ong en oud van de Veen weet
ii waar de ontheemde kinderen
an Sri Lanka aan toe zijn
f~pidenaar
*aast lompen-
li nieuw
ven in
Faculteiten werken
mee aan bezuinigingen
bij Leidse universiteit
^S/regio
AANBIEDING VAN DE MAAND
LEIDSE COURANT
DINSDAG 12 JANUARI 1982 PAGINA 5
wijk" als
d de jaarl
ders kof
tpark
Boliecm.
isbaar is
<orts de t
ike gedt
et werk
itionaal
\cht uur.
|een zeer bewoond eiland ligt het jeugdprobleem hoog opgestapeld
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
dt er
ndijsbaafi
erredenl
len. In\f
en Nel
gen 1 If
deelnP
tide prfi
neringsvT
kunnen]
weer
n 20, 40r
raarse Piney Soza, het schrijfkind van mevrojw Van der Zwet met haar moeder en
tien toibroertje.
Sri Lanka wordt
bruisend omspoeld door
de golven van de
Indische Oceaan en de
Golf van Bengalen. Het
warme gebruinde
eiland, dat tot 1972, na
een Brits koloniaal
verleden, nog Ceylon
heette, telt bijna
evenveel inwoners als
Nederland; bijna de
helft werkt er in de
landbouw of ze vissen
er; jongens en meisjes
die van school komen
zijn bij duizenden
werkloos; veel mensen
op Sri Lanka zijn
straatarm; er bloeien
prachtige bloemen en
hun thee is
wereldberoemd en
wordt bij sloten
gedronken.
In „bewaarhuizen", in
opvangcentra van kloosters
en conventen, wachten veel
jongens en meisjes op de
toekomst en op mensen die
iets om ze kunnen geven.
Veel wezen, maar ook
kinderen uit ontwrichte
gezinnen, waarvan of de
vader of de moeder de
problemen met de fles aan
de mond tegemoet treden.
Genoeg gegevens voor een
heel schools project. Nou, dat
heeft dan in elk geval in
Roelofarendsveen z'n
vruchten opgeleverd: de
jeugd van de basis-en
kleuterklassen van de Sint
Jozefschool weet nu zowat
alles over Sri Lanka en
vooral over hun behoeftige
leeftijdgenootjes daar.
Komende vrijdag wordt er
een week vol activiteiten
afgesloten, en dan komt ene
mevrouw Rosine namens die
jeugd van Sri Lanka
symbolisch een bedrag in
ontvangst nemen, de
opbrengst van een prachtige
volgestouwde rommelmarkt,
een kerkcollecte en een
loterij. Om de peculanten te
bestemder plaats af te
leveren. Want dat doel telt.
Jawel, de kinderen van de
St. Jozefschool aan het
Pastoor Onnelplein hebben
aangaande het probleem
eiland Sri Lanka geestdriftig
aan de ouderen een
voorbeeld van inzet
gegeven. Ze deden en
doen nog steeds allerlei
klusjes tegen een geldelijke
beloning, die dan de
gezamenlijke pot in gaat. Er
zijn werkboekjes gemaakt
met Sri Lanka in een
notendop als onderwerp, en
ook posters bij de vleet. Een
„parochie"-project (dankzij
de pastoor) bij uitstek, want
ook de ouders worden
geprikt om mee te doen en
hun geestelijk en stoffelijk
steentje bij te dragen als
„schrijf-ouder".
De vonk werd overgebracht
door de bewogen Veense
mevrouw Van der Zwet,
sinds '75 zelf
„schrijfmoeder" en nu een
belangrijke kurk waarop de
„pen-parenthood", het
schrijf-ouderschap, in dit
stukje Alkemade moet
komen te drijven. Ze heeft
sinds jaren contact met een
andere schrijfmoeder in
Amsterdam, de lerares
Frans mevrouw Rosine Elst-
Vijlbrief, die „auntie" of
„tantje" is van maar liefst
vier Sri Lanka-eesjes of
Lankeesjes. Twee
huismoeders (in ons larld
zijn overigens ongeveer 1500
ouders die in Sri Lanka een
„schrijfkind" hebben) die
hun hart verpand hebben
aan die donkere kinderen,
tiie zonder een achterban
weinig hoop op betere dagen
hebben.
