„Ik
droom
weer
van
Voetbal
VAN DER HART
NA HALFJAAR
WERKLOOSHEID:
SWIJK De meest geïn-
'iewde Nederlander is hij
nenteel, Cor van der Hart.
imalisten moeten als het
Timre een nummertje trekken
rustig wachten op hun
rt voor een babbel met de
gerei redelijke trainer. Hij
ut er al talloze achter de
èn nog voor de boeg. Ie-
t. ha een staat hij te woord en
mt er de tijd voor. Hij weet
eenmaal, dat dit het be
de ritueel is, omdat hij
vorige week fungeert als
ner van FC Den Haag.
tor Eddie Hartmann
niet gt even geduld, wil onder vier
wat zaken doornemen met
der Hart. Daarna op zoek naar
rustig plekje in Rijswijk. On-
/eg wordt de nieuwe trainer
FC Den Haag vele malen her-
„Ik schiin een bekende kop
r is ebben, voel mij er wel door ge-
zou hij later bekennen zon-
ook maar enigszins naar arro-
le loj lie te neigen. „Ik ben dus nog
r"al 2 vergeten".
)i r, dat heeft hij. Praat boeiend,
k luleert helder, alles gebaseerd
n puttend uit feiten uit zijn rij-
Txyoetbalervaringen. En die heeft
s speler kwam hij immers uit
Ajax, Lille, Fortuna '54 en
nje (44 maal) en als trainer bij
ernicand Sport, AZ '67, de KNVB,
Idard Luik, Fortuna SC, FC
sterdam, Fort Lauderdale en
PxeiV.
zegd
18 r
malt
'®.K rkeloos
.g«
afgelopen halfjaar was hij wer-
')s. Voor een voetbalman als hij
zoiets vreselijk moeten zijn.
ontboezeming ten aanzien
van luidt, dat hij slechts bezoe-
aan wedstrijden in het betaalde
bal het lastigste, het moeilijkste
vond. „Als je journalisten zag,
tonden zij er allerlei conclusies
En dat vond ik helemaal niet
voor de collega's die bij die
op dat moment werkten. Ik
zelfs bij een wedstrijd van FC
Haag geweest op uitnodiging
Martin van Vianen. Na FC
Haag-AZ '67 ben ik bij geen
Is klstrijd in het betaalde voetbal
geweest. Ach, ik neem het de
nalisten niet kwalijk, hoor. Zij
I hun werk, schrijven wat zij
i r© aleren".
ïmei
van der Hart kent de klappen
de zweep, heeft ze zelf ook wel
ld. Openhartig praat hij erover,
per se bedoeld voor publicatie,
r slechts tot doel hebbend om
rmb tig, vlot en vooral geloofwaar-
ndh te kunnen communiceren. „Er
dt je een bepaald etiket opge-
en al word je honderd jaar, je
het er toch niet af. Die pro-
um nen, daar ben ik al lang van af.
e w heb vrienden, Sjakie Swart,
miirten de Vos onder andere. Re-
ntoihatig komen we bij elkaar op de
3rga|j Edenbaan in Amsterdam. Dan
we trainen, praatje maken
vdr voetbal, kaartje leggen. Die
[ens hebben me geleerd overal
gr en te staan, relaxed te leven. En
)etr eid nu ook een heerlijk rustig
t halve jaar thuis zitten, niet
e (0 kzaam zijn in de voetballerij is
g. t lekker geweest. Je kon er een
i tje afstand van nemen. Boven-
vo i is het ook heerlijk een vrouw
te kinderen te hebben, die je tel-
isei s zeiden: „Joh, rustig maar, ze
ist© ten wel voor je, de clubs. Dat
me telkens toch een zelfver-
ït 2jiwen".
