Kees van de Wereld wil in
1984 wereldkampioen worden
DAC geeft punten
cadeau aan tweede team
De Zijl/LGB niet
kansloos in
streekderby met AZC
BEENBREUK KOST ALPHENAAR DEELNAME AAN WK VELDRIJDEN
SCHERTSVERTONING IN ALPHEN
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 13 FEBRUARI 1982 PAGINA 13
van de Wereld, op deze foto nog in zijn eigen bed. Op dit moment Is Van de
ooo.- eld in een Hilversums ziekenhuis aan het herstellen van de gisteren door dokter
je met Mans verrichte operatie.
ALPHEN AAN DEN
RIJN Voor Kees van de
Wereld had het wereld
kampioenschap veldrij
den, dat komend week
einde in Frankrijk wordt
gehouden, de afsluiting
van een redelijk seizoen
moeten worden. De Alp-
hense beroepswielrenner
was vast van plan in het
Franse Lanarville een
goed kampioenschap te
rijden, een zevende positie
was zijn doel.
Kees van de Wereld kan die
plannen echter niet uitvoeren,
het wereldkampioenschap '82
is voor hem van de baan. Re
den: een beenbreuk,- afgelopen
zaterdag opgelopen tijdens een
koers in België. Thuis, in Al
phen aan den Rijn, drie dagen
voordat dokter Hermans in
Hilversum operatief zal ingrij
pen, blijkt Van de Wereld de
klap al aardig te hebben ver
werkt. Natuurlijk, dat hij de
WK moet missen is erg, die
koers in Frankrijk is immers
de belangrijkste van het jaar,
maar: „Ik ben er niet echt ka
pot van geweest. Zo'n been
breuk is pure onmacht. Ik
moet me er gewoon bij neer
leggen. Als ik ga piekeren, dan
geneest dat been echt niet
sneller", is de nuchtere reactie
van de zesentwintigjarige Alp-
henaar. De blik is alweer op
de toekomst gericht. Dit WK
zal Van de Wereld via de tele
visie moeten volgen, aan de
eerstvolgende editie wil hij
weer actief meedoen. Volgens
een door hem opgesteld sche
ma moet de WK '83 een derde
plaats opleveren en in het jaar
daarop moet het gebeuren: „In
1984 wordt het WK veldrijden
waarschijnlijk in Nederland
gehouden. In dat jaar moet ik
op mijn hoogtepunt zijn, dan
Greppel
De voor Van de Wereld fatale
koers werd gehouden in het
Belgische Gits, een dorpje ge
legen in de buurt van Kort-
rijk. Hij reed daar mee in een
liefdadigheidskoers, veel op
spel stond er dus niet. De op
brengst van de rit was be
stemd voor een in Gits geves
tigd tehuis voor geestelijk en
lichamelijk gehandicapte kin
deren. Het volgens Van de
Wereld zeer fraaie parcours
voerde de renners over het
terrein van dat tehuis. Van de
Wereld: „Het was een volko
men ongevaarlijk circuit." Een
reconstructie van het ongeluk
volgt: „Twee ronden voor tijd
reed ik met Ivan Messelius
voor de derde en vierde plaats.
Ik demarreerde en moest ver
volgens langs een smal grep
peltje rijden. In de voorgaande
ronden had ik gemerkt dat het
het beste was zo dicht mogelijk
langs dat slootje te fietsen. Ik
kwam met mijn voorwiel in
die greppel en sloeg over de
kop. Met mijn linkerbeen
kwam ik bovenop een paaltje
terecht." Van de Wereld besef
te onmiddellijk dat zijn been
gebroken was: „Ik wist het
meteen, mijn onderbeen hing
er los bij, het leek net alsof ik
er een extra knie had bijge-
kregen. De wielrenner had,
zoals hij dat zelf zegt, mazzel.
„Ik reed met een bandage. Die
bandage heeft het bot binnen
gehouden." In het ziekenhuis
in Roeselare bleek dat Van de
Wereld een dubbele been
breuk (scheen en kuitbeen zijn
gebroken) had opgelopen. Een
blessure waarmee hij minstens
zes maanden zoet zal zijn.