Mevrouw Van der Zwet dan
gaf de eerste stoot aan de
jeugdactiviteiten van de St.
Jozefschool, met
krachtdadige medewerking
van Rosine Eist, die tijd en
inkomen verdeelt tussen
eigen gezin en haar
schrijfkinderen. Rosine
heeft haar eigen Sri Lanka-
ervaring: ze doorkruiste het
eiland in taxi's, aftandse
busjes of per jeep, ze trok
van klooster tot klooster,
waar de zusters van de
Goede Herder zich
bezighouden met de
kinderproblemen.
Zelf niet katholiek, weet
Rosine inmiddels
waarschijnlijk meer af van
congregaties en habijten en
sluiers dan de
„geseculariseerde" roomse
Nederlanders van vandaag.
Maar het waren en zijn
vooral de toestanden rond
de vele probleemkinderen
van Sri Lanka, die sinds een
jaar of zes een groot deel
van haar leven opeisen. Ze
maakte ontelbare reeksen
dia's, verzamelde
voorwerpen op Sri Lanka,
zodat ze nu gemakkelijk een
hele expositie kan inrichten
en erover vertellen. Zoals ze
afgelopen vrijdag ook in
R.'veen gedaan heeft.
Tweederde van haar, toch
wel vrij royale, netto
inkomen gaat ep aan Sri
Lanka: „een gulden per dag,
gemiddeld". Waar haar
echtgenoot zich inmiddels bij
heeft neergelegd. Want ook
geld is broodnoodzakelijk in
dat arme land, waar men
met de kinderen vaak geen
kant uit kan.
Australische huisvrouwen
gingen Rosine in het
verleden voor. „Die pepten
hun landgenoten op om die
kinderen in erbarmelijke
situaties op Sri Lanka te
voorzien van brieven en
cadeautjes", vertelde Rosine
me. „Dat sloeg over naar
Nederland, waar
Scheherazade in haar
rubriek in het
vrouwenweekblad Libelle
het hare deed en een lawine
van reacties teweeg bracht.
Ik ging er ook op in, en
reisde in '75 naar Sri
Lanka". Sindsdien heeft ze
die jeugd niet meer
losgelaten. Plakboeken vol
kan ze ervan laten zien.
„Het gaat om het verlenen
van vooral morele steun,
door te schrijven, door
achter ze staan en ze te
motiveren. Als je die
kinderen niet motiveert,
zakt het grootste deel weg in
de ellende die in dat land
hoog opgehoopt ligt".
Eenmaal weer thuis had
lerares eerste graads
bevoegd Rosine Eist heel
wat adressen bij zich, en via
een door haar gestencild
krantje kwamen de eerste
schrijfouders binnen. In '80
maakte ze weer een
werkbezoek naar Sri Lanka
en trok opnieuw langs de
tehuizen met
schrijfkinderen en aspirant-
schrijfkinderen,
„rondrennend over het
eiland, en honderden foto's
makend van kinderen die
gesteund moeten worden".
Voorjaar '81 weer een stukje
in de, vrij ontvankelijke,
Libelle: 1800 reacties, „dat
was even een klap. Er
bleven 1100 nieuwe
schrijfouders aan over,
verdeeld over 50 tehuizen en
andere inrichtingen. Libelle
liet het verder afweten, zegt
Rosine: „het moet allemaal
niet al te arm worden, want
dan is er weinig
belangstelling meer voor,
daar". Rosine Elst-Vijlbrief
is niet meer weg te slaan uit
een leven van lesgeven,
gezin en Sri Lanka-
kinderen. Administratief en
inspirerend probeert ze het
hele zaakje drijvend te
houden: „gemiddeld krijg ik
vijf telefoontjes per dag".
Rosine van Sri Lanka: die
problemen verwerkt, die
haar nog net niet over 't
hoofd zijn gegroeid.
Een trieste bedoening, op Sri
Lanka. Men heeft 't in het
weekeinde op de
Nederlandse teevee kunnen
zien. Een nauwelijks te
dempen beerput van sociale
en annexe misstanden.
Ontelbare gevallen van
„kinderbescherming",
kindermishandeling („omdat
de meisjes, bijvoorbeeld, niet
hard genoeg werkten als
„slavinnetje"). De jongens
worden vanaf hun twaalfde
doorverwezen naar fraters,
„ter bescherming van de
meisjes, die als maagd hun
huwelijk in moeten; ook die
jongensopvang is voor ons
werk, bij onze
betrokkenheid, erg
belangrijk. Dat kan men
zich nu wel voorstellen".
Schrijfkinderen met een
voorgeschiedenis; ze zijn
waard geholpen te worden.
Ze vallen ook al binnen de
grenzen van de „derde
wereld", die elke dag groter
schijnt te worden, zodat er
voor de gegoede
westerlingen welhaast geen
touw meer aan vast te
knopen lijkt. Hoewel Rosine
de touwtjes nog aardig in de
hand heeft, met ruim 1300
schrijfouder-adressen in
haar klappers. Allemaal van
die Rosine's en mevrouwen
Van der Zwet, en veel jongs
op Sri Lanka zou gered
kunnen worden. Voor de
meiskes, zeg maar, zou een
dansopleiding bekostigd
kunnen worden (tot in
India, de dansende bakermat
van de Sri Lankeezen,
immers dansen is voor
meisjes een verplicht vak op
de scholen en er gaan nog
heel wat meisjes naar
school). Zelf heeft Rosine
een schrijfkind dat een
vioolopleiding volgt, op haar
kosten.
Het is lang niet allemaal
(wat weieens gebeurt, als de
betrokken sister of zuster
weinig kennis van 't Engels
heeft en het schrijfkind
zowat op eigen kracht naar
de schrijfouder een teken
van leven geeft:het gaat
goed met me, met u ook? En
dit is mijn
bankrekeningnummer...")
de materiële behoefte die
expliciet naar voren komt.
Hoewel het geld overmaken
een voornaam onderdeel is
van het „schrijfouderschap".
Niet meer dan logisch,
nietwaar? Maar vooral en
daar kan, volgens Rosine
Eist, niet genoeg de nadruk
op worden gelegd dat
schriftelijke bewijs van
„erbij zijn" is onontbeerlijk.
Brieven in 't Engels. Wie
daar enige moeite mee zou
hebben, kan sinds kort via
Rosine zijn of haar toevlucht
nemen tot een vertaler (tel.
020-31 72 64).
Hoe dan ook: de Veense
werkweek van de St.
Jozefschooljeugd mag niet
zonder resultaat blijven. Het
is weer eens een oproep tot
hulp. De ene klacht is nog
niet gestelpt, de ene penning
nog niet gestort, of een
volgende vergeten groep
staat al weer voor de deur.
In onze verwarmde huizen
bereikt men zo zoetjesaan
het stadium van: ...er zijn
nog tien wachtenden vóór
u". Maar dan geen
geinponems, zoals Max
Tailleur zich zou wensen.
Nu dan maar een heel stel
schrijfouders voor schrijf-
(en steun) kinderen op Sri
Lanka. Vanuit de Veen, of
omstreken.
de'
op zal bip
'ffffilDOETER NOG NUTTIG
pPtfRKMEEOOK"
eden I
v
LPO
et gespi
de gele
!N Hij doet het
de3 nostalgische over-
)rt ,,Oppen' Van een "anê
iring" ft verleden naar de
Vrouw it er een bakker,
tatholièlkman, een groen-
Samerj een kaasboer én
niet 7ndelaar in papier,
egekonf1 en metalen aan
g van iir kwam valt niets
es op Ipeuren in de be-
?r uitspedenen van Fred
lerd 8® om een tientallen
n' wabud beroep van stal
ich gistrn-
te uit\\
?n en eiser is 'lorrenboer' ge-
per opf om meer praktische
Intush- Zijn vader en een
leer doptten ook in de handel
meer pen en metalen en het
i de Pm wel aardig om zijn
de pla' >n hetzelfde vak te
i kan rrPrdienen.
ïformei moet toch wat, niet
versefcegt Keiser. „Ik ben al
gen. 1977 werkloos en ik
lat het toch wel hoog
'Lorrenboer' Fred Keiser gaat in Zoetermeer langs de deur op zoek naar oud
papier, lompen en metalen.
tijd werd om veer eens wat te
gaan doen, on weer aan de
slag te gaan. Je kan tegen-'
woordig proberen wat je wil,
maar een baan vinden is zo
goed als onmogelijk. Nou, om
dat mijn familie ook in het
lompen- en metalenvak zit,
heb ik het daar maar bij ge
houden." Leven kan hij er
niet van, maar dat lijkt hem
niet erg te deren, omdat zijn
inkomen via de sociale verze
keringen wordt aangevuld.
Keiser gaat langs de deur met
een oude blauwe volkswagen
en een fraaie koperkleurige
bel. De auto meldt in wat
scheefgeplakte letters wat
Fred komt doen: „Oud papier
lompen en metalen, tel. 071-
310783". De bedoeling is dat
de burger op het helse lawaai,
dat de bel produceert afkomt
en de oude ijskast, de aan
rechten, de geisers en de lom
pen en andere metalen bij
Fred Keiser inlevert. Wie na
de reparatie van zijn auto een
paar onderdelen overhoudt,
kan ook daarmee bij Fred te
recht. „Met een accu kan je
altijd nog wel wat doen ook al
zijn ze kapot," legt Keiser uit.
„Het gaat natuurlijk niet al
leen om accu's maar om auto-
ondelen in het algemeen."
Keiser bekijkt wat hij nog
kan doen met de spullen die
ophaalt. Wat echt niet bruik
baar is, gaat naar de reini
gingsdienst.
Wie mocht denken, dat Kei
ser door Leiden rijdt, heeft
het mis. Het werkgebied van
Keiser is de Zoetermeerse
wijk Meerzicht. Hij zag er
geen heil in om in Leiden te
beginnen. „Je hebt hier zo
veel mensen, die met oude
metalen en lompen hun brood
verdienen. Iedereen kent De
Nobel en er gaan hier zoveel
mensen met een bakfiets of
een auto voor de kraakwagen
uit, dat er geen beginnen aan
is. In Zoetermeer is dat veel
minder."
Keiser heeft van de gemeente
Zoetermeer een tijdelijke ver
gunning gekregen. Het gaat
om een proef tot eind mei.
Keiser gaat één maal in de
drie weken op dinsdag, don
derdag en vrijdag in Meer
zicht langs de deur en in de
flats hangen affiches, waarop
te lezen valt wanneer de vod
denman in de buurt .is. Voor
die dagen werd gekozen om
dat het op maandag en dins
dag grootvuildag is. De ge
meente Zoetermeer is tot de
proef overgaan, om de reini-
gingdienst wat te ontlasten en
ook milieu-overwegingen spe
len een rol. Wat door de
nieuwbakken voddeman op
gehaald wordt, verdwijnt niet
in de allesvernietigende ovens
van de gemeentereiniging en
vindt misschien nog een nut
tige bestemming. Dat vindt
Keiser ook: „Je doet er nog
nuttig werk mee ook." Wan
neer de pas begonnen proef in
Zoetermeer slaagt zal de ge
meente van die groeikern be
kijken of ook in rest van de
stad weer een voddeman moet
komen.
De Leidenaar merkt op, dat
hij wel aan een groot aantal
voorschriften moet voldoen.
„Ik mag niet schreeuwen, ik
moet met mijn bel op zijn
minst vijftig meter bij een
school vandaan blijven en
voor een kerk geldt ook
zoiets, ik mag maar van acht
uur 's morgens tot vijf uur
's middags langs de deur gaan.
Er staat in de vergunning een
hele waslijst over wat ik mag
en moet."
Een ouderwetse voddenman
ging met paard en wagen
door de straat en uit commer
ciële motieven ziet Keiser
daar wel wat in. „Je trekt na
tuurlijk veel meer aandacht
dan met een auto, maar ja, het
kost wel handen vol geld. Je
moet een paard kopen, je
moet een stal hebben en een
stuk grond voor dat beest en
ik zou natuurlijk oók naar
Zoetermeer moeten verhui
zen. Eerst maar eens afwach
ten of het me zo bevalt en of
de gemeente Zoetermeer over
me tevreden is."
LEIDEN De Leidse
universiteit moet ook de
komende jaren flink be
zuinigen. Op de lange ter
mijn, tot 1986, moet met
de som van 9,2 miljoen
gulden worden gekort.
Hiervoor moet dit jaar een
basis worden gelegd en
1982 is daarom als „over
bruggingsjaar" benoemd.
De komende maanden
staan net als vorig jaar in
het teken van vacatures
top en uitstel van betalin
gen om toch ook op korte
termijn te kunnen bezui
nigen. Onderwijsminister
Van Kemenade heeft de
Leidse universiteit immers
eind vorig jaar laten we
ten een extra bezuiniging
te verwachten van 2,8
miljoen gulden.
De kortingen op langere ter
mijn moeten worden bereikt
via drastischer maatregelen.
De diensten en faculteiten zul
len taken moeten inkrimpen,
en minder mensen zullen voor
dezelfde hoeveelheid werk
zaamheden komen te staan. In
de universiteitsraad die gister
avond over de te verwachten
bezuinigingen vergaderde zei
college van bestuurslid Sicking
blij te zijn met de medewer
king van de faculteiten in deze
kwestie. „Ook faculteiten der
sociale wetenschappen en let
teren zijn nu gelukkig bereid
de werkelijkheid van de kor
tingen onder ogen te zien", al
dus de heer Sicking. De uni
versiteitsraad zal de zogeheten
meerjarenafspraken volgende
week maandagavond vaststel
len.
Amnesty
International
De universiteitsraad stemde
gisteravond in met het voor
stel een advertentie van Am
nesty International te onderte
kenen. De advertentie ver
schijnt half januari in de dag
bladen in binnen- en buiten
land en is gericht tegen het
steeds groter wordende aantal
verdwijningen van mensen.
De actie is gestart naar aanlei
ding van het feit dat de werk
groep „verdwijningen" van de
Verenigde Naties in 1980
12.000 klachten over vermis
sing van personen uit 15 lan
den ontving. Aan allerlei be
langenorganisaties is mede
werking gevraagd voor de me
dewerking aan de solidariteits
verklaring. Het ondertekenen
van de advertentie werd door
de meerderheid van de raads
leden ondersteund. De uit stu
denten bestaande fractie CGL
onthield zich van stemming.
ADVERTENTIE
bij GRANDORAMA is hoge kwaliteit
altijd gekoppeld aan lage prijs
Rechtstreeks door fabrikant
geleverd. Kwaliteitskeukens tegen
zeer lage prijzen, zelfs vanaf 1595,—
inclusief apparatuur, in onze
showroom. Hier nu afgebeeld:
