Mina Jongman-Vis produceert op haar 73ste nog de ene textiele pop na de andere hond huis REGIOMOURINAAL REGIOUOURINAAL Kerst-in Zoeterwoude in teken van gehandicapten Tan ja is een hondje met pit JIO LEIDSE COURANT DONDERDAG 24 DECEMBER 1981 PAGINA 5 jEN VOLLENHOVENSE DIE LEIDSE WERD EN MET BAKEREN EEN TOEGEWIJD LEVEN VULDE Ler met dit weer komt ze niet uit, Mina ngman-Vis. Hooguit jigewijs. Ze is trouwens al b paar dagen een beetje in [lappenmand, en 't liefst i ze zo naar bed gaan, zei [gistermorgen tegen twee hwezige dochters, „maar l kan niet, want er komen n paar meneren naar m'n lipen kijken". Daar kon |en dochter ook maar iets n doen, want moeder is h stijfkop en wat ze in ar hoofd heeft gebeurt Wilhelmina Jongman, |f, als meisje. Vis geheten, (3 jaar. Ze vertikt het om «een verzorgingshuis te Ikken en redt het thuis uitstekend. „Moeder is tg te vitaal om haar kras te een goeie, lieve varsligger die niet stil kan vond één van haar Daarom ben ik Ik bij Mina Jongman "rechtgekomen. Ze bewoont in huisje, in de trap, in de in Leiden, lepklein huisje, in een rijtje In wat hoger naar laag; lakend in de sneeuw. Er is fjwelijks een geveltje aan bespeuren. Mina zal het >n zorg wezen, ze schikte (en haar ziekelijk Indoende duster, keek naar fciten en zei: „Het lijkt wel J hongerwinter, toen was t ook zo ijzig en wit", pina Jongman is met haar 1 jaren een gezegende Touw. 't Lopen buiten gaat let meer en het gehoor is jet meer je dat, maar ze ijkt helder uit haar «verijsselse ogen en vertelt s de beste causeur. En als er niet helemaal meer tkomt, is er een dochter ie bijspringt en tekst en itleg geeft. De weduwe ongman is dit jaar met poppen te naken. Het 75ste exemplaar >eeft ze op schoot; een igebakerde pop. igebakerde poppen zijn ir specialiteit. Ze 'inneren hun maakster Mevrouw Jongman-Vis met een paar van door haar gemaakte poppen. aan een werkzaam leven, dat in Vollenhoven begon. „Ook mijn man was een Vollenhovenaar. Toen ik 32 was, ben ik in Blokzijl begonnen met baby's te bakeren. Ik had daarvoor een cursus gevolgd, maar geen diploma behaald. In Blokzijl waren begin van deze eeuw twee bevoegde bakers, daarbij vergeleken was ik een onderkruiper maar de dokters accepteerden me". „O ja", zegt een dochter, „moeder was zo bedreven in het bakeren dat ze wel alleen een kind op de wereld had kunnen helpen". In 1928 kwam het echtpaar Jongman van de kop van Overijssel naar Leiden en Mina herinnert zich nog erg goed de stadhuisbrand in februari '29. In Leiden heeft ze tot haar 68ste nog gebakerd, en daar waren het Op mijn omwegen door stad en land kom ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel len wie u graag in deze rubriek zou willen tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar toestel 18 vragen. er alleen al een stuk of 80 van die pasgeborenen die ze ongediplomeerd maar bekwaam in de watten heeft gelegd. De baby's werden helegaar ingepakt en stevig ingewikkeld, gebakerd dus wie weet waar de uitdrukking heetgebakerd vandaan komt? Als in een harnas. Ook haar eigen dochters, een stük of vijf, werden gebakerd, maar niet door moe. Als er eenmaal gebakerd was, kwam zo'n kind in geen dagen uit de doeken. „Swaddling clothes", zoals de Angelsaksers, rond de kribbe, zo treffend zeggen. Er werd niets verschoond en zo'n arm wurm lag zowat in dubbele vuile luiers te stomen. Althans, dat stel ik me ervan voor. „Zo is het ook wel ongeveer", knikt Mina Jongman. Dat bakeren heeft doorgewerkt tot in haar handenarbeid. Mina Jongman mag dan 93 zijn, ze is nog volop actief in de handwerkclub van het dienstencentrum, dat op „Ons Eiland" zetelt. En 's maandags wordt ze opgehaald voor de bejaardengym, ook in de speeltuin „Ons Eiland". Mevrouw Jongman beperkt zich daar tot zittende oefeningen: „Wij van de bejaardengym doen een hoop op de stoel". „Wat zeggen wil", zo vult een dochter aan, „dat moeder in de vakantietijd, als er geen gym is, zich gewoon stijf voelt. Dan verlangt ze al weer naar die oefeningen". Omdat Mina Jongman (ze denkt nog steeds dat die meneren van de televisie zijn; „nee moeder, heus niet, je komt niet op de