerd. Deze
mensen behoorden tot de
„Achttien doden" waar Jan
Campert een bekend gewor
den gedicht over schreef. De
heer Brug besluit zijn brief
met een oproep aan de inwo
ners van Wassenaar om zijn
plaquettevoorstel aan B en W
te steunen. Zijn adres is Wil
lem de Zwijgerlaan 114, 2582
EV Den Haag, telefoon 070-
553018.
ROELOFARENDSVEEN Toneelvereniging „Sint
Pancratius" speelt morgen en 13 en 14 maart aanstaan
de het toneelspel „De Kankantrie" geschreven door
Eline Verkade. Het stuk speelt einde jaren '40 begin
jaren '50 op een plantage in Suriname waar het geloof
in goede en kwade geesten nog hevig leeft. Een Hol
landse arts probeert hier al jaren tevergeefs een planta
ge te runnen, totdat zijn oudste zoon, een landbouw
kundig ingenieur, overkomt uit Holland. Deze wil de
plantage weer rendabel maken door een stuk bos te la
ten kappen. In dit stuk bos staat echter een „kankan
trie" (dit is een heilige boom in de ogen van de Surina-
mers). In de boom zou een geest wonen en als de boom
wordt gekapt, zou deze geest kwaad worden en gaat
zich wreken op een mens.
Op de plantage werkt een Surinaams echtpaar dat een zw
ziek kind heeft. Het echtpaar is bang dat de geest zich op hun
kind zal wreken en het zal doden. Het toneelstuk speelt zich af
in de sfeer van „De Stille Kracht"; spannend en mysterieus.
„De Kankantrie" is te zien op eerdergenoemde data in de bo
venzaal van „De Alkeburcht" vanaf acht uur Donateurs hebben
vrije toegang. Zij worden echter wel verzocht hun gratis plaats
bewijs af te halen in de voorverkoop vandaag en zaterdag 13
maart van twee tot vier uur in „De Alkeburcht".
Telefonisch reserveren is ook mogelijk tussen zes en zeven ui
bij: Wils Hoogenboom (tel. 3914), Kees Huigsloot (tel. 3534)
Gert-Jan Turk (tel. 2175). Telefonisch gereserveerde kaarten
moeten tien minuten voor aanvang zijn afgehaald, anders
valt het recht op een plaats.
WASSENAAR „Dat
bankstel van keramiek is
afschuwelijk en het past
niet in het straatbeeld van
de Langstraat. Onze be
zwaren zijn alleen aange
hoord door de gemeente,
maar er is niet naar ons
geluisterd" aldus de voor
zitter van de Wassenaarse
winkeliersvereniging
Langstraat, de heer A.P.J.
Notenboom, die bezwaren
maakt tegen de komst van
een oranje/wit gestreept
keramieken bankstel van
de Haagse kunstenaar
Freek Henkes op het
plein Langstraat-Van Ho-
gendorpstraat. Burge
meester en wethouders
van Wassenaar zien de be
zwaren van de winkeliers
niet zitten. Men heeft
voorgesteld 65.000 gulden
ter beschikking te stellen
voor de herinrichting van
het pleintje. In de ge
meenteraad zijn de me
ningen verdeeld. Alleen
Onafhankelijk Wassenaar
en D'66 zijn duidelijke
voorstanders.
In 1977 stond er een fontein op
het pleintje die moest wijken
voor uitbreiding van een paar
winkeliers. Als vervanging
hiervoor schreef de gemeente
Het pleintje aan de Van Hogendorpstraat.
r "ijr
een „Prijsvraag" voor een
nieuw kunstobject uit. De eni
ge voorwaarde van de ge
meente was dat er een kunst
werk zou komen dat een zit-
functie diende te hebben. Het
ontwerp van Henkes kwam
volgens de ABK (waar alleen
kunstenaars zitten) als beste
uit de bus. De ABK vindt ook
dat de winkeliers dit nu maar
pteren, omdat niging
;ptt
hen de fontein verdwe-
december
lormatiebijeen-
het te plaatsen
Notenboom: „De
>or het kunstwerk
n de kunstenaar
en de Adviescommissie Beel
dende Kunsten. Alle omwo
nenden en de winkeliersvere-
komst ove
kunstwerk,
enigen die
Notenboom noemst het bank
stel dan ook 'een afschuwelijk
ontwerp'. Hij en de andere
winkeliers willen de komst
van het keramieken bankstel
verhinderen. „De Langstraat
is uitgeroepen tot beschermd
dorpsgezicht, maar als je ziet
wat ze nu van plan zijn neer te
zetten. Op een rustiek pleintje
als dit moet je vooral geen mo
derne dingen zetten". Een an
der groot bezwaar van de win
keliers is dat het bankstel te
veel ruimte zou innemen op
het plein. In totaal gaat het om
één keramieken fauteuil en
een twee- en driezitsbank van
in totaal zes vierkante meter.
Notenboom:„We willen het
stukje graag openhouden voor
verschillende activiteiten zoals
markten, concerten enzovoort,
maar dit ontwerp neemt teveel
ruimte in beslag". Ook met de
vroegere fontein was hij niet
tevreden: „Die was van roest-
vrijstaal en ook afgrijselijk om
te zien".
Nooteboom en zijn vereniging
vinden ook dat de gemeente
eens aan de gebruikers van
het plein moet denken. Vooral
de bejaarden zijn er volgens
hem niet voor te vinden om op
de stenen banken te gaan zit
ten. „Die ouden van dagen
krijgen daar meteen een koud
achterwerk". Hij vergelijkt de
kale stenen banken dan ook
met „Een toilet zonder bril".
Ook is hij bang dat de banken
snel een doelwit van vandalis
me zullen worden. „Wit is na
tuurlijk erg besmettelijk voor
viltstiften". Notenboom wil
eventueel aan een compromis
met de gemeente denken. „Als
het bankstel een stuk ver
plaatst wordt dan blijft het ge
zicht van de straat een beetje
gespaard en het staat dan nie
mand in de weg".
ZATERDAG 6 MAART 1982
Onder redactie van Ton Pietera
UIT DE MIJNWERKERSSTAKINGEN IN DUITSCHLAND: „Een kijkje in een der mijnwerker
plaatsen van het Roergebied: soldaten patrouilleeren geregeld langs de straten om alle wano
delijkheden en terrorisme te voorkomen. Toch gebeurt het nog, dat Christelijke werkwillig!
door de socialistische stakers worden aangevallen!"
Op de zaterdagavonden
ook de zondagen wel, na het
warme middagmaal werd
oudtijds menige keer het acht
pagina's dunne „Geïllustreerd
Zondagsblad" ter hand geno
men. Er was verder toch niet
zo veel te doen, en steeds
maar spelletjes produceren
(hoezeer de Raadselredacteur
ook, op velletje 8, z'n best
deed) ging op den duur ook
vervelen. Net zo verging het
de lezers en lezeressen van de
L.C. in 1912. Het Zondagsblad
werd (nadat 's zaterdagsa
vonds de wasteil was leegge
gooid en opgeborgen, en het
grut in helderriekende han
sopjes voor het duidelijk om
schreven avondgebedje stond
aangetreden het zou nog
tientallen jaren duren voordat
Ansje mocht zeggen: Wel te
rusten Lieve Heertje, Ansje
gaat nu lekker slapen; mor
gen ga ik weer fijn spelen...),
enfin, het blad werd „dur-
chaus" of „on the whole"
naar gelang de internationale
voorkeur knus gevonden
en uitgespeld. Men ging er
voor zitten, en voelde zich
wél bij de verstrooiende en
stichtelijke roomse lectuur.
De jongeren onder ons mogen
dat van mij aannemen.
Tradities waren nog heilig,
vanzelfsprekend en onaan
tastbaar in die dagen. Vader
las nog niet onmiddellijk, 's
zaterdagsavonds, maar lag, na
een lange lange werkdag, on
deruit gezakt; gedurende eni
ge, tot op de minuut voorge
schreven, tijd. Maar de huis
kamer, mogelijk de salon,
rook nog urenlang naar groe
ne zeep en goede sigaren met
een dubbelblad van de Vor
stenlanden. In de keuken
pruttelde wellicht de koffie,
maar dat zou ik, ondanks de
overlevering, niet weten.
Moeder zat dan in haar arm
stoel en las geroerd, nadat ze
d'r rokken (mét de jaren een
afnemende zaak geworden)
had gladgestreken, via haar
hoornen brilletje het vervolg
van hoofdstuk 6 van het feuil
leton „De erfgenaam van een
Troon".
Eenige oogenblikken la
ter trad de oude Christiaan,
de trouwe dienaar van het
vorstelijk huis van Ballen-
berg, de kamer zijns meesters
binnen. Wit als sneeuw was
zijn hoofd, de eerwaardigheid
van den ouderdom omstraalde
zijn gelaat. Ook uit zijn trek
ken spraken duidelijk de on
rust en angst en zijn oogen ge
tuigden van menigen slape-
loozen nacht. „Uwe Hoogheid
beveelt?" „Ik heb u niet bevo
len", haastte zich de vorst te
gebied van stations bouwen reu
achtlg vooruitgaat. Op deze lijn wtf
den nog verschillende statloif
zeggen, „ik heb slechts ge-
wenscht in uw trouwe oogen
te zien, den klank der Duit-
sche taal te vernemen, die
door de spionnen niet ver
staan wordt. O Christiaan,
wat zal het einde zijn van het
geen ik in een oogenblik van
strafbare verblindheid begon
nen ben? Christiaan, ik zie
mijn Ballenberg niet terug!"
Dat was lang niet mis, en de
uitlatingen van de vorst be
sloegen moeders ogen. En ze
keek, door haar tranen heen,
alweer uit naar de volgende
zaterdag. Maar ook .vader, bij
gekomen, kwam aan z'n trek
ken in het weekeinde, begin
maart 1912: „Werkstaking
overal", stond er, tussen de
voetbalplaatjes van Holland-
Engeland in Huil. Vader las,
uitgeslapen en verontwaar
digd, uit christelijke overtui
ging: „Het is inderdaad een
droeve en scherpe crisis, wel
ke wij meêmaken in deze da
gen. Van alle kanten komei
de berichten der werkstakirj
gen in het mijnbedrijf, en n
eerst zien we met recht, hq
een ontzettend groote en veel|
beteekenende factor in het lè
ven der maatschappij en hé
organisme de steenkool ij
...Er komt een langzame ver
lamming over het lichaam del
maatschappij, die, als ze lan|
zou duren of in hevige mat)
zou toenemen, den dood zot
brengen... Millioenen lijden ej
door deze arbeids-oneenigha
dén, welke, zooals helaas vari
zelf sprekend is, door de sa
cialisten worden aangegrepei
(zoo ze al niet door hen zijl
uitgelokt en voorbereid) oil
oproer, haat, tweedracht ej
onrust te zaaien". Bekijkel
wij vandaag (nee nee, niet z
meewarig doen, want 1982 i
geen 1912) nog eens wat phfl
to's van 70 jaar geleden. i
DE VERBOUWING DER ST.PETRUSKERK TE LEIDEN: „Een typisch kiekje van de verbouwing
van bovengenoemde Parochiekerk, n.l. het in den grond heien van den eersten paal door der
ZeerEerw. Heer Pastoor A.J.M. Hafkenscheidt, in tegenwoordigheid van de WelEerw. Heerer
Kapelaans Th. M.P. Bekkers en P.J.M. v.d.Burg. Architect is de heer Th. Slinger, rechts van d(
heimachine staande".
