Lrs Aemula Naturae
kunst
tan de
weer aan
Sita
de
ontembare spaniel
AD/REGIOLEIDSE COURANT
UNSTENAARSVERENIGING IN SCHITTEREND PAND
.GIN'
ZATERDAG 13 FEBRUARI 1982 PAGINA-S-
„EEN ONFORTUINLIJKE UITVINDER is de
Oostenrijker Relchelt, die meende een zelfwer
kend „parachute-costuum" voor vliegmen-
schen te hebben uitgevonden dat bij een val
vanzelf zou openslaan en den vallende redden.
Bij de proefneming met dat costuum die hijzelf
nam door van de eerste verdieping van den Eif-
feltoren omlaag te springen, bleek het parachu
te echter volkomen ondeugdelijk en de uitvin
der sloeg tegen den grond te pletter". Maar
„het" parachute is in de loop der decennia
toch nog mannelijk geworden.
„DE OVER
WINNAAR
VAN DEN
ELFSTEDEN
TOCHT: de
bekende har
drijder C. C.
J. de Koning
die den elf-
stedenwed-
strijd in
Friesland
won. De be
ker die op de
tafel staat"
welke pre
cies „is
van het
wereldkam
pioenschap
1912".
„MEDEDEELING: ik
heb gemerkt, dat raadsel
no. 12 verkeerd is uitge
vallen. Het is toch wel te
maken, als ge de zwarte
stukken zorgvuldig uit
knipt en langs den bui
tenkant naast elkaar
legt, zoodat het een
rechthoek wordt van 5
1/2 lengte tegen 4 breed
te. De witte ruimte die
dan in 't midden komt,
vormt de juffrouw. Maar
daar het nogal lastig is,
zal dit raadsel niet mee
tellen bij den wedstrijd,
maar ge moogt het wel
opzenden. De volgende
maal zullen er dan elf
raadsels komen om het
getal van 40 raadsels
compleet te maken. De
Raadselredacteur"
Deze, waarschijnlijk
veelgeplaagde, man ze
telde in Haarlem en
richtte zich wekelijks tot
zijn Beste Vriendjes en
Vriendinnetjes. Het bleef
een raadsel; of het nu
goed ging of fout. Het
was in de tijd, dat de
Zuiderzee nog eilanden
had. En daar moest je als
Vriendje of Vriendinne
tje dan naar raden.
We bladeren vandaag
weer vrijmoedig in het
„Geïllustreerd Zondags
blad" (wekelijkse uitga
ve, die ook bij de abon
nees van De Leidsche
Courant in de bus viel).
Eens kijken, of er wat te
plukken valt uit de
maand Februari 1912,
bereids zeventig jaar ge
leden. Ik merk, dat zijne
Britse majesteit
GEORGE V nog steeds
in Indië op tijgers en rhi-
nocerossen jaagde. Het
nieuwaangebouwde
VOORGEEST („deel van
het krankzinnigen- en
zenuwlijdersgesticht En
degeest bij Leiden")
werd in gebruik gesteld,
er woei zowaar een
SNEEUWSTORM en in
Lissabon gingen OP
ROERLINGEN te keer,
„en het lijkt wel of de
ANTICLERICALE RE
PUBLIEK door haar ei
gen fouten ten gronde
gaat". En hoop doet altijd
leven. Alvorens we naar
de „plaatjes" gaan, eerst
nog een „goeie" met een
SOCIALE achtergrond:
„Dame (ernstig tot bede
laar) gebruik je ster
ken drank Ja me
vrouw, humm, vraag
uwes dat nou enkel van
nieuwsgierigheid of is
dat 'n invetasie
NA HET TRADI-
TIONEELE
avond-kanon
schot te Gibral
tar: de plechtige
sluiting der
poorten. „Een
curieuze plech
tigheid is de
„sluiting der
poorten", eiken
avond in de ves
ting van Gibral
tar. Als het
avondschot ge
vallen is, gaat
een sergeant
majoor bij den
gouverneur de
sleutels der
poort halen. Met
muziek en in op
tocht worden
dan de poorten
gesloten en de
sleutels terugge
bracht. en geen
mensch mag
dan meer in of
uit de Engelsche
vesting". Hoe
lang nog
„PRACHTIGE HUISVLIJTBEOEFENING in
Hillegom: een staaltje daarvan geeft onze
mooie foto hierboven, die een ijverig beoe
fenaar der huisvlijt te Hillegom voorstelt: de
bloemistknecht A. van der Aart aldaar, die
van uitgesneden hout de fraaie vogelkooi
maakte, welke een trouwe nabootsing is
van de villa „Casa Cara" aan de Wilhelmi-
nalaan te Hillegom".
Onder redactie van Ton Pietera
van de familie uitstekend. Het
beestje kon er gewoon niet te
gen dat de kleine de aandacht
die tot voorkort haar gold,
opeistte. Het 'jeugdtrauma' van
Sita brengt met zich mee dat
ze niet ondergebracht wil wor
den in een gezin met kleine
kinderen. Wat' grotere kinde
ren, waarvan verwacht kan
worden, dat zij de onstuimige
springpartijen van Sita moeite
loos kunnen weerstaan, zijn
wel aanvaardbaar voor het ei
genzinnige beestje.
Regelmatig uitlaten is een ver
eiste voor Sita. Ook de eige
naar zal dat op den duur beter
bevallen, want de ongetemde
energie waarover het dier be
schikt laat zich moeilijk bin
nenskamers uitleven. Voor de
regelmatig van huis zijnde die
renliefhebber geldt, dat Sita
maar beter niet te lang alleen
thuis gelaten kan worden. Zij
breekt de tent zogezegd af.
Nerveuze mensen behoeven er
niet op te rekenen bij Sita eni
ge rust te vinden. Sterker nog,
ii [DEN Het enthousi-
ïe bruist de kunstzinni-
leden en cursisten van
Aemula Naturea weer
de aderen. Een frisse
1 waait nog na door
opgeschilderde ver-
;ken. Het statige pand
de Pieterskerkgracht
ft een verbluffende
fr aantewisseling onder-
n en doet vermoeden,
de face-lift ook een
2jiode van 'verjonging'
nieuwe bloei heeft in-
uid.
T H?l'
Leid
e va
?onci
Conii
coos
demit]
ehep
nd i.
Dar
le
mhe Wl
istenaar of geen kunste-
Ars Aemula Naturae is
1 de Leidenaar al even
Is als haring of wittebrood,
voorzover de enkeling
nog twijfelde, hebben de
•filmde) boeken van Jan
kers hem alsnog uit de
im geholpen,
heeft uiteraard perioden
leegten en inzinkingen ge-
Maar dat hoort erbij,
wie plannen heeft oud te
i. De tekenacademie
Leids schilder- en teken-
•tschap genaamd heeft
soms gepijnigde hoofd bo-
water kunnen houden. En
zegt veel: de kunstenaars-
iniging bestaat sinds het
1694.
i scheidene stromingen in
kunst zijn in de loop der
'en door Ars verwerkt, zij
niet altijd even soepel,
it het was altijd een be-
tkelijk traditioneel 'gilde',
[elijk is Ars altijd gebleven.
De nieuwe ruimten betekenen een verademing.
;n de gevel van Ars staat
even in de steigers. Ter
aravj innering aan het feit, dat
vliet zich ingrijpende verande-
!orgvi [en hebben voorgedaan.
0521 miljoenen-operatie heeft
pand, en misschien ook de
istenaars binnen, nieuw le-
ingeblazen. Tweeëneen-
jaar hebben de werk-
IV*! ïheden geduurd. In die
n de nam Ars tijdelijk in-
in een aangrenzend pand,
nogal erbarmelijke situa-
"emeer daar naast de deur
oude vertrouwde Ars-
wwerk stond te lonken.
0 ir luttele weken geleden
het dan zover. De verbou-
g was grotendeels achter
rug en de Ars-populatie
i terug naar de eigen haard.
B officiële opening laat tot 28
[ustus op zich wachten.
itamorfose
eerste heeft het vernieuw-
Ars nu een koffiekamer,
el dat woord niet hardop
'esproken mag worden. Al-
ns, liever niet. Het heet 'de
emolenkamer'. Wie bij het
ïken van de koffie niets-
moedend naar het plafond
- h.iC"
»k<
tuurt, begrijpt wel waarom.
Het plafond is prachtig be
schilderd. De schilder Sagemo
len heeft al dat fraais op zijn
geweten. De Sagemolenkamer
dus, een ode aan een overle
den schilder. Deze ruimte kon
ingericht worden, doordat een
sportschool, die aanvankelijk
ook van het pand gebruik
maakte, tijdens de renovatie
en ander heenkomen zocht.
De andere vertrekken zijn al
even schitterend opgelapt en
vormen op zich al kleine
kunstwerkjes. De meest opval
lende metamorfose ondergin
gen de vertrekken op zolder.
Op zich was het best aardig,
dat men door de dakbedek
king heen de meest fantasti
sche wolkenvelden voorbij
kon zien drijven. Ook was het
er behaaglijk voor de vogels,
die er nesten bouwden en af
en toe luid kwetterend de rust
verstoorden, maar verder...
van werken kwam in deze
luchtige kamers in elk geval
niet veel. Er kwam eigenlijk
helemaal niets van, want de
•zoldervertrekken stonden
leeg. Wel werden zij heel soms
betreden door nieuwsgierige
cursisten, die dan ook nog het
gevaar liepen om door de ver
molmde vloer te zakken. Deze
zolders nu, zijn omgetoverd in
gave ruimten, waar prettig en
geconcentreerd gewerkt kan
woren. In een van deze zolder
kamers is de grafische ruimte
van Ars ingericht, met nieuwe
mogelijkheden. Zware oude
persen wachten er geduldig op
de aanvang van het nieuwe
cursusjaar.
Nu Ars eindelijk speelruimte
heeft en verlost is van erbar
melijke omstandigheden (het
hele pand heeft centrale ver
warming), is gelijk een aantal
nieuwe cursussen in het leven
geroepen. De cursussen lino-
leumsnijden, een cursus teke
nen voor beginners en nu ie
dereen de geest weer heeft,
wordt eraan gedacht in de zo
mermaanden buiten, op de
schoot van moeder natuur te
gaan werken. Zoals de Leidse
meesters van weleer, die met
ezel en palet hun heil buiten
de stadswallen zochten.
Misverstand
De voorzitter van Ars, Johan
Timmers, staat te popelen om
een misverstand uit de wereld
te helpen: „Waar het vandaan
komt, weet ik niet, maar veel
mensen denken, dat je toch
wel erg goed moet zijn om bij
Ars een cursus te mogen vol
gen. Wel, Ars is een kunste
naarsvereniging, die tevens
cursussen organiseert. Ieder
een kan aan die cursussen
deelnemen. Je hoeft geen lid
te zijn om de cursus te kunnen
volgen". Het volgen van een
cursus mag dan geen proble
men opleveren, maar om lid
van de vereniging te kunnen
worden, is weer een ander
verhaal. Het adspirant-lid
moet heel wat in zijn mars
hebben, want de ballottage-
commissie is bepaald niet kin
derachtig. Een kleine zeventig
leden telt de vereniging van
daag de dag. Voor de leden
worden lezingen georgani
seerd en zij hebben in het her
nieuwde pand de beschiking
over eigen ruimten. Het vere
nigingsleven moet aan de Pie
terskerkgracht tot ongekende
bloei komen.