teevee...") geen ogenblik stil kan zitten, als ze zich kiplekker voelt, is haar leven geheel gevuld met beddespreien en gordijnen. Zelfgemaakte. Als je die produkten zou kunnen opstapelen, zouden ze het Waardstraathui6je doen uitpuilen. Ze kan het niet uitstaan, dat ze nu een beetje ziek is. Normaal werkt Mina tot half twaalf 's avonds aan haar poppen, met een produktiegemiddelde van twee per week. Daar is ze dus dit jaar op de handwerkclub mee begonnen. Met die Vollenhovense typetjes, met mutsjes en zo. Veel kant ook eraan. Iedereen kwam kijken bij „Ons Eiland" als mevrouw Jongman weer zo'n exemplaar voor elkaar had. Van die 75 stuks is het merendeel in handen gekomen van kinderen, kleinkinderen, vrienden en kennissen. Een mevrouw van de handwerkclub, die haar komt ophalen en weer thuisbrengen met de auto, tekent de poppengezichtjes op het panty-materiaal. „Dat doe ik zelf niet, want er mag geen streepje misgaan. Die mevrouw geeft de poppen een lekker mooi bekkie. Eén streepje verkeerd, en 't ding kijkt sjagrijnig als een aap. Dan is het hele effect weg, vindt u ook niet? Verdienen doe ik er niks aan. Hooguit wildvreemde mensen mogen er iets voor betalen. Voor de onkosten. Verder krijg ik van de mensen, die "zo'n pop willen hebben, alle benodigde kant, strikjes, lapjes en lintjes. En vilt voor de schoentjes. Daar gaat natuurlijk geld in zitten, als je dat allemaal zelf zou moeten bekostigen." Ja, het lijken wel kinderen van Vollenhovense vissersvrouwen, met die dubbelgelaagde broekjes en rokjes aan. Alles met de hand vervaardigd door Mina Jongman, die geen naaimachine meer heeft. En maar panty's kapotknippen, voor de gezichtjes. Haar en vlechtjes van wol. Tot bij kennissen in Duitsland zijn haar poppenkinderen terecht gekomen. De ingebakerde poppen waren werkelijk „het einde". Mina heeft er tot nog toe een paar van gemaakt, maar wie ze zag zou er veel meer van willen hebben. Hiermee bereikt mevrouw Jongman werkelijk „antiquarische" waarden, in de Waardstraat. Als ze straks weer om en nabij de honderd procent is, kan ze haar ingebakerde schepseltjes bij dozijnen slijten, en als ze commercieel was ingesteld zou Mina er goud bij kunnen spinnen. Maar dat is het laatste waar ze aan denkt, thuis, boordevol goede en fijne herinneringen. Niet stuk te krijgen, is ze. De twee aangelopen dochters kijken naar haar met trots. „Dat is nou moeder ten voeten uit. Geen verdienste, maar een goede gave van het leven. Moeder, je komt nou toch een keer in de krant.." Het schokt Mina Jongman in 't geheel niet. Ze zal blijven gymmen in de speeltuin, zolang de Heer van Kerstmis en Pasen haar te gymmen laat. En lappen poppen maken. Buitendien zo zegt een dochter, als haar public relations officer „moeder, nee, die krijg je niet stuk. Ze is alleen veel te bescheiden... Ga nu maar gauw naar bed. Dan ben je morgen wel weer de gouwe ouwe". De logerende poppen gaan hun hoek weer in. Het zijn er niet zoveel; een stuk of zeven nog. Daar verbeiden ze hun tijd om later, bij deze of gene, een langer leven beschoren te zijn. Zo zal Mientje Vis tot in lengte van dagen bij velen haar handwerkzame kracht blijven uitstralen. r nja houdt van rotten en met de eeuw amuseert ze h prima. Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek „Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of soms ook wel een kat) beschreven die in het asiel ver blijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... tenzij het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek beschre ven honden zijn óf gevonden, óf door hondenbezitters naar het asiel gebracht. Ze worden om uiteenlopende re denen afgestaan, vaak begrijpelijk, maar soms ook vol slagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschreven die ren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur onder gaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van circa 60 gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen. Adres: Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 411670. Geopend di. t/m vr. 10-12 en 14-17 uur, za. 10 Jot 12 en 14-16 uur. Zondag en maandag gesloten. LEIDEN Het