zeer blij is Cor van der Hart
dat hij weer iets in de voetbal-
<ad om handen heeft. „Dat merkt
gezin thuis ook wel. Ik dróóm
voetbal. M'n vrouw zegt, dat ik
'lke morgen schoppend wakker
l-in(fdt. En 's avonds, als ik na een
werken, weer rustig relaxend
n dis zit, denk ik regelmatig aan de
enn FC Den Haag. Ben ik hele-
e L il in tranche, want ik reageer
erd is helemaal niet op wat m'n
an( üw of kinderen tegen mij zeg-
Dan zit ik te denken: hoe kan
ZATERDAG 13 FEBRUARI 198» •-
Juan Valdez
gaat slechte
tijd tegemoet
Juan Valdez gaat slechte tijden
tegemoet. Juan, die zich dagelijks
met zijn hele familie in het zweet
werkt om de hele wereld van een
bakje geurende koffie te voor-"
zien, zal het deze week ook met
afgrijzen in zijn lokale krant heb-
ben gelezen: het IOC heeft caffei- 1
ne op de lijst van verboden sti
mulerende middelen gezet. On
der leiding van de onvermoeiba
re prins Alexander de Merode,
zelf een bijna ongeëvenaard kof- J
fiedrinker (zijn speciaal daarvoor
aangestelde bediende schenkt da
gelijks tussen de een en twee liter
van het zwarte sap in een prinse
lijk kopje), heeft de medische
commissie van het IOC deze be
slissing genomen. Juan Valdez
heeft er verscheidene nachten
niet van kunnen slapen. Nu is het
nog het IOC alleen, maar straks
komt misschien ook de FIFA, de
FINA, de IAAAF en hoe al die
wereldomvattende sportorganisa-
ties ook mogen heten, heeft hij
zich bedrukt gerealiseerd. Als
binnenkort de hele mondiale
sportwereld geen koffie meer
mag drinken, omdat ene profes
sor Dönike in Keulen heeft uitge
dokterd dat er van die drank een
stimulerende, werking uitgaat die
een gebruiker van Valdez' pro-
dukt een niet geringe voorsprong
verschaft op een pure theedrin
ker, kan Juan en zijn hele familie
het wel vergeten.
Prins Alexander en zijn confra
ters hadden overigens een plezie
rige plaats van samenkomst uit
gekozen om zich over onder meer
het probleem van te veel gebruik
van koffie te buigen: het door zon
overgoten en van wuivende pal
men ruimschoots voorziene Pasa
dena in Californië. En doping om
de afmattende vergaderingen vol
te houden zullen Prins Alexander
en zijn collegae niet nodig hebben
gehad. Veeleer zal er een ernstige
aanslag zijn gepleegd op de in
hun luxe hotel met graagte geser
veerde Californische wijn en an
dere spirituele dranken. Een kop
je koffie zullen de hoge heren,
die hun comfortabele verblijf na
tuurlijk keurig hebben kunnen
declareren bij het Internationaal
Olympisch Comité, slechts bij
hoge uitzondering hebben ge
dronken. Hooguit na een copieu
ze maaltijd in een viersterren-
etablissement, als de bekende
Franse firma die ook voor de
Verenigde Staten zou toepassen.
Maar terug naar Juan Valdez en
Prins Alexander. Wat Juan, die
tenslotte slechts is gespecialiseerd
in het voortbrengen van zo veel
mogelijk koffiebonen, niet weet
maar Prins Alexander dank zij
de Keulse professor wél, is dat je
om de nieuwe voorschriften van
het IOC te overtreden tien liter
koffie moet drinken. Pas dan
overschrijd je de norm van vijf
tien microgram caffeine in je li
chaam, die een extra stimuleren
de werking zou moeten hebben.
Nu ken ik notoire gebruikers van
Valdez' produkt, vooral diegenen
die zich op hun werk in de nabij
heid van een automaat bevinden.
Maar zó veel koffie, nou ja. En
een sportman, die op het punt
staat een topprestatie neer te zet
ten, zie ik nog geen vele liters
koffie naar binnen gieten om net
die honderdste van een seconde
sneller te lopen of die ene centi
meter hoger te springen. Nee, zal
Prins Alexander onmiddellijk te
genwerpen, die caffeine wordt
niet gedronken als iemand het als
doping wil gebruiken; het wordt
in de vorm van pillen en injecties
toegediend. Juan Valdez zal er
niet mee zijn tevredengesteld.
Zijn handel is door de ijverige he
ren van de medische commissie
van het IOC aangemerkt als do
ping. En daar zullen toch de no
dige mensen van terugschrikken.
Voor hen geen koffie meer. Na
tuurlijk wisten ze wel dat een
kop zwarte koffie de gevolgen
van een door een wat al te en
thousiast alcoholisch doorge
brachte avond veroorzaakte kater
goeddeels kon neutraliseren.
Daar hebben zij ook veelvuldig
een dankbaar gebruik van ge
maakt. Maar echte doping, nee
daar beginnen ze niet meer aan.
Maar Prins Alexander en zijn be
voorrechte medeleden van de
medische commissie van het IOC
zijn ook ergens niet aan begon
nen: de anti-groeidoping bij met
name de turnstertjes. Weliswaar
laten Prins Alexander en zijn
confraters ook liever het enigs
zins door een vermoeiende le
venswandel van stevige wallen
voorziene oog vallen op een rank
gebouwde, van alle markten
thuis zijnde schoonheid dan op
één van die schriele tweezijdig
scharnierende turnautomaatjes
uit bijvoorbeeld het Oostblok,
maar alia. Die anti-groeiprepara-
ten zijn niet op te sporen, deelde
Prins Alexander deze week mee,
daarom kunnen we er ook niets
tegen doen. Zodat de chemici in
Oost-Europa weer even opgelucht
adem kunnen halen, zij hoeven
niet opnieuw de laboratoria in
om nieuwe kunstgrepen uit te ha
len. Middelen tegen haaruitval
hebben ze tot op heden niet kun
nen ontdekken, daarvoor ont
breekt kennelijk nog steeds de
inventiviteit. Hoewel er op die
markt goud is te verdienen. Maar
dat is er ook in de sport. En tot
grote droefheid van Juan Valdez
en zijn hele familie zal daar min
der koffie (moeten) worden ge
dronken. Ook Goudmerk.
TINUS L. BUYSw
„Ik heb mijn kop in de strop gesto
ken. FC Den Haag, stijf onderaan.
Je kunt je niet zes weken voorbe
reiden zoals voor het seizoen. Je
moet direct punten pakken, ik wil
alles doen om FC Den Haag te red
den. Degradatievoetbal spelen, er
zit niets anders op". De oefenmees-
ter beseft en erkent ruiterlijk dan
concessies te doen aan het voetbal.
Hij verwacht ook geen waardering
hiervoor, wel begrip, omdat hij met
zijn „kop" zo snel mogelijk uit die
strop wil. „En", vervolgt hij, „het
zal voor FC Den Haag goed zijn,
dat er eens op langere termijn kan
worden gewerkt. Nu is er geen tijd
voor. Door de financiële nood bij
diverse clubs worden spelers aan
geboden. Als er een goede bij zit,
die van waarde kan zijn voor het
elftal, dan zeg ik: neem hem".
Tikkies uitdelen
Nog steeds vorst Cor van der Hart
naar datgene, wat er precies leeft
bij de sinds een week aan hem toe
vertrouwde spelers. Door de trai
ning een kwartiertje te verlengen
lokte hij een enkel protesterend ge
luidje uit. Was hij weer een stapje
verder, wist hij wie en hoe hij die
speler moest motiveren. Hij ziet er
op toe, dat iedere speler persoonlijk
de vereiste inspanning verricht en
zich niet freewheelend kan ver
stoppen in de collectiviteit. De ene
keer iemand met niet mis te versta
ne krachttermen aansporend, de
andere keer bravo roepend. Wer
ken met zweep en suikerklontjes
(Peitsche und Zuckerbröte) zoals
zijn vroegere trainer Max Merkel
placht te zeggen. „Tikkies uitde
len", noemt hij het zelf.
Hij laat doorschemeren nog al wat
gebreken te hebben geconstateerd.
Mentaal, conditioneel, ten aanzien
van de spelopvatting. Er over te
zwijgen vindt hij niet reëel, lijkt te
veel op verstoppertje spelen. Zijn
voorganger natrappen wil hij ook
geenszins en roept om dit te onder
strepen uit: „Ik heb de jongens
voorgehouden, dat, wanneer ze de
graderen, dit niet ligt aan de vorige
trainer". Dan komt hij enigszins te
leurgesteld tot de conclusie, dat bij
na iedere voetballer achter de
broek gezeten moet worden, elke
training of oefenwedstrijd niet op
vat als een kans, die met beide
handen zou moeten worden aange
grepen.
Het deed hem wel pijn, de job te
moeten overnemen van Martin van
Vianen. „Die jongen was vijf jaar
keeper bij me, bij Holland Sport.
Hij kwam regelmatig bij mij thuis
in Hoofddorp. Ik heb voorzitter
Den Duik allereerst gevraagd, toen
hij naar mijn interesse informeer
de, hoe de zaak met Martin zelf, de
VVON, het BBI en allerei andere
instanties zou worden geregeld. En
dan nog voel je je ellendig, als je op
het kantoor van Den Duik zit en
Martin komt daar dan ook om de
zaken af te handelen". Van der
Harts sentimenten kunnen de afge
lopen tijd wel vaker op de proef
zijn gesteld. Zoals bij Sonja Barend.
Vlak naast hem zat immers een
Haagse vrouw, volkomen overstuur
vanwege haar woningproblemen.
Hij, Cor van der Hart, vormde het
na haar volgende item. Sonja Ba
rend dacht heel toepasselijk te kun
nen switchen door FC Den Haag te
vergelijken met een slooppand.
„Wel nee", sputterde hij al direct
zijn betrokkenheid met de club de
monstrerend, tegen. „FC Den Haag
is een club van standing".
„Ja, echt dat meen ik. Die club
heeft toch een knappe historie,
heeft toch een goede organisatie.
Voor allerlei zaken zijn er commis
sies, die alles regelen. Geen per
spectieven op langere termijn, om
dat Mansveld, Schoenmaker, Mor
gan, misschien Korevaar FC Den
Haag definitief ontvallen? Ach, het
ligt er aan. Er is een hoop te koop
en je weet nooit wat er uit de scou
ting voortkomt. Joh, ik heb vorig
jaar negen weken gewerkt bij
MVV in een tijd, dat er diverse jon-
Cor van der Hart in zijn element:
weer werken als coach.
standen rond de wedstrijd, waar je
bij moest zijn. Winkels zus, winkels
zo openen. Je verscheen vijf keer
per week op televisie, ik had weke
lijks een eigen radioshow van drie
kwartier. Zo relaxed ik nu leef, zo
gejaagd leefde ik daar. Och, of dat
voetbal in Amerika wat wordt? Zij
hebben er geen verstand van. Ze
pakken het ook verkeerd aan. Je
moet eigenlijk niet met veel geld
allerlei ex-topvoetballers halen. Op
de straten, op de scholen wordt vol
op gevoetbald. Daar moet je goede
trainers en coaches aan het werk
laten gaan. Pas dan heeft het kans
van slagen".
FC Den Haag verder doorlichtend:
„Dat middenveld met Van Delft,
Schoenmaker en Keloglu, allemaal
echte, technisch knappe voetbal
lers, maar er is daar geen geen
evenwicht. Daar heb je nu eenmaal
een „schoffie" voor nodig. Een fi
guur als Roger Albertsen, maar ja
die was vorig jaar zo vaak ge
schorst. Dat kan ook niet. Bij Hol
land Sport had ik Joop van Mau-
rik. Die begon het seizoen met een
schorsing van zes weken. Dan heb
ik gewoon niets aan hem. Bij FC
Den Haag waarschuw ik ook ieder
een om maar niet onnodig een gele
kaart op te lopen. Ik heb momen
teel iedereen nodig. Ik hield mijn
hart vast tegen Feyenoord, toen
Aad Mansveld tegen Van Swieten
te keer ging. Zou zijn derde gele
kaart zijn geweest, als hij deze had
gekregen. Geel voor praten kan
niet, eigenlijk is zoiets onbegrijpe
lijk voor een routinier. Gebeurt
zoiets als gevolg van inzet, in het
vuur van het spel, dan zeg ik: ala.
Je had het over perspectieven op
langere termijn? Ik heb een Jan
Renooy gezien, een grote sterke
jongen. Een Renke Prevo, die jon
gen heeft toch een enorme pegel in
zijn benen. Jammer, dat zij al wat
ouder zijn. En dan jongere talenten,
een Pietje Groen, die heeft toch
iets, een heerlijke passeerbeweging.
Arie van der Zwan, lang gebles
seerd geweest, heeft een goed in
zicht. Joh, zo somber hoeft FC Den
Haag niet te zijn voor de toekomst.
Het is alleen de vraag, of FC Den
Haag in de eredivisie blijft of niet.
Daar is alleen de^uiterste inspan
ning van iedereen voor nodig, nie
mand uitgezonderd".
„Mijn geheim van dat analyseren?
Ach, ik heb pas gemerkt, dat het
aardig ging, toen ik dat in 1974 tij
dens het WK in West-Duitsland
voor Rinus Michels deed. Het is een
kwestie van rubriceren. Hoe is de
entourage in het stadion, hoe is het
weer, de gesteldheid van het ter
rein, hoe laat wordt die wedstrijd
gespeeld, hoe zijn de opstellingen,
hoe zijn de spelers individueel. Dan
bekijk je de situatie per linie, hoe
zouden zij kunnen spelen, hoe zou
den wij het kunnen doen. Ik heb
toen Argentinië uitgebreid kunnen
analyseren. Nederland speelde
daartegen in de voorbereiding, in
het Olympisch Stadion in Amster
dam. Ik zat naast Michels en Fadr-
honc, maakte aantekeningen. Mi
chels vroeg mij toen nog, waarom
ik het deed. „Je weet maar nooit, of
je die Argentijnen nog tegenkomt",
antwoordde ik. Bovendien heb ik
hen helemaal goed kunnen obser
veren, omdat ik in hetzelfde hotel
zat, toen zij tegen Engeland oefen
den. Daar zag ik, dat zij een nogal
vrij leven leidden. Wel, op het WK
kwam Oranje hen tegen, ze werden
weggespeeld. De rapporten bespre
ken deed Michels niet. Ik maakte
ze en leverde ze keurig in. Toen
Michels na de wedstrijd tegen Bul
garije zich omdraaide naar de tri
bune en zijn duim omhoog stak,
voelde ik mij wel heerlijk, natuur
lijk".
De voetballerij meegemaakt heb
ben in al zijn facetten, dat kunnen
weinigen Cor van der Hart nazeg
gen. Alleen, een degradatie heeft
hij nog nooit meegemaakt. Wil hij
ook niet. Dat kan hij echter niet al
leen voorkomen. Hij erkent ook,
dat een trainer veel, zeer veel kan
bepalen, maar zijn rol als het er
werkelijk op aan komt, op het veld
dus, zeer betrekkelijk kan zijn.
FRANS LEERMAKERS
ik die zaak aanpakken, hoe moet ik
dit probleem oplossen".
van de begroting. We hebben de
zaken wel doorgenomen, maar zijn
snel tot de conclusie gekomen, dat
verder praten pas zin heeft aan het
einde van het seizoen. Daarom heb
ik gezegd: laten we om te beginnen
maar voor vijf maanden met elkaar
in zee gaan".
Dan anaylserend, iets waarmee hij
gens alleen maar praatten over het
geld, dat het verlengen van hun
contract moest opleveren. Het ge
volg is, dat er nu zes amateurs spe
len. Nee, ik hoop me ook op lange
re ttermijn te kunnen waarmaken
bij FC Den Haag. Met het bestuur
heb ik daarover niet kunnen pra
ten. Dat is gezien de huidige situa
tie gewoon onmogelijk. Je weet
niet of je volgend seizoen nog ere
divisievoetbal speelt. Spelen in de
eerste divisie betekent aanpassing
Lex kende ik goed uit de tijd, dat
we bij Fort Lauderdale zaten. Daar,
in dat heerlijke klimaat, was hij in
de vorm van zijn leven, speelde er
werkelijk beresterk. Wat mijzelf
betreft, man, ik was nooit klaar,
daar. Er waren altijd allerlei toe-
grote faam heeft verworven: „Aad
Mansveld en Lex Schoenmaker, de
routiniers, moeten uitkijken niet te
veel te willen doen. Heerlijke jon
gens zijn zij wel om mee te werken.
