Frank
Sanders zet
Amerika
in beweging
CMC: zeven miljoen
per jaar aan kerk in
derde wereld
kerk
wereld
KUNST
•c
Weinig zeggende noviteiten Nederlands Kamerorkest
Sectie Raad van Kerken bezorgd
over effecten van leegstandwet
KORTE
METTEN
LEIDSE COURANT
DINSDAG 9 FEBRUARI 1982 PAGINA
Galerieën tegen
overheid in
kunsthandel
AMSTERDAM Een aantal ga
lerieën wil de verkoop van kunst
aan de overheidskunsthandel
„SBK" stopzetten uit protest te
gen de valse concurrentie van die
kant Het initiatief gaat uit van
zeven leden van de vereniging van
galeriehouders en handelaren in
hedendaagse kunst.
Van de actievoerders komen er vier
uit Amsterdam en drie uit de steden
Utrecht, Tilburg en Rotterdam. Vol
gens een woordvoerder van de groep
is het besluit genomen uit protest te
gen de valse concurrentie van de
overheid, die kunsthandel bedrijft
op gesubsidieerde basis omder het
mom van kunstuitleen.
De groep van zeven verwacht dat
ook andere galeriehouders zich bij
het initiatief zullen aansluiten. Ook
zullen de protesterende galeriehou
ders „hun kunstenaars" vragen niets
meer aan de SKB's te leveren.
Belasting voor artiesten
gewijzigd
DEN HAAG Op 1 april zal een nieuwe
regeling ingaan die zelfstandig werkende
artiesten en musici verplicht achttien pro
cent omzetbelasting te betalen. Dit heeft
staatssecretaris Kombrink van Financiën
mede namens minister Van der Louw van
CRM geantwoord op vragen van de Twee
de-Kamerleden mevrouw R. Beckers-de
Bruijn en P. Lankhorst (beiden PPR).
In zijn antwoord merkt Kombrink op dat zelf
standig werkende artiesten en musici al sinds
1940 verplicht zijn omzetbelasting te betalen.
Ingevolge de wet op de loonbelasting 1964
worden personen die als musicus of artiest op
treden geacht in (fictieve) dienstbetrekking te
zijn bij hun opdrachtgevers, aldus Kombrink.
In zijn antwoord wijst Kombrink er nog op,
dat de heffing een voordeel kan doen ontstaan
voor de artiest die werkt voor opdrachtgevers
die zelf al in de heffing van omzetbelasting
zijn betrokken. Hij zegt dat de artiest dan de
mogelijkheid heeft de aan hem in rekening ge
brachte omzetbelasting als zogenoemde voor
belasting in aftrek te brengen op het door hen-
af te dragen bedrag.
oc
Toen enkele jaren geleden
het Nederlands Kameror
kest opgeheven dreigde te
worden, mede omdat het re
pertoire te veel werd her
haald, te beperkt was en te
weinig aanvulling gaf op
dat van de grote orkesten, is
er ijlings een beleidsplan in
elkaar gezet dat verbetering
beloofde. Veel is daar in de
praktijk niet van terecht ge
komen. Na één enkel seizoen
verviel men alweer in de
oude sleur. Misschien omdat
zich nu opnieuw donkere
wolken boven het ensemble
samenpakken en men moge
lijk beseft dat de abonne
mentsprogramma's deze
winter toch wel bitter wei
nig inventief zijn, worden er
in de tweede helft van het
seizoen twee extra concerten
toegevoegd met lichtelijk af
wijkend repertoire.
Zoals te verwachten viel, was
de belangstelling voor het te
elfder ure aangekondigde eer
ste extra concert niet bijster
groot. Mochten er abonnees of
andere nieuwsgierigen zijn
weggebleven uit vrees voor te
veel moderne klanken, dan
hadden zij ongelijk. Het be
kende en ook door andere or
kesten geregeld gespeelde di
vertimento van Bartók ver
ving de aangekondigde, hier
onbekende sinfoniette van Er
nesto Halffter, een bejaarde
leerling van Falla. Deze
plaatsvervangende Bartók
bleek het sterkste, origineelste
en substantieelste stuk van het
hele programma te zijn. Het
werd met volle inzet en een
felle ritmiek uitgevoerd maar
de ritmiek was evenmin Hon
gaars als het coloriet.
De noviteiten die wèl gehand
haafd werden, bleken geen
openbaringen te zijn. De Span
jaard Jordi Cervello, nu 46,
maakte elf jaar geleden voor
een Israëlisch jeugdorkest een
stuk over Anne Frank, het
Joodse meisje dat van 1942 tot
1944 ondergedoken zat in een
Amsterdams achterhuis. In het
voorwoord tot haar beroemd
geworden dagboek zegt Annie
Romein dat niet de documen
tatie van angst en vrees, hulp
vaardigheid en verraad het
belangrijkste is maar eerder
het wonder van de innerlijke
belevenissen van het zich ach
ter geblindeerde ramen naar
volwassenheid ontwikkelende
kind.
De Spaanse componist echter,
die zijn werk de ondertitel
„een symbool" meegaf, wilde
blijkbaar de tragiek van An
ne s noodlot uitbeelden. Daar
in is hij niet geslaagd. Zijn
stuk met veel zacht dissone-
rende passages en veel chro
matiek heeft te weinig mar
kant thematisch materiaal om
meer op te leveren dan een
beklemmende sfeer. Echte tra
giek wordt er niet gesugge
reerd.
Ook de jonge Delftse compo
nist John Borstlap die werd
voorgesteld met variaties voor
piano en strijkers, leek zijn in
tenties nog niet te kunnen
vorm geven en overbrengen.
"Bmer
i r oi
gent: Antoni Roe-Mart>a. So
Christopher Czaja Sager, plano. °rm
gevoerde werken: Jordi Cam
Anne Frank, een symbool (1t Vi
John Borstlap: Variatiee voor pi uite
en strijkorkest (1981); Béla Boil rt€
Divertimento voor strijkers (1t
Koninklijk Conservatorium, eei
P°l'
Het is niet eens zo belangi
dat hij weinig eigens te zeg|
heeft en vooral met aanwijs
re reminiscenties speelt, m 1
al ook uitdrukkingsloos.
Zowel de muziek van Cerv«
als die van Borstlap wer^
met toewijding vertolkt,
kon niet verbloemen dat
extra concert in wezen wei
om het lijf had.
JOHN KASAN!
Toneel „Bessen over revuester
Hoe komt een toneelstuk tot stand? Soms heel simpel. Diep
in de nacht terugkerend van de opvoering van de vorige
Brink-musical Maskeradehielden de artiesten in de bus
elkaar bezig met het uitspelen van types. Henny Orri
maakte toen een hele mooie, die van een oude, verwaterde
revuester. Daar zat Jos Brink bij. Die zag daar wat in en die
zei: „Daar schrijf ik een toneelstuk over en dan krijg jij de
hoofdrol". Dat stuk bestaat inmiddels. Het heet „Bessen" en
gaat in het najaar in première met genoemde Henny en
verder Hetty Verhoogt, Eddy Brugman van de Haagse Co-
medie en Teuntje de Klerk. Een blijspel over een revue-
vrouw die in het schuimige en schimmige verleden leeft.
Frank Sanders: „Het mooiste compliment kreeg ik van een cameraman van de
NOS over die mooie lichtjes in mijn ogen".
DEN HAAG In de mu
sical „Amerika, Ameri
ka", van vrijdag 12 tot en
met 28 februari in de
PWA-zaal van het Ned.
Congresgebouw, staat
Frank Sanders avond aan
avond zijn jeugddromen
waar te maken, opnieuw
te beleven. Hij vertelt:
„Dat had ik al heel jong,
als ik een stuk muziek
hoorde, dan ontstond er
in mijn hoofd, mijn fanta
sie, een verhaal, een
voorstelling. Ik zag de
muziek gebeuren.
Maar eigenlijk kwam het pas
echt over me, toen ik als jon
gen met mijn ouders meeging
naar een PTT-revue voor het
personeel. Daar zat ik bij en
toen wist ik: Dit wil ik ook
doen. Mijn jongensdroom. Ik
kan nu zeggen, dat ik van
deze gave der voorzienigheid
dagelijks mijn werk sta te ma
ken. De musical „Amerika"
op tekst van Jos Brink is mijn
werk wat de beweging, de
handeling betreft".
Zo steekt „Amerika" wel in
elkaar, een in elkaar grijpen
van het woord van Brink en
de bewegingen van Sanders.
Zij vormen een hecht twee
manschap, een creatief duo,
dat het ene programma na het
andere geboren doet worden,
vroeger cabaretvoorstellingen,
later musicals. Dat komt erop
neer, dat als Frank een lied
zingt, hij met de woorden van
Jos in mijn mond staat en dat
als Jos danst of door de scène
wervelt, hij zich van de bewe
gingen van Frank staat te be
dienen.
Frank Sanders: „Het beden
ken van een idee doe je sa
men. Daarna gaat voor mij
het verhaal leven, in mijn
hoofd dus, terwijl Jos vaardig
met de pen zich aan het
schrijven zet. Zo komen tekst
en lied tot stand, maar Jos
kan het zo sprankelend niet
onder woorden brengen, of
het komt in de prullenbak te
recht als ik er geen heil of
handeling in zie. Zonde van al
dat werk, maar ik hou Jos er
mee in het goede spoor. Wat
heb je aan een fraaie tekst als
er vanuit de zaal geen gebeu
ren te beleven is. En de res
pons dus uitblijft. Ik vorm het
eerste publiek voor wat er
van onze musicals op papier
komt. Als ik bij het lezen van
de vers gerede tekst niets in
mijn hoofd zie plaats griipen,
komt er geen voorstelling.
Dat klinkt hard, maar zo zit
het theatervak in elkaar. Ru
zie maken we ook, maar meer
op de manier, waarop dit in
een gezin gebeurt. Het gaat
dan bijvoorbeeld om de vraag
of we voor de maaltijd tafel-,
zilver gebruiken of gewone
bordjes, het doel verliezen we
niet uit het oog: er moet gege
ten worden. En dan laten we
het ons nog smaken ook".
Compliment
Zo'n creatieve ruzie. Dat
werkt in de praktijk erg goed.
Heeft ongeveer dezelfde func
tie als een compliment.
Frank Sanders: „Het mooiste
compliment, dat ik nooit meer
vergeet, kreeg ik van een ca
meraman van de NOS. Die
zei: „Als we aan het repeteren
zijn, valt het niet op, maar zo
dra we overgaan op opnamen,
beginnen er lichtjes in jouw
ogen te vlammen". Dat zei die
cameraman. En daar ben ik
nog steeds erg blij om, want
in het theater werkt dat net
zo. Je gezicht moet gaan spre
ken. De mensen in de zaal
moeten iets in je ogen zien.
Dar» gebeurt er wat met jou
en met een voorstelling. Een
lerares zei mij vroeger al eens,
dat ogen de spiegel van de ziel
zijn. Er bestaat ook een liedje
over de poppetjes in je ogen.
Dat heb je soms ook met die
ren. Zo wonderlijk als die je
aan kunnen kijken". Leven
dat naar buiten treedt".
Gezien vanuit zijn gave om
muziek en woord in verbeel
ding om te zetten, vindt hij op
de juiste scholen de juiste
mensen in zijn leven ontmoet
te hebben. Op de lagere
school herder in een kerst
spel, zijn eerste kennismaking
met het toneel, een onverge
telijke ervaring toch. Want je
staat daar iemand anders te
wezen. Later in het individu
eel gerichte IVO-onderwijs
kreeg Sanders nog meer kan
sen. Vaste keus voor de
schoolvoorstellingen, de jaar
lijkse uitvoering, hield hij zich
daarnaast ook nog bezig met
de hele organisatie van de fes
tijnen rond zulk een schoolge
beuren. Die weg kon maar
naar één punt leiden. Dat
werd de Amsterdamse Acade
mie voor Kleinkunst, waar
vroeger volgens strakke sche
ma's les werd gegeven, maar
nadien het inzicht kwam, dat
ie bij het begeleiden van leer
lingen het moest zoeken in
hun sterkste punten. Die kans
kreeg Sanders dus ook. Per
soonlijke vorming. Je sterkste
kanten tot ontwikkeling
brengen. Dit leidde later tot
zo-iets al de eerste crosstalks
in het eigen cabaret, voorheen
„Tekstpierement".
Daarna zijn draai gaan zoeken
in de theaterwereld. Een rol
in „De stunt" van Jasperina
en „Sweet Charity". Uiteinde
lijk eigen cabaretgroepje ge
vormd met twee meisjes, want
thuis met ww aan de telefoon
zitten tot je opgebeld wordt
voor een hoofdrol, dat kun je
wel uit je hoofd zetten. Parti
culier initiatief op dit punt
leidde tot groepjes van wisse
lende samenstellingen. Eén
daarvan was Jos Brink en die
bleek onafscheidelijk, al een
jaar of tien, vijftien.
Tekstpieremen t
Uit deze creatieve combinatie
vloeide de cabaretgroep
„Tekstpierement" voort met
programma's, waaraan het
engagement niet vreemd was,
maar dat nochtans zoveel hu
mor, woordenspel en vaardig
heid bevatte, dat tot in alle
uithoeken van het land de ja
ren door de zalen redelijk vol
liepen. Ook hierin werden
woord en beweging redelijk
tussen Sanders en Brink ver
deeld. Er kwam steeds meer
thematiek in de voorstellin
gen. Dit leidde tot een rode
draad en dat ophangen van
het geheel aan één gegeven
voerde onstuitbaar naar de
musical, waarvan als eerste
ling „Maskerade", dolkomisch
en tegelijk vragen oproepend
rond het eeuwige verschijnsel
van de liefde. Jos deed in de
cabarettijd al meestentijds de
typen. Dat bleef zo in de mu
sicals, waaraan in gezamenlijk
beheer en duo-inspiratie aan
zijn werd gegeven. In die zin
voelt Frank zich een creator,
een schepper, een maker van
dingen die voorheen niet be
stonden.
Over „Amerika" schreven we
na de Haarlemse première in
oktober vorig jaar, dat hierin
lustig op het publiek wordt
gemikt. En dat ent te maken
heeft met hun onbedwingbare
lust om het volk te amuseren,
zal Jos er voor in zijn „bloot is
beautiful" moeten gaan staan.
Als thema in dit zangstuk
geldt de hang naar het vrij
heidslievende Amerika. De
jonge, joodse magische volks
vermaker Benjamins voelt
zich in de dertiger jaren be
dreigd door opdringend fas
cisme en racisme en zoekt een
land waarin hij zijn ambities
kan uitleven. Aan boord van
het schip daarheen wint hij
door zijn charme de voorkeur
van de vrouwen. Zij zijn het
vervolgens die zijn rust bela
gen, Lucie de Lange. Mary
Michon, Annelies Balhan en
Simone Kleinsma, allemaal
beweeglijke en wulpse wijfjes,
maar hij weet zich met flair
en staaltjes hogeschoolkunst
in het afwimpelen aan alle
verleidingen te onttrekken.
Dat is Brink wel toever
trouwd. Er loopt echter nog
een vrouwenfiguur in rond,
gespeeld door Caroline Kaart,
die op zoek is naar haar se
dert jaren verloren zoon. Op
deze manier werd deze musi
cal naar een happy end toege
schreven. De ballroom-, mars
en swingmuziek van die da-,
gen biedt kans op levendige
dans op de maat en de muziek
van Henk Bokkipga, terwijl
Barrie Stevens de danslijnen
vastlegde. Sanders als oercho-
reograaf van de grote lijn
richtte zich hierbij naar de
adviezen en inzichten van
Frank: „Het werk van Jos Brink in „Holland-België" op tv strookte niet met zijn rol
in de musical „Amerika".
Stevens. Het geheel werd nog
weer gevat in de regie van Jo
Dua. Al die mensen voelen
zich sterk betrokken bij dit
werk. Zo groeide er iets waar
van Frank zegt, dat-ie het te
voren al als een film in zijn
hoofd voorbij heeft zien trek
ken. Zo werkt dat bij hem nu
eenmaal.
Een ruzietje
Frank Sanders wil ook best
inzicht geven in een ruzietje,
zoals die tussen hem en Jos
kan spelen. Natuurlijk erg
leuk, die Jos alsmaar op de tv,
in „Babbelonië", in „Holland-
België" en tussendoor nog wat
te hooi en te gras als „Wie
kent kwis" en zo. Jos moest
niet gaan denken, dat de
mensen nog hard naar het
theater zouden lopen, als hij
met zijn gezicht altijd en eeu
wig op dat scherm bleef ver
schijnen. Daar heeft Frank
een eind aan kunnen maken,
ook al omdat Jos inzag, dat
Frank gelijk had. Ook met de
lichtjes in je ogen kun je niet
slordig omspringen en zelfs
een paljas kan vermoeiend
werken. Die Holland-België-
rol lag bovendien niet in Jos'
zijn lijn, gezien zijn type in de
musical.
Frank Sanders: „Theater is
geen truc. Contact met je pu
bliek moet je oproepen en
zorgvuldig in stand houden.
Het is heerlijk dat dit bestaat.
Dat geeft zin aan je leven.
Een theaterman moet het
hebben van zijn betrokken
heid met zijn publiek. Op de
Academie voor Kleinkunst
geef ik les in bewegingscom
positie en verder regisseer ik
op verzoek voorstellingen van
amateurs, cabaret-achtige din
gen. Dan ben ik eigenlijk met
niets anders bezig dan met Jos
als we een musical maken.
Dat is een leuke tekst, zeg ik
dan, maar waar speelt het,
waarom gebeurt het, tussen
wat voor mensen, want die
moeten de betekenis eraan
geven, mensen die in een be
paalde situatie verkeren, bij
voorbeeld op elkaar zijn aan
gewezen, zoals in „Amerika"
op een schip in volle zee. Dat
is alleen nog maar het thea
terwerk. Wat komt daar alle
maal niet bij? Uren lang in de
bus zitten op weg naar een
voorstelling. Daar moet je
geen mensen bij hebben, die
je tegenstaan, die je niet lig
gen. Daarom altijd weer diep
persoonlijk overleg met Jos,
wie we er wel bij halen en
wie we per se niet bij willen
hebben. Dat gaat niet tegen
die mensen, maar wel om een
sfeer te creëren waarin ieder
een zich thuis voelt. Op zich
al een heel ingewikkeld pro
ces. Je hoeft er geen ruzie
over te maken, maar de me
ningen kunnen wel botsen.
Waarom niet: 130 voorstellin
gen achter de rug. Nog 120
voor de boeg. Altijd dezelfde
mensen om je heen, tot diep
in de nacht vaak. Maar voor
mij is er toch niets leukers
dan theater".
Geen wonder. Wie kan het
zich permitteren „Amerika"
in beweging te zetten, levens
lang te teren op een jongens-
drooip, die elke dag voor ei
gen ogen waar gemaakt te
zien?
TON OLIEMULLER
De sectie „Sociale Vragen"
van de Raad van Kerken is
van mening, dat gemeenten
met het ontruimen van ge
kraakte woningen moeten
wachten, totdat de wetgever
middelen heeft verstrekt om
leegstaande woningen te vor
deren. Het bestrijden van
krakers, terwijl het bestrij
den van de leegstand wette
lijk nog niet mogelijk is acht
de sectie een onrechtvaardige
zaak.
De sectie schrijft dit in een
brief aan de Vereniging van
Nederlandse Gemeenten
(VNG), waarin aandacht
wordt gevraagd voor enkele
effecten van de leegstandwet,
die over enige tijd in wer
king treedt.
Een jaar nadat de wet van
kracht is geworden verwacht
de sectie een groot aantal
kortgeding procedures tegen
krakers, omdat het nu ook
mogelijk is deze anoniem te
dagvaarden. „Zonder dat af
weging van belangen van
krakers en eigenaar mogelijk
is zal door de rechter een
reeks ontruimingsvonnissen
uitgesproken moeten wor
den", constateert de sectie.
Het wordt betreurd, dat men
sen die menen, dat een pand
ten onrechte niet wordt ge
vorderd, niet het recht heb
ben zich daartegen te verzet
ten. Een eigenaar van een
pand dat wordt gevorderd
heeft dit recht wel. Ergernis
bij krakers of woningzoeker
den over een onwillig of t
traag vorderingsbeleid vai
een gemeente kan zich der
halve niet langs de legal
weg uiten. Leegstand die to
strafbaar kraken uitnodig
kan worden voorkome
wanneer de gemeenten er
slagen overeenkomstig
nieuwe wet snel en op grot
schaal woningen te vorderer
Om een noodtoestand ove^E
anderhalf jaar uit de weg
gaan doen de gemeenten eMot€
volgens de sectie goed aan n CC
te beginnen met het invents L<
riseren en evalueren van d er
kraaksituaties in hun g« atj{
meente en aankoop of vordo
ring daarvan te overwegen,
3 HM
il;
Zij
mte
In de afgelopen drie ja
ren stelden de Neder
landse religieuzen ruim
22 miljoen gulden be
schikbaar voor kerkelij
ke projecten in de derde
wereld. Het bedrag werd
uitgekeerd aan ruim 1650
over het algemeen kleine
projecten met een pasto
rale doelstelling.
Dit meldt het verslag over de
jaren 1979, 1980 en 1981 van
het Centraal Missie Commis
sariaat. Hiermee, zo zegt het
CMC, is het verwijt weer
legd, dat er met name in
meer progressieve kringen in
de katholieke kerk geen aan
dacht zou zijn voor de pasto
rale activiteiten van de kerk
in de derde wereld. Het CMC
zegt wel voorkeur te hebben
voor kerkvernieuwende pro
jecten, die er vooral op zijn
gericht om een brede deelne
ming van de basis in het ker
kelijk gebeuren te bevorde
ren.
Behalve met geld, tracht het
CMC de kerken in de derde
wereld ook te helpen door de
uitzending van lekekrachten.
Per eind 1981 waren er zeve
nenzeventig mensen door het
CMC uitgezonden naar twin
tig landen op plaatsen waar
behoefte is aan speciale ken
nis of ervaring. Financiering
van deze uitzendingen ge
beurt in belangrijke mate uit
de eigen fondswerving van
het CMC onder de titel
„Week voor de Nederlandse
ruim vijf ton ter beschikkir
stelt. De meeste gelden vad
genoemde „Week", waarva d
de Pinksteractie ruim vie (fd
miljoen gulden en de Kers!
actie bijna twee miljoen gul
den opbracht, worden' echte
besteed aan het persoonlij
welzijn van de Nederlands V-
missionaris. Maar in toem ibe
mende mate wordt ook
CMC uitgedaagd om in
politieke bewustwordin®
rond de problematiek van d»11™
derde wereld stelling te n< 1
men. Die uitdaging komt va ert
Nederlandse organisatie
zoals Justitia et Pax, Pal"1
Christi, IKVOS en van lat e
den-comité's, maar voorr" 1
ook van groepen en persone °P
in de derde wereld, waarmel de
het CMC relaties onderhoud n
De Nederlandse pater re
demptorist Petrus Donders
wordt zondag 23 mei door
paus Johannes Paulus II za-
ligverklaard tijdens een eu
charistieviering op het St.-
Pietersplein. Dit is nu offi
cieel in Rome bekendge
maakt. „Peerke" Donders is
op 27 oktober 1809 in Tilburg
geboren. Na zijn intrede bij
de redemptoristen vertrok hij
in 1842 naar Suriname, waar
hij achttien jaar als missiona
ris werkzaam was onder de
indianen. In 1860 werd hij
overgeplaatst naar de melaat
senkolonie Batavia in Suri
name, waar hij zevenentwin
tig jaar lang, tot zijn dood in
1887 werkte.
De deputaten voor de be
studering van het oorlogs-
vraagstuk hebben de synode
van de Gereformeerde Ker
ken in Nederland geadvi
seerd de visie van het Inter
kerkelijk Vredesberaad te
onderschrijven, namelijk dat
eenzijdige stappen om tot
meerzijdige ontwapening te
komen, mogelijk een weg
bieden die van de heilloze
weg van kernbewapening af
voert. De deputaten vragen
de synode als haar overtui
ging uit te spreken, dat de
Nederlandse overheid geroe
pen is, desnoods alleen, een
zijdige stappen op het gebied
van kernontwapening te on
dernemen. Deputaten schrij
ven dit in een rapport over
de beoordeling van de IKV-
campagne. Dit rapport, dat
door de gereformeerde syno
de op 3 maart zou worden be
handeld, is wegens tijdgebrek
nu op de agenda van de sy
nodezitting in november ge
plaatst.
De anglicaanse aartsbis
schop van Canterbury, Ro
bert Runcie, vindt het tijd
worden, dat Engeland een
zwarte bisschop krijgt. In een
interview voor de BBC zei hij
van mening te zijn, dat de
verschillende ethnische groe-
pen in Engeland een behoor
lijke vertegenwoordiging
moeten krijgen in de kerk,
maar ook in gemeenteraden,
bij de politie, de massamedia
en het parlement. Hij ziet het
als een duidelijke taak van
de kerk om een grotere tole
rantie in de rassenverhoudin
gen te bevorderen en om als
spreekbuis op te treden voor
de groepen die geen stem
hebben.
De „Kerkgroep dienen en
verdienen" en de werkgroe
pen „Samen delen" en „Ver
dienen dominees minder"
hebben in een brief aan de
hervormde en gereformeerde
synodes een salarismaatregel
voor predikanten en andere
kerkelijke medewerkers
voorgesteld, waarbij er van
wordt uitgegaan, dat predi
kanten en kerkelijke mede
werkers niet meer behoeven
te verdienen dan een salaris
liggend tussen modaal (2.792
gulden bruto per maand) en
de ziekenfondsgrens (3.279
gulden per maand). Deze sa
larismaatregel moet, aldus de
werkgroepen, niet worden
opgelegd. Het gaat voorlopig
om een alternatieve regeling
waarvoor mensen zich vrij
willig kunnen opgeven.
Na discussie met de mede
werkers en leden van de con
tactgroepen heeft het bestuur
van de KRO met grote meer
derheid de bisschoppen laten
weten vóór eenzijdige stap
pen te zijn in het proces van
de kernontwapening. Het be
stuur onderschrijft daarbij de
voorwaarden die de bisschop
pen aan een dergelijke stap
hebben gesteld, namelijk dat
deze verenigbaar is met een
geoorloofde en doelmatige
bescherming van de eigen
veiligheid.en een uitnodiging
inhoudt tot positieve reacties.
Verkiezing van ou(L
katholieke
aartsbisschop aan
Rome gemeld
Wanneer mgr. A. J. Glaz
maker die zoals gemf i
zaterdag in een democra I
sche procedure is gekozen
opvolger van mgr. M. Kok
zijn keuze tot aartsbisschi
van de oud-katholieke kei
van Utrecht aanvaardt, d
zal hij daarvan mededeli TV
doen aan de Heilige Stoel fcko
Rome. Dit is gebruik in gi
oud-katholieke kerk van N
derland sedert deze in hl—,
begin van de achttien 1
eeuw tot stand kwam, aid
de toegevoegd secretaris vj1]'1
de oud-katholieke bisschobec
pen in Nederland. d,
Bij elke bisschopskeuze in
oud-katholieke kerk is das'00
van aan Rome mededelii I
gedaan. Altijd heeft Rond
gereageerd met een ba ou
vloek. Hierin is pas verand r s
ring gekomen in 1969, to^_L
mgr. M. Kok tot aartsb
schop van Utrecht was geke18
zen. Deze verandering worl—
toegeschreven aan de invlo
van het tweede Vaticaan
concilie en de totstandkOE
ming van hetf Romeinse s
cretariaat voor de een he m
van de christenen. n
De oud-katholieke kerk v< J
Nederland telt drie bisscho U
pen (Utrecht, Haarlem, D l
venter) en ongeveer achtdun
zend gelovigen. Het semin g
rie telt negen priesterstude
ten en één vrouwelijke stu
dent. De oud-katholieke ke#61?
kent alleen een vrijwili lei
geen verplicht celibaat vo an
haar priesters. In Zwitse^
land heeft de oud-katholiel j j
synode in principe het diac
naat voor de vrouw open/
steld. In Nederland is het m or'
niet zover. De oud-kath rd
lieke kerk kent in de were
ongeveer 620.000 gelovige,
een half miljoen in de Vei VtJ
nigde Staten en Canada 1
ruim 120.000 in West-
Midden-Europa.
wnc