toeslaan van de winter kan de hond van deze week niet deren. Tanja want zo heet de hoofdpersoon van deze week zit welis waar met haar krullen in de sneeuw te rillen, maar dat is niet zo bijzonder wanneer je als hond plot seling buiten aan een paal wordt gebonden, omdat je op de foto moet. Tanja heeft geen idee wat er met haar gaat gebeu ren. Moet ze weer haar hok in, of mag ze echt naar buiten om een luch tje te scheppen, lijkt ze zich wat vertwijfeld af te vragen. Wanneer Tanja echt mee naar buiten wordt genomen voor een stevige wandeling blijkt, dat ze cfol op de winter is. Het rillen van de kou en de onze kerheid zijn dan ook snel ver dwenen. Ze holt af en aan, snuffelt overal rond en ze is niet te beroerd om achter een sneeuwbal aan te gaan. Tanja maakt duidelijk dat ze een hondje met pit is. lylisschien is het niet zo erg vreemd, dat ze zich prima amuseert, want haar uiterlijk heeft wel wat weg van dat van een poolhond. Ze zit ste vig in de krullen ze moet zelfs nodig naar de kapper ge zien de lange, donzig aanvoe lende vacht en de pony die in haar ogen hangt en de wit tot lichtbruine kleur van de vacht van Tanja zou haar ook geen slecht figuur doen slaan op de Noordpool. Met een beetje fantasie is het niet niet zo moeilijk om Tanja voor een Eskimoslee voor te stellen. Tanja zit nu een week in het asiel. Ze is als zwerfhond in Leiden gevonden en naar het asiel gebracht. Dat ze in de krant terecht is gekomen, is volgens Wil Tiele, de beheer der van het asiel, een gevolg van het slechte weer. Drie maal overkwam het haar, dat z$ werd gereserveerd, maar helaas kwam er ondanks alle afspraken uiteindelijk nie mand opdagen. Tanja is een hond, waar je alle kanten mee op kan. Ze is ze ven maanden oud en vertoont alle karakteristieken van een jonge hond. Ze is speels en erg lief. Ze is prima geschikt voor een gezin, want met kleine kinderen kan ze goed opschie ten, met andere honden stoeit ze wat ze kan, ze is doel op ra votten en onder poezen heeft ze haar beste vrienden. Tanja is wel een hond die aandacht vraagt. Om die reden en om dat ze nog zo jong is, is het niet zo best haar alleen te la- Neelt je De poes van vorige week Neeltje heeft niet veel geluk. Er meldde zich geen gegadig de. Omdat ze al een jaartje ou der wordt en omdat ze al ruim een jaar in het asiel zit, blijft er nog maar één moge lijkheid over: ze zal moeten indftpen. Kerstconcert In de „Sint Petrus Banden" in Roelof arendsveen wordt Tweede Kerstdag vanaf drie uur een kerstcon cert gegeven. De toegang is gratis. Medewerking aan het concert wordt verleend door „Liefde voor Harmo nie" onder leiding van J. Cornelissen, Vox Laeta on der leiding van Jan van der Meer en het kinderkoor onder leiding van C. Meeuwissen. Schoolbasketbaltoernooi Circa tweeduizend leerlingen van scholen van het voortge zet onderwijs nemen maandag deel aan het veertiende schoolbasketbaltoernooi voor de Bollenstreek. Dit jaar doet voor het eerst ook een school uit Noord wijk mee: namelijk de r.k. mavo St. Willebrord. De wedstrijden worden ge speeld in de sporthallen in Sassenheim en Lisse. Het pro gramma ziet er als volgt uit: maandag en dinsdag van.acht uur tot kwart over vijf in de sporthal Sassenheim en van acht tot zes uur in Lisse: voorwedstrijden, woensdag van acht uur tot kwart voor zes in sporthal Lisse: voorwedstrij den, zaterdag in de sporthal Lisse: van acht uur tot kwart over drie voorwedstrijden en vanaf tien voor half vier fi nales. Langlauf kampioenschappen In de duinen ten noorden van Noord wijk worden zon dag open langlaufkampioenschappen gehouden. Van negen uur tot half tien kan men zich aanmelden in café-restaurant „De Duinrand" aan de Duinweg. De start is om tien uur. Inlichtingen over de kampioen schappen zijn te krijgen bij Wally's sport huis aan de Albert Verweystraat, tel 01719-14991 of bij de VVV's in Noordwijk en Noordwijkerhout. Toertocht In Stompwijk wordt Tweede Kerstdag een toertocht op de schaats voor dames en heren georganiseerd. Vertrokken wordt om twee uur bij paviljoen „De Nieuwe Vaart". Hier kan men zich vanaf half twee laten inschrijven. Zondag wordt een