Pechvol
Van de Wereld werd met een
ambulanche naar Alphen aan
den Rijn vervoerd. Voor hem
geen onbekend vervoermid
del. Naast zijn activiteiten als
wielrenner werkt Van de We
reld in de rijwielzaak van Be-
zemer (tevens zijn sponsor) en
is hij actief als ziekenwagen
chauffeur. Van de Wereld
werd dan ook in zijn eigen zie
kenwagen naar huis gebracht
Het seizoen is afgelopen voor
de veldrijder. Een seizoen dat
hijzelf beschrijft als uiterst
pechvol. In november 1981
kreeg van de Wereld last van
een vermoeidheidsfractuur
(scheurtjes in het bot) aan zijn
linkerbeen. Vandaar ook die
bandage. In januari pas kon
Van de Wereld zijn eerste
wedstrijd rijden. De Alphe-
naar kijkt toch met tevreden
heid terug op het voor hem
korte crossseizoen: „Ik heb dit
jaar goed gereden. Ik heb
maar twee overwinningen be
haald, maar daar staat tegeno
ver dat ik alleen de grote wed
strijden heb gereden. In verge
lijking met vorig jaar ben ik
goed vooruit gegaan." Van de
Wereld kwalificeert het sei
zoen .81/82 als een alles of
niets poging: „Ondanks die
blessure moest ik toch gaan
trainen. Ik wilde in vorm zijn
voor het Nederlands kam
pioenschap." Dat lukte vrij
aardig. Op de Kijkduinse puin-
duinen reed hij achter wereld
kampioen Hennie Stamsnijder
naar een tweede plaats bij de
beroepscoureurs. Een positie
die hem een plaats in ae Ne
derlandse WK-selectie ople
verde.
Typisch
De beroepsrenners-selectie be
stond uit drie crossers: Stams
nijder („Ik denk dat Hennie
zijn wereldkampioeschap niet
zal prolongeren, ik geef Liber-
ton veel meer kans"), Groe-
nendaal en Van de Wereld.
Toen Van de Wereld wegviel,
leek het niet meer dan logisch
dat er een vervanger zou wor
den aangewezen. De namen
van Wil Brouwers en Frans
Francissen werden genoemd.
De KNWU besliste echter an
ders, er werd geen reserve op
geroepen. Van de Wereld:
„Omdat er vorig jaar een Ne
derlander (Stamsnijder)
wereldkampioen werd, mag
Nederland met vijf beroeps-
renners aan de WK meedoen.
Dat de KNWU nu maar twee
professionals stuurt, vind ik op
zijn minst typisch. Zeker om
dat Brouwers en Francissen
geen slechte coureurs zijn. De
Bond handelt niet consequent.
Er wordt namelijk wel een
complete amateur- en iunio-
renploeg naar Frankrijk ge
stuurd. Als je kwaliteit als
maatstaf neemt, wat bij de
profs blijkbaar wel gebeurt,
dan zou je bijvoorbeeld ook
maar een junior kunnen stu
ren." Van de Wereld geeft nog
een voorbeeld. „De KNWU
pompt erg veel geld in de
baanploeg. Ik geloof dat het
gaat om een bedrag van an
derhalf miljoen gulden. Maar
die ploeg is kwalitatief zo
slecht dat je in feite niet eens
meer aan uitzending naar een
WK moet denken. Dat de
KNWU bezuinigt op het WK-
veldrijden vind ik erg raar."
Specialiseren
Veldrijden is een sterk aan po
pulariteit winnende tak van
wielersport. Van de Wereld
begon in 1973 met crossen. In
dat jaar werd hij Nederlands
kampioen bij de nieuwelingen.
Hij Versloeg destijds Hennie
Stamsnijder: „Toen waren we
samen al aan het bakkeleien."
Van de Wereld over het ver
schil tussen toen en nu: „In die
tijd reed je twaalf wedstrijden
in het seizoen, nu zijn dat er al
gauw vijftig. Om bij de top te
blijven is specialiseren noodza
kelijk. Je moet kiezen voor de
weg of voor het crossen." Van
de Wereld rijdt geen wegwed
strijden meer. Vorig jaar deed
hij alleen nog mee aan de Zes
van Rijn en Gouwe en aan de
Ronde van Kamerik.
Vetpot
In 1977 werd Van de Wereld
professional. Veldrijden is,
zoals gezegd niet zijn enige ac
tiviteit. Dit simpelweg omdat
een veldrijder niet alleen van
de opbrengsten van zijn sport
kan bestaan. Alleen een
wereldkampioen verdient vol
doende om van te leven. Van
de Wereld: „Hoewel het beter
wordt, is veldrijden in verge
lijking met wegrennen beslist
geen vetpot. Stamsnijder ver
diende met zijn Nederlands
kampioenschap honderddertig
gulden. Ik werd tweede, dat
leverde me precies honderd
gulden op." Dankzij zijn spon
sor (Bezemer) is de Alphenaar
in staat zijn sport voluit te be
oefenen. Van de Wereld werkt
voor zijn sponsor, krijgt be
taald verlof om te trainen. In
de jaren 78, 79 en 80 werd de
crosser Nederlands kampioen.
De grote doorbraak is echter
nog niet gekomen. Maar Van
de Wereld ziet de toekomst op
timistisch tegemoet: „Het is in
derdaad zo dat ik vroeger op
zware parcoursen niet goed uit
de voeten kon. Dat gaat steeds
beter. Ik kan nu ook goed
meekomen op modderige cir
cuits. Ik heb een driejarenplan
opgesteld. Dit jaar was het de
bedoeling dat ik bij de WK bij
de eerste zeven zou rijden. In
1983 ben ik van plan bij de
eerste drie te rijden en in 1984
heb ik me het wereldkam
pioenschap ten doel gesteld. Ik
ben dan achtentwintig, dan
moet ik op mijn hoogtepunt
zijn."
KEES VAN HERPEN
Onder redactie van Gert Jan Onvlee
ongkracht
jPf öru/nsma spreidde in het
jKopa Cup-treffen tussen
W «per Leiden en Real Ma-
bij vlagen een opmerke-
te sprongkracht ten toon.
Amerikaanse Fries, zeker
'jet de kleinste, maar in die
ledstrijd beslist ook niet de
i ingste van het stel, kwam
!an wel net niet tot super-
ectaculaire dunks, diverse
p-ins bevonden zich wel in
If bagage van de Leidse for-
3rd.
Bnae van jjutsp0(r)t zijn daar-
m maar eens op onderzoek
tgegaan, op jacht geweest
BBwfcr de diepere oorzaken van
zo opvallende sprong-
\cht. En met medewerking
in fotograaf Kees zijn we er
og uitgekomen ook. Bezie de
deze rubriek geplaatste
maar eens.
b concludeer met ons: het
i eim achter de sprong-
icht van Bruinsma: het be-
eer 9fre voetenwerk...
taming
jarketé
iiken, tolt gedacht dat Bettine
ruim 'riesekoop in één week -
tter gezegd, in vier dagen -
kmr. iermaal de rode draad zou
ormen in drie toch duide-
chtig j fl
),m- T to i
lijk verschillende televisie
programma's ais NOS Stu
dio Sport (tweemaal),
A VRO-Superstars en VA
RA 's Sonja op Maandag.
Toch was dat in de afgelo
pen week het geval. Of je
beloond wordt voor jaren
lang hard trainen, denkt
een eenvoudig Hutspo(r)t-
redacteur dan. Maar toch,
een bedenking. Er kleefde
een smetje aan Bettines
buis-optreden.
Natuurlijk niet bij het op
treden van Bettine als tafel-
tennisster. Want: hoe ge
brekkig Studio Sport de
door de Avanti-speelster ge
wonnen Top Twaalf ook
bracht, de prestatie op zich
was er een van de superieu
re soort Ook hebben wij
geen smet tig element kun
nen ontdekken tijdens dat
late maandagavond-optre
den. Sonja mag op zich mis
schien niet zoveel verstand
hebben van tafeltennis, het
onderwerp Bettine-anders
werd aantrekkelijk ge
bracht, was gewoon leuk.
Training (2)
U begrijpt het allemaal al,
beste lezer, lieve lezeres, het
betreft de zomerse registratie
van Superstars. Dat optreden
nu dient, waar het onze Ha-
zerswoudse aangaat, met de
benaming „teleurstellend" te
worden gekwalificeerd. Ak
koord, Bettine viel uiteinde
lijk geblesseerd uit, maar een
eerste plaats zat er op dat mo
ment al enige tijd niet meer
in. En dat moet, met meer ge
noemde Hutspo(r)t-redactie,
ook de Hazerswoudse tafel-
tennister en coach Gerard
Bakker zijn tegengevallen.
Vooral omdat Bettine en Ge
rard al zo lang geleden met de
training voor dit tv-spektakel
waren begonnen. Op 23 fe
bruari 1976 immers al - inder
daad, jaren voordat de officië
le AVRO-uitnodiging in de
bus viel - trokken Bakker,
Vriesekoop en de immer aan
wezige Hutspo(r)t-redacteur,
gewapend met een plasticbal,
de achtertuin van de coach in
om daar als eerste het onder
deel „voetbal" te behandelen.
Hoewel trainer Bakker toen
al aantoonde ook deze tak van
sport aardig tot zeer redelijk
onder de knie te hebben,
heeft het Bettine dit keer dus
nog niet mogen baten.
Een smetje dus, maar meer Voetenwerk
ook niet. Want we zijn er van
overtuigd dat Bettine en Ge- ook in deze Super Stars com-
rard binnen afzienbare tijd petitie keihard zullen toe
slaan.
Olga Commandeur is derhal
ve bij deze gewaarschuwd...
Net
De gemeente Rijnsburg is
momenteel bezig met het
plaatsen van nieuwe hek
ken rond het Rijnsburgse
Boys-terrein. Vorige week
zaterdag waren die werk
zaamheden nog niet zo ver
gevorderd. Ballenvangers
achter beide doelen ontbra
ken en aangezien het „ver
re" doel vlak bij een brede
sloot Is gesitueerd, was ac
tie geboden. Het Rijnsburg
se Boys-bestuur bedacht
dan ook een list Voor de
somma van zevenhonderd
gulden werd een groot net
aangeschaft en in de bomen
achter dat bewuste doel ge
hangen. Een afdoende op
lossing voor het probleem,
zo dacht men optimistisch.
De praktijk leerde evenwel
anders. Rijnsburgse Boys
en Spijkenisse bleken in
hun confrontatie immers
dermate schotloos dat de
geïmproviseerde ballenvan-
ger nauwelijks enig serieus
werk op te knappen kreeg.
De oplossing van het pro
bleem was dan misschien
wel aardig bedacht, het pro
bleem had helemaal niet be
staan. Kortom: het bestuur
had zich dus voor niets in
het zweet en in de bomen
gewerkt
De moraal, beste Rijnsburg
se bestuursleden? Vooruit
zien is niet altijd het beste
waar het goed regeren be
tref t~
LEIDEN Nog niet zo lang
geleden zwaaide de redactie
van Hutspo(r)t alle lof toe aan
de volleybalclubs in de Leidse
regio; deze immers, werden
nimmer betrapt op het toe
schuiven van punten aan
teams van de eigen vereni-
&ing. Twee weken geleden
aaide WVC zich wel al wat
verdenkingen op de hals door
een overwinning van het
tweede op het eerste, maar be
trokkenen ontkenden dat er
van enige opzet sprake was.
Afgelopen weekeinde deed
men er bij het Alphense DAC
minder geheimzinnig over.
DAC 2 had de punten hard
nodig, daarbij wU het eerste
graag kampioen worden in
een wedstrijd tegen WVC, die
pas later dit seizoen staat ge
pland, en dus won het tweede.
„Competitievervalsing" wordt
er nu van alle kanten geroe
pen. Dat is het ook, maar aan
de andere kant is men bij
DAC al enige tijd bezig de
zaak naar een hoger niveau te
recht zeer belangrijk, dat het
tweede team zich hand
haaft in de eerste klasse.
Van de overige in degradatie
strijd gewikkelde ploegen was
Donar zeer succesvol. Vrijdag
avond kende men weinig pro
blemen met WW 2, zaterdag
liep het moeizamer tegen
Orion, maar werden wel de
twee punten binnengehaald.
Vooral Michèl de Geus was
goed in vorm tegen de Hazers
woudse ploeg: 15-13, 15-13, 14-
16, 15-4.
LUSV 2 begon overtuigend te
gen NOVO 2 met een 15-6 set
winst, maar had in het ver-
volggedeelte teveel moeite met
de aanval van Noordwijker
Jan Pley. Bij 6-11 in de vierde
set leek de buit binnen voor
NOVO, maar LUSV herstelde
zich goed: 14-16, 8-15, 15-12.
WVC speelde een overtuigen
de partij tegen het door het
ontbreken van Ger Renes ge
handicapt Leython 2. Vooral
de tweede set was sterk, toen
een 9-14 achterstand werd
goedgemaakt: 15-4, 16-14, 15-8.
WVC 2 speelde gelijk tegen
SKC: 2-2.
Dames
De door Leython 2 met angst
en beven tegemoet geziene
wedstrijd met het derde ein
digde in een duidelijk over
winning voor Leython 2. Geen
moment kwam de ploeg in ge
vaar: 1-15, 12-15, 10-15.
NOVO 2 ondervond meer te
genstand van Orion dan ver
wacht, want de ploeg uit Ha-
zerswoude beschikte vooral in
de derde set over een ijzerster-
ke opslag: 15-9, 15-7, 12-15, 15-
5. Ridderveld overtuigde door
VCL te kloppen: 15-5, 15-6, 15-
13. S*70 deed hetzelfde tegen
LUSV 2: 15-13, 15-8, 15-7.
DAC 2 acteerde met uitzonde
ring van de eerste reeks bij
zonder sterk tegen In Up Go
en hoopt vooral tegen de kop
lopers nog punten te gaan pak
ken: 13-15, 15-2, 15-9, 15-4.
LEIDEN AZC/Microli-
fe Alphen - nog altijd re
gerend waterpolokam-
pioen van Nederland - en
het Leidse De Zijl/LGB
vormen in de ereklasse de
ploegen die achter
HZC/De Robben de
dienst uitmaken. Voor
AZC bestaat er nog een,
minieme, kans om de Hil-
versumse formatie van de
eerste plaats af te werken,
voor de op een winstpunt
van AZC volgende Leide-
naars lijkt een tweede
plek dit seizoen het hoogst
haalbare. Beide ploegen
ontmoeten elkaar vandaag
om 19.00 uur in Alphen,
beide ploegen zijn dan
slechts gebaat bij de volle
winst.
AZC immers, mag om de titel
alsnog te prolongeren geen
punt meer verspelen. En zelfs
dan zal het voor de ploeg van
nieuwe coach Piet de Zwarte
nog een lastige opgave zijn De
Robben te achterhalen. De
Hilversummers moeten dan
eerst nog een punt kwijtraken
en vervolgens het (voor)laatste
competitieduel in eigen bad
van AZC verliezen.
Wat Zijl-coach Rob Schouten
betreft, spelen er andere za
ken. Het landskampioenschap
is voor De Zijl/LGB al enige
tijd onbereikbaar geworden,
de tweede plek daarentegen
ligt nog wel ruim binnen de
mogelijkheden. Niet verliezen
in Alphen is dan ook het de
vies. Schouten acht zijn ploeg
zeker niet kansloos. „Het feit
dat we bij winst die tweede
plaats al in ons bezit hebben,
moet zeker motiverend wer
ken. Daarbij zijn we de laatste
wedstrijden steeds beter gaan
draaien, komen we in de buurt
van onze topvorm."
Een uitspraak die gerechtvaar
digd lijkt, ook al gezien de wij
ze waarop De Zijl/LGB de
eerdere thuisduels van De
Robben en AZC verloor. Beide
wedstrijden werden pas in de
laatste twee minuten in het
nadeel van de Leidenaars be
slecht Schouten, terugblik
kend: „Tegen AZC waren we
tactisch niet zo sterk bezig, te
gen De Robben werden op be
slissende momenten teveel
persoonlijke fouten gemaakt."
De trainerswisseling bij AZC
werkt naar de mening van
Schouten niet in het voordeel
van De Zijl/LGB. „In deze
streekderby zijn beide ploegen
altijd tot het uiterste gegaan,
dat zal nu opnieuw gebeuren.
Tot nu toe was AZC vaak de
sterkste, ik vraag me af of dat
nu weer het geval is."