Opening
Ter gelegenheid van de offi
ciële opening is het nodige op
touw gezet. Ten eerste kunnen
beeldende kunstenaars uit Lei
den, Oegstgeest, Leiderdorp,
Zoeterwoude, Warmond en
Voorschoten meedingen naar
de 'Arsprijs'. Een eenmalig ge
beuren. De winnaar krijgt als
beloning tweeduizend gulden
in handen gedrukt. De inge
zonden werken, die alle de
stad Léiden als thema moeten
hebben, Worden in het najaar
bij Ars tentoongesteld.
Ook is een fraaie gedenkpen
ning geslagen. Een produkt
van het Ars-lid Ruud Auguis-
tinus. De bronzen penningen
kost 75 gulden en zijn bij de
vereniging te krijgen. Een deel
van de opbrengst komt aan het
genootschap ten goede. Overi
gens ontvangt Ars gemeente
lijke subsidie en houdt verder
het hoofd boven water door de
inkomsten van de cursussen.
Het nieuwe cursusjaar begint
in september. En dan zal onge-
twijdfeld eens temeer blijken,
dat het al oude Ars springle
vend is. Van reclamecampag
nes hoeft de vereniging het
niet te hebben. Mond-op-mond
reclame doet al het werk: jaar
lijks vinden weer meer nieu
we cursisten hun weg tot het
cursussenpakket. En Ars zal er
alleen maar wel bij varen, nu
de vrijetijd steeds meer aan
wildgroei onderhevig is. Ars
Aemula Naturae is zeker in de
nabije toekomst nog steeds een
schilder- en tekengenootschap
met naam.
WIM BUNSCHOTEN
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek
Hond zoekt huis", in deze rubriek wordt een hond (of
om8 ook wel een kat) beschreven die in het asiel ver-
/s ilijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... tenzij
iet dier een goed tehuis vindt. Qe in de rubriek beschre-
onen honden zijn óf gevonden, óf door hondenbezitters
">rt laar het asiel gebracht. Ze worden om uiteenlopende re-
dienen afgestaan, vaak begrijpelijk, maar soms ook vol-
lagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschreven die-
en zijn alle goed gezond^ hebben een wormkuur onder
aan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van circa 60
I ulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen.
;g dres: Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden.
Tel.: 411670. Geopend di. t/m vr. 10-12 en 14-17 uur, za. 10
it 12 en 14-16 uur. Zondag en maandag gesloten.
ia, de schier ontembare spaniel.
Na het grote en in een
aantal gevallen wat oude
re grut van de afgelopen
weken, heeft het Leids
dierenasyl deze week een
nieuwkomertje wiens ma
ten enigszins beperkt zijn.
De roodharige Sita is am
per een jaar oud en be
schikt over alle springe
righeid en enthousiasme,
die haar ras en haar leef
tijd met zich meebrengen.
Spaniels zijn zo-ie-zo al een
beetje zenuwachtige dieren.
Daarbij willen ze nog wel eens
tekenen van agressiviteit to
nen jegens kinderen. Sita is
wat beide aspecten betreft een
goede soortgenoot. Het hondje
werd een /uime drie weken
geleden het asiel binnenge
bracht omdat het niet kon op
schieten met de baby van haar
baas en bazin. Voordat de klei
ne het eerste levenslicht aan
schouwde, was de verstand
houding tussen Sita en de rest
nerveuze mensen werken op
Sita's zenuwen.
Sita's ontembaarheid is voor
namelijk te wijten aan haar
jeugdige leeftijd. Wie echter
bereid is de nodige tijd en rust
in het dier te investeren, komt
er wel achter een niet alleen
mooie hond, maar ook een lie
ve kameraad van het asiel te
hebben gehaald. Een grote
tuin is voor dit kleine hondje
niet nodig; met een flatwoning
neemt Sita graag genoegen.
Sammy
Van de twee katten die vorige
week op deze plaats in de
krant stonden neeft slechts
één kat het asiel kunnen ver
laten. Sammy kwam terecht
bij een gezin uit Leiden dat ei
genlijk op zoek was naar een
jong poesje maar sneuvelde
voor de bedaarde charme van
Sammy. Voor Doris was min
der belangstelling. Daar kunt
u deze week echter nog blijk
van geven...