ouderwetse knobel-ijswedstrijd gehouden. Een dobbelsteen op zes posten maakt uit naar welke volgende post wordt gereden. Iedereen kan meedoen per schaats maar ook per slede, ski of zelfs te voet. De start is eveneens om twee uur bij „De Nieuwe Vaart". Om half vier wordt op de Nieuwe Vaart eveneens voor groot en klein een prikslee wedstrijd gehouden. Muziek en theater Jeugdsociëteit „Our House" aan de Stationsstraat in Roelof arendsveen is morgen gewoon open. Er zal mu ziek uit de jaren zestig worden gedraaid. Veel beat en rock dus. Tweede Kerstdag staat het optreden van de Leidse theatergroep „Villa Muziek Theater" op het programma. De groep brengt het theaterstuk „Pacific Islands". Dit is een vrolijke muzikale eenacter waarin de belevenissen gevolgd kunnen worden van sir Alexander Coronet Beave, die onderzoek verricht naar de inheemse bevolking van een van de paradijselijke eilanden in de Stille Zuidzee. Het optreden begint om acht uur. De toegans den betalen vijf guld ZOETERWOUDE Tweede Kerstdag wordt in Ons Huis aan het Kos terspad in Zoeterwoude voor de vierde maal in successie een kerst-in ge houden. Inhakend op het „Jaar van de Gehandicap ten" heeft de uit zeven jonge mensen bestaande werkgroep gemeend de gehandicapte medemens een centrale plaats te moeten geven tijdens de kerst-in. Er zal overigens op 26 december voor jong en oud volop te beleven zijn. Om twee uur gaat het sfeervolle kerstgebeuren van start terwijl rond de klok van twaalf uur het einde van de kerst-in mu zikaal wordt aangekon digd. „Kerstmis is altijd een feest van verbroedering. Het lijkt ons daarom zinvol op een van de meest sfeervolle dagen van het jaar een ontmoetingspunt voor jong en oud te creëren. Dat we hebben gekozen voor het thema gehandicapten is niet alleen vanwege het 'Jaar van de Gehandicapten' maar ook door de vestiging van Swetterhage. Wij zijn van me ning dat de integratie tussen gehandicapte en niet-gehandi- capte mensen moet blijven doorgaan en intensiever moet worden", aldus de werkgroep. De organisatie van de kerst-in is in handen van het zevental Conny van der Poel, Joke van Haastert, Rosa van Hofwegen, Liesbet Winkelmolen, Jos Versteegen, Jakkus van der Salm en Willem van der Salm. In samenwerking met enkele instellingen wordt een geva rieerd programma opgesteld. Rolstoelen „Ons Huis" wordt speciaal voor rolstoelen- toegankelijk gemaakt. Onder leiding van dansschool Evert Castelein zal een demonstratie rolstoeldan- sen plaatsvinden. Nijmegenaar Loek van de Leur, nationaal kampioen tafeltennis bij de ge handicapten, zal het achter de groene tafel opnemen tegen Sjaak den Eisen. Het Gemiva- cabaret bestaande uit huidig en voormalig personeel van Huize De Weipoort onder werpt het leven van de gehan dicapten aan een kritisch/hu moristische noot. De theater groep „Zwak van Zinnen" uit Druten zal door middel van diverse sketsjes het gehandi capt zijn nader onder de aan dacht brengen. Welkom tijdens de kerst-in is uiteraard ook de jeugd. De o- pening van het hele gebeuren zal worden verricht door kin deren van de vier lagere scho len die Zoeterwoude-dorp kent. Op uitnodiging van de werkgroep „Wouw" speelt het Arnhemse poppentheater „Hein - 't konijn". In het stuk worden alle facetten die met het konijn te maken hebben onder de loupe genomen. Spe ciaal kinderen in de leeftijd van 6-10 jaar zullen hiervan ongetwijfeld genieten. De kel der van Ons Huis zal worden omgetoverd in een creativi- teitsruimte waar de jeugd zich, prima kan uitleven onder des kundige begeleiding van 't Spinneweb. Herman van der Post en Cees van Velsen, bei den lid van de plaatselijke schaakvereniging, zullen het simultaan opnemen tegen res pectievelijk de jeugd en de se nioren. Er worden videobeel den vertoond van de Olym pische Spelen voor Gehandi capten die vorig jaar in Arn hem zijn gehoudem; er zijn beelden over het doen en laten van lichamelijk gehandicapten en de films die zijn gemaakt van Zoeterwoude (een in 1951 en in 1967) zullen worden ge draaid. Voor de jongste ^ugd fijn er tekenfilms. 1

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1981 | | pagina 5