lOWillem van z
drie paaltjes hebben
het jaar
in Ter Aar
„De Brasem
club van
^tiëntenvereniging
UIT HET VOORSPOEDIGE LEVEN VAN
„EENHANDELAAR INEEN STRIPVERHALENWERELDJE
Alphenaar moet kerstboom bij grofvuil zetten
3INA
Pp mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elk.e morgen tussen
tien en elf uurkunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag io, deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer Van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel T8 vragen.
LEIDSE COURANT
i
te ge\ 1/
dei
LoteuKEMADE De enige tijd geleden in Alkemade
mejrerichte patiëntenbelangenvereniging heeft een
lveifefonisch infobureau voor klachten, vragen en
(eventueel anoniem) in de gezondheids-
t ki'ff opgericht. De bedoeling is deze klachten te in-
ht|fltariseren om zodoende erachter te komen waar
knelpunten in de gezondheidszorg liggen. De le-
a van de Alkemadese patiëntenvereniging zijn al-
t aangesloten bij de landelijke „Algemene Vere
ring ter Behartiging van de patiëntenbelangen".
patiëntenbelangenvereniging in Alkemade houdt thans
indelijks haar bijeenkomsten; indien nodig worden deze bij
komsten geïntensiveerd en zullen andere aktiviteiten uitge-
Id worden. De vereniging stelt zich ten doel de patiënt te sti
leren tot mondigheid, te verwijzen, informatie te geven,
thten te ontvangen en de diverse behoeften te peilen. De
pniging zou ingeschakeld willen worden voor het maken van
pntarisaties en enquêtes. Het is niet de bedoeling werk uit
den te nemen van reeds bestaande verenigingen en instan-
\j zoals de telefonische hulpdienst.
[bestuur van de kersverse vereniging bestaat uit: Daan Uter-
iderk (voorzitter), Tineke Boomhouwer (secretaresse) en Aleid
der Meer (penningmeesteresse). Als adviseuse heeft zich
Vink van de Alkemadese apotheek beschikbaar ge-
déi. Het telefonische klachtenbureau is in een anonieme ruim-
:/B|evestigd. Elke donderdagavond is het bureau telefonisch be-
lekjbaar van half acht tot half negen onder nummer: 01713-
le, P. Het adres luidt: Postbus 136, 2370 AC Roelofarendsveen.
'ezjeen eerste enquête is gebleken dat veel klachten betrekking
fir*n hebben op de bereikbaarheid per openbaar vervoer, de
qorg, de wisseling van artsen en de lange wachttijden in zie-
nisihuizen. Bovendien blijken veel inwoners van Alkemade te
wsen dat een ambulance ter plaatse gestationeerd wordt. Ver-
er veel vragen over de diverse ziektekostenverzeke-
ken.
groep hulpverleners zal proberen die mogelijk-
die de klagers zelf aangeven, uit te werken. Ze achten
I niet competent genoeg om personen te begeleiden. Voorzit-
jDaan Utermark zegt er van: „Voor ons is het 't belangrijkste
peten waarom een patiënt iets niet weet".
De traditionele kerstboomverbranding in Alphen aan
den Rijn is slachtoffer geworden van de gemeentelijke
bezuinigingsdrift. In plaats van de bomen bijeen te bren
gen voor een vreugdevuur moeten de Alphenaren hun
kerstbomen nu bij het grofvuil zetten. In andere ge
meenten is de financiële malaise nog niet van dien aard,
dat dergelijke evenementen geschrapt worden. In de
Hazerswoudse wijk Zonneveld werden de kerstbomen
gistermiddag in brand gestoken. Datzelfde gebeurde on
der meer in Hazerswoude-dorp, Ter Aar, Sassenheim,
Lisserbroek en Leiderdorp. In Zoeterwoude krijgt ieder
kind voor elke boom die hij of zij aanleverde een lot,
waarmee kans werd gemaakt op een van de vijftien
geldprijzen van tien gulden. De kerstboomverbranding
heeft morgenmiddag om vier uur plaats op het Molen
pad. Op 12 januari is de trekking van de loterij.
TER AAR De Nieuw
jaarsbijeenkomst in het
gemeentehuis van Ter Aar
werd gisteravond traditio
neel weer door vele hon
derden inwoners bezocht.
De ontmoeting houdt tel-
kenjare tevens in, dat er
een vereniging en een
man en vrouw van het
jaar worden gekozen aan
de hand van de prestaties
in het afgelopen jaar. De
eer viel dit keer te beurt
aan respectievelijk de
hengelsportvereniging
„De Brasem" en aan Jack
en Maaike Persoons.
Hengelsportvereniging „De
Brasem" behaalde in 1981 het
nationaal kampioenschap. „De
Brasem" werd dan ook van
wege deze prestatie bijgeschre
ven in het „boek van bijzonde
re vermeldingen" en kreeg de
daaraan verbonden wisselbo
kaal uitgereikt.
Als „man van het jaar" was
uitverkoren Jack Persoons,
die als 20-jarige atleet veel
roem heeft vergaard door ver
schillende eerste prijzen te be
halen, onder meer met hardlo
pen op de mijl en op de 800 en
1500 meter. Vanwege verblijf
in het buitenland was het zijn
zus Maaike die de bijbehoren
de prijs in ontvangst nam. Zij
zelf bleek eveneens wegens at-
letieke prestaties te zijn uitver
koren tot „vrouw van het
jaar". Daarmede mocht zij
voor de tweede maal in drie
jaar het erepodium betreden.
Aan de vereniging „De Vier-
gangsruiters" werd een aan
moedigingsprijs uitgereikt om
dat in het jaar 1981 bij di
strictswedstrijden in dressuur
door deze vereniging de hoog
ste prestatie was geleverd,
DINSDAG 5 JANUARI 1982 PAGINA 5
va\ J.
aan kassabonnen, en je mag
voor 5 gulden een stripje
gratis meenemen: allemaal
aspecten van Willems
stripwezen.
„Gekke handel hè? Genoeg
mensen, die stripverhalen
een onbegrijpelijke zaak
vinden, niet educatief
genoeg. Hoewel al begin '20
de strip bekend was.
Vreemd ook vind ik, dat de
jongeren hier in de winkel
voorzichtiger met de spullen
omspringen dan de ouderen
van zo boven de 35. Heel
vreemd is dat. Die ouderen
reageren ook eerder kwaad
als je ze maant tot enige
omzichtigheid met de
boeken. De jongelui zijn
gezeglijker".
Enfin, Willem mag
terugzien op een jaartje van
voorspoed, in zijn beeldend
rijkje, dat voor 80 pet.
gevoed wordt door
Frankrijk („de grote strip-
bakermat") en België; 10 pet
is Amerikaans en ook 10 pet.
- de drempel tussen oud
t oe en nieuw, vlak vóór de poort
oor h van 1982, zat Willem van
rain i Dijk zich vorige week
knuü behoorlijk kwaad te maken.
oor 9 2at zich bijna op te winden.
."^Hij beweerde zelfs ziedend
te zijn, maar die kokende
woede werd niet door zijn
rustige, zeg maar
vrindelijke, ogen
car, weerspiegeld. Niettemin was
ange hij giftig, en stak de
beschuldigende vinger in de
bord richting van het Leidse
donó college van b en w. Drie
nees paaltjes wil hij op de stoep,
ok fjniet minder, en hij kreeg er
ing i slechts één. Zijn klachten
sur 2 over de auto-overlast op het
ijn trottoir zijn op het stadhuis
•Jen voor kennisgeving
aangenomen. Bureaucratie,
noemt Willem van Dijk dat,
„maar zo wordt er maar
mooi brood uit m'n mond
genomen; men blijft constant
mijn handel afsluiten. Het
enige concrete dat ik hoor is:
j wij willen niet zo veel van
die paaltjes in de binnenstad,
Waanzin. Leiden is zowat
vergeven van de paaltjes.
Als ik er twee bij zou
i krijgen, zou het leed geleden
zijn. Nu komt het achter
elkaar voor, dat mijn
klanten over fout
geparkeerde auto's heen
moeten klimmen om in de
zaak te komen".
Willem van Dijk is een
vindingrijke Hagenaar, die
begin 1981 Leiden uitkoos
om er strippoloog, althans
stripverhalenverkoper, te
■A worden. Hij schonk de stad
J een goed geoutilleerde
winkel vol stripboeken, en
noemde zijn bedrijf aan de
Aalmarkt „Leidse
Stripshop". Van Dijk heeft
duidelijk in een behoefte
voorzien, dacht hij. En
waarlijk, dagelijks stilt hij de
honger van een legertje op
beeldverhalen beluste
lieden: gewone aanlopers,
met een bepaalde voorkeur;
voor het avontuur, het
heroïsche, de humor,
aangedikte „historie",
martiale verhalen of de
gestyleerde sex. Dan zijn er
con ook de verwoede
kt. verzamelaars, die niets
willen missen van waarmee
v ze bezig zijn. Dergelijke
ne' vergaarders gaan met stapels
aar) ter waarde van vele
hid tientallen guldens de deur
1..2J uit. Het komt voor dat deze
or q doordrammers de albums
niet eens lezen; als ze ze
maar hébben, dat is de hele
3esI chose.
„Kom, ik ga maar eens in
Leiden beginnen", dacht
ast Van Dijk, een jaar geleden;
i(het is zo'n mooi stadje,
rder nietwaar? Haha, dat dacht ik
oste natuurlijk niet, maar Leiden
ssin heeft een fors
en V
n
striplezerspotentieel. Ik heb
me laten voorcijferen:
120.000. Nou ja. Als je in het
Haagse centrum wilt
beginnen, ben je een
onvoorstelbare hoeveelheid
geld kwijt. En strips die in
Den Haag niet lopen, lopen
hier wel. Ik denk aan Oscar
en Isidoor, uit de vijftiger
jaren. Nostalgische strips, die
je in Den Haag nauwelijks
kunt slijten, 't Ligt aan het
publiek. Hier in Leiden
bestaat een voorkeur voor
tekenaars van de „oude
school": Kuifje, de Koene
Ridder, Lefranc, Alex".
Voor Van Dijk is 1981 een
best jaar geweest al zou
het beter kunnen zijn als die
drie paaltjes er stonden, is
zijn overtuiging. „Werkelijk
een enorme omzet in
duurdere uitgaven, de
hardere kaften en zo. Het is
hier ook allemaal
overzichtelijk
tentoongesteld; de zaken
staan er naast elkaar. Goed
uitziende stripboeken van
30, 40 gulden worden zonder
meer verkocht; de prijs
maakt eigenlijk niets uit",
zei hij. Dan mocht mijn
mond wel even openvallen
van verbijstering, maar
Willem ging onverstoorbaar
verder met zijn tekst en
uitleg: „dat zijn meer de
verzamelaars ja, die veel
geld uitgeven en
weloverwogen kopen; geen
impulskoopjes. Maar het zijn
wel bedragen natuurlijk, dat
geef ik toe".
Zonder meer een goed jaar
voor Willem van Dijk, die
dagelijks na sluitingstijd
naar zijn Haagse huis
terugkeert en in feite dus
niet te klagen zou hebben,
ware het niet datDe
belangstelling voor strips is
niet groter, niet minder ook
geworden in de loop der
jaren. De „algemene"
stripverhalen van rond de 5
gulden hebben een constant
niveau van belangstelling.
De duurdere, ja, daar zit
duidelijk een stijging in. De
„antiquarische" strips
eigenlijk strips die normaal
niet meer te krijgen zijn
lopen terug, met hun
opgeschroefde prijzen. Maar
in die sector, ook in de
tweedehands strips, liggen
de prijzen in Leiden lager
dan in Den Haag,
Amsterdam of Delft. Verder
hou ik de „stand" van deze
materie goed in de gaten".
De shop en Van Dijk mogen
zich verheugen in een vaste
klandizie: de striphonger
valt niet te stillen. Een
stripje op z'n tijd en de trek
wordt almaar groter. Het
heeft iets enerverends, zoals
in de vroege tijden van Dick
Bos. die door menige
niet morren met zijn grote
„gerichte" publiek, „want ik
lig echt niet, wat men zegt,
in de „loop", hier aan de
Aalmarkt".
Het stripgebeuren grijpt om
zich heen, voltrekt zich aan
velen, neemt in titels toe.
„Per maand komen er toch
al gauw twee titels bij. Het
verdwijnen van titels, van
reeksen ook, is minimaal.
Elk jaar verdwijnen hooguit
4 of 5 series". Hedendaagse
successen: Trigië, Agent 327,
De generaal; allemaal van
Oberon, die volgens Van
Dijk erg veel goeie titels
heeft. In Willems winkel
staan liggen doet er geen
ruim 500 titels op afname
te wachten; sinds de grote
opgang der strips in de jaren
'50 is het hek welhaast van
de dam. Inkoop en inruil,
nieuw, tweedehands of
eventueel „licht beschadigd"
(„zodat je net even onder de
prijs kunt duiken"), 10
procent eraf 50 gulden
wordt door de Nederlandse
markt geleverd.
Tevredenheid. Maar Willem
loopt zich onverminderd op
te winden als hij alleen maar
naar de stoep kijkt. Hij had
heel andere gedachten toen
hij Leiden verkoos voor zijn
lucratieve bezigheid. „Het
komt voor, dat ik helemaal
volgebouwd zit met auto's
voor de deur. Voor een klanl
is er dan geen doorkomen
meer aan. Overal staat het
stampvol met paaltjes, en
iedereen komt dan bij mij
z'n vervoermiddel
neerzetten, ofschoon er een
parkeer- en stopverbod
bestaat en er een fietspad is
Gekker kan het niet. Of er
staat een bus, die
hotelgangers heeft
afgeleverd, z'n gassen te
lozen. Dan moet ik de deur
dichthouden vanwege de
stank. Politie bellen. Ze
komen niet; en als men wel
komt, wordt er niets
ondernomen. Ik kan giftig
worden".
Van Dijk schakelde
gemeentelijke commissies in
die hem adviseerden een
brief naar B en W te
schrijven. Deed Willem ook
maar er werd negatief op
beslist. Ja, er kwam één
bruin paaltje, dat om de
haverklap scheef wordt
gereden. „Maar ik moet er
drie hebben. Daar blijf ik op
hameren. Volgens het
gemeentebestuur moet ik
maar wachten totdat de
marktenroute langs de Waap
weer opengaat. Alsof dat
wat zou schelen. En dan
maar weer een brief aan B
en W sturen. Dan zou ik een
goeie kans op een positieve
beslissing maken, zegt men
bij Verkeerszaken. Maar ik
ben toch bang, dat er
klanten van mij door al deze
ellende eerder naar die
andere stripmeneer" aan de
Nieuwe Rijn zullen gaan.
Iedereen klaagt steen en
been in deze economisch
moeilijke tijden, maar de
gemeentelijke overheid
maakt het er nog moeilijker
op. En echt: ik heb hier
duidelijk in een behoefte
voorzien".
Je zou al die specimina van
een gestripte droomwereld
op hun schappen bijna ja
kunnen zien knikken, want
veel helden en geflipte
figuren staan er al zo lang,
dat ze wel eens van eigenaar
zouden willen wisselen, als
dat effe zou kunnen. En
daar is Willem ook erg voor
geporteerd. Hij is een
zakenman. Nee, Van Dijk
(en het is niet eens het hoge
woord dat eruit komt) heeft
zelf geen „Suske en
Wiskunde" gestudeerd;
erger nog: hij is al z'n leven
geen strippoloog, en leest
zelf heel, heel weinig strips.
Willem gaat er niet mee
naar bed, maar staat er wel
mee op. Hij is een ware (wat
een rotwoord) „trendsetter".
Gevoelig, dat wel. Kent
alleen de verschillende
stijlen, de voorkeuren der
afnemers, schat globaal hun
draagkracht. Hij zal Ans en
Hans in hun waarde laten
en ze niet onnodig
promoten. Vraag je hem
naar het reilen en zeilen van
kapitein Roodbaard, of naar
de fratsen van luitenant
Blueberry, dan geeft hij niet
thuis. Eerder nog zou hij uit
het blote hoofd kunnen
citeren uit Lucas 5. Nou ja,
dat gaat ook weer te ver;
maar ik bedoel maar.
Willem van Dijk is een
gretige lezer, dat wel, maar
dan van echte lectuur. Hij
zet de zorgen aan de kant, is
lid van een bibliotheek en
haalt daar eens per week
zeker drie boeken vandaan...
Prins Valiant. Maar men
komt ook af op,
bijvoorbeeld, Asterix en de
Kerncentrale, een „illegale"
Asterix, uitgegeven door een
actiegroep tegen
kernenergie. Daar heeft Van
Dijk in 10 maanden tijd zo'n
1100 van verkocht. Illegale
strips zijn in zekere zin
produkten van piraterij;
zouden ook niet verkocht
mogen worden, maar
niemand die daar rekening
mee houdt. Sex-strips die
kant noch wal raken, een
soort „anti"-Kuifje ook:
Kuifje in Zwitserland,
waarin de jonge Belgische
reporter wordt afgeschilderd
als een zuipende dweil die in
een ongeregelde relatie staat
met La Castafiore en z'n
Bobbie honds behandelt.
Misschien heb ik 't ook wel
mis, maar het komt er wel
ongeveer op neer. Illegaal;
maar niet onder de
toonbank, doch gewoon
erover. Nee, Van Dijk mag
jongeman stiekum en
klandestien werd
verslonden; tot schade der
jongensziel, zoals de meeste
ouders aannamen. Moet je
eens kijken wat Willem
vandaag open en bloot aan
het slijten is. Dat hoeft-ie
niet eens meer aan te
prijzen, ofschoon de gouden
dagen der „verboden
lectuur" allang weer
verdwenen zijn. Enige
schaamte wordt door Van
Dijk nog wel geconstateerd:
men staat in de sex-hoek,
bladert vrijelijk en zonder
veel omhaal, maar niet
zelden durft men er niet
mee naar de kassa te komen
om af te rekenen, of men
wacht totdat „niemand 't
ziet". „Gek joh, maar dat
gebeurt nog steeds, terwijl je
het niet meer zou
verwachten".
Dan zijn er de passanten, die
opleven bij de „evergreens":
Asterix, Suske en Wiske, de
Rode Ridder, Lucky Luke